Rei Publicae libri decem

81쪽

ΠO AIT EIAE . 73ἐπεδείξαμεν γάρ που, τι ἐκ θεῶν κακὰ γίγνεσθαι αδυνατον Πῶς γαλου καὶ μην τοῖς γε ἀκουουσι βλαβερά

πας γαρ αυτ ξυγγνώμην ξει κακῶοντι, πεισθεὶς ώς αρα τοιαsτα πράττουσί τε καὶ ἔπραττον και οἱ θεῶν ἀγχίσποροι, Ζηνος ἐγγυς, ων κατ δαῖον πάγον σιος πατρωου βωμός ἐστ εν αἰθερι κα ου πώ σφιν ἐξίτηλον αιμα δαιμόνων. ων ενεκα παυστέον του τοιούτους μέθυυς, μη μῖν πολ- λην εὐχέρειαν ἐντίκτωσι τοῖς νίοις πονηρίας Κομιδη μεν 392οχὸν εφη. ι οὐν ην δ εγώ, τι λοιπον εἶδος λόγων πέρι ριζομένοι οῖους τε λεκτέον καὶ μή περὶ γα θεῶν ως δειλεγεσθαι ἐρηται, κά περὶ δαιμόνων τε και ηρώων καιτων ἐν Αιδου. Πάνυ μεν οὐν υκουν καὶ περι ανθρώπων το λοιπον εχ αν Ληλα δη 'Aδύνατον δη, ω φίλε, ημῖν τουτό γε ε τω παρόντι τάξαι. Πῶς IOτι οἶμαι qμῆς ἐρεῖν, ς αρα και ποιηταὶ και λογοποιοὶ κακῶς λέγουσι περι ανθρώπων τα μέγιστα, οτι εἰσὶν αδικοι μέν, ευδαίμονες δε πολλοί, δίκαιοι δε αθλιοι, καιῶς λυσιτελεῖτο ἀδικεῖν, ἐὰν λανθάνη η δε δικαιοσύνη ἀλλότριον μὲν αγαθόν, οἰκεία δε ζημία καὶ ταμεν τοιαῶτα ἀπερεῖν λεγειν , τὶν εναντία τούτων προστάξειν αδειν τε καὶ μυθολογεω οὐκ οἴει; υ μεν ουν, φη, οἶδα. Οὐκοfνeαν ομολογύς ορθῶς με λέγειν, φησω σε μολογηκέναια παλαι ζητοὐμεν υρθῶς, ἔφη Ἀπέλαβες Ῥυκοsν περὶ ανθρώπων τι τοιούτους δεῖ λόγους λέγεσθαι, τότε διομολογησόμεθα, ταν εὐρωμεν οιόν εστι δικαιοσύνη, καὶώς φύσει λυσιτελοs τω ἔχοντι, άν τε δοκnεάν τε μητοιομος εἶναι 'Aληθέστατα, ἔφη

VI. α μὲν δη λόγων περ ἐχέτω τέλος το δὲ λέξεως, ῶς θωμαι, μετὰ τοsτο σκεπτέον, καὶ μῖν, τε λεκτέον καὶ ς λεκτεον παντελῶς ἐσκέψεται - καὶ ὁ Ἀδείμαντος,

82쪽

ην δ' ἐγώ, δεῖ γε ἴσως ουν τῆδε μῆλλον εἴσει α ου πάντα, ο σαυπο μυθολόγων η ποιητῶν λεγεται, διηγησις ουσα τυγχάνει η γεγονότων η οντων η μελλόντων; TI

μιμησεως γιγνομένη η δι αμφοτέρων περαίνουσιν Ιαὶ τοfτο o ος, τι δέομαι σαφέστερον μαθεῖν Γελοῖος, ηὐδ εγώ. εοικα διδάσκαλος εἶναι καὶ ἀσαφής ωσπερ υν ο αδύνατοι λέγειν , ου κατὰ ολον ἀλί απολαβὼν μέρος τι πειράσομαί σοι εν τουτ' δηλῶσαι ο βουλομαι. καί μοι εἰπέ ἐπίστασαι τῆς γλιάδος α πρῶτα εν οἱ ποιητής φησι τον μεν ρυσην δεῖσθαι του Ἀγαμέμνονος ἀπολυ- σαι την θυγατέρα, τον δὲ χαλεπαίνειν, τον δέ, πειδὴ

J93 υκ ἐτυγχανε, κατευχεσθαι των 'Aχαιῶν προς τον θεόν;

Ἐγωγε Οἶσμουν οτι μέχρι μεν τούτων των ἐπῶν καὶ ἐλίσσετο πάντας χαιούς,Ἀτρείδα δε μάλιστα δύω, κοσμήτορε λαῶνλέγει τε αυτὰς ο ποητὴς κα ουδ' ἐπιχειρεῖ ημῶν την διάνοιαν αλλοσε τρέπειν, ἰς ἄλλος τις- λέγων αὐτός τὰ δε μετὰ ταsτα ῶσπερ αυτὸ ων ὁ μύσης λέγει καὶ πειρῆται μὰν τι μάλιστα ποιῆσαι μὴ υμηρον δοκεῖν εἶναι τὸν λέγοντα ἀλλα τον ἱερέα, πρεσβύτην οντα καὶ τηνἄλλην δη πῆσαν σχεδόν τι ουτω πεποίηται διήγησιν περί τε τῶν ἐν γλίω και περὶ τῶν ἐνγθάκη καὶ ο λν, δυσσεία παθημάτων Πάνυ μὲν ουν, ἔφη. υκοsν διήγησις μέν ἐστι καιέταν τὰς ρήσεις ἐκάστοτε λέγy καιέταν τὰ μεταξυτῶν ρήσεων Πῶς γὰρ υ; υλί ἄταν γέ τινα λέγη ἐῆσιν

si τις ἄλλος ἄν, α ου τότε ὁμοιοί αυτὰν φήσομεν οτι μάλιστα την αυτο λεξιν ἐκάστω ον αν προεωρίς

ἐρουντα Φήσομεν τί γάρ; Oυκοον τό γε ὁμοιοsν ἐαυτὰν ἄλλω η κατὰ φωνὴν ἐκατὰ σχῆμα μιμεῖσθαί ἐστιν ἐκεῖνον φάντις ὁμοιοῖ Π μήν ' Ῥη τῶ τοιουτω, ω λικεν

83쪽

ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ . 75ουτος τε καὶ οἱαλλοι ποιηταὶ διὰ μιμήσεως την διηγησιν

ποιουνται Πάνυ μεν ουν Ε δε γε μηδαμου λυτον ἀποκρυπτοιτο ὁ ποιητης, πῆσα α αυτ ανευ μιμήσεως ηποίησίς τε καὶ διήγησις γεγονυῖα εἴη ῖνα δε η εἴπης οτι

Ουκαυ μανθάνεις, πως αν τουτο γένοιτο, εγὼ φράσω

εἰ γὰρ Oμηρος εἰπών, τι ηλθεν ὁ μέσης της τε θυγα-τρος λυτρα φερων καὶ ἱκέτης των 'Aχαιῶν, μαλιστα δὲ των βασιλέων, μετὰ τοsτο φώς ρυσης γενόμενος ελεγεν, αλλ ετι ως υμηρος, οἶσθ' οτι Ουκ αν μίμησις ην αλλ' ἀπλη διήγησις εἶχε σῶν δέ πως φράσω δε ανευ μέτρου ου γαρ εἰμι ποιητικός ἐλθὼν λιερεῶς ευχετο ἐκείνοις μεν

τοὐς θ εοὐς δοsναι ελόντας την Ποίαν αυτοὐς σωθῆναι, τηνδε θυγατέρα οι λίσαι δεξαμένους αποινα καὶ τον θεον αἰδεσθέντας ταῶτα δε εἰπόντος αυτοθοι μὲν αλλοι ἐσέβοντο και συνηνουν, ὀ δὲἈγαμέμνων γρίαινεν ἐντελλόμενος νυν τε ἀπιέναι και αυει μη ἐλθειν, μη αύτω τό τε σκηπτρον και τα τονθεολστέμματα ου ἐπαρκέσοι ' πρὶν δὲ

λυθηναιουτοὐτην θυγατέρα, ἐνωργει ἔφη γηράσειν μετὰ ου ἀπιέναι ae ἐκέλευε και μη ἐρεθίζειν, να σῶς οἶκαδε ἐχ- 3M ι. ὁ δὲ πρεσβύτης ἀκούσας ἐδεισέ τε καὶ ἀπύει σιγη ἀποχωρήσας δε εατο στρατοπέδου πολλὰ τω Απόλλωνι εἴχετο, τάς τε πωνυμίας οὐ θεos ἀνακαλῶν καιέπομιμνήσκων και ἀπαιτῶν, εἴ τι πώποτε η εν ναῶν οἰκοδομησεσιν

η ἐν ἱερῶν θυσίαις κεχαρισμένον δωρήσαιτο --δη χάριν κατεύχετο τῖσαι τοὐς Αχαιοὐς τὰ α δάκρυα τοῖς εκείνου βδελεσιν. ούτως, ν δ εγώ, ω ταῖρε, ἄνευ μιμησεως απλῆ διηγησις γίγνεται. Μανθάνω, ἔφη. VII. Μάνθανε τοίνυν, ν δ' ἐγώ , τι ταύτης αυεναντία γίγνεται ὁταν τις τα τοὐποιητοί τὰ μεταξ λτων ὐησεων ἐξαιρῶν τὰ ἀμοιβαῖα καταλείπI. Και τομο, ἔφη, μανθάνω, τι ἐστι τὸ περι τὰς τραγωδίας τοιοsτον υ θότατα ἐφην. πέλαβες, και οἶμαί σοι δη δηλουν δ

84쪽

ἐμπροσθεν ου οἰός' ἡν οτι της ποιησεώς τε καὶ μυ - λογίας η μὲν δια Ῥήσεως λη ἐστίν, σπερ συ λεγεις τραγωδία τε καὶ κωμωδία, η δε δἰ απαγγελίας αυτοντο hποιητου εὐροις δ αν αυτὴν μάλιστά που ἐν διθυράμβοις - ἡ δ' αὐδι αμφοτέρων ἔν τε τὶτων πῶν ποιησει, πολλαχορδε καὶ ἄλλοθι, εἴ μου μανθάνεις 'Aλλὰ ξυνών-μι, ἔφη, ο τότε βούλου λέγειν Καὶ το προ τούτου δηἀναμνήσθητι, τι ἔφαμεν α μεν λεκτέον, δη εἰρῆσθαι, ως δε λεκτέον, ἔτι σκεπτέον εἶναι. λλα μέμνημαι Tosτο τοίνυν αὐτο ην ο ἔλεγονέτι χρείη διομολογήσασθαι, πο- τερον ἐάσομεν του ποιητὰς μιμουμενους ἡμῖν τῆς διηγη-

σεις ποιεῖσθαι η α με μιμουμένους, τα δε η καιοποῖα ἐκάτερα η οὐδε μιμεῖσθαι μαντεύομαι, ἔφη, σκοπεῖσθαί σε, εἴτε παραδεξόμεθα τραγωδίαν τε καὶ κωμωδίαν εἰς την πόλιν, εἴτε καὶ ου Ἱσως, ν δ εγώ

ἴσως δε καὶ πλείω ἔτι τούτων ου γα δ' ἔγωγέ πω οἶδα, ἀλλ ὁπχ αν ὁ λόγος σπερ πνεsμα φέρηὶ ταύτd ἰτέον. Καὶ καλῶς γ ἔφη, λέγεις. όδε τοίνυν, 'Aδείμαντε,αθρει, πότερον μιμητικοὐς ἡμῖν δει εἶναι τους φύλακας

του η και τοsτο τοῖς ἔμπροσθεν πεται, τι li ἔκαστος

εν μὲν αν ἐπιτήδευμα καλῶς ἐπιτηδεύοι, πολλὰ δ' υ ἀλλ' εἰ ost ἐπιχειροῖ πολλῶν ἐφαπτόμενος πάντων ἀποτυγχάνοι αν, στ εἶναί που ἐλλόγιμος Πρ' ου μέλλει Οὐκοsν καὶ περὶ μιμήσεως ὁ αὐτὸς λόγος οτι πολλὰ ὁ αυτὰς μιμεῖσθαι εὐῶσπερ ἔν ου δυνατός Ου γὰρ oύνει Σχολη ἄρα ἐπιτηδεύσει γέ τι ἄμα τῶν ἀξίων λόγου ἐπιτ δευμάτων και πολλὰ μιμήσεται καὶ ἔσται μιμητικός, ἐπειπου ουδε τὰ δοκοῶντα ἐγγὐς ἀλλήλων εἶναι δύο μιμήματα

δύνανται οἱ αὐτοὶ ἄμα ευ μιμεῖσθαι, οἷον κωμωδίαν καὶ τραγωδίαν ποιοsντες. νου μιμήματε ἄρτι τούτω ἐκάλεις; Ἐγωγε καὶ αληθῆ γε λέγεις, ὁτι ου δύνανται οὐαυτοί.

85쪽

σοδέ τοι ὐποκριταὶ κωμωδοῖς τε και τραγφδοῖς ο αυτοί is πάντα δέ ταυτα μιμήματα η υ; μιμήματα Καὶ ἔτι γε τούτων, λυδείμαντε, φαίνεταί μοι εἰς σμικρότερα κατακεκερματίσθαι η του ανθρώπου φύσις, ωστ αδυνα- τος εἶναι πολλα καλῶς μιμεῖσθαι, ταυτὰ εκεῖνα πράττειν, ἄν δη καὶ τα μιμήματα εστιν ἀφομοιώματα. ληθεστατα,

VIII. Εὐαρατον πρῶτον λόγον διασώσομεν, τους φυλακας ὴμῖν τῶν αλλων πασῶν δημιουργιῶν ἀφειμενους δεῖν εἶναι δημιουργους ελευθερίας της πόλεως πάνυ ἀκριβεῖς καὶ μηδεν αλλο επιτηδευειν,ο τι μη εἰς τοsτο φέρει, ουδεν δη δέοι ναυτους αλλο πράττειν οὐδὲ μιμεῖσθαι εὰν δὲ μιμῶνται, μιμεῖσθαι τα τούτοις προσήκοντα ευθὐς ἐκ παίδων, ανδρείους, σώφρονας, σίους, ἐλευθερους καιτα τοιαμα πάντα, τα δε ανελεύθερα μήτε ποιεῖν μήτε δεινοῖς εἶναι μιμήσασθαι, μηδε ἄλλο μηδεν τῶν αἰσχρῶν, ωα μη ἐκ της μιμήσεως το εἶναι ἀπολαύσωσιν. -υκῆσθη γιαι, τι αἱ μιμήσεις, ἐὰν ἐκ νέων πόρρω διατελέσω - σιν, εἰς ἔθη τε καὶ φύσιν καθίστανται και κατὰ σῶμα καὶ

φωνὰς καὶ κατὰ την διάνοιαν Καὶ μάλα η δ' ἔς ου δηἐπιτρέψομεν, ην δ' ἐγώ, ων φαμὲν κήδεσθαι καὶ δεῖν αυτοῖς ἄνδρας αγαθοὐ γενέσθαι, γυναῖκα μιμεῖσθαι ἄνδρας ὁντας, ὴ νέαν ὐπρεσβυτέραν η ἀνδρὶ λοιδορουμένην ἡ προς θεοὐς ἐρίζουσάν τε καὶ μεγαλαυχουμένην, οἰομένην εὐδαίμονα εἶναι , ῆ ἐν ξυμφοραῖς τε καὶ πένθεσι καὶ θρήνοις ἐχομένην ' κάμνουσαν δε η ἐρῶσαν φώδίνου κσαν πολλοs και δεήσομεν Παντάπασι μεν ουν, χ'ίς. Oυδέ γε δούλας τε καὶ δούλους πράττοντας ὁσα δούλων. οὐδὲ τομο. υδέ γε ἄνδρας κακούς, ως ἔοικε, δειλούς τε καὶ τὰ ἐναντία πράττοντας ων νυν διελομεν, κακηγοροsντάς τε καὶ κωμωδοῶντας αλλήλους καὶ αἰσχρολογοsντας, μεθυοντας ῆ καὶ νήφοντας και ἄλλα ὁσα- -

86쪽

τοιουτοι καὶ ἐν λόγοις καὶ ἐν ἔργοις ἀμαρτάνουσιν εις αὐτούς τε κα ει αλλους' οἶμαι δε ου; μαινομένοις ελ- στέον ἀφομοιουν αυτους εν λόγοις οὐδ' εν ἔργοις γνωστέον μεν γὰρ καὶ μαινομενους και πονηρους ανδρας τε και γυναικας, ποιητεον δε οὐδεν τούτων οὐδε μιμητέον.ώληθέστατα, φη. ἰδ' η δ εγώ χαλκεύοντας τι αλλο δημιουργουντας, τελαύνοντας τριήρεις η κελεύον- τας τουτοις, τι αλλο των περὶ ταfτα μιμητεον Καιπῶς, φη, οἷς γε οὐδε προσέχειν τον νουν τούτων οὐδεν ἐξεσται; ι δε ιππους χρεμετίζοντας και ταύρους μυκαγ- μενους και ποταμοὐς ψοφοίντας και θάλατταν κτυποίσανκαι βροντὰς και πάντα αυ τα τοιαύταχ μιμήσονται; λλ' ἀπείρηται αὐτοῖς, ἐφη, μήτε μαίνεσθαι μήτε μαινομένοις ἀφομοιοsσθαι. ει αρ ἐν δ εγώ, μανθάνω, σέλεγεις, ἐστι τι εἶδος λεξεώς τε καὶ διηγήσεως, εν ω αν διηνε γοῖτε τω οντι καλος κἀγαθός, πότε τι δεο αὐτον λωγει καὶ τερον αs ἀνόμοιον τούτω εἶδος , ου αν εχοιτο αἰεὶ και ἐν διηγοῖτο ὁ ναντιως ἐκείνω φύς τε καὶ τραφείς Ποια δή, ἐφη, αὐτα G με μοι δοκεῖ, ν δ' ἐγώ, μέτριος ἀνήρ, ἐπειδὰν ἀφίκηται ἐν τῆ διηγησε ἐπὶ

λέξιν τινὶ πραξιν ανδρὸς ἀγαθοs, ἐθελήσειν ως αὐτος ων ἐκεῖνος ἀπαγγέλλειν καὶ οὐκ αἰσχυνεῖσθαι ἐπὶ τὶτοι- αὐτὼ μιμήσει, μάλιστα μεν μιμούμενος τον αγαθῖν ἀσφα-D λῶς τε και ἐμφρόνως πράττοντα, ἐλάττω δὲ καὶ ηττονφυπλυύσων φυπι ἐρώτων ἐσφαλμένον η καὶ πῖ μέθης

τινος αλλης ξυμφορῆς οταν δε γίγνηται κατά τινα εα-το ἀνάξιον, οὐκ ἐθελήσειν σπουδ ἀπεικάζειν εαυτὰν τω χείρονι, εἰ μη ἄρα κατὰ βραχύ, ταν τι χρηστον ποιΓ, αλλ' αἰσχυνεισθαι, αμα μὲν ἀγύμναστος ων του μιμεῖσθαι τοὐς τοιούτους, αμα δε καὶ δυσχεραίνων αυτὸν ἐκμάττειν τε καὶ ἐνιστάναι εἰς τους των κακιόνων τόπους, ἀτιμάζων τύ διανοία, ο τι μη παιδιῆς χάριν. εἰκός, ἔφq.

87쪽

IX Oυκουν διηγήσει χρήσεται otat μεῖς λίγον πρότερον διήλθομεν περὶ τατορυμ ηρου πη, καὶ εσταιαυτολη λέξις μετέχουσα μεν αμφοτέρων, μιμησεώς τε καιτης αλλης διηγήσεως, σμικρον δε τι μέρος εν πολλω λόγωτ ει μιμήσεως η ουδὲν λέγω Καὶ μάλα, ἔφη, οἱόν γε

ανάγκη τον τύπον εἶναι του τοιούτου ρητορος. Οὐκοῶν, ηὐδ'εγώ, ὁμη τοιοsτος αυ οσω αν φαυλότερος Γ, πάντα 397 τε μάλλον μιμησεται και οὐδεν αυτο ἀνάξιον οἰήσεται εἶναι. στε πάντα επιχειρησε μιμεῖσθαι σπουδri τε καὶ

ἐναντίον πολλῶν, καὶ α νυν δη ἐλέγομεν, βροντάς τε καὶ ψόφους ἀνεμων τε καὶ χαλαζῶν καὶ αξόνων καὶ τροχιλίων καὶ σαλπίγγων και αυλῶν καὶ συρίγγων καὶ πάντων ορ- γάνων φωνάς, καὶ ἔτι κυνῶν καὶ προβάτων και ὀρνέων φθόγγους καὶ ἔσται δ' η τούτου λέξις ἀπασα δια μιμη- σεως φωναῖς τε καὶ σχήμασιν η σμικρόν τι διηγήσεως εχουσα Ἀνάγκη, εφη, καὶ τοsτο I sτα τοίνυν, ην δ'εγώ, ἔλεγον τα δύο iδη της λέξεως γαρ εστιν, ἔφη. Oυκουν αὐτοῖν το μὲν σμικρὰς τὰς μεταβολὰς ἔχει, και ἐάν τις ἀποδιδω πρέπουσαν ἀρμονίαν καὶ ὐυθμον τὴ λέξει, ολίγου προς την αυτην γίγνεται λέγειν τω ὀρθῶς λέγοντι καὶ εν μια αρμονία - σμικραὶ γαρ αἱ μεταβολαί - καὶ δηἐν ρυθμω σαύτως παραπλησίω τινί Kομιδῆ μεν οὐν, ἔφη, ουτως ἐχει. πίδε το τολλέρου εἶδος νου των ἐναντίων δεῖται, πασῶν μεν αρμονιῶν, πάντων δὲ ρυθμῶν, εἰ μέλλει αs οἰκείως λέγεσθαι, δια το παντοδαπὰς μορφὰς των μεταβολῶν ἔχειν Και σφόδρα γε ούτως ἔχει. 'Αρ'

ουν πάντες ο ποιηταὶ και οὐτι λέγοντες η τω τέρω τούτων ἐπιτυγχάνουσι τύπω της λέξεως η τω τίρω η ἐξαμφοτερων τινὶ ξυγκεραννύντες υνάγκη, ἔφη. T οὐ Bποιήσομεν; ην δ' ἐγώ πότερον εἰς την πόλιν πάντας το

τους παμαδεξόμεθα η τῶν κράτων τον τερον η τον

κεκραμένον Eὰν η ἐμη, ἔφη, νικῆ, τον τολεπιεικοίς

88쪽

μφητην,κρατον υλλα μην. υδείααντε ηδυς γε καιοκεκραμένος, πολυχε διστος παισί τε και παιδαγωγοῖς ὁ ἐναντίος ου συ αἱρεῖ καὶ τω πλείστ οχλω. Ἐδιστος

γάρ. λλ' ἴσως ην δ' ἐγώ, οὐκ αν αυτὸν ἁρμόττειν φαίης τε ημετέρα πολιτεία, τι υκ ἔστι διπλοs ἀνὴρ παρ

πόλει τόν τε σκυτοτόμον σκυτοτόμον εὐρησομεν κα ου κυβερνητην προς τύ σκυτοτομία, καὶ τον γεωργον γεωργον καὶ ου δικαστην προς τy γεωργία, καὶ τον πολεμικον πολεμικὸν καὶ ου χρηματιστην προς τύ πολεμικὴ και πάντας ουτω υληθῆ, ἔφη. υνδρα δη, ω εοικε, δυνάμενον 398 ὐπὰ σοφίας παντοδαπον γίγνεσθαι και μιμεῖσθαι πάντα χρήματα ει μῖν ἀφίκοιτο εἰς την πόλιν αυτός τε και ταποιήματα βουλόμενος ἐπιδείξασθαι, προσκυνοιμεν αμαυ- τὀνίς ιερὰν και θαυμαστον καὶ ηδυν, εἰποιμεν δ' αν ὁτιουαεστι τοιοsτος ἀνὴρ ναθ πόλει παρ' ημῖν ουδε θέμις ἐγγενεσθαι, ἀποπέμποιμέν τε εἰς ἀλλην πόλιν μύρον κατὰ της κεφαλῆς καταχέαντες καὶ ἐρίφ στέψαντες, αυτοιδ αν τω αυστηροτερω καὶ ἀηδεστερ ποιητ χρφμεθο καὶ μυ,ολύγ ωφελείας ενεκα ος ὴμ ιν την os ἐπιεικοsς λεξιν μιμοιτο καὶ τὰ λεγόμενα λεγο εν ἐκείνοις τοῖς τύποις, οἷς κατ ἀρχὰς νομοθετησάμεθα, ὀτε τους τρατιώτας ἐπεχειροίμεν παιδευειν. Καὶ μάλ ἔφη, ουτως αν ποιοῖμεν, εἰ ἐφ' ημῖν εἰη Νῶν δη ειπον εγώ, ω φίλε, κινδυνεύει ημῖν της μουσικῆς et περὶ λόγους τε καὶ μύθους παντελῶς διαπεπεράνθαι - τε γὰρ λεκτέον καὶ ς λεκτέον, εἰρηται Pαυτω μοι δοκεῖ, ἔφη.

X. Οὐκοῶν μετὰ τοsτο, ν δ εγώ, το περὶ δῆς τρόπου καὶ μελῶν λοιπόν Aῆλα δή 'Αρ' ουν ου πῶς

ηδη αν ευροι - ἡμὶν λεκτέον περ αυτῶν, οἷ δεῖ εἶναι εἴπερ μέλλομεν τοῖς προειρημένοις συμφωνήσειν καὶ ο

89쪽

ΠΟ ΛΙΤΕΙΑΣ . 81Γλαυκων ἔπισελάσας, γὼ τοίνυν, ἔφη, ἁ Σώκρατες,

κινδυνευ ἐκτος των πάντων εἶναι οἴκουν ἱκανῶς γε

ἔχω ἐν τω παρόντι ξυμβαλέσθαι, ποῖ' αττα δεῖ ημὰς λέγειν, υποπτευω μεντοι Πάντως δήπου, ν δ' ἐγώ, πρῶτον μὲν τόδε ἱκανῶς εχεις λέγειν οτι το μέλος ἐκ τριῶν ἐστὶ συγκείμενον λόγου τε καὶ αρμονίας καὶχυθμου Ναί, εφη, τουτό γε Οὐκοsν οσον γε αυτου λόγος ἐστίν ουδὲν δήπου διαφέρει του μη δομένου λόγου προς το ἐν τοῖς αὐτοῖς δεῖν τύποις λέγεσθαι οις αρτι προείπομεν καὶ ς-αύτως Ἀληθη, φη Καὶ μην την γε αρμονίαν καὶ ὐυ μὸν ἀκολουθεῖν δει τω λόγω. Πῶς δ' ου 'Aλλὰ μέντοι θρηνων τε καὶ ὀδυρμῶν φαμεν ἐν λόγοις οὐδε προ δεῖσθαι Ου γαμουν Πνες ουν θρηνωδεις ἁρμονίαι; λέγε μοι σὐ γαρ μουσικός. Μιξολυδιστί, ἔφη, καὶ συντονολυδιστὶ καὶ τοιαsταί τινες. οὐκοs αυται, ν δ' ἐγώ. ἀφαιρετέαν' αχρηστοι γαρ καὶ γυναιξὶν ας δεῖ πιε κεῖς εἶναι, μη τι ἀνδράσιν Πάνυ γε υλλα μην μέ γε φύλαξιν ἀπρεπέστατον καὶ μαλακία καὶ ργία. Πῶς

γαμου; ἴνες ουν μαλακαί τε καὶ συμποτικαὶ τῶν αρμονιῶν γαστί, is ος, καὶ λυδιστί, λινες χαλαραὶ κα- λοὐνται. αύταις ουν, ω φίλε, ἐπὶ πολεμικῶν ανδρῶν 39ς ἐσθ' ο τι χρησει Ουδαμῶς, ἔφη ἀλλα κινδυνεύει σοι δωριστὶ λείπεσθαι καὶ φρυγιστί. οὐκ οἶδα, ἔφην ἐγώ, τὰς αρμονίας, αλλὰ κατάλειπε ἐκείνην την αρμονίαν, ἔν τε πολεμικ9 πράξει ὁντος ανδρείου καὶ ἐν πάση βιαίω

εὐγαοία πρεπόντως ν μιμήσαιτο φθόγγους τε καὶ προσωδίας, καὶ ἀποτυχόντος, η εἰς τραύματα η εἰς θανάτους ἰόντος τεῖς τινα αλλην ξυμφορὰν πεσόντος, ἐν πῆσι τos Bτοις παρατεταγμένως καὶ καρτερούντως αμυνομένου την

τύχην καὶ ἄλλην αὐ ἐν εἰρηνικν τε καὶ μη βιαίω ἀλλ' ἐν

ἐκουσίω πράξει ὁντος, η τινά τι πείθοντός τε καὶ δεομένου, τευχη θεὸν η διδαχῆ και νουθετησε ανθρωπον η του-

90쪽

ναντιον αλλω δεομένω η διδάσκοντι η μεταπείθοντι εαυ- τον επέχοντα, καὶ ἐκ τουτων πράξαντα κατὰ νουν, καὶ μη υπερηφάνως εχοντα, ἀλλα σωφρόνως τε και μετρίως εν πῶσι τούτοις πράττοντά τε και τα ἀποβαίνοντα αγαπῶντα ταύτας δύο αρμονίας, βίαιον, κούσιον, δυς-

τυχούντων, εὐτυχούντων, σωφρόνων, ἀνδ9είων αρμονίας αιτινες φθόγγους μιμησονται κάλλιστα, ταύτας λεῖπε. λλ.η ' ος ου ἄλλας αιτεῖς λείπειν η ας νυνδη γ ελεγον Ου ἄρα, ν δ εγώ, πολυχορδίας γε οὐδὲ παναρμονίου μῖν δεησε εν ταῖς δαῖς τε και μέλε- σιν Ου μοι, εφη, φαίνεται πριγώνων ἄρα καὶ πηκτί-D δων και πάντων ργάνων. υσα πολύχορδα και πολυαρμόνια, δημιουργοῖς ου θρεψομεν ου φαινόμεθα. Tlδε αὐλοποιοὐς η αὐλητὰς παραδεξει εἰς την πόλιν τουτοίτο πολυχορδότατον, καὶ αυτὰ τὰ παναρμόνια αὐλου

τυγχάνει οντα μίμημα Λῆλα δ' η δ ος Λέρα δη σοι, ην δ εγώ, καὶ κιθάρα λείπεται καὶ κατὰ πόλιν χρησιμα και αὐ κατ' ἀγροῖς τοι νομεfσι σύριγξ αν τις εἴη sὸς γοsν εφη, ὁ λόγος ημῖν σημαίνει. Ουδέν γε, ην δ' ἐγώ,

καινον ποιοίμεν, ω φίλε, κρίνοντες τονυπόλλω καὶ τὰ τουωπόλλωνος οργανα προ αρσύου τε κα των κείνου

οργάνων - Λί 44 ος ου μοι φαινόμεθα. Καὶ νητον κύνα, εἶπον, λεληθαμέν γε διακαθαίροντες πάλιν ν ἄρτι τρυφαν ἐφαμεν πόλιν Σωφρονοsντές γε μεῖς,

X l. Ιθι δη, ἔφην, καὶ τὰ λοιπὰ καθαίρωμεν. πό- μενον γὰρ δη ταῖς ἀρμ0νίαις αν μῖν εἴη το περὶ ἐυδ μούς, μη ποικίλους αυτοὐς διώκειν μηδε παντοδαπὰς βάσεις, αλλὰ βίου ρυθμοῖς ἐδειν κοσμίου τε και ανδρειου .- τίνες εἰσίν ους ἰδόντα τον πόδα τω τοιούτου λόγω ἀναγκάζειν επεσθαι καὶ το μέλος, ἀλλὰ μη λόγον ποδί τε καὶ μέλει. χῖτινες ὁ ῖν εἶεν ουτοι οἱ ρυθμοί, σον ἔργον,