Rei Publicae libri decem

121쪽

φθέν. υρθῶς, ἔφη, λέγεις. υκουν καὶ περὶ τουτων, ἐπειδη τέτταρα οντα τυγχάνει, σαυτως ζητητέον Aῆλαδη Καὶ μεν δη πρῶτον γε μοι δοκεῖ ἐν αυτῶ κατάδηλον εiναι Ῥοφία καί τι ατοπον περὶ αυτὴν φαινεται TE CEd ος Σοφὴ μεν τω οντι δοκε μοι ἡ πόλις εiναι ην διήλθομεw εὐβουλος γαρ Ῥυχί Ναι Και μὴν τοsτό γε αυτο, ευβουλία δῆλον ὁτι επιστήμη τίς ἐστιν ου γάρ που ἀμαθία γε αλλ επιστήμη ευ βουλεύονται Βῆλον Πολ- λαὶ δε γε καὶ παντοδαπαὶ επιστῆμαι ἐν τη πόλει εἰσίν. Πῶς γὰρ ου Αρ' os δια την των τεκτόνων ἐπιστήμην

σοφὴ και εἴβουλος ἡ πόλις προσρητέα Ουδαμῶς, ἔφη,

διά γε ταύτην ἀλλα τεκτονική Ου ἄρα δια τὴν περτων ξυλινων σκευῶν ἐπιστήμην, βουλευομένη, ῶς αν ἔχοι βέλτιστα, σοφη κλητέα πόλις Ου μέντοι Τί δέ τὴν περτων ἐκ του χαλκο τινα ἄλλην των τοιούτων οὐδ' qντινουν, εφη Οὐδε τὴν περ του καρπολτης γενέσεως

ἐκ της γης, ἀλλα γεωργική. Λοκεῖ μοι. Π δε; ν δ εγώ ἐστι τις ἐπιστήμη ἐν τη ἄρτι φ' μῶν οἰκισθείση παρά

τισι των πολιτῶν ὴ οὐχ πελτων ἐν τη πόλει τινὴς βουλεύεται, ἀλλ ἡπερ εαυτῆς λχὶς ὁντινα τρόπον αὐτη τε προ αὐτὴν και προς τὰς ἄλλας πόλεις ἄριστα ὁμιλοί; τι μέντοι T , ἔφην ἐγώ και ἐν τίσιν; ὁτη. δ' ὁς ἡ φυλακικὴ καὶ ἐν τούτοις τοις ἄρχουσιν, os νίν δὴ τελέους φύλακας νομάζομεν. ιὰ ταύτην ουν τὴν ἐπιστήμην τί τὴν πόλιν προσαγορεύεις Εὐβουλον, φη καὶ τω οντ σοφήν Πότερον οὐν ην δ' ἐγώ, ἐν pod λει οἴει μῖν χαλκέας πλείους ἐνέσεσθαι θ τοὐς ἀληθινοὐς φύλα κκας τούτους Πολύ εφη χαλκέας Osκοὐν ἔφην, και τῶν ἄλλων, σοι ἐπιστήμας ἔχοντες ὀνομάζονταί τινες

εἶναι, πάντων τούτων ουτοι, εἰ εν ολίγιστοι Πολύ γε. Θαικροτάτω ἄρα ἔθνει κα μέρει εαυτῆς καὶ τη εν PLAT , IV. κ

122쪽

τουτω ἐπιστημη τω προεστῶτι και αρχοντι ολ σcφη o et εἴη κατὰ φυσιν οἰκισθεῖσα πόλις και τουτο, ς εοικε

H φυσει ὀλίγιστον γίγνεται γένος, ω προσήκει ταυτης φεπιστήμης μεταλαγχάνειν, ην μόνην δεῖ των αλλων ἐπιστημῶν σοφίαν καλεῖσθαι υληθέστατα, ἔφη, λέγεις. Tosτο μεν δη ἔν των τεττάρων ου οἶδα οντινα τρόπου ευρηκαμεν αυτό τε καὶ που της πόλεως χρυται. μοιγουν δοκεῖ, ἔφη, ἀποχρωντως ευρῆσθαι. VII. υλλα μην ανδρεία γε αυτ τε καὶ ε ω κεῖτα της πόλεως, δι i τοιαύτη κλητέα η πόλις, ου πάνυ χαλε-

πὸν ἰδεῖν Πῶς δη; - αν, ην δ' ἐγώ, εἰς αλλο τι ἀποβλεψας η δειλην η ἀνδρείαν πόλιν εἴποι, αλλ' η εἰς τοfτοτο μέρος, ο προπολεμεῖ τε και στρατευεται περ αυτῆς; Oυδ αν εις, φη, εἰς αλλο τι. υ γα Oiμαι, εἶπον, οι γε αλλοι εν αυτx η δειλοὶ Ἀνδρεῖοι ἔντες κύριοι αν εἰ εν τοίαν αυτην εἶναι η τοίαν. υ γαρ. αὐανδρεία αρα πολις μέρει τινὶ ἐαυτῆς ἐστί, διατο ἐν ἐκείνω ἔχειν δύναμιν

τοιαύτην η διαπαντὸς σώσει την περὶ των δεινῶν δοξαν, ταsτά τε αυτὰ εἰναι καὶ τοιαίτα, α τε και οἷ ὁ νομοθέτης παρήγγειλεν ἐν χ παιδεία του τοsτο ἀνδρείαν καλεῖς; ου πάνυ, ἔφη, ἔμαθον ο εἶπες, αλλ αυθις εἰπέ. Σωτηρίαν εγωγ 4iπον, λέγω τινὰ εἰναι την ἀνδρείαν. Ποίανδη σωτηρίαν Την της δόξης της πὰ νόμου διὰ της παιδείας γεγονυίας περὶ των δεινῶν, α τέ ἐστι καὶ Oiα. διὰ παντὸς δε ἔλεγον αυτὴν σωτηρίαν το ἔν τε λύπαις ἄντα διασώζεσθαι αυτὴν καὶ ἐν ἡδοναῖς και ἐν ἐπιθυμίαις καὶ ἐν φόβοις καὶ μη ἐκβάλλειν ω δέ μοι δοκεῖ ὁμοιον εἰναι. ἐθέλω ἀπεικάσαι, εἰ βούλει υλλὰ βούλομαι. Ο ἄκουν οἶσθα, ην δ' ἐγώ, ἔτι οἱ βαφεῖς, ἐπειδὰν βουληθῶσι βάψαι ἔρια ῶστ' εἰναιώλουργά, πρῶτον μὲν ἐκλέγονται ἐκ

τοσοsτων χρωμάτων μίαν φύσιν την τῶν λευκῶν, ἔπειτα προπαρασκευάζουσιν ου ὀλίγs παρασκευὴ θεραπευσαν

123쪽

tAς οπως δέξεται ο τι μάλιστα το ανθος καὶ et τω δη βάπτουσι καὶ ο μεν αν τούτω τω τρόπω βαφῆ δευσοποών γίγνεται το βαφέν, καὶ η πλυσις υτ ανευ θυμμάτων ουτε μετὰ siυμμάτων δύνατα αυτῶν το ανθος ἀφαιρεῖσθαι αδ αν μη οἶσθα οἱα δη γίγνεται, ἐάν τέ τις αλλα χρώματαβαπταὶ ἐάν τε καὶ ταυτα μη προθεραπεύσας οἶδα, ἔφη, οτι εκπλυτα καὶ γελοῖα Τοιοῶτον τοίνυν, ν δ εγώ, πόλαβε κατὰ δύναμιν εργάζεσθαι καὶ ημῆς οτε ἐξελεγόμεθα τους στρατιώτας καὶ ἐπαιδεύομεν μουσικs και γυμνα- 436στικ si μηδεν οἰου ἄλλο μηχανασθαι η πως μω ο τι κάλλιστα τους νόμους πεισθέντες δεξοιντ ῶσπερ βαφήν, α δευσοποιος αυτῶν η δόξα γίγνοιτο καὶ περὶ δεινῶν καὶ περὶ των ἄλλων, διὰ το την τε φυσιν και την τροφην ἐπιτηδείαν ἐσχηκέναι, και η αυτῶν ἐκπλυνα την βαφην ταρέμματα αὐτα, δεινὰ οντα ἐκκλύζειν η τε δονη, παν- τος χαλεστραίου δεινοτερα ουσα τοsτο δραν και κονίας,

λύπη τε καὶ φόβος καὶ ἐπιθυμία, παντὸς ἄλλου*υμματος. την δη τοιαύτην δύναμιν καὶ σωτηρίαν διὰ παντὀ δοξης ὀρθῆς τε και νομίμου δεινῶν περι και η ἀνδρείαν εγωγε καλῶ και τίθεμαι, εἰ μη τι συ ἄλλο λέγεις ωλλ' ουδέν, δ' ὀς, λέγω. δοκεῖς γάρ μοι την ὀρθην δόξαν περιτῶναυτῶν τούτων ανευ παιδείας γεγονυῖαν, την τε θηριώδη καὶ ἀνδραποδώδη, ουτε πάνυ νόμιμον γεῖσθαι, ἄλλο ἐτι η ἀνδρείαν καλεῖν. υληθέστατα, ν δ εγώ, λέγεις. Aποδέχομαι τοίνυν τοsτο ἀνδρείαν εἶναι Καὶ γὰρ αποδέχου, ν δ' ἐγώ, πολιτικην γε, καὶ ὀρθῶς ἀποδέξει αυδις δε περὶ αυτοs, ἐὰν βούλη, ἔτι κάλλιον δίιμεν. sν γὰρ ου τοfτο ἐζητοsμεν, αλλὰ δικαιοσύνην προδουν την ἐκείνου ζητησιν, ως θωμαι, ἱκανῶς ἔχει Ἀλλὰ καλῶς, ἐφη λέγεις. VIII. συο μην, ν δ εγώ, ἔτι λοιπά, ἁ δει κατιδεῖν is τη πόλει, η τε σωφροσύνη καὶ οὐδη νεκα πάντα

124쪽

ζητουμεν δικαιοσυνη Πάνυ μὲν ουν Πῶς ουν αν τηι δικαιοσυνην ευροιμεν is μηκέτι πραγματευώμεθα περὶ σωφροσυνης ' ωμεν τοίνυν ἔφη. υτε οἶδα ουτ ατβουλοίμην αυτὰ πρότερον φανῆναι, εἰπερ μηκέτι ἐπισκεψόμεθα σωφροσυνην ' λλ' εἰ μοιγε βουλε χαρίζεσθαι, ιόπει πρότερον τοsτο ἐκείνου. υλλα μεντοι, ν δ εγώ, βουλομαί γε εἰ μη δικῶ Σκοπει δή, φη Σκεπτέον.εiπον καὶ si γε εντευθεν ἰδεῖν ξυμφωνι τινὶ και αρμονία προσέοικε μαλλον η τα πρότερον Πῶς Κόσμος που τις ην δ' ἐγώ, η σωφροσυνη ἐστὶ και ηδονῶν τινῶν και ἐπιθυμιῶν ἐγκράτεια, ως φασι, κρείττω δη αυτου λέγοντες υκ iδ' ὁντινα τρόπον. και αλλα αττα τοιαίταῶσπερ ἴχνη αέτης φαίνεται jγάρ; Πάντων μάλιστα, εφη.

Π δ' υ; λλ ν δ εγώ, φαίνεται μοι βουλεσθαι λέγειν ουτος ὁ λόγος, ῶς τι εν αυτ τω ἀνθρώπω περὶ την

ρυχην το μεν βέλτιον ἔνι, το δε χεῖρον και ταν με τοβέλτιον φυσει os χείρονος εγκρατες , Osτο λέγειν τοκρείττω αυτοs ' παινε γουν ' ταν δε υπο τροφῆς κακῆς τοπις ομιλίας κρατηθ υπο πλήπους τοί χείρονος σμι- κρότερον το βέλτιον ον τοὐτο δε ς ε ὀνείδει ψέγειν τε καὶ καλεῖν ηττω εαυτοi κα ὶ ἀκόλαστον ον ουτω διακείμενον Και ὰ ἔοικεν, φη. πόβλεπε τοίνυν, ην δ'εγώ. προς την νέαν ημῖν πόλιν, και ευρησεις εν αυτ τοετερον τούτων ἐνόν κρείττω γὰ9αυτην αυτῆς δικαίως φησεις προσαγορευεσθαι εἰπε9, O 'O ἄμεινον os χείρονος ἄρχει σῶφρον κλητέον και κρεῖττον αυτοs. λλ'

αποβλέπω, φη, καὶ ἀληθῆ λέγεις. Καὶ μην και τάς γε

πολλὰς και παντοδαπὰς ἐπιθυμίας και δυνά τε καὶ λυπα εν παισὶ μάλιστα αν τις ευροι και γυναιξ και οἰκέταις

125쪽

κα των λευθερων λεγομsνων εν τοῖς πολλοῖς τε κα φαυ-

λοις Πάνυ μεν ουν ὰς δε γε ἀπλῆς τε καὶ μετρίας, αr δὴ μετὰ νου τε καὶ δυέης ὀ94λῆς λογισμω γονται, ν ολίγοις τε ἐπιτευξε καὶ τοῖς βελτιστα μὲν φοσι βέλτιστα δεπαιδευθεῖσιν Ἀληθῆ, ἔφη. Ουκουν καὶ ταυτα ορὰς ἐνόντα σοι εν ὴ πολει, καὶ κρατουμένας αυτόθι τὰς ἐπι θυμίας τὰς ἐν τοῖς πολλοῖς τε καὶ φαυλοι Σπό τε των ἐπι θυμιῶν καὶ της φρονήσεως της εν τοῖς ελάττοσί τε καὶ ἐπιεικεστεροις; γωγ ἔφη

IX. Εἰ ἄρα δεῖ τινὰ πόλιν προσαγορευειν κρείττωθδονῶν τε και ἐπιπυμιῶν και αυτην αὐτῆς, καὶ ταυτην προσρητέον. IIαντάπασι μεν ουν εφη. 0 ουν ου καὶ σώφρονα κατὰ πάντα ταυτα Και μάλα, φη Καὶ μηνεῖπερ αεεν ἄλλη πόλει ταυτη δόξα ενεστι τοῖς τε ἄρχουσι καὶ ἀρχομενοι περὶ του ουστινας δεῖ ἄρχειν καμεν ταυτη αν εἴη τοίτο ενόμ η υ δοκεῖ Και μάλα, ἔφη, σφόδρα

Κν ποτε9οις ουν φησεις των πολιτῶν το σωφρονεῖν νεμναι, ταν ουτως χωσιν, εν τοις ἄρχουσιν η εν τοι ἀρχο-

μενοις - ἀμφοτέροις που, φη. ρας ουν. ην δ' ἐγώ, ὁτι επιεικῶς ἐμαντευόμεθα ἄρτι, ς αρμονία τινὶ σωφροσυνηῶμοίωται TI υτ ου ωσπερ φανδρεία και

σοφιλ εν μερει τινι ἐκατέ0 ἐνουσα γε σοφην, Ῥε 432 ἀνδρείαν την πόλιν παρείχετο, ουνουτω ποιεῖαυτη, αλλὰ δι' oλης ἀτεχνῶς τέταται, διὰ πασῶν παρεχομενη ξυνά- δοντας τους τε ἀσθενεστάτους ταυτὰ και τους ἰσχυροτάτους καὶ τους μέσους, εἰ μεν βουλει φρονήσει, εἰ δεβουλει, ἰσχυs εἰ δε και πληθε η χρημασιν η ἄλλω ὁτωουντων τοιούτωw στε ὀρθότατ' αν φαῖμεν ταυτην την ὁμόνοιαν σωφροσυνην εἶναι, χείμονος τε καὶ μείνονος κατὰ φυσιν ξυμφωνίαν, οπότερον δεῖ ἄρχειν και εν πόλει και εν ἐνὶ εκάστω Πάνυ μοι, φη, ξυνδοκεῖ αεν, ν δ' εγώ, τὰ μεν τρία μῖν ν η πόλει κατῶπται, ως γε υ-

126쪽

τωσὶ δοξαι του δη λοιπον εἶδος δι' ο αν et αρετῆς μετεχο πόλις, τί ποτ αν εἴη δῆλον γάρ, οτι τουτό ἐστιν ἡ δικαιοσυνη φλον. υκουν, ω Γλαυκων, νυν δὴ ημὰς δεῖ σπερ κυνηγέτας τινὰς θάμνον κύκλω περιίστασθαι προσεχοντας τον νουν μη πυ-ιαφυγι η δικαιοσυνη καὶ ἀφανισθεῖσα αδηλος γενηται ' φανερον γαρ δη τι ταυτηπῖνεστιν ' ρα ουν καὶ προθυμου κατιδεῖν, άν πως πρότερος εμο ἴδης καὶ ἐμοὶ φράσος Εἰ γαρ φελον εφη αλλὰ μὰλλον, άν μοι επομέν χρχὶ καὶ τα δεικνυμενα δυναμένω καθορβν πάνυ μοι μετρίως χρήσει. Ἐπου ην δ'εγώ, ευξάμενος μετ' ἐμου Ποιήσω ταυτα, ἀλλα μόνον, δ ος, γου Καὶ μην, εἶπον ἐγώ, δυσβατός γε τις ὁ τόπος

φαίνεται και ἐπίσκιος Ἀστι οὐ σκοτεινὼς καὶ δυσδιε- ρευνητος ἀλλα γὰρ δμως ἰτεον Λέον γαρ, ἔφη. και εγώκατεδών 'Io ἰού, εἰπον. ω ΓλαυκωW κινδυνεύομεν τι εχειν ἴχνος, καί μοι δοκεῖ ου πάνυ τι ἐκφευξεῖσθαι μῆς.

ημῶν το πάθος. o ποιον Πάλαι, ω μακάριε φαίνεται προ ποδῶν ἡμῖν ξ ἀρχῆς κυλινδεῖσθαι, και οὐχ εωρῶμεναρ αυτό, ἀλλ' ημεν καταγελαστότατοι ' ωσπερ οἱ εν ταῖς χερσὶν ἔχοντες ζητοsσιν ενίοτε ο ἔχουσι, και ημεῖς εις αὐτομεν ου ἀπεβλεπομεν, πόρρω δε ποι ἀπεσκοποsμεν, χηκαὶ ἐλάνθανεν ἴσως μὰς Πῶς, φη λεγεις; ὁτως, εἰπον, ως δοκosμεν μοι καὶ λεγοντες αὐτο καὶ ἀκούοντες πάλαι ου μανθάνειν μῶν αυτῶν, τι ἐλέγομεν τρόπον τινὰ αυτό. Μακρόν, ἔφη, το προοίμιον τῶ ἐπιθυμοίντι

αρχῆς ἐθέμεθα δειν ποιεῖν διὰ παντός, ὁτετην πόλιν κατ- ωκίζομεν, τοfτό ἐστιν, ως ἐμοὶ δοκεῖ, ῆτοι τούτου τι εἰδος ἡ δικαιοσύνη. ἐθέμεθα δὲ δήπου και πολλάκις ἐλέγομεν, εἰ μέμνησαι, ὁτι ενα καστον ἐν δέοι ἐπιτηδεύειν των περὶ

127쪽

ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ . 119

ζῆν πολιν, ἐς ο αυτου η φυσις ἐπιτηδειοτάτη πεφυκυῖα εχ. λεγομεν γάρ Και μην τι γε το τα αυτου πράττε ν καὶ μὴ πολυπραγμονεῖν δικαιοσυντεστί, και τουτο αλλων

τε πολλῶν ἀκηκόαμεν καὶ αυτοὶ πολλάκις εἰρηκαμεν Εἰρήκαμεν γάρ. νυτο τοίνυν, ην δ' ἐγώ, es φίλε, κινδυνευε τρόπον τινα γιγνόμενον η δικαιοσύνη εἶναι το τὰ αυτου πράττειν οἶσθα θεν τεκμαίρομαι Ουκ, αλλὰ

λεγ ἔφη Θοκεῖ μοι, ην δ' ἐγώ, το πόλοιπον ἐν τη πόλειων εσκεμμεθα, σωφροσυνης καὶ ἀνδρείας και φρονήσεως,

τουτο εἶναι, ο πῆσιν ἐκείνοις την δυναμιν παρεσχεν ωστε ἐγγενεσθαι, και ἐγγενομενοι γε σωτηρίαν παρεχειν, ως- περ αν νῆ καίτοι φαμεν δικαιοσυνην ἔσεσθαι το πο-

λειφθεν ἐκείνων, εἰ τὰ τρία ευροιμεν. Και γὰρ ἀνάγκη, εφη. λλὰ μεντοι, ην δ' ἐγώ, εἰ δέοι γε κρῖναι, τί την πόλιν μῖν τούτων μάλιστα ἀγαθην απεργάσεται εγγενόμενον δύσκριτον αν εἴη πότεροὶ η μοδοξία των ἀρχόντων τε καὶ ἀρχομένων, η η περ δεινῶν τε και μ' ἄττα εστί, δόξης εννόμου σωτηρία ἐν τοι στρατιώταις ἐγγενομενη τη ἐν τοις αρχουσι φρόνησίς τε καὶ φυλακη ἐνουσα, τουτο μάλιστα ἀγαθὴν αυτην ποιεῖ ἐνον και ἐν παιδὶ καὶ ἐν γυναικι και δούλω και ἐλευθέρω και δημιουργῶ κάὶ

ἄρχοντι και αρχομένω, τι το αυτου καστος εις ων επραττε

κα ου ἐπολυπραγμόνει Λύσκριτον, φη πῶς δ' υ; άμιλλον ἄρα, ω εοικε, προς ἀρετην πόλεως θ τε σοφία αυτῆς και τύ σωφροσέννκαι τλῆ ἀνδρεία η του καστον μαυτὴ τὰ αυτου πράττειν δυναμις Και μάν. φη. υκουν δικαιοσένην τό γε τούτοις ἐνάμιλλον αν εἰς αρετην πόλεως θείης Παντάπασι μεν ουν Σκόπει δη και τyδε. εἰ ουτω δόξει αρα τοι αρχουσιν ἐν τη πόλει τὰς δίκας προστάξεις δικάζειν Tr μην; H ἄλλου ουτινοσοὐν μὰλ- λον ἐφιέμενοι δικάσουσιν η τούτου, οπως αν καστοι μήτέχωσι τἀλλότρια μητε των αυτῶν στέρωνται υκ ἀλλα

128쪽

τουτου. γλ δικαιBυ οντος Λαί. Καὶ ταυτη αμα πη ητου οἰκείου τε κα εαυτου ξις τε καὶ πρῆξις δικαιοσυνηω αν ὁμολογοῖτο. Εστι ταοτα. δε δη, ἐὰν σοι περ ἐμοὶ ξυνδοκὴ τέκτων σκυτοτόμου ἐπιχειρῶν εργα εργάζεσθαι σκυτοτόμος τέκτονος, τα οργανα μεταλαμβάνοντες

τἀλλήλων η τιμάς, η καὶ ὁ αυτος ἐπιχειρῶν αμφότερα

πράττειν, πάντα ἀλλα μεταλλαττόμενα αρά σοι αν τι δοκει μεγα βλάψαι πόλιν Ου πάνυ, ἔφη. λλ' ταν γε, οιμαι, δημιουργος ων η τις αλλος χρηματιστης φύσει ἔπειτα ἐπαιρόμενος η πλουτω η πληθει Οἰσχύλη ἄλλωτω τοιούτω εἰς το του πολεμικου εἶδος ἐπιχειρη ἰέναι, των πολεμικῶν τις εἰς το του βουλευτικοεκα φύλακος ἀνάξιος ἄν, καὶ τὰ αλληλων οὐτοι οργανα μεταλαμβάνωσι καὶ τὰς τιμάς, η οταν ὁ αυτὰς πάντα αὐτα ἄμα ἐπιχει9ηὶ πράττειν, τότε οἶμαι και σοὶ δοκεῖν ταύτην την τούτων μεταβολὴν καὶ πολυπραγμοσύνην ὁλεθρον εἶναι et πόλει Παντάπασι μεν οὐν υ τρtῶν ἄρα ὁντων γενῶν πο-

λυπραγμοσύνη και μεταβολη εἰς ἄλληλα μεγίστη τε βλάβητη πόλει καὶ ὀρθότατ αν προσαγορεύοιτο μάλιστα κακουργία. ομιδ μεν οὐν Λακουργίαν δε την μεγίστην της εαυτοs πόλεως οὐκ ἀδικίαν φήσεις εἶναι Πῶς δ' ου; Tosτο μεν ἄρα ἀδικία.

XI. Πάλιν δε ώδε λέγωμεw χρηματιστικOs, επικουρορικοs, φυλακικοσγενους οἰκειοπραγία, κάστου τούτων το αυτο πράττοντος εν πόλει, τουναντίον ἐκείνου δικαιοσύνη τ' αν εἰ και την πόλιν δικαίαν παρέχοι. υκ

ἄλλη ἔμοιγε δοκεῖ, η δ' ὁς, εχειν η ταύτη Μηδεν, ην δ'εγώ, πω πάνυ παγίως αυτ λέγωμεν, ἀλλ' εὰν μεν ημιν καὶ εἰς να καστον τῶν ἀνθ 9ώπων ἰὼν το εἰδος τοίτο ὁμολογῆται και ἐκει δικαιοσύνη ἐναι, ξυγχωρησόμεθαῆδη τί γα καὶ ἐρουμεν ει δεχη, τότε ἄλλο τι σκεψό-uεθα νῶν ω ἐκτελέσωμεν την σκέψιν, ν ωήθημεν, εἰ ἐν

129쪽

αείζονι τινι των ἐχόντων δικαιοσυνην πρότερον κεῖνοεπιχειρήσαιμεν θεάσασθαι, ραον αν εν ενὶ ἀνθρώπω κατιδεῖν οἷόν ἐστι, και ἔδοξε δ' μῖν τοsτο εἰναι πόλις, καὶ Εούτως ωκιζομενῶς ἐδυνάμεθα ἀρίστην ευ εἰδότες οτι εν

γε τη ἀγαθx αν εἴη ο ουν μῖν κεῖ ἐφάνη, παναφερωμεν εἰς τον ενα, καν μεν ομολογῆται, καλῶς ξει εὰν δετι αλλο εν ω ἐνὶ εμφαίνηται, πάλιν ἐπανιόντες επὶ την πόλιν βασανιουμεν και τά αν παρ' αλληλα σκοπουντε 435 καὶ τρίβοντες σπερ επιπυρείων εκλάμψαι ποιήσαιμεν την δικαιοσυνην, και φανερὰν γενομενην βεβαιωσαίμεθ' αναυτην παρ' Ἱμῖν αυτοις 'Aλλ ἐφη, καθ' o δόν τε λεγεις και ποιεῖν χρη ουτως 'Αρ' ουν, ν δ εγώ, ο γε ταυτον

αν τις προσείποι μειζον τε και ἔλαττον, ανόμοιοι τυγχάνειον ταυττὶ η ταυτον προσαγορευεται, η ὁμοιον υμοιον

εφη Και δίκαιος αρα ἀνη δικαίας πόλεως κατ αυτὸ το της δικαιοσυνης ἐδος ούδεν διοίσει, αλλ' Oμοιος σται. Oμοιος, ἐφη υλλα μέντοι πόλις γε δοξεν εἶναι δικαία,

υτε εν αυτη τριττὰ γένη φυσεων ενόντα το αυτῶν καστον επραττε σώφρων δε α καὶ ανδρεία και σοφη δια τωναυτῶν τουτων γενῶν αλλ' αττα πάθη τε και εξεις υληθη, ἐφη. αὐτον ενα αρα, ω φίλε, υτως ἀξιώσομεν ταχυτὰ

ταῶτα εἰδη εν ο αυτο φυχ εχοντα, δια τα αυτὰ πάθη iκείνοις των αυτῶν ονομάτων ὀρθῶς ἀξιοίσθαι θ πόλει. Πύσαανάγκη, ἔφη. H φαολόν γε αυ, ν δ εγώ, ω θαυμάσιε, σκέμμα εμπεπτώκαμεν περὶ ψυχης, ἐτε ἔχει τατρία ἐδη ταῶτα εν αυτη εἴτε μη ου πάνυ μοι δοκοfμεν, ἐφη, εις φαsλον. ἴσως γάρ, ω Σώκρατες, το λεγόμενον ἀληθές, τι χαλεπὰ τα καλά. Φαίνεται, ν δ εγώ και

εκ τοιούτων μεθόδων, οῖαι νs εν τοι λόγοις χρώμεθα ου μ ποτε λάβωμεν ἄλλη γὰρ μακροτέρα και πλειωνοδος Ἀπi 0sτο ἄγουσα Ἐσως μέντοι των γε προειρημε-

130쪽

D- τε καὶ προεσκεμμενων ςίως Ουκουν ἀγαπητόνυεφη ἐμοὶ μεν γαρ ἔν γε τω παρόντι κανῶς ἀν ἔχοt. Ἀλλα μεντοι εἶπον, ἔμοιγε καὶ πάνυ ἐξαρκέσει Μη τοί- νυν ἀποκάμης, φη, ἀλλα σκόπει Ao ουν μῖν ην δ' ἐγω, πολλη ανάγκη ομολογεῖν. τι γε τα αυτὰ ἐν εκάστω ἔνεστιν μῶν εἴδη τε καὶ ηθη, ἄπελεν et πόλει ου γάρ που ἄλλοθεν ἐκεῖσε ἀφικται γελοῖον γὰρ ἀν εἴη εἰ τις

οἰηθείη το θυμοειδες μη κ των διωτῶν εν ταῖς πόλεσιν ἐγγεγονέναι, οῖδη καὶ ἔχουσι ταύτην την αἰτίαν, οἱον tκατὰ την Θράκην τε και Σκυθικην και σχεδόν τι κατὰ τον ἄνω τοπον η το φιλομαθες ο δη περι τον παρ ημῖν - μάλιστ' ἄν τις αἰτιάσαιτο τόπον η το φιλοχρηματον, οπερὶ τους τε Φοίνικας ιναι και τους κατὰ Aiγυπτον φαίη

τις ἄν οὐχ ηκιστα Και μάλα εφη. fτο μεν δη ουτως ἔχει, ν δ εγώ, και ουδεν χαλεπον γνῶναι Ου δῆτα.XII. Tόδε δε ηδη χαλεπόν, εἰ τω αυτω τούτω καGra πράττομεν η τρισιν οὐσιν ἄλλο ἄλλω ' μανθάνομεν μενετερω, θυμούμεθα δε ἄλλω τῶν ν ημῖν, ἐπιθυμοsμεν δ' αs τρίτω τινὶ τῶν περὶ την τροφην τε και γέννησιν δο- νῶν και οσα τούτων ἀδελφά, φολύ τwwυχρὴ καθ' εκαστοναυτῶν πράττομεν, τανορμησωμεν ταυτ εσται τὰ χαλεπὰ διορίσασθαι ἀξίως λόγου Και μοὶ δοκει, ἔφη. Ω δε τοίνυν ἐπιχειρῶμεν αυτ ορίζεσθαι εὐτε τὰ αυτὰ ἀλληλοι εἴτε τερά εστιν Πῶς Βῆλον ὁτι ταύτὀν τὰναντία ποιεῖν η πάσχειν κατὰ ταὐτόν γε και προς αὐτὰν οὐκ θελησε ἄμα Ἀστε ἐάν που ευρίσκωμεν ἐν αυτοις ταsroc γιγνόμενα, εἰσόμεθα οτι οὐ ταὐτὰν ην ἀλλὰ πλείω mεν Σκόπει δνο λέγω. Λέγε, ἔφη Ἐστάναι εἶπον, καὶ κινε σθαι το αὐτὰ ἀμα κατὰ το αυτ λαρα δυνατόν Οὐδαμῶς. Κτι τοίνυν ἀκριβέστερον ὁμολογησώμεθα. μη πτπ9οων τε ἀμφισβητησωμεν. εἰ γάρ τις λέγοι ἄνθρωπον ἐστηκότα κινοέντα δε τὰς χεῖ9ας τε και την κεφαλην ὁτι