Rei Publicae libri decem

91쪽

εχ λεγειν. τι μὲν γαρ τρί' αττα εστὶν εἴδη, ε ών αἱ βάσεις πλεκονται, σπερ εν τοῖς φθόγγοις τετταρα, θενα πῆσαι αρμονίαι, τεθεαμενος αν εἴποιμι ' ποῖα δε ποίου

βίου μ μηματα λέγειν ου ἐχω υλλα ταοταμεν, ην δ' εγώ, και μετὰ Λάμωνος βουλευσόμεθα, τίνες τε ἀνελευθερίας και βρεως η μανίας και αλλης κακίας πρέπουσαι βάσεις, και τίνας τοις ἐναντίοις λειπτέον ρυθμούς. οἶμαι δε με ἀκηκοέναι Ου σαφῶς ενόπλων τέ τινα ονομάζοντος αυτο ξύνθετον και δάκτυλον καὶ ρωόν γε, ου οἶδαοπως διακοσμοsντος και ἴσον ανω καὶ κάτω τιβέντος, εις

βραχύ τε καὶ μακρον γιγνόμενον, καί, ως ἐγωμαι, Γαμβον καί τι ἄλλον τροχαῖον νόμαζε, μήκη δε καὶ βραχύτητας προσῆπτε ' καὶ τούτων τισὶν ἐμαι τὰς ἀγωγὰς τοὐποδὼς αυτὸν οὐχ ηττον ψέγειν τε και ἐπαινει- τους ρυθμοὐς αυτούς, τοι ξυναμφότερόν τι Ῥυ γαρ εχ λέγειν. αλλὰ ταὐτα μεν, σπερ ἐπον, εἰς Λάμων ἀναβεβλήσθω διελέσθαι γὰρ ου σμικρολλόγου Ἀδοῖει; M Aί -υκ ἔγωγε Ἀλλὰ τόδε γε, ὁτι τὰ της εὐσχημοσύνης τε και ἀσχημοσύνης τω εὐρύθμω τε καὶ ἀρρύθμωἀκολουθεῖ, δύνασαι διελέσθαι Πῶς δ' ου; λλὰ μην τὸ εὐρυθμόν γε και τὰ ἄρρυθμον τὸ μεν si καλχ λέξει

επεται μοιούμενον, ὁ δε τη εναντία, και τὰ εὐάρμοστον καὶ ἀνάρμοστον ἄσαύτως, εἴπερ ρυθμός γε και αρμονία λόγω, ωσπερ ἄρτι ἐλέγετο, αλλὰ μη λόγος τούτοις. υλλὰ μήν, δ' ὀς, ταsτά γε λόγω ἀκολουθητέον. ἴδ' ὁ τρόπος της λέξεως, ν δ ἐγω κώ ὁ λόγος ου τω της νυχῆς ῆθει επεται Πῶς γὰρ ου Tu δε λέξει ἀλλα Ναί. λογία ἄρα καὶ εὐαρμοστία καὶ εὐσχημοσύνη κάγευρυ

μία εὐηθεία ἀκολουθεῖ, οὐχ ην ἄνοιαν οὐσαν ποκοριζόμενοι καλοsμενές εὐήθειαν, αλλὰ την ως αληθῶς ευτε κάὶ καλῶς τληθος κατεσκευασμένην διάνοιαν Παντά-

92쪽

πασι μεν ουν, ἔφη. ρ υν ου πανταχορταυτα διωκτεα τοῖς νεοις, εἰ μέλλουσι τ αυτῶν πράττειν Aιωκτέα μεν

ουν. Ἐστι δε γέ που πληρης μεν γραφικὴ αυτῶν καιπῶσα ἡ τοιαύτη δημιουργια, πλήρης δε υφαντικὴ καὶ ποικιλία καὶ οἰκοδομία και πῆσαis ἡ ω αλλων σκευῶνεργασία, ετ δε ἡ των σωμάτων φύσις και ἡ ων ἄλλων φυτῶν ἐν πῆσι γαρ τούτοις ενεστιν εὐσχημοσύνη ῆ ἀσχημοσύνη. και ἡ μεν ἀσχημοσύνη και ἀρρυθμία και ἀναρμοστία κακολογίας καὶ κακοηθείας ἀδελφά, τα δ' εναντία του εναντίου, σώφρονός τε και αγαθονῆθους, ἀδελφά τε καὶ μιμήματα. Παντελῶς μεν sν, ἔφη. XII. A οὐν τοι ποιηταῖς ἡμιν μόνον ἐπιστατητέον και προσαναγκαστεον τὴν τομαγαθοεεἰκόναήθους ἐμμποιεῖν τοῖς ποιήμασιν , παρ μιν ποιεῖν, Λαι τοις

αλλοις δημιουργοῖς ἐπιστατητεον και διακωλυτεον κακόηθες τοsτο και ἀκόλαστον καὶ ἀνελεύθερον και ἄσχημον μήτε ἐν εἰκόσι ζώων μήτε ἐν οἰκοδομήμασι μήτε ἐναλλω μηδεν δημιουργουμένω ἐμποιεῖν, Ἀ-φοιός τεων ου ἐατέος παρ ἡμῖν δημιουργεῖν, να μὴ ἐν κακίας εἰκόσι τρεφόμενοι ἡμῖν οι φύλακε ωσπερ ἐν κακηβοτάν P, C πολλὰ ἐκάστης ἡμέρας κατὰ σμικρὰν απὰ πολλῶν δρεπό-

μενοί τε και νεμόμενοι, ν τι ξυνιστάντες λανθάνωσι κα-κῖν μέγα ἐν τῆ αυτῶν ψυχη ' αλλ' ἐκείνους ζητητέον τους δημιουργοὐ τους εὐφυῶς δυναμένους ἰχνεύειν τὴν τοὐκαλο τε και εὐσχήμονος φύσιν, ἔν ωσπερ ἐν γιεινῶτόπω οἰκοέντες ο νέοι απὸ παντὰς φελῶνται, πόθεν

αν αὐτοῖς απ των καλῶν ἔργων πρὸς ὁκνιν ἡ πρὸς

ἀκοήν τι προσβάλη, πισπερ αἴρα φέρουσα απὰ χρηστῶν τόπων ὐγίειαν, και εὐθῶς ἐκ παίδων λανθάν εἰς μοιότητά τε καὶ φιλίαν καὶ ξυμφωνίαν τω καλῶ λόγω αγουσα; Πολῶ γαλαν, ἔφη, κάλλιστα οὐτω τραφεῖεν Ao ουν η δ εγώ. - Γλαύκων, τούτων νεκα κυριωτάτη ἐν

93쪽

μουσικὴ τροφη, οτι μάλιστα καταδύεται εἰς το εντος τῆς ψυχῆς ο τε ἐυθμὸς καὶ ρμονία, καὶ ρρωμενεστατα απτεται αυτῆς, φέροντα την εύπημοσύνην, καὶ ποιεῖ εὐσχήμονα εάν τις ορθῶς τραφῆ, εἰ δε η τουναντίοw, και Εοτι- των παραλειπομένων καὶ, καλῶς δημιουργηθέντων ἐμη καλῶς φύντων οξότατ αν αἰσθάνοιτο ὁ εκεῖ τραφεὶς ώς εδει, καὶ ὀρθῶς δη δυσχεραίνων τα μεν καλα ἐπαινοῖ και χαίρων και καταδεχόμενος εἰς την ψυχὴν τρέφοιτ αν απ αυτῶν καὶ γίγνοιτο καλός τε κἀγαθός, α 402 δ' αἰσχρὰ ψέγοι τ αν ὀρθῶς καὶ μισοῖ τι νέος ών, πρὶν λόγον δυνατος εἰναι λαβεῖν, ἐλθόντος δε του λόγου ἀσπάζοιτ' αν αὐτον γνωρίζων δι' οικειότητα μάλιστα ο ουτωτραφείς; μοι οὐ δοκει, ἔφη, των τοιούτων νεκα ἐν

των πέρι τότε ἱκανῶς εἴχομεν, ὀτε τα στοιχεῖα μη λα-

θάνοι μῆς ολίγα ὁντα ἐνέπασιν οἱς ἐστι περιφερόμενα, καὶ ουτ' ἐν σμικρῶ οὐτ' ἐν μεγάλωήτιμάζομεν αυτά, ς

ου δέοι αἰσθάνεσθαι, ἀλλα πανταχου προὐθυμούμεθα διαγιγνώσκειν , ου πρότερον ἐσόμενοι γραμματικοι πρὶν οὐτως ἔχοιμεν υληθῆ. Οὐκοsν καὶ ικόνας γραμμάτων, εἰ που ἡ ἐν ὁδασιν ἐν κατόπτροις ἐμφαίνοιντο, 0υ πρότερον γνωσόμεθα, πρὶν αν αυτὰ γνῶμεν, ἀλλ εστι τῆς αυτῆς τέχνης τε καὶ μελέτης Παντάπασι μὲν sν. Ao ουν, ο λέγω, προς θεῶν, ἴτω ουδε μουσικοὶ πρότερον ἐσόμεθα, ἴτε αὐτοὶ οὐτε οὐ φαμεν ἡμῖν παιδευ- cτίον εἶναι τους φύλακας, πρὶν αν τα τῆς σωφροσύνης εid και ανδρείας καὶ ἐλευθεριότητος και μεγαλοπρεπείας και ὁσα τούτων ἀδελφὰ και τα τούτων αὐ ἐναντία πανταχ0s περιφερόμενα γνωρίζωμεν καὶ ἐνόντα ἐν ἐς ἔνεστιν αἰσθανώμεθα καὶ αυτὰ καὶ εικόνας αυτῶν, καὶ μήτε

ἐν σμικροῖς μήτε ἐν μεγάλοις ἀτιμάζωμεν, ἀλλα τῆς αυτῆς οἰώμεθα τέχνης εἶναι καὶ μελέτης Πολλὴ ἀνάγκη,

94쪽

86 ΠΑΛΤΩΝ ΟΣ

ψυχαὶ καλὰ ηθη ενόντα καὶ εν ω ειδει μολογουνταεκείνοις και ξυμφωνουντα, του αὐτου μετεχοντα τόπου, τουτ αν εἴη κάλλιστον θέαμα τω δυναμένω θεῆσθαι;

Πολύ γε Καὶ μην το γε κάλλιστον ἐρασμιώτατον Πῶς δ' ου N δη ο τι μάλιστα τοιούτων ἀνθρωπων ο γεμουσικος εὐω αν ' ει δε ἀξυμφωνος εἰη ου αν ρωη. Ουπιαν, εἴ γέ τι, φη, κατὰ την ψυχὴν ἐλλείπον εἰ μέντοι τι κατὰ το σῶμα, πομείνειεν αν ἴστ' θελειν ἀσπά- ζεσθαι Μανθάνω, ν δ' ἐγώ, οτι εστι σοι η γεγον παμδικὰ τοιαῶτα, και συγχωρῶ αλλὰ τόδε μοι εἰπέ σωφροσύνη και ηδονη περβαλλούσsi ἔστι τις κοινωνία Καὶ

Πάντων μάλιστα μείζω δε τινα και οξυτέραν χεις εμπεῖν δονὴν της περὶ τὰ ἀφροδίσια; υκ χω, η δ ος, οὐδε γε μανικωτέραν. -δε ὀρθολερως πεφυκε κοσμίου τε καὶ καλοs σωφρόνως τε και μουσικῶς ερὰν καὶ μάλα, η δ' oς Οὐδεν ἄρα προσοιστέον μανικον ουδε ξυγγενες ἀκολασίας -ορθω ἔρωτι Ου προσοιστέον. Ου προς οιστεον ἄρα αὐτ η δονή, οὐδε κοινωνητέον αυτῆς ἐραστη τε καὶ παιδικοις ορθῶς ἐρῶσί τε καὶ ἐρωμένοις; οὐ μέντοι, α ί ἔφη. Σώκρατες, προσοιστέον οὐτωδη ώς ἔοικε, νομοθετήσεις εν ῆ οἰκιζομένn πόλει φιλεῖν lμεν και ξυνεῖναι καὶ ἄπτεσθαι σπερ υἱέος παιδικῶν ἐραστήν, των καλῶν χάριν. ἐὰν πείθη τὰ δ' ἄλλα ostως ομιλεῖν προς υν τις σπουδάζοι, πως μηδέποτε δόξει μα- κρότερα τούτων ξυγγίγνεσθαι ει δε μή ψόγον ἀμουσίας καὶ ἀπειροκαλίας φέξοντα Οὐτως, ἔφη. 0 ουν, ῆν δ' ἐγώ, και σοι φαίνεται τέλος ἡμῖν ἔχειν ὁ πεμ μουσικῆς λόγος γουν δεῖ τελευταν, τετελευτηκε δεῖ δε

95쪽

που τελευτὰν τα μουσικὰ εἰς τα του καλου ρωτικά.

XIII. Μετὰ δη μουσικην γυμναστικὴ θρεπτεοι οἱ νεανίαι. ι μην Θελμεν δη και ταέτη ακριβῶς τρέφεσθαι εὐπαίδων δια βίου, χει δε πως, γεγωμαι, δε Ῥσκόπει δε καὶ συ ἐμοὶ μεν γαλου φαίνεται, ο αν χρηστον ρ σῶμα, τοsτο et αυτο ἀρετst ψυχην ἀγαθην ποιεῖν, ἀλλα τοὐναντίον ψυχη ἀγαθὴ τλ αυτῆς ἀρετῆ σῶμα παρέχεινώς οἷόν τε βελτιστοw σοὶ δε πῶς φαίνεται Και μοί,εφη, ουτως. υκουν εἰ την διάνοιαν ἱκανῶς θεραπευ- σαντες παραδοῖμεν αυτηὶ τα περὶ το σῶμα ακριβολογεῖσθαι, μεῖς δε οσον του τυπους φηγησαίμεθα is μη μακρολογῶμεν ορθῶς αν ποιοιμεν Πάνυ μεν ουν. Μέθης μεν δη εἴπομεν τι ἀφεκτεον αυτοῖς παντὶ γάρ που μῆλλο εγχωρεῖ φυλακι μεθυσθεντι μη εἰδέναι. οπου γης ἐστίν. Γελοῖον γάρ, η ὁ ος, τόν γε φυλακα φυλακος δεῖσθαι Πρε δη σίτων περι ἀθληται μεν γὰρ οἱανδρες του μεγίστου αγῶνος η υχί Ναί ζύρ' ουν τῶνδε τῶν ἀσκητῶν ξις προσήκουσ' αν εἰ τουτοις. M

Dως 'πιλ ήν δ' ἐγώ, υπνώδης αυτ γε τις καὶ σφαλερὰ

προς γίειαν η υχ ορὰς οτι καθευδουσί τε τον βίον, καιεὰν σμικρὰ εκβῶσι της τεταγμενης διαίτης, μεγάλα καὶ σφόδρα νοσουσιν sτοι οἱ ἀσκηταί Ῥρῶ. Κομψοτερας τινος, ν δ εγώ, ἀσκήσεως δει τοι πολεμικοις ἀθληταῖς, ους γείσπερ κυνας ἀγρυπνους τε ανάγκη εἶναι και τι μάλιστα οξυ ραν και ἀκουειν και πολλὰς μεταβολὰς εν ταῖς στρατείαις μεταβάλλοντας δάτων τε και τῶν

ἄλλων σίτων καὶ εἱλήσεων και χειμώνων μη ἀκροσφαλεῖς εἶναι προς γίειαν Φαίνεταί μοι ' ' ου η βελτίστη γυμναστικη δελφή τις αν εχ της μουσικῆς ην λίγον πρότερον διῆμεν Πῶς λέγεις ώπλῆ που και πιεικὴς γυμναστική, καὶ μάλιστα Ἀων περι τον πόλεμον Πῆ

96쪽

τις οἶσθα γαλοτι ἐπὶ στρατείας ἐν ταῖς των ηρώων ἱστιά- σεσιν ουτε ἰχθυσιν αὐτους εστια, καὶ ταsτα ἐπὶ θαλάττηἐν Ἐλλησπόντω οντας, υτ έφθοῖς κρεασιν ἀλλα μόνον ὀπτοῖς, α δ μάλιστ αν εἰ στρατιώταις ευπορα πανταχοs γάρ,. επος εἰπεῖν, αὐτω τω πυρὶ χρῆσθαι ευπορώτερον η αγγεῖα ξυμπεριφέρειν Καὶ μάλα Ουδε μηνηδυσμάτων, ἐγομαι, πιμηρος πώποτε μνησ '

τοsτο μ ν καὶ οι αλλοι ἀσκηταὶ ἴσασιν, ἔτι τω μελλοντι σώματι υ ξειν ἀφεκτεον των τοιουτων απάντων Mi ορθῶς γε, φη, ἴσασί τε καὶ ἀπεχονται Συρακοσίαν δε, ω φίλε, τράπεζαν καὶ Σκελικην ποικιλίαν ὁψου, ς εοικας, ου αἰνεῖς, εἴπε σοι αὐτα δοκεῖ ορθῶς χειν. υμοι δοκῶ νεγεις αρα και Κορινθίαν κόρην φίλην εἰναι ἀνδράσι μελλουσιν ευ σώματος ξειν Παντάπασι μενουν Osκουν καὶ ττικῶν πεμμάτων τὰς δοκούσας εἶναιευπαθειας Ἀνάγκη ἰλην γάρ, οἶμαι, την τοιαύτην σίτησιν καὶ δίαιταν τ μελοποιία τε και δ το ε τω παναρμονίω καὶ ἐν πάσι ρυθμοῖς πεποιημενρ ἀπεικάζον

τε ὀρθῶς αν ἀπεικάζοιμεν Πῶς γὰρ ου Οὐκοsν κεῖμεν ἀκολασιαν η ποικιλία ἐνετικτεν εντα sθα δε νόσον,

δεώπλότης κατὰ μεν μουσικην ἐν φυχαῖς σωφροσυνην, κατὰ δὲ γυμναστικὴν εν σώμασιν ὁγίειαν; ληθέστατα,10 εφη 'Aκολασίας δὲ καὶ νόσων πληθυουσῶν εν πόλει αρ'

ου δικαστηριά τε και ἰατρεῖα πολλὰ ανοίγεται, και δικανική τε και ἰατρικὴ σεμνυνονται, ἄταν δ καὶ λευθεροι

πολλοὶ καὶ σφόδρα περ αυτὰ σπουδάζωσιν Π γὰρ υμέλλεις

XIV. ης δε κακῆς τε καὶ αἰσχρὰς παιδείας ἐν πόλει αρα μη τι μεῖζον ξεις λαβεῖν τεκμήριον, η το δεῖσθαι ιατρῶν καὶ δικαστῶν ἄκρων, μη μόνον του φαυλους τε και χειροτέχνας, αλλὰ και τους ἐν ἐλευθέρω σχῆματι

97쪽

προσποιουμενους τεθράφθαι η υκ αἰσχρον δοκεῖ καὶ μἀπαιδευσίας μέγα τεκμηριον το ἐπακτω παρ'Ἀλλων, ς δεσποτῶν τε κὰ κριτῶν, τω δικαίω ἀναγκάζεσθαι χρη- σειοι καὶ ἀπορία οἰκείων Πάντων μὲν Osν, φη, αἴσχιστον H δοκεῖ σοι, ὴν δ εγώ, τουτου αἴσχιον ειναι τουτο οταν τι μη μόνον το πολυ του βίου εν δικαστηρίοις φεύγων τε καὶ διώκων κατατρίβη αι, ἀλλα και ποίπειροκαλίας ε -τῶ δη τούτω πεισθη καλλωπίζεσθαι, ώς δεινὰς ων περὶ το ἀδικεῖν και κανὸς πάσας μεν στροφὰς στρεφεσθαι, πάσας δε διεξόδους διεξελθὼν ἀποστρα φῆναι λυγιζόμενος, στε μη παρασχεῖν δίκην, και ταῶτα σμικρῶν τε και οέδενὸς ἀξιων ενεκα, ἀγνοῶν, σω κάλλιον και αμεινον το παρασκευάζειν τον βίον αυτω μηδενδεῖσθαι νυστάζοντος δικαστοs; υκ ἀλλα τοsτ εκείνου ετι αἴσχιον. ὁ δὲ ιατρικῆς ῆν δ εγώ, δεῖσθαι,

τι μη τραυμάτων νεκα η τινων ἐπετείων νοσημάτων επιπεσόντων, ἀλλα δι' ἀργίαν τε καὶ δίαιταν οῖαν διήλθομενέευμάτων τε και πνευμάτων ῶσπερ λίμνας ἐμπιπλαμένους φυσας τε καὶ κατάρρους νοσήμασιν νόματα ίθεσθαι ἀναγκάζειν του κομψους Ἀσκληπιάδας, ουκαἰσχρὸν δοκεῖ Και μάλ', εφη, ως ἀληθῶς καινὰ ταυτα καὶ ἄτοπα νοσημάτων ονόματα Oiα, ἐν δ εγώ, ῶς οἶμαι, bυ ἡ ἐπ' 'Aσκληπιοs τεκμαίρομαι δε οτι αυτου οἱ υιεῖς εν Ποία Εὐρυπέλω τετρωμένω ε οινον Πρά- κμνειον ἄλφιτα πολλὰ επιπασθέντα καὶ τυρὸν ἐπιξυσθεν-- ωτα, α δὴ δοκεῖ φλεγματώδη εἶναι, υκ μέμψαντο τὴ δούση πιεῖν, ουδε Πατρόκλω τω ἰωμένω ἐπετίμησαν. καὶ μὲν δή, φη, ἄτοπόν γε ὀ πῶμα οὐτως ἔχοντι. υκ ri γ' ἐννοεῖς, ἐπον, ὁτι τ παιδαγωγικ των νοσημάτων ταύτη ννυν ἰατρικη πρὰ του Aσκληπιάδα ουπιεχρῶντο, ῶς φασι, πρὶν μόδικον γενέσθαι Hρόδικος δὲ παιδοτριβης ν καὶ νοσώδης γενόμενος, μίξας γυμναστικην

98쪽

ιατοικη, ἀπέκναισε πρῶτον μεν καὶ μάλιστα εαυτόν, ἔπειταλλους στερον πολλους Πῆ δη; φη. Μακρόν, ν δ' ἐγώ, τον θάνατον αυτω ποιησας. παρακολουθῶν γαρ τω νοσηματι θανασίμω οντι οὐτε ἰάσασθαι, οἶμαι, οιός τ νεαυτόν, εν ἀσχολία τε πάντων ἰατρευόμενος διὰ βίου ἔζη ἀποκναιόμενος, εἴ τι της εἰωθυίας διαίτης ἐκβαίη, δυσθανατῶν δε υπο σοφίας εἰς γῆρας ἀφίκετο Καλον ἄρα τογήρας, ἔφη, της τεχνης ήνέγκατο. ἐον εἰκός, ν δ εγώ,

τοὐμ εἰδότα, τι Ἀσκληπώς ου αγνοία ουδε απειρία τουτου os ἐδους της ἰατρικῆς τοῖς ἐκγονοις ου κατ δειξεν αυτό, ἀλλ' εἰδώς οτι πῆσι τοῖς ευνομουμένοις ἔργοντι εκάστω ἐν τῆ πόλει προστέτακται, ο αναγκαῖον ἐργάζεσθαι, και οὐδενὶ σχολὴ διὰ βίου κάμνειν ἰατρευομένω ο μεῖς γελοίως ἐπὶ με των δημιουργῶν αἰσθανόμεθα, επὶ δὲ των πλουσίων τε καὶ εὐδαιμόνων δοκουντων εἶναιουκ αἰσθανόμεθα. Πῶς εφη. XV. εκτων μεν, ην δ' ἐγώ, κάμνων ἀξιοῖ παρὰ τοῖἰατροεφάρμακον πιὼν ἐξεμεσαι το νόσημα η κάτω καθαρθεὶς η καύσει η τομὴ χρησάμενος ἀπηλλάχθαι εὰν δετις αὐτῶ μακρὰν δίαιταν προστάττοὶ πιλίδιά τε περὶ την κεφαλὴν περιτιθεὶς καὶ τὰ τούτοις πόμενα ταχλεἶπειοτ ου σχολὴ κάμνειν οὐδε λυσιτελεῖ οἴτω ζῆν νοσήματιτον νοsν προσέχοντα, της δὲ προκειμένης ἐργασίας ἀμωλοsντα καὶ μετὰ ταυτα χαίρειν εἰπών τῶ τοιουτω ἰατρῶ, εἰς την εἰωθυῖαν δίαιταν ἐμβάς, ἡγιης γενόμενος ζῆ τὰ εαυτου πράττωw εὰν δε μὴ ικανὰν si το σῶμα ἡπενεγκεῖν, τελευτήσας πραγμάτων ἀπηλλάγη Και τω τοιούτω μεν

γ ἔφη, δοκεῖ πρέπειν οὐτως ἰατρικὴ χρῆσθαι ζηρ Ἀνιο δ' ἐγω οτι ην τι αὐτῶ ἔργον, ο εἰ μη πράττοι, υκ ἐλυσιτέλει ζην Βῆλον, ἔφη. δὲ δ πλούσιος, ω φαμεν. οὐδὲν ἔχει τοιουτον ἔργον προκείμενον, ου ἀναγκαζομένω ἀπέχεσθαι ἀβίωτον ουκουν δη λέγεταί γε. Φωκυ-

99쪽

HO AIT EIAE . lλίδου γάρ, ν δ εγώ, ου ἀκούεις, πῶς φησὶ δεῖν, ταντω δη βίος si ἀρετην ἀσκεῖν οἶμαι δε γε, ἔφη, καὶ πρό

τερον Μηδέν, εἶπον, περὶ τούτου αυτ μαχώμεθα, ἀλλ' ημῆς αὐτους διδάξωμεν, πότερον μελετητέον τοsτο τω πλουσίω καὶ ἀβίωτον τω μη μελετῶντι, η νοσοτροφία τε Bκτονικχ μεν καὶ ταῖς ἄλλαις τέχναις εμπόδιον u προσεξει, του νοδ το δε Φωκυλίδου παρακέλευμα ουδὲν εμποδίζει. Ναι μα τον Aια, ὴ δ' ς σχεδόν γέ τι πάντων μάλιστα γε περαιτέρω γυμναστικῆς η πεθιττη αυτ επιμέλεια του σώματος και γαρ προ οικονομίας καὶ προς στρατείας καὶ προς εδραίους εν πόλει αρχὰς δύσκολος To δὲ δη μέγιστον οτι και προς μαθήσεις ἀστινασοsν και εννοησεις τε καὶ μελέτας προ εαυτὰν χαλεπή, κεφαλῆς τινὰς αἰει διατάσεις καὶ ἰλίγγους ὐποπτεύουσα καὶ αἰτιωμένη εκ φιλοσοφίας ἐγγίγνεσθαι, στε, πη ταύτ αρετὴ ἀσκειται και δοκιμάζεται, πάντη ἐμπόδιος κάμνειν γαρ οἴεσθαι ποιεί ἀει καὶ δίνοντα μήποτε λήγειν περὶ του σώματος. Κικός ἔφη Οὐκοsν ταsτα γιγνώσκοντα φῶμεν καὶ Ἀσκληπιὰν τους μεν φύσει τε καὶ διαίτη γιεινῶς ἐχοντας τα σώματα, νόσημα δέ τι ἀποκεκριμένον i σχοντας εν αὐτοῖς τούτοις μεν και ταύτη τῆ ξει καταδεῖξαι ἰατρικήν, φαρμακοις τε και τομαῖς τα νοσήματα ἐκβάλλοντα αυτῶν την εἰωθυῖαν προστάττειν δίαιταν is μὴ τα πολιτικα βλάπτοι, τα δ' id δια παντὸς νενοσηκότα σώματα υκ ἐπιχειρεῖν διαίταις κατὰ σμικρὰν ἀπαντλοοντα καὶ ἐπιχέοντα μακρὸν καὶ κακὰν βίον ἀνθρώπω ποιεῖν, και ἔκγονα αυτῶν, ως τὸ εἰκός, ετερα τοιαῶτα φυτεύειν, ἀλλα τὸν μὴ δυνάμενον εν ῆ καθεστηκυία περιόδω ζην φοῖεσθαι δεῖν θεραπεύειν ω οἴτε αέτω οἴτε πόλει λυσιτελῆ Πολιτικόν ἔφη, λέγεις Ἀσκληπιόν. ῆλον, ην δ' ἐγώ καὶ οι παῖδες αυτοs, τι τοιοsτος ήν, οὐχ ορῆς ως και ἐν Ποία ἀγαθοὶ προς τὰν πόλεμον ἐφάνησαν, και Π ἰατρικῆ, ς 408

100쪽

τι δ' ἐχρην μετὰ τοὐτο η πιεῖν η φαγεῖν ουδεν ἀλλοιη G ρυπυλω προσεταττον, ώς ἱκανῶν οντων των φαρμάκων ἰάσασθαι ἄνδρας προ των τραυμάτων γιεινούς τε και κοσμίους εὐδιαίτἴ, κἀν εἰ τύχοιεν εν ω πα0αχρῆμα κυκεῶνα πιόντες, νοσώδη δε φύσει τε καὶ ἀκόλαστον οἴτε αὐτοῖς υτε τοι ἄλλοις οντο λυσιτελεῖν ζῆν, οὐδ' πὶ τούτοις την τέχνην δεῖν εἶναι, οὐδε θεραπευτεον αυτούς,

Οὐδ' ει Μίδου πλουσιώτεροι εἱεν Πάνυ κομψούς, ἔφη, λεγεις Ἀσκληπιολπαῖδας. XVI. Πρέπει, ην δ εγώ. καίτοι ἀπειθοsντές γε μῖνοι τραγωδιοποιοί τε καὶ Πίνδαρος Ἀπόλλωνος μεν φασιν συσκληπιον εἶναι, πιπο δε χρυσο πεισθῆναι πλούσιον ἄνδρα θανάσιμον ηδνοντα ἰάσασθαι, θεν δη καὶ κεραυνωνηνα αυτόν. χμεῖς δε κατὰ τὰ προειρημένα ου πειθόμεθα αυτοῖς ἀμφότερα, αλλ' εἰ μεν θεολην, ου ην, φήσομεν, αἰσχροκερδης, εἰ δ' αἰσχροκερδής, ουκ ην θεοs. υρθότατα η δ ος, ταsτά γε αλλὰ περὶ τοsδε τί λέγεις, Σώκρατες αρ' ου ἀγαθοῖς δεῖ ἐντη πόλει κεκτῆσθαι

ἰατρούς εἶεν δ αν που μάλιστα τοιοsτοι, σοι πλείστους D μεν γιεινους, πλείστους δε νοσώδεις μετεχειρίσαντο, καὶ δικασται- ωσαύτως ο παrποδαπαῖς φύσεσιν μιληκύ

τες. Και μάλα, εἶπον, ἀγαθους λέγω Ἀλλ' οἰσθα υς ηγοfμαι τοιούτους 'Aν εἴπἴς, εφη Ἀλλα πειράσομα2, vδ εγώ χὐ μέντοι οὐχ ομοιον πρjγματω αὐτῶ λόγω ηρον. Πῶς εφη γατμοὶ μέν, εἶπον, δεινότατοι αν γένοιντο ει ἐκ παίδων ἀρξάμενοι προς τω μανθάνειν την τέχνην ως πλείστοις τε καὶ πονηροτάτοις σώμασιν μιλήσειαν καὶ αὐτοὶ πάσας νόσους κάμοιεν καὶ εἰεν μὴ πάνυ γιεινοὶ φύοει. ου γάρ, οἶμαι, σώματι σῶμα θε0απεύουσιν ου