Toy hagioy Athanasioy kata areianon logoi. The orations of St. Athanasius against the Arians according to the Benedictine text, with an account of his life by William Bright

121쪽

σκοπων σχε γην επωνυμίaν ὰλλ ὰπὸ του Κυρίου, εἰς καιτην πίστιν εχομεν των γουν μακαρίων ἀποστόλων διδασκαλωνημῶν γενομένων, καὶ διακονησάντων το του Σωτηρος ευαγγε

ὰλλα 'Mελιτιανους ' κάλεσε τους ἰδίους' ἴτως ἄρα καὶ του μακαρίτου Ἀλεξάνδρου του Αρειο εκβαλόντος, οἱ μὲν μετα b β.Aλεξάνδρου μείναντες εμειναν ριστιανοί οἱ δε συνεξελθόντες Ἀρείω τ μεν ἄνομα του Σωτηρος μῖν τοῖς μετὰ Ἀλεξάνδρου καταλελοίπασιν, Ἀρειανοὶ δὐ λοιπον έκληθησαν Ἀκεῖ ι.Iδ0 γοῖν και μετα θάνατον του Ἀλεξάνδρου, οἱ κοινωνοῖντες τω διαδεξαμε , τουτον θανασίω, και οῖ λαυτος θανάσιος

κοινωνεῖ, τον αυτον ἔχουσι τυπον και οἴτε ἐκείνων το τούτου τινες εχουσιν νομα, ἴτε υτος ξ ἐκείνων νομάρεται ἰλλα παντες πάλιν και συνηθως ριστιανοὶ καλουνται. Καν γαρ

διδασκάλων διαδόχους ἔχωμεν, και μαθηταὶ τουτων γινώμεθα,

122쪽

Ἀρειανοὶ καλουισαι, ὼς ουκέτι τηναριστο πίστιν εχ οντες, ὰλλα της Ἀρείου γενόμενοι μανίας διάδοχοι. ς ΥΠ 3 M. Πῶς τοίνυν Xριστια ι οἱ μη ριστιανοι, ἰλλα Aρειομα-6, 3- νῖται ' πῶς της καθολικης εκκλησίας εἰσὶν οἱ την ἀποστολι- Cp. Rom. κην ἀποτιναξάμενοι πίστιν, καὶ καινων κακῶν ἐφευρεταὶ γενόμενοι, οι τα μὲν ων θείων γραφῶν λόγια καταλείψαντες, τὰς δ Θαλείας Αρείου σοφίαν κουινην νομίζοντες ; εικότως τουτ λεγοντες, καινην γαρ ψεσιν ἀπαγγέλλουσι Διδ και θαυμάσειεν ν τις, ἔτι πολλὰ πολλῶν συντάγματα καὶ πλείστaς ὁμιλίας εις γε την παλαιαν καὶ την καινην γραψάντων, και παρὰ μηδενὶ aλειας ευρισκομένης, ὰλλα μηδε raρὰ τοῖς σπουδαίοις των 'Eλλὶ νων, η παρὰ μόνοις τοῖς δουσι τὰ τοιαυτα παρὰ πότον μετὰ κρότου καὶ σκωμμάτων ε παιοιαῖς, νεκεντου γελὰσθαι παρ' ἐτέρων, ὁ θαυμαστος Αρειος, ουδεν σεμνον μιμησάμενος, ὰλλα και τὰ των σπουδαίων γνοησας, πλεῖστατε των ἄλλων αἱρέσεων ποκλέψας, την του Σωτάοου μόνου

γελοιολογίαν ἐζηλωσε. T γὰρ επρεπε ποιεῖν υτον, η θέλοντα κατὰ του Σωτηρος ὀρχησασθαι, τὰ δύστηνα ἐαυτου ρημάτια τῆς ὰσεβείας εν κλύτοις καὶ παρειμενοι μέλεσι σημαίνειν οῦ νο Sirac. v. σπερ η Σοφία φησὶν, Ἀπτο ξόδου λόγου πιγνωσθησεταιὰνηρ,' ἴτω ὰπ' κείνων το της ψυχη μη νδρῶδες, και της διανοίας η φθορὰ του γράψαντος γινώσκηται. Και ia ουδὲ ελαθεν ὁ δολιος, ὰλλα καίτοι πολλάκις, ὼς λοφις, ανω και κίτω

στρέφων εαυτον, μως πέπτωκεν εἰς την πλανην των Φαρισαίων.

Ἐς γὰρ κεῖνοι, θελοντες παρaνομ ἐν ἐσχηματίζοντο τὰ τουνόμου μελετα ρήματα, καὶ θέλοντες ρνεῖσθαι τον προσδοκηθέντα καὶ παρόντα Κυριον, υπεκρίνοντο μεν ὀνομάζειν τον Cν Jolin x. Θεον, δελεγχονπο δὲ βλασφημοῖντες ν τω λέγειν, χι τί συ, ανθρωπος ων Θεον σεαυτον ποιεῖς, καὶ λέγεις, 'Εγω και ὁ ΓΙατηρ εν εσμεν; V ' Osrω και κίβδηλος καὶ Σωτάδειος Αρειος

123쪽

υποκρίνεται μελῶς περὶ Θεολ λέγων, παρεντιθῶς τὰς των γραφῶν λέξεις, ελέγχεται δε παιπαχωθεν Ἀρειο αθεος, ἰρνού- Uolinii. 3.μενος τον Υἱον, καὶ τοῖς ποιημασιν αυτον συνaριθμῶν. 5. M μεν ουν ρχη της 'Αρειανης Ῥαλείας καὶ κουφολογίας, θος χουσα καὶ μέλος θηλυκον, αἴτη 'Κατα πίστινεκλεκτων Θεοῖ συνετῶν Θεου, ra δων γίων, ὀρθοτόμων ἄγων Θεοῖ πνευμα λαβόντων, τάδε ἔμαθον ἔγωγε πο των σοφίας μετεχμντων, στείων θεοδιδάκτων, κατὰ παντα σοφῶν τε.Tουτων κα ἴχνος ηλθον γω βαίνων ὁμοδόξως ὁ περικλυτος, ὁ πολλα παθὼν δια την Θεοῖ δόξαν, πό τε Θεου μαθὼν σοφίαν και γνῶσιν ἐγὼ γνων. T δε εν υτὶ κροτούμενα παραυτοῖ σκώμματα φευκτὰ καὶ μεστὰ δυσσεβείας τοιαυτά εστιν. Ob ἰεὶ ὁ Θεὸς Πατηρ γην ἀλλ' iv τε ὁ Θεὸς μόνος ην, καὶ p. de Syn ουπω Ιατηρ ν υστερον δε επιγέγονε Πaτηρ. υκ δει η ὁ q. p. a.

κτισμάτων καὶ ποιημάτων γενομενων, καὶ αυτος ὁ του ΘεοῖAόγος ε&ου οντων γεγονε, καὶ ην ποτε τε ου ην καὶ Ουκην πρὶν γενηται, ἀλλ' ἀρχην του κτίζεσθαι σχε καὶ αυτός. iv γὰρ, φησὶ, μόνος ὁ Θεὸς και οἴπω ην ὁ Λόγος και η σοφία Εἶτα θελησας μὰ δημιουργησαι, τότε δὴ πεποίηκενενα τινὰ, καὶ ὼνόμασεν αυτον Aho καὶ Σοφίαν καὶ Υἱον, ναημὰς δι' αυτου δημιουργησy. Δύο γουν σοφίας. φησὶν, 4ιναι, p. iv. . μίαν με την ἰδίαν καὶ συνυπάρχουσαν τω Θεω, τον δε ἱονεν ταύτy y σοφία γεγενησθαι, και ταύτης μετέχοντα νομάσθαι μόνον σοφίαν καὶ λόγον. 'H σοφία γὰρ, φησὶ, σοφία πηρξε σοφου Θεο θελήσει. ούτω και Λόγον τε -

ρον ιναι, λεγει, ' παρὰ τον Υἱον εν ω Θεω, καὶ τούτου μετε- χοντα τον Υἱον νομάσθαι πάλιν κατὰ χάριν Λόγον και ιδναυτον. Εστι δε και τουτο της αἱρέσεως υτῶν ἴδιον φρόνημα, δηλούμενον εν τεροι αυτῶν συγγράμμασιν, ἴτω πολλα De 3 n. 8.δυ μεις εἰσί και η με μία του Θεο εστιν δία φύσει καιαιδιος ὁ δε ριστὸς πάλιν υ εστιν ληθινη δύναμις του Θεοῖ, αλλὰ μία τῶν λεγομενων δυνάμεων στι a αὐτος, ων μία καὶ ΡηἈκρις καὶ η κάμπη' ου δύναμις' μόνον, ἰλλα και 'μεγυλη προσαγορεύεται αἱ δ' αλλαι πολλαι και μοιαί εἰσι Joeli. 23.

124쪽

ωσπερ και μῶς, πεπτης ν φυσεως. Δια τουτο γαρ φησι, και προγινώσκων ὁ Θεὸς ἔσεσθαι καλον αυτον, προλαβῶν αυτωταυτην την δόξαν δεδωκεν, ην νθρωπος καὶ κ της ὁρετης εσχε μετὰ ταῖτα ωστ εξ εργων υτου, ων προέγνω ὁ Θεὸς, τοιουτον αυτον νυν γεγονέναι πεποίηκε.' Cp. Nic. r. 6. Εἰπεῖν δε πάλιν τόλμησεν ἔτι χυδε Θεὼς ὰληθa ός εστιν ὁ Λόγος. ι δε και λεγεται Θεὸς αλλ υκ αληθινός εστιν ἀλλα μετοχὴ χάριτος, ἄσπερ και οἱ aλλοι πάπες, ἐπω και αυτος λεγε - ται νόματι μόνον Θεός. Και πάντων ξένων και ανομοίων ντων ς II; x 43- του Θεου κατ ουσίαν, ουτ και ὁ Λόγος αλλότριος μεν και ἀνό- CP de Syn. μοιος κατα πάντα της του Πατρὸς Ουσίας καὶ ἰδιότητός εστι, των δε γενητων και κτισμάτων διος και ει αυτῶν τυγχάὶ 'ει.'Mετὰ τουτων δε ἄσ τε και διάδοχος της προπετείας του δια-

125쪽

ὀνομάζειν Θεον καὶ περὶ Θεοῖ λέγειν, ὼς τον μιν συμβουλεύοντα τῶ γυναικί τίς δὲ τοῖς ξ)ὶς εντυγχάνων, ου βλεπε τηνaσέβειαν αυτου σπερ καὶ τολύφεως την μετὰ ταῖτα πλάνην, εἰς ν παρηγαγε σοφισάμενος την γυναῖκας τις επι τῶς τοιαύταις βλασφημίαις ου εξίσταται μὲν ουν χυρανος ἰς ὁ Jer. . . προφητης φησὶν, εξέστη, καὶ η γη φριξεν ' πὶ τὶ παραβάσει

φερουσα την ὰσεβειαν καὶ λοιπον αἴρεσις ελογίσθη Ἀρείου πλάνη χουσά τι πλεον των ἄλλων αιρε σεων, τι καὶ ριστομάχος κληθη, καὶ πρόδρομος ελογίσθη του 'Aντιχρίστου. ι καιτα μάλιστα τοίνυν, ως προεῖπον αυτάρκης η τοσαύτη κρίσις κατὰ της ὰσεβους αἱρεσεως πεῖσαι πάντας φεύγειν ἀπ' αὐτης Ἀμως,επειδη τινες των λεγομενωνειριστιανῶν η ἀγνοοῖντες, Ἀποκρινόμενοι, καθάπερ εἴρηται πρόσθεν ἰδιάφορον προς την ἀληθειαν c. r. ηγουνται την αἴρεσιν, καὶ τους ταῖτα φρονοῖντας ριστιανους ὀνομάζουσι, φερε κατὰ δύναμιν ερωτῶντες αυτους, ὰποκαλύψωμεν την πανουργίαν της ἱρεσεως. άχα καν ἴτω συμποδισθεντες c. 18. επιστομισθῶσι, και φύγωσιν ὰπ αὐτης ὼς ὰποπροσώπου ἄφεως. Sirac xxi et

126쪽

8. Ἐι - ουν, δια το λέξεις τινὰς της θείας γραφη εν τῆ Θαλεία ' γράψαι. νομίζουσι και τὰς βλασφημίας ευφημίας

εἶναι, πάντως που καὶ τους νυν Ἱoυδαιους ὁρωντεςῶναγινώσκοντας τον νόμον και τους προφητας, ἀρνησονται καὶ αυτοὶ δια

αυτοῖς τον νόμον και τους προφήτας Ε δε γνοοῖντες ἴτω χειμάζονται και τοιαυτα βαττολογουσι, μαθέτωσαν πο των

γραφῶν τι και ὁ τας αἱρεσεις επινοησας διάβολος δια την CP i ἰδίαν της κακίας δυσωδίαν κίχραται τὰς λέξεις των γραφῶν, rva, αυτὰς ἔχων ἐπικάλυμμα τον ἴδιον ον ἐπισπείρας ἀπατήστὶ τους

ακεραίους. υτω την Εὐαν πατησεν ουτ και τὰς λλας αἱρέσεις ἔπλασε ούτω και νυν Ἀρειον ἐπεισεν εἰπεῖν και σχημα- Cp. de Syn. τίσασθαι δηθεν κατα τῶν αἱρέσεων, να λάθr την ἰδίαν επι -

βάλλων αἴρεσιν Και μως Ουκ ἔλαθεν οὐδε ούτως ὁ πανουργος εις γαρ τον του Θεο Λόγον ὰσεβησaς, πάντων ευθυς ξεπεσε, καὶ δέδεικται πασιν τι και περὶ τῶν ἄλλων γνόησε, καὶ μηδενύλω ὰληθὲς φρονῶν ποκρίνεται. Iῶς amav ὰληθεύση περὶ του Ιατρος ὁ τον Υἱον ρνούμενος, τον ὰπOxa λύπτοντα περιαυτολ η πῶς περὶ του Πνεύματος ορθὰ φρονησει, δυσφημῶνεις τον τοῖτο χορηγοῖντα Λόγον ν τίς δε πιστεύσει λεγοντι Col. i. 18. τούT περὶ ναστάσεως, ἀρνουμεν του εκ νεκρῶν δι' μὰς πρωτότοκον ' γενόμενον Xριστόν ς πῶς δε ουκ, ἄντικρυς ὰγνοησας την εὐΓΙατρος του ἱοῖ γνησίαν καὶ ἀληθινην γεννησιν, πλανη- 40. θησεται καὶ περὶ της ενσόρκου παρουσίας αυτοὶ, ἴτω γαρ καὶ Johnxix i5. οἱ τότε Πουδαῖοι, δρνησάμενοι το Λόγον, καὶ λεγοντες, Ουκεχομεν βασιλε εἰ μη Καίσαρα, πάντων θρόως ἀφ)ηρεθησαν,

Cp. v. 34. και γεγόνασιν ρημοι φωτος λύχνου, σμης μύρου, προφητείας γνώσεως, καὶ αυτης της ληθείας και νυν οὐδεν συνιεντες, ὼς Cp. Soc. i. 6. εν σκότω περιπaτοῖντες εἰσι Tίς amηκουσε πώποτε τοιαῖταία πόθεν ἡ παρὰ τίνος οἱ κόλaκες και δωροδόκοι της ἱρεσεως Cp. c. 3. ηκουσαν Oιαυτa Tίς, ἴτε κατηχοῖντο, τοιαῖτα λελάληκεν αὐτοῖς; τίς αὐτοῖς εἴρqκενωτι, την εἰς την κτίσιν λατρείaν αφεντες, κτί- Cp. d. 6, aτι και ποιηματι πάλιν προσερχεσθε λατρεύειν; Ει δε καιδευτοι

αλλοτρίαν καὶ μ' εὐπατερων εἶναι την αἴρεσιν ταύτην. λδε μη

127쪽

ε πατέρων, ἰλλα νυν ἐφευρεθεν, τί αν εἴη τερον η περὶ ου προείρηκεν ὁ μακύριος Παῖλος Ἐν στέροις καιροῖς ἰποστησοντa i iiii. v. i. τινες et i ὁγιαινούσης πίστεως, προσέχθοντες πνευμασι πλανης καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων, εν υποκρίσει ψευδολόγων, κεκαυτηριασμένων την ἰδίαν συνείδησιν ' καὶ ὰποστρεφομένων τηνἀληθειαν. a. i. 14.

9. δου γαρ μεῖς μὲν εὐτων θείων γραφῶν πήρησιαζόμεθα

ΓIατρὸς Λόγος, ἰλλ' νόματι μόνον λεγεται λόγος καὶ σοφία,

και χάριτι λεγεται υἱὸς και δύνaμις' ου εστιν τρεπτος, ως ὁ Πατηρ, ἀλλα τρεπτός εστι φύσει, ὼς τα κτίσματα, και λείπει αυτ εἰς κατάληψιν του γνωνα τελείως τον Ιατερα , aυ- μαστη γε Ῥυεσις, μηδε το πιθανὸν χουσα, ὰλλα και εἰς O P. c. r.

128쪽

μη ἴναι κατὰ του οντος φανταζομένη, καὶ ἰντ ευφημίας δυσφημίας διολου προβαλλομένη. ι τις αρα, τα παρ' μφοτέρων

κογιδιον του Πανὸς εἶναι κτίσμα εἶναι η δι αυτοῖ τακτίσματα γεγενησθαι αυτον εἶναι τον του Πaτρὸς Λόγον η τερον παρὰ τουτον, και δι' κείνου τουτον γεγενῆσθαι και δι' ἄλλης σοφίας και τουτον νόματι μόνον σοφίαν καὶ λόγον κεκλησθαι, κὰκει- νης της σοφίας τουτον μέτοχον καὶ δευτερον γεγενησθαι.

γὰρ, φησιν, Ἀσεβῶν σβέννυται ' τουτον εὐ κρύπτουσιν ποτον μοδιον της ποκρίσεως, ετερα δὲ φθεγγονται, και προστασίας

129쪽

καὶ xaτα τουτο πάλιν μίσους - ψεσις, πOυγε καὶ ram αυτῶντων ἰδίων - μη εχουσα παρρησίαν κρύπτεται, καὶ ως ἄφις θάλπεται πόθεν γαρ εαυτοῖς συνεφόρησαν τα ρημάτια αὐτας η παρα τίνος ἄρα λαβόντες, τοιαυτα τετολμηκασι λέγειν Aν

γραφῶν χουσι τὰς προφάσεις. 'Εδε θη γὰρ πολλάκις, δειχθησεTa δε και νυν, αλλότρια ταῖτα τῶν θείων λογίων. Ουκοῖνεπε η λείπει λοιπον ειπεῖν, τι παρὰ του διαβόλου λαβόντες εμάνησαν τούτων γὰρ Ἀκεῖνος μόνος Ἀστὶ σπορ ς' φέρε, p. c. r.

τούτων η πάλη ' να, το Κυρίου βοηθοῖντος, κἀκείνου συνηθως πίπτοντος τοῖς λεγχοις, αἰσχυνθῶσιν ἴτοι, βλεποντες ὰποροῖντ τον επισπείραντα την αἴρεσιν αὐτοῖς, καὶ μάθωσικαν ὀφεποτε ἔτι 'Aρειανοὶ δντες, ου εἰσὶ ριστιανοί. II. Εἰρηκατε καὶ φρονεῖτε, ποβάλλοντος μῖν κείνου, ὁτι 2. ην ποτε τε Ου ην ὁ Υἱος' τοῖτο γὰρ πρῶτον υμῶν της επινοίας ὰποδῆσαι το ενδυμ δει Tι τοίνυν ην ποτε ἴτε ὁ Υἱὸς ου ην, εἴπατε Α δύσφημοι καὶ δυσσεβεῖς Ε μεν ουν τον Ιατερα λεγετε, μείζων μῶν η βλασφημία ου γὰρ θεμις εἰπεῖν τι ποτε ν η εν ω ποτε σημαίνειν αυτόν εστι γὰρ ἰεὶ, καὶ νῖνεστιν, οντος τε καὶ τοῖ ἱos εστι, καὶ αυτός εστιν ὁ ων καὶ τοῖΥἱοῖ ΙΠατηρ Ε δε λεγετε ἔτι ὁ Υἱὸς ην ποτε τε υτὸς Ουκην, μωρὰ καὶ νόητός εστιν η πόκρισις πῶς γὰρ ν αυτος, καὶ ου ην αυτός ς Ουxos εν τούτοις ὰποροῖντας μὰς νάγκη λοιπον λεγειν, χν ποτε χρόνος, τε ου ην ὁ Λόγος ' τοῖτο γὰρ i. r. φύσει σημαίνει καὶ αυτ το ποτε υμῶν πίρρημα Και ὁπερ δε πάλιν γράφοντες εἰρηκατε, ου η ὁ Υἱος πρὶν γεννηθ' l, De Syn. 7.

130쪽

οφεσθε περὶ του ἱοῖ εἶναι το σημαινόμενον. I 2. Περι γαρ της κτίσεως μνημονεύων, κολούθως γράφει καὶ περὶ της ν τὶ κτίσει το δημιουργοῖ δυνάμεως, τις εστὶν Joh i. 3. ὁ Λόγος το Θεοῖ, δι' ου και is πάντα γεγονεν. Ε με οἶναυτάρκης στὶ η κτίσις ὰφ εαυτῆς μόνης χωρις Υἱοῖ γνωρίσαιτο Θεον, σκοπεῖτε μη πεσητε, νομίζοντες και χωρὶς ιο την