Praxeis tōn Hagiōn Apostolōn, kata to theion archetypon

161쪽

Σ. E. 61. Jτενεχθει άπο του πνου, πεσεν ἀπο

του τρις. γου κάτω, καὶ ob νεκρός.

1 O. Καταβὰς δε ο Ιαυλος πεμπεσεν αὐτω, καὶ συμπεριλαβων εἶ -

αυγης, ύτως ρηλθεν. 12. Ἐγαγον δε τον παῖδα ζωντα, καὶ παρεκλήθησαν ου μετοίως. IS. μεῖς δε

λοντες αναλαμβανεν τον Παυλον

ουτ γὰρ π διατεταγμένος, μέλλων

ετέρα παρεβάλομεν εις Σάμον καὶ

κυριωτερος καιρὸς της συνάξεως των Xρις ιανων φαίνεται, τι το 0 σπε ας' δια τον φόβον των εχθρων η πειδη πολλοὶ δοῖλοι ις θνικους οικους, καὶἰλλοι πτωχοὶ ἄνθρωποι, δεν δύναντο να εἴρωσι καιρὸν διανα ους ενταμωσωσιν αρχέτερα Κλάσις ἄρτου, i η νάμνη ς του θανάτου του Xριστου με την εὐχαριστίαν, πηρχεν εις των σκοπων της συναθροίσεως των H τελετη αἴτη φαίνεται, υτ ετελεῖτο ευσταθως πῆσαν Κυριακὴν καὶ πιθανον, τι κανεις των ριστιαιων δεν ἔλειπεν φο εισήχθη

ποινην η δεν εμποδίζετο απὸ ἁναγκαίαν

υ πτωσις του υτύχου διεκοψε τὰς θρησκευτικας τελετας της συνοδίας, και τους ελύπησε τα μέγιστα καταβὰς μως ο Ιαὐλος καὶ ναγκαλισθεὶς το σωμα, ους εἰπε ναι συγχύζωνται, επειδη καὶ ὐψυχηαυτου τον ις αυτόν Εἶναι πιθανον τι Εὐτυχος το αποθαμμενος πλην ο Ἀπόστολος το βεβαιος περὶ της ἀναζωωσεως αυτροῦ, το ποῖον ενδεχόμενον α γινε κανην στιγμην αὐτος λαλησε, καὶ εποαένως οπεσω επανελαβε βαθμηδον-γείαν καὶ δίναμιν οἱ δε της συνοδείας πεστρεψαν ι τας ἱεράς των ὐπηρεσίας καὶ μετα την τελετὴν της θείας μυσταγωγίας, ο 'Aπόστολος, αντὶν ἁπολογηθη δια της μιλίας του ην κ-

τασιν επανηλθεν ει το προκείμενον, και συνωμίλει με αυτων ως την αὐγὴν καιρὸς πλεον λ αυτον και ρυς φιλους Ου ν ὰναχωρήσωσιν 'Oταν ο νεος παρρησιάσθη

γορήσωσιν ἁπεριγράπτως. Ἐὰν καμμία συνοδεία πιστων μεταξυημων εις ἀξιοσημειωτον τινα περίστασιν, ηθελεν ξοδευσειν μίαν νυκτα λόκληρον ις τελετας της θρησκείας, πόσας κραυγας, υβρεις καὶ εμπαιγμοῖς θελε προξενήσειν τουτο ίποτε μως δε λεγεται, ταν ιοπαδοὶ et ης ορταστικης χαιροσυνης καὶ διασκεδάσεως ροδευωσι τὰς νύκτα των μετον πλεόν τακτον τρόπον εις ματαίας τέρψεις, η βακχικὰς πανηγύρεις. υκόλως δε δυνάμεθα να φαντα θωμεν πόσον θελε λεχθην εις την ρωάδα περὶ μιας ολοκλήρου σχεδὸν νυκτὸς, ξοδευθείσης ει κήρυγμα, θρησκευτικην συνομιλιαν, και εὐσεβειαν καὶαν ὁ υτυχος πεθνησκεν ὁ θάνατος τουηθελε δωσειν ἁφορμὴν εἰς ους χοροδ του Eυαγγελίου να βοἡσωσι εναντίον ωρων ἁκαίρων, διεξοδικων διδαχων, καὶ νθουσια κωναταξιων

162쪽

κησιν του πλοίου, τις δεν δυνατο να τον δοθη, αν το απλους επιβάτης εἰναι λοιπον πιθανον, τι αυτ ὰνηκεν εις τινα των φίλων

Παυλος σπευδεν,4 ητο δυνατον, νάφθάση ει Ἱερουσαλη τηνημεραντης Πεντηκοστης Aυτος εἷχε σταθην εις την Ἱερου - λη προ τεσσάρων η πεντε χρόνων, κεφ. D . 21, 22. και τέρα το δια νὰ μεταβη πάλιν κεῖ, δια νὰ προσφέρη το διάπειρον σεβας του προς την εκκλησία εκείνην μετὰ της ποίας πεμελεῖτο νὰ κρατη καλην ἀνταπόκρισιν, πως μην θελε λογισθην ἀπεξενωμενος ἄπο αυτην, ε της δοθείσης εις αυτον παραγγελίας ν κηρυττ ει τὰ Εὐνη. υτος πόθει ν εὐρεθη κεῖ τηνημερα της Ιεντηκοστης επειδη το καιρος συνδρομης το ποῖον θελε τον δώσειν ευ- καιρίαν ν διαδωση LEυαγγελιον μεταξύτων Ἱουδαίων και προσηλύτων, λινες ηρ- χοντο ἀφ' λα τὰ μέρη διὰ ν πανηγυρί

κοστης στάθη κατ εξοχην περίφημος μεταξύ των ριστιαγων, διὰ τη εκχυσιν του 'AVίου Πνεύματος.

17. πο δε της ιλητο πεμ ψας ις Ἐφεσον, μετεκαλεσατο τους πρεσβυτε ους της εκκλησίας. 18. D. δε παρεγενοντο προ αυτον,ειπεν αὐτοῖς Υμεῖς π ασθε, πο

πρωτης μέρα ἀφ ης επεβην εις την Ἀσίαν πως μεθ' ὁμων τον

πάντα χρονον γενομην I Q. Δουλευων τω Κυρίω μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης, καὶ πολλων δακρύων καὶ πειρασμων των συμβάντων μοiεν ταῖς πιβουλαῖς των Ιουδαίων ' 20. -υπεςειλαμην των συμφεροντων του μη ἀναγγεῖλαι

υμιν και διδάξαι μῶς δημοσία καὶ

'Ιουδαίοις τε καὶ Ἐλλησι την εἰς

πνευματι πορευομαι εις Ιερουσαλημ, τα εν αὐτη συναντησον τά μοι μησιδως' S. Πλην τι το Πνευμα τοAγιον κατὰ πόλιν διαμαρ τύρεται, λεγον, τι δεσμά, και θλίψήκμενουσιν. 24. Ἀλλ' ὐδενος λογον ποιοῦμαι, δε εχ την ψυχην μου

τιμίαν μαυτω, ως τελειωσαι τον

ὀρομον μου μετὰ χαρας, καὶ την

διακονια ην λαβον παρὰ το Κυρίου ησοῖ, διαμαρτύρασθαι το υ- αγγελιον της χάριτος του Θεου.

25. Καὶ νυν δου, γλοιδα τιάκμιοψεσθε το πρόσωπον μου μεῖς πάντες, εν οἰ διηλθον κηρύσσων την βα

σιλειαν του 26 Διο μαρτύρομαι

αναγγεῖλαι μῖν πασαν την βουλυτοῦ Θεου. 23. Προσεχε τε Ουν εαυτοῖς, και παντι τω ποιμνίω, εν ω μῆς το Πνεψα το Aγιον θετ επ. σκόπους, ποιμαινειν την κκλησίαν του ΘεU, ην περιεποιησατο διὰ οὐ δίου

αἱματος. 29 Ἐγω γα οἶδα τοῦτο,

οτι ει σελευσονται μετὰ την ἔφιξίν

μου λύκοι βαρεῖς ει υμῶς, μη φειδὼ μενοι τοὐ ποιμνίου. O. Καὶ ξ μων

αὐτωνάναςησονται ἄνδρες λαλουντες

θητὰς οπίσω αὐτων. l. Δι γρη

γορει τε, μνημονευοντες τι τριετιαν

νύκτα και μέραν υκ παυσάμην, μετὰ δακρύων νουθετωνίνα καςίν. 32. Καὶ τανῆ παρατίθεμα όμας, ἀδελφοὶ, τω Θεω και τω λογω της

163쪽

δομησαι καὶ δουνα υμ Πν κληρονομιανεν τοῖς ηγιασμενοις πασιν. 33. Ἀρ-

επεθύμησα. 34. υτο ὁ γινωσκε τε τι ταῖς χρείαις μου καὶ τοῖς ουσι

μετ μου πηρετησα α χειρες αυ-

ουτω κοπιωντας δεῖ αντιλαμβανεο -

θα των ασθενούντων, μWημονεύειν τε των λόγων του Κυρίου ησου, οτι αυ- τος εἰπε Μακαριόν ς διδοναι μαλλον η λαμβανειν.

προς τους πρεσβυτερους τούτους, μελλων μναχωρηση εἶναι πολλα κατανυκτικὴ καισωτηριος, περιεχουσα εν αυτ μεγα ψος

πνεύματος του αγαθου τούτου ανδρός. Aυτος του αναφερε τα περὶ τη ζωης καὶ διαγωγης του, σον καιρον διετριψεν εις την Eφεσον Ἐξεύρετε τίνι τρόπωεζησα μαζήσας, καὶ πως ε τελείωσα μεταξύ σας το ἀποστολικὸν εργον. 'Oλοι αὐτοὶ τον γνωριζον ανδρα σπουδαίου, χαριτωμε- νου καὶ ουρανι πνεύματος, καὶ οτι δεν ἁπέβλεπεν εἰς την ἰδιοτελειάντου, ως Ἱσυνεθιζον

μερικοὶ λαοπλάνοι. οἶτος δεν δύνατο απροχωρήση με τοιαύτην ἀταραξίαν καὶ rαθερότητα εἰς τὰς πηρεσίας καὶ κόπους του, αν δε ενδυναμοῖτο απὸ την Θείαν χάριν. H φύσις του πνεύματος του, καὶ ο τρόπος, τόσον του κηρύγματος του ὁσον καὶ της

συνομιλίας του, το τοιουτος, ωστ ὰπεδείκνυε βεβαια, ὁτι το με αυτου ληθως Θεός. Αὐτος καμε τὸ εργον του μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης V καθ' ὁλους του τρόπους της συμμορφωσεως δηλονότι, μετριξτητος, καὶ ταπεινωσεως του αυτου του. ' λονοτι αυτὸς υπηρχεν εις, τον ποῖον τίμησεν

ο εος μεγάλως, καὶ καμε μεγάλα καλὰδ αὐτοὐ ποτε ὁμως δε ελαβεν οἴησιν, νοῦο ενόμ ζε του ἀλλους ανθρωπους κατω-

τερους του, αλλα, νωμιλε με τοιαυτην ελεν

θεριαν καὶ οἰκειότητα μετὰ του λαχίrου, ως ν ητο ης αυτης με αυτὸν τάξεως.

EIγάπα ν κάμνη πῆσαν πηρεσίαν. και ν κατασταίν εαυτὸν καὶ τὸ ρ -

γοντο τοσουτον εὐπρόσιτον, σον δίνατο τις ν επιθυμήση Ἐκεῖνοι οἴτινες εχοντες τι πάγγελμα Θελουν ν δουλεύσωσιτον Θεον εὐπροσδεκτως εἰς αυτὸν, καὶ επω - φελως πρὸς τους ἁλλους, πρεπε νὰ το ἐγερ- γωσι μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης. Ματθ.

Aυτὸς το πάντοτε φιλόrοργος, γ πη τος καὶ συμπαθὴς πρὸς αυτούς. 'Eδούλευσετο Κύριον μετὰ πολλων δακρύων. D Παυλος το κατὰ τουτο ς ὁ Διδάσκαλός τοσ, πολλάκις εἰς δάκρυα προσευχόμενος, εὐαιε καὶ ε ετο κηρύττων η γράφων, κλαιε.

γον του εναντίον μεγάλης αντιστάσεως, πολ- λων πειρασμων-πειρασμων η υπομονης και καρτεροψυχίας του-τοιούτων πειρασ-

μων διὰ ν εἴπη εἰς τοιαύτην περιστασιν - ὀ Ἱερεμίας, Δεν Θέλω λαλήσειν πλεον εις τὸ νομα του Κυρίου. Ἱερεμ Q. 8, 9.

Tοῖτο τον συνεξη κ της κατ' αὐτολεπι- βουλη των Ἱουδαίων, ἴτινες μελετων ἁτον κακοποιήσωσι πaντοίοις τρόποις με την συνωμοσία των.-Σημείωσαι, ὁτι πιστοὶ δοῖλοι του Κυρίου εἶναι κεινοι, ιτινες ξακολουθοῖ ν τον δουλεύωσι εν μεσω ταρα-χων καὶ κινδύνων, διαφορουντες περὶ τωνεχθρων των, ποθοῖντες μόνον ν ευχαριστά σωσι τον Κύριόν των καὶ ὐτον χωσι παντοδύναμον φίλον των. Abτὸς το κήρυξ φιλὰππος, τεχνικώτατος καὶ ακούραστος εἰς τὸ εργον του Ἐκἡ- ρυττε ηαοσίως, καὶ π οἶκον εἰς οἶκον δεν περιόριζε τον εαυτόν του εἰς μίαν γωνίαν, τα ευρισκε ευκαιρίαν ν κυρίξ εἰς μεγάλην σίναξιν οbδ' περιορίζετο εἰς την σίναξιν, et ητο περίστασις πρὸς μερικην

164쪽

και προσωπικην διδασκαλίαν. υτὸς δενε φοβεῖτο, οὐδ' η σχύνετο νὰ ηούττη παρρησία το Εὐαγγελιον, bo' δυσαρεσκεῖτο ναχαταβάλλη κόπους μερικως, ει ολίγους, ο ταντο κάλει η χρεία. Ἐκηρυττε δημοσία εις

τ ποίμνιον, κα επηγαινεν απὸ οἰκον εις οιχον δια να ζητηση τους σθενουντας καὶ πλανωμενους. O ιερεῖς ει τας μερικας ἐπισκεψεις ων, ταν πάγου εις τους οἴκους, πρεπε ν ομιλωσι περ των πραγμα- των κείνων, τα ποῖα ειχον διδάξει δημο-

μόζωσι, καὶ να τα ςηγωσιν, αν ναι ναγκαῖον ερωτωντες, se καταλάβετε ὁλα αυ-

ΓΙαυλος et πι ὸ κηρυξ δε εκήρυττε μόνον τὰ ψυχωφελη, ἄλλα παν ό,τι ενόμιζε

σωτηριον, καὶ δεν κρυπτεν, η παρέτρεχε

ὀχληρὸν εις μερικους, καὶ το εκθετ εις την χθρα των. υτος δε απεφευγε ο νὰ κηρυττη , τι κρινεν φέλιμον, αλλ λάλει χωρὶς περιποιητικους τρόπους την ἀληθειαν, δὶ το ποῖον δε τον πεφερον τινες Δενὰπεσιωπα επιπλήξεις, ταν σανἈναγκαῖαι και μελλον ἁ σταθωσιν φελιμοι, φοβούμενος μην θελε βλάψειν οὐδε παρετρεχε του σταυρο το κηρυγμα, ἄν και γνωριζεν,

ὁτι αυτ εἰς με τους Ιουδαίους το σκάνδαλον εις δε τους Ελληνας μωρία.

Abet ος τον ληθω ευαγγελικος κηρυξ. Δεν πηρυττεν γνωμα φιλοσοφικὰς η αμ- φιβόλου φιλονεικίας ποθέσεις δε εδίδασκgπολιτικὰ, υδ δενεκατόνετο διόλου ει τὰ

πραγματα των κοσμικων βασιλείων, αλλ'

ταυτα παρεκίνει πάνTcTε.L.-' Tην εις ον Θεον μετάνοιαν Vo πως κεῖνοι, οἱ τινες ἐνεκα της μαρτίας ἀπεμακρυνθησαν ὰπ τον Θεον, και gεκλινον πο αυτον περισσότερον εις τρόπον ὰσI να χωρισθωσιν αιωνίως πο αυγὸν, διὰ της λ'. θους μετανοίας ἀτενίσωσι του;

oφθαλμους προ τον Θεον, ζαφωσι προς αυτον, κινησωσι προ αυτὸν, και σπεύσωσι προς αὐτον Ἐκηρυττε την μετάνοια ως τηντο Θεοῖ προσταγην, κεφ ιζ . 30. ει την. ποίαν πρεπε νὰ ποταχθωμεν καὶ τηνεκηρυττεν ως δωρον του ριστο ει ἄφεσιν ἁμαρτιων, κεφ. . 31. καὶ παρηγγελλε τον λαὸν ἁναβλεψη προ εκεῖνο δι αυτην.

2.- 'Και πίστιν την εις τον Κυριονημων ησουν ριστόν.V μεῖς πρεπειλὰ της μετανοίας ἁ θεωρησωμεν πρὸς τοσΘεον ως τελο μας καὶ διὰ της πωεως νάἀποβλεψωμεν πρὸς το Xριστὸν την πρὸς το Θεον ὀδόν-ας. υ ἁμαρτία πρέπει νόεγκαταλειφθη καὶ παραιτηθη διὰ της μετανοίας καὶ ε τω ἄμα πρεπε νάκαταφύγωμεν πρὸς το Xριστὸν διὰ της πίστεως διὰ της ἁμαρτίας την ἄφεσιν. M προς Θεον μετάνοιάμας δε ἀρκεῖ πρεπεινὰ χωμεν ἀληθη πίστιν εις τον ριστὸν, ω Λυτρωτην μων και Σωτηρα, πειθομενοι ει αυτὸ ως Κυριον καὶ Θεον μων Διότι

δῖν δυνάμεθα ν επιστρέψωμεν πρὸς τον Θεον, ω μετανοοῖντες υἱοὶ πρὸς πατερα, παρα P: et ης δυνάμεως καὶ δικαιοσυνης του Ἱησοὐ ριστοῖ, ως εσίτου. Iῖιναι γνωστὸν εις λους, ὁτι ὸ Ιαυλος εστάθη τοιουτος κηρυξ καὶ ἁ θελη τις νάεκπληρωση το διο εργον, πρεπε ν ἀκολου-

θηση τὰ ἴδια φρονηματα καὶ τὰ ὁμοια ἴχνη.Aυτὸ λοιπὸν φανερόνει, ἔτι περιεμενε πάθη, καὶ λίψεις ει το παρὸν διὰ την Ἱερουσαλημ ταξίδιόν του ςιχ. 22-24. 'A μη στοχασθη τις, ὁτι αυτὸς ἀφίνει τωρα την Ἀσίαν διὰ το φόβον του διωγμου ὀχι, αυτὸς το τόσον μακρὰν απὸ το ἁφίγη ς ο δειλὸς απὸ τον τόπον του κινδυ-

νου, στ' ἐφάνη ς ρως, σπευσας ις τους ευρυχωρους τόπους του πεδίου, οπου περι-

υπάγω ει Ἱερουσαλη δεδεμενος et πνευ ματι ' πιποφασισμενος, δηλονότι, σταθερως ν προχωρησω, καὶ καλως βεβαιωμενος, τι τοιαυτη μου διάθεσις προερχεται ἀπο

165쪽

Θείαν κατευθυνσιν καὶ πίρροιαν, καὶ χιἀπό τινα Οαντασίαν, γιδικόν μου σχεδιον. Υπάγλοδηγουμενος ἀπὸ το Πνευμα, καὶ δεδεμένος α το ἀκολουθω, που με οδηγεῖ, αν καὶ μην ξεύρων όσα μελλου να με συμ- βωσιν εἰς την Ἱερουσαλημ. In τὸ θεῖον Θάρρος και από ατις του Ἀποτόλου, ναντίον ὁλων των δυσκολιων καὶ ἀντι ασεων Aυτὸς τα; εἰλεν εμπροσθέ του, ἀλλα λίγον ἐφρόντιζε περι αυτων. Οὐδενὸς λόγον ποιουμαι V ὲν prάραξαν την

καρδίαν του ταυτα τα πράγματα δε τοναπεσπασαν απὸ τον σκοπόν του Αὐτοὶ οι συλλογισμοὶ δε τον στερουν της παραμυ- θιας, οὐδε τον καμνον να ἐπιχειρη μικροψύχως το εργον του Ἐν μέσω των θλίψgωνεφαίνετο μέριμνος.- οὐδε εχ την φυ-

χην μου τιμίαν μαυτω V υ ζω εἶναι γλυκεῖα, καὶ εἶναι ει ημῆς φυσικως κριβη. 'Oσα υπάρχει ἀνθρωπω, υπὲρ της ψυχης αυτο δωσει. V Ἱω r. 4. D φρόνιμος ομως καὶ γνωρίζων τὸ συμφέρον του προσφέρει ό,τι χει, καὶ την ἰδίαν ζωην μαλλον,

ητο του ΙΠαύλου τὸ ρόνημα Ἀν καὶ ζω φαίνεται ἄκρως τιμία ις τον σαρκικὸν οφθαλμὸν ει το της πί εω ομως φαίνεται κατὰ σύγκρισιν εις τὸ ἄκρον ἀξιοκαταφρόνητος Αὐτη δεν εἰναι τοσουτον ἀκριβη, ως νόμη θυσιασθλασμένως δια ον ρι

Δυο πράγματα πιμελεῖται ὁ μέγας ουτος καὶ ἁγα ος ἀνηρ καὶ αν τα κερδηση,

υλίγον τον μέλει δια την ζωην. 1. ο ν φανη πιστὸς ι την εμπιστευθεισαν εις αυτὸν παρακαταθηκην νὰ τελειωση, δηλονότι, την λιακονίαν, τηνοποιαν λαβεν απὸ τον Κύριον ησουν νὰ

πράξη- εργον, διὰ τὸ ποῖον στάλη εις τον κόσμον,4 ἀλλον, διὰ τὸ ὁποῖον στάληεις την εκκλησίαν ν κάμη τελείαν της διακονίας του ἔνδειξιν ν την φέρη ει τέλος, καὶ in δυνηθωσιν ἄλλοι ν θερισωσι την

μελετηθέντος σκοπου διὰ v τελειωσητην μαρτυρίαν αυτου ' ως λέγεται περ ι των

Ab τὸ δε φροντίζει περὶ του πότε η πως φθάνει της ζωη του τὸ τίλος ε ω σον καιάν ναι σύντομον, αἰφνιλον, καὶ τόσον δεινὸν, ὁποῖον δύναντο ν τὸ κατα ησωσιν αι ξωτερικαὶ περι άσεις, ἀρκεῖ μόνον ν τελειωσημετὰ χαρῆ τον δρόμον του A9τὸ θεωρεῖ την ζωην του ς δρόμον, Ἀγωνα. M ζωηηMων ειναι ' προκείαενος-μῖν ἀγων. E ρ.ιr. I. Tοῖτο δηλοῖ, οτι εχομεν τὰ διορiσθέντα ει ημῆς εργα διότι δε ἐςάλημεν εις τον κόσμον διὰ ν εἴμεθα κνηροί καὶ της ζωης μας τὰ ορια, πειδ δε ἐστάλημεν εις τον κόσμον διὰ νὰ μένωμεν εις αυτὸν πάντοτε' αλλὰ δια ν διέλθωμεν ον κόσμον ν τον τρέξωμεν μάλι α. υτὸς διηγεῖται περ του τέλους του δρόμου του, καὶ λαλεῖ περι αυτουως βεβαιου, καὶ πλησίον. οὐ ἁγωνός μας τὸ τέλος εἶναι ὁ Θά9ατος, ἴτε ἁναχωροῖμεν ἡ με τιμην, - αισχύνην. D δε Ιαὐλος εἶναι πληρης φροντίδος, τον τελειωση καλως' τὸ ποῖον εμφαίνει Θεῖον πόθον της ἀπολαυ- σεως, καὶ φόβον ιερὸν της ποτυχίας Εἴθεν τελειωσω τον δρόμον μου μετὰ χαρας luαὶ τότ ὁλα Θέλουν χειν καλως εν Tελως, καὶ αιωνίως καλως Κανεν πρῆγμα δεν ο -

χάζεται μέγα διὰ νὰ πράξη, οὐδε πολλὰ

δεινὸν κανεν πάθημα, ως προς την μόνην του

χαρῆς. μεῖς πρέπει ν Θεωρωμεν ως εργον του βίου μας ενὸς χαροποιο θανάτου την ζητησιν, διὰ ν ἀποθάνωμεν χι μόνονασφαλεῖς, ἄλλα καὶ περιχαρεῖς. Ἀπόζολοι λοιπὸν του λέγει, ὁτι τους

δε τωρα τον τελευταῖον του ἀσπασμόν.

ιχ. 25. Γνωρίζω, τι σεῖς λοι, μετὰ

των ποίων συναναστραφεὶς κῆρυξ την βασιλείαν του Θεοῖ, άν καὶ δύνασθε ναλαμβάνητε πιστολὰς παρ μοὐ, τὸ πρόσωπον μου μως δεν θέλετε ἰδεῖν πλέον.

166쪽

Tοι καλε μάρτυρας τῆς πιστης ἐκπληρωθσεως της μεταξ αὐτων διακονίας του χ. 23. 'Oθὸν σπειδὴ και βλεπετε τὴν προς σας διακονίαν μου τελειουμενην, νήκει εις σας - εις με α σκεφθωμεν και κρίνωμεν περὶ του πράγματος Ἐγω ειμαι καθαρος απὸτ αλα πάντων, ἀπο- αἱμα των ψυχων. Tοῖτο αναφερεται καθαρως ει το του προφήτου Ἱεζεκιη κεφ. γ . λεγοντος, ο αἶμα του θαιατωθεντο με του εχθρου τὴν μάχαιραν, θελε ζητηθη εκ χειρος του πιστου φυλακος, ori δεν ἔδωκεν εἴδησιν. Αὐτὸς παρασταίνει τὴν εμπι οσύνην του με τοὐτο mχ. 27. διότι ορ ελειψα ασας φανερωσω πῆσαν την βουλὴν του Θεοῖ. Αυτος δεν κήρυξεν εις αυτούς ἄλλο παρατὴν βουλὴν του Θεοὐ χωρις προσθηκην ἰδικων του φευρεσεων. κήρυξε απλως τοΕὐαγγελιον, καὶ οὐδεν ἁλλο την Θελησιν του Θεο δὲ τὴν σωτηρίαν των 'Eργοντων ἱερων πηρετων εἶναι - φανερόνωσι ταύτην την βουλὴν του Θεοῖ, ως εἰιαι πο- κεκαλυμμενη καὶ χι ὰλ λεως, οὐδ' ἄλλο τι περισσότερον. O γιος Iαοῦλος ξηγεῖται πίιτα τὰ υφηλὰ χρέη το των Πρεσβυτερων παγ

I. Ab τοι πρεπει, προσεχωτι Tu εαυτόν των πρωτον πρεπε ν εχωσι ζηλότυπον ὁφθαλμον πάνω ει ολα τὰ κινήματα

πως ν φέρωνται ρθως ει τον οἶκον του Θεοῖ, εις τον οποῖον τωρ προεβιβάσθησαν, τομηθέντες με το της οἰκονομίας αξίωμα. Βεβαια δε εἶναι επιτήδειοι καὶ πιστοὶ φύλακες των αμπελωνων των ἄλλων, οἱ ἁμελοῖντες τους δικους των. 2. ΓΙροσεχετε τὸ ποίμνιον, λον τοποίμνιον οι με ἀπο- εν μερος του, οἱ δε ἀπο- ἄλλο, ως παιτεῖ το χρεος καὶ ηὐκαιρία σας Θεωρεῖτε μως ἁ μη μενηημελημένον κανεν μερος του ΙΠροσεχετε λον

το ποίμνιον, δια ν μην η ιλε πλανηθῆ ἀπὸ την μάνδραν κανεν πρόβατον, καὶ γενεῖν των λύκων σφάγιον διὰ νὰ μην ἡθελς πταίσειν,

καὶ ἀτακτήσειν ε της μελεια σας. 3. Αὐτοὶ πρεπε νὰ ποιμαίνωσι τὴνεκκλησίαν του Θεοὐ πρεπε να καμνωσινολα τὰ χρε του ποιμαντικου παγγελ-

ματος πρεπε νὰ δηγῶσι τὰ πρόβατα του ριστου ει την ἄφθονον βοσκήν πρεπεινὰ θετωσιν εμπροσθεν αυτων φαγητόν πρε- πει ν τὰ τρεφωσι με γιῆ διδασκαλiαν με καTανυκτικὴν εὐαγγελικὴν διδαχὴν καὶ πρε- πει ν προσεχωσι ν μην θελε λείψειν τι των ἴσα αναγκαιουν προς τροφήν των διωτην αἰωνιον ζωην. d. Αὐτοὶ πρεπε ν ἀγρυπνωσιν, ως επαγρυπνοὐν οι ποιμενες ει τὰ πρόβατα των την νύκτα πρεπε ν ῆναι ξυπνοι και προσεκτικοί δε πρεπε ν δίδωσι χωρανεις την πνευματικὴν κνηρίαν καὶ τον πνον, αλλὰ πρεπε νὰ προτρόπωνται ει το εργοντων, καὶ το προσεχωσι με πιμέλειαν-

Εσο ἄγρυπνος εἰς λα Tιμ δ . G. ἀγρύπνει ναντίον παντος πράγματος, τουποῖον δύναται νὼ λάι το ποίμνιον, καὶ πρόσεχε κάθε τι, το ποῖον εμπορεῖ νὰ το

Tους ενθυμίζει τίνος υπάρχει Ἐκκλησία' ο ρι ος την γόρασεν. κόσμος εἶναιτο Θεο διὰ του δικαιωματος της κτίσεως' εκκλησία μως εἶναι δική του διὰ του δικαιωματος την λυτρωσεως ὁθεν αὐτη πρε-

πει νόμας νάι ακριβη, επειδὴ εστάθη -- ριβὴ εις αυτον, πληρώσαντα Γ αυτὴν τιμὴν μεγάλην, δηλαδη, το πολυτιμωτατον αὶμά του. 'Aς συλλογισθωσι τὸν κίνδυνον ει τον οποῖον εὐρίσκετο τὸ ποίμνιον του νὰ γένη των χ- θρων αυτο Θὼμα ΙΠροσεχετε τὸ ποίμνιον,επειδ ειναι λύκοι ἔξω, λινες ζητοὐν ν τοκατασπαράξωσι. mχ. 29. Ἐξεύρω τοῖτο, ὀτι μετὰ τὴν ἀναχωρησίν μου, Θελουν εἰσελθεῖν μεταξύ σας βαρεῖς λύκοι Tινε εννοοῖν τουτο περὶ των διωκτων, οῖτινες ἔμελλον να

167쪽

διαβάλωσι τους Xριστιανους, και να παροξύνωσι την διοίκησιν ναντίον των, μη εὐσπλαγχνιζόμενοι το ποίμνιον Ἀλλα πρεπε να εννοηθη μαλλον περὶ των πλάνων καὶ

ψευδοκηρύκων Τούτους αὐτος νομάζει λύκους βαρεῖς, δότι πάλιν προξενησαν κακον

εἰς ων ριστιανων την δελφότητα, σπειραν διχονοια μεταξύ των, πεσπασαν πολλους ἀπο το πλουν Εὐαγγελιον του Xoπου, και κατε εαλον πασαν των δύναμινδια να κατηγορήσωσι και δυσφηαίσωσι τους οπαδούς του, μη φειδόμενοι τα πολυτιμωταταμελη ου ποιμνίου. Oταν τον ὁ Ιαοῦλος εἰς Eφεσον αυτοι ἀπεμακρύνονTο, μη ολ- μων τε ν παρρησιασθωσιν εμπροσθεν του ἀλλ' οταν ἀν ἴχωρησε, τότε ἰσηλθον ει αυ-

τους, και σπειρον τα ζιζάνια των, που αυ-

τος εἶχε σπείρειν τον αγαθὸν σπόρον 'Oθεν,

προσεχετε το ποίμνιον, καὶ πιμεληθητεολαις δυνάμεσι ν τ στερεωσητε εις την πίστιν, καὶ να et καθοπλίσητε κατὰ της εἰσόδου των ψευδοκηρύκων. Ἀλλα, προ πάν7ων, προσεχετε αυτους, πειδη μελλουν ν ἁποστατήσωσι μερικοὶ

ποιμένες' 30. αα ἀπο σας τους ἰδίους ἀπο τὰ μέλη ἴσως, μαλις και ἀποπους πρεσβυτερους της ἰδίας σας εκκλησίας δεπο σας, προς τους ποίου ηδ λαλλίαν

καὶ ψίζω μετὰ θάρρους, τι δε Θελει

συμβην τοιουτο ατόπημα θελουν ἴσως γερθῆν ἄνθρωποι λαλοῖντες διεστραμμενα, πράγματα δηλαδη, ναντία εις τον ὀρθον

κανόνα του υαγγελίου, και ανατρεπτικατο μεγάλου σκοπου του Καὶ κεινοι, ιτινες ησαν ε ὐπολήψει μεταξύσας, καὶ τους οποίους εμπιστεύεσθε, θελουν περηφανευ- θην καὶ επαρθην, καὶ ἰσχυρογνωμήσειν αλλ' αποβλεπου ει το ν ἀποσπωσι μαθητας οπίσω αὐτων, να κάμωσι φατρίαν οια λόγουτων, τις μελλε να του θαυμαζη, και ναοδηγηται ἄπο αυτ οἶς, και να πι Πευ κατατὰ φρονήματα αυτων Διὰ τουτο προσε- χε τε τον εαυτόν σας Ἀκούοντες, o τι τινες ἀπο σας μελλουν γα προδωσωσι το Εὐαγγελιον, καστος πρεπε να φροντίζη pa ερω-

τα ρο ἡ πως εἶμαι γ Tουτ επληρωθηεις τον Φύγελλον καὶ Ἐρμογενην, ἰτινες ἀπεστράφησαν ἀπο τον Ιαὐλον καὶ την κηρυχθεῖσαν διδαχή του r. ιμ ά. 15.)καὶ ις τον Υμένα. ον καὶ Φιλητον, οι ποῖοι ἡ στόχησαν την ἁλήθειαν, καὶ ἀνατρέπουν την πίστιν τινων. r. ιμ. r. 18.)'A σκεφθωσι λοιπον του μεγάλους κόπους, τους οποίους εἶχεν πομείνειν διὰ νὰ φυτευσητη εκκλησίαν ταύτην ζ ιχ. 31. Ἐνθυμήθητε, τι τρία ετη- διότι τόσον καιρον διετριψε κηρύττων εις την Eφεσον, καὶ τὰ πλησιόχωρα, -δε ε παυσα νύκτα καὶ ημε- ραν, νουθετων μετὰ δακρύων καος ενα καισεῖς μην μελήσετε ν οικοδομήσετε πάνω

ει το Θεμελιον τουτο, το ποῖον κατεβαλον

εγω με τόσην πιμελειαν. Iαοῦλος, ως πι ος φύλαξ, τους εἶχε νουθετήσειν ενουθε-τει καστον σιμὰ των κοινων νουθεσιων τὰς οποίας εδιδε κηρύττων, κατεγίνετο καὶ ις ταν νουθετη μερικως αλλους, ως βλεπε την κατά ασίν των καλουσαν τουτο 'Hro α- θερος εἰς το ν νουθετη, νύκτα καὶ ἡμεoαν σκαιρός του πληροῖτο με το εργον Ου' την νύκτα οτε πρεπε ν ἀναπαυθη λίγον διελεγετ με εκείνων με τους ποίους δεν δύνατον ομιλήση την μερα περὶ των ψυχων των .Aυτος τους μίλησε περ ι των ψυχων των μὲμέγαν πόθον καὶ φροντίδα τους νουθετησε με δάκρυα Καθως εἶχε δουλεύσειν τον Κύριον ούτως δούλευσε και αυτοὐς, μετὰ πολ-

τους κόπους του ΓIως λοιπον αυτοι ἔμελλον ν ἁποφύγωσι τους κόπους διὰ νά ο

παρακαλεῖ τον Θεον ν του διατηρη νὰ του προστατεύη καὶ ἀναπληροῖ τὰς χρείας των καὶ τους μψυχόνει ν βάλλωσιν ληντων την μεριμναν πάνω εις αὐτον με βεβαιότητα, οτι αὐτος φρόντιζε περ αυτῶν.

168쪽

O,τι χρειάζεσθε, πάγετε εις τον Θεον, a siναι πάντοτε προσηλωμενος ο φθαλμός

σας προ αντον, και ἡ ελπίς σας ε αυτον

εἰς λα τὰς θλίψεις καὶ δυσκολίας σας.

Σας συσταίνω εις τον Θεον, . την πρόνοιαν του καὶ ις την προστασίαν καὶ

κηδεμονίαν αυτης Ἀρκεῖ ὁτι αν καὶ ἀμεθα

χωρισμενοι εχομεν ον Θεον πάντοτε πλησίον μας.

Τους παραδίδει ει τον λόγον της χάριτος

αυτου Θελετε εὐρεῖν μεγάλην παραμυθίαν διδοντες πίστιν εις του Θεο την πρόνοιαν, πολλα μως μεγαλητερα πιστευοντες τὰς υποσχεσεις του υαγγελίου. οἶς συσ- ταινε ει τον λόγον της χάριτος του ριςοὐ, τον ποῖον αυτος ελάλησε πρὸς του μαθητάς του, τε του ἀπεστειλεν εἰς τα 'Εθνη, τηνοποίαν τους εδωκε παραγγελίαν βεβαιωσας

Tηρεῖτε τουτον τον λόγον, καὶ α ο εος σας δίδη την ἀγαθοεργίαν καὶ παραμυθοίαν αυτου, καὶ τότε δε χρειάζεσθε περισ

ως παράδειγμα διαφορίας περὶ του κόσμου

τουτου, καὶ α τὸ κοσμικου ἀγαθοὐ τουποῖον αν αὐτοὶ θελον περιπατεῖν εις τοἴδιον πνευμα, καὶ ις τὰ ἴδια βήματα, εμελλον να εἴρωσιν οτι συμβάλλει μεγάλως εις την εἴκολον καὶ εὐχάριςον λ αυτοῖ δόντων 'Oσον περὶ των κοσμικων πραγμάτων,

τους λεγε ὁ Παῖλος, πράξατε ς πραξαεγώ καὶ τί πραξεν In τους το διηγεῖ-

1. 'Oτι ποτε δε επεθύμησε κοσμικα αγαθά. ζιχ. 33. Δεν επεθύμησα κανενος το ἀργύριον, η χρυσίον η τον ματισμόν' οὐδε σεῖς η τὰ πιθυμήσητε, καὶ τότε

Θελετε εἰ σθαι αναπαυμενοι 'Hσαν πολλοὶ εις Eφεσον, καὶ πολλοὶ των, σοι ενηγκαλίσθησαν την ριπιανικὴν πί ιν, ἴτινες πηρχον πλούσιοι εἶχον πολλα χρήματα, ἀργυροροχρυσα σκεύη, πλουσίαν ποσκευὴν και

μεγάλην ἐπίδειξιν. Hδ δε ο Iαῖλος δενητο κενόδοξος, ως να πιθυμη να η ς αυτοί. Ἐγω δε επεθύμησα ποτε να μαι τοσούτου αργυρίου καὶ χρυσίου κύριος ως βλεπω τους ἄλλους πάρχοντας οὐδε νάφορω τοιαυτα πλούσια ενδύματα, ω βλε- πω τους ἄλλους φορούντας Ἐγὼ οἴτε το καταδικάζω, ἴτε του φίονω δύναμαι ναζω πωφελως και ευχαρίστως, χωρὶς ναζω μεγας. O ψευδαπόστολοι πεθύμουννα εὐπροσωπηθωσι εν σαρκι, Γαλ. r. 12. να κάμνωσιν πίδειξιν εις τον κόσμον οΓΙαὐλος μως δεν πραττεν ουτως Αὐτὸς ἡξευρε πως ταπεινουσθαι, πειναν, καὶ - ρεῖσθαι. Φιλιππ δ . 2. Δεν το M. ονεκτης δια τὰ λααβάνη παρ αὐτων ἀργύριον χρυσίον η ματισμόν. οσουτονητον φιλοκερδης, στε ποτε δεν ζήτει τι ποτε, οὐδ' στεργε ν τον δοθη τι διατους μεταξύ αὐτων κόπους του. Oχι του et μόνον αλλὰ καὶ εἰ γάζετο οΠαῖλος δια την ζωοτροῖιαν του καὶ κοπίαζε μεγάλω δια νὰ κερδίζη τον ἄρτον του. ζιχ. 34. Σίῖς δὲ γνωρίζετε, καὶ ε άθητε

αὐτόπται τούτου, or αἱ χεῖρες αἶται πηρετησαν τὰς χρείας μου, καὶ οὐ μετ μοὐ σεῖς με ἴδετε νασχολούμενον πρωίαν καὶεσπερα ει το ν κόπτω καὶ τὰ ράπτω σκηνὰς δια τον ἄρτον καὶ το φόρεμά μου. Oτα αυτὸς μελλε νὰ κερδίση τον ἄρτον του, τον κερδιζε με κόπον. O Παυλος εἱχε καὶ

νουν καὶ γλωσσαν λ ων εο υνατο ν κερδίση χρήματα αλ αἱ χεῖρες αἶται, λεγει, ἡ σανεκεῖναι, αἱ ποῖαι πηρετησαν τὰς χρείας μου. Θαυμα ὸν πρῆγμα τωόντι, τι αἱ χεῖρες κεῖναι, δια της επιθεσεως των ο ποίωνεδόθη τοσάκις το Πνεῖμα το 'Aγιον αἱ χεῖρες κεῖναι, δια των ποίων καμεν ὁ Θεος παράδοξα θαύματα, καὶ κάμνει ταυταομοίως εις Eφεσον, κεφ ι . εμελλον ναηναι ποχρεωμεναι ν πιάνωσι την βελόνην, το ψαλίδιον, το σουβλίον, τὰ σχοινια, καὶ γ εργάζωνται σκηνὰς μόνον δια του ρτον

169쪽

την ἀπόλαυσιν. Παῖλος ενθυμίζει τουτοεις τους Iρεσβυτερους τουτους, καὶ ις αλλους διὰ μεσου αὐτων, διὰ να μην θελετους φανην παράδοξον, ἁνίσως ἔμελλον ἀπαντήσωσι την δίαν ἀμέλειαν, παρὰ ναεξακολουθωσι το εργον των μεταχε ζόμενοι οποῖον δυνανται τίμιον μέσον δια να ζωσιν οσο δ λιγωτερα εμ ιυχωσιν λαμβάνουν ἄπο του ἄνθρωπους, τοσουτον περισσOTερανθελου λαμβάνειν απο τον Θεόν. οἴτε μόνον δια τον εαυτόν του δούλευσεν Παῖλος ἄλλα δια να βοηθη τους σθενεις

και πενητας, και τους μη δυναμενους ναδουλεύωσιν το ποῖον παράδειγμα συμφωνεῖ με την συμβουλή του CEφεσ δ . 2S.)'A κοπιάζη, δουλευων με τὰς χεῖρά του, δια να εχ να μεταδίδη εις τον χρείαν εχοντα. μεῖς πρεπε γα κοπιάζω μεν εις μίαν τιμίαν δούλευσιν, χι μόνον διὰ να εμπορωμεν τὰ ζωμεν, ἀλλα διὰ λειμεθα κα-νο ν δίδωμεν. λόγος ουτος δύνατο ν φανη βαρυς,

θεν ον επικυρόνει Ιαυλος με να λόγον του Κυρίου μων, τον ὁποῖον τους συμβούλευε ν ενθυμουνται πάντοτε Μακάριόνες διδόναι ἀλλον η λαμβάνειν.' Φαίνεται δ' τι υτοι ησαν λόγοι, τους ποιου αυ- τος δίδασκε συνεχω εις του μαθητάς του,

ἄφοῖ αὐτὸς ο ἴδιος πραξε τοσαύτας μεγάλας δωρεὰς, κατα τὸ ὁποιον του προε- τρεπε ν τον μιμωνται Mατθ. . 8, 9.)Eἶναι πλεον μακάριον τὸ ν ἁγαθοποιωμεν

με ο,τι εχομεν, πολλη λιγον, παρα να τοκάμνωμεν περισσότερον. α φρονηματα των τεκνων του κόσμου τούτου εἶναι ναντία με τοὐτο αυτοι φοβουνται ν μεταλδωσι

τουτο τὸ μεταδίδειν, λεγουν φθείρει τὸ πῶν ελπίζου ομως ν κεροίζωσι Βεβαια το κέρδος φαίνεται ι αυτους τὸ πλεον μακαριον ὰφ ο,τι εμπορε ν τύχη ἀλλ' ὁ ριστος

- λεγει, εἰναι πλεον μακάριχ,-πλεον ευ-

γενες,ας εαυτὸ ενδειγμα γενναιοτερας λα-οεσεως του πνεύματος, καὶ δὸς πρὸς καλη-υραν μακαριοτητα επι τελους, το

δίδει

παρα τὸ λαμβάiειν. ουτ τους ξομοιοῖ περισσότερον με τον Θεὸν, στις δίδει ις ολους, καὶ δε λαμβάνει απὸ κανενα καὶ με τον Κύριον ησοῖν, στις κατεγίνετο

παντοτε ει τὸ ἀγαθοποιεῖν.

36. Και ταυτα ειπὼν Θεις τά γόνατα αυτου, σὐν πασιν αὐτοῖς προσηυξατο 37. κανος δε γένετο κλαυθμὸς πάντων καὶ πιπε - σοντες επὶ τον τράχηλον του ΓΙαυλου κατεφίλουν α9τόν 38. O δυνώμενοι

του θεωρεῖν προέπεμπον δε αυτὸν

εις τὸ πλοῖον.

Oυτως ἀπεχωρίσθησαν προσευχηθεντες ιχ. G. Καὶ ταυτα εἰπων, κλίνας ταγόνατα αυτου προσηύξξατο με λους Δενς ναι δ αμφιβολία, τι η προσευχ αυτηητο κατὰ πάντα αρμοδία ις την παρουσαν ἁξιοδάκρυτον περίστασιν ' ΓΙαῖλος προσευχηθεὶς τους σύστησεν εις τον Θεὸν, παρακαλεσας αυτὸν ἁ μην θελε τους

πικρὰ, αλλὰ γλυκεῖα, η ὀποι ἴσως καμεν ἀνεξαλει et: τους εντυπωσεις ει ὀλων τὰς καρδίας. ἶναι καλὸν, ταν αποχωρίζονται φίλοι, ν ἀποχωρίζωνται με προσευχην,οπως συμπροσευχόμενοι μοὐ την στιγμην της αναχωρήσεως δύνανται α προσεύχωνται πλεον αισθητως ὁ εις περ του ἄλλου ἀποχωριζόμενοι, τὸ ποῖον εἶναι εν μερος του ριστιανικου χρεους μας, καὶ ουσίατης κοινωνία των ἁγιων. Ἐπίδοι ὁ σὸς

ανὰ μεσον μου και σου, τι ἄπο ησόμεθαετερος ἀφ' τερου '-εἶναι καλη διὰ τους μελλοντας τὰ ποχωρισθουν προσευχή. Γεν λά. 49. vi καὶ αυτή A γεν ηακόλουθος α εντάμωσις η πλησιεστερον εις τον οὐρανὸν, η εἰς τὸν ἴδιον οὐρανόν DLIαὐλος ενταυθα κολούθη του ριστου

170쪽

τὸ παραδειγμα οστις μελλων ν ἀναχωρἡση απὸ του μαθητάς του, φοῖ τους κήρυξε, προσηύξατο με έλων αὐτων. Ἱωάν. r. 1. Καὶ ἀπεχωρίσθησαν μετα δακρύων με κλαυθμὸν ἐγαν, καὶ Ἀγκαρδίους ἀσπασμούς Ἐπιπεσοντες επὶ τον τράχηλον του Παυλου, κατεφίλου αυτόν ὁλοι, ὁ ει μετὰ τον

Πως δύναμαι ν ἀποχωρισθω απὸ το ἁκριβὸν

τοὐτο ποκείμενον, τον μακάριον τουτον Παῖλον, ελεγεν ο εις, ει τον ποῖον εἶναι

καθ ἐν τρόπον η ζωή μου δεδεμενη; Εἰς οδὸν ειρήνης, ακριβε φίλε μου, λεγε Θ ἄλλος, ομολογω μυρίας χάριτας, και μυρία εις

τον Θεον δια σε, και δι ολους τους κόπους τους ποίους κατεβαλες δια το καλόν μου. Καὶ πρεπε ν ἀποχωρισθωμεν ἄλλος ελε- γε μελλήνα ερηθω τον πνευματικόν μου πατερα, τροφέα καὶ ὁδηγόν T μελλει γενεσθαι δι ἡμῆς τωρα, λεγεν ο ἄλλος, ἁφοῖδεν Θελομεν τον χειν πλεον καταφυγὴν καὶ διδάσκαλον T Θελ γένειν, ν ο Κύριος αφαιρεση τον διδάσκαλον μου απὸ την κεφα

ουτως οἱ ἀγαπωντες εἰς ἄκρον ἀνταγαπωνται κοινως τα μεγιςα. O Παῖλος, ο ις

ἶτο κατὰ πολλα αγαπητὸς φίλος εἶχε φίλους σωζοντας μεγάλην ἀγάπην πρὸς αυτόν. Γα δάκρυα ταυτα δια του Παύλου τὴν

αναχωρης, στάθησαν εὐάρεστος ἀνταπόδοσις δι ολα τα δάκρυα, τα ὁποῖα εἶχε χύ- σειν αυτὸς κηρύττω ει αυτοῖς καὶ συμπροσευχόμενος αε αὐτων. δε σπείροντες ἐν δάκρυσιν, εν γαλλιασει Θεριοῖσι V

'Ω et ἀξιομνημόνευτον παραδειγμα μας παραςαίνεται ι ταύτην τὴν ορίαν l- πόσον ψυχωφελες καὶ καρδιερευνητικὸν δἰολους τους πιθυμοῖντας τὸ καλὸν εργο της Ἐπισκοπης, δοποιονδήποτε ἱερατικὸν πάγγελμα Εἶναι κατεξοχην χρεος διαίτερον των δηγούντων ἄλλους ει τον οὐράνιον θησαυρον, να ναι ἀδιάφοροι ις τα κοσμικὰ

πράγματα, καὶ ελεύθεροι απὸ πῆσαν ποψίαν, τι επιθυμουν τὸ χρυσίον η ἀργύριον, τον ἱματισμὸν τινός. λην εὐ ολίγοιτων ζητούντων την τιμην, τι πάρχουν των Ἀπο όλων διάδοχοι ις αξίωμα καὶ ἐξουσιαν, εἶναι διατεθειμειοι εἰς τὸ α φανωσιν μοιγεκείνων κατὰ την αὐταπάρνησιν, και τὴν Θελησιν, κοπιάζωσι νύκτα καὶ ἡμερα χωρορὶς φελος, καὶ εἰς περιστάσεις της ἰδίας πτωχείας. ἶναι πιθανὸν τωόντι, τι ἡ εξουσία των ως διαδόχων ων Ἀποστόλων, ἡθελεν ἄμφιβάλλεται πολλὰ ὀλιγωτερον, ἄν διαγωγὴ καὶ τὰ φρονήματά των σαντοιαυτα. D ζηλωτὴς μως, και νουνεχὴς ὐπηρέτης του ριστοῖ, στις εἶναι πιτήδειος ει τὸ ν κερδίζη ψυχὰς δε ζητεῖ φιλαργύρως ἡ ἀμετρίως οὐδ αυτ τὰ προς τοζην ἁναγκάῖα αλλὰ υποαενε πάντα, ἀλ- λον παρὰ νὰ εμποδίση του ριστο τὸ Εὐ- αγγελιον. Υποπίπτω δ' εἰς μεγαλητεραν νάγκην με τὰς δίας του χεῖρα Θελει πηρετήσειν τὰς χρείας του, καὶ τὰς του οἴκου, των φίλων του διὰ νὰ διδάξη καὶ ου; πτωχοῖς πως πρεπε ν κοπιάζωσιν, ωστενὰ βοηθωσι τον ἀσθενέστερον καὶ νὼ μάθηε του παραδείγματος αυτοὐ καστος ἁμ λεγη, T μελλω νὰ κερδίσω παρά--T καλὸν δύναμαι νά κάμω οἴτω πρεπε νὰ μιμηθωμεν τὸ παράδειγμα

του κεχαριτωμενου μων Κυρίου, στις μας εδίδαξεν, τι εἶναι μακαριωτερον τὸ δίδειν παρὰ τὸ λαμβάνειν, γνωμη, τις πρεπεινὰ εγχαραχθη εις πῆσαν καρδίαν, καὶ μάλιστα ει τὴν των υαγγελικων Κηρύκων- Τοιοῖτον το του Ἱησοὐαριστοῖ τὸ φρόνημα εἴθε ν εμπνευσθη καὶ ις τὰς καρδίας ἡμων τὸ ὁμοιον lo Xριστιανοὶ ἴτω προτρεποντες, καὶ προσευχόμενοι μοιβαίως, δύνανται ν εῖ. ρίσκωσι πολλοῖς καιροὴ δακρύων, καὶ πηρων χωρισμων ἡ λύπη των μως Θελει μεταβληθῆ εις χαρὰν καὶ Θελουν ἐνταμωθῆ ταχεως νωπιον του θρόνου, διὰ ν μηχωρισθωσι πλέον.