Rei Publicae libri decem

141쪽

σθαι πότερον α λυσιτελεῖ δίκαιά τε πράττειν καὶ καλὰ 445 ἐπιτηδευειν και εἰναι δίκαιον, άν τε λανθάνη ἐάν τε μητοιοsτος ων η ἀδικεῖν τε και ἀδικον εἶναι ἐάνπερ μη διδωδίκην μηδε βελτίων γίγνηται κολαζόμενος. λλ ἔφη,

Σώκρατες, γελοῖον ἐμοιγε φαίνεται το σκεμμα γίγνεσθαι ηδη, εἰ του μὲν σώματος της φυσεως διαφθειρομένης δοκεῖ ου βιωτον εἰνα ουδε μετὰ πάντων σιτίων τε κάὶ ποτῶν και παντὸς πλουτου κά πάσης αρχῆς, της δε αυ- του τούτου, ζῶμεν φύσεως ταραττομενης καὶ διαφθειρομένης βιωτον ἄρα εσται, εάνπερ τις ποι το αν βουληθη

ἄλλο πλην τοsτο, ὁπόθεν κακίας μὲν καὶ αδικίας ἀπαλλαγήσεται, δικαιοσύνην δε και ἀρετὴν κτήσεται, ἐπειδήπες εφάνη γε οντα κάτερα οἱα μεῖς διεληλύθαμεν. Γελοῖον γάρ, ηὐδ εγώ- λλ ομως επείπερ ἐνταὐθα ἐληλυθαμεν.

3σον οἱόν τε σαφέστατα κατιδεῖν οτι ταῶτα ουτως ἔχει, ου

χρη ἀποκάμνειν πικιστα νὴ τον Αία, ἔφη, πάντων ἀποκμητέον Αεso νsν,ὴν δ' ἐγώ, ῖνα καὶ ἐδης οσακά είδη εχε η κακία, ως ἐμοὶ δοκεῖ, α γε δὴ και ἄξια θέας Ἐπομαι, ἔφη μόνον λέγε Καὶ μην ην δ' ἐγώ, σπερ απῖσκοπιῆς μοι φαίνεται, ἐπειδὴ ενταsθα ἀναβεβήκαμεν os λόγου δν μὲν εἰναι εἶδος τῆς ἀρετῆς, ἄπειρα δε τῆς κακίας,

τέτταρα δ' ἐν αυτοῖς ἄττα ων καὶ ἄξιον πιμνησθῆναι. Πῶς λέγεις; ἔφη. Oσοι ην δ' ἐγώ, πολιτειῶν τρόποι εἰσὶν εἰδη ἔχοντες, τοσοsτοι κινδυνευουσι κά ψυχῆς τρόποι εἶναι Πόσοι δή Πέντε μέν, ην δ' ἐγώ, πολιτειῶν, πέντε δε ψυχῆς Λέγε ἔφη, τίνες Λέγω, εἶπον, τι εις μεν ουτος ον ημεῖς διεληλυθαμεν πολιτείας εχ αν τρόπος, ἐπονομασθείη δ αν και διχν ἐγγενομένου μενσαμανδρὸς ενὼς ἐν τοῖς ἄρχουσι διαφέροντος βασιλεία αν κληθείη, πλει νων δε αριστοκρατία. ληθῆ ἔφη. I sτο μεν τοίνυν, ην δ' ἐγώ. ν εἶδος λέγω ουτε γὰρ αν πλείους υτε εἷς εγγενόμενος κινήσειεν αν τῶν αξίων λόγου νόμων τῆς πό-

142쪽

μ I γαθην μεν τοίνυν την τοιαυτην πόλιν τε και πωλιτείαν καὶ ορθην καλῶ, καὶ ανδρα τον τοιοsτον κακὰς

δε τὰς ἄλλας καὶ ημαρτημενας, εἰπερ αυτ ορθ ai, περί τε πόλεων διοικησεις καὶ περὶ διωτῶν ονυχῆς τροπου κατασκευήν, εν τέτταρσι πονηρίας ειδεσιν υσας Ποίας δηταύτας; φη. και γ μεν α τὰς φεξῆς ἐρῶν, ως μοι εφαίνοντο καστα εξ αλληλων μεταβαίνειν ὁ δε Πολέμαρχος - σμικρὰν γὰρ ἀπωτέρω του Aδειμάντου καθῆστο - ἐκτείνας την χεῖρα καὶ λαβόμενος τολιματίου ανωθεν αυτοεπαρὰ τον μον κεῖνον τε προσηγάγετο καιποοτείνας εαυτον ελεγεν ἄττα προσκεκυφώς, ων ἄλλο μεν οὐδεν κατηκούσαμεν τόδε δέ 'Aφησομεν ουν, φη, η τι δράσομεν; Hκιστά γε, εφη o δείμαντος μέγα ηδη λέγων και εγώ. Tr μάλιστα, φην. μεῖς ου ἀφίετε G, χ' ος. υτι, γλεiπον τί μάλιστα υπορραθυμεῖν μῖν δοκεις. ἔφη, και εidος ολον ου το ἐλάχιστον ἐκκλέπτειν του λόγου ῖνα μη διέλθης, και λήσειν οἰηθῆναι εἰπὼν αυτ φαυλως ώς ἄρα περ γυναικῶν τε και παίδων παντὶ δῆλον, τι κοινὰ τὰ φίλων ἐσται Ουκουν ὀρθῶς, φην, ω υδείμαντε Ναί, φδ ος αλλὰ το ορθῶς τουτο. ῶσπερ ταλλα, λόγου δειται, τίς ὁ τρόπος της κοινωνίας πολλοὶ γὰρ ανγενοιντο μη ουν παρύ οντινα συ λέγεις ώς ημεῖς πάλαι περιμένομεν οἰόμενοί σέ που μνqσθήσεσθαι παιδοποιίας τε πέρι, πῶς παιδοποιήσονται, και γενομένους πῶς θρέψουοι και ὁλην ταυτην ην λήγει κοινωνίαν γυναικῶν τε και παίδων ' μέγα γάρ τι οἰόμεθα φέρειν καὶ ὐλον εις πολι-

143쪽

τείαν ορθῶς η μη ὀρθῶς γιγνόμενον νυν οὐν πειδὴ αλλης ἐπιλαμβάνει πολιτείας πριν ταίτα ἱκανῶς διελέ

θετε. μελει, φη ὁ Θρασύμαχος, πῆσι ταsτα δεδογμένα ημῖν νόμιζε. Σώκρατες. II. Oiον, ην δ' ἐγώ, εἰργάσασθε ἐπιλαβόμενοί μου sοσον λόγον πάλιν ἄσπερ ε ἀρχῆς κινεῖτε περ της πολιτείας. ηὐώς ηδη διεληλυθώς εγωγε χαιρον αγαπῶν, εἴ τις ἐάσοι ταsτα ἀποδεξάμενος, τότε ἐρρήθη - νῶν

υμεῖς παρακαλουντες ου ἐστε οσον ἐσμὸν λόγων ἐπεγεμ ρετε ' ον ορῶν εγώ παρῆκα τότε, μη παράσχοι πολυν χλον.Tιχί η δ' ἷς ὁ Θρασύμαχος χρυσοχοήσοντας ἐει τούσδε νsν ἐνθάδε ἀφῖχθαι, αλλ' οὐλόγων ἀκουσομένους Ναι, εἶπον, μετρίων γε Μέτρον δε γ Ἀφη, Σώκρατες,

Γλαύκων, τοιούτων λόγων ἀκούεινολος ὁ βίος οὐν εχουσιν. αλλὰ το μεν μέτερον εα σὐ δε περὶ ν ἐρωτῶμεν μηδαμῶς ἀποκάμης et σοι δοκεῖ διεξιών, τίς η κοινωνία τοῖς φύλαξιν ημῖν παίδων τε πέρι και γυναικῶν ἔσται καὶ τροφῆς νέων ετιέντων τῆς εν τω μεταξὐ χρόνω γιγνομένης γενέσεώς τε και παιδείας φδ επιπονωτάτη δοκεῖ εἰναι πειρῶ οὐν εἰπεῖν τίνα τρόπον δει γίγνεσθαι αυτήν. Os ράδιον, ω εὐδαιμον, ν δ εγώ, διελθεῖν πολλὰς γὰρ ἀπιστίας χει τι μῆλλον τῶν εμπροσθεν ων διήλθομεν. και γὰρ ώς δυνατὰ λέγεται, ἀπιστοῖ αν, και se τι μάλιστα γένοιτο, ώς ἄριστ' αν εἴη ταsτα, καὶ ταύτη ἀπιστήσεται. διλδη και οκνος τις αυτῶν ἄπτεσθαι, μη ευχὴ δοκηεῖναι ὁ λόγος, ἁ φίλε εταῖρε Μηδέν, χ' ος, κνει ' οὐτε γὰρ αγνώμονες οὐτε απιστοι οἴτε δύσνοι οἱ ἀκουσόμενοι.

καὶ γλεῖπον Π, ἄριστε, που βουλόμενός με παραθαρρύνειν λέγεις Ἐγωγ 4φη. πιῶν τοίνυν, ν δ' ἐγώ, του-

144쪽

ναντίον ποιεῖς. πιστευοντος μεν γαρ ἐμου ἐμοὶ εἰδεναι α

λέγω, καλῶς εἶχεν η παραμυθία εν γα φρονίμοις τε καὶ φίλοις περὶ των μεγίστων τε καὶ φίλων τἀληθη χόεα λεγειν ἀσφαλε καὶ θαρραλέον ἀπιστουντ δε καὶ ζημτουντ αματους λόγους ποιεῖσθαι, χη ἐγὼ δρῶ, φοβε- 151 ρόν τε καὶ σφαλερόν, ου τι γελωτα ὀφλειν παιδικὸν γαρτοsτό γε Ἀλλὰ μη σφαλεὶς της αληθείας ου μόνον αυτὰς αλλὰ καὶ τους φίλους ξυνεπισπασάμενος κείσομαι περὶ αηκιστα δει σφάλλεσθαι προσκυνῶ δε δράστειαν, Γλαυκων, χάριν οὐ μελλω λεγειν ελπίζω γαρ υν ἔλαττον αμάρτημα ἀκουσίως τινὰς φονε γενεσθαι η πατεῶνα καλῶν τε καὶ αγαθῶν καὶ δικαίων νομίμων πέρι

τοὐτο ουνα κινδυνευμα κινδυνεύειν εν εχθροῖς κρεῖττον

η φίλοις, στε ου με παραμυθεῖ και ὁ Γλαυκων γελάσας υλλ Σώκρατες, ἔφη, ἐάν τι πάθωμεν πλημμελες πὀτου λόγου, ἀφίεμέν σε σπερ φόνου και καθαρὼ ν ἐναι και η απατεῶνα ημῶν αλλὰ θαρρήσας λέγε. λλα μεν- τοι, εἶπον, καθαρός γε καὶ εκεῖ ο ἀφεθείς, ως ὁ νόμος λεγει εἰκὸς δεσε. εἴπερ ἐκεῖ κἀνθάδε Λέγε τοίνυν, ἔφη τούτου γ' ενεκα Λέγειν δη, ἔφην εγώ, μη ἀνάπαλιν αυνίν, α τότε Ἀσως δει φεξῆς λέγειw τάχα δε ούτως αν ὀρθῶς ἔχοι μετὰ ἀνδρεῖον δρῆμα παντελῶς διαπερανθὲν τὰ γυναικεῖον α περαίνειν, ἄλλως τε και επειδη Ῥ

ουτω προκαλει.

III 'Aνθρώποις γαρ sσι α παιδευθεῖσιν ώς μεiς διηλ μεν, κα ἐμὴν δόξαν ου εστ' ἄλλη ορθη γ παίδων τε καὶ γυναικῶν κτῆσίς τε καὶ χρεία κα ἐκείνην την ὁρμὴν ἰουσιν ηνπερ τὸ πρῶτον ώρμήσαμεν ἐπεχειρήσαμεν δέ που ς αγέλης φύλακας τους ἄνδρας καθιστάναι τω λόγω Ναί. κολουθῶμεν τοίνυν καὶ την γένεσιν καὶ

τροφὴν παραπλησίαν αποδιδόντες, και σκοπῶμεν ει μῖνποέπει το Πῶς ἔφη πιδε τὰς θηλεία των φυλάκων

145쪽

κυνῶν πότερα ξυμφυλάττειν οἰόμεθα δεῖν, απες αν ἐαρρενες φυλάττωσι, καὶ ξυνθηρεύειν καὶ τἀλλα κοινη πράττειν η τὰς μεν οικουρεῖν ἔνδον, ἀδυνάτους διατον τῶν σκυλάκων τόκον τε καὶ τροφην, τους δε πονεῖν τε και πῆσαν ἐπιμέλειαν ἔχειν περὶ τα ποίμνια Κοινῆ, ἔφη.

πάντα πληνῶς ἀσθενεστέραις χρώμεθα, τοῖς δνώς ἰσχυροτέροις. Οἱόν τ' ουν, ἔφην εγώ, ἐπὶ τ αυτ χρῆσθαί

τινι ζώω, αν η την αυτην τροφην τε καὶ παιδειαν ἀποδιδῶς Ουνοιόν τε Εἰ αρα ταῖς γυναιξὶν ἐπὶ ταύτα χρησόμεθα καὶ τοῖς ἀνδράσι, ταυτὰ καὶ διδακτέον αυτάς ψί. Μουσικη με ἐκείνοις τε καὶ γυμναστικη ἐδόθη. 452 Ναί Καὶ ταῖς γυναιξὶν αρα τούτω τὼ τέχνα καὶ τα περὶ τον πόλεμον ἀποδοτέον και χρηστεον κατὰ ταυτά. ἐκος ἐξων λέγεις, φη Ἱσως δη, εἶπον, παρὰ το ἔθος γελοιαῖν φαίνοιτο πολλὰ περὶ τα νυν λεγόμενα ει πράξεται si λέγεται Καὶ μάλα εφη. 6 ην δ' ἐγώ, γελοιότατον αυ- τῶν ορῆς η δῆλα δη οτι γυμνὰς τὰς γυναῖκας εν ταῖς παλαίστραις γυμναζομένας μετὰ των ανδρῶν, οὐ μόνον τὰς νέας ἀλλὰ και ηδη τὰς πρεσβυτέρας, ῶσπερ τους γέροντας ἐν τοις γυμνασίοις, ταν ρυσοὶ και μνηδεῖς την ὀψιν ομως φιλογυμναστῶσιν Νὴ τον λ ἔφη γελοῖον γὰρ ἄν, ῶς γε ἐν τω παρεστῶτι φανείη Οὐκοsν, ν δ εγώ, ἐπείπερώρμήσαμεν λέγειν, οὐ φοβητέον τὰ τῶν χαριέντων σκώμματα, σα και οἱ ἀν εἴποιεν εἰς την τοιαύτην μεταβολὴν γενομένην και περὶ τὰ γυμνάσια καὶ περὶ μουσικην και ου ἐλάχιστα περὶ την τῶν οπλων σχέσιν καὶπππων οχήσεις υρθῶς, ἔφη, λέγεις Ἀλλ' ἐπείπερ λέγεινήρξάμεθα

πορευτέον προς το τραχὴ του νόμου δεηθεῖσί τε τούτων μη τὰ αὐτῶν πράττειν αλλὰ σπουδάζειν, καὶ πομνήσασιν, οτι ου πολὐ χρόνος ἐξ os τοῖς Ελλησιν ἐδόκει αἰσχρα εἰναι καὶ γελοῖα ἄπερ νυν τοι πολλοῖς τῶν βαρβάρων γυμνοὐς ἄνδρας ὁρῆσθαι, καὶ οτε ηρχοντο τῶ γυμνασίων

146쪽

πρῶτοι μεν Κρῆτες επειτα Λακεδαιμόνιοι, ζῆν τοῖς τότε ἀστείοις πάντα ταυτα κωμωδεῖν η υκ ἐει Ἐγωγε.ηλλ' πειδη, οἶμαι, χρωμένοις μεινον το ἀποδυεσθαι του συγκαλυπτειν πάντα τα τοιαsτα ἐφάνη, καὶ το ἐν τοῖς

ὀφθαλμοῖς δ γελοῖον ἐξερρυη πο ου ν τοῖς λόγοις μηνυθέντος ἀρίστου, καὶ τοὐτο ἐνεδείξατο οτι μάταιος ος γελοῖον ἄλλο τι γειται ο κακόν. καὶ ὁ γελωτοποιεῖν ἐπιχειρῶν προς ἄλλην τινὰ οψιν αποβλέπων, γελοίου η την os ἄφρονος τε και κακοί, και καλολαί σπουδάζει προς ἄλλον τινὰ σκοπον στησάμενος η τον os ἀγαθOf.

Παντάπασι μεν ουν, φη.

IV. 'Αρ' ουν οὐ πρῶτον μεν τοsτο περ αυτῶν ἀνομολογητεον ει δυνατὰ η υ, καὶ δοτέον ἀμφισβήτησιν, εἴτε τις φιλοπαίσμων εiτε σπουδαστικος ἐθέλει ἀμφισβη-Φ53 τῆσαι, πότερον δυνατη φύσις η ανθρωπινη η θηλεια τῆτο ἄρρενος γενους κοινωνῆσαι εἰς ἄπαντα τὰ ργα, οὐδ' εἰς εν η εις τὰ μεν ολ τε, ις δε λου καὶ τοὐτο δητο περι τον πόλεμον ποτέρων ἐστίν; ρ' οὐχ ὁτως αν κάλλιστά τις αρχόμενος ώς το εἰκὼς καὶ κάλλιστα τελευτήσειεν Πολύ γε, ἔφη Βούλει οὐν ην δ' ἐγώ, μεῖς πρὰς ημῶ αυτοὐς υπὲρ τῶν ἄλλων ἀμφισβητησωμεν, ῖνα μη

ἐρημα τὰ τολετέρου λόγου πολιορκηται Ουδέν, ἐφη, κωλύει. Λέγωμεν δη περ αυτῶν ὁτι ω Σώκρατές τε και Γλαυκων, οὐδὲν δε υμῖν ἄλλους ἀμφισβητεῖν αὐτοι γὰρ εν ἀρχ της κατοικίσεως, ν κίζετε πόλιν, μολογεῖτε δεῖν κατὰ φύσιν καστον ενα, το αυτομπράττειν TZμολογησαμεν, οἶμαι πῶς γὰρ οὐ Eστιν ουνέπω ου πάμπολυ διαφέρει γυν ανδρὰς την φύσιν Πῶς δ' οὐ διαφέρει Οὐκοs ἄλλο καὶ ἔργον ἐκατέρω προσηκει προς τάττειν ὁ κατὰ την αυτο φύσιν Tr μην Πῶς ουν υχαμαρτάνετε νέν αι τἀναντία ἡμῖν αὐτοῖς ἐγσε. φα-σκοντες α τους ἄνδρας καὶ τὰς γυναῖκας δεῖν τὰ αυτα

147쪽

πράττειν, πλεῖστον κεχωρισμένην φύσιν χοντας; εξεις τι,

θαυμάσιε, προς ταυτ ἀπολογεῖσθαι όὸς μεν εξαίφνης, ἐφη, ου πάνυ ὐάδιον αλλὰ σου δεησομαί τε καὶ δέομαι καὶ τον περ ημῶν λόγον, στις πο ἐστίν, ἐρμηνευσαι. sτ εστίν, ν δ εγώ, es Γλαυκων, και ἄλλα πολλὰ τομαυτα, α γὼ πάλαι προορῶν φοβουμην τε και ἄκνουν ἄπτεσθαι του νόμου του περὶ την των γυναικῶν και παμδων κτῆσιν καὶ τροφην ου μὰ τον Λία, φη, ου γὰρ - κόλω εοικεν Ου γάρ, εἶπον αλλὰ δη-δ εχει αν τέ τις ει κολυμβήθραν μικρὰν εμπέσχ αν τε ει το μέγιστον πέλαγος μέσον, ομως γε νεῖ ουδεν ηττον Πάνυ μὲν οὐκ Οὐκοῶν καὶ μῖν νευστέον και πειρατέον σώζεσθαι κτο λόγου, τοι δελφῖνά τι α ελπίζοντας μὰ υπολαβεῖναν η τινα ἄλλην ἄπορον σωτηρίαν Ἀοικεν, ἐφη Φέρε δη, ην δ' ἐγώ, άν πη εὐρωμεν την ἐξοδον ἄμολογοsμεν γὰρ δη ἄλλην φύσιν ἄλλο δειν ἐπιτηδεύειν, γυναικος δε καιανδρος ἄλλην εἰνας τὰς δὲ ἄλλας φύσεις τὰ αυτ φαμεν

νυν δεῖν ἐπιτηδείσαι. ταῶτα μῶν κατηγορειτε Κομιδηγε H γενναία, ην δ' ἐγώ, ω Γλαυκων, ἡ δύναμις της ἀν- 454

τιλογικῆς τέχνης Ti δη υτι, εἶπον, δοκοίσί μοι εἰς αυτην και ἄκοντες πολλοὶ ἐμπίπτειν αὐοῖεσθαι Ου ἐρίζειν, αλλὰ διαλέγεσθαι, δια το μη δύνασθαι κατ' εἰδη διαιρούμενοι το λεγόμενον ἐπισκοπειν, ἀλλὰ κατ' αὐτο τ ονομαδιώκειν τολλεχθέντος την ἐναντίωσιν, ἐριδι, ου διαλέκτωπρο αλληλους χρώμενοι Ἐστι γὰρ δη, ἐφη περὶ πολλοὐς

τοsτο τ πάθος ἀλλὰ μῶν και προδημῆς τοίτο τείνει ἐν τω παρόντι Παντάπασι μεν ουν, ν δ εγώ κινδυνεύομεν of ἄκοντες ἀντιλογίας ἄπτεσθαι Πῶς To τηνἄλλην φύσιν ὁτι ου τῶν αυτῶν δε ἐπιτηδευμάτων τυγχάνειν πάνυ ανδρείως τε καὶ ἐριστικῶς κατὰ τ ονομα διώκομεν, ἐπεσκεκγάμεθα δε οὐδ οπηοῶν, τί εἰδος το της ετ ρας τε καὶ τηλαυτῆς φυσεως καὶ προς τί τεινον ἄριζόαεθο

148쪽

τότε, οτε τὰ ἐπιτηδεύματα αλλη φύσει αλλα, τη δε αυτητ αυτὰ ἀπεδίδομεν. Ου γὰρ Γυ, ἔφη, ἐπεσκεψάμεθα. Tοιγάρτοι, εἶπον, ἔξεστιν ημῖν,. εοικεν, ἀνερωταν μὰς αυτους, εἰ ταυτὴ φυσις φαλακρῶν καὶ κομητῶν καὶ ουχή ναντία, καὶ ἐπειδὰν ὁμολογῶμεν ἐναντίαν εἶναι, εὰν φαλακροὶ σκυτοτομῶσι, μη ἐαν κομητας, εὰν δ' υ κομῆται, μη τους ετερους Γελοῖον μέντ αν εἴη ἔφη. ρα κατἄλλο τι, ειπον ἐγώ, γελοῖον η τι τότε οὐ πάντως την αυτην και την ἐτεραν φυσιν ἐτιθέμεθα αλλ' κεῖνο το εἶδος

της ἀλλοιώσεώς τε καὶ ομοι σεως μόνον ἐφυλάττομεν τοπρο αυτὰ τεῖνον τὰ επιτηδεύματα; οἱον ἀτρικὰν μὲν και ἰατρικὴν την ψυχην οντας την αυτην φύσιν ἔχειν ἐλεγομεν η υκ οἴει ωγε γατρικὴν ὁ και τεκτονικὼν ἄλλην Πάντως που. V. ἐκουν, ν δ' ἐγώ, και το των ανδρῶν και τοτων γυναικῶν γενος , εὰν μεν προς τέχνην τινὰ

ἄλλο επιτηδευμα διαφέρον φαίνηται τουτο ὁ φήσομεν κατερ δεεν ἀποδιδόναι, 1ὰν δ αυτ τούτω φαίνηται διαφερειν τω τ μεν λῆλυ τίκτειν, του ἄρρεν

ὀχεύειν, ουδέν τί πω φησομεν ἀλλον ἀποδεδεῖχθαι, ώς προς ο μεῖς λέγομεν διαφέρει γυνq ανδρός, ἀλλ' ἐτι οἰησόμεθα δειν τὰ αυτὰ ἐπιτηδεύει ν του τε φύλακας μῆι καὶ τὰς γυναῖκας αυτῶν Καὶ ὀρθῶς, φη Ουκοῶν μετὰ is τουτο κελεύομεν τον τὰ ναντία λέγοντα τοίτο αυτ διδάσκειν ήμῆς, προς τίνα τέχνην η τί επιτηδευμα τῶν περὶ πόλεως κατασκευὴν ου ταυτὴ αλλὰ τέρ φύσις γυναικός τε και ανδρός Λίκαιον γοῆν. άχα τοίνυν ἄν, περσλολίγον πρότερον ἔλεγες εἴποι αν και ἄλλος, ὁτι ἐν μεντ παραχρῆμα ἱκανῶς εἰπεῖν οὐ οάδιον ἐπισκεψαμήνω δεο, δεν χαλεπόν. Ei ποι γὰρ αν Βούλει ουν δεώμεθα του τὰ τοιαυτα ἀντιλέγοντος ἀκολουθῆσαι ἡμιν, ἐάν πως ἡμεις εκείνω ἐνδει4ώμεθα, τι ουδέν ἐστιν επιτήδευμα διοι

149쪽

ΠΟ ΑΙΤΕΙΑΣ . 141 γυναικὶ προς διοίκησιν πόλεως Πάνυ γε - δη φησομεν προς αυτόν, ἀποκρίνου αρα ὁτως λεγε τον μὲν ευφυ π9ός τι εἶναι τον δε ἀφυῆ, εν εὐμεν φαδίως τι μανθάνοι, - χαλεπῶς, καὶ μεν ἀπο βραχείας μαθη- σεως ἐπὶ πολυ ευρετικος εἰη ου μαθεν, ὁ δε πολλῆς μαθήσεως τυχὼν καὶ μελετης μηδ' αἈμαθε σώζοιτο, καὶ τω μὲν τα του σωματος ἱκανῶς πηρετοῖ a διανοία τωδε ναν- τιοιτο , 9 αλλ' αττα εστὶνηταsτα, οἷς τον ευφυῆ προς εκαστα καὶ τον η ρίζου Ουδείς, is ος, αλλα φήσει. Oiσθά τι οsν πῖ ανθρώπων μελετώμενον εν ωου πάντα ταsτα το των ανδρῶν γένος διαφερόντως χει - των γυναικῶν η μακρολογῶμεν την τε φαντικὴν λέγοντες καὶ την τῶν ποπάνων τε καὶ εψημάτων θεραπείαν ἐν οἷς δη τι δοκεῖ το γυναικειον γένος ειναι, υ καὶ καταγελα Dστότατόν ἐστι πάντων ἡττώμενον 'Aληθῆ, φη, λέγεις, οτι πολῶ κρατεῖται ἐν απασιν ς ἐπος εἰπεῖν το γένος του γένους γυναῖκες μέν τοι πολλαὶ πολλῶν ανδρῶν βελτίους εἰς πολλά δὲ λον ἔχει. σὐ λέγεις οὐδὲν ἄρα ἐστίν, ω φίλε, πιτηδευμα τῶν πόλιν διοικούντων γυναικος διότι

γυνή, ουδ' ἀνδρῖς διότι ἀνήρ, ἀλλ ομοίως διεσπαρμέναι αἱ φυσεις ἐν ἀμφοῖν τοῖν ζώοιν, καὶ πάντων μὲν μετέχει γυν επιτηδευμάτων κατὰ φύσιν, πάντων δε ἀνήρ, ἐπὶ κπῶσι δε ἀσθενέστερον γυνὴ ανδρός Πάνυ γε νουν ἀνδράσι πάντα προστάξομεν, γυναικὶ δε οὐδέν Καὶ πῶς;

Ἀλλ' ἔστι γάρ, οἶμαι, ώς φήσομεν, και γυνὴ ἰατρική, ἡ δ'ου, καὶ μουσική, ἡ δ' ἄμουσος φώσει. TZ μήν Γυμναστικὴ δ' ἄρα ου, ἡδὲ πολεμική, ἡ δὲ ἀπόλεμος καὶ οὐ φι- άελογυμναστική Οἶμαι ἔγωγε. πῖ δέ φιλόσοφός τε και μισοσοφος καὶ θυμοειδής, ἡ δ' ἄθυμος Ἐστι καὶ ταλα τιν ἄρα καὶ φυλακικὴ γυνή, ἡ δ' οὐ φού τοιαύτην καὶ

των ανδρῶν τῶν φυλακικῶν φύσιν ἐξελεξάμεθα; ιαότην μὲν οὐν καὶ γυναικὼς ἄρα καὶ ἀνδρὸς λαύτη sσις

150쪽

εἰς φυλακην πολεως, πλην οσα ἀσθενεστέρα Ἀσχυροτεoci

εστίν Φαίνεται. VI. Και γυναῖκες αρα αἱ τοιαυται τοι τοιουτοις/νδράσιν ἐκλεκτέαι ξυνοικεῖν τε καὶ ξυμφυλάττειν, πείπερ εἰσιν ἱκαναὶ και ξυγγενεις αυτοῖς την φυσιν Πάνυ γε. αδ επιτηδεύματα ου ταχυτὰ αποδοτέα ταῖς αυταῖς φυσε- σιν παχυτά. υκομεν αρα εἰς τα πρότερα περιφερόμενοι, και ὁμολογουμεν μη παρὰ φυσιν εἰναι ταῖς των φυλάκων γυναιξὶ μουσικην τε καὶ γυμναστικην ἀποδιδόναι.

Παντάπασι μεν οὐν Ου ἄρα αδύνατά γε οὐδε εὐχαις ὁμοια ἐνομοθετοίμεν, πείπερ κατὰ φύσιν ἐτίθεμεν ον νόμον αλλὰ τὰ νυν παοὰ ταὐτα γιγνόμενα παρὰ φύσιν μῆλλον, ως εοικε γίγνεται. Κοικεν Οὐκοsν η ἐπίσκεψις. ημινχν ει δυνατά τε καὶ βέλτιστα λέγοιμεν; 'Hν γάρ Καιδτι μεν δη δυνατά. διωμολόγηται Ναι. υτ δεχη βέλτιστα, τὐ μετὰ τοsτο δει διομολογηθῆναι Βῆλον οὐκοsν προς γε ο φυλακικην γυναῖκα γενέσθαι υ αλλη μενημιν ἄνδρας ποιησει παιδεία, ἄλλη δὲ γυναῖκας, ἄλλως τε καὶ την αὐτην φύσιν παραλαβοsσα Ου ἄλλη Πῶς sνεχεις δόξης του τοιοsδε πέρι Πνος δη εὐπολαμβάνειν παρὰ σεαυτ τον μεν ἀμείνω ἄνδρα τον δε χείρω η πάντας ὁμοιους γεῖ; υδαμῶς. ν οὐν τε πόλει, νήκίζομεν, πότερον οέει μιν ἀμείνους ἄνδρας ἐξειργάσθαι

τους φύλακας τυχόντας η διήλθομεν παιδείας η τους σκυτοτόμους τῆ σκυτικsi παιδευθέντας Γελοῖον, φη, ἐρωτας Μανθάνω, εφην τί δε των ἄλλων πολιτῶν οὐχ Oto ἄριστοι Πολύ γε πί δέ αἱ γυναῖκες τῶν γυναικῶν οὐχ αύταιώσονται βέλτισται, Καὶ τοὐτο, ἔφη, πολύ. Εστι δέ τι πόλει ἄμεινον η γυναικάς τε καὶ ἄνδρας ς ἀρίστους ἐγγίγνεσθαι οὐκ ἐστιν. sτο δὲ μουσικη τε καιι57 γυμναστικη παραγιγνόμεναι. ως μεῖς διήλθομεν απεργάσονται Πῶς δ' ου οὐ μόνον ἄρα δυνατόν αλλὰ και