Rei Publicae libri decem

181쪽

προσργοκὰς ποτέ τινά, Ἱκανῶς αν στερξαι, ο πράττων αναλγῶν τε πράττοι καὶ μόγις σμικρὰν ἀνυτων Ουκ ανγενοιτο Τί δ' εἰ μηδεν ων μάθοι σώζειν δύναιτο, λήθης ων πλεως. αρ αν io τ' in επιστήμη μη κενος εἶναι; Καὶ πῶς υνόνητα δη πονῶν Ουκ οἴει ἀναγκασθησεται τελευτῶν αυτόν τε μισεῖν καὶ την τοιαυτην πρῆξιν Πῶς δ' ου; επιλήσμονα αραψυχην ἐν ταῖς ἱκανῶς φιλοσόφοις μη ποτε ἐγκρίνωμεν, αλλὰ μνημονικην αυτην ζητῶμεν δεῖν εἶναι Παντάπασι μεν ουν. λλ' ου μην τό γε της ἀμουσου τε καὶ ἀσχήμονος φυσεως αλλοσε ποι αν φαιμενελκειν η εἰς ἀμετρίαν. TZ μην; ληθειαν δε ἀμετρία γεῖ ξυγγενῆ εἰναι η εμμετρία μετρία. Ἐμμετρον αρα καὶευχαριν ζητῶμεν προς τοῖς αλλοις διάνοιαν φύσει, ην επὶ την τοροντος ἰδέαν κάστου το αυτοφυε ευάγωγον παρέξει Πῶς δ' ου Trisν; hin δοκοsμέν σοι ουπιαναγκαῖα καστα διεληλυθέναι καὶ πόμενα ἀλλήλοις τη μελλούση του οντος ἱκανῶς τε καὶ τελεως ψυχθ μεταλήψεσθαι;

Ἀναγκαιότατα μεν ουν, φη Ἐστιν ουν πn μέμψει τοι Nosτον επιτήδευμα O μη ποτ' αν τις οιός τε γενοιτο ἱκανῶς

επιτηδεοσαι εἰ, φύσει εἴη μνήμων, εὐμαθής, μεγαλοπρεπής, εὐχαρις, φίλος τε και ξυγγενῆ αληθείας, δικαιοσύνης, ανδρείας, σωφροσύνης οὐδ αν ὁ Μῶμος, φη, τό γε τοιοsτον μεμψαιτο υλλ ν δ εγώ, τελειωθεῖσι

τοῖς τοιούτοις παιδεία τε καὶ λικία ἀρα ου μόνοις ἀν την πόλιν ἐπιτρέποις; III. Και λυδείμαντος, ὀ Σώκρατες, εφη, προς μενταυτά σοι ουδεὶς αν οἰός iη ἀντειπεῖν Ἀλλὰ γὰρ τοι Βόνδε τι πάσχουσιν οἱ ἀκούοντες ἐκάστοτε, νυν λεγεις ηγosνται δι' ἀπειρίαν του ερωταν καὶ ἀποκρίνεσθαι πὰτολλόγου παμ εκαστον το ερώτημα σμικρῖν παραγόμενοι ἀθροισθένrων τῶν σμικρῶν επὶ τελευτῆς των λόγων μίγων σφάλμα και εναντίον τοι πρώτοις ἀναφαίνεσθαι

182쪽

καὶ Igπερ πο των πεχτευειν δεινῶν οἱ μη τελευτῶrτες c ἀποκλείονται κά ου ἐχουσιν τι φερωσιν, Ουτω καὶ σφεῖς τελευτῶντες ἀποκλείεσθαι, καὶ ου ἔχειν ' λεγω- σιν υπο πεττείας αυ ταύτης τινος τερας ουπιεν ήφοις

αλλ' ἐν λόγοις ἐπεὶ τό γε αληθες ουδέν τι μῆλλον ταυτηὶ εχειν λέγω δ' ει το παρον ἀποβλέψας νυν γαρ φαίη αντί σοι λόγω μὲν ου εχειν καθ' εκαστον το ἐρωτώμενον ἐναντιουσθαι, εργω δε οραν, σοι αν επὶ φιλοσοφίαν ὁρ- μησαντες μη του πεπαιδευσθαι νεκα αψάμενοι νεοι or τες

ἀπαλλάττωνται, ἀλλα μακρότερον ἐνδιατρίψωσι, τους μετπλείστους καὶ πάνυ ἀλλοκότους γιγνομένους,ῖνα μὴ παμπονηρους εἴπωμεν, τους δ επιεικεστάτους δοκουντας ομως τουτό γε πο ου ἐπιτηδεύματος ου ἡ ἐπαινεῖς πάσχοντας, αχρήστους ταῖς πόλεσι γιγνομένους. καὶ γώ ἀκουσας, Οἰε ουν, εἶπον τους ταῶτα λέγοντας ψεύδεσθαι Ου οιδα η δ ος, αλλὰ το σοι δοκοsν δέως αν ἀκούοιμι Ἀκούοις αν, τι ἐμοιγε φαίνονται τἀληθῆ λέγειν Πῶς οὐν εφη, ε εχει λέγειν, τι υ πρότερον κακῶν παύσονται αἱ πόλεις, πρὶν αν ἐν αὐταῖς οἱ φιλόσοφοι αρξωσιν, ους ἀχρηστους μολογουμεν αὐταῖς εἶναι ἔρρωτας ην δ' ἐγώ, ἐρώτημα δεόμενον ἀποκρίσεως δι εἰκόνος λεγομένης Συχέ γε, ἔφη. οἶμαι, ουπιεωθας δι' εἰκόνων λέγειν. IV. ἐεν, iπον ' σκώπτεις ἐμβεβληκώς με εἰς λόγον in ουτ δυσο πόδεικτον; ακουε δ' ουν της εικόνος, is ἔτι μῆλλον ἐδρς ως γλίσχρως εἰκάζω ουτω γὰρ χαλεπον πάθος τῶν ἐπιεικεστάτων. ὁ προς τὰς πόλεις πεπόνθασιν.ῶστεχυδ εστιν ἔν οὐδεν ἄλλο τοιουτον πεπονθός, αλλὰ δεῖ εκ πολλῶν αὐτο ξυναγαγεῖν εἰκάζοντα καὶ ἀπολογούμενον υπὲρ αυτῶν, οἱον οἱ γραφεῖς τραγελάφους καὶ τὰ

τοιαsτα μιγνύντες γράφουσι νόησον γὰρ τοιουτονὶ γενόμενOr εἴτε πολλῶν νεῶν πίμι εἶτε μιῆς ναύκληρον

183쪽

μεγέθει μὲν και θώμῖνυπὲρ τους εν τη νηὶ πάντας, πόκωφον δὲ καὶ ορῶντα ῶσαυτως βραχυ τι καὶ γιγνώσκοντα περὶ ναυτικῶν τερα τοιαsτα, τους δε ναυτας στασιάζοντας προς ἀλλήλους περὶ της κυβερνήσεως, καστον οἰόμενον δεῖν κυβερνῶν, μήτε μαθόντα πώποτε την τέχνην μήτε ἔχοντα ἀποδειξαι διδάσκαλον αυτολμηδε χρόνουεν ω ἐμάνθανε, προ δε τουτοις φάσκοντας μηδε διδακτον εἶναι, αλλὰ καὶ τον λέγοντα ς διδακτον λοιμου κατατέμνειν αυτοὐς δε αυτ ἀεὶ τω ναυκλήρω περικεχυ- σθαι δεομένους καὶ πάντα ποιοsντας οπως αν σφίσι τοπηδάλιον ἐπιτρωχὶ, ἐνίοτε δ αν μη πείθωσιν αλλὰ αλλοι μῆλλον, τους μεν αλλου, ἀποκτιννύντας ἐκβάλλοντας εκ της νεώς, τον δὲ γενναῖον ναύκληρον μανδραγόρα μέθονη τινι ἄλλω ξυμποδίσαντας της νεὼς ἄρχειν χρωμένους τοι ἔνοsσι, και πίνοντάς τε και εὐωχουμένους πλεῖν ως το εἰκος τους τοιούτους, προ δε τούτοις ἐπαινοsντας ναυτικον μεν καλοsντας και κυβερνητικον και ἐπιστάμε ονον τὰ κατὰ ναsν ος α ξυλλαμβάνειν δεινὰς j, πως ἄρξουσιν ῆ πείθοντες λβιαζόμενοι τον ναέκληρον, τονδε μη τοιοsτον ψέγοντας, ἄχρηστον, οὐδε ἀληθενos

κυβερνήτου πέρι μηδ' παῖοντες, τι ανάγκη αὐτω τηνόπιμέλειαν ποιεῖσθαι ἐνιαυτολκαὶ ωρῶν και ουρανολκαι ἄστρων και πνευμάτων καὶ πάντων των τὶτέχνυ προσηκόντων, εἰ μέλλει τω ὁντι νεώς αρχικὰς ἔσεσθαι, οπως δὲ κυβερνησε ἐάν τέ τινες βούλωνται εάν τε μή μήτε τέχνην τούτου μήτε μελέτην οἰόμενοι δ νατὸν εἰναι λαβεῖν ἄμακα την κυβερνητικήν. τοιούτων δη περ τὰς ναs γιγνομένων τονίς ἀληθῶς κυβερνητικὰν οὐχ ἡγειῶν τω ονχιμετεωροσκόπον τε καὶ ἀδολέσχην καὶ ἄχρηστόν σφισι κα- 48sλεῖσθαι αὐτῶν ἐν ταῖς Οὐτω κατεσκευασμέναις ναυσὶ

πλωτήρων Καὶ μάλα, ἔφη o δείμαντος οὐδ' ην δ' πώ οἶμαι δEῖσθαί σε ἐξεταζομένην την εἰκόνα ἰδεῖν, οτι

184쪽

ταῖς πόλεσι προς τους ἀληθινους φιλοσόφους την διάθεσιν ἔοικεν, ἀλλα μανθάνειν ο λεγω Και μάλα, ἔφq. Πρῶτον μεν τοίνυν κεῖνον τον θαυμάζοντα, τι οἱ φιλόσοφοι οπι τιμῶντα εν ταῖς πόλεσι, δίδασκε τε την εικονα καi πειρῶ πείθειν, τι πολλα θαυμαστότερον ' εἰ ἐτιμῶντο. υλλὰ θιδαξω, εφη. α υτι τοίνυν τἀληθῆ λέγει,

ῶς αχρηστοι τοι πολλοις οἱ ἐπιεικέστατο των ν φιλοσοφία ' της μέντοι χρηστίας τους τχρωμενους κελευε αλτιῆσθαι, ἀλλα μη τους επιεικεῖς. ου γαρ ἔχει φυσιν κυβερνήτην ναυτῶν δεῖσθαι αρχεσθαι φ' αὐτου. οὐδε τους

σοφους ἐπὶ τὰς τῶν πλουσίων θύρας ἰέναι, αλλ' ὁ τουτοκομψευσάμενος ψευσατο, το δε ἀληθες πεφυκεν εάν τε πλούσιος εάν τε πενης κάμνri, ἀναγκαῖον εἰναι επὶ ατρῶν θύρας ἰέναι και πάντα τον ἄρχεσθαι δεόμενον επὶ τὰς του ἄρχε ν δυναμενου, ουτὼν ἄρχοντα δεῖσθαι τῶν ἀρχο- μενων ἄρχεσθαι, ου αν τι αληθεία τι οφελογὴ αλλὰ τοὐς νυν πολιτικοὐς ἄρχοντας ἀπεικάζων οἱ ἄρτι ἐλέγομεν ναυται Ουχ ἀμαρτήσει, και τοῖ)ς υπο τούτων ἀχρήστους λεγομενους και μετεωρολεσχας τοις γαληθῶς κυβερνήταις. ρθότατα, φη. Εκ τε τοίνυν τούτων καὶ ν Os- τοις Ου ράδιον ευδοκtμει το βελτιστον επιτηδευμα ποο τῶν τἀναι τία επιτηδευόντων, πολ δε μεγίστη καὶ σχυροτάτη διαβολη γίγνεται φιλοσοφία διὰ τοὐς τὰ τοιαῆτα

φάσκ0ντας επιτηδεύειν, ους δη σὐ φύντονἈγκαλοsντα τῆφιλοσοφία λεγεινῶς παμπόνηροι οἱ πλειστοι τῶν ιόντων εα αυτήν, οἱ δε επιεικεστατοι ἀχρλιστοι κω γ'ὼ συνεχώ- σα αληθῆ σε λεγειν. η γάμ; μίV. Ουκουν της ιμεν τῶν πιεικῶν αχρηστίας την αἰτίαν διεληλυθαμεν Και μάλα. TV δε τῶν πολλῶν πονηρίας τον,νάγκην βούλει το μετὰ τοfτο διελθωμεν, καἰ οτι οὐδε τούτου φιλοσοφία αἰτία, αν δυνώμεθα, πειραθῶμεν δεῖξαι Πάνυ μεν ουν 'Aκουωμεν ὁ κια λέγωμεν

185쪽

το, εἰ νω χεις, προτον μὲν ἀληθεια, ην διώκειν αὐτον πάντως καὶ παντη ει et ἀλαζόνι ὁντι μηδαμῆ μετεῖναι φιλοσοφίας ἀληθινης. Ην γὰρ υτ λεγόμενον. Οὐκουν ῖν μεν τουτο σφύδρα ουτω παρὰ δέξαν τοῖς νυν δοκουμένοις περὶ αὐτου καὶ μάλα, φη. Iηρ' υν δὴ οὐ μετρίως ἀπολογησόμεθα, οτι προ τ ον πεφυκδες εἰη ἁμιλλῆσθαι ο γε φύντως φιλομαθής, καὶ ουκ επιμένοι ἐπὶ τοις δοξαζομενοι εἶναι πολλοῖς εκάστοις, ἀλλ' ῖοι και υκ

ἀμβλυνοιτο ουδ' ἀποληγοι του Ἀρωτος, πριν αυτου δεστιν κάστου της φύσεως ψασθαι- προσήκει ψυχης ἐφάπτεσiχαι τόυ τοιουτου ' ποοσήκει δὲ ξυγγενεῖ - πλησιάσας κα μιγεὶς τω οντ οντως γεννησας νουν και ἀλη- θειαν, γνοίη τε καὶ ληθῶς ζω καὶ τρεφοιτο και υτωλη ροι ἁδῖνος, πριν δ' ου Oiόν - φη, μετριώτατα. TZχυν τουτω τι μετέσται εsδος αγαπὰν η πῆν τοὐναντίον μισεῖν μισεῖν ἔφη. υγουμενης δη αληθείας ουπιαν ποτε, οἶμαι φαῖμεν αὐτη χορον κακῶν ἀκολουθῆσαι Πῶς γάρ Ἀλλ' etiγιες τε καὶ δίκαιον ηθος ω και σωφροσυνηνεπεσθαι υρθῶς ἐφη Καὶ δ τὀν αλλον της φιλοσόφου φυσεως χορον τί δει πάλιν ἐξ ἀρχῆς ἀναγκάζοντα τάττειν;

μεμνησαι γάρ που οτι ξυνεβη προσῆκον ταυτοις ανδρεία μεγαλοπρέπεια, εχ μὰθεια μνήμη και σου επιλαβομένου,

οτι πῆ μὲν ἀναγκασθήσεται ομολογειν οις λέγομεν, ἐάσας θὲ τους λόγους ει αυτοὐς ἀποβλέψας περὶ ν ὁ λόγος, φαίη ορῆν αὐτῶν του μεν ἀχρηστους τοὐς δε πολλοὐς κακοὐ πῶσα' κακίαν της διαβολῆς την αἰτίαν ἐπισκο-πουντες ἐπὶ τούτω νῶν γεγόναμεν, τί ποθ' οἱ πολλοὶ κακοί, και τούτου δη ενεκα πάλιν ἀνειλήφαμεν την τῶν ἀλγθῶς φιλοσόφων φύσιν καὶ ἐξ ανάγκης ώρισάμεθα 'Eστιν,

186쪽

PI Tαύτυς δή, ην δ εγώ, της φυσεως δεῖ θεάσασθαι τὰς φθοράς, ῶς διόλλυτια εν πολλοῖς σμικρὰν δε τι ἐκ φευγει, ους δη καὶ ου πονηρους ἀχρήστους δε καλουσι N καὶ μετὰ τουτο αυ τὰς μιμουμένας ταυτην καὶ εἰς το ἐπι - τήδευμα καλσταμένας αυτης, οἱαι οὐσαι φυσεις ψυχῶνεις ἀνάξιον καὶ μεῖζον εαυτῶν ἀφικνουμεναι επιτήδευμα, πολλαχῆ πλημμελουσαι, πανταχr καὶ επι πάντας δόξαν. ῖαν λέγεις φιλοσοφία προσῆψαν Πνας δε εφη, τὰς διαφθορὰς λέγεις; γώ σοι, εἰπον, αν οἱός τε γένωμαι, πει-ούσομαι διελθεῖν τόδε μὲν ουν, ἐμαι, πῶς μῖν μολογησει, τοιαύτην φύσιν και πάντα χουσαν OG προσετά-

ξαμεν νυν δη, εἰ τελέως μέλλοι φιλόσοφος γενέσθαι, ολιγάκις ἐν ἀνθρώποις φύεσθαι καὶ λίγας η υκ Oi ει; Σφόδρα γε Tούτων δ των λίγων σκόπει ς πολλοι ὁλεθροι καὶ μεγάλοι. ῖνες δη 'σμεν πάντων θαυμαστότατον ἀκοsσαι, οτι ἔν εκαστομών επPνέσαμεν της φυ σεως ἀπόλλυσι την ἔχουσαν ψυχὴν και ἀποσπα φιλοσοφίας λέγω δε ἀνδρείαν, σωφροσύνην, και πάντα α διήλ- C, θομεν 'Mτοπον, φη, ἀκοῶσαι πτι τοίνυν, ην δ' ἐγώ, προς τουτοις τὰ λεγόμενα ἀγαθὰ πάντα φθείρει καὶ ἀποσπῶ κάλλος καὶ πλοsτος και ἰσχος σώματος καὶ ξυγγένεια ἐρρωμένη ἐν πόλει καὶ πάντα τὰ τούτων οἰκεῖα εχεις γαρτον τύπον ων λέγω 'Εχω, ἔφη και ηδίως γ' αν ἀκριβώστερον α λέγεις πυθοίμην Λαβο τοίνυν, ἐν δ' ἐγώ, ολου αυτολορθῶς, καί σοι εἴδηλόν τε φανεῖται και υκ ἄτοπα δόξει τὰ προειρημένα περ αυτῶν. Πῶς οὐν ἐφη, D κελε JEις Παντός, ην δ' ἐγώ, σπέρματος πέρι η φυτου, εἴτε ἐγγξίων εἴτε τῶν ζώων, ἴσμεν, ὁτι το μη τυχὰν τροφῆς η πνοσήκει ἐκάστω μηδ' ῶρας μηδε τόπου ὁσω αν ἐρρωμενεστερον ὴ, τοσούτω πλειόνων ἐνδεῖ τῶν πρεπόντων Ἀγαθῶ γάρ που κακον ἐναντιώτερον τῶ μη ἀγαθῶ Πῶς δ' ου Ἐχει δη, οἶμαι, λόγον, τον 9ίστη

187쪽

φυσιν εν ἀλλοτριωτερα ουσαν τροφὴ κάκιον ἀπαλλάττειν της φαυλης Ἐχει Ουκουν, ν δ εγω, λυδείμαντε, και ' τὰςἘνυχας ουτω φῶμεν τὰς ευφυεστάτας κακης παιδαγωγίας τυχουσα διαφερόντως κακὰ γίγνεσθαι η la ταμεγάλα αδικηματα καὶ την ακρατον πονηρίαν ε φαυλqς, αλλ' υκ κ νεανικῆς φυσεως τροφὴ διολομενης γίγνεσθαι, ἀσθενῆ δε φυσιν μεγάλων ουτ αγαθῶν υτε κακῶν αἰτίαν ποτε ἔσεσθαι Ουκ, αλλα, φδ' oς, ουτως. υντοίνυν εθεμεν του φιλοσόφου φυσιν, αν μεν οἶμαι, μα- 92θήσεως προσηκουσης τυχύ, εἰς πῆσαν ἀρετην ανάγκη αυξανομενην ἀφικνεῖσθαι, ἐὰν δε μ εν προσηκουστὶ σπαρεῖσά τε καὶ φυτευθεῖσα τρέφηται, εἰς πάντα τἀναντία αυ, ἐὰν μη τις αυτy βοηθησας θεῶν nri η καὶ συ γε ωσπερ οι πολλοί, διαφθειρομενους τινὰς εἶναι πλσοφιστῶν νέους, διαφθείροντας δέ τινας σοφιστὰς ἰδιωτικούς, τι καὶ ἄξιον λόγου, ἀλλ' υκ αυτους τους αὐτα λέγοντας μεγίστους μεν εἶναι σοφιστάς, παιδευειν δε τελεώτατα καὶ ἀπεργάζεσθαι χυς βουλονται εἶναι και νέους

καὶ πρεσβυτέρους καὶ ἄνδρας και γυναῖκας Πότε δη ηδ ος πιταν, εἶπον, ξυγκαθεζόμενοι ἀθρόοι οι πολλοὶ εἰς εκκλησίας η εἰς δικαστηρια η θεατρα η στρατόπεδα τινα ἄλλον κοινὸν πληθους ξυλλογον ξυν πολλω θορυβωτα μεν ψέγωσι των λεγομένων η πραττομένων, τα δε ἐπαινῶσιν, υπερβαλλόντως κάτερα, και ἐκβοῶντες καὶ κροτουντες, προς δ' αυτοῖς α τε πετραι και ο τόπος ἐν χαν σιν ἐπηχουντες διπλάσιον θόρυβον παρέχωσι τουφογου και ἐπαίνου ἐν δη τω τοιουτω ον νέον, το λεγόμενον, τίνα lει καρδίαν ἴσχειν η ποίαν φαυτω παιδείαν διωτικην ἀνθέξειν, ν ου κατακλυσθεῖσαν ποτου τοιομου ψόγου η ἐπαίνου οἰχήσεσθαι φερομένην κατα ροῶν, ' αν ουτος φέρri. καὶ φήσειν τε τα αυτὰ τούτοις καλὰ κα αἰσχρὰ εἶναι, και ἐπιτηδευσειν ἄπερ αν ου D

188쪽

τοι, και σεσήθαι τοιουτον Πολλή, φδ ος, ω Σώκρατες.

ἀνάγκη VII Kαὶ μην ην ' γώ. ουπω την μεγίστην ανάγκην εἰρήκαμεν Ποίαν; φη Ἐν εργω προστιθέασι, λόγωμη πεί ντες, ουτοι οἱ παιδευταί τε και σοφισταί η υκ Oiσθα, τι το μη πειθόμενον ἀτιμίαις τε καὶ χρήμασι καια ανάτοις κολάζουσιν Καὶ μάλα, ἔφη, σφόδρα. ἱνα ουναλλον σοφιστην οἴει η ποίους ἰδιωτικοὐ λόγους ναντία τούτοις τείνοντας κρατησειν; Oiμαι μεν ουδενα, φδ ος.

Ου γάρ, ν δ εγώ, ἀλλα και το επιχειρεῖν πολλὴ ἄνοια. ουτ γαρ γίγνεται υτε γέγονεν οὐδε υν μὴ γένηται' ἄλλο4 ἀλλοῖον θυς προς ἀρετὴν παρὰ τὴν τούτων

παιδείαν πεπαιδευμένον, ἀνθρώπειον, ω ταῖρε θειον

μέντοι κατὰ τὴν παροιμίαν ἐξαιρῶμεν λόγου ευ γα χρὴ

εἰδέναι, ο τί περ αν σωθ' si τε καὶ γένηται οἱον δε ἐν τοι - 493 αύτνκαταστάσει πολιτειῶν, θεου μοιραν αὐτο σῶσαι λέγων ου κακῶς ἐρεῖς. υδ' ἐμοι ἄλλως, ἔφη δοκεῖ Ἐτι τοίνυν σοι, ὴν δ εγώ, προς τούτοις και τόδε δοξάτω Toποιοπι, καστος τῶν μισθαρνούντων ἰδιωτῶν, ους δηουτοι σοφιστὰς καλουσι καὶ ἀντιτέχνους γοsνται, μὴ ἄλλα παιδευεινή ταsτατα τῶν πολλῶν δόγματα, ἁ δοξὰ- ζουσινίταν ἀθροισθῶσ/, και σοφίαν ταύτην καλειν, Os- όνπερ ανα θρέμματος μεγάλου και ἰσχυροὐτρεφομένου τὰς οργάς τις καὶ ἐπιθυμίας κατεμάνθανεν, ὀπύ τε προς- ελθειν χρὴ καὶ ὁπράψασθαι αυτοs, και πότε χαλεπώτατον ἡ πραότατον καὶ επιτίνων γίγνεται, και φωνὰς οὐεφ' οἶς κάστας εἰωθε φθέγγεσθαι, και οῖας, ἄλλου φθεγγομένου μερ0sταί τε και ἀγριαίνει, καταμαθὼν δὲ ταῶτα πάντα ξυνουσία τε καὶ χρόνου τριβr σοφίαν τε καλέσειεν καὶ ως τέχνην συστησάμενος ἐπὶ διδασκαλίαν τρίποιτο, μηδεν εἰδώς τρὶ ἀληθεία τούτων τῶν δογμάτων τε κα επιθυμιῶν, τι καλὰν αἰσχρονή ἀγαθῖνέ κακὰν

189쪽

δίκαιον η αδικον, νομάζοι δε πάντα ταυτα ἐπὶ ταῖς του

μεγάλου ζώου δοξαις, οἷς μεν χαίροι ἐκεῖνο ἀγαθὰ καλῶν,

Oli δε αχ ιτο κακά, αλλον δε μηδενα εχοι λόγον περὶ αυ- των, ἀλλὰ τἀναγκαῖα δίκαια καλοῖ καὶ καλά, την δὲ του ἀναγκαίου καὶ ἀγαθυυ φυσιν, οσον διαφέρει, τῶ οντι, μητε ἐωρακώς εἴη μητε ἄλλω δυνατος δεῖξαι τοιουτος διωνπρος ιος υ ατοπος α σοι δοκεῖ εἶναι παιδευτης;

οιγ 4φη. -ουν τι τούτου δοκεῖ διαφέρειν ὁ την των πολλῶν καὶ παντοδαπῶν ξυνιόντων ὀργην καὶ ηδονὰς κατανενοηκέναι σοφίαν ηγουμενος, εἴτ εν γραφικη εἴτ' εν μουσικὴ εἴτε δη εν πολιτικI; τι μεν γάρ, εάν τις τούτοις ομιλύ επιδεικνύμενος η ποίησιν τινα αλλην δημιουργίαν η πόλει διακονίαν, κυρίους αυτο ποιῶν του πολ- λοὐ πέρα των αναγκαίων, Ῥιομηδεια λεγομένη ανάγκη ποιεῖν αὐτω ταῶτα α αν ουτοι ἐπαινῶσιν ς δε καὶ ἀγαθὰ καὶ καλὰ ταὐτα τῆ ἀληθεία, δη πώποτέ του κουσας αὐτῶν λόγον διδοντος ου καταγέλαστον οἶμαι δέ γε, δ ος ουδ ἀκούσομαι. VIII. NOτα τοίνυν πάντα ἐννοησας ἐκεῖνο ἀναμνήσθητι αὐτο τ καλον, αλλὰ μη τα πολλὰ καλά, ταυτό τιεκαστον καὶ μη τὰ πολλὰ εκαστα, σθ' οπως πλῆθος ἀνέ- 494ξεται ηγησεται εἶναι πικιστά, Ἀφη Φιλόσοφον μὲν ἄρα ην δ' ἐγώ, πληθος ἀδύνατον εἶναι 'Aδύνατον Καὶ τους φιλοσοφοfντας ἄρα ἀνάγκη ψέγεσθαι υπ' αὐτῶν. υνάγκη Και,πὸ τούτων δ τῶν ἰδιωτῶν, σοι προσομιλοsντες Οχλω ἀρέσκειν αὐτω ἐπιθυμοsσιν Λῆλον αδη τούτων τίνα ορὰς σωτηρίαν φιλοσόφω φύσει, στ εντ ἐπιτηδεύματι μείναοαν προς τέλος ἐλθεῖν ἐννόει δ'εκ τῶν ἔμπροσθεν ώμολόγηται γὰρ δη μιν εὐμάθεια καὶ μνημη καὶ ανδρεία καὶ μεγαλοπρέπεια ταύτης εἶναι της φύσεως. αι. οὐκοsν εὐθῶς ἐν παιαὶν ὁ τοιοsτος πρῶτος ἔσται ἐνέπασιν, ἄλλως τε καὶ εἰν το σῶμα φυχὶ προσφερο

190쪽

ρὴς τι ψυχὴ Π δ' ου μελλει εφη Βουλησονται δή, οἰμαι, αυτ χρῆσθαι, ἐπειδὰν πρεσβυτερος γίγνηται, ἐπιτα αυτῶν πράγματα ι τε οἰκεῖοι καὶ οι πολῖται Πῶς δ' ου; Howείσονται αρα δεόμενοι καὶ τιμῶντες, προκαταλαμβάνοντες καὶ προκολακευοντες την μελλουσαν αυτου δύναμιν Φιλεῖ γουν, ἐφη, ουτω γίγνεσθαι T ουν οίει, ην δ' ἐγώ, τον τοιουτον ἐν τοις τοιουτοις ποιησειν, αλλως τε καὶ εὰν τυχχ μεγάλης πόλεως ων καὶ ε ταύτn πλου- σιός τε και γενναῖος, και ἔτι ευειδης και μέγας αρ' υπληρωθησεσθαι ἀμηχάνου ελπίδος, ηγουμενον και τα των Ἐλλήνων και τα των βαρβάρων ἱκανο νασεσθαι πράττειν, καὶ επὶ τούτοις α ηλον ξαρεῖν αυτόν, σχηματισμου καὶ

φρονηματος κενου ἄνευ ο εμπιπλάμενον Καὶ μάλ εφη. -δη ουτω διατιθεμένω ἐάν τις ρεμ προσελθὼν

τἀληθῆ λέγy, ὁτι νους ουπιενεστιν αυτω, δεῖται δε το δεου κτητὸν μη δουλεύσαντι si κτήσει αυτου, αρ' υπετες οἰει εἶναι εἰσακουσαι δια τοσούτων κακῶν Πολλο γε

δεῖ, λδ ῆς 'αν δ' ουν, ν δ' ἐγώ, διατ ευ πεφυκέναι, καὶ το ξυγγενες τῶν λόγων εὶς αἰσθάνηταί τέ πν καὶ κάμπτηται καὶ ελκηται προς φιλοσοφιαν, τί οἰόμεθα δράσειν ἐκείνους τους ἡγουμένους ἀπολλύναι αυτου την χρείαν τε και λαιρείαν ου πὰν μεν ἔργον, πῆν δ επος λέγοντάς τε καὶ πράττοντας καὶ περ αυτόν, ἄπως αν μη πεισθύ, και περὶ τον πείθοντα, ὁπως αν μη οἷός τ' p, καὶ ἰδί επι- Mi βουλεύοντας και δημοσία εις αγῶνας καθιστάντας; Πολλή, ῆ δ' ὀς, ἀνάγκη Ἐστιν Ουνέπως ὁ τοιοsτος φιλοσοφήσει;

Ου πάνυ.IX. ρας οὐν ην δ' ἐγώ, ὁτι υ κακῶς ἐλέγομεν, ώς

ἄρα και αυτὰ τ της φιλοσόφου φυσεως μέρη, ὀτα εν κακύ 9οφ γένηται, αἴτια τρόπον τινὰ τομἐκπεσεῖν ἐκ του πιτηδεύματος. καὶ τα λεγόμενα ἀγαθά, πλοsτοι τε και αO η τοιαυτη αρασκευή ου γάρ, αλλ' ρθῶς.