Rei Publicae libri decem

161쪽

ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ . 153τροφην οἰκετῶν ἀναγκαίαν ἴσχουσι τα μεν δανειζόμενοι, τα δ' ἐξαρνουμενοι, τὰ δε πάντως πορισάμενοι θεμενοι παρὰ γυναικάς τε καὶ οἰκέτας, ταμιεύειν παραδόντες οσατε, ω φίλε, περ αυτ και οἱ πάσχουσι, δῆλά τε δ και ἀγεννῆ κα ου ἄξια λεγειν. XIII. ῆλα γάρ, ἔφη, και τυφλω Πάντων τε δη os- των ἀπαλλάξονται, ζήσουσί τε του μακαριστολβίου, ν0 ὀλυμπιονῖκαι ζῶσι, μακαριώτερον Πῆ; σιὰ σμικρόν

που μέρος εὐδαιμονίζονται εκεῖνοι, τούτοις υπάρχει.

τε γὰρ τῶνδε νίκη καλλίων η ς εκ ου δημοσιου τροφὴ τελεωτέρα. νίκην τε γὰρ νικῶσι ξυμπάσης της πόλεως σωτηρίαν, τροφ τε καὶ τοις ἄλλοις πῆσιν σσων βίος δε ται, αυτοί τε καὶ παῖδες ἀναδοίνται, και γέρα δέχονται

παρὰ τῆς αυτῶν πόλεως ζῶντές τε καὶ τελευτήσαντες ταφῆς ἀξίας μετέχουσιν Καὶ μάλα, ἔφη, καλά. έμνησα ουν, ν δ εγώ, τι ἐν τοι πρόσθεν ου οἶδα οτου λόγος ἡμῖν ἐπέπληξεν, τι τους φύλακας ου ε ἰδαίμονας ποιοsμεν, ἐς ξον πάντα ἔχειν τὰ των πολιτῶν οὐδεν 466

πίπτοι, εἰσαsθις σκεψόμεθα, νυν δὲ τους μὲν φύλακας φυλακας ποιοfμεν, τὴν δὲ πόλιν ως οἱοί τ' εἶμεν εὐδαιμονεστάτην, αλλ' υκ εἰς et ἔθνος αποβλέποντες ἐν αυτῆτουτο τόJευδαιμον πλάττοιμενι Μέμνημαι, ἔφη. TZ0υν νῶν ἡμῖν των ἐπικούρων βίος, εἶπε του γε τῶν ολυμπιονικῶν πολύ τε καλλίων καὶ ἀμείνων φαίνεται,μη χὶ κατὰ τον τῶν σκυτοτόμων φαίνεται βίον ῆ τινων

ἄλλων δημιουργῶν τον τῶν γεωργῶν Οὐ μοι δοκει, ἔφη. λλὰ μέντοι, ο γε καὶ ἐκεῖ ἔλεγον, δίκαιον καὶ ἐν ταsθα εἰπεῖν, τι, εἰ οὐτως ὁ φύλαξ ἐπιχειρήσει ευδαίμων γίγνεσθαι, στε μηδε φύλαξ εἰναι, μηδ' ἀρκέσειχέτῶ βίος οὐτω μέτριος καὶ βέβαιος καὶ ως μεῖς φαμὲν ἄριστος, αλ ανόητος τε καὶ μειρακιώδη δόξα ἐμπεσοsσα εὐδαιμ

162쪽

μονίας περι ορμησε αυτον διὰ δυναμιν ἐπὶ το απαντα τὰ ἐν τη πόλει οἰκειουσθαι, γνώσεται τον Hσιοδον τι τω οντ ην σοωος λεγων πλεον εἰναί πως μισυ παντός. μοὶ

μεν, φη, ξυμβ0υλω χρωμενος μενε επὶ τούτω τω βίω. Συγχωρεῖς αρα, ὴν δ' ἐγώ, την των γυναικῶν κοινωνίαν τοῖς ἀνδράσιν ην διεληλύθαμεν παιδείας τε πέρι καὶ παίδων καὶ φυλακῆς των αλλων πολιτῶν, κατά τε πόλιν μενούσας εἰς πόλεμόν τε λύσας καὶ ξυμφυλάττειν δεῖτῖ καὶ ξυνθηρεύειν σπερ κύνας καὶ πάντα πάντη κατὰ το δυνατὰν κοινωνεῖν, καὶ ταsτα πραττούσας τά τε βελτιστα πράξειν καὶ ου παρὰ φύσιν την os θήλεος προς το ἄρρεν η πεφύκατον προς ἀλλήλω κοινωνεῖν Συγχωρῶ, ἔφη. XIV. Οὐκοίν, ν δ εγώ. κεῖνο λοιπον διελέσθαι, ει ἄρα καὶ ἐν ἀνθρώποις δυνατον σπερ ἐν ἄλλοις ζώοις

ταύτην την κοινωνίαν ἐγγενέσθαι, και πη δυνατόν; Ἐφθης, ἔφη, εἰπὼν si μελλον ποληψεσθαι Περὶ μεν γὰρ των ἐν τω πολεμω οἶμαι, ἔφην, δῆλον ον τρόπον πολεμησουσιν Πῶς ὴ δ' ος υτι κοινοὶ στρατεύσονται, και πρός γε ἄξουσι των παίδων εἰς τον πόλεμον ὁσοιώδροί,ῖν σπερ ι των ἄλλων δημιουργῶν θεῶνται ταsτα, ἀτελεωθέντας δεήσει δημιουργεῖν ' προς δὲ τῆ θέα διακο- Φ6 νεῖν και υπηρετεῖν πάντα τὰ περὶ τον πόλεμον, και θεραπεύειν πατέρας τε καὶ μητέρας. η υκ ὴσθησαι τὰ περὶ τὰς τέχνας, οἷον τους των κεραμέων παῖδας, ως πολὐν χρόνον διακονοsντες θεωροfσι πρὶν ἀπτεσθαι οὐ κεραμεύειν καὶ μάλα Η οὐν ἐκείνοις ἐπιμελέστερον παιδευτέον η τοι φύλαξι τους αυτῶν ἐμπειρία τε καὶ θέα των προσηκόντων Καταγέλαστον μέν αν, ἔφη, εχ υλλὰ μην καὶ μαχεῖταί γε παν ζῶον διαφερόντως παρόντων ωναν τέκη Ἐστιν οὐτή κίνδυνος δε, ω Σώκρατες, Ου σμικρὸς φαλεῖσιν, Ια δη ἐν πολέμ φιλεῖ, προ λυτοκ

163쪽

UO AIT EI A Wa . 155 παῖδας ἀπολεσαντας ποιῆσαι καὶ την ἄλλην πολιν αδύνατον ἀναλαβεῖν Ἀληθη ην δ' ἐγώ, λεγεις ἀλλα συ πρῶτον μεν γε παρασκευαστεον το μη ποτε κινδυνευσαι;

Ουδαμῶς. ἱ δ' εἴ που κινδυνευτεον, ου εν ω βελτίους ἔσονται κατορ υντες Θηλον η υλλὰ σμικρον in οδιαφέρειν καὶ ου ἄξιον κινδύνου, θεωρεῖν η μη τα περὶ τον πόλεμον παῖδας του ανδρας πολεμικους ἐσομενους; Ουκ αλλὰ διαφέρει προς ὁ λέγεις. sτο μεν ἄρα παρκτέον, θεωροὐ π0λέμου του παῖδας ποιεῖν, προσμηχανῆσθαι δ' αὐτοῖς ἀσφάλειαν, καὶ καλῶς αει η γάρ μι Ο, κοίν, ν δ εγώ, πρῶτον μεν αυτῶν οι πατέρες οσα ἄν

θρωποι ου αμαθεῖς εσονται αλλὰ γνωμονικοὶ τῶν στρατειῶν, σαι τε καὶ μη επικίνδυνοι Εἰκός, ἐφη. εις μεν

ἄρα τὰς ἄξουσιν, εἰς δε τὰς εὐλαβήσονται. Ορθῶς καὶ ἄρχοντας γέ που, ν δ εγώ, ου του φαυλοτάτους αὐτοῖς ἐπιστήσουσιν, ἀλλα τους ἐμπειρίθι τε και ηλικία κανοὐς ηγεμόνας τε καὶ παιδαγωγοὐς εἶναι Πρέπει γάρ. λλὰ γάρ, φήσομεν, και παρὰ δόξαν πολλὰ πολλοῖς δη ἐγένετο Καὶ μάλα Προς τοίνυν τὰ τοιαυτα ῶ φίλε, πτεροsν χρηπαιδία ὁνταε ἰθύς, is αν τι δμ πετόμενοι ἀποφεύγω - σιν Πῶς λέγεις; ἔφη ' τοὐς ῖππους, ην δ εγώ, ἀναβιβαστέον ώς νεωτάτους, καὶ διδαξαμένους ἱππεύειν φ'λπων ἀκτέον ἐπὶ την θέαν, μη θυμοειδῶν μηδε μαχητικῶν, αλλ' ο τι ποδωκεστάτων καὶ εὐηνιωτάτων οὐτω γὰρ κάλλιστά τε θεάσονται το αυτῶν ἔργον, καὶ ἀσφαλέστατα, αν τι δέη, σωθήσονται μετὰ πρεσβυτέρων ηγεμόνων επόμενοι. ρθῶς, ἔφη, ιιοι δοκεῖς λέγειν Τί δαὶ ὁ , εἶπον, τὰ ωπερὶ τον πόλεμον πῶς ἐκτέον σοι οὐ στρατιώτας προς αυτούς τε καὶ τοὐς πολεμίους ὰρ ορθῶς μοι καταφαίνεται του; ΛΘ ἔφη, ποῖ ἄν. υτῶν μέν, εἶπον, τον λιπόντα τάξιν η ὁπλα ἀποβαλόντα η τι τῶν τοιούτων ποιήμσα- διὰ κάκην αραου δημιουργόν τινα δεῖ καθιστάναι

164쪽

η γεωργόν Πάνυ μ ν ουν πον δε ζῶντα εἰς τους πολεμίουςάλόντα αρ' ου δωρεὰν διδόναι τοῖς θέλουσι χρῆ- σθαι τὴ ἄγραί τι, αν βουλωνται. μιδsi γε Tον δε ἀριστευσαντά τε κώ ευδοκιμήσαντα ου πρῶτον μὲν επὶ στρατείας πλτων συστρατευομένων μειρακίων τε καὶ παίδων εν μέρει πλέκάστου δοκεῖ σοι χρῆναι στεφανωθῆ

φιλῆσαί τε καὶ φιληθῆναι πο εκάστου Πάντων, φλὶ μάλιστα καὶ προστίθ)ημί γε τω νόμω εως αν επὶ ταύτης ώσι της στρατείας, μηδενὶ ξεῖναι ἀπαρνηθῆναι, ν αν βουληται φιλεῖν, ῖνα και εάν τίς του τυχτ ερῶν η ἄρρενος θηλείας, προθυμότερος η προς το τἀριστεῖα φέρειν. Ααλῶς, ηὐδ εγώ. ὁτι μεν γὰρ ἀγαθμοντι γάμοι τε τοιμοι πλείους η τοῖς ἄλλοις καὶ αἱρέσεις των τοιούτων πολλάκις παρά του ἄλλους σονται, ν ὁ τι πλεῖστοι ἐκ του τοιούτου γίγνωνται, εἰρηται δη Gπομεν γάρ, ἔφη - XV υλλα μην καὶ καθ' υμηρον τοις τοιοῖσδε δί- καιον τιμαν των νέων ὁσοι αγαθοί. καὶ γὰρ Ῥμηρος τοιευδοκιμήσαντα ἐν τω πολέμω νώτοισιν ἰαντα ἐφη διηνεκέεσσι γεραίρεσθαι, ώς ταύτην οἰκείαν ουσαν τιμὴν τω

ἡβῶντί τε καὶ ἀνδρείω, ἐξ ης ἄμα τω τιμῆσθαι καὶ την ἰσχυν αυξήσει υρθοτατα, ἔφη Πεισόμεθα ἄρα ην δ' ἐγώ, ταυτά γε μήρω καὶ γὰρ μεις ἔν τε θυσίαις καιτοῖς τοιούτοις πῶσι τους ἀγαθούς, καθ' ὁσον ἀν ἀγαθοὶ φαίνωνται, καὶ μνοις και ι νυν δη ἐλέγομεν in σο- μεν, προ δε τούτοις ἐδραις τε και κρέασιν δε πλείοις δεπάεσσιν is ἄματω τιμαν ἀσκῶμεν ους ἀγαθυυς ἄνδρας τε καὶ γυναικας Κάλλιστα, ἔφη, λέγεις. ειεν των δὲ δη αποθανόντων ἐπὶ στρατείας ὁ ῖν εὐδοκιμήσας τε λευτηού, αρ' υ πρῶτον μὲν φησομεν του χρυσολγένους

165쪽

επειδάν τινες του τοιούτου γένους τελευτησωσιν, ως ἄρα

οἱ μὲν δαίμονες ἀγνοὶ ἐπιχθόνιοι τελεθουσιν. 460 ἐσθλοί, ἀλεξίκακοι, φύλακες μερόπων ἀνθ ρωπων; Πεισόμεθα μεν υν. ιαπυθόμενοι ἄρα του θεοs, πῶς χρη του δαιμονιους τε καὶ θείους τιθέναι καὶ τίνι δι φορω, υτω και ταύτ/2 θήσομεν et αν ἐξηγῆται; ι δ' υμελλομεν Καὶ τον λοιπον δη χρόνον ς δαιμόνων οὐτω θεραπεύσομέν τε καὶ προσκυνήσομεν αυτῶν τὰς θήκας ' ταύτα δε αὐτα νομιουμεν, ὀταν τις γηρα η τινι ἄλλωτρόπω τελευτήση τῶν ὁσοι αν διαφερόντως ἐν τω βίω ἀγαθοι κριθῶσιν Αίκαιον γουν, φη Π δαί πρῖς τους πολεμίους πῶς ποιήσουσιν μω ο στρατιῶται To ποιονδη Πρῶτον μεν ἀνδραποδισμου πέρι δοκεῖ δίκαιον --ληνας Ἐλληνίδας πόλεις ἀνδραποδίζεσθαι η μηδ' ἄλλη

επιτρέπειν κατὰ το δυνατὰν και τουτο ἐθίζειν, του Ἐλληνικου γένους φείδεσθαι, εὐλαβουμένους τηνῶπο τῶν βαρβάρων δουλείαm ' υλω και παντί, φη, διαφέρει το φείδε- σθαι μηδε Ἐλληνα ἄρα δουλον ἐκτησθαι μητε αὐτοὐς τοι τε ἄλλοις Ἐλλησιν οὐτω ξυμβουλεύειν Πάνυ μενουν, φη ' μὰλλόν γ' αν ουν ουτω προς τους βαρβάρους τρέποιντο, αυτῶν δ' ἀπέχοιντο Tί δαί σκυλευειν ην δ' ἐγώ, οὐ τελευτησαντας πλην πλων, ἐπειδὰν νικήσω σιν η καλῶς ἔχει η οὐ πρόφασιν μεν τοις δειλοῖς εχε μηπρος τον μαχόμενον ἰέναι in τι τῶν δεόντων δρῶντας, ὀταν περὶ τον τεθνεῶτα κυπτάζωσι, πολλὰ δὲ δη στρατόπεδα διὰ την τοιαύτην ἡρπαγην ἀπώλετο Καὶ μάλα.Aνελεύθερον δε ου δοκεῖ καὶ φιλοχρήματον νεκρον συλαν καὶ γυναικείας τε και σμικρῆς διανοίας το πολέμιον νομίζειν το σῶμα του τεθνεῶτος ἀποπταμένου του ἐχθροs, λελοιπότος δε se ἐπολέμει; in τι διάφορον δρῆν τους

166쪽

θῶσι χαλεπαίνουσι, του βαλόντος ουχώπτόμεναι ουδὲ σμικρόν, ἔφη. ατέον αρα τὰς νεκροσυλίας κά τα των ἀναιρέσεων διακωλυσεις Εατέον μέντοι, φη νη G. XVI. Ουδε μην που προς τὰ ἱερὰ τὰ οπλα ἶσομενῶς ἀναθησοντες, αλλως τε καὶ τα των Ἐλληνων, ἐάν τι 470 μῖν μελη της προς τους αλλους Ελληνας ευνοίας μὰλ- λον δε καὶ φοβησόμεθα μη τι μίασμα τὶ προς ἱερον τα τομαυτα ἀπο των οἰκείων φερειν, ἐὰν μη τι δη ὁ θεὸς αλλο

λέγηρ υρθότατα, ἔφη. TZ δαί; γης τε τμήσεως της Ἐλληνικῆς και οἰκιῶν ἐμπρήσεως ποῖόν τί σοι δράσουσιν οι στρατιῶται προς τους πολεμίους ras, ἔφη, δόξαν αποφαινομένου ηδέως αν ἀκούσαιμι 'μοὶ μεν τοίνυν, ην δ' ἐγώ, δοκεῖ τουτων μηδέτερα ποιεῖν, ἀλλα τον ἐπέτειον καρπον ἀφαιρεῖσθαι καὶ ων νεκα, βουλε σοι λέγω; Πάνυ γε Φαίνεταί μοι, ῶσπερ α ονομάζεται δύο ταίταονόματα, πόλεμός τε και στάσις, οὐτω και εἰναι δύο, οντα

ἐπὶ δυοῖν τινοῖν διαφοραῖν λέγω δὲ τὰ δέ το μεν οἰκεῖον και ξυγγενές, το δε ἀλλότριον και ὀθνεῖον ἐπὶ μὲν ουν τητου οἰκείου εχθρα στάσις κέκληται, ἐπὶ δὲ τ ρ του αλλοτρίου πόλεμος. α ουδέν γε, ἔφη, ἄπο τρόπου λέγεις. c ρα δη καὶ εἰ τόδε προ τρόπου λέγω φημὶ γαρ το μεν Ἐλληνικον γένος αὐτο αὐτω οἰκεῖον εἶναι και ξυγγενές, τ δε βαρβαρικῶ θνεῖόν τε και ἀλλότριον Καλῶς γε,

ἔφη Ἐλληνας μεν ἄρα βαρβάροις και βαρβάρους Ἐλλησι

πολεμεῖν μαχομένους τε φησομεν καὶ πολεμίους φύσει εἰναι, καὶ πόλεμον την ἔχθραν ταύτην κλητέον Ἐλληνας δε Ελλησιν, ὁταν τι τοιοsτο δρῶσι, φύσει μὲν φίλους εἰναι, νοσεῖν δ' ἐν τω τοιούτω την Ἐλλάδα και σταοιάζειν, καὶ στάσιν την τοιαύτην ἔχθραν κλητίον. γῶ μέν, ἔφη, ξυγχωρῶ ουτω νομίζειν Σκόπει δη, εἶπον, ὁτι ἐν τῆ νsν ομολογουμένu στάσει, ὁπου αν τι τοιομον γένηται και δια-

στρ πόλις, ἐὰν κάτεροι κατέoων τέμνωσιν αγροίς ta

167쪽

ΠΟ ΑΙΤΕΙΑΣ .. 159 οἰκίας εμπιπρῶσιν, ώς ἀλιτηριώδης τε δοκεῖ η στάσις εἶναι

καὶ ουδετεροι αυτῶν φιλοπόλιδες is γα αν ποτε τόλμων την τροφόν τε καὶ μητερα κείρειν ἀλλα μετριον εἶναι τους καρπους ἀφαιρεῖσθαι τοῖς κρατοfσι των κρατουμε- νων, και διανοεῖσθαι, διαλλαγησομενων καὶ ου ἀειπολεμησόντων Πολυσαρ, εφη, μεμωτέρων αὐτη χιάνοια ἐκείνης. ἴδεδη εφην η συ πόλιν οἰκίζεις, οὐχ Ελληνὶς εσται Λεῖ γ' αυτην εφη Οὐκοfν καὶ αγαθοί τε καὶ μεροι ἔσονται Σφόδρα γε υλλ' ου φιλελληνες οὐδε οἰκείαν την Ελλάδα ηγήσονται Ουδε κοινωνήσουσιν ων- πε οι αλλοι ἱερῶm, αι σφόδρα γε Οὐκοsν την προς τοὐς Ελληνας διαφορὰν ώς οἰκείους στάσιν γησονται και 47lουδεονομάσουσι πόλεμον Ου γάρ. αιῶς διαλλαγησόμενοι ἄρα διοίσονται; Πάνυ μεν Osν Ευμενῶς δη σωφρονιοsσιν, ου ἐπὶ δουλεία κολάζοντες οὐδ' ἐπ λεθρω, σωφρονιστα οντες, ου πολέμιοι Ουτως, ἔφη Οὐδ' ἄρα την Ελλάδα Ἐλληνες οντες κεροsσιν, οὐδε οἰκησεις ἐμπρησουσιν, οὐδε ομολογησουσιν ενἈκάστη πόλει πάντας εχθροὐς αὐτοῖς ἐναι, και ἄνδρας και γυναῖκας καὶ παῖ δας, αλλ ολίγους ἀεὶ εχθροὐ τους αἰτιους της διαφορῶς' καὶ δια ταsτα πάντα ουτ την γην ἐθελήσουσι κείρειν αυ- τῶν ώς φίλων των πολλῶν, ουτ οικίας ἀνατρέπειν, ἀλλα μέχρι τούτου ποιησονται την διαφοράν, μὰρ ου ἀν οἱ αἴτιοι ἀναγκασθῶσιν υπὸ τῶν ἀναιτίων ἀλγούντων δου- ναι δίκην πιῶ μέν, ἔφη, ομολογῶ ούτω δεῖν προς τους εναντίους τους μετέρους πολίτας προσφέρεσθαι προς δε του βαρβάρους, νυν οι Ἐλληνες προ αλλήλους Tιθῶμεν δη καὶ τοsτον τον νόμον τοι φύλαξι, μήτε γην τέμνειν μητε οἰκίας ἐμπιπράναι Θῶμεν, φη, καὶ ἔχειν γε καλῶς ταῶτά τε καὶ τα πρόσθεν. XVII. Ἀλλα γάρ μοι δοκεῖς, d Σώκρατες, ἐάν τις σοι τα τοιαῶτα επιτρέπη λέγειν, οὐδέποτε μνησθήσεσθαι Ἀν

168쪽

τω πρόσθεν παρωσάμενος πάντα ταίτα εἴρηκας, τλώς

δυνατὴ αὐτη η πολιτεία γενέσθαι καὶ τίνα τρόπον ποτε δυνατή ἐπεὶ o τι γε, εἰ γέν0ιτο, πάντ' αν εἴη ἀγαθὰ πόλειὴ γεet/οιτο, και ἀχυ παραλείπεις ἐγὼ λεγω, τι καὶ τοῖς πο-D λεμίοις αριστ αν μάχοιντο τω κιστα ἀπολείπειν αλλήλους, γιγνώσκοντές τε καὶ ἀνακαλοίντες ταυτα τα ὀνόματα εαυτούς, αδελφούς, πατερας, υἱεῖς, εἰ δε και το θῆλυ συστρατεύοιτο, ειτε καὶ εν τ αυτὴ τάξει εἴτε καὶ ὁπισθει ἐπιτεταγμένον, φόβων τε νεκα τοι εχθροῖς καὶ εἴ ποτε τις ανάγκη βοηθείας γένοιτο, οἰδ οτι ταύτs πάντη αμαχοιαν iεν καὶ οἴκοι εἰ παραλείπεται ἀγαθά, σα αν εἴη

αὐτοῖς, ὁρῶ ἀλλ' ς εμολομολογοοντος πάντα ταsταο τι εχ αν και αλλα γε μυρία, εἰ γένοιτο ἡ πολιτεία αὐτη, μηκέτι πλείω περι αυτῆς λεγε, ἀλλα osτο αυτὸ δη πει - ρώμεθα μῆς αυτοὐ πείθειν ως δυνατὸν και η δυνατόν,

47 τα δ' αλλα χαίρειν ἐῶμεν Ἐξαίφνης γε σύ, ν δ' ἐγώ,

ῶσπερ καταδρομὴν ἐποιήσω ἐπι τον λόγον μου, καὶ ου συγγιγνώσκεις στραγγευομένω ἴσως γὰρ υκ οἶσθα, ὁτι μόγις μοι τὼ δύω κύματε ἐκφυγόντι νίν τὰ μέγιστον καὶ χαλεπώτατον της τρικυμίας επάγεις, ο ἐπειδὰν ἴδρὶ τε καὶ ἀκούσyς, πάνυ συγγνώμην εξεις, ὁτι εἰκότως ἄρα ώκνουν

τε και ἐδεδοίκη Θω παράδοξον λέγειν λόγον τε και ἐπιχειρειν διασκοπεῖν ἰσω αν, φη, τοιαsτα πλείω λέγIς,

ἡττον ἀφεθήσει φ' μῶν προς τὰ μὴ εἰπεῖν, πῆ δυνατὴ γίγνεσθαι αὐτη ἡ πολιτεία ἀλλα λέγε και μὴ διάτριβε. Osκοsν ην δ' ἐγώ, πρῶτον μεν τόδε χρὴ ἀναμνησθῆναι, ὁτι ἡμεῖς ζητοίντες δικαι0σύνην οἱόν ἐστι και ἀδικίαν δεsροήκομεν χρή ἀλλα τί τοὐτό γ' ἔφη Ουδήν Ἀλλ'

ἐὰν εἴρωμεν οἷόν ἐστι δικαιοσύνη, αρα καὶ ἄνδρα τόν δίκαιον ἀξιώσομεν μηδεν δειν αυτῆς ἐκείνης διαφέρειν, ἀλλα πανταχῆ τοιοίτον εἶναι. οιον δικαιοσύνη ἐστίν, ἀγαπήσομεν, ἐὰν τι ἐγγύτατα αυτῆς 1 καὶ πλεῖστα των

169쪽

αλλων ἐκείνης μετεχli; υτως, εφθ' ἀγαπησομεν Παὐα- δείγματος αραενεκα, sed εγώ, εζητουμεν αυτό τε δικαιο-

συνην οἱον ἐστι, καὶ ανδρα τον τελέως δίκαιον ει γένοιτο και Oio αν iη γενόμενος, καὶ ἀδικίαν αυ και τυν ἀδικώτατον is εις κείνους αποβλέποντες, io αν μιν φαι νωνται ευδαιμονίας τε πέρι και του ναντίου, ἀναγκαζώμεθα καὶ περι ημῶν αυτῶν ομολογεῖν, o αν ἐκείνοις τι δμοιότατος si τηνὰκείνοις μοι9αν μοιοτάτην ξειν, ἀλλ'

os τούτου νεκα, is ἀποδείξωμεν δυνατὰ ταὐτα ίγνεσθαι Tosτο μέν, φη, ἀληθες λέγεις. i ει ν υ νηττόν τι ἀγαθον ζωγράφοa εἶναι ος ανγράφας παράδειγμα, οἷον αν εἴη ὁ κάλλιστος ἄνθρωπος, και πάντα εις

νατὸν γενέσθαι τοιουτον ανδρα M A ου ἔγωγ'

ἔφη Tίουν ου και μεῖς, φαμέν, παράδειγμα ἐποιοέμεν λόγω ἀγαπης πόλεως Πάνυ γε Hττόν τι υν οίει μύς εὐλέγειν τούτου ενεκα, εὰν μη ἐχωμεν ἀποδεῖξαι, ώς δυνατὰν ουτω πόλιν οικῆσαι ώς ἐλέγετο Oυ δῆτα, ἔφη. ομεν τοίνυν ἀληθές, ν δ εγώ, 0υτως ει δεχη και osroπ9οθυμηθῆναι δει σην χάριν, ἀποδεῖξαι, πῆ μάλιστα καὶ

κατὰ τί δυνατώτατ αν εἴη πάλιν μοι προς την τοιαύτVM

ἀπόδειξιν τα αυτὰ διομολόγησαι. α ποια As Oiόν τέ τι πραχθῆναιῶς λέγεται, η φύσιν ἔχει πρῆξιν λέξεως ηττον Σ3αληθείας ἐφάπτεσθαι, καν ει μη se δοκεῖ, ἀλλα συ πότε ψον ὁιιολογεῖς ουτως του; ομολογῶ, ἔφη. I sτο μεν δημη ανάγκαζέ με, οια τω λόγω διηλθομεν, τοιαsτα παντάπασι κα τω ἐργωδεῖν γιγνόμενα ἀποφαίνειw ἀλλ ὰὐοῖοί τε γενώμεθα ευρεῖν, ῶς αν εγγύτατα των εἰρημένων πολις οἰκησειεν, φάναι ημὰς ἐξευρηκέναι, ώς δυνατὰ ταλαγίγνεσθαι, ἀχλἐπιτάττεις τουπιαγαπησεις τούτων τυγχάνων εγὼ μεν γὰγαν ἀγαπώην. si γαλεγώ. ἔφη. XVIII. - δη μετὰ τουτ , ς υικε, πειρώμεθα PiAT IV. ' fi

170쪽

ζqτεῖν τε κιὼ ποδεικνυναι, τί ποτε νυν κακῶς εν ταῖς uO-λεσι πράττεται, δι' ο υνουτως οἰκοsνται, καὶ τίνος ανσμικροτατου μεταβαλόντος ελ ι εἰς τουτ ν τον τρόπον

της πολιτείας πόλις, μάλιστα μὲν ἐνός, εἰ δε μη δυοῖν ειδε μη, ο τι ολιγίστων τον αὐιθμον καὶ σμικροτάτων την δύναμιν Παντάπασι μεν ουν, ἔφη. μος μεν τοίνυν, νδ' ἐγώ, μεταβαλόντος δοκουμέν μοι εχειν δεῖξαι οτι μεταπέσοι αν, Ου μεν τοι σμικρου γε υδ ραδίου, δυνατου δε.

Τίνος; φη - αυτωδη, ν δ εγώ, ἐμι, ο τω μεγίστω προεικάζομεν κυματC εἰρησεται δ' ουν, εἰ καὶ μελλε γέλωτί τε ἀτεχνῶς σπερ Θα κγελῶν και ἀδοξία κατακλυσειν σκόπει δε ο μέλλω λεγειν. Λέγε, ἔφη Ἐὰν μη, D ν δ εγώ, οι φιλόσοφοι βασιλεύσωσιν ἐν ταῖς πόλεσιν η οἱ βασιλεῖς τε νυν λεγόμενοι και δυνάσται φιλοσοφήσωσι γνησίως τε και ἱκανῶς καὶ τοίτο εἰς ταῶτὸν ξυμπίσχὶ,

δυναμίς τε πολιτικη και φιλοσοφία των δε sν πορευομένων χωρὶς ἐφ' κάτερον αἱ πολλαὶ φύσεις ε ανάγκης

ἀποκλεισθῶσιν, Ουαεστι κακῶν παυλα, ω φίλε Γλαυκων, ταῖς πόλεσι, δοκῶ δ' ουδε τω ἀνθρωπίνω γένει, ουδε αυτη η πολιτεία μη ποτε πρότερον φυι τε εἰς το δυνατὸν καιφῶς ηλίου δη, πινῶν λόγω διεληλύθαμεν ἀλλα τουτό

ἐστιν, ο ἐμοὶ πάλαι ὁκνον ἐντίθησι λέγειν, ρῶντι ως πολυ παρὰ δόξαν ρηθησεται χαλεπὸν γαρ ἰδεῖν, ὁτι Ουκαν αλλη τις ευδαιμονησειεν ουτε ἰδία υτε δημοσία καιος, AZ Σώκρατες, ἔφη, τοιουτον ἐκβέβληκας ρῆμα τε και λόγον, ὁ ειπὼν γο επὶ σε πάνυ πολλούς τε και υ 74 φαυλους νυν ουτω οἷον ὐίψαντας τὰ ιμάτια γυμνους, λαβόντας ὁ τι ἐκάστφ παρέτυχεν οπλον θεῖν διατεταμένους ως θαυμάσια ἐργασομένους' ους εἰ μη ἀμυνεῖ τῶ λόγω καὶ ἐκφευξει τω ἔντι τωθαζόμενος δώσεις δίκην Ουκουν συ tau ην δ' ἐγώ, τούτων αἰτιος Καλῶς γ ἔφη, θωποιῶπι αλλά τοί σε ου'oo δώσω αλλ' ἀμυνῶ οἱς δυναμ