Rei Publicae libri decem

221쪽

σθε ἐκαστα τα i δωλα αττα ἐστὶ καὶ ων, διὰ το τἀληθῆ εωρακεναι καλῶν τε καὶ δικαίων καὶ ἀγαθῶν πέρι καὶ ουτ ὐπαρ μῖν καὶ μῖν η πόλις οἰκησεται, ἀλλ' υκοναρ ῶς νυν αἱ πολλαὶ π σκιαμαχούντων τε προ αλλη λους καὶ στασιαζόντων περὶ του αρχειν οἰκοsνται, ώ μεγάλου τινος ἀγαθου οντος το δε που ἀληθες, ἔχει ἐν πόλει si κιστα πρόθυμοι αρχειν οἱ μέλλοντες αρξειν, ταυτην ἄριστα καὶ ἀστασιαστότατα ανάγκη οἰκεῖσθαι, τηνθ' εναντιους αρχοντας σχosσαν ἐναντίως Πάνυ μεν Ουν, εφη Ἀπειθήσουσιν os ημῖν, οῖει, οἱ τροφιμοι ταsτ' ἀκούοντες, καὶ ου ἐθελησουσι ξυμπονεῖν ἐν ζ πόλειεκαστοι ἐν μέρει τον δε πολυν χρόνον με αλλήλων οἰκεῖν ἐν τω καθαρῶ; δύνατον, φη δίκαια γαρ δη δικαίοις ωιτάξομεν παντος μην μὰλλον ita ἀναγκαῖον αυτῶνεκαστος εἶσι τ αρχειν, τουναντίον των νυν ἐν ἐκάστη πόλει ἀρχόντων Ουτω γαρ ἔχει, ν δ' ἐγώ, ὀλεταῖρε εἰ μὲν βίον ἐξευρήσεις ἀμείνω του αρχειν τοῖς μέλλουσιν αρξειν, 52i ἔστι σοι δυνατη γενέσθαι πόλις ευ οικουμέντ ἐν μόνyγαρ αυτ ri ἄρξουσιν οι τω οντι πλούσιοι, ου χρυσίου, ἀλλ' οὐδε τον ευδαίμονα πλουτειν, ζωῆς ἀγαθῆς τε καὶ ωφρονος εἰ δε πτωχοὶ και πεινῶντες ἀγαθῶν ἰδίων ἐπὶ ταδημόσια i ασιν, ἐντεsθεν οἰόμενοι τἀγαθον δεῖν ἀρπάζειν, οὐκ ἔστι περιμάχητον γαρ τ αρχειν γιγνόμενον, οἰκεῖος ων καὶ ἔνδον ο τοιοsτος πόλεμος αυτούς τε ἀπόλλυσι καὶ την ἄλλην πόλιν Ἀληθέστατα, φη Ἐχεις ουν, ην δ' ἐγώ, βίον αλλον τινὰ πολιτικῶν αρχῶν καταφρονοsντα η τον

μίντοι δει γε μη ἐραστὰς του αρχειν ἰέναι επ αυτῶ εἰ δεμη, οι γε ἀντερασταὶ μαχοονται Πῶς δ' ου Πνας υναλλους ἀναγκάσεις ἰέναι ἐπὶ φυλακην της πόλεως η οι

222쪽

ται. εχουσι τε τιμὰς αλλας καὶ βίον ἀμείνω του πολιτικos; ουδενα αλλους, ἐφ V. H. Βουλει οόν τουτ' ηδη σκοπῶμεν, τίνα τροπον οἱ τοιουτοι ἐγγενησονται καὶ πῶς τις ἀνάξει αὐτους εἰς φῶς,

ῶσπερ ἐξ υιδου λέγονται δή τινες εἰς θεους ἀνελθεῖν; Πῶς γαρ υ βουλομαι; φη. Tosτο δή, ς εοικεν, ουκοστράκου αν εἴη περιστροφὴ αλλὰ ψυχῆς περιαγωγή, ἐκ νυκτερινῆς τινὰς μερας εἰς ἀληθινὴν του οντος sσαεπάνοδος, ην δὴ φιλοσοφίαν ἀληθῆ φήσομεν εἰναι Πάνυμεν ουν Ουκοs δει σκοπεῖσθαι, τί των μαθημάτων εχει

τοιαύτην δύναμιν Πῶς γαρ υ; ἰών οὐν εἴη es Γλαυκων, μάθημα ψυχῆς ὁλκον απὸ τοὐγιγνομενου ἐπια ον. τόδε δ' εννοῶ λέγων αμα ου ἀθλητὰς μέντοι πολέμου εφαμεν τούτους ἀναγκαῖον ειναι νέους ὁντας; Eφαμεν γάρ. Λει αρα και τοsτο προσέχειν τὰ μάθημα, ο ζητοs-μεν, προς ἐκείνω. ὁ ποῖον Μὴ αχρηστον πολεμικοις ἀνδράσιν εἶναι Λεῖ μέντοι, ἔφη, εἰπερ οἷόν τε. Γυμνα- στικὴ μην και μουσικ si εν γε τω πρόσθεν ἐπαιδευοντο ἡμῖν. - ταὐτα εφη Γυμναστικὴ μέν που περὶ γιγνόμενον καὶ ἀπολλύμενον τετεύτακε σώματος γαρ αύξης και φθίσεως ἐπιστατεῖ Φαίνεται Tofτο μὲν δὴ υκ αν 522 εχ ο ζητοsμεν μάθημα ου γαρ υλλ' ἀρα μουσική,

ο ν τὸ πρότερον διήλθομεν Ἀλλ' ην ἐκείνη γ ἔφη,

ἀντίστροφος της γυμναστικῆς, εἰ μέμνησαι, ἔθεσι παιδεύουσα τους φύλακας, κατά τε ἀρμονίαν εὐαρμοστίαν τινά, ου ἐπιστήμην, παραδιδοῶσα, και κατὰ ρυθμῖν ευ- ρυθμίαν, ἔν τε τοῖς λόγοις τερα τούτων ἀδελφά, ἔφη, αττα ἔχουσα, καὶ Oσοι μυθώδεις των λόγων καὶ ο σοι ἀληθινώτεροι ἡσαπι μάθημα δε προς τοιοίτόν τι αγαθόν, οἷον συ νύν ζητεῖς, οὐδεν ν εν αυτθ. 'Aκριβέστατα, νδ' ἐγώ, ἀναμιμνήσκεις με τω γα οντι τοιοsTO Oυδεν εἶχεν ἀλλ ί δαιμόνιε Γλαυκων τι αν in τοι ObTOν αι

223쪽

r γα τέχναι βάναυσοί που απασαι ἔδοξαν εἶναι Πῶς δ'ου καὶ μην τί δε αλλο λείπεται μάθημα, μουσικης καὶ γυμναστικῆς καὶ των τεχνῶν κεχωρισμενον Φερε, ν δ'εγώ, εἰ μηδεν τι ἐκτος τούτων χομεν λαβεῖν, τῶν ἐπὶ

πάντα τεινόντων τι λάβωμεν To ποῖοm Οἷον τουτο το κοινόν, ω πῆσαι προσχρῶνται τέχνα τε καὶ διάνοιαι καὶ επιστῆμαι, ο και παντὶ εν τρωτοις ανάγκη μανθάνειν. Ποῖον; ἔφη. ο φαυλον τουτο ην δ' ἐγω, το ν τε κάντα δυο καὶ τα τρία διαγιγνωσκειw λεγ δε αυτ εν κεφαλαίω αριθμόν τε καὶ λογισμόν. η υνουτω περὶ τουτωνἔχει, ως πῆσα τέχνη τε και ἐπιστήμη αναγκάζεται αυτῶν

μέτοχος γίγνεσθαι Καὶ μάλα, φη. υκουν, ν δ' ἐγώ, καὶ η πολεμική Πολλή, εφηλανάγκη Παγγέλοιον γουν, εφην, στρατηγο-υγαμέμνονα εν ταῖς τραγωδίαις Παλαμήδης εκάστοτε ἀποφαίνει φου ἐννενόηκας, ὁτι φησὶν

αριθμον ευρῶν τάς τε τάξεις τω στρατοπέδω καταστῆσαιεν γλίω και ἐξαριθμῆσαι ναυς τε καὶ τἀλλα πάντα ῶς προτου αναριθμήτων οντων και του γαμέμνονος, ῶς εοικεν,

ουδ οσους πόδας εἶχεν εἰδότος, εἴπερ ἀριθμεῖν μὴ πιστατος καίτοι ποιόν τι αυτὸν οἰ ει στρατηγὸν εἶναι, Ἀτοπόν τιν 4φη, εγωγε, εἰήν τουτ αληθές.VII. υλλο τι ουν ὴν δ' ἐγώ, μάθημα ἀναγκαῖον πολεμικω ἀνδρὶ θήσομεν καὶ λογίζεσθαί τε και ἀριθμεῖν δυνασθαι Πάντων γ 4φη, μάλιστα, εἰ και ὁτιοsν μέλλει τάξεων ἐπαῖειν, μὰλλον δ' ει καὶ ἄνθρωπος εσεσθαι --

νοεις ουν, εἶπον, περὶ τουτο 0 μάθημα περ ἐγώ; οποιον Κινδυνευε τῶν προς την νόησιν αγόντων φυσει 23

εἶναι ν ζητουμεν, χρῆσθαι δ' ουδεὶς αυτ ορθῶς, έλκτι- κῶ ὁντι παντάπασι προς ουσίαν. Πῶς, ἔφη, λέγεις ' - πειράσομαι, ν δ εγώ, τό γ' ἐμοὶ δοκουν δηλῶσαι. α γαρ διαιροsμαι παρ' ἐμαυτῶ ἀγωγά τε εἶναι οι λέγομεν κάὶ μή, ξυνθεατὴς γενόμενος ξυμφαθι η απειπε, α και τουτο

224쪽

σαφέστερον ι δωμεν εἰ στιν οἱον μαντευομαι. είκνυ,

ἔφη. είκνυμι δή, εἶπον, εἰ καθορῆς, α με ἐν ταῖς αἰ- σθήσεσιν οὐ παρακαλοsντα την νόησιν εἰς επισκεψιν, ώς ἱκανῶς πλτης αἰσθησεως κρινόμενα, τα δε παντάπασι διακελευόμενα ἐκείνην ἐπισκεψασθαι,, της αἰσθήσεως ουδεν γιες ποιουσης. πόρρωθεν. φη, φαινόμενα δηλον οτι λέγεις και τὰ ἐσκιαγραφημένα οὐ πάνυ ην δ'εγώ, ετυχες οὐ λεγω Ποια μήν, φη, λέγεις Tὰ μεν οὐ παρακαλουντα, ν δ εγώ, σα μη ἐκβαίνει εἰς ἐναντίαν αἱ σθησιν ἄμα τὰ δ' ἐκβαίνοντα ς παρακαλουντα τίθημι ἐοπειδὰν ταiσθησις μηδεν μὰλλον τουτ η τ εναντίον δηλοῖ, εἰ ἐγγυθεν προσπίπτουσα ἐτε πόρρωθεν.ώδε δε α λέγω σαφέστερον εἴσει. ουτοι, φαμέν τρεις ανεὼν δάκτυλοι, ο τε σμικρότατος καὶ ὁ δεύτερος καὶ ὁ μέσος Πάνυ γ ἔφη Σὸς ἐγγυθεν τοίνυν ορωμένους λέγοντός μου διανοοs αλλά μοι περ αυτῶν τόδε σκόπει. οποῖον Βάκτυλος μεν αυτῶν φαίνεται μοίως καστος, και ταύτu γε οὐδεν διαφέρει, ἐάν τε ἐν μέσω ὁρῆται εάν τἐν ἐσχάτω, ἐάν τε λευκ0ς ἐάν τε μέλας, ἐάν τε παχὐ ἐάντε λεπτός, και πῆν ο τι τοιοίτον ἐν πῶσι γὰρ τούτοις οὐκ ἀναγκάζεται των πολλῶν ἡ ψυχη την νόησιν ἐπερέσπα τι

ποτ' ἐστὶ δάκτυλος οὐδαμου γὰρ λυψις αὐτn ἄμα ἐσήμηνε τον δάκτυλον τοὐναντίον η δάκτυλον εἶναι οὐ γὰρ οὐν ἔφη Οὐκοον, ην δ' ἐγώ, εἰκότως τό γε τοιοsτον νοή- σεως ουπιαν παρακλητικὰν οὐδ ἐγερτικὰν εἴη Εἰκότως.Πδὰ δη τὐ μέγεθος αυτῶν καὶ την σμικρότητα η Φις ἀρα ἱκανῶς ορὰ, και οὐδεν ἐτu διαφέρει ἐν μέσω τινὰαυτῶν κεῖσθαι η ἐπ' ἐσχάτω καὶ ώσαύτως πάχος καὶ λεπτότητα η μαλακότητα καὶ σκληρότητα λάφη και αἱ ἄλλαι αἰσθησεις ἀρ' υκ ενδεῶς τὰ τοιαsτα δηλοsσιν; 524 δε ποιεῖ ἐκάστη αὐτῶν πρῶτον μὲν η ἐπὶ τω σκληρωτεταγμένη αἴσθησις νάγκασται και ἐπὶ τῶ μολακι τετά

225쪽

χθαι, καὶ παραγγέλλει si resti ταυτον σκληρός τε και μαλακον αισθανομεν θ', υτως, εφη Ουκοsν ην δ' ἐγώ, ἀναγκαῖον ἐν τοῖς τοιουτοις αὐτην η υχην απορειν τι ποτε σημαίνει αὐτη αἴσθησις το σκληρόν, εἴπερ το αυτ και μαλακον λέγει, καὶ η'os κουφου και η του βαρέος, τί τοκosφον και βαρύ, εἰ τό τε βαρῶ κοsφον και το κουφοὶ/βαρυ σημαίνει Καὶ γαρ, ἔφη, αυταί γε ατοποι τὴ ψυχὴ αι ερμηνεῖαι και επισκεψεως δεόμεναι Εἰκότως αρα ην δ' ἐγώ, ἐν τοῖς τοιουτοις πρῶτον μεν πειρῆται λογισμόν τε καὶ νόησιν ψυχη παρακαλοsσα ἐπισκοπεῖν, εἰτε δν ειτε δύο ἐστὶν εκαστα των εἰσαγγελλομενων Πῶς δ' ου Οὐκοῶνεὰν δύο φαίνηται, τερον τε και ἐν κάτερον φαίνεται;

Ναί. ἰώρα Τν ἐκάτερον αμφότερα δε δύο, τά γε δύο κεχωρισμεν νοησει' ου γα αν ἀχωριστά γε δύο ἐνόει, αλλ' εν. ρθῶς Μέγα μην καὶ οψις καὶ σμικρον ἐώρα, φαμέν, ἀλλ' ου κεχωρισμένον ἀλλα συγκεχυμένον τι. γαρ Ναί. ιὰ δὲ την τούτου σαφήνειαν μέγα α καὶ σμικρον η νόησις ηναγκάσθη ἰδειν, os συγκεχυμένα ἀλλαδιωρισμένα, τουναντίον η ,είνη. υληθφ Οὐκos ἐν-

τείθέν ποθεν πρῶτον ἐπέρχεται ἐρέσθαι μῖν, τί ουν πο ἐστὶ το μέγα αδ αι το σμικρόν Παντάπασι μεν ουν. ούτω δη το μεν νοητόν, το δ ορατον ἐκαλέσαμεν. υρθ ότατ', εφη.

VIII. I sτα τοίνυν καὶ ἄρτι ἐπεχείρουν λεγειν, ώς τὰ μεν παρακλητικὰ της διανοίας ἐστί, τὰ δ' οἴ, δμεν εἰς την αἴσθησιν ἀμα τοῖς ἐναντίοις αυτοῖς ἐμπίπτει, παρακλητικὰ οριζόμενος, σα δε μη, ου ἐγερτικὰ της νοησεως. μανθάνω τοίνυν δη, ἔφη, και δοκεῖ μοι οὐτως Trουν ἀριθμός τε καὶ το ἐν πότερον δοκεῖ ειναι Ου ξυννοῶ, ἔφη. 'Aλλ' ἐκ τῶν προειρημένων, φην, ἀναλογίζου. εἰμεν γὰρ κανῶς αὐτο καθ' αὐτο ὁρῆται η ἄλλη τινὶ αἰ

226쪽

τουναντίον φαίνεσθαι του ἐπικρινοsντος δη δεο αν ηδη

καὶ ἀναγκάζοιτ αναν αὐτῶ ψυχη ἀπορεῖν καὶ ζητεῖν κι-

νουσα ἐν εαυτsi την εννοιαν, καὶ ἀνερωτῶν τι ποτ' στὶν 525 αὐτο τ εν, καὶ οὐτήτων αγωγῶν αν εἰ η καὶ μεταστρεπτικῶν ἐH την του οντος θεαν η περὶ λῖν μάθησις υλλὰ μέντοι, εφη, τοsτό γ' ἔχει οὐχ ηκιστα η περὶ το αὐτο οψις αμα γαρ αὐτονί εν τε ορῶμεν καὶ ως πειρα το πλῆθος Ουκosν i περ λεν, ν δ εγώ, καὶ ξύμπας ἀριθμος ταὐτον πεπονθε τούτω Πῶς ὁ Ου υλλα μην λογιστική τε καὶ ἀριθμητικ περὶ ἀριθμον ὰσα Καὶ μάλα παυτα θίγε φαίνεται ἀγωγα προς ἀληθειαν 1περφυῶς μεν οὐν. ν ζητοὐμεν αρα, ως ἔοικε, μαθημάτων αν εἴη πολεμικῶμεν γαρ ι τας τάξεις αναγκαῖον μαθεῖν αὐτα, φιλοσόφω δε διατο της οὐσίας ἁπτέον εἶναι γενέσεως ἐξαναδύντι, η μηδεποτε λογιστικω γενεσθαι. στι ταὐτ Ἀφq. δε γε μετερος φύλαξ πολεμικός τε και φιλόσοφος τυγχάνει ν T μην Προσῆκον di το μάθημα αν εἰη, Γλαύκων, νομοθετησαι καὶ πείθειν τους μέλλοντας εν τη πόλει τῶν μεγίστων μεθέξειν, ἐπὶ λογιστικην ἰέναι καὶ ἀνθ άπτεσθαι αυτῆς μ ιδιωτικῶς, ἀλλ' εως αν ἐπι θέαν της τῶν ριθμῶν φύσεως ἀφίκωνται τῆ νοησε αυτῆ, ουκώνῆ ούδε πράσεως χάριν ως εμπόρους καπήλους μελετῶντας, ἀλλ' ενεκα πολέμου τε καὶ αὐτῆς τῆς ψυχῆς ρα-στώνης τε μεταστροφῆς ἀπο γενέσεως ἐπ' ἀλήθειάν τε καὶούσων Κάλλιστ', ἔφη, λέγεις. α μην, ν δ εγώ, νυν καὶ εννοῶ ρηθέντος του περὶ τοὐς λ0γισμοὐ μαθήματος, ως κομψόν ἐστι και πολλαχῆ χρηυιμον μῖν προς λβουλόμεθα, ἐὰν τοὐγνωρίζειν ενεκά τις αυτὸ ἐπιτηδεύli, αλλὰ μη του καπηλεύειν Πῆ δη; ἔφη. Tosτό γε, ό,sν δη ἐλέγομεν, ς σφόδρα ανω π0 ἄγει την φυχ' καὶ περ αυ-

227쪽

τῶν ων αριθμῶν ἀναγκάζει διαλεγεσθαι, υδαμθ ἀποδεχόμενον, ἐάν τις αυτs ορατὰ Ἀπτὰ σώματα ἔχοντας αριθμους προτεινόμενος διαλεγηται. οισθα γαρ που τους

περὶ ταῶτα δεινους δύο ώς, άν τις αυτ το ἔν ἐπιχειρὴ

τῶ λόγω τεμνειν, καταγελῶσί τε καὶ ου αποδεχονται, αλλ' ἐὰν συ κερματcy αυτό, ἐκεῖνοι πολλαπλασιουσιν,

ρια υληθέστατα, φη, λεγεις. ουν οἴει Γλαυκων, εἴ τις ἔροιτο αυτους, ῶ θαυμάσιοι, περι ποίων αριθμῶν 526 διαλέγεσθε, εν οἶς το ῖν οἱον μεῖς ἀξιουτ εστιν, ἴσον τε εκαστον πὰν παντὶ και Ουδε σμικρον διαφερον, μόριόν τε ἔχον εν αυτρ' ουδέν τί αν δε αυτοὐς ἀποκρίνασθαι; Tομο εγωγε, οτι περὶ τούτων λέγουσιν, ων διανοηθῆναι

μόνον ἐγχωρεῖ, ἄλλως δ' ουδαμῶς μεταχειρίζεσθαι δυνατόν. ορα οὐν ην δ' ἐγώ. φίλε, ὁτι τω ὁντι ἀναγκαῖονημῖν κινδυνεύει εἰναντο μάθημα, ἐπειδη φαίνεται γε προς- αναγκάζον αὐτῆ τ νοησε χρῆσθαι την ψυχην ἐπ αυτην την ἀλήθειαν Και με δη, ἔφη, σφόδρα γε ποιεῖαυτό. ί δαί τόδε ηδη ἐπεσκέψω,ώς οι τε φύσει λογιστικοὶ εἰς πάντα τὰ μαθηματα ς ἔπος εἰπειν ξεῖς φύονται,οι τε βραδεῖς, ἀν ἐν τούτω παιδευθῶσι και γυμνάσωνται, καν μηδεν ἄλλο ἀφεληθῶσιν, ὁμως εἴς γε ο οξύτεροι αυτοὶ αυτῶν γίγνεσθαι πάντες ἐπιδιδόασιν Ἐστιν, ἐφη, οὐτως Καὶ μην, ω ἐγωμαι, α γε μείζω πόνον παρέχει μανθάνοντι και μελετῶντι, ουκίν ραδίως οὐδὲ πολλὰ ἀνεύροις ς τοsτο. υ γὰρ Osν Πάντων δη νεκα τούτωνου ἀφετέον το μάθημα, ἀλλ' ο ἄριστοι τὰς φύσεις παιδευτέοι ἐν αὐτῶ. υμφημι, ὴ δ' ῆς

IX. Osτο μεν τοίνυν, εἶπον, δν μῖν κείσθω δεί- τερον δε το ἐχόμενον τούτου σκεψώμεθα ἀρά τι προσηκει μῖν. ποῖον η γεωμετρίαν ἐφη, λέγεις; υτὰ τοsτο, οὐδ' ἐγώ. 'Oσον μέν, ἔφη, προς τὰ πολεμικὰ mos τεί-

228쪽

νει, δῆλον τι προσηκει προς γαρ τὰς στρατοπεδευσεις καὶ καταληψεις χωρίων καὶ συναγωγὰς καὶ ἐκτάσεις στρατιὰς καὶ οσαχταλλα σχηματίζουσι τα στρατόπεδα ἐν αυ- ταῖς τε ταις μάχαις καὶ πορείαις, διαφερο αν αυτὰς αυτos

γεωμετρικὰς καὶ,φων 'Aλλ sν δη, εἶπον, προς μεν τατοιαυτα βραχύ τι αν εξαρκοῖ γεωμετρίας τε καὶ λογισμῶν μόρων το δὲ πολλαυτῆς καὶ πορρωτέρω προῶν σκοπε

σθαι δεῖ εἰ τι προ εκεῖνο τείνει, προς τὰ ποιεῖν κατιδεῖν

ραον την του ἀγαθυυ ἰδέαν τείνει δε φαμεν, πάντα αί- τοσε ὁσα αναγκάζει φυχην εἰς ἐκεινον τον τόπον μεταστρεφεσθαι, εν ω ἐστὶ τὸ εὐδαιμονέστατον του ἄντος, δεῖ αὐτην παντὶ τρόπω ἰδεῖν. ρθῶς, ἔφη, λεγεις Ουκ- οὐν ει μεν οὐσίαν αναγκάζει θεάσασθαι, προσήκει, ε δε γένεσιν, ου προσήκει Φαμέν γε δη ου τοίνυν τοὐτό γε,

527 ν δ εγώ, ἀμφισβητησουσιν μῖν, ὁσοι καὶ σμικρὰ γεωμετρίας εμπειροι, ὁτι αυτ η επιστήμη πὰν τουναντίον εχει τοις ἐν αὐτῆ λόγοις λεγομένοις πωτων μεταχειριζομένων Πῶς; ἔφη Λέγουσι μέν που μάλα γελοίως τε καὶ ἀναγκαίως ως γα πράττοντές τε καὶ πράξεως νεκα πάντας τους λόγους ποιούμενοι λέγουσι τετραγωνίζειν τε καὶ παρατείνειν καὶ προστιθέναι καὶ πάντα οὐτω φθεγγό-B μενοι τὰ δ' ἔστι που πὰν ὀ μάθημα γνώσεως ενεκα ἐπι-τqδευόμενον Παντάπασι μεν οὐν ἔφη Οὐκοs τοὐτοἔτι διομολογητέον; ὁ ποῖον Ἐδ το λαεὶ ἔντος γνώσεως, αλλ' ου os ποτέ τι γιγνομένου καὶ ἀπολλυμένου Εὐομολόγητον, ἔφη ' τοὐγαμαε οντος γεωμετρικη γνῶσίς ἐστιν. ολκὰν ἄρα, ω γενναῖε. ψυχῆς προς ἀλήθειαν εἰλαν καὶ ἀπεργαστικὸν φιλοσόφου διανοίας προς ὁ ἄνω σχεο οῦ νυν κάτω ου δέον ἔχομεν TZς ἐόν τε μάλιστα, ἐφ' ἹZς οἷόν τ' ἄρα, ν δ' ἐγώ μάλιστα προστακτεον, ὀπως οἱ ἐν τῆ καλλιπόλει σοι μοδενὶ τρόπω γεωμετρίας

ἀφέξονται. καὶ γαρ τα πάρεργα αυτολου σμικρά. Ποια:

229쪽

x δ' os υ τε δηχυ εἶπες ηὐδ εγω, τα περὶ τον πόλεμον, καὶ δη καὶ προς πάσας μαθqσεις, στε κάλλιον ἀποδέχρ - σθαι, i σμεν που οτι τω λω καὶ παντὶ διοίσει ημμενος τε γεωμετρίας καὶ μη. ω παντὶ μέντοι νη Aί 4φη Λεώτερον δη osτο τιθῶμεν μάθημα τοῖς νέοις; ιθῶμεν, φη. X. ιδαί τρίτον θῶμεν ἀστρονομίαν η υ δοκεῖ , μοιγ' ουν, φη ' το γαρ περὶ ρας ευαισθητοτέρως εχειν καὶ μηνῶν και ενιαυτῶν Ου μόνον γεωργία ουδε ναυτιλία

προσηκει, αλλὰ καὶ στρατηγία οὐχ ηττον Dδῶς i. ην δεγώ, ὁτι εοικας δεδιότι τους πολλούς, μη δοκῆς ἄχρηστα

μαθηματα προστάττειν. ora εστιν ου πάνυ φαυλον ἀλλα χαλεπον πιστευσαι, ὁτι εν τούτοις τοῖς μαθημασιν κά- στου ὁργανον τι ψυχῆς εκκαθαίρεταί τε κώ ἀναζωπυρεῖται ἀπολλυμενον και τυφλούμενον π των ἄλλων επιτηδευμάτων κρειττον ὁ σωθῆναι μυρίων ομμάτωWμόνω γαρ αὐetoa αληθεια ὁρῆται οἷς μεν ουν αὐτα ξυνδοκεῖ ἀμηχάνως ώς εὐδόξεις λεγειν ὁσοι δε τούτου μηδαμ ρσθημένοι εἰσίν, εἰκότως qγήσονταί σε λεγειν ουδέν ἄλλην γὰρ ἀπ' αυτῶν οὐχ ὁρῶσιν ἀξίαν λόγου φέλειαν.

σκόπει οὐν αὐτόθεν, προς ποτέρους διαλέγει, η υ προς 28 οὐδετέρους, ἀλλα σαυτορενεκα το μέγιστον ποιεῖ τους λόγους, φθονοῖς μην ουδ αν ἄλλω, ει τίς τι δύναιτο απ'αυτῶν ἔνασθαι. υτως, εφη, αἱροῶμαι, ἐμαυτολενεκα τοπλεῖστον λέγειν τε και ἐρωτα καὶ ἀποκρίνεσθαι υναγε

τοίνυν, ν δ εγώ, εἰς τοὐπίσω νs δη γὰρ os ὀρθῶς τοἐξης ἐλάβομεν τῆ γεωμετρία Πῶς λαβόντες εφη μετὰ επίπεδοι, ὴν ὁ εγώ, εν περιφορα δν δη στερεῖν λαβόν -

τες, πριν αυτὰ καθ' αυτὰ λαβειμ ορθῶς δε ἔχει εξῆς μετὰ δευτέραν αὐξην τρίτην λαμβάνειν. εστ δε που τοsτο πε ὶ την τῶν κύβων αὐξην και τὰ βάθους μετέχον Ἐστι γάρ, ἔφη ' H. cit τά γε, ω Σώκρατες, δοκεῖ ουπω ευρῆσθαι. Iιτια γάρ, ην δ' ἐγώ, τα αἰτια ὁτι τε υδεμία πόλις ἐν

230쪽

rίμως αυτὰ ἔχει, ἀσθενῶς ζητεῖται χαλεπὰ ο α ἐπιστὰ-

του τε δέονται οἱ ζητουντες, ανευ ου ου αν ευροιεν ὀνπρῶτον μὲν γενέσπα χαλεπόν, επειτα και γενομενου, ως νυν χειρο- αν πείθοιντ οι περὶ ταυτα ζητητικοι μεγα-

λοφρονουμενοι. εἰ δὲ πόλις ολ ξυνεπιστατοῖ ἐντίμως

αγουσα αυτά, ουτοί τε αν πείθοιντο καὶ ξυνεχῶς τεῶν καιεντόνως ζητουμενσεκφανῆ γενοιτο οπη χει Ἀπεὶ καὶ νυνυπο των πολλῶν ἀτιμαζόμενα καὶ κολουόμενα, πο δε τῶν ζητουντων, λόγον ου εχόντων καθ' o τι χρήσιμα, ομως προ απαντα ταυτα βία πο χάριτος αύξάνεται, και ουδεν θαυμαστὰν αυτὰ φανῆναι Καὶ μεν δη, φη, τό γε επίχαρι και διαφερόντως ἔχει. αλλά ιιοι σαφέστερον εἰπεα νυν δη ελεγες την μεν γάρ που του ἐπιπέδου πραγματείαν γεωμετρίαν ετίθης. Ναί, ν δ εγώ. Eiτά. ἔφη. τὸ μεν πρῶτον ἀστρονομίαν μετὰ ταυτην, στερον δ' ἀνεχώρησας Σπευδων γάρ, φην, ταχυ πάντα διεξελθεῖps ἀλλον βραδύνω εξῆς γὰρ υσαν την βάθους αυξης μέθοδον, ὁτι τὴ ζητησει γελοίως ἔχει, sπερβὰς αυτην μετα γεωμετρίαν ἀστρονομίαν λεγον, φορὰν ουσαν βάθους. υρθῶς, εφq, λεγεις. εταρτον τοίνυν, ν δ εγώ, τιθῶμεν μάθημα ἀστρονομίαν, λυπαρχουσης της νυν παραλειπομενης, ἐὰν αυτην πόλις μετί i. ικός, χ' ῆς καὶ γε νυν δη μοι. Σώκρατες, ἐπέπληξας περὶ ἀστρονομίας, φορτικῶς επαινουντι νυν λ συ μετερχει ἐπαιμῶ.52 παντὶ γάρ μοι δοκεῖ δῆλον, ὁτι αυτ γε ἀναγκάζει ψυχην εἰς τὀ ἄνω ὁραν και ἀπῖ τῶν ἐνθένδε ἐκεῖσε ἄγει Ἱσως, ηνὰ θω, παντὶ δῆλον πλην ἐμοί ' μοὶ γὰρ οὐδοκεῖ ου- τως. λλὰ πῶς; ἔφη TZ μεν νυν αυτην μεταχειρίζονται οἱ ει φιλοσοφίαν ἀνάγοντες, πάνυ ποιεῖν κάτω βλέπειν. Πῶς, ἔφη, λέγεις Ου ἀγεννῶς μοι δοκεῖς ην δ' ἐγώ, την περὶ τὰ ἄνω μάθησιν λαμβάνειν παρὰ σαυτψ φωτι ' κιν -

ουνευεις γάρ. και εἰ τις ἐν Os φύ ποικίλματα δίωμενος