장음표시 사용
141쪽
οἴτινες, ἴνα μη τον Υἱον εἰκον του Πατρὸς ὁμολογησωσι, σωματικα καὶ γηῖνα περ αυτου του Πατρὸς φρονοῖσι, τομα καὶ δἰ h oh.
οἴτε a ὁ Πατηρ ε πατρός εστι διὸ οὐδε γεννα τον γεννησόμενον πατέρα Οἴτε ὁ Υἱὸς ξ ἀπορροίας ἐστι του Πατρὸς, οὐδεε γεννηθέντος Ιατρος γεγέννηται διὸ οὐδε γεγεννητa εις τογενναν. Oθε επὶ της θεότητος μόνης ὁ πατηρ κυρίως πατηρεστι, καὶ ὁ Ἀ ὸς κυρίως υἱος εστι, καὶ επὶ τούτων καὶ μόνων
Oπερ εστ τῆς του Πατρος ουσίας ἴδιον Mάτην ἄρα καὶ τουτο
142쪽
εἰκόνα, va τοῖς γενητοῖς τον Υἱον ξισάσωσιν. Ἐν τούτοις Cp. C. 37', γουν αυτον συντάττοντες οἱ περὶ Ἀρειον εὐδιδασκαλίας Εὐσε- Deer 'Nic. βίου, και τοιουτον εἶναι νομίζοντες οἷ τ δι ιυτοῖ γενόμενα '' εστιν, πεπηδησαν μεν πο της ληθείας, συμφορησαντες δὲ Arian ol j. ἐαυτοῖς ημάτια πανουργίας, περιηρχοντο κατα την ἀρχ)hν, ὁτετην αἴρεσιν ταυτην ἔπλασσον, καὶ μέχρι δε νυν τινες συναντωντες ε αυτων παιδαρίοις κατα τηνίγορὰν πυνθάνονται αυτῶν, υτ γε Lithe vi. 5. ἀπο τῶν θείων γραφων, ἀλλ' ἄσπερ μὴ περι σεύματα της καρ- fCorr. ἐκ το δίας αυτῶν εοευυόμενοι λέγουσιν Gai τιν ' οντ εκ ου
τῶν κουόντων ἐντρέπεσθαι δυνηθῶσιν H δια τί εὰν μὲν ὰκούωσιν ἔτι ἱ0ν εχει ὁ Θεὸς εἰς ἐαυτους ὰποβλέποντες αρ-
143쪽
εγεὶ/, εστι μέντοι ς εο fp καὶ κτίζει οὐχ ὼς ἄνθρωποι κτί- ζουσι, κτίζει μέντοι ς εος, γ λον ἔτι καὶ γεννα υχ ὼς ανθρωποι γεννῶσι, γεννα μέντοι ς εος Ου γαρ ὁ Θεος ἄνθρωπον μιμεῖται, λλα μὰψ ον οι ἄνθρωποι, δια τον Θεὸν κυρίως και μόνον ληθῶς ἄντα Πατερα του aυτο Υ Ου, καιαυτοι πατέρες νομάσθησαν των ἰδίων τέκνων. Ἐξ υτοῖγα ' πὰσα πατρια εν ουρανοῖς καὶ επὶ γης νομάζεται. Κa Ephes sit. s. λέγουσι δε εὰν ἶνεξέταστα μείν)ὶ, ὼς ειρηκότες τι φρόνιμον νομίωνται ἐὰν δε τις υτ λογικῶς ἐρετάσχη, πολυν ευρεθηροσονται γελωτα καὶ χλευασμον ὀφλισκάνοντες. 24. Πρῶτον μεν a η πρωτη καὶ τοιαύτη υτῶν ρώτησίς uerni. εστι μωρὰ και ἄοηλος Ου γαρ σημαίνουσι περι τίνος πυνθάνονται Da και ὁ ερωτώμενος ὰποκρίνηται ἰλλ' ἁπλῶς λεγουσιν, v τον η ντα ' ις υν λων, καὶ τίνα τα μη ἄντα, Αρειανοί τίς ὁ ων, καὶ τις ὁ μη v, xa τίνα λεγεται ἄντα, η μη ἄντα ς Δυνατὸν γὰρ και o ἄντα ποιεῖν καὶ τὰ μη δντα και τὰ ἄντα και τὰ προόντα. εκτων os καὶ χρυσοχόος καὶ κεραμευς την υσαν καὶ προ αυτῶν τυγχάνουσαν λην καστος κατὰ την ἰδίαν τεχνην εργάζεται, ποιῶ a βούλεται σκεύη αυτος δε ὁ τῶν λων Θεὸς το δετα και γενόμενον δ' παρ' αυτο χουν ε γης λαβὼν, πλάττει τον ἄνθρωπον καὶ αυτην
ἔτι λως περ Θεοῖ και οὐ ξ αυτοῖ περιεργάζονται και σοφίζεσθαι τολμῶσι. ίς γὰρ ἶνεξεται λεγόντων αυτῶν ἄλογόν ποτε
144쪽
σοφίσμασιν Ἀλλ' ου δεδυνηνται ουδεις γαρ λως κανέκουσaι θελησειεν αμφιβαλλόντων αυτῶν, ὁτι ὁ Θεος ου ηνίει Πατηρ, ὰλλ' στερον γέγονεν, να καὶ avras θωσιν τι καὶ ὁ Λογος
αυτου ποτε Oυς ην, πολλῶν ἄντων ων προειρημενων κατ αυτῶν
δ το υτως ρωτα περὶ Θεου βλάσφημον και πλέον ἀσεβείας εστὶ βλάσφημον ν εἴη και περ του Λόγου αυτου τοιαυταερωταν Ἀποκρίνασθαι δε μως προς ἀναίρεσιν της τοιαύτης αυτῶν ἰλόγου και μωρὰς ἐρωτήσεως ἰναγκαῖον υτως OT ων, ἐστὶν ὰiδιως ὁ Θεος ἄντος υν ὰει του Πατρος, ἔστι καὶ ὐiδιως και το τούτου παύγασμα, περ ἐστὶν ὁ Λόγος αὐτου και πάλιν ὁ ων Θεος, εξ αυτο και ἄντα τον Λόγον χει και οἴτε ὁ Λόγος ἐπιγέγονεν ου ων πρότερον, ἴτε ὁ ΓΙατηρ ἄλογος ην ποτε πιγα κατὰ του ἱos τόλμα εἰς τον Ιατέρα την βλασφημίανὰνάγει, εἴγε ξωθεν πενόησεν αυτῶ σοφίαν, ast Λόγον, και Υιόν. Ο a εὰν τούτων εἴπyς, τουτο τ εκ ου Πατρος γέννημα σημαίνει, σπερ εἴρηται. Ωστε συστατος αυτῶν τοιαύτη ρώτησις, και εἰκότως αρνούμενοι a τον Λόγον, aλογον εχουσι και την ρώτησιν. Ως a ει τις τον λιονορῶν πυνθάνοιτο περι Ου ὰπαυγάσματος, καὶ λέγοι ' ων τομη ν πεποίηκεν, η ον υτὸ πεποίηκεν ς' ου σώφρονα εχειν ὁ
145쪽
26. 'Υμεῖς δε, Ἀρειανοὶ των ἰδίων εαυτῶν ρημάτων μνημονευοντες, πατε G ων του μ' ἄντος ἔχρηὶ εν εις την των πάντων δημιουργίαν, ' οντος υτο ἔχργὶζεν Εἰρὶ κατε γαρ, ηοργανον ἐαυτω ον ιὸν ε του μη ἄντος κατεσκεύασεν, va δι' P. H. 3o,aυτου ποιηση τα πάντa.'o ουν ἐστι βέλτιον, τὸ χρ)ηρον, ' τοτην χρείαν ἀναπληροῖν ς η αμφότερα τα ενδέονταίλληλων ἀναπληροῖσις οιαῖτα γαρ λέγοντες του κατασκευάσαντος μὰλλον ἀσθένειαν δεικνύετε, εἰ μη καὶ μόνος σχυσε δημιουργησαι τὰ πάντα, λλ' ξωθεν αυτ ἄργανον πινοεῖ, σπερ ε κτων ναυπηγός τις, μη δυνάμενος ὁτιοῖ εργάσασθαι χωρὶς σκεπάρνου καὶ πρίονος T ουν τούτου ὰσεβεστερον; H τί δεῖ διατρίβειν
ὁλως εν τούτοις ως δεινοῖς, υταρκῶν ἄντων τῶν προειρημενων δεῖξαι, φαντασίαν μόνον εἶναι τὰ παρ' υτῶν IΠρὸς δε την very 4.ετερα αυτῶν ευήθη πάνυ και μωρὰν εξετασιν ην πρὸς τὰ γυναι- κύρια ποιουνται Ουδε μεν πάλιν ουδε περὶ ταύτης χρην ἀποκρίνασθαι, ' τουτο μόνον O a εν τοῖς εμπροσθεν εἰρηκαμεν, ἔτι - i. μη δεον την, του Θεοῖ γεννησιν συμμετρεῖν τη τῶν ἁνθρώπων φύσει 'Iν δὲ ὁμως και εν τούτω καταγνῶσιν εαυτῶν, aλὸν ε τῶν υτῶν πάλιν ἴτως υτοῖς παντησαι ολως εἰ περιυἱοῖ πυνθάνονται γονεων ενθυμείσθωσαν πόθεν εστ τὸ γεννώμενον τεκνον Εἰ aρ κα ου εἶχεν ὁ γονευς υἱὸν πρὶν γεννησδὶ, αλλ εσχηκὼς, ου εξωθεν Ουδ αλλότριον, ἀλλ' εξ αυτου καὶ ἴδιον της Ουσίας και ὰ παράλλακτον σχεν εἰκόνα, στε τουτου P. i. D.
146쪽
εν κεινω βλέπεσθαι, κακῶνον ἐν τούτω θεωρῶσθαι. ι τοίνυνε τω ὰνθρωπίνων παραoειγματων τον όνον των γεννωντων λαμβάνουσι, δια τί μη κ των υτων καὶ τ κατα φύσιν καὶ το ἴδιον ἐνθυμουντα των τέκνων προς τους γονεaς, ἰλλα aTaτους μεις μόνον το πρὸς τον ον επιτηοειον ex της γης κλέγονται Ἐδει δε πυνθανομένους αὐτους γονέων και λεγοντας,
και ὁλως τι τοιουτον λογισάμε ι τεο τον Θεον καταγνωσινε αυτῶν, σπερ ηρωτησαν γυναῖκας περ τῶν χρόνων, ἴτω πυν- Cp. c. 3- θανέσθωσαν και του λίου περ του παυγάσματος αὐτοῖ, καιτης πηγης περὶ του εξ αυτῆς, ιν μάθωσιν τι καίπερ P τα γεννηματα ταυτα εστὶ καὶ aεὶ συν κείνοις, ε ων καί εἰσιν. ιδε καὶ τὶ φυσει καὶ λ ίεὶ οἱ τοιουτοι γονεῖς χουσι πρὸς
τα τέκνα, δια τι τον Θεον λάττονα των γενητῶν πονοοῖντες,
ου φανερώτερον αυτῶν την σέβειαν ξάγουσιν Ε δε τουτο
147쪽
ὰίδιος τε και εκ ου Πατρός εστι, και αυτὸ τ πραγμα δείκνυσι και η ερωτησις δε των ιρετικῶν προς τους γονε α διελεγχει την aκόνοιαν αυτῶν E γνωσαν γα το κατὰ φύσιν, και λοιπον και περ τῶν χρόνων ri σχυνθησαν.
28. Oτι δε υ δεῖ την του Θεοῖ γεννησιν παραβάλλειν τὴτῶν ἀνθρώπων φύσει, και νομίζειν ιερος ' u αι του Θεο τον Υἱον αυτοῖ, i ολως τω πάθος σημαίνειν την γεννησιν, φθίσανTες c. i. μεν εἴπομεν εν τοῖς εμπροσθεν, καὶ νυν δε τα αυτά φαμεν εχυκεστιν ως ἄνθρωπος ὁ Θεος. Aνθρωποι με γαρ παθρτικῶς γεννῶσι, ευστην χοντες την φύσιν, καὶ χρόνους ναμενοντες δι την ἀσθενειαν της ἰδίας φύσεως επὶ δε εοῖ τοῖτο λεγεινου εστιν Ου γαρ ε μερῶν συγκείμενός εστιν, ἰλλα και p. ii 34. ὰπαθης ν και ἁπλοῖς, παθῶς καὶ ἰμερίστως του ἱοῖ Ιατηρεστι και τούτου παλιν μεγα τεκμηριον και πόδειξις εκ τῶν θείων γραφῶν. - Τόγος a ὁ του Θεοῖ Υἱός εστιν αυτοῖ, και ὁ Υἱος Λόγος εστ του Ιατρος και Σοφία Λόγος δε και Σοφία υτε κτίσμα ἴτε μερος εστ τούτου, υ και εστι Λόγος, Οἴτε κατὰ πάθος εστ γεννημα Ἀμφότερα γοῆν η γραφησυνά τουσα, Υἱo μεν φησεν, rva o φύσει καὶ ἰληθινον της ουσίας γεννημα ευαγγελίσηται zνα δε η τις ἀνθρώπινον υπολάβοι τ γεννημα, πάλιν την Ουσίαν aυτοῖ σημαίνων Λόγον'aυτον εῖναι καὶ Σοφίαν καὶ ὰπαύγασμά φησιν Ἐκ γὰρ τούτου και τ ὰπαθε της γεννησεως, a TOGίοιον, κα τω Θεω πρεπον λογιζόμεθα. Ιοῖον ου πάθος ' ποῖον μερος εστι τοῖΓΙατρος ὁ Λόγος, καὶ η Σοφία, και το ἀπαύγασμα ; a τοῖτο δυνατὸν και υτους τους ἄφρονας μαθεῖν. D. γὰρ γυναικῶνεπύθοντο περι ιοῖ, ἴτω και νδρας περωτάτωσαν περὶ του λόγου, ἴνα μάθωσιν ὁτι οἴτε πάθος αυτῶν, ἴτε μερος εστ του vos τούτων ὁ λόγος ο προφερονται E δε τῶν ανθρώπων,
148쪽
καίτοι παθητῶν οντων καὶ μεριστων ἄντων, τοιοῖτο ὁ λόγος, δια τί περ του σωμάτου και μερίστου Θεοῖ πάθη καὶ μερηλογίωνται, ἴνα τουτο προσποιούμενοι δῆθεν υλαβAσθαι, θρνησωνται τηνίληθη και φύσει γέννησιν του ἱου Και ἔτι μεν τοε του Θεοῖ γένν μα υκ ἔστι πάθος, ἱκανῶς δια των ἔμπροσθεν ὰποδεδεικται δεδεικται δε και δια νυν ὁ Λόγος ου κατὰ πάθος γεννώμενος 'Aκουέτωσαν δὲ και περὶ της Σοφίας τα αυτά χυ εστιν Δ ανθρωπος ὁ Θευς' μ' ἀνθρωπινον φανταζεσθωσαν καὶ ε τούτω περι υτοῖ Και a τωνίνθρώπων πάλιν δεκτικῶν σοφίας γεγονότων, ὁ Θεος, ουδενος μετέχων, αυτος της ἐαυτου Σοφίας Ιατηρ εστιν, ης ι μετέχοντες εἰώθασι σοφοὶ καλεῖσθαι' καὶ ἔστι και αυτη ἡ Σοφία ου πάθος, ουδὲ μέρος, c. 4- ὰλλα γέννημα ἴδιον του πατρός. Δια τοῖτο ἀεὶ Πατqρ, καὶ Ουκἐπιγέγονε τω Θεῶ το πατγὶρ, ινα μη καὶ τρεπτος εῖνa νομισθη. Ε γa καλον O εἶναι υτον Ιατέρα, υκ Λει δὲ ν Πατηρ, υκ
δημιουργός ἐστιν, ὼίδιά εστι καὶ τα ποιηματα, καὶ ου θέμις
φορὰς ἐν τοῖς εμπροσθεν δειχθείσης γεννηματος καὶ ποιηματος, εμμένουσι IGμαθία , Πάλιν υν τ αυτ λεκτέον το ποίημα
Cp. de Syn. ξωθεν Os ποιοῖντός ἐστιν, σπερ υρηται, ὁ δὲ ιος ἴδιον της
ουσίας γέννημά εστι διὸ και το μὲν ποίημα ουκ νάγκη δεεῖναι ὁτε a βούλεται ὁ δημιουργος, εργάζεται το δε γεννημα
εργάζωνται δια τί ὁ Θεὸς ἰεὶ δυνάμενος ποιεῖν, ου de ποιεῖ,
149쪽
πάρχειν τω ἀεὶ ἄντι Θεώ ς ι καὶ προς το λυσιτελες αυτῶν ὰφορων ὁ Θεος, ἴτε εἶδεν τι δύναται γενόμενα διαμένειν, τότε καὶ πεποίηκε πάντα Και σπερ υνάμενος καὶ ξ ὰρχης επὶ
εστι, και καλῶς εἰρηκαμεν ου ην πριν γενηθI Παντα γὰρ φυρῶσι και κυκῶσιν, να μόνον διαστη σωσι του Aόγον ὰπ του IΠατρος καὶ τον δημιουργον τῶν ὁλων τοῖς ποιημασι συναριθμὶ σωσι. IIρῶτον μὲν ου και κατὰ ,ουτω καταγνώσεώς εἰσιν
ετ rava ρέσει της σεβείας αυτῶν κειμε Ῥαις, υτομόλησαν εἰς την αυτην αἰτίαν αυτοὶ εξίγράφων φθεγγόμενοι, καὶ επινοουντες λοιδορίας κατὰ του Κυρίου, in v ώσκοὶ τε μήτε li λέγουσι, et Tina. i. 7. μήτε περι τίνων διαβ αιουνται. 'Ερωτqσάτωσαν γουν Ἐλ-
150쪽
μὲν γενόμενον, δυναμενον δε γενεσθαι ἰς το ξυλον το μήπω μεν
θῖνα καὶ ὁ ρωτωμενος ὀρθῶς ἀποκρίνηται.
ἀγενητον, η δύο ς' ἀκούσονται πρωτον μεν, ὼς ἀμαθεῖς, πολλά τε εινα και οὐδὲν πλεῖστα μεν τὶ δυνάμενα γενεσθαι, ουδεν δε το in δυνάμενον, ωσπερ εἴρηται Ε δε ὼς Ἀστεριω ρεσε το μηποίημα, αλλ' ἀεὶ ον, ἀγενqτον εἶναι οἴτω ερωτωσιν ἀκουε τωσαν οὐχ ἄπαξ, αλλὰ πολλάκις, τι καὶ ὁ Υἱὸς ἴτω κατὰ ταυτην τηνεκδο χγὶν γενητος α λεχθείη οἴτε γαρ των γενητῶν, ἴτε