Markou Antninou autokratoros Tn eis heauton biblia 12. Marci Antonini imperatoris in semet ipsum libri 12. Recognovit Henricus Schenel

51쪽

TΩΝ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟ ΒΙΗΛ. Λ 14, 5 16, 16 7 30ξον περὶ τὰς δοκουσας τιμάς' καὶ τ φιλύπονον καὶ ATDενδελεχες ε καὶ το ἀκουστικον των χύντων τι κοινωφελες εἰσφερειν' καὶ το ἀπαρατρέπτως ' εἰς το κατ' ἀξίαν ἀπονεμητικb εκάστω' καὶ τ εμπειρον, πο μεν χρεία εντάσεως, πο δε ἀνεσεως ' καὶ το παυσαι τὰ περὶ τους ερωτα των μειρακίων ' καὶ ' κοινονοημοσυνη καὶ το ATεφεῖσθαι τοῖς φίλοις μήτε συνδειπνεῖν αυτω πάντως μή r συναποδημεῖν πάναγκες, ἀεὶ δε μοιον αυτον καταλαμβάνεσθαι πο των δια χρείας τινὰς ἀπολειφθεν-

16 ων 'καὶ τ ζητητικ0 ακριβος εν τοῖς συμβουλίοις ATD καὶ πίμονον, ἀλλ' ο τ ' προαπεστ της ἐρευνης, ἀρκεσθεὶς ταῖς προχείροις φαντασίαις λ' καὶ το διατηρητι- κον των φίλων καὶ μηδαμοῖ ψίκορον μηδε ἐπιμανές

Τλ καὶ το αυταρκες ε παντὶ και το φαιδρον καὶ το1 πύρρωθεν προνοητικον κα των ἐλαχίστων προδιοικητι- κον ἀτραγωδως' η καὶ το τὰς επιβοήσεις καὶ πῆσαν κολακείαν ἐπ αυτου σταλῆναι λεκα το φυλακτικον ἀεὶ των ναγκαίων τῆ ἀρχθ και ταμιευτικον της χορηγίας

και πομενετικον της επὶ των τοιούτων τινων καταιτι-

ά άσεως λβ καὶ το μήτε περὶ θεους δεισίδαιμον μήτε περὶ ἀνθρώπους δημοκοπικον η ἀρεσκευτικον η χλοχαρες, ἀλλα νηφον εν πῆσι και βεβαιον και μηδαμο ἀπειρύ- καλον μηδε καινοτύμον 'καὶ το τοῖς εἰς ευμάρειαν βίου

13 Suid ἁψίκορον συντηρητικιν δεῖ εἶναι προς τους φίλους

καὶ μηδαμοῖ ψ.

52쪽

8 ΑΙ ΟΥ ΑΝΤΩΝΙΝΟΥ AID φερουσί τι, ν η τυχη δα φίλειαν παρεχει, χρηστικον ἀτυφως αμα και ἀπροφασίστως, στε παρόντων μεν AT ἀνεπιτηδευτως ῆπτεσθαι, πύντων ε μη δεῖσθαι ii καὶ το μηδε αν τινα εἰπεῖν μήτε δει σοφιστης μητε ὁτι υερ-

νάκλος μήτε τι σχολαστικός, ἀλr' τι ἀνὴρ πέπειρος,

τελειος, κολάκευτος, προεστάναι δυνάμενος καὶ των ATD εαυτου και αλλων 'πρις τούτοις δε καὶ το τιμητικοντων ἀληθος φιλοσοφουντων, τοῖς δε αλλοις υκ ξονει- ATD διστικb ουδε μην εὐπαράγωγον π αυτον δ' ἔτι ὁ τοεὐύμιλον καὶ εἴχαρι ου κατακόρως 'καὶ το os θίου id

σῶμα ro ἐπιμελητικιν ἐμμέτρως ἴτε δε αν τις φιλοζωος Osτε προς καλλωπισμον osτε μην ὀλιγώρως, ἀλλ ' στεδια την ἰδίαν προσοχ ρὶν εἰς ὀλίγιστα ατρικης χρ ίζειν φαρμάκων καὶ επιθεμάτων Ἀκτύς in μάλιστα δε τοπαραχωρητικον ἀβασκάνως τοι δύναμίν τινα κεκτημέ- 1sνοις, οἱον την φραστικὴν η την ξ ἱστορίας νόμων ἐθον η αλλων τινον πραγμάτων, και συσπουδαστικιναὐτοῖς, να καστοι κατὰ τα δια προτερήματα ευθοκι- μοσι πάντα δε κατὰ τα πάτρια πράσσων οὐθ' αυτ του το ἐπιτηδεύων φαίνεσθαι, 'α πάτρια φυλάσσειν δεο δ ἔτι δε ο μη εὐμετακίνητον και ριπταστικόν, αλλὰ καιτο ποις καὶ πράγμασι τοῖς αὐτοῖς ἐνδιατριπτικόν . 'β καὶ

ἐμμέτρως . . . ἐγιτός.

53쪽

0ὐ καὶ ἀκμαῖον προς τὰ συνήθη ἔργα ε καὶ - μηhi να αυτ πολλὰ τὰ ἀπόρρητα, ἀλλ' ὀλίγιστα καὶ σπανιώτατα καὶ αὐτα περ των κοινον μόνων 'καὶ το εμφρον καὶ μεμετρημενον εν τε θεωριον ἐπιτελέσει καὶ ργων κατασκευαῖς καὶ διανομαι και τοῖς τοιούτοις, α ἀνθρώπου προ αυτ το δεον πραχθῆναι δεδορκότος ου προς την ἐπὶ τοῖς πραχθεῖσιν

ευδοξίαν. 'ου εν ἀωρὶ λουστης, ουχι φιλοικοδομος,1 ου περὶ τὰς δωδὰς επινοητής, ου περὶ σθήτων φὰς και χρόας ου περ σωμάτων ρας 'ὴ π Λωρίου AT στολη ἀνάγουσα ἀπο της κάτω ἐπαυλεως και τον ἐν Λανουβίω τὰ πολλά' 'τω τελώνη εν ουσκλοις παραι-

15 δε απηνες υδε μην δυσώπητον ουδε λάβρον ουδεδεστ αν τινα εἰπεῖν ποτε εως ἱδροτος Ἀλλὰ πάντα διειλημμενα λελογίσθαι ς επὶ σχολης, ἀταράχως, τεταγμε- νως, ἐρρωμενοῖς συμφώνως αυτοῖς. 'εφαρμύσειε δ αναυτ το περὶ του Σωκράτους μνημονευύμενον , τι καὶ Ψ ἀπέχεσθαι καὶ ἀπολαυειν δυνατο τούτων, ων πολλοὶ προς τε τὰς ἀποχὰς ἀσθενος και προς τὰς ἀπολαυσεις ἐνδοτικος εχουσι. yyτ δε ἰσχυειν καὶ ἐγκαρτερειν καὶεννήφειν κατερ ανδρός ἐστιν ἄρτιον και ἀήττητον ψυχην χοντος, io εν si νύσφ τη Μαξίμου.

δρός . . . ἔχοντος m. .

54쪽

γονέας ἀγαθην ἀδελφήν, ἀγαθους διδασκάλους, ἀγαθους

οἰκείους, συγγενεῖς, Γιους, σχεδον απαντας εχ ειν καὶοτι περὶ Ουδεν αυτον προέπεσον πλημμελησαί τι αὐτοι διάθεσιν χων τοιαυτην, ἀφ' ῆς, εἰ τυχε, καν πραξά τι τοιοOτον των θεον δε ευποιω τεμηδεμίαν συνδρομην

πραγμάτων γενεσθαι, τις εμελλε με ἐλεγξειν ' καὶ τομὴ ἐπὶ πλέον τραφνὶ ναι παρὰ τη παλλακῆ του πάππου ε καὶ τ την ραν διασοσαι καὶ το μη προ ρας ἀνδρω- θηναι, ἀλλ' ἔτι και επιλαβεῖν το χρόνου 'τ αρχοντι 16 καὶ πατρὶ ποταχθηναι, O ἔμελλε πάντα τον οφον ἀφαιρήσειν μου και εις ἔννοιαν ἄξειν os τι δυνατόν ἐστιν ν αυλη βιουντα μήτε δορυφορήσεων χρρζειν μήτε ἐσθήτων σημειωδον μήτε λαμπάδων και ἀνδριάντων τοιονδέ τινων και os μοίου κύμπου, ἀλλ' ἐξεστιν ἐγ- 1s γυτάτω διώτου συστέλλειν ἐαυτ0ν και η δια τοOτο ταπεινότερον ὴ ραθυμότερον ἔχειν προς α περ των κοινον γεμονικος πραχθῆναι δεοντα 'τ ἀδελφοετοιούτου τυχεῖν δυναμένου με δια θους ἐπεγεῖραί με προς ἐπιμέλειαν ἐμαυτοB, αμα δε καὶ τιμη και στοργ sol ευφραίνοντύ με ' τ παιδία fio ἀφυ μὴ γενέσθαι μηδε κατὰ το σωμάτιον διάστροφα 'το μη ἐπι πλέον με

προκύφα εν ρητορικη και ποιητικη καὶ τοι αλλοις ἐπιτηδεύμασιν, εν οἷς ἴσως αν κατεσχέθην εἰ σθύμηνεμαυτον εὐύδως προΓόντα 'το φθασαι τους τροφέας εν 5 ἀξιώματι καταστῆσαι, ου δη δόκουν μοι ἐπιθυμεῖν, καὶ

55쪽

TSλΝ ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΙΗΛ. A 17 1 22 llu, ἀναβαλέσθαι ελπίδι τολμε, πεὶ νέοι ἔτι h ycii , στε ATρον αυτ πράξειν 'ro νῖναι 'Ἀπολλώνιον, Ῥουστικον, Μάξιμον λὲτ φαντασθῆναι περὶ του κατὰ φυσιν βίου ἐναργος και πολλάκις, is τίς εστιν δεστε ὁσον επὶ τοῖς θεοῖς και ταῖς κεῖθεν διαδύσεσι και συλλέῖφεσι καιεπι π νοίας, μηδεν κωλυειν ὁ κατὰ φυσιν ζην με, ἀπολείπεσθαι δ' τι τούτου παρὰ τὴν ἐμην αἰτίαν καιπαρὰ το μη διατηρεῖν τὰς εκ των θεῖν πομνήσεις καιμονονουχὶ διδασκαλίας λητο ἀντισχεῖν μοι τ σομ επι10 τοσουτον εν τοιουτω βίω λδ το μήτε Βενεδίκτης ψασθαι μήτε Θεοδότου, αλλὰ και στερον εν ερωτικοῖς πάθεσι γενόμενον γιῆναι λετο χαλεπήναντα πολλάκις μυστί κω μηδεν πλέον πραξαι, ἐφ' , μετέγνων ' 'τ μέλλουσαν νέαν τελευτὰν την τεκουσα δμως οἰκῆσαι μετ15 μου τὰ τελευταῖα ἔτη λβ τ ὁσάκις ἐβουλήθην ἐπικουρῆσαί τινι πενομένω εἰς ἄλλο τι χρήζοντι, μηδέποτε ἀκουσαί με, τι υκ ἔστι μοι χρήματα, θεν γένηται xyκαὶ τ αυτ ἐμοὶ χρείαν ὁμοίαν, ως παρ' ἐτέρου μεταλαβεῖν, μη συμπεσεῖν δ' το την γυναῖκα τοιαυτην εἶναι,20 ἴτωσι μεν πειθήνιον, υτ δε φιλόστοργον, υτ δε

ἀφελῆ 'το ἐπιτηδείων τροφέων εις τὰ παιδία ευπορῆσαι -'το δι ὀνειράτων βοηθήματα δοθῆναι ἄλλα τε και ος μη πτυειν iμα και μη ἰλιγγιὰν δὲ καὶ ' τουτου HKαιήτρ σπερ χρήση 'δπως τε ἐπεθυμησα φιλοσοφίας, μη25 εμπεσεῖν εις τινα γοφιωτὴν μηδε ἀποκαθίσαι ἐπὶ τους

56쪽

12 MAPΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΝΟΥ Α συγγραφεῖς συλλογισμους ἀναλυειν η περὶ τα μετεωρολογικὰ καταγίνεσθαι' 'πάντα γαρ ταυτα θεῖν βοηθον καὶ τύχης δεῖται.

ATDc Eωθεν προλέγειν εαυτω' συντευξομαι περιέργω, ἀχαρίστω υβριστἶ, δολερω, βασκάνω, ἀκοινωνήτω ' πάν- 16τα ταυτα συμβεβηκεν ἐκείνοις παρὰ την ἄγνοιαν των ἀγαθῖν και κακον εγδε δε τεθεωρηκδες την φυσιν του ἀγαθυυ δτι καλον καὶ os κακου τι αἰσχρ0ν καὶ τηναυτο 0 o kμαρτάνοντος φυσιν τι μοι συγγενης ουχὶ αῖματος η σπέρματος το αυτod, αλλὰ os καὶ θείας is ἀπομοίρας μέτοχος, υτ βλαβηναι πύ τινος αυτον δυ- ναμαι αἰσχρω γαρ με υδεὶς περιβαλεῖ ουτε ὀργίζεσθαι τω συγγενεῖ δυναμαι υτε ἀπέχθεσθαι αυτῶ γεγύναμεν γὰρ πρ0ς συνεργίαν δε πύδες, δε χεῖρες, δε βλεφαρα, δε οι στοῖχοι των νω καὶ κάτω δύντων. et ad γυν ἀντιπράσσειν ἀλλήλοις παρὰ φυσιν ἀντιπρακτικbνδε το ἀγανακτεῖν καὶ ἀποστρέφεσθαι.

57쪽

TΩΝ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ ΙΒΛ. Α 17 es. io 1 3, 2 132. υ τί ποτε τουτί εἰμι, σαρκία ἐστὶ και πνευμάτων ATD καὶ , γεμονικόν αφες τὰ βιβλία μηκετι σπο ου δέδοται ἀλλ' ἰς δη ἀποθν σκων των μεν σαρκίων καταφρόνaiσον λυθρος κα ὀστάρια και κροκυφαντος, κ νεύρων, φλεβίων ἀρτηριον πλεγμάτιον. θέασαι δε καιτο πνευμα, ποῖόν τί ἐστιν ' νεμος, οὐδε ἀεὶ τ αυτύ, ἀλλα πάσης ρας ἐξεμο υμενον και πάλιν ροφουμενον. ετρίτον ουν ἐστὶ et ηγεμονικόν. ὁ ἐπινοήθητι γερωνε i' μηκετι τουτ ἐάσrὶς δουλευσαι, μηκετι καθ' ὁρμὴν 10 ἀκοινώνητον νευροσπαστηθηναι, μηκέτι το εἱμαρμένον η παρον δυσχεραναι ii μέλλον ἀποδυρεσθαι. 3. των θεῖν προνοίας μεστά, τὰ της τύχης υκ

ἄνευ φυσεως ii συγκλώσεως καὶ πιπλοκη των προνοια διοικουμενων πάντα ἐκεῖθεν ρεῖ. πρόσεστι δε o ἀναγ- 15 καῖον και το τω λω κύσμω συμφέρον, ου μέρος i. παντὶ δε φυσεως μέρει ἀγαθύν ο φέρει του λου φυσις και Ἀκείνης ἐστι σωστικόν - ζουσι δε κόσμον, ωσπερ αἱ των στοιχείων ουτως και αἱ των συγκριμάτων

14 schol ad Dionis Chrys. r. XXXII, 15 συμφωνον τουτοτω os αὐτοκράτορος Μάρκου πάντα νωθεν εἰ σοφῶς εἰρrl-

φέρειν DC.

58쪽

l MAΡΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΝΟΥ ATD μεταβολαί. - ταυτά σοι ἀρκείτω εἰ δόγματ εστι την δετων βιβλίων δίψαν ρῖψον, να μη γογγυζων ἀποθάνης, ἀλλα λεως ἀληθος καὶ π καρδίας ευχάριστος τοῖς

θεοῖς.

ATD M. μέμνησο εκ πόσου ταυτα ἀναβάλλη και ποσάκις προθεσμίας λαβων παρὰ των θεῖν υ χρα αυταῖς. δεῖδε δη ποτε αἰσθέσθαι, τίνος κοσμου μερο ε καὶ τίνος διοικουντος τ0ν κύσμον απύρροια πεστης και τι δρος ἐστί σοι περιγεγραμμένος του χρύνου εὰν i τ ὰπαιθριάσαι μη χρήσνὶ οιχησεται καὶ οἰχήση και αυδις υκ 10εξεσται.

b. Πάσης ρας φρόντιζε στιβαρος o Tωμαῖος καὶ ἄρρην το εν χερσὶ μετὰ της ἀκριβοῆς καὶ ἀπλήστο D

σεμνότητος και φιλοστοργίας και ἐλευθερίας καὶ δικαιύτητος πράσσειν καὶ σχολην αυτ ὰπ πασῖν των ἄλ- 15λων φαντασιον πορίζειν. ποριεῖς δε αν ς σχάτην του βίου κάστην πρῆξιν ἐνεργῆς ἀπηλλαγμενος ν άσης εἰκαιότητος καὶ ι παθους ἀποστροφης ἀπὶ του ἱ- ρουντος λύγου και ποκρίσεως και φιλαυτίας καὶ δυσαρεστήσεως προς τὰ συμμεμοιραμενα. ὁρας πως ὀλίγα 20

59쪽

ΤΩ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟ ΒΙΒΛ. 1 3 3-10 1 15 ἐστίν, - κρατήσας τις δύναται ευρουν και θεουδὴ ATDβιῖσαι βίον και γαρ ι θεοὶ πλέον ουδεν ἀπαιτήσουσι παρὰ του ταοτα φυλάσσοντος. 6. Ἀβριζε, βριζε εαυτήν, o ψυχή του δε τιμησαι σεαυτὴν οὐκέτι καιρb εξεις ου ' γὰρ ὁ βίος κάστω. οὐτος δε σοι σχεδb διήνυσται μη αἰδουμένη σεαυτήν, ἀλλ' εν ταῖς αλλων ψυχαῖς τιθεμένη την σὴν ευμοιρίαν. 7. Περισπα τί σε α ξωθεν εμπίπτοντα και σχολην πάρεχε σεαυτῶ του προσμανθάνειν ἀγαθύν τι και παυ- 1 σαι ρεμβύμενος. ηδη δὲ και την ἐτέραν περιφορὰν φυλακτέον ληρουσι γὰρ και δια πράξεων οι κεκμηκύτες τω βίω και μη ἔχοντες σκοπόν, ε ον πῆσαν ὁρμὴν και καθάπαξ φαντασίαν ἀπευθύνουσιν. 8. Παρὰ μιεν μη ἐφιστάνειν τί εν tu αλλου ψυχὴ 15 γίνεται, Ῥυ αδίως τις φθη κακοδαιμονον τους δε τοῖς της ἰδίας ψυχης κινημασι μη παρακολουθοοντας

ανάγκη κακοδαιμονεῖν.9. ούτων ἀεὶ δεῖ μεμνησθαι, τίς των ὁλων φύσι AVDC

και τίς η μὴ καὶ πῖς αυτ προς ἐκείνην ἔχουσα και 20 ὁποῖόν τι μέρος ποίου του λου υσα καὶ ὁτι οὐδεὶς κωλύων τὰ ἀκόλουθα τη φύσει, ης μέρος εἶ, πράσσειν τε ἀει και λέγειν. 10. Φιλοσύφως ὁ Θεόφραστος εν τη συγκρίσει των ATDC L

60쪽

16 ΑΡΚΟΥ ΛΝΤΩΝΙΝΟ 4ATUD M ἁμαρτημάτων, ' δε ει τις κοινότερον τα τοιαυτα συγκρινειε, φησὶ βαρύτερα ἐναι τα κατ' ἐπιθυμίαν πλημμμελουμενα των κατὰ θυμόν. ὁ γὰρ θυμουμενος μετά τινος λύπης και λεληθυίας συστολης φαίνεται τ0ν λόγον ἀποστρεφόμενος ὁ δε κατ' ἐπιθυμίαν μαρτάνων φ ηδ0νης ἐττώμενος ἀκολαστύτερύς πως φαίνεται καὶ θη- ATDCM λύτερος εν ταῖς ἁμαρτίαις. ὀρθος ουν και φιλοσόφου ἀξίως φη μείζονος εγκλήματος ἔχεσθαι το μεθ' doνης ATD ἀμαρτανύμενον περ ' μετὰ λύπης ήλως τε λ μεν προηδικημενω μαλλον εοικε και δια λύπης ναγκασμένω 10 θυμωθηναι V δε αυτόθεν προς το ἀδικεῖν δερμηται,

φερώμενος επὶ το πρῆξαί τι κατ Ἀπιθυμίαν. 11. 18 ηδη δυνατου ντος ἐξιεναι του βίου, ουτως ἔκαστα ποιεῖν καὶ λέγειν και διανοεῖσθαι. τ δε ξανθρώπων ἀπελθεῖν, ε με θεοι εἰσίν, ουδεν δεινύν 15κακω γάρ σε υκ αν περιβάλοιεν ει δε τοι υκ εἰσινῆ ου μέλει αυτοῖς των ἀνθρωπείων, τί μοι ζην εν κόσμωκεν θεον ὴ προνοίας κενω; ἀλλὰ και εἰσι και μέλειαυτοῖς των ἀνθρωπείων και τοῖς μεν κα ἀλήθειαν κακοῖς να μη περιπίπτῖ ὁ ἄνθρωπος, ἐπ αυτ το πῆν 20

ATD θεντο των δε λοιπον ει τι κακον ην, καὶ τουτο αν προείδοντο, να ἐπι παντι iob μη περιπίπτειν αυτλεδ δε χείρω μὴ ποιεῖ ἄνθρωπον, πῖς ῖν τουτο βίον ἀνθρώπου χείρω ποιήσειεν βουτ δε α ἄγνοιαν ουτε εἰδυῖα μέν, μὴ δυναμένη δε προφυλάξασθαι V διορθώ- ρε