Rei Publicae libri decem

101쪽

ΠOAI TEIAE . 93γαγαν αυτα ἐνεχώρει κακὰ εἶναί ποτε καὶ γενέσθαι ἀλλαψυχs σῶμα, νουαεγχωρεῖ κακην γενομενην τε κάνουσανευ τι θεραπευειν. ρθῶς, φη. ικαστης δεγε. φίλε, ψυχὴ ψυχῆς αρχει, ἡ υκ γχωρεῖ πινεας εν πονηραῖς γψυχαῖς τεθράφθαι τε καὶ μιληκεναι και πάντα αδικη-ματα αὐτην δικηκυῖαν διεξεληλυθεναι, στε οξέως αφ' αυτῆς τεκμαίρεσθαι τα των ἄλλων ἀδικήματα, οἷον κατὰ σῶμα νόσους αλλ απειρον,ἐτὴν καὶ ἀκεραιον δεῖ κακῶν , θῶν νέαν ουσαν γεγονέναι, εἰ μελλε καλὴ κἀγαθὴ ουσα κρινειν γιῶντα δίκαια διο δη καὶ εὐήθεις νέοιοντες οἱ ἐπιεικεῖς φαίνονται καὶ εὐεξαπάτητοι πο τῶν ἀδίκων, ἄτε Ουκ ἔχοντες εν αυτοῖς παραδείγματα ομοιο Bπαθη τοῖς πονηροῖς. α μεν δή, ἔφη, σφόδρα γε αυτοπάσχουσιν. οιγάρτοι, ἐν δ' ἐγώ, ου νέον ἀλλα γέροντα δει τον ἀγαθὸν δικαστὴν εἶναι, ὀψιμαθῆ γεγονότα τῆς αδικίας οἱόν ἐστιν ' ου οἰκείαν ν τῆ αυτοεψυχη ἐνο σαν ησθημένον, ἀλλ' ἀλλοτρίαν ἐν ἀλλοτρίαις μεμελετηκότα ἐν πολλῶ χρόνωδιαισθάνεσθαι, οἱον πέφυκε κακον, ἐπιστήμI, ου ἐμπειρία οἰκεία κεχρημένον Γενναιότατος γοsν, ἔφη, ἐοικεν εἶναι ὁ τοιουτος δικαστής Καναγαθός γε, ν δ' ἐγώ, ο συήρώτας ὁ γαρ ἔχων ψυχὴν ἀγαθὴν ἀγαθός. ὁ δε δεινὸς ἐκεῖνος καὶ καχύποπτος, ὁ πολλὰ

αυτὸς δικηκὼς και πανουργός τε καὶ σοφὸς οἰόμενος εἶναι ὁταν μεν ομοίοις ομιλῆ, δεινὸς φαίνεται ἐξευλαβούμενος, προς τὰ ἐν αυτω παραδείγματα ἀποσκοπῶwὀταν δε ἀγαθοῖς και πρεσβυτέροις ήδη πλησιάση ἀβέλτερος αυ φαίνεται, ἀπιστῶν παρὰ καιρὸν καὶ ἀγνοῶν γιὲς nar ς, ἄτε ου ἔχων παράδειγμα του τοιούτου πλεονάκις

δε πονηροῖς φχρηστοῖς ἐντυγχάνων σοφώτερος Ἀμαθέστερος δοκεῖ εἶναι αυτω τε καὶ ἄλλοις Παντάπασι μενουν, ἔφη, ἀληθῆ

XVII. Ου τοίνυν, ὴν δ' ἐγώ τοιουτον χρὴ τον δικω

102쪽

στην ζητειν τον ἀγαθόν τε κά σοφόν, ἀλλα τον πρότε ρον πονηρία μεν γαρ ἀρετην τε καὶ αυτὴν ουποτ αυγνοίη, αρετὴ δε φυσεως παιδευομενης χρόνω αμα αυτῆς τε καὶ πονηρίας ἐπιστήμην λήψεται σοφὸς ουν ουτος, ῶς

μοι δοκεῖ, ἀλλ' οὐχ ὁ κακος γίγνεται. Και ἐμοί, ἔφη, ξυνδοκεῖ. οὐκοs και ἰατρικήν. οῖαν εἴπομεν, μετὰ τῆς τοιαύτης δικαστικῆς κατὰ πόλιν νομο λετήσεις, α των 410 πολιτῶν σοι τους με ευφυεῖς τὰ σώματα και τὰς ψυχὰς θεραπεύσουσι, τους δε μή, οσοι μεν κατὰ σῶμα τοιοίτοι, ἀποθνήσκειν ἐάσουσι, τους δε κατὰ την ψυχὴν κακοφυεῖς καὶ ανιάτους αύτοὶ ἀποκτενοίσιν os ἄριστον,εφη, αὐτοῖς τε τοι πάσχουσι καὶ τ πόλει οἴτω πέφανται. Οι δε δὴ νεοι, ην δ' ἐγώ, δῆλον τι εὐλαβήσονται

σοι δικαστικῆς εἰς χρείαν ἰέναι, θώπλ si κείν μουσικyχρωμενοι, ην δὴ εφαμεν σωφροσύνην ἐντίκτειν Π μην B φη 'Ao ουν ου κατὰ ταὐτὰ ἴχνη ταsταο μουσικος γυμναστικὴν διώκων, εὰν θελn, αιρήσει, στε μηδεν ἰατρικῆς δεῖσθαι ο τι μὴ ἀνάγκη Eμοιγε δοκεῖ Αὐτὰ μην τὰ γυμνάσια καὶ τους πόνους προς το θυμοειδε της φύσεως βλέπων κἀκεῖνο ἐγειρων πονήσει ἀλλοὐ προς ἰσχύν, οὐχ σπερ ι αλλοι ἀθληταὶ ρώμης νεκα σιτία και πόνους μεταχειρίζονται 'Oρθότατα η δ ος. ρ ουν, ην δ εγώ, es Γλαύκων, καὶ οι καθ ιστάντες μουσικὴ καὶ

γυμναστικ si παιδεύειν οὐχ ου νεκά τινες χνται καθι- στῆσιν, να τη μεν το σῶμα θεραπεύοιντο τ si δε τὴν

ψυχήν; λλὰ τί μην ἔφη. ινδυνεύουσιν, ν δ εγώ,

αμφότερα της ψυχῆς νεκα το μέγιστον καθιστάναι Πῶς δή , os ἐννοεῖς, ἐπον, ς διατίθενται αὐτὴν τὴν διά - νοιαν, οῖ αν γυμναστικη μεν διὰ βίου ομιλήσωσι, μουσικῆς δε μὴ ἄψωνται λοσο αν τοὐναντίον διατεθῶσιν;

Πνος δε η δ ος, πέρι λέγεις 'Aγριότητός τε καὶ σκληρύτητος, καὶ αὐ μαλακίας τε καὶ ἡμερότητος, ν δ εγώ

103쪽

Eγωγε, φη, ὁτι ι μεν γυμναστικ/2 ἀκράτω χρησωμενοι ἀγριώτεροι του δέοντος ἀποβαίνουσιν, οι δε μουσικὴ μέν-λακώτεροι αυ γίγνονται , κάλλιον αυτοῖς. αι μην, ην δ εγώ, τό γε αγριον το θυμοειδες αν της φυσεως παρέχοιτο, και ρπῶς μεν τραφεν ἀνδρεῖον αν εἴη μὰλλον δ' πιταειν του δέοντος σκληρόν τε και χαλεπον γίγνοιτἄ, ώς τὸ ικός. οκεῖ μοι, ἔφη. ι δε το μερον υνη φιλόσοφος αν ἔχοι φυσις καὶ μῆλλον μεν ἀνεθέντος αυ- του μαλακώτερον εἴη του δέοντος, καλῶς δε τραφέντος ημερόν τε και κόσμιον Ἐστι ταυτα. εῖν δέ γέ φαμεν του φύλακας αμφοτέρα χειν τούτω τὼ φύσει. Λεῖ γαρ.

Oυκουν ηρμόσθαι δε αυτὰς προς ἀλληλας Πῶς δ' ου; Καὶ του μεν ηρμοσμένου σώφρων τε και ανδρεία η ψυχη; li Πάνυ γε Tου δε ἀναρμόστου δειλη καὶ αγροικος Καὶ

λεῖν καὶ καταχεῖν της ψυχῆς διὰ τῶν των σπερ διαχώνης α νυν δη μεῖς ελέγομεν τὰς γλυκείας τε καὶ μαλακας και θρηνώδεις αρμονίας, καὶ μινυρίζων τε και γεγανωμένος π της δῆς διατελῆ τον βίον ολον, οὐτος τὰ μεν πρῶτον ει τι θυμοειδες εἶχεν, ῶσπερ σίδηρον ἐμάλαξε Β

καὶ χρησιμον ἐξ ἀχρηστου και σκληρου ἐποίησεν ταν δ'επέχων η ἀνίη ἀλλα κηλη, το μετὰ τουτο δη τήκει καὶ λείβει εως αν ἐκτήξντον θυμὸν και ἐκτέμη ῶσπερ νεsρα ἐκ της ψυχῆς και ποιήση μαλθακὸν αἰχμητήν Πάνυ μεν

οὐν ἔφη Καὶ ἐὰν μέν γε, ην δ' ἐγώ, ἐξ αρχῆς φύσει

αθυμον λάβη, ταχὐ τουτο διεπράξατο ' ἐὰν δὲ θυμοειδῆ, ἀσθενῆ ποιήσας τον θυμόν ὀξύρροπον ἀπειργάσατο απὸ

σμικρῶν ταχὼ ἐρεειζόμενόν τε και κατασβεννυμενον cἀκρόχολοι ουν καὶ οργίλοι αντὶ θυμοειδους γεγένηνται, δυσκολίας ἔμπλεοι Κομιδὴ μεν ουν Π δέ αν α γυμναοτικη πολλὰ πονι και ευωχῆται ευ μάλα, μουσικῆς δὲ

104쪽

κά φιλοσοφίας η απτηται, ου πρῶτον μεν υ ἴσχων τοσῶμα φρονήματός τε καὶ θυμοs ἐμπίπλαται καὶ ἀνδρει6- τερος γίγνετα αυτος αυτου Και μάλα γε Π δαί ἐπειδὰν αλλο μηδεν πράττet μηδε κοινωνη Mούσης μηδαμο, ουπιεῖ τι και ενῆν αυτου φιλομαθες ν τῆ ψυχῆ, ατλουτεμαθήματος γευόμενον ουδενος ουτε ζητήματος, υτε λέγου μετίσχον ουτ της ἄλλης μουσικῆς, ἀσθενες τε και κωφὸν και τυφλον γίγνεται, ατ ου ἐγειρόμενον ουδὲ τρεφόμενον ουδε διακαθαιρομενων των αἰσθήσεων αυ- του; υτως, φη. μισολόγος δή, οἶμαι, ο τοιομος γίγνεται και ἄμουσος, και πειθοι με δια λόγων ουδεν ἔτι

κ χρῆται, βία δε καὶ ἀγριότητ ῶσπερ θηρίον προς πάντα διαπράττεταιJ, καὶ ε ἀμαθία καὶ σκαιότητι μετὰ ἀρρυθμίας τε καὶ χαριστίας I. Παντάπασιν η δ' os, ουτως πει - δη δυ' οντε τουτω, ως ἔοικε, δυο τεχνα θεον ἔγωγ' αν etia/α φαίην δεδωκεναι τοῖς ἀνθρώποις, μουσικήν τε καὶ γυμναστικην ἐπι το θυμοειδε και το φιλόσοφον, ουκ ἐπὶ ψυχην καὶ σῶμα, εἰ μη εἰ πάρεργον, αλλ' ἐπ112 κείνω, πως αν ἀλλήλοιν ξυναρμοσθῆτοa επιτεινομένοι καὶ ἀνιεμένω μέχρι του προσήκοντος Καὶ γαρ ἔοικεν, ἔφη. ον κάλλιστ ἄρα μουσικύ γυμναστικην κεραννυντα καὶ μετριωτατα νη ψυχ προσφέροντα, τοsτον ορθοτατ'αν φαιμεν εἰναι τελέως μουσικώτατον κα ευαρμοστότατον, πολυ μὰλλον η τον τὰς χορδὰς ἀλλήλαις ξυνιστάντα. Εἰκότως γ Ἀφη, ω Σώκρατες. υκοsν και εν et πόλει ημῖν, ω Γλαυκων, δεησει του τοιούτου τινὰς ἀεὶ ἐπιστά- του, εἰ μελλε η πολιτεία σώζεσθαι Βεήσει μεντοι ς οἷόν τέ γε μάλιστα.XIX. Ο μεν δη τυποι της παιδείας τε και τροφῆς οπιο ει εἶεν χορείας γαρ τί ἄν τις διεξίοι των τοιούτων καὶ θήρας τε καὶ κυνηγέσια και γυμνικοί ἀγῶνας και ἱππικοώς σχεδὸν γάρ τι δῆλα δη τι τούτοις επόμενα δεῖ

105쪽

αυτα εἶναι, καὶ ουκέτι χαλεπὰ ευρεῖν 'Tσως η δ ος ου χαλεπά. ἰεν, ην δ' ἐγω το δη μετὰ τουτο τ αν μῖν διαιρετεον εἴη ὰρ ουπιαυτῶν τούτων ο ινες αρξουσί τε καὶ αρξονται Tr μην πιτι μὲν πρεσβυτέρους τους ἄρχοντας δεῖ εἶναι, νεωτερους δε του ἀρχομενους, δῆλον; φλον Kαὶοτι γε τοὐς ἀρίστους αυτῶν Καὶ τοsτο οἱ δε γεωργῶν αριστοι ἀρ' ου γεωργικώτατοι γίγνονται; Ναί μνὰ , επειδη φυλάκων αυτοὐς ἀρίστους δεῖ εἶναι, αρ' ου φυλακικωτάτους πόλεως Ναί. Ουκοῶν φρονι- μους τε εἰς τοsτο δεῖ ἡπάρχειν και δυνατοὐς κνὶ ἔτι κηδεμόνας της πόλεως Ἐστι αὐτα. δοιτο δε γ' αν τις μάλιστα τούτου τυγχάνοι φιλῶν. νάγκη Καὶ μηντοὐτό, αν μάλιστα φιλοῖ, ω ξυμφερειν γοῖτο τα αὐτὰ καὶ λυτ και ἄταν μάλισταὶ κείνου μεν υ πράττοντος οἷοιτο ξυμβαίνειν καὶ ἐαυτῶ εὐπράττειν, μη δέ, τοὐναντίον οὐτως, εφη Ἀλεκτέον ἄρ' εκ τῶν αλλων φυλάκων

τοιούτου ανδρας, ο αν σκοποsσιν μῖν μάλιστα φαμνωνται παρὰ πάντα τον βίον, ο μεν αν τύ πόλει γηοωνται ξυμφερειν, πάσy προθυμία ποιεῖν, χ' δν μη, μηδενὶ κτρόπω πρῆξαι αν ἐθέλειν 'Eπιτηδειοι γάρ, φη Θοκεῖ δη μοι τηρητέον αὐτοψ εἶναι ἐν άπάσαις ταῖς λικίαις, εἰ φυλακικοί εἰσι τούτου του δόγματος καὶ μητε γοητευόμενοι μητε βιαζόμενοι ἐκβάλλουσιν επιλανθανόμενοι δόξαν την τοὐποιεῖν δεῖν, α ν πόλει βελτιστα Tίνα, ἔφη, λεγεις την ἐκβολην; γω σοι, φην, ἐρῶ. φαίνεταί μοι δόξα ἐξιέναι ἐκ διανοίας η κουσίως η ἀκουσίως, κουσίως μεν η ευδης το μεταμανθάνοντος, ἀκουσίως δε πῆσα φ iaἀληθής. ο μεν της κουσίου, φη, μανθάνω, τὰ δε της ἀκουσίου δεομαι μαθεῖν Π δαί ου καὶ σμηγεῖ, ἔφηνεγώ, τῶν μεν ἀγαθῶν ἀκουσίως στερεσθαι τοὐς ἀνθρώπους, τῶν δὲ κακῶν εκουσίως η οὐ τὰ μεν ψεsσθαι τῆς

ἀληθείας κακόν, τὼ δὲ ἀληθεύειν ἀγαθόν; η ἡ τ τὰ

106쪽

98 IAAPΩΛΟΣοντα δοξάζειa ἀληθευειν δοκεῖ σοι εἶναι Aλλ δ ος, ὀρθῶς λεγεις, καί μοι δοκουσιν ἄκοντες ἀληθους δόξης

στερίσκεσθαι Οὐκουν κλαπέντες η γοητευθεντες η βια- σθεντες τοsτο πάσχουσιν, Ουδε νυν, ἔφη, μανθάνω. Tραγικῶς, ην δ εγω, κινδυνεύω λεγειν κλαπέντας μειγαρ του μεταπεισθεντας λέγω και τους ἐπιλανθανομενους, τι των μεν χρόνος των δε λόγος εξαιρούμενος λανθάνει νυν γάρ που μανθάνεις Ναί. ους τοίνυν βιασθέντας λέγω ους αν δύνη τις η ἀλγηδὼν μεταδοξάσαι ποιήσn Καὶ τοsτ ἔφη, μαθον, και ὀρθῶς λέγεις. πους μην γοητευθέντας, γεγωμαι, καν συ φαίης εἶναι- αν μεταδοξάσωσιν η υφ' δονῆς κηληθέντες η π φόβου τι δείσαντες. Κοικε γάρ, η δ ος, γοητευειν πάντα ὁσα

XX. 'o τοίνυν ἄρτι ἐλεγον, ζητητέον, τίνες ἄριστοι φόλακες του παρ' αὐτοῖς δόγματος, τοsτο ς ποιητέον, αναρ πόλει ἀεὶ δοκῶσι βέλτιστον ἐναι αυτοῖς ποιεῖν. τηρητέον δη εὐθῶς εκ παίδων, προθεμένοις ἔργα, ἐν οἱς ἄν τις et τοιοίτον μάλιστα ἐπιλανθάνοιτο καὶ ἐξαπατωτο, καὶ τον μὲν μνήμονα καὶ δυσεξαπάτητον ἐγκριτέον, τονδε μη ἀποκριτέον ὴ γάρ; Ναί Καὶ πόνους γε αὐ καὶ ἀλγηδόνας και αγῶνας αὐτοῖς θετέον εν οις ταύτα ταίτατηρητέον. ρθῶς, εφq. Οὐκοsν,4 δ' ἐγώ, καὶ τρίτου εἴδους τούτοις γοητείας ἄμιλλαν ποιητέον, και θεατέον, ῶσπερ τους πώλους ἐπὶ τους ψόφους τε καὶ θορύβους ilἄγοντες σκοποsσιν εἰ φοβεροί, ουτω νέους οντας εις δεμ ματ' ἄττα κομιστέον και εἰς ἐδονὰς α, μεταβλητέον, βα-lσανίζοντας πολλι ἀλλονή χρυσον εν πυρί, εἰ δυσγοήτευ- lτος καὶ ε ἰσχήμων ἐν πῆσι φαίνεται. φύλαξ αὐτομῶν ἀγα-llθος και μουσικῆς ς ἐμάνθανεν, εὐρυθμόν τε καὶ εὐάρ μοστον εαυτόν ἐν πῆσι τούτοις παρέχων, io δη αν ἀπικα εαυτω καὶ πόλει χρησιμωτατος in καὶ τον ἀεὶ ἐν τὰ

107쪽

ΠO AIT EI A γ. 99 παισὶ και νεανίσκοις καὶ ε ἀνδράσι βασανιζόμενον καὶ ἀκηρατον ἐκβαίνοντα καταστατέον αρχοντα της πόλεως atqκα φύλακα, καὶ τιμὰς δοτεον καὶ ζῶντι και τελευτήσαντι, τάφων τε και των ἄλλων μνημείων μέγιστα γέρα λαγχάνοντα τον δε μη τοιοsτον ἀποκριτέον τοιαύτη τις, τδ' ἐγω, δοκεῖ μοι, es Γλαυκων, Ἐκλογη ἐναι καὶ κατάστασις ων αρχόντων τε και φυλάκων, ώς ἐν τυπω, μη διἀκριβείας, εἰρησθαι Καὶ εμοί η δ ος ουτω π ὶ φαίνεται. Αρ' ουνίς ἀληθῶς ὀρθότατον καλεῖν τουτους μὲν φυλακας παντελεις των τε ἔξωθεν πολεμίων των τε ἐντος φιλίων, πως οἱ μεν μη βουλησονται, οι δε μη δυνησονται κακουργεῖν, τους δε νέους, ους νυν δη φύλακας ἐκαλο μεν ἐπικούρους τε και βοηθοὐ τοῖς τὴν αρχόντων δόρομασιν Ἐμοιγε δοκεῖ, φη. I. in αν ουν μῖν, ν δ εγώ, μηχανη γένοιτο των ψευδῶν ων εν δέοντι γιγνομένων, ων δ νυν ἐλέγο-uεν, γενναῖόν τι εν ψευδομένους πεῖσαι μάλιστα μὲν και

αυτοὐς τους ἄρχοντας, εἰ δε μή, την ἄλλην πόλιν Ποιόντι ἔφη Μηδεν καινόν, ν δ εγώ, ἀλλα Φοινικικόν τι, πρότερον μὲν ηδη πολλαχοs γεγονός, ως φασιν οἱ ποιηταὶ καὶ πεπείκασιν, ἐφ' μῶν δε ου γεγονὰς οὐδ' οἶδα εἰ γενόμενον αν, πεῖσαι δὲ συχνῆς πειθους. N. εοικας, εφη, ὀκνοsντι λέγειν. δόξω δε σοι, ν δ εγώ, καὶ μάλ' εἰκότως ὀκνεῖν, πειδὰν ειπω. 6 4φη, καὶ μηφοβ0s. Λέγω δη καίτοι Ουκ οἶδα οποία τόλμνη ποίοις λόγοις χρώμενος Dερῶ ' καὶ επιχειρήσω πρῶτον μεν αυτοὐς τοὐς ἄρχοντας πείθειν και τοὐς στρατιώτας, ἔπειτα δε και την ἄλλην πο- λιν, ώς αρ α ἡμεῖς αυτοὐς ετρέφομέν τε και ἐπαιδεύομεν, ωσπερ ὀνείρατα ἐδόκουν ταυτα πάντα πάσχειν τε και γίγνεσθαι περι αυτούς, ἐσαν δε τότε τη ἀληθεία υπο γης ἐντος πλαττόμενοι καὶ τρεφόμενοι και αυτοὶ καὶ τὰ ὁπλααυτῶν και - ἄλλη σκευὴ δημιουργουμένη, πειδὴ δὲ παν-

108쪽

τελῶς ἐξειργασμένοι σαν, γη γῆ αυτοὐς μήτηρ υσα ἀνηκε, και νυν δεῖ ως περὶ μητρὸς καὶ τροφοετης χώρας εν et εἰσὶ βουλεύεσθαί τε και ἀμυνειν αυτούς, ἐάν τις ἐπαυτην rei, καὶ ὐπερ των αλλων πολιτῶν ως αδελφῶν οντων και γηγενῶν διανοεῖσθαι. υκ ἐτός, φη, πάλαι Ισχύνου 11 το ψεsδος λεγειν Πάνυ ην δ' ἐγώ, εἰκότως Ἀλλ' ομως ἄκουε και το λοιπὰν τορμύθου ἐστε μὲν γαρ δη πάντες οἱ ἐν st πόλει αδελφοί, ῶς φήσομεν πρῖς αυτοὐς μυθολογοsντες, αλλ' ὁ θεὰς πλάττων ο σοι με υμῶν κανοὶ ἄρχειν, χρυσὸν ἐν τῆ γενέσει ξυνεμιξεν αὐτοῖς, διὰ τιμιώτατοί εἰσιν ' σοι δ' πίκουροι, ἄργυρον σίδηρον δε και χαλκὸν τοῖς τε γεωργοῖς καὶ τοις ἄλλοις δημιουργοῖς ἄτεουν ξυγγενεῖς οντες πάντες το μὲν πολλομοίους αν ἡμῖν

αὐτοῖς γεννωτε εστ δ οτε ε χρυσο γεννηθείη αν αργυροsν καὶ ε αργυροεχρυσοὐν εκγονον και ἀλλα πάνταουτως ε ἀλληλων τοις ουν ἄρχουσι και πρῶτον κα μάλιστα παραγγέλλει ὁ θεός, πως μηδενὸς λω φύλακες ἀγαθυ εσονται μηδ' ἴτω σφόδρα φυλάξουσι μηδεν ς

τοὐς εκγόνους, ο τι αύτοῖς τούτων εν ταῖς ψυχαῖς παραμέμικται, καὶ εάν τε σφέτερος κγονος ὐπόχαλκος ηἰπο- σίδηρος γένηται, μηδεν τρόπω κατελεησουσιν, ἀλλα τηντ si φύσει προσηκουσαν τιμὴν ἀποδόντες σουσιν εἰς δημιουργοὐς η εἰς γεωργούς, καὶ αν αδ ἐκ τούτων τις ἡπόχρυσος η πάργυρος φυὴ, τιμήσαντες ἀνάξουσι τοὐς μὲν εἰς φυλακήν, οὐ δε εἰς πικουρίαν, ς χρησμοsοντος τότε την πόλιν διαφθαρηναι, οτα αυτὴν ὁ σίδηρος ὁ χαλκὸς φυλάξη τοίτον οὐν τόν μέθον οπως αν πεμύθειεν, χεις τινὰ μηχανήν ούδαμῶς, φη, ὁπως γ' αν αὐτοὶ ουτοι ' πως μέντ αν οι τούτων υἱεῖς καὶ οἱ ἔπειτα o τ' ἄλλοι ἄνθρωποι οἱ ὁστερον. Ἀλλὰ καὶ τοὐτο, ην δ' ἐγώ, εὐάν ἔχοι προς τὰ ἀλλον αὐτοῖς της πόλεως τε και ἀλλήλων κήδεσθαι σχεδὰν γάρ τι μανθάνω ο λέγεις.

109쪽

ἀγάγη μεῖς δε τουτους τους γηγενεῖς οπλισαντες προ γωμεν γουμενων ων αρχόντων. ελθόντες δε θεασάσθων της πόλεως που κάλλιστον στρατοπεδεύσασθαι,οθεν τους τε ενδον μάλιστ' αν κατεχοιεν, εἴ τις τεθέλοι τοῖς νόμοις πείθεσθαι, τους τε εξωθεν ἀπαμύνοιεν, εἰ πολεμιος ἄσπερ λύκος επὶ ποίμνην τις ἰοι, στρατοπεδευομμενοι δέ, θύσαντες ἐς χρή, εὐνὰς ποιησάσθων η πῶς; Οἴτως, εφη Οὐκοsν τοιαύτας, οῖα χειμῶνός τε στεγειν καὶ θέρους κανας εἰναι Πῶς γαρ υχί οἰκήσεις γάρ, εφη, δοκεῖς μοι λέγειν μέ ν δ εγώ, στρατιωτικάς γε, αλλ' ο χρηματιστικάς. Πῶς, φη αὐτοsτο λέγεις δια 416 φέρεινεκείνου πιώ σοι, ν δ' ἐγώ, πειράσομαι εἰπεῖν.

δεινότατον γάρ που πάντων και αισχιστον ποιμέσι τοιούτους γε καὶ οὐτω τρέφειν κύνας επικούρους ποιμνίων, ωστε υπο ἀκολασίας η λιμο η τινος αλλου κακοί ἔθους αυτοὐς τους κύνας ἐπιχειρησαι τοις προβάτοις κακουργεῖν και ἀντὶ κυνῶν λύκοις ομοιωθῆναι Λεινόν,χὰ ος πῶς δ' ου Οὐκοῶν φυλακτέον παντὶ τρόπω μη τοιοsτον ημῖν ο επίκουροι ποιησωσι προς τους πολίτας, πειδη αὐτῶν κρείττους εἰσίν, ἀντὶ ξυμμάχων ευμενῶν δεσπόταις ἀγρίοις ἀφομοιωθῶσιν Φυλακτέον, φη Οὐκοῶν την μεγίστην της ευλαβεια παρεσκευασμένοι αν ἐεν, εἰ τω οντι καλῶς πεπαιδευμένοι εἰσίν υλλα μην εἰσί γ', εφη. καὶ ἔγωγ' εἶπον, osτο μεν ου ἄξιον διισχυρίζεσθαι,, φίλε Γλαυκων ο μέντοι ἄρτι ἐλέγομεν, ἄξιον, τι δε αυτοὐς της ορθῆς τυχεῖν παιδείας, τις ποτέ ἐστιν, εἰ μέλλουσι το μέγιστον ἔχειν προς το μεροι εἶναι αὐτοῖς τε και τοῖς φυλαττομένοις π αυτῶν. α ορθῶς γε, δ' ς Προς τοίνυν τη παιδεία ταώτοι φαίη αν τις νοῶν ἔχων δεῖν καιτὰς οἰκησεις καὶ την ἄλλην οὐσίαν τοιαύτην αὐτοῖς παρασκευάσασθαι, τις μήτε τους φύλακας ως ἀρίστους εἰναι

110쪽

παυσο αυτούς, κακουργεῖν τε μ' ἐπαροῖ περὶ τους αλλους πολίτας καὶ ἀληθῶς γε φήσει πιρα δή, εἶπον ἐγώ, εἰ τοιόνδε τινὰ τρόπον δε αυτους ζῆν τε καὶ οἰκεῖν, εἰ μελλουσι τοιουτοι εσεσθαι πρῶτον μεν ουσίαν κεκτημενον

μηδεμιαν μηδενα ἰδίαν ἀν μη πῶσα ἀνάγκη ' πειτα Oikησιν καὶ ταμιεῖον μηδενὶ εἰναι μηδεν τοιοsτον, εἰς ο ου πὰς ὁ βουλόμενος εἴσεισι τα δ' επιτήδεια, σων δεονται ανδρες ἀθληταὶ πολεμου σώφρονες τε και ανδρεῖοι, ταξαμ ανους παρὰ τωμαλλων πολιτῶν δεχεσθαι μισθον της φυλακῆς τοσοὐτον, οσον μήτε περιεῖναι αυτοῖς εἰς τον ἐνιαυ- τον μήτε ἐνδεῖν φοιτῶντας δε εις ξυσσίτια σπερ ἐστρατοπεδευμενους κοιν xi nW χρυσίον δε καὶ ἀργύριον ειπεῖνα, τοῖς τι θεῖον παρὰ θεῶν ἀει ν τι ψυχὴ ἔχουσι καὶούδεν προσδέονται του ανθρωπείου, οὐδείσια την κείνου κτῆσιν τύ του θνητου χρυσολκτήσει ξυμμιγνυντας it μιαίνειν, διότι πολλὰ καὶ ἀνόσια περὶ το τῶν πολλῶν νομισμα γεγονε, το παρ' κείνοις δε ἀκήρατον αλλὰ μόνοις αυτοῖς τῶν ν τῆ πόλει μεταχειρίζεσθαι καὶ ἄπτεσθαι χρυσου και αργύρου ου θεμις, ουδ υπὸ τον αυτὀν ροφον ενα ουδε περιάψασθαι οὐδε πίνειν ξ ἀργύρου χρυσου. καὶ Οἴτω μεν σώζοιντό τ' ἀν καὶ σώζοιεν την πό- λιμ οπότε δ' αὐτοι γῆν τε ἰδίαν και οἰκίας και νομίσματακτήσονται, οικονόμοι μὲν και γεωργοὶ αντὶ φυλάκων νεσονται, δεσπόται δ' χθροὶ ἀντὶ ξυμμάχων τῶν ἄλλων πολιτῶν γενήσονται, μισουντες δε δη και μισούμενοι και ἐπιβουλεύοντες καὶ επιβουλευόμενοι διάξουσι πάντα τον βίον, πολ πλείω και ἀλλον δεδιότες τοὐς ενδον τους ἐξωθεν πολεμίους, θέοντες δη τότε εγγύτατα λέ- θρου αὐτοί τε και ἡ ἄλλη πόλις τούτων Os πάντωνενεκα, ν δ εγώ, φῶμεν osτω δεῖν κατεσκευάσθαι τους φύλακας οἰκήσεώς τε περ καὶ τῶν ἄλλων, καὶ ταὐτήν