Rei Publicae libri decem

171쪽

μαι δυναμαι δὲ ε υνοι τε καὶ τω παρακελεύεσθαι, και ἰσως αν αλλου του ἐμμελέστερόν σοι ἀποκρινοίμην. αλλ' ω εχων τοιοsτον βοηθον πειρῶ τοῖς ἀπεστοῶσιν ἐνδείξασθαι, οτι ἔχει ri συ λέγεις Πειρατέον, ν δ εγώ, πειδη καὶ συ ουτω μεγάλην ξυμμαχίαν παρέχει ἀναγκαῖον ουν μοι δοκεῖ, εἰ μίλλομέν arti ἐκφευξεσθαι Ους λέγεις, διορι- σασθαι προ αυτους, τους φιλοσόφους τίνας λέγοντες τολμῶμεν φάναι δεῖν αρχειν is διαδηλων γενομένων δυνηταί τις ἀμυνεσθαι ἐνδεικνυμενος, τι τοῖς με προσηκει φυσει απτεσθαί τε φιλοσοφίας γεμονευειν τ' εν πόλει, τοίς δ' αλλοις μητε απτεσθαι ἀκολουθειν τε τω ηγουμένω. Ωρα αν εἴη ἔφη, ορίζεσθαι Ἱθι δή, ἀκολουθησόν μοιτηδε, ἐὰν αυτ αμῆ γε πη ικανῶς ἐξηγησωμεθα. υγε, ἔφη. 'Aναμιμνήσκειν ουν σε, ην δ' ἐγώ, δεησει, η μέμνησαι οτιον αν φῶμεν φιλεῖν τι δει φανῆναι αυτόν, ἐὰν ρθῶς λέγηται, ου τεμεν φιλοsντα κείνου, το δε μη, ἀλλα πῆν στέργοντας XIX. υναμιμνήσκειν, φη, ς ἔοικε, δεῖ ου α' πάνυ γε ἐννοῶ υλλω, εἶπον, ἔπρεπεν. Γλαυκων, λέ- γειν, λέγεις ώνδρὶ δ' ἐρωτικω ου πρέπει ἀμνημονεῖν οτι πάντες ο ἐνήρατον φιλόπαιδα καὶ ἐρωτικον ἀμῆ γε πη δάκνουσί τε καὶ κινουσι δοκουντες αξιοι εiναι ἐπιμελείας τε και του ἀσπάζεσθαι η υ ουτω ποιεῖτε προς τους καλους ὁ μέν, τι σιμός, ἐπίχαρις κληθεὶς ἐπαιν θησεται υφ υμῶν του δετο γρυπον βασιλικόν φατε εἶναι,τον δὲ δη δια μέσου τούτων ἐμμετρότατα ἔχειν, μέλανας δε ανδρικοῖς ἰδεῖν, λευκους δε θεῶν παῖδας εἶναι μελιχλώρους δε καὶ τουνομα οἴει τινὰς αλλου ποίημα εἶναι ἐραστου ποκοριζομένου τε και ευχερῶς φί9οντος τηνωχρότητα, ἐὰν ἐπὶ βρα ἡ καὶ ἔνι λογω πάσας προφάσεις προφασίζεσθέ τε και πάσας φωνὰς ἀφίετε, στε μηδένα Τεάποβάλλειν των ἀνθυυντων ενήρα Εἰ βουλει, ἔφη, ἐπ'

172쪽

χωρῶ του λόγου χάριν Tί δαί ην δ εγώ τους φιλομνους ου τὰ αυτὰ ταίτα ποιουντας Οας, πάντα οἰνον ἐπὶ πάσης προφάσεως ἀσπαζομένους Καὶ μάλα Καὶ μην φιλοτίμους γε, ως εγωμαι καθορας. δτι, αν μ στ9ατηγῆσαι δύνωνται, τριττυαρχοίσι καν μ' υπὸ μειζόνων καὶ σεμνο- τέρων τιμῆσθαι, πὰ σμικροτερων και φαυλοτερων τιμώμενοι ἀγαπῶσιν, ώς ὁλως τιμῆς επιθυμηται ὁντες Κομιδοὶ μεμουν Tosτο δ' φά λιή μή ὰρ ν αν τινος ἐπιθυμητικον

λέγωμεν, παντὰς του ἐδους τούτου φήσομεν ἐπtθυμειν, τολμέν, τονδε οὐ Παντός, φη οὐκOs και τον φιλόσοφον σοφίας φήσομεν πιθυμητὴν iναι, ου της μεν,

στῆς δ' os, ἀλλα πάσης 'Aληθῆ Toν ἄρα περὶ τὰ μαθήμματα δυσχεραίνοντα, ἄλλως τε και νέον ἄντα και μήπω λόγον ἔχοντα τί τε χρη οτ0ν καὶ μη, ου φήσομεν φιλομαθῆ o, ὁ φιλόσοφον εἰναι- ῶσπερ τον περὶ τα σιτία δυσχερῆουτε πεινύν φαμεν ου ἐπιθυμεῖν σιτίων, ουδε φιλόσιτον ἀλλα κακόσιτον εἶναι Καὶ ο ρθῶς γε φήσομεν. οὐδε δηευχερῶς ἐπέλοντα παντὸς μαθήματος γεύεσθαι και ἀομένως ἐπὶ το μανθάνειν ἰόντα και ἀπλήστως ἔχοντα, Osrox

δ' ἐν δίκη φήσομεν φιλόσοφοw γάρ; καὶ ὁ Γλαυκω s

h ἐφη, Πολλοὶ ἄρα και ἄτοποι ἔσονταί σοι τοιοsτοι ' O et εγὰρ φιλοθεάμονες πάντες ἔμοιγε δοκοsσι τω καταμανθάνειν χαίροντες τοιοίτοι ἐναι, οι τε φιλήκοοι ἀτοπώτατοί τινές εἰσιν si γ' ἐν φιλοσόφοις τιθέναι οῖ πρὰς μεν λόγους καὶ τοιαυτην διατριβην ἐκόντες Ουκ αν ἐθέλοιεν ἐλ- θειν, ῶσπερ δε ἀπομεμισθωκότες τὰ τ ἐπακοίσαι πάντων χορῶν περιθέουσι τοι Aιονυσίοις, οὐτε τῶν κατὰ πόλεις Οἴτε των κατὰ κώμας ἀπολειπόμενοι τούτους υν πάντας και ἄλλους τοιούτων τινῶν μαθητικοὐ και τους τῶν τεχνυδρίων φιλοσόφους φήσομεν ουθαμῶς, εἰπον. αλλ' uoιους μεν φιλοσόφοις.

173쪽

IIO AIT EOS . 165 . νυς δε ἀληθινους, ἔφη, τινας λεγεις; ους της ἀληθειας, ην δ εγω, φιλοθεάμονας Καὶ τοsτο μεν γ ἔφη, ορθῶς ἀλλα πῶς αυτο λεγεις Ουδαμῶς, ην δ' ἐγώ.

ραδιως πρός γε αλλον σε δε ιμα ομολογησειν μοι το τοιόνδε To ποῖον; πειδή στιν ναντίον καλον αἰσχρω,

θυο αυτώ εἰναι Πῶς δ' ου Ουκουν πειδὴ δυο, καὶ 7 476εκάτερον Καὶ τουτο. Καὶ περὶ δικαίου καὶ δίκου και ἀγαθου καὶ κακολκαὶ πάντων τῶν εἰδῶν περι λαυτὀς λόγος, αυτ μενῶν καστον εἰναι, si δε τῶν πράξεων καὶ σωμάτων καὶ αλλήλων κοινωνία πανταχοs φανταζόμενα πολλὰ φαίνεσθαι καστον. ρθῶς, ἔφη, λεγεις. αύτη τοίνυν, ν δ εγώ, διαιρῶ, χωρὶς μεν ους sν δη λεγες φιλοθεάμονάς τε και φιλοτεχνους καὶ πρακτικούς, καὶ χωρὶς αὐ περὶ ων ὁ λόγος ους μόνους αν τις ὀρθῶς προς- είποι φιλοσόφους Πῶς, φη, λεγεις; ι μεν που, ν δ'εγώ, φιλήκοοι και φιλοθεάμονες τάς τε καλὰς φωνὰς ἀσπάζονται καὶ χρόας καὶ σχήματα και πάντα τα κ τῶν τοιούτων δημιουργούμενα, αυτολδε τοὐκαλοί αδύνατος αυτῶν η διάνοια την φύσιν ἰδεῖν τε και ἀσπάσασθαι. Εχει γαρ υν δη, ἔφη, οὐτως. Οι δε δτεπ' αὐτο τ καλον

δυνατοὶ ἰέναι τε και ραν καθ' αυτ αρα ου σπάνιοι ανεῖενι ι μάλα υ οὐν καλὰ μεν πράγματα νομίζων αυτο δε κάλλος μήτε νομίζων μήτε, αν τις ἡγῆται επὶ την γνῶσιν αυτοί, δυνάμενος πεσθαι, ναρ η παρ δοκεῖ σοι ζρι σκόπει δε το ὀνειρώττειν ἀρα οὐ τόδε ἐστίν. εάν τε

φαίην ὀνειρώττειν τον τοιοsτον Π δε; O ταναντία του- ζων ηγούμενός τε τι αυτὰ καλὰν καὶ δυνάμενος καθοραν

και αυτ και τα κεινου μετεχοντα και υτ τα μετεχοντα

αυτ ουτ αυτὀ τὰ μετέχοντα ηγούμενος, παρ η ναρ αυκαὶ ουτος δοκεῖ σοι ζην Και μάλα, ε φη, παρ οὐκοsν

174쪽

τουτου μεν την διάνοιαν ως γιγνωσκοντος γνωμην ανἈρ-

θῶς φαιμεν εἶναι του δὲ δόξανῶς δοξάζοντος Πάνυ μεν

ζειν αλλ' ο γιγνώσκειν, καὶ ἀμφισβητρ ς ου ἀληθῆ

λεγομεν, ξομεν τι παραμυθεῖσθαι αυτον καὶ πείθεινηρεμ επικρυπτόμενοι, τι υνυγιαίνει; σεῖ γέ τοι δή, εφη ' Ιθι δή, σκόπει τί ἐρουμεν προς αυτόν. η βουλε ωδε πυνθανώμεθα παρ' αυτου λεγοντες, ώς εἴ τι οἶδεν ουδεὶς αυτω φθόνος, ἀλλ ασμενοι αν δοιμεν εἰδότα τι, ἀλλ' ημῖν εἰπε τόδε ' ὁ γιγνώσκων γιγνώσκει τι η υδεν συουν μοι περ κείνου ἀποκρίνου 'Aποκρινουμαι, φη, 77 τι γιγνώσκει τί Πότερον ον η υπιον πιν πῶς γαλαν μηχν γέ τι γνωσθείη Ἱκανῶς ουν τουτο ἐχομεν, καν εἰ πλεοναχ σκοποῖμεν, τι το μεν παντελῶς ον παντελῶς γνωστόν, μη οὐδε μηδαμύ πάντη αγνωστον Ἱκανωτατα. Εἰεν εἰ δε δη τι υτως χειῶς εἶναί τε καὶ, εἰναι, υμεταξυ αν κέοιτο του εἱλικρινῶς οντος καὶ του αυ μηδαμνοντος Μεταξυ Ουκουν ἐπεὶ επὶ με τω οντι γνῶσις

ην ἀγνωσία δ' εὐανάγκης επὶ μὴ οντι, ἐπι τω μεταξί

τουτω μεταξύ τι και ζητητέον αγνοίας τε και ἐπιστήμης, εῖ τι τυγχάνει Oν τοιοίτον Πάνυ μεν ουν 'Ao ουν λέγομεν τι δόξαν εἶναι Πῶς γα ου Πότερον αλλην δυναμιν ἐπιστημης η την αυτην 'Ἀλλην. στ' αλλω αρατέτακται δόξα και εὐαλλω επιστήμη, κατὰ την ἄλλην δυναμιν κατέρα την αυτης. υτω. Ουκουν ἐπιστημημεν επὶ τω οντι πέφυκε γνῶναι, εστι το ν μὰλλονδε δε μοι δοκεῖ πρότερον ἀναγκαῖον εινα διελέσθαι. Πῶς ἔ XXI. Φήσομεν δυνάμεις iναι γένος τι τω οντων, αις ὁ και μεῖς δυνώμεθα α δυνάμεθα καὶ ἄλλο πὰν τί περ ῶν δυνηται, οἷον λέγω ψιν καὶ ἀκοὴν τῶν δυνάμεων εἶναι, εἰ ἄρα μανθάνεις ο βουλοι ti λέγειν ὁ εἰδοις

175쪽

ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ . 167Aλλὰ μανθάνω, ἔφη. Ἀκουσον δη, ο μοι φαίνεται περὶ αὐτῶν δυνάμεως γὰρ γ ουτε τινὰ χρόαν ορῶ ουτε

σχῆμα υτ τι των τοιούτων, οἱον και ἄλλων πολλῶν,

προ λαποβλέπων ἐνια διορίζομαι παρ' ἐμαυτῶ τὰ μεν ἄλλα εἶναι, τὰ δε ἄλλα δυνάμεως δ' εις κειν μόνον βλέπω, ἐφ' τε ἐστι καὶ ο ἀπεργάζεται, καὶ ταύτη εκάστην αυτῶν δυναμιν κάλεσα, και την μεν επὶ τω αὐτω τεταγμένην καὶ το αὐτο απεργαζομένην την αὐτην καλῶ,

την δε ἐπὶ ἐτέρω και ετερον ἀπεργαζομένην ἄλλην τί δε σύ; πῶς ποιεις , Οὐτως, εφη. Aisso δη πάλιν ην δ' ἐγώ, es ἄριστε ἐπιστημην πότερον δυναμίν τινα φύς εἶναι αύτην η εἰς τί γένος τίθης Εἰς τοsτο, ἔφη, πασῶν γε δυνάμεων ἐρρωμενεστάτην. δαί δόξαν εις δύναμιν η εις ἄλλο εἶδος οἴσομεν; υδαμῶς, φη ' ω γὰρ δοξάζειν δυνάμεθα, οὐκ ἄλλο τι η δόξα εστίν 'Aλλὰ μεν δη λίγον γε πρότερονώμολόγει μη το αὐτο εἰναι ἐπιστημην τε και δόξαν Πῶς γὰρ αν, φη, τό γε ἀναμάρτητον τω μη ἀναμαρτητω αὐτόν ποτέ τις νουν χων τιθείη Καλῶς, ην δ' ἐγώ, και δῆλον, τι ετερον ἐπιστήμης δόξα μολογεῖται ημῖν. με- 478ρον ' ἐτέρω ἄρα τερόν τι δυναμένη ἐκατέρα αὐτῶν πέφυκεν υνάγκη 'Επιστημη μέν γέ που ἐπι τω οντι, τὼ

ον γνῶναιίς ἔχει Ναί. όξα δέ, φαμέν, δοξάζειν Ναί. ταὐτὸν ὁπερ ἐπιστήμη γιγνώσκει, και ἔσται γνωστόν τε καὶ δοξαστον τὸ αὐτό; η ἀδύνατον 'Aδύνατον, ἔφη, εκ τῶν μολογημένων, εἴπερ ἐπ' ἄλλω ἄλλη δύναμις π φυκε, δυνάμεις δε ἀμφότερα ἐστον, δόξα τε και ἐπιστημη, ἄλλη δε ἐκατέρα,, φαμέν ἐκ τούτων δ' οὐκ ἐγχωρεῖ γνωστὰ καὶ δοξαστὸν ταὐτὸν ἐναι Οὐκοs εἰ τὸ ν γνωστόν, ἄλλο τι αν δοξαστὀν η τλον εχ υλλο υρ'

ουν ὀυτον δοξάζειν ἀδύνατον κα δοξάσαι ὀ μηών; ἐννοει δέ. οὐχ ὁ δοξάζων ἐπὶ τὶ φέρει την δόξαν η Πντε αυ δοξάζειν μέν, δοξάζειν δὲ μηδέν 'Aδύνατον. υλλ'

176쪽

c ἔν τι, αλλὰ μηδὲν ορθότατ' αν προσαγορεύοιτο Πάνυ γε μη ντι μην γνοιαν ξ ανάγκης πέδομεν οντι δε γνῶσιν. ρθῶς, φη Ου αὐα ον ουδε η ν δοξάζει. 9υ γάρ. υτε ἄρα ἄγνοια ουτε γνῶσις δόξα αν in Ουκλικεν. 9 ουν κτὀ τουτωι εστ i υπερβαίνουσα γνῶσιν σαφηνεία η γνοιαν ἀσαφεt α; Ουδετερα. λλ' ὰρα ην δ εγώ, γνώσεως με σοι φαίνεται δόξα σκοτωδέστερον αγνοίας δε φανότερον Και πολυ γε, εφη Ἐν- τίς δ' ἀμφοῖν κεῖται Ναί. Μεταξ ἄρα ν i τούτοιν δόξα. ομιδῆ μεν ουν Ουκοὐν ἔφαμεν εν τοις πρόσθεν,ει τι φανείη οio ἀμπιον τε καὶ μη or , το τοι οὐτον μεταξύ κεῖσθαι του εἱλικοινῶς ντος τε καὶ του πάντως μνοντος, και Ουτε ἐπιστήμην οἴτε ἄγνοιαν ἐπ αυτῶ εσεσθαι, ἀλλατ μεταξυ αὐ φανεν ἀγνοίας και επιστημης; ρθῶς. Νίνδε γε πεφανται μεταξὐ τούτοιν ο δη καλοfμεν δόξαν Πέφανται. XXII. κεῖνο ὁλ λείποιν αν Πιν εὐρεῖν Δ εοικε, το ἀμφοτερων μετέχον του εἶναί τε καὶ μη ἐναι, καὶ ου- δετερον ιλικρινες ὀρθῶς αν προσαγορευόμενον, ῖνα εὰν φανρ δοξαστὼν αυτὰ εἰναι ν δ si sοσαγοθευωμεν τοις με ἄκροις τα ἄκρα, τοις ὁ μεταξὐ τὰ μεταξὐ ἀποδιδόντες τοὐχούτως Οὐτως. Τουτων δ υποκειμένων λε- .et γε ro μ λ φησω, και ἀποκρινεσθω aqqUrός, ὁ αυτλμεν καλὸν κα ἰδέαν τινὰ sτο κάλλους μηδεμίαν γεῖται ἀεὶ με κατὰ ταὐτὰ ώσαύτως ἐχοi σαν πολλὰ δε τὰ καλανομίζει, κεῖνος ο φιλοθεάμων καὶ οὐδαμ ἀνεχόμενος, αντις ν το καλὸν si ἐναι καὶ δίκαιον κα ταλλα υτω. τούτων γὰρ δη, Ἀριστε, φησομεν , των πολλῶν καλῶν μῶν τι εστιν, ο υκ αἰσχρὰν φανήσεται και τῶν δικαίων δ ου ἄδικον καὶ τῶν ὁσίων ο υκ ἀνόσιον Ουκ, αλλου i/άγκη, E pq, καὶ καλά πως αυτὰ καὶ αἰσχρὰ φανῆναι,

177쪽

Πο AIT EI A t . 169καὶ σα-λλα ερωτας. δαί τα πολλὰ διπλάσια ηττόν τι μίσεα η διπλάσια φαtνεται; υδέν Καὶ μεγάλα δη καὶ

σμικρὰ και κουφα καὶ βαρέα μη τι μῆλλον - αν φησ-μεν, ταυτα προσρηθησεται η τἀναντία Ουκ, αλλ' ἀεί ἔφη, εκαστον αμφοτέρων ξεται Πότερον ουν εστι μὰλ- λον η υκ ἔστιν εκαστον των πολλῶν τουτο, O αν τις φῆ αὐτο εἶναι Tοις εν ταῖς ἐστιάσεσιν, εφη, ἐπαμφοτερίζουσιν ἐοικε, και τω των παίδων αἰνίγματι τω περὶ του ευνουχου της βολῆς πέρι της νυκτερίδος, ω καὶ ἐφ' υ αυτον

αυτην αἰνίττονται βαλεῖν καὶ γαρ ταυτα ἐπαμφοτερίζειν, καὶ ουτ' εἶναι Ουτε μ εἶναι Ουδεν αυτῶν δυνατον παγίως νοῆσαι, ουτ αμφότερα ουτε υδέτερον Ἐχεις ουν αυτοῖς,

ηὐδ εγώ, ο τι χρήσει, η ποι θήσεις καλλίω θέσιν της

μεταρεουσίας τε και του μη εἶναι Ουτε γάρ που σκοτωδέστερα μη οντος προς το ἀλλον μη εἶναι φανήσεται,ουτε φανότερα οντος προς το μὰλλον εἶναι 'Aληθέστατα i εφη. υρήκαμεν ρα ως ἐοικεν, τι τα των πολλῶν πολλὰ νόμιμα καλου τε πέρι καὶ των αλλων μεταξύ που κυλινδεῖται του τε μ οντος καὶ του οντος εἱλικρινῶς. υρήκαμεν Προωμολογήσαμεν δε γε, εἴ τι τοιοίτον φανείη,

δοξαστον αυτο ἀλλ' ου γνωστον δεῖν λέγεσθαι, τn μεταξὐ δυνάμει το μεταξὐ πλανητον ἀλισκόμενον. N.μολογηκαμεν. οὐ αρα πολλὰ καλὰ θεωμένους, αυτο δε o καλον Rμη ορῶντας μηδ' αλλω ἐπ αυτο ἄγοντι δυναμένους επε- σθαι, καὶ πολλὰ δίκαια, αυτο δε το δίκαιον μη, καὶ πάντα οὐτω, δοξάζειν φήσομεν ἀπαντα γιγνώσκειν δε ων δοξάζουσιν οὐδέν. νάγκη, φη. δε αυ τοὐς αυτὰ καστα θεωμένους καὶ ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ ώσαυτω οντα αρ' ου γιγνώσκειν ἀλλ' οὐ δοξάζειν υνάγκη και αὐτα. Ουκουν καὶ ἀσπάζεσθαί τε καὶ φιλειν τούτους μεν ταsτα φήσομεν,

ἐφ' οἷς γνῶσίς ἐστιν, ἐκείνους δε ἐφ οις δόξα οὐ μνη-

ll μονεύομεν, et σωνάς τε καὶ χρόα καλὰς καὶ τα τοιαέτα

178쪽

εφαμεν τουτους φιλειν τε και λεῆσθαι, αυτο δὲ τ κα-

λον ουδ' ἀνέχεσθαι si τι ν Μεμνήμεθα μη ουν τι πλημμελήσομεν φιλοδόξους καλουντες αυτους ἀλλον φιλοσόφους, και αραχμω σφόδρα χαλεπανουσιν, αν ουτωλεγωμεν Οὐκ αν γ' εμοὶ πείθωνται, ἔφη ' τω γαρ ἀληθεῖ χαλεπαίνειν οὐθεμις. ους αὐτ αρα καστον το ν

ἀσπαζομενους φιλοσόφους αλλ' ου φιλοδοξους κλητέον;

Παντάπασι μεν ουν.

ς.in I. οἱ μεν δη φιλόσοφοι, ὴν ὁ εγώ, ω Γλαυκων, και οἱ μη δια μακροστινος διεξελθόντες λόγου μόγις πως ἀνεφάνησαν οῖ εἰσιν εκάτεροι. Ἱσως γαρ, εφη, δια βρα-χεος ου ράδιον ου φαίνεται, ἐπον ' μοι os ἔτι δοκεῖαν βελτιόνως φανῆναι, εἰ περὶ τούτου μόνου ἐδειψηθηναι, και η πολλα τα λοιπὰ διελθεῖν μελλοντι κατόψεσθαι, τι διαφερε βίος δίκαιος αδίκου. ρουν εφη, το μετὰ τοίτοημῖν; ἰδ' αλλο, ην δ εγώ, τ εξῆς ἐπειδη φιλόσοφοιμεν οἱ του ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ σαύτως ἔχοντος δυνάμενοι εφάπτεσθαι, οἱ δὲ μη ἀλλ' εν πολλοῖς και πάντως ἴσχουσι πλανώμενοι οὐ φιλόσοφοι, ποτέρους δη δεῖ πόλεως γεμόνας εἶναι Πῶς ουν λεγοντες αν αὐτό, φη, μετρίως λέγοιμεν; πότεροι αν, ν δ εγώ, δυνατοὶ φαίνωνται φυλαξαι νόμους τε και ἐπιτηδεύματα πόλεων, τούτους καθιστάναι φύλακας υρθῶς, ἔφη Ἀδε δέ, ν δ' ἐγώ, αρα δῆλον, ἐτε τυφλὀν εἴτε οξῶ ὁρῶντα χρὴ φύλακα τηρεῖν οτιοῶν και πῶς, ἔφη, οὐ δῆλον σου δοκοsσί τι τυφλῶν διαφερειν οἱ τω ἔντι του ἄντος ἐκάστου στερημι- νοι της γνώσεως καὶ μηδὲν ἐναργὲς ἐν τη ψυχ ἔχοντες παράδειγμα, μηδὲ δυνάμενοι σπερ γραφεῖς ει το ἀλη-

179쪽

θεστατον ἀποβλεποντες κἀκεισε ἀεὶ ἀναφεροντες τε καιθεωμενοι ώς οἷόν τε ἀκριβεστατα, ουτω δη καὶ τὰ ενθάδε νόμιμα καλῶν τε περι και δικαίων καὶ αγαθῶν τίθεσθαί τε, εὰν δώ τίθεσθαι, καὶ τὰ κείμενα φυλάττοντες σωζειν; O μὰ τον σια, η δ ος ου πολυ τι διαφερει. ούτους ουν ἀλλον φύλακας στησόμεθα, ττους ἐγνωκότας μὲν εκαστον τ ον ἐμπειρία δε μηδεν κείνων ελλείποντας μηδ' εν ἄλλω μηδεν μερε αρετῆς ἡστερουντας ' τοπον

μέν αν, φη, εἰ ταλλους αἱρεισθαι, εἴ γε ταλλα τελλε ποιντο ' τούτω γὰρ αὐτω σχεδόν τι τω μεγίστω αν προμχοιεν. οὐκοs τοὐτο δη λέγωμεν, τίνα τρόπον οἰοί- 485εσονται οι αὐτοὶ κἀκεῖνα καὶ ταsτα ἔχειν Πάνυ μὲν ουν. ' τοίνυν αρχόμενοι τούτου του λόγου ἐλέγομεν, τηνφύσιν αυτῶν πρῶτον δεῖν καταμαθεῖν και ἐμαι, ἐὰνεκείνην ἱκανῶς ομολογησωμεν, ομολογήσειν καὶ τι Iοί τε ταsτα εχειν οἱ αυτοί, οτι τε Ουκ αλλους πόλεων ηγεμόνας δει εἰναι η τούτους Πῶς;

II. Osτο μεν δη των φιλοσόφων φύσεων περιώμολογήσθω ζμῖν, τι μαθήματός γε ἀεὶ ἐρῶσιν αν αὐτοῖς δηλοῖ κείνης της οὐσίας της ἀει ἴσης καὶ μη πλανωμένης π γενεθεως καὶ φθορῆς. N.μολογήσθω. Καὶ μην, ην δ' ἐγώ, και ὁτι πάσης αυτῆς, και οἴτε σμικρολούτεμείζονος ἴτε τιμιωτέρου οἴτε ατιμοτερου μερους κόντες ἀφίενται, ωσπερ εν τοι πρόσθεν περί τε τῶν φιλοτίμων και ἐρωτικῶν διήλθομεν. ρθῶς, ἔφη, λέγεις Ἀδετοίνυν μετὰ τοίτο σκόπει εὐανάγκη χειν ποος τούτω ἐν τ φύσει, ο αν μελλωσιν σεσθαι οῖους ἐλέγομεν. Tot ποῖον Πν ἀψεύδειαν καὶ το εκόντας εἶναι μηδαμύ προς- δέχεσθαι το α εὐδος, ἀλλα μισεῖν την δ' ἀλήθειαν στέργειν Εἰκός Ἀφη Οὐ μόνον γε, ω φίλε, εἰκός, ἀλλακαὶ πῆσα ἀνάγκη τον ἐρωτικῶς του φύσει ἔχοντα πῆν τοξυγγενές τε και οἰκειον τῶν παιδικῶν ἀγαπὰν 'Oρθῶς.

180쪽

ἔφη. H ουν οἰκειοτερον σοφία τι ἀληθεια αν ευροις και πῶς φδ ος νουν δυνατον εἰναι Vν αυτην φυσιν D φιλόσοφόν τε καὶ φιλοψευδῆ Ῥυδαμῶς γε Tον αρα τω οντι φιλομανῆ πάσης ἀληθείας δει εὐθὴς εκ νεου τι μάλιστα ορέγεσθαι Παντελῶς γε υλλα μην τω γε εi ει τι αἱ ἐπιθυμίαι σφόδρα ρεπουσιν ἐυμεν που οτι εις τίλλα τούτω ἀοθενεστεραι. σπερ ρεῶμα ἐκεῖσε ἀπωχετευμενον Tίμην; διυ προς α μαθήματα και πὰν τοι-οsτον ερρυηκασι, περὶ την της ψυχῆς, οιμαι, δονὴν αs- τῆς καj αὐτην iεν αν, τὰς δε διὰ os σώματος ἐκλεί- ποιεν ει μη πεπλασμενως ἀλλ' ἀληθῶς φιλόσοφός τις εἴη Μεγάλη νάγκη Σωφρων μVν ο γε τοιοsτος καὶ οὐδαμri φιλοχρήματος ων γαρ ενεκα χρηματα μετὰ πολ- λης δαπάνης σποχ)δάζεται, ἄλλω τινὶ μἀλλονή τούτω προς-ήκει σπουδάζειν. Οὐτως Καὶ μην που καὶ τόδε δει σκο- 86 πεῖν. ταν κρίνειν μέλλyς φυσιν φιλόσοφόν τε και μη.T ποῖον δεμ σε λάθ μετέχουσα ὰνελευθερίας ἐναντιώτατον γάρ που σμικρολογία ψυχὶμελλούση τομολουκα παντος ἀει πορεξεσθαι θείου τε καὶ ἀνθρωπίνου. Ἀληθεστατα, ἔφη. in οὐν πάρχει διανοι μεγαλοπρέπεια και θεωρία παντος μεν χρόνου, πάθη δε οὐσίας, οἷόν τε i. τούτω μέγα τι δοκεῖν ἐναι τον ἀνθρώπινον is βίον δύνατον, ἡ δ' ος Οὐκοον καὶ θάνατον οὐδεινόν τι ηγήσεται ὁ τοιοίτος; κιστά γε Aειλν δη και ἀνελευθέρω φύσει φιλοσοφίας ληθινῆς ώς ἔοικεν, ου αν μετείη Ου μοι δοκεῖ T ουν ο κόσμιος και η φιλοχρήματος μηδ' ἀνελεύθερος μηδ' ἀλαζὼν μηδε δειλος εσθ' ο πῖνα δυσξυμβολος η ἄδικος γένοιτο Ου εστιν Καιτοsτο δη ψυχὴν σκοπῶν φιλόσοφον καὶ μη εὐθὐ νέουοντος επισκέψει, εἰ ἄρα δικαία τε καὶ ημερος η δυσκοινωνητος καὶ γρία Πάνυ μεν ουν Ου μην οὐδε τόδε πα9α-