Rei Publicae libri decem

71쪽

νιμωτάτην ηκιστ' αν τι ἔξωθεν πάθος ταράξειέ τε καὶ ἀλλοιώσειεν Ναί Λαι μην που καὶ τά γε ξύνθετα πάντα σκευη τε καὶ οἰκοδομηματα κατὰ τον αυτον λόγον, λευεἰργασμενα καὶ υ χοντα πο χρόνου τε καὶ των ἄλλων παθημάτων ηκιστα ἀλλοιουται ' τι δη αὐτα. Πὰν δητο καλῶς εχον η φυσει η τέχνη η ἀμφοτέροις ἐλαχίστην μεταβολην υ ἄλλο ενδέχεται Ῥοικεν υλλὰ μην ὁ θεός γε και τὰ του θεου πάντη ἄριστα εχει Πῶς δ' ου; I sτ μεν δη κιστα αν πολλὰς μορφὰς ἴσχοι ὁ θεός.

Hκιστα δῆτα. . λλ' ἄρα αυτὰς αυτον μεταβάλλοι αν και ἀλ-ὶοιοῖ; φλον, ἔφη, δει, εἴπερ ἀλλοιουται Πότερον ουν ἐπὶ το βελτιόν τε καὶ καλλιον μεταβάλλει εαυτον η ἐπὶ τοχεῖρον καὶ το αἰσχιον εαυτου Ἀνάγκη, ἔφη, επὶ το χειρον, εἴπερ ἀλλοιουται ' ου γάρ που ενδεῆ γε φήσομεν τον θεον κάλλους φαρετῆς εiναι υρ τατα, ν δ εγώ, λέγεις καὶ ουτως ἔχοντος δοκεῖ αν τις σοι, υδείμαντε, εκὼν αυτον χείρω ποιεῖν πύοὐν η θείνη ἀνθρώπων;

Ἀδύνατον, ἔφη. δύνατον ἄρα, ἔφην, καὶ θ εῶ ἐθελειν αυτον ἀλλοιουν, ἀλλ ἰς ἔοικε, κάλλιστ0ς καὶ ἄριστος ων

εἰς το δυνατον εκαστος αυτῶν μένει ἀεὶ απλῶς ν τῆ αυ-

του μορφy. 'Aπασα, ἔφη, ανάγκη ἔμοιγε δοκεῖ μηδεὶς ἄρα ην δ' ἐγώ, Ἀριστε, λεγέτω μῖν τῶν ποιητῶν, ώς θεοὶ ξείνοισιν ἐοικότες ἀλλοδαποισι

παντοῖοι τελέθοντες ἐπιστρωφῶσι πόληας

μηδε Πρωτέως καὶ Θέτιδος καταψευδέσθω μηδείς, μηδ' ἐν τραγωδίαις μηδ' ἐν τοῖς ἄλλοις ποιημασιν εἰσαγέτω Ηραν ηλλοιωμένην ώς ἱέρειαν ἀγείρουσαν

γνάχου υργείου ποταμολπαισιν βιοδώροις καὶ ἄλλα τοιαsτα πολλὰ μηχμῖν ψευδέσθωσαν μηδ' αυ υπo τούτων ἀναπειθόμεναι αἱ μητέρες τὰ παιδία ἐκδει ιλατουντων, λέγουσαι τους μύθους κακῶς, ς ἄρα θεοί

72쪽

τινες περιέρχονται νυκτωρ πολλοῖς ξενοι και παντοδαποῖς ἰνδαλλόμενοι, να μη αμα μεν εἰς θεους βλασφ μῶσιν, αμα δε του παῖδας απεργάζωνται δειλοτερους. γάρ, ἔφη. 'Aλλ αρα, ην δ' ἐγώ, αὐτοὶ μεν οι θεoi εἰσιν οἷοι μη μεταβάλλειν , μῖν δὲ ποιοsσι δοκεῖν σφῆς παντοδαποὐ φαίνεσθαι, ξαπατῶντες καὶ γοητευοντες; 382 Ισως, φη. TZ δε ην δ' ἐγώ ψεύδεσθαι θ εος ἐθελο ανη λόγω η ργω φάντασμα προτείνων; υκ οἶδα, χ' ος. Ουκ οἶσθα, ην δ' ἐγώ, τι τό γε γαληθῶς ψεsδος, ιοιόν τε τοίτο εἰπεῖν, πάντες θεοί τε και ἄνθοωποι μισοί- σιν Πῶς, φη, λέγεις; Osτως ην δ' ἐγω , οτι τω κυριωτάτω που αυτῶν φείδεσθαι και περὶ τὰ κυριώτατα ουδεὶς κών ἐθέλει, ἀλλα πάντων μάλιστα φοβεῖται κεῖαυτὸ κεκτησθαι Ουδε νυν πω η δ ος, μανθάνω. Οἰει γάρ τί με, ἔφην, σεμνον λέγειW ἐγώ δε λέγω, τι τὴ ψυχτὶ περὶ τὰ οντα ψεύδεσθαί τε καὶ ἐψεὐσθαι καὶ ἀμαθῆ εἶναι και ἐνταίθα εχειν τε καὶ κεκτῆσθαι τὰ φείδος πάντες ηκιστα αν δέξαιντο καὶ μισοῶσι μάλιστα αυτὰ ἐν τω τοιούτω. Πολυ γε, ἔφη. 'Aλλὰ μην ορθότατά γ' αν. s δη ἔλεγον τοὐτο ς ἀληθῶς ψεsδος καλοῖτο, η ἐν si ψυχῆαγνοια η του ἐψευσμένου ἐπεὶ τό γε ἐν τοῖς λόγοις μίμημά τι το ἐν γ ψυχ ἐστὶ παθaήματος και στερον γε-e γονὰς εἰδωλον ου πάνυ ἄκρατον ψεsδος του osτως;

Πάνυ μεν ουν.

I. ὀ μεν δη τω ὁντι ψεsδος ου μόνον υπὰ θεῶν αλλὰ καὶ υ ἀνθρώπων μισειται. οκεῖ μοι. Π δε δη; τὀ ἐν τοῖς λόγοις φείδος πότε καὶ τω χρησιμον, στε μηἄξιον εἶναι μισους ἄρ' ου πρός τε του πολεμίους, καιτων καλουμένων φίλων ο α δια μανίαν η τινα ἄνοιαν κακόν τι ἐπιχειρῶσι πράττειν, τότε αποτροπῆς νεκα ς

φάρμακον χρήσιμον γίγνεται καὶ ἐν αI νυν δ' ἐλέγομεν ταῖς μυθολογίαtς δια τλμη εἰδέναι, ὁπη τἀληθες ἐχει πεοὶ

73쪽

ΠοAI TEIAE . 65των παλαιῶν ἀφομοιουντες τω ἀληθεῖ το εὐδος ο τι μάλιστα ουτω χρησιμον ποιουμεν Καὶ μάλα η δ ος, ουτως ἔχει. ατὰ τί δη ουν τούτων τεθεω το ψευδος χρησιμον πότερον διὰ το μη εἰδεναι τα παλαιὰ ἀφομοιῶναν ψευδοιτο Γελοῖον μέντ αν εχ εφη Ποιητης μεναρα ψευδὴς ἐν θεήου ἔνι Ου μοι δοκεῖ υλλὰ δεδιώς τους ἐχθροὐ ψεύδοιτο Πολλοί γε δεῖ 'Aλλὰ δι' οἰκειων κανοιαν η μανίαν Ἀλλ' ουδείς, φη, ων ανοητων καιμαινομενων θεοφιλής. υκ αρα ἔστιν ου νεκα αν θεος ψεύδοιτο. υκ ἔστιν Πάντη αρα ἀψευδες το δαιμόνων τε καὶ το θεῖον Παντάπασι μεν ουν, φη κομιδὴ αρα ὁ θεὰς πλοs καὶ ἀληθὲς εν τε ἔργω και εὐλόγω, καὶ οἴτε αυτὰς μεθίσταται οὐτε αλλους ξαπατῶ, οὐτε κατὰ λόγους οὐτε κατὰ σημείων πομπάς, ου θ' ὐπαρ οὐτ' οναρ. Osτως, ἔφη, ἔμοιγε και αὐτ φαίνεται σο λέγοντος. 383Συγχωρεῖς αρα, ἔφην, τοsτον δεώτερον τύπον iναι, ἐνεδεί περὶ θεῶν και λέγειν καὶ ποιεῖν, ς μήτε αυτους γόητας οντα τω μεταβάλλειν εαυτούς μήτε μὰς ψεύδεσι

παράγειν ἐν λόγω ῆ ἐν ἔργω Συγχωρῶ Πολλὰ ἄρα μῆ-

ρου ἐπαινοίντες ἄλλα τοsτο οὐκ ἐπαινεσόμεθα, την του ἐνυπνίου πομπὴν πό ιὸς ω γαμέμνονι ούδε Αἰσχύλου ὁταν φὴ ἡ Θέτις τονωπόλλω ἐν τοῖς αυτῆς ἄ-

uοις αδοντα ἐνδατεῖσθαι τὰς εὰς εὐπαιδίας, νόσων τ πείρους και μακραίωνας βίους

ξύμπαντὶτ ειπῶν θεοφιλεῖς ἐμὰς τύχας παιῶν' ἐπευφήμησεν, ἡθυμῶν ἐμέ. κἀγώ το Φοίβου θεῖον ἀψευδε στόμαῆλπιζον εἶναι, μαντικῆ βρύον τέχνιγ ὁ δ', αυτὰςέμνων, αὐτὸς ἐν θοίνύ παoc ,αυτὰς τάδ' ειπών, αὐτός ἐστιν ὁ κτανωυτον παῖδα τον ἐμόν PLATO IV. b

74쪽

66 II AATAGNO Σc ταν τις τοιαὐτα λεr περὶ θεῶν, χαλεπανοsμέν τε αἰχορον ου δώσομεν ουδε τους διδασκαλους ἐάσομεν ἐπιπαιδεία χρῆσθαι των νεων, εἰ μελλουσιν ημῖν οἱ φυλακες θεοσεβεῖς τε καὶ θεῖοι γίγνεσθαι, καθ ο σον ἀνθρώπω ἐπὶ πλεῖστον οἷόν τε Παντάπασιν ἐφη, γωγε του τύπους τούτους συγχωρῶ καὶ ως νόμοις αν χρ6μην.

386 T μὲν δ' περὶ θεους, ην δ' ἐγω, τοιαυτ' ἄττα. ως εοικεν, ἀκουστέον τε καὶ ου ἀκουστεον εὐθὐς ἐκ παίδων τοῖς θεούς τε τιμησουσι καὶ γονεα την τε αλληλων φιλίαν μη περὶ σμικροεποιησομένοις Καὶ οἶμαί, Ἀφη, ὀρθῶς μῖν φαίνεσθαι TZδε δη εἰ μέλλουσιν εἶναι ανδρεῖοι, αρ' οὐ ταίτα τε λεκτεον καὶ οἱα αυτοὐς ποιῆσα B κιστα τον θάνατον δεδιέναι τηγεῖ τινά ποτ' αν γενέσθαι ἀνδρεῖον, χοντα εν αὐτω τοsτο o δεῖμα M Aia. η δ ος ου ἔγωγε Πδε τἀν Αιδου γούμενον εἶναί τε και δεινὰ ειναι οἰει τινὰ θανάτου ἀδετεσεσθαι καὶ εν ταῖς μάχαις αἱρησεσθαι προ ηττης τε καὶ δουλείας θάνατον; Ουδαμῶς. εῖ ὁ q, ω εοικεν, μῆς ἐπιστατεῖν καὶ περιτούτων των μύθων τοῖς πιχειροίσι λεγειν, καὶ δεῖσθαιμ λοιδορεῖν πλῶς οὐτως τὰ ἐν ιδου, αλλὰ μὰλλον ἐπαινεῖν, ως οὐ ἀληθῆ λεγοντας οὐτ' ωφελιμα τοῖς uελλουσι μαχίμοις εσεσθαι Aεῖ μέντοι, φη. ξαλείψομεν ἄρα, ν δ εγώ, πο οὐδε του ἔπους ἀρξάμενοι πάντα

βουλοίμην κ' επάρουρος ἐὼν θητευέμεν ἄλλφίνδοὶ παo ἀκληρω

η πῆοινοεκύεσσι καταφθιμένοισιν ἀνάσσειν

75쪽

οἰκία δὲ θνητοῖσι καὶ ἀθανάτοισι φανειησμερδαλέ' ευρωεντα, τά τε στυγέουσι θεοι et μ'

ω τόποι, ὴ ρά τις εστι καὶ εἰν Αίδαο δόμοισι ψυχη καὶ εi δωλον, ἀτὰρ φρένες ου is πάμπαν

και το

οι ω πεπνυσθαι ταὶ δὲ σκιαὶ ἀωσουσι καὶ

νυχη δ επιρεθέων πταμένη Arδόσδε βεβήκει ον πότμου γοόωσα, λιπουσ' ἀνδροτῆτα καὶ ηβην καὶ τ 387ψυχη δὲ κατὰ χθονός, υτε καπνός,

δετο τετριγυῖα καὶ ως δ' οτε νυκτεριδες μυχω αντρου θεσπεσίοιοτρίζουσαι ποτέονται, ἐπει κέ τις ἀποπέσησιν ορμαθου εκ πέτρης, ανά, ἀλληλyσιν εχονται. ως αῖ τετριγυῖαι αμ' ὐεσαν. ταυτα και τὰ τοιαυτα πάντα παραιτησόμεθα ζωμηρόν τε καὶ τους ἄλλους ποιητὰς μη χαλεπαίνειν α διαγράφωμεν, οὐχ ως ου ποιητικὰ καὶ δέα τοι πολλοῖς ἀκουειν, ἀλλ' ὁσω ποιητικώτερα, τοσουτω ττον ἀκουστέον παισὶ καὶ ἀνδράσιν, ους δε ελευθέρους ἐναι, δουλείαν θανάτου μῆλλον πεφοβημένους. Παντάπασι μεν Osν. II. Ουκοs ἔτι καὶ τὰ περὶ ταsτα νόματα πάντα τὰ δεινά τε καὶ φοβερὰ αποβλητέα κωκυτούς τε και στωγὰς κω μέρους και ἀλίβαντας, και ἄλλα οσα τούτου τοs τόπου ονομαζόμενα φρίττειν δη ποιει σα ἔτη πάντας τους ἀκούοντας. κά i σως ευ ἔχει προς ἄλλο τι ήμεῖς δὲ υπερ των φυλάκων φοβούμεθα μη εκ της τοιαύτης φρίκης θερμότεροι καὶ uαλακώτεροι το δέοντος γένωνται

76쪽

μί. πον δὲ ἐναντίον τύπον τουτοιί λεκτέον τε καὶ ποιντέον Ῥῆλα δη καὶ τους δυρμους αρα ἐξαιρήσοιιεν καὶ τους οἴκτους τους των ἐλλογίμων ανδρῶν 'Aνάγκη ἐνη, εἴπερ καὶ τα πρότερα Σκόπει δή, ν δ εγώ , εἰορθῶς ἐξαιρήσομεν του φαμεν δὲ δή, τι ὁ ἐπιεικης ἀνηρ' ἐπιεικεῖ, ουπερ καὶ εταῖρος ἐστι, το τεθνάναι υδεινον γησεται Φαμὲν γαρ. υκ αρα πέρ γ' ἐκείνουώς δεινόν τι πεπονθότος δύροιτ αν Ου δῆτα υλλα μην ta τόδε λέγομεν, ώς ὁ τοιοsτος μάλιστα αὐτος αὐτω αὐτάρκης προς το s ζῆν, καὶ διαφερόντως των αλλωνηκιστα τερου προσδεῖται 'Aληθῆ, ἔφη. μιστ αραύτω δεινον στερηθῆναι υἱέος Ἀδελφοε χρημάτων η

αλλου του των τοιούτων πικιστα μέντοι Ἐκιστ αρα

κανοδύρεσθαι, φέρειν δὲ ως πραότατα, ταν τις αυτὰν τοιαύτη ξυμφορὰ καταλάβη Πολύ γε υρθῶς αρ αν ἐξαιροῖμεν τους θρηνους των ονομαστῶν ανδρῶν γυναιξὶ 388 δε ἀποδιδοῖμεν, καὶ οὐδε ταύταις σπουδαίαις, καὶ ὁσοι κακοὶ των ανδρῶν, ῖνα ημῖν δυσχεραίνωσιν ὁμοια τούτοις ποιεῖν ους δ φαμεν ἐπὶ φυλακυ της χώρας τρεφειν.υρθῶς, εφη Πάλιν δηχμηρου τε δεησόμεθα καὶ τωναλλων ποιητῶν μη ποιεῖν υχιλλέα θεῆς παῖδα αλλο ἐπὶ πλευρὰς κατακείμενον, αλλοτε δ' αὐτεὐπτιον, αλλοτε δὲ πρηνῆ

fot δ' ὀρθὸν ἀναστάντα πλωῖζον ἀλύον ἐπι θῖν' αλις ἀτρυγέτοιο, μηδὲ ἀμφοτέρησι χερσὶν ελόντα κόνιν αἰθαλόεσσαν χευα- μενον κὰκ κεφαλῆς, μηδε αλλα κλαίοντά τε καὶ ὀδυρόμενον, ὁσα καὶ οἷα ἐκεῖνος ἐποίησε μηδὲ Πρίαμον ἐγγὐς

θεῶν γεγονότα λιτανεύοντά τε καὶ κυλινδούμενον κατὰ κόπρον ἐξονομακλήδην ὀνομάζοντ' ανδρα καστον i

77쪽

ποιεῖν οδυρομενους καὶ λεγοντας

ἄμοι ἐγὼ δειλη, ἄμοι δυσαριστοτόκεια eεἰ δ' ουν θεους, μήτοι τόν γε μέγιστον των θεῶν τολμῆσαι οἴτως ἀνομοίως μιμησασθαι, ἄστε - ποποι, φάναι, η φίλον ανδρα διωκόμενον περ αστυοφθαλμοῖσιν ορῶμαι, ἐμον ὁ ολοφυρεται τορ' αῖ α ἐγών, οτε μοι Σαρπηδόνα φίλτατον ανδρῶν μοῖρ' υπο Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο δαμῆναι. III. Εἰ γάρ, es φίλε υδείμαντε, τὰ τοιαυτα μῖν οἱ νέοι σπουδοὶ ἀκουοιεν καὶ μη καταγελωενῶς ἀναξίως λε- νομένων, σχολα αν εαυτόν γέ τις ανθρωπον οντα ἀνάξιονηγησαιτο τουτων καὶ ἐπιπλήξειεν ει καὶ ἐπίοι αυτω τοιουτον φλέγειν η ποιεῖν, αλλ' ουδὲν αἰσχυνόμενος οὐδεκαρτερῶν πολλους επὶ σμικροῖσι παθήμασι θρήνους αναδοι κάνοδυρμους Ἀληθέστατα, ἔφη, λέγεις. Ῥεῖ δέ γε ούχ, ς αρτι μῖν ὁ λόγος ἐσήμαινεν - πειστέον, ως αν τις μῆ αλλω καλλίονι πείση Ου γαμουν δεῖ 'Aλλὰ μην ουδε φιλογέλωτάς γε δει εἶναι. σχεδον γαμοταν τις ωὐωχυρω γέλωτι, ἰσχυρὰν καὶ μεταβολην ζητεῖ το τοιουτον. Aοκεῖ μοι, ἐφη Οἴτε αρα ανθρωπους ἀξίους λόγου κρατουμένους υπλγέλωτος αν τις ποιη, ἀποδεκτέον 389πολυ δε ηττον εὰν θεούς. Πολυ μέντοι η δ' ὁς Οὐκ-ουνχμηρου οὐδε τα τοιαλα αποδεξόμεθα περὶ θεῶνJ, ἄσβεστος δ' αρ' ἐνῶρτο γέλως μακάρεσσι θεοῖσιν,ώς ἴδον μαιστον δια δώματα ποιπνύοντα, - ἀποδεκτέον κατὰ τὰν σὰν λόγον. E σύ, ἔφη, βουλε ἐμον τιθέναι ' ου γαμουν δη ἀποδεκτέον. 'Aλλὰ μην καὶ ἀλήθειάν γε περὶ πολλο ποιητέον. εἰ γαρ ὀρθῶς ἐλέγομεν αρτι κα τω οντι θεοῖσι μεν ἄχρηστον εsδος,

ἀνθρώποις δε χρήσιμον, ἐν φαρμάκου εἴδει, δῆλον,

78쪽

ὁτι τό γε τοιοειον ἰατροῖς δοτεον, ἰδιώταις δε οὐχ ἀπτων. Βῆλον εφη. οις αρχουσι δη της πόλεως εἴπερ τισὶν αλλοις προσήκει ψευδεσθαι η πολεμίων η πολιτῶν νεκα ἐπ'Ἀφελεία της πόλεως τοῖς δε αλλοις πῆσιν ουχέπτέον του τοιούτου, αλλὰ προς γε δη τους τοιουτους αρχοντας ἰδιώτη ψευσασθαι ταυτον καὶ μεῖζον αμά0τημα φήσομεν κάμνοντι προς ἰατρὸν η ἀσκουντι προς παιδοτρίβην περὶ των του αυτου σώματος παθημάτων μη τἀληθῆ λέγειν , η προς κυβερνήτην περὶ της νεώς τε κα των ναυτῶν μη τω οντα λέγοντι, πως ταυτος η τις των ξυνναυτῶν

πράξεως εχει υληθεστατα, ἔφη. D αρ' ἄλλον τινῶ λαμβάν)ὶ ψευδόμενον ἐν τῆ πόλει τῶν δημιουργοὶ ἔασι,

μάντιν η ἰητηρα κακῶν η τέκτονα δουρων, κολάσει ς ἐπιτηδευμα εἰσάγοντα πόλεως σπερ νεώς ἀνατρεπτικόν τε καὶ oλέθριον. ράν γε, η δ ος, ἐπί γε λόγω εργα τελῆται T δε σωφροσυνης αρα ου δεησε. ημῖν τοι νεανίαις Πῶς δ' ου Σωφροσυνης δείς πλήθει Ου τα τοιάδε μέγιστα ἀρχόντων μεν πηκόους εἶναι, αυτους δε ἄρχοντας τῶν περὶ πότους καὶ φροδίσια και

μεν, οἶμαι, καλῶς λέγεσθαι, οἷα και Ομήρω υιομήδης λέγει.

τέττα σιωπὴ ῆσο εμῶ δ' ἐπιπείθεο μυθω, και τὰ τούτων ἐχόμενα, τὰ si σαν μένεα πνείοντες Mχαιοι σιγηὶ δειδιότες σημάντορας, imo και ὁσα ἄλλα τοιαῆτα Καλῶς. ἱδί τὰ τοιάδε οἰνοβαρές, κυνὸς ομμα ἔχων, κραδίην δ' ἐλάφοιο καὶ et eoaπων ἐξη αρα καλῶς, καὶ ὁσα ἄλλα τις ἐν λόγω

ἐν ποιήσει εἴρηκε νεανιεύματα ἰδιωτῶν εις ἄρχοντας ου καλῶς. Ου γάρ, οἶμαι, εἴς γε σωφροσύνην νέοις ἐπιτήδεια ἀκούειν' εἰ δε τινα ἄλλην ἡδονὴν παρέχεται, θαυμαστὸν Ουδ πῶς σοι φαίνεται Ουτως, ἐφη.

79쪽

δοκεῖ αυτω κάλλιστον εἰναι πάντων οταν παραπλεῖα ῶσι

τράπεζαι σίτου και κρειῶν μεθυ ὁ πικρητῆρος ἀφυσσων οἰνοχόος φορεύσι καὶ εγχεί' δεπάεσσι,

λιμόν οικτιστον θανέειν καὶ πότμον ἐπισπεῖν:η Λία, καθευδόντων ων αλλων θεῶν τε και ἀνθρώπων καὶ μόνος γρηγορὼς ἁ βουλεύσατο, τούτων πάντων ραδίως ἐπιλανθανόμενον δια την των ἀφροδισίων ἐπι - θυμίαν, καὶ ουτως ἐκπλαγέντα ἰδόντα την Ηραν, ῶστε μηδ' εἰς το δωμάτιον θέλειν ελθεῖν, λλ αυτου βουλόμενον χαμαὶ ξυγγιγνεσθαι, καὶ λεγονταί oυτως πο-πιθυμίας εχεται. ς ουθ ότε το πρῶτον φοίτων προ αλλήλους φίλους λήθοντε τοκῆας; Ουδευρεώς τε καὶ 'Aφροδίτης ποπιφαίστου δεσμον διετεοα τοιαsτα. Ου ματον Ata. γ νής, ου μοι φαίνεται ἐπιτήδειον 'Aλί εἰ πού τινες, ην θ' ἐγώ, καρτερίαι προς απαντα καὶ λεγονται κα πράττονται πὁ ἐλλογίμων αν- δρῶν θεατεον τε καὶ ἀκουστέον, Ιου καὶ τοστῆθος δε πλήξας κραδίην ἡ νίπαπε μυθω τέτλαθι δ' , κραδίη καὶ κύντερον αλλο ποτ ετλης. Παντάπασι μεν ουν, φη Ου με δ δωροδόκους γε εατέον εἶναι τους ἄνδρας ουδε φιλοχρημάτους οὐδαμῶς Κουδ αστέον αυτοῖς Oτι δῶρα θεους πείθει, δῶ αἰδοίους βασιληας οὐδε τον τοδυχιλλεως παιδαγωγον Φοίνικα ἐπαινετέον,

ὼς μετρίως λεγε συμβουλευων αυτῶ δῶρα μὲν λαβόντιεπαμυνειν τοις Ἀχαιοῖς, ἄνευ δε δώρων μη ἀπαλλάττεσθαι της μήνιος ουν αυτὸν τον Αχιλλέα ἀξιώσομεν ουδίμολογήσομεν ουτω φιλοχρήματον εἶναι, στε παρὰ του

80쪽

υγαμεμνονος δῶρα λαβεῖν, καὶ τιμην αυλαβόντα νε-391 κρου ἀπολυειν, αλλως δε η θελειν Ουκουν δίκαιόν γε, ἔφη, ἐπαινεῖν τα τοιαυτα. κνῶ δί γε, ν δ' Otia, ι' μηρον λέγειν, ὁτι Ουδ' ὁσιον ταυτά γε κατὰ χιλλεως φάναι καὶ ἄλλων λεγόντων πείθεσθαι, καὶ αυές προς το νυπόλλω εἶπεν ἔβλαψάς μ κάεργε, θεῶν ὀλοώτατε πάντων ὐὐῖν τισαίμην, εἴ μοι δυναμίς γε παρείη u καὶ ς προς τὰν ποταμόν, θεὸν ὁντα ἀπειθῶς εἶχε κῶμάχεσθαι τοιμος ν καὶ αυ τὰς του λε0ου ποταμοs Σπερχειολιερὰς τρίχας Πατρόκλω ρωῖ, ἐνη, κόμην ὀπάσαιμι φερεσθαι,

νεκρῶὁντι, και ς δρασε τοsτο , ου πειστέον τάς τε

αυ κτορος ελξεις περὶ το σημα το Πατρόκλου καὶ τὰς των ζωγρηθέντων σφαγὰς εἰς την πυράν, ξυμπαντα ταί- τα ου φήσομεν ἀληθῆ εἰρῆσθαι, ουν ἐάσομεν πείθεσθαι τους μετερους ώς Ἀχιλλευς θεὰς ων παις καὶ IIηλέως,

σωφρονεστάτου τε και τρίτου απλυιός, καὶ π&τω σοωωτάτω είρωνι τεθραμμενος, τοσαυτης ν ταραχῆς πλέως. στ εχειν ν αυτω νοσήματε δυο ἐναντίω ἀλλήλοιν, ἀνελευθερίαν μετὰ φιλοχρηματίας καὶ αυ υπεὐηφανίαν θεῶν τε και ἀνθρώπων. υρθῶς, ἔφη, λεγεις. V. Μη τοίνυν, ν δ εγω, μηδὲ τάδε πειθωμεθα μηδ' ἐῶμεν λεγειν, ς Θησευς Ποσειδῶνος υιος Πειρίθους τε

Aιὸς ώρμησεν ουτως επὶ δεινὰς ἀρπαγάς μηδε τιν ἄλλον θεου παῖδά τε καιήρω τολμῆσαι ἀν δεινὰ καὶ ἀσεβῆ ἐργάσασθαι, οἷα νῶν καταψευδοντα αυτῶν ἀλλὰ προσαναγκάζωμεν του ποιητὰς η μη τούτων αυτ εργα φάναι τουτους μη εἶναι θεῶν παῖδας, ἀμφότερα δεφη λέγειν, μηδὲ ἡμιν ἐπιχειρεῖν πείθειν τους νέους, νοι θεοὶ κακὰ γεννῶσι καὶ ῆρωες ἀνθρώπων ουδεν βελτίους. περ γὰρ