Praxeis tōn Hagiōn Apostolōn, kata to theion archetypon

171쪽

Εἴθε, χορηγήση ὁ Κύριος ει ολην ἡν

εκκλησίαν του Ἐπισκόπους, Πρεσβυτερους, και Ποιμενας, στολισμενου με τοιαύτην ρετην, καὶ μιμουμενους κατα πάντα του

μακαρίου τούτου πο όλου το παράδειγμα, καὶ τον ζῆλον των Ἐφεσίων τουτων Πρεσβυτερων, ως ν προβιβασθη, αἰωνιον οφελος κείνου του ποιμνίου, το ποῖον ξηγόρασεν ὀ ριστος με το ἴδιον αιμά του

ης ει τη- Ρόδον, κακεῖθεν εις In αραι 2. Και εὐροντες πλοῖον διαπερων εις Φοινίκην επι βῶτες νηχθημεν S. Ἀναφανεν- τες δε τηρ Κυπρον, και καταλιπόν- τες αυτρο εὐωνυμον, πλέομεν εἰς Συριαν, και κατηχθημεν εις υρο

μενον τον γόμον. . Καὶ ἐνευρόν

ελεγον δια του Πνεύματος, λάνα- βαινε ιν εις Ἱερουσαλm. 5. Uτεε γενετο μαλε αρτισαι τας μερας εξελθόντες πορευομεθα, προπεμ ποντων μοι πάντων συν γυναιξὶ τεκνοις, ω εξ της πόλεως καΘεντες ταὶ γόνατα επὶ τον ιγιαλίν, προσυξάμεθα. 6. Καιάσπασάμενοι αλληλους, πέβημεν ει τοπλοῖον 'εκεινοι δείπες ρεψαν εις τα δα.

O εν Tύρω μαθηταὶ σαν στολισμενοι με τοιαυτα χαρίσματα, στ εδυνήθησαν

διὰ του Πνεύματος ν προφητεύσωσι περὶ των θλίψεων, τὰς οποίας εμελλε ν ὐπομείνηει Ἱερουσαλη. Παύλος διότι το Πνευμα et 'Aγιον μαρτύρησε et ερὶ τούτου εις πἀ- σαν πόλιν. κεφ κ. 23. Τουτο με et νά το πρῆγμα, τοίποῖον, συμβαῖνον, μελλενὰ ομιλῆται πολλὰ ὁ Θεὸς ἔκρινεν εἴλογον την πρόρρησιν αὐτο πρὸς λους, διὰ νὰ μὴ σκανδαλισθη, αλλὰ ν επιβεβαιωθῆ

πίστις των μαθητων 'Eχοντες δε τοιαύτας χάριτας, και προἰδόντες τὰς θλιψεις του, ε της προ αυτον αγάπης, και φροντίδος διὰ τη εκκλησίαν τον παρεκάλουν ἁ μην ἁναβ εις τὴν Ἱερουσαλήμ. Πλην αυτος διὰ του δίου νεύματος κρινεν ἁλλεως. 'Aντιλεγε λοιπον τάχα εἰς το εαυτόν του τὸ Πνευμα του Θεολ Ποτέ. Ἀλλ' αὐτοιεννοήσαντες ε της ἀποκαλύψεως του Πνεύματος ποιο κίνδυνος περιεμενε τον Παὐλον, απὸ την γάπην, καὶ χι από τινα διαιτέραν προσταγὴν του Πνεύματος, τον παρε - κάλεσαν νὰ μὴν ἄναβ ει Ἱεροσολυμα, γ- νοοῖντες τι εα προστάξειν τον Παὐλον τοῖχον Πνευμα.Eιναι καλον ν διδάσκωνται τὰ τεκνα πως α σεβωνται τους γαθοὸς ἄνδρας καὶ τους καλοὼς ἱερεῖς. οὐτο κυρίως ἡτο ἁξιο- παρατἡρητον εἰς Tύρον, τὸ ὀποῖον δε -ηντήσαμεν εις κανεν ἄλλο ερος, et o Tύριοιεφερον τὰς γυναῖκας και τεκνα των διὰ νὰ συνοδεύσωσι τον αὐλον, ἁ τον κάμωσι μεγαλητερα τιμὴν, και να φεληθωσιν κ

των νουθεσιων και προσευχων του Αὐτοι

ἀπεχωρίσθησαν με προσευχὴν, ως εἰχεπραξειν ὁ Παῖλος μετα των Ἐφεσίων πρεσβυτερων Ἀκεφ κ. 36. Oύτω μας δίδαξεν ὀ Παύλος, τοσον διὰ παραδείγματος καθως καὶ διὰ εντολης νὰ προσευχωμεθα αδιαλείπτως Αι θερμαὶ κοινωνικαὶ προσευχα ελατ- τόνουν της θλίψεώς μας τὴν λυμύτητα,

172쪽

γαλόνοντα θελουν γενειν της ευλογίας μετοχα, και προικισθην με πνευματικα χ ρισματ , ποῦ ς'Tερεωσιν και αλλων το ὁποῖον πρέπει

να λογισθη μεγίστη χάρις, την ποιαν δυναται γα μα κάμη ὁ Θεὸς ως προς ταπαιδία μας.

T. μεῖς δ το πλουν διαν

παντες απὸ υρου κατηντσαμεν εις Πτολεμαι η και ασπασαμεν ι

τους δελφους μείναμεν μερα μιαν παρ αὐτοῖς. 8. η δε παύριονεξελθόντες οἱ περὶ τον Παυλον, ἡλ-

Θομεν εις Καισάρειαν καὶ εἰσελ- Θόντες ει τον οἰκον Φιλίππου του

τεσσαρες προφητευουσαι. O. Ora - μενον των ε ημων μερας πλειους,

κατηλθε τις απὸ τη 1ουδαίας ποοφητης νόματι Ἀγαβος. 1. Καιελθων ποος μῆς, καὶ ρας την ζώνην του Παύλου, δησας τε αυτοῖτας χεῖρας καὶ τους ποδας, εἰπε Tαδε λεγει το Πνευμα o Aγιον

ταυτα παρεκαλουμεν μεις τε καιοι εντόπιοι του μη ναβαίνειν αυτὸν εις Ἱερουσαλημ. 13. 'Aπεκοίθη δερ Παυλος Ti ποιεῖτε, κλαίοντες και συνθρύπτοντες μου τη καοδίαν εγὼ γαρ, μονον δεθναι Ἀλλὰ καιαποθανεὶν εις Ἱερουσαλημ ετο μως εχ ὐπε του νόματος του Κυοίου Ἱησου. 4 πειθομένου δε αὐτου, ησυχάσαμεν ειπόντες To θελημα

Oταν φθασαν εις την Καισάρειαν, τους ὐπσδεχθη Φίλιππος ὁ εὐαγγελιστης, τον

ὁποῖον ἀφήκαμεν ει Καισάρειαν προ πολ- λων χρόνων,-2ο εἶχε βαπτίσειν τον Eυνουχον Πραξ. . 40. καὶ τον εὐρίσκομεντώρα εκεῖ. υτὸς ητο ε ἄρχης διάκονος, εις ων πτὰ, ἴτινες κλεχθησαν διὰ νά πηρετωσι τὰς τραπεζας. κεφ ς . . in Αὐτὸς το τώρα. καὶ στάθη πολυν καιρὸν, ευαγγελιστής εις οστις περιήρχετο διὰ νάφυτευ καὶ ποτίζη εκκλησίας, ως πραττονοι πόστολοι, καὶ παρεδίδετο, ω αυτοὶ,

'τη προσευχη, καὶ τη διακονία του λόγου 'Oυτω δουλεύσας καλως το του διακόνουεπάγγελμα, ξιωθη βαθμου μεγαλητέρου και φανεις πιστὸς ει ολιγα κατεστάθη επὶ πολλων.

O Φίλιππος ουτος εἶχε τεσσαρας προθερονους Θυγατερας, αἱ ποῖαι προεφητευον mχ. 9. Ἐντευθεν γίνεται πιθανὸν, οτι αὐταὶ προεφήτευσαν περὶ τω εν Ἱερουσαλη θλίψεων του Παύλου, ως τὰς προεῖπον καὶ ἄλλοι, και τον παρεκίνουν ν μην πάγη εκεῖ ἴσως αὐται προεφήτευσα ει τρόπον νὴ τον εμψυχόσωσι εναντίον των προκειμε- νων εις αυτὸν δυσκολιων Ἐνταὼθ εστάθη περαιτερ εκπλήρωσις της προφητείας κείνης, Ἱωη r. 28. περὶ της φθονουεκχύσεως του Iνευματος επὶ πῆσαν σάρκα, ωστ οι υἱοὶ και Θυγατερε αυτων μελλον ὰπροφητεύω τιν.

Eχομεν περιπλεον μίαν καθαρὰν καὶ τελείαν πρόρρησιν των παθων του Παύλου, απὸ ἐν γνωστὸν προφήτην λεχθεῖσαν Ο Aγαβος προεφήτευσε περι των εἰς Ἱερουσα- λημ δεσμων του Παυλου με εν σημέῖον, σ

173쪽

I. tr. 2. Ἱεζεκὰλ κεφ. r. 1. s. 3.)D Ἀγαβος λαβε την ζώνην του Παύλου, καὶ με αυτην δεσε πρωτον τὰς χεῖρας του,

καὶ πειτα τους πόδας του σημεῖον τουτ εγινε τοσον προς επικύρωσιν της προφητείας, ψ τις το τοσουτον βεβαία τιεμελλε να εκπληρωθη, ω να ιχεν ηδη τελει- ωσειν ἴσον καὶ δια να κινηση με του T εις οικτον του περ αυτον επειδη κεῖνο, του ποῖον βλεπουν οι φθαλμοι μας, ας κάμνει μεγαλητερα εντύπωσιν, παρ εκειν τοόποιον ἀκουουν τὰ ωτά μας. Eπειτα ξηγεῖτο σημεῖον τον ἄνδρα, του ποίου ιναι ζώνη αυτη Θελουν δεσειν ουτως ει Ἱερουσα- λημ οἰ Ιουδαῖοι, καὶ παραδώσειν εις χεῖρας 'Eθνων ως εἶχον πασχίσει ὁλοι οἱ 'Iουδαῖοι ει ἄλλους τόπους, κατηγορησαντες το Παυλον εις τους Ρωμαίους διοικητάς. Παυλος λαβε την ρητην ταύτην εἰδοποίησιν περὶ των θλίψεών του δια να τοιμασθηλ αὐτὰς καὶ να μην θελε τον καTαπλη- ξεινὴ φοβίσειν η παρουσία των. οἱ φιλοι του Παύλου γνώριζον, τι αυ- τος επεχείρησε τουτο τ ταξίδιον εὐθείας διευθυνσεως, καὶ δον με ποίαν ἀποφασιν αυτος εἶχεν ἁποποιηθην πρότερον την ἀνθίστασιν των φίλων του πλην εις αυτους βλεπομεν την ἀδυναμίαν, τις εἶναι συνηθης ει ολους. 'Oτα Θεωρωμεν τὰς θλίψεις μακρόθεν, καὶ χωμεν μόνον γενικην αυτωνιδέαν, δυνάμεθα ν τὰς καταφρονησωμεν

όταν ὁμως φθάνου πλησίον, ἄρκίζομεν ἁσυστελλώμεθα καὶ ὀπισθοδρομωμεν Tώρα

εγγισεν ὁ πόνος, καὶ συ λυπηθης.

βία με τη οποίαν επεμενεν ὁ Παυλο εις την ἀποφασιν του ικ. 13.)Aυτος τους πιπληττει διότι τον περιε κοπτον Ἐνταυθα γίνεται φιλονεικία αγάπης αφοτερων των μερων, καὶ πάλη συναλλήλως εἰλικρινοῶ καὶ δυνατης φιλοστοργίας. Abeto τον ἀγαπουν κ καρδίας, δι καὶ ε ναν

τιουνται εἰς την ἀποφασιν του αυτος τους

ἀγαπα ει ἄκρον, ὁθεν τους ελεγχε διὰ τηνεις αυτην εναντιότητά των. T καμνετε κλαίοντες καὶ συνθρύπτοντες μου την καρ δίαν Aὐτοὶ γίνοντο σκάνδαλον εις αυροτον, ὼς ο Πετρος ει τον ριστον, ταν εις ὀμοια περί ασιν αυτος τυ ειπεν, Πλεως

σοι, Κύριε. V Ματθ. ι . 22. δ αυ- τον δάκρυα των τον κλόνισαν, ρχισε ἀεξασθενίζη καὶ μετριάζη την ἀπόφασί του, καὶ τον καμα , διασκεδάση του περὶ τουπράγματος λογισμούς του Ἐξεi ρω τι εἱ- μαι διωρισμενος ν πάθω, καὶ σεις πρεπενά, μψυχόνη τε καὶ γκαρδιο νητε, λεγοντες όσα δύνανται ενδυναμώσωσι την καρδίαν μου σεῖ ὁμως με τὰ δάκρυά σας, κόπτετε την καρδία μου, καὶ με δειλιάζετε. Ab τη

ητο μια πηνης ευνοια, σκληρα υσπλαγχνι ,

το ν τον βασανίζουν ἴτω με τὰς μετα- πείσεις των, προσθετοντες θλι ιι ει θλίψιν. Ἀλλα παρατηρησε, ἄν οἱ εν Καισαρείαουτοι ριστιανινοὶ δύναντο ν προίδωσι του συμβεβηκότος τούτου τὰ διαίτερα, τουοποίου την γενικην εἴδησιν κουσαν μετ' ακρας θυμίας, θελον συγκατανεύσειν ἀλ- λον εις αὐτο διὰ το συμφερώτερόν των διότι, ταν ὁ Παυλος φυλακώθη εις την Ιερουσαλημ εστάλη εὐθυς ει Καισάρειαν,εις τον ἴδιον τόπον που τύρα ευρίσκετο ' κεφ κγ . 33. καὶ μεινεν εκεῖ τοὐλάχις ον

τους φίλους του, καὶ ἐρχωνται προ αυτονο φιλοι του ' ως η εν Καισαρεία εκκλησία εἶχε πολλὰ περισσοτεραν την συναναςροφην καὶ βοηθειαν του Παύλου, ταν ουτος τον φυλακωμενος, παρ ὁσην δυναντο ν λάβωσιν, ἁν τον λεύθερος Ἐκεῖνο εις es ὁποιον εναντιούμεθα, νομίζοντες το βλαπτι- κον ας η πρόνοια του Θεου δύναται ν τοκυβερνηση πρὸς φελος μας' θεν εις αυτ πρεπε ν ἁφιερονωμεθα μετὰ Θάρρους πάντοτε.

174쪽

μως χω V-Ἐγω εἶμαι τοιμος πρόθυμος ως ο γενναῖοι στρατιωται διὰ την μάχην Περιμεν θλίψεις τὰς προβλεπω, αλλὰ δεν Θελουν με φοείσειν ε ἀρχης μ' ελεχθη πόσον μεγάλα δεινὰ εχ νὰ πάθω. κεφ. f. 16. F ιμα παρεσκευασμενος διαυτὰ, με καθαρὰν συνείδησιν καὶ εμπιστο- συνην εις τον Θεὸν με ἱερὰν καταφρόνησιν

του κοσμου καὶ του σωματος, με εουσαν

πιστιν εις ριστὸν καὶ χαροποιὰν ελπίδα

της αἰωνίου ζωης Ἐγω δύναμαι ν ταδεχθω μετὰ χαρὰς, ως δεχόμεθα ενα φίλον,

τον ποιον περιμενομεν με ετ ιμασιας.

Ἐν δύναμαι, διὰ της χάριτος, χι μόνον ἄτα ποφερω, αλλὰ καὶ ἁ χαίρω ει αυτά. Και δε πόσον ακρὰν κτείνεται η ἀπόφασις του Σεις κουσατε, τι εγὼ πρεπειν υπομείνω δεσμὰ ις Ἱερουσαλημ, καὶ ζητεῖτε νὰ, εμποδίσητε φοβούμενοι διὰ τουτο.

Ἐγὼ ὁμως σας λεγω, τι εἰμαι τοιμος χιμόνον ν λθω, αλλὰ εὰν εἶναι το Θεληαατου Θεογουτω ν αποθάνω ει Ἱερουσαλήμ'οχι μόνον τὰ στερηθω την ελευθερίαν μου, αλλὰ καὶ την ζωήν μου Εἰναι φρόνιμον ὰσυλλογιζώμgθα τὰ ποῖα δυνανται μας ἀκολουθήσωσι κακὰ, καὶ ἁ rοιμαζώμεθα αναλόγως, διὰ ν ειμεθα τελειοι καὶ πs- πληρωμενοι εν παντὶ θελήματι του Θεοῖνοι φίλοι του με εμπαθη συγκατάθεσιν, ὐπήκουσαν εἰς την φρόνησιν τούτου του αγα- θου ανδρός ἀφολαυτὸς δε επείθετο, παύσαμεν ἀπὸ τὸ νότον νοχλωμεν. Παυλος γνωρίζει τον σκοπόν του κάλλιστα, καὶ τὶ μελλε, πράξη' θεν δε πρεπε ν τονεπιτιμωμεν δι ,τι κάμνει, η ἁ λεγωμεν, ὁτι εἶναι ορμητικος, σχυρογνώμων, καὶ παράξε- νος, ω κρίνου τινες τους η θελοντας, πράττωσι κατὰ την γνώμην αυτων Vr πετάχθησαν καὶ ις του παναγΔου Θεοῖ τό θελημα. 'Hσυχάσαμεν, εἰπόντες 'H γεν του Κυρίου τὸ Θελημα Αὐτοὶ δε ἀπεδωκαν την ἁποφασί του εἰς την επιμονὴν του, αλ εις την προθυμίαν του διὰ νὰ πάθη, καὶ ις του Θεολτο τοιουτον Θελημα Πάτερ οδεν τοις εἶμαιουρανοῖς γενηθήτω τὸ Θελημά σου Καθως τοῖτο εἶναι κανων εις τὰς προσευχὰς καὶ πράξεις μας, ουτως εἶναι καὶ ις την πο- μον ν μας.

τας ποσκευασαμενοι ἐν Θαίνομεν

ει Ἱερουσαλημ. 6. Συνηλθον δε

κα των μαθητων ἀπο Καισαρείας συν μῖν, γοντες παρ ω ξενισθω

μεν Μνάσωνί τινι Κυπρίω, ἀρχαίω

ἀρχαῖος μαθητής. ινες τον νομiζουν νατων βδομήκοντα μαθητων του ριστον, η

ενα των πρωτοεπιστρεψάντων μετα του Πνεύματος την εκχυσιν η εν των πρώ

των, στις επε ρεψε διὰ Ου εν Κύπρωευαγγελικου κηρύγματος' κεφ ιγ 4. 'Oπως καὶ αν εἶχε τὸ πρῆγμα, φαίνεται, ὁτι αυτὸς ητο προ πολλουαριστιανὸς καὶ τέρα τον λικιωμενος Εἰναι τίμιον et νὰ ἡναι τις αρχαῖος μαθητης του ησοῖ ρισ- του, ξιωθεὶς διὰ της χάριτος του Θεογνὰ εξακολουθη πολυν καιρὸν τον δρόμον του χρεους του στερεὸς ει την πίστιν, καὶ προβαινων μετα περισσοτερα φρονήσεως καὶ πείρας ις εν αγαθὸν γηρας. ε τοιούτους παλαιους μαθητὰς θελε νὰ κλεγη κάθεXρι ιανὸς ταξιδευτης ν ξενισθη.

ση εισροι ο Παυλος συν μῖν προς Ιακωβον πάντες τε παρεγένοντο

οι πρεσβυτεροι. 9. Καὶ σπασάμενος αὐτὰς, ξηγεῖτο καθ' εν

εκα o ων ποίησεν ο εος εν τοῖς

εθνεσι διὰ της διακονίας αὐτου.

2 O. O JPάκέσαντες δόξαζον τον

Κύριον εἰπόν τε αὐτω Θεωρεῖς, ἀδελφε, ἰοσα μυριάδες ισὶν Ιου-

175쪽

165 τε ζηλωταὶ του νόμου πάρχουσι. 21. Κατηχηθησαν δε περὶ σοῦ, τι

άποςασίαν λοάσκεις απο ωσεως τους κατα τα θνη πάντας Ἱουδαίους, λεγων, περιτεμνειν αὐτους τα τεκνα, μηδε τοῖς θεσι περιπατεῖν. 22.

νελθεῖν α κύσονται γαρο τι ληλυθας

ενχρο εχοντες ε εαυτων. 24 Tύτους παραλαβων, γνίσθητι συν

γνωσι παντες τι ν κατηχηνται

περ σου δε εςιν, αλλα οιχεῖς αυτο τον νόμον φυλάσσων. 25. Περὶ δε των πεπιςευκοτων θνων μεῖς ἐπε ει λαμεν, κρίναντες μηδεν ο ὐ- τον τηρεῖν αὐτους, ει μη φυλασσε - σθαι αὐτους τ τε ειδωλόθυτον καὶ

το α μα, και πνικτον, και πορνείαν. O εν Ἱερουσαλὴμ ρι ανοὶ προς τους οποίους πρωτον παρρησιάσθη ὁ Ἀπό ολος Παυλος, τον δεχθησαν ασμενως, χαροποιη θέντες διὰ της διακονίας του τὴν κβασιν, καὶ τους καρποδ της ,εως καὶ γάπης των πις εψάντων Ἐθνικων. ἡ δ' ἀκόλουθον ἡμέραν εισῆξε του συνεργάτας του εις τον πό ολον Ἱάκωβον, οστις φαινεται, τι διετριβε μόνος εκ των δωδεκα ει Ἱερουσαλὴμ τότε, καὶ περάτει διαιτερως εις της ἐκεῖ εκκλησία τα πράγματα. ις κείνηνομως τὴν περίστασιν συνήχλσαν λοι ιIΠρεσβύτεροι. Καὶ μετὰ τους εγκαρδιους σπασμους, ρχισεν ο Παυλος α τους

διηγηθῆ κατεξοχὴν ὁσα ο Θεὸς καμε διατης διακονίας αυτου, μετα την τελευταίανα αυτων ἀναχωρησί του, ἴδε . 1-G. ιμ. καὶ κ . δια το ποῖον χάρησαν καὶεδόξαζον τον Θεόν. ον εἶπον μως ναπαρατηρήση πόσαι μυριάδες Ἱουδαίων πιστευσάντων εις τον ριστὸν, σαν τότε εις Ἱεροσολυμα, οῖτινες υπῆρχον λοι ζηλωταὶ του Μωσαῖκοὐ νόμου, καὶ δυσαρεστημενοι μεγάλως εναντίον του δια την ποτεθειμενηνεις τουτο ναντιότητά του. m φράσις πόσαι μυριάδεςV δεν δύναται ποσως ναεννοήση ὀλιγωτερα των τεσσαράκοντα, ἡ πεντήκονet χιλιάδων καὶ, ολον τι μεγαμερος του πολυαρίθμου τούτου πλήθους προσετρεχον απὸ λλους τόπους χάριν της εορτης, μως δυσκόλως δύναται ν ἀμφιβάλλη τις, τι πηρχον τόσοιαριστιανοὶ κάτοικοι της Ἱερουσαλήμ, κανοὶ σχηματίσωσι διαφόρους χωριστὰς συναθροίσεις καὶ τοῖλον σημειουται μια εκκλησία.-'Oλοιουτοι συνελαβον γενικως ἰδέαν οτι ο Παῖλος εδίδασκε του Ἱουδαίους πανταχου ν ἀποστατήσωσιν ἄπο τον Μωὐσην, παρασταίνων ως χρεος ἀπαραίτητον, να μη περιτεμνωσι

τα τεκνα των, by να τηρωσι του τελε

τικου νόμου τα θη. Κατὰ τοὐτο αυτοὶ ειχον πληροφορηθην κακως επειδὴ μολονότι ἀπεδειξεν ο πό ολος, ὁτι κανεὶς δεν τον ὐπόχρεως να φυλάττη τον τελετικον νόμον, καὶ ὁτι αὐτοὶ δε πρεπε κατ υδενα τρόποννὰ χωσι την παραμικρὰν ελπίδα δικαι- ωσεως εκ τοιαύτης ευπειθείας, δεν ἀπηγόρευσε ποτε του ἐξ Ἱουδαίων πιστευοντας απὸ τὸ ν τον τηρωσιν ως φέλιμον, τανῆθελε το καλεσειν η μετὰ των αδελφων

κοινωνία των.

Dποῖον καταπληκτικὸν ενδειγμα της ασθενείας καὶ διαφθορῆς της ανθρωπινης φύσεως, ὁτι τοσουτον πλῆθος μαθητων του ι οὐ καὶ ις αὐτὰ των πο όλων τὰς

ἡμερας, ἡτο κακοδιατεθειμενον εις τον κορυφαῖον πηρετην, ὁμοιον του οποίου ἴσως δεν ποτε ο κόσμος ουτε ἡ παράδοξος αυ- του πιστροφὴ, o ἄμεμπτος καὶ ρσιος χαρακτήρ του, τα διαίτερα προτερήματα, ιμεγάλοι του γωνες, ἡ τα μεν πομονῆς υπερτης ποθεσεως του ριστο πάθηματά του' οἴτε καν αἱ προσφοραὶ τὰς ποίας κατε- θεσε τοσούτους κόπους διὰ νὰ συνάξη, αἰ

176쪽

φέρη απὸ τοὼς πιστyφοντας Ἐθνικούς εις τους Ιουδαίους αδελφούς των, δυνήθησαν αδιαλλάξωσι την γνωμη των, διότι δε si ελεῖ προσῖερη το περβολικον κεῖνο σεβας προ τον κυρωθεντα τελετικον Αχον, τοι ποῖον αὐτοὶ συνέθιζον α προσφερωσιν lοὐδε καὶ αυτ λεξουσία του Ἱακωβου, καὶ

των ευσεβων πρεσβυτερων δίιατο α ειρη- νευση α πνευματα των, γνὰ εμποδιση τηνταραχοποιόν των συνέλευσιν, ἄφου κουσαν,οτ ο Iαὐλος ἡλθεν ει Ἱεροσόλυμα ΓIόσον αγρυπνοι λοιπον πρεπε ν εἴμεθα εναντίον παντος ιδους προλήψεων, καὶ ναντίον της σφαλερῆς κείνης φήμη περὶ των ἄρχων καὶ της διαγωγη των ανθρωπων, ξ ης πηγαζουν γενικως α προλήψεις Και πόσον πομονητικοὶ πρεπε να ειμεθα, ἀνίσως προσκαλεσθωμεν α γενωμεν συγκοινωνοὶ του μεγάλου τούτου Ἀπο όλου εις την θλίψιν ταύτην, δηλαδη του νὰ πομείνωμεν τὰς ποιίας,

και κρυοτητα κεινων, ους ποιους πρεπεινα τιμωμεν καὶ ἀγαπωμεν.

Ἱάκωβος καὶ ο αδελφοὶ συλλογίσθησαν, ὁτι ἡτο πολλὰ τακτικὸν καὶ ἁρμόδιον ν τηρῆται κόμη τὸ Ουδαῖκὸν θος απὸ

τους της περιτομῆς, ἴτινες επωευσα ει τον

Xρι όν Διεφιλονεικήθη δείν εις την περί α- σιν ταύτην αυτὸς καὶ οι συμβουλευταί του επραξαν με ρι ιανικὴν απλότητα Πρεπεινὰ νθυμηθωμεν, τι ἄν καὶ οι Ἀπόστολοι επρ φυλάττοντο λανθάστως απὸ τὸ νάσφάλωσι, ἡ διαφθείρωσιν την διδασκαλίαν, σῆτις τους ενεπιστεύθη διὰ νὰ την κοινωνήσωσιν εις την ἐκκλησίαν, ὁμως δε κατεστάθησαν λάνθαστοι εις την διαγωγήν των εἰς πολλὰ πράγματα, μολόγησαν, καὶ εἶναι βεβαιον, ὁτι επταισαν, καὶ σαν πιτιμήσεως ἄξιοι. Ισως θελε νομισθῆν πολλὰ δυσκολον ὰ προστατευθη διόλου ὁ Ἀπόζολος απὸ τὴν κατηγορίαν του νὰ προσφερ ενα μεγαλήτερον βαθμὸν τιμης προς το Μωσαῖ- κον νόμον, παρ οσο εδείκνυεν εις την γενικὴν διαγωγέ του πι μετὰ των Ναζηραίων σχεσις εθεωρεῖτο μεταξύ των Ιουδαίων ω σύνηθες καὶ

ευάρερον πρῆγμα. D α:μονίδης βεβαιοῖ, οτι εις, μη νγαζηραῖος, δύνατο ν υποχρεωθῆ λά τινος ψήφου ει τὸ ν συμμεθεξημερ ενὸς εις την θυσίαν του. οὐτο μως, επειδὴ καὶ δε αναφψεται εἰς τον νόμον, ἡτομἀλλον συμμόρφωσις με τὸ θος καὶ τὴν παράδοσιν, παρὰ ενδειξις τιμης προς τὰς τελετὰς του Mωσεως Και δεν ἡθελ τάχα

εισθαι καλῆτερον, τα ανήγγειλαν εις τον Παυλον, πόσον σαν ζηλωταὶ ις τον νόμονοι πιστεύοντες Ιουδαῖοι, ἄν παρεκάλουν αυτὸν τον ὁποῖον ικε στολίσει ὁ Θεὸς μετοιαυτα ξαίσια χαρίσματα, τὰ πασχίσηεις τὸ ν καταπείση τον λαὸν περ της πλάνης του, ἀποδεικνύων εις αυτὸν οτι ἡλευθερωθη απὸ τον νόμον διὰ της μετὰ του ιστοῖ ενωσεως του; ο δε ν τον παρακινήσωσι ν τοδ ενθαρρύνη εις τουτο μου τὸ παράδειγμά του, φαίνεται πλεον σαR- κικῆς σοφίας ἴδιον, παρὰ Θείας χάριτος. M προς Ἐβραίους πιστολὴ του Ἀποστόλου γραφεῖσα ἴσως τον καιφον της ε Ῥωμηφυλακῆς του, δε φανερόνει τάχα, ὁτι αυτὸς εκρινεν ἀναγκάῖον τὰ μεγιστα, καὶ δἰ αυ-τοὼς ob εν ουδαία ριστιανοἶς, , καταλάβωσιν, οτι ὁ Μωσαῖκὸς νόμος δε εἶχε πλεον καμμίαν δύναμιν, καὶ τι θεωρει τὴν εις αυτὸν προσκόλλησίν των ως παντάπασιν

ἄχρηστον ις τὴν κατὰ τὴν αληθῆ θρησκείαν πρόοδόν των; Aλλοι ὁμως φρονουν, ὁτι ἡ συμβουλὴ τον

Ιακωβου, καὶ των πρεσβυτὶ Θν ῆτο φρόνιμος, καὶ ἔτι εκαμε καλως με τὸ ν τὴν ἡκολούθησεν ὀ IIαὐλος. το κανων του Παύλου,

γενόμην τοῖς ουδαίοις ως Ιουδαῖος, ἴνα Ἱουδαίους κεμήσω T ά. Κορ. 20. Aυτὸς

περιετεμε τον ιμόθεον, διὰ Κευχαρι ἡσστοδ Ἱουδαίους καὶ ολον τι δε ἡθελεν τηρήση σταθερως τον τελετικον νόμον, πλὴν διὰ Pευρ εὐκαιρίαν ά άμη καλὸν, καὶ ἁ δείξη πόσον δύνατο νὰ συμμορφωθη, ἁπεφάσιζεν ενίοτε καὶ πήγαινεν εἰς τον ναὸν συνηνωμενος ει τὰς γενομενας ιμσίας. Ἐκεῖνοι, ο ὁποιοι εἶναι ἄσθενεις ις,

177쪽

την πιστιν, πρεπε ν ὐποφερωνται οἱ δεδιαφθείροντες αὐτην πρεπε ν ἀντιλεγωνται. Eἶναι ἀληθινὸν οτι η συμμόρφωσις αἴτητου Ιαυλο τον ἀπεβη κακως, διότι το διον τοῖτο κίνημα με το ποῖον αυτος λZιζεν ειρηνευση τους ουδαίους δε επροξενησεν ἄλλο παρὰ να του παροξυνη, καὶ α πι- φεξ ει αυτον συγχυσιν αλλὰ τοῖτο δεν εἶναι κανος λόγος α ζητηση τις α' καταδικάση D Iαὐλος δύνατο με να κάμηκαλὸν να πάθη δε δια τοῖτο. Ισως μως ο πάνσοφος Θεὸς κυβερνησε

τοσον την συμβουλην, σον και η μετ

αυτης συμμόρφωσιν τοῖ Ιαυλου πρὸς κατορθωσιν καλητερου σκοπο παξα το μελετηοεντα 'Eπειδη πρεπε να στοχασθωμεν δικαίως τι, ταν ι πιστεύοντες Ιουδαῖοι, λινες εἶχον πασχίσειν εὐτο διατον νόμον ζηλου των να συστησωσιν εαυTOυς ει των μη πιστευόντων την εἴνοιαν ἴδον με ποίαν βαρβαρότητα μετεχειρίσθησαν οὐτοιτον Ιαῖλον, αὐτοι με τοὐτ ησαν πλεον αποξενωμενοι απὸ τον τελετικο νόαον παρισον δύναντο ν ἀποξενωθωσιν ἁπο τας πλεον λογικὰς η κατανυκτικὰς μιλιας. Αὐτοὶ ἴδον το μάταιον τοῖ συλλογισμοὐ των ει το ν εὐχαριστη σωσιν ανθρωπους,των ποιων η μον ευχαριστησις το του Xριστιανισμο η κρίζωσις Eἶναι μάταιον το ν επιχειρωμεν ν καταλλάττωμεν την ἀγάπην των γνωμόνων προληπτικων, καὶ μαινομενων ζηλωτων τινος μερους απὸ τους ποίους ν απομακρυνωμεθα γενικως εἰναι φρονιμωτερον. Oταν δε συλλογιζωμεθα την μεγαληνῖλίψιν et οὐ 'Iακωβου καὶ των πρεσβυτερων, σκεπTομενων οτι η συμβουλη τω εστάθη της συγχυσεως οὐ ΓΙαυλου πρόξενος, πρεπεινὰ μα γίνηται μάθημα, νὼ μη ενοχωρωμεν ἄνθρωπους ἁ μας ποχρεόνωσι πράττοντες

τι εναντίον της γνωμη των.

26. ότε ο Παυλος παραλαβων του ανδρας, τῆ εχομένη με α συν

προσφορά. i. ς δε μελλον

αι πτα μερα συντελεῖσθαι, οἰάπο της Ἀσίας ουδαῖοι θεασάμενοι το ἴχλον, και πεβαλον τάς χεῖρας εὐαυτόν. 28. Κοάζοντες Ἀνδρες σοαηλῖται, βοηθεῖτε Ου- τος εςιν ο ἄνθρωπος ο κατὰ του λακί του νομου του τόπου τέτου πάντας πανταχου διδάσκων ε τι τε και Ἐλληνας εισηγαγεν εἰς το ερον,

συνλομη του λαου καὶ επιλαβο- μενοι του Παυλου, ε λκον αὐτο ε ωτου ιερου και ευθεως κλεισθησαν αἱ Θυραι. II. ητύντων αὐτοναποκτεῖναι, νέβη φάσις τω χιλιαρχω της σπείρης, ο τι λη συγκε χυται ἹερουσαλP. 32 ε ξαυ- της παραλαβων ρατιωτας, κατοντάρρος κατεδραμεν et αὐτάς

οἱ δε Ab τε τον χιλίαρχον τους

στρατιωτας, παύσαντο τυπτοντες τον Παυλον 3. . Tοτε εγγίσας χι

κως. 4. Ἀλλοι δε ἄλλο τι βόων

ναι το σφαλε δια τον θόρυβον,εκελευσεν ἄγεσθαι αὐτον εις τηρ

178쪽

κοιρίων 39. Εἴπε οε Ιαιυλος'Eγω ανθρωπος μεν ειμι ουδαῖος Tαρσευς της Κιλικιας ου ἀσή- πολεως πολίτης δέομαι δέ σου, πίτρεψον μοι λαλησαι προς το λαόν. 40. πιτρέψαντος δε αυτοῦ ο Παῖ-

Ἐνταυθα βλεπομεν τον Παυλον ποπεσόντα ει δεσμα, των ποίων το τελο δεν εἶναι πιθανον α μάθωμεν επειδη μετατρυτο αυτος η παρασύρεται ἀπὸ το εν κριτηριον ει το ἄλλο, η κεῖται παρημελη- μενος ποτε μεν ει μίαν φυλακην, ποτε δεεις ἄλλην χωρὶς να δύναται υτ να ερευνηθη, οὐδε ν ἀπολυθη 'Oταν βλεπωμεν την ἄρχην μια συγχύσεως, δε εξεύρομεν υτ την

διάρκειάν της, υτ τυ ελος της. ' Παῖλος επιάσθη εις τον ναον, T αυ- τος το εκεῖ κολουθω τας μερας του καθαρισμου του οἱ λαλησαντες ναντίοναυτου σαν ι απο της 'Aσίας ουδαῖοι,οχ ο της Ἱερουσαλημ' ουδαῖοι του διασκορπισμου, λινε τον γνωριζον κάλλι α, και ησαν το πλεῖ ο εξηγριωμένοι κατ αυ- του. ο ὁποῖον μετεχειρίσθησαν ουτοι με- σον το, α διεγείρωσι τον χλον, καὶ νατον θίσωσιν ναντίον του Aὐτοὶ δεν

γους της πόλεως δια να τον πιαλεσωσιν ἴσως πειδ δε ηλπιζον α προστατευθωσιν απο αὐτούς ἄλλα διηγειραν λον τον χ- λον, ὁ ποῖος το τον καιρὸν τουτον πλεον διατεθειμενος παρὰ ποτε ει πρῆγμα τι ταραχωδες καὶ στασιωδες Ἐπιτηδειότατα οργανα εναντίον του ριστου και του Xριστιανισμο εἰναι κεῖνοι, λινες διοικουνταιολίγον ἀπὸ et λογικὸν καὶ πολυ ἀπο τοπάθος. α επιχειρηματα με τὰ ποια αυτοὶ παρωξυναν τον λαὸν ναντίον του Παύλου ησαν δημεγερτικὰ ψευδεστατα καὶ ἄδικα Αὐτοὶ κραξαν, ' Ανδρες Ἱσραηλῖται βοηθεῖτε V εὰν εἰσθε τωόντι Ἱσραηλῖται, ληθω Ἱουδαίων γεννηματα, προστάται της εκκλησίας καὶ πατρίδος σας, δουκαιρος να δείξητε τον ζηλόν σας, βοηθοῖντες ει τὸ να πιάσωμεν τουτον τον χθρον καιτων δύο Κινδυνεύει νεκκλησία βοήθειτε l'Oλη- πόλις τον ει σύγχυσιν, στ 30.

D λαὸς οζις ἄν καὶ εἶχεν ὀλίγην αγιότητα, εἰχεν μως μεγάλην εὐλάβειαν διὰ το ἱερὸν

τόπον, ταν κουσεν λαλαγμὸν ἀπὸ τον ναον, ωρμησεν υθυς εκεῖ με την πλεον ενθουσια ικην βίαν καὶ ταρακην 'Aλλ ὁ ῖὸς δε τιμῆται ἀπὸ κείνους των ὁποιων ὁ διαυτὸν ζηλος του ρίπτει ει τοιαύτας ἀτο

πιας, καὶ οι ποῖοι, νω φρονουν τι νεργοῖν περ αυτου, νεργουν με τοιουτον θηρι

ωδη καὶ βάρβαρον τρόπον. Ἱακωβ ά. 20.ὶ

τες τον ἀποφασίσαντες νότον δερωσιν εως ν τον τελειωσωσι με δαρμους ἀναριθμη-τους' Tιμωρίαν την ποίαν συγχωρουν οι 1ουδαῖοι διδάσκαλοι εις τινας περιστάσεις,

ἄδεια, τις κατησχυνε τὸ θνος των l καὶεκάλουν, ἰαρμὸν των ἀποστατων.V V δε Παυλος εἶναι τωρα ς ἀρνίον ριφθεν εἰς λάκκον λεόντων, διὰ νὰ τὸ κατασπαράξωσιμε του ονυχάς των δεν εἰναι ἀμφιβολια μως, τι αυτὸς μενεν εις την ἰδίαν γνωμην, ως ταν λεγεν,---Ἐγω εἶμαι τοιμος

179쪽

οχι μόνον ν δεθω, ἀλλα καὶ ὐαποθάνω εις

Ἐδόθη εἴδησις περὶ της συγχύσεως ει τον

χιλίαρχον του στρατιωτικοῖ τάγματος, οποῖος παραλαβων κανὰς δυνάμεις ὐπῆγε δια να χαλινωση τον χλον παρελαβε Ῥα-τιωτας καὶ εκατοντάρχους, καὶ κατερραμεν ἐπ αυτούς. ' η εορτὴν, καὶ ις ἄλλας τοιαυτας επισήμους ἡμερας, ἡ φυλακη τοπλεον τοιμη, καὶ το στράτευμα πλησιεστερον παρὰ το σύνηθες, δια να α πρόχειρον Οὐεν αυτος τρεξε μέσα ει το πλῆθος, διότι ει τοιαυτας περιστάσεις ἡ ανα- βολη εἶναι πικίνδυνος N πανάστασις πρεπε να καταστελλητα ει τὴν α ἡν, δια να μὴ καταντήση πεισματωδης.

εισε του Ἱουδαίους ἀπο- να εξακολουθωσιν τύπτωσι τον Παυλον. D διοικητη τον λαμβάνει δια νὰ τον ἀσφαλίση αυτο τον ἡλευθερωσεν, χι προς χάριν αυτου, πει δηκαὶ τον στοχάζετο θωον, ἀλλα δια της δικαιοσύνης την φύλαξιν, διότι δε επρεπε τὰ Θανατωθ ο Παυλος πρὶν κριθη καὶ πει δηαὐτος δεν ξευρε πόσον επικίνδυνον δύνατονὶ αἴλεις την Ρωμαῖκῆν διοίκησιν το πο-

τελεσμα, αν τοιαυτα ταραχωδη κινήματα

δε εμποδίζοντο εν καιρω, οὐδε τὶ εδύνατο νὰ κάμη τοιουτος αυθάδης λαος, α μιαν φορὰν γνωριζε την δύναμίν του οθεν αυτος λαμβάνει το Παυλον ἄπο τὰς χεῖρας τουοχλου, καὶ τον παραδίδε ει τὰς χεῖρας του νόμου. ον ελαβε, καὶ πρόσταξε ν τον

δ σωσι με δύο ἁλύσεις, διὰ τὰ πληροφορηθη

λαος βλεπων οτι αυτος δεν εμελλε νὰ τον απολυση, αλλὰ νά τον ξετάση Ἐπειδὴ καὶ ἡρωτησεν κείνους, λινες σαν τοσουτονεξηγριωμενοι κατ' αυτου, ποῖος εἶναι, καὶ

et εκαμε Κανεις μως δε εδύνατο νὰ καταλάβη του λαο τὰς ποκρίσεις. λύσσα καὶ ρμὴ του λαο δε εἶχε κατα-

παύσειν. ἡ δυνηθεντες δε ν τον φθάσωσιμε τὰς μια φόνους χεῖράς των τον κολούθουν με τὰ σκληρὰ βελη των γλωσσων των, με πικρους λόγους. κολούθει το πληθος του λαοῖ, κράζον A g αυτό, 'D Παῖλος τελος πάντων με μεγάλην ἡσυχίαν καὶ ἀταραξίαν, ζήτησιν ἄδειαν ἄπο τον χιλίαρχον ν το ομιλήση D δὲ χιλίαρχος το λεγε παρευθὼς, τί γνωμην εἶχε περὶ αυτου Ἐξεύρεις Ἐλληνικά Θαυμάζω νά- ακούω λαλοῖντα ταύτην τὴν διάλεκτον διότι, δεν ἶσαι τάχα συ χι - γύπτιος κεῖνος, στις καμε προ λίγουενα θόρυβον;

Φαίνεται οτι ειχεν ἀκολουθήσει εσχάτως αποστασία τις ει τι μερος του τόπου κείνου,

της ποίας αρχηγος το ἔνας ιγύπτιος, προσποιούμενος νὰ εἶναι προφήτης. Πω- σηπος αναφερε τὴν στορίαν ταύτην, τιενας ιγύπτιος καμε μίαν ἀποστατικὴν φατρίαν, ποσκεθει νὰ του δείξη τὴν πτωσιν των τειχω της Ἱερουσαλὴμ ἀπο- ορος των λαιων καὶ τι αὐτοὶ εμελλον ν εἰσέλθωσι ει τὴν πόλιν μετὰ τὴν καταστροφήν της Ἀλλ' ο Ἱώσηπος λεγει, τι Φῆλιξ ὁ ἡγεμων Ρωμαῖος ξῆλθε κατ αυτων,

εὐανάτωσε τετρακοσιους, καὶ λαβεν αιχμαλωτους διακοσιους, ο δε λοιποὶ διεσκοο-πίσθησαν. μιλεῖ καὶ περὶ τούτου ο Εὐ- σεβιος. οῖτο συνεβ το δεκατον τρίτονετος του Κλαυδίου, λίγον προ των ἡμερωνεκείνων τρία ετ περίπου ἀρχήτερα. O δὲ Παῖλος με τὴν ἄδειαν του χιλιάρχου, στράφη προς το λαον διὰ νὰ ὁμιλήση

καλως βεβαιωμενος, τι αὐτος προετε τοσυμφερον της βασιλείας του ριςοῖ, ουτως αληθως καὶ πραγματικως, ως Κεκήρυττενεις τὴν συναγωγήν. Abτος λάλησε προς αυτους Ἐβραῖστὶ, γουν, ει τὴν ἁπλην αὐ- των διάλεκτον δεικνύων με τοῖτο κ μόνον συμπατριωτου σχεσιν, ἄλλα καὶ συμ- πατριωτου σεβας.

180쪽

, ΝΔΡΕΣ δελφοὶ καὶ πατέρες,

α κύσατέ μου της προς μῶς νυναπολογίας 2. Ἀκύσαντες δε δτι η Ἐβοαίδι διαλέκτω προσεφωνειαυτοῖς μαλλον παρέσχον συχίαν

Iουδαῖος, γεγεννοημένος εν αρσωτης Κιλικίας, νατεθραμεμένος δε ν

τη πολε ταόπη παρα τους πόδας Γαμαλιηλ. πεπαιδευμενος καταακριβειαν του πατρω νομου, ζηλω- της πάρχων του Θεου, καθω πάν

τες μεῖς ες σημερον. . ος αὐ- τη- ίδον διωc ἄχρι θανάτου, δεσμευων, καὶ παραδιδὰς ει φυλα

κας ανορας τε και γυναικας. O. 11ς και αρχιερευς μαρτυρει μοι, καιπων το πρεσβυτέρων α ων καὶ

επις ολὰς δεξάμενος πρὸς τους αδελ

φοῖς, εις Δαμασκον πορευο ηρο,

νους ει Ἱερουσα λημ, να τιμωρηθωσιν.

D Iαῖλος δεικνυε εδω, τι αὐτος γεννηθη εις τόπον ὐποληπτικον καὶ περίφημον εις αρσὸν πόλιν της Κιλικίας και ητονε της γεντησεως του λευθερος ἀνὴρ ταυτης της πολεως Δεν γεννήθη δουλος, ως ησαν ἴσως τινες των διασκορπισθεντων ουδαίων.

Eλαβεν κόμη ἀνατροφὴν σπουδαίαν καὶ ἐλευθεραν αὐτος δεν ῆτο μόνον ουδαῖος, καὶ εὐγενὴς ἄλλα καὶ πεπαιδευμενος, ανατραφεὶς εις Ιερουσαλημ, τὴν πρώτην καθεδραντης ουδαῖκης μαθήσεως, καὶ παρὰ του πόδας του Γαμαλιὴλ τον ποῖον λοι αὐτοὶ ἐγνώριζον τι εἶναι εξοχος διδάσκαλος του Ιουδαῖκου νόμου. π αρχαίων ἡμερων τουητο πολλὰ πρόθυμος καὶ ακριβὴς οπαδος της Ιουδαῖκης Θρησκείας' - σπουδη καν θησίς του ἀπετείνοντο λως δι λου πρὸς αυτήν. Τόσον τον ουτος μακρὰν ἄπο τον συλλάβη ει τὴν νεότητά του ἀπεχθειάν τινα πρὸς τὰ θρησκευτικὰ θιμα των Ἱουδαίων, ωστε δεν ἀτον ἄλλος νέος μεταξ Ἀ- των, στις εἶχε μεγαλητερα η τελειοτεραν εὐλά Θεια ει αυτ προ αυτόν. Δεικνύει κόμη et πυροφόρος καὶ ρμητικος διωκτης της ριστιανικης θρησκει ς εἶχε σταθην κα ἀρχάς. mχ. 4 5. Ab- τος ἁναφερε τουτο δια ν παραστήση κα

θαρωτερον και ναργεστερον, τι η νεργη

θεῖσα επ' αὐτον μεταβολη τον ἀναντίρρητον ποrελεσμα Θείας δυνάμεως διότι αὐ- τος το τόσον μακρὰν ἀπο- νὰ εχ προ- λαβούσάν τινα κλίσιν πρὸς τοναριστιανισ- μον η καλην περὶ αὐτο ἰδεαν' στε με- σως πριν νεργηθη εις αὐτον η αιφνίδιος εκείνη μεταβολὴ, εἶχε τὴν πλεον μεγάλην ἀντιπάθειαν ναντίον του καὶ το πλήρης ὀργης κατ αὐτο ει τον σχατον βαθμόν lἹῖά ἡ περιγραφὴν του τρόπου του ΙΠαύλου ὁταν το διωκτης, καμωμενην ἁποτον εαυτόν του. Αὐτος μίσει τον χριστιανισμον με εχ-

θρα Θανάσιμον Ἀγω δίωξα τὴν ὀδον ταυτην ἄχρι Θανάτοι-επόθουν, δηλονότι, ἄν-το δυνατῶν, ν Θανατωσλεκείνους, λινες περιεπάτουν τὴν ὀδον ταύτην Αὐτο ενέπνεε φόνον κατ' αὐτων' IIράξ Θ . 1.) Eκαμνεν , τι δύνατο διὰ νὰ φοβίση τον λαὸν ἄπο τὴν ὀδον ταύτην, καὶ νά του εκβάλη ἀποαὐτὴν δεσμεύων καὶ παραδιδων εις φυλακὴν ἄνδρας, καὶ γυναικας Aυτὸς γεμισε τὰ δεσμωτήρια με ριστιανους. yωρα δε, υτ εινα δεδεμενος αὐτος ο ἴδιος Θεωρεῖ ῶς βάρος του πταίσματος του, ὁτι δενε τους Xριστιανους, καὶ τους φερεν ει τὴν φυλακὴν καὶ συλλογίζεται μοίως με κραν ἀθυμίαν, οτι εἶχε φυλακωσειν χι μόνον