장음표시 사용
151쪽
το δεγένητον, τa ἐναντία τούτοις ἰντιφθεγγεται, λέγων καὶ την σοφίαν του Θεου γένητον καὶ ναρχον εἶναι και ἔστι μερος ων γραψε ταυτα ρ υκ εἶπεν ὁ μακάριος Παυλος, ριστὸν Π de κηρυσσειν την του Θεου δύναμιν, δε την του Θεοῖ σοφίαν Ἀλλα δίχα της προσθηκης se δυναμιν εο καὶ Θεου σοφίαν, ἄλλην 1 Cor. i. 24.
152쪽
τ εχυ γην ποτε, σημαίνωσιν ἐν aρ τούτοις γενητα καὶ τακτίσματα σημαίνονται. 33. Εδει υν, εἴπερ θα Τρουσιν οἶς λέγουσι, τουτοι και επι- μένειν, και η ποικίλως μεταποιεῖν αυτούς. Ἀλλ' υ θέλουσι,
νομίζοντες ευχερῶς παντα δύνασθαι, εὰν τω νόματι τούτω σκέποντες την αἴρεσιν προβάλωνται το ἀγένητον' και γαρ καὶ αυτ το του γενήτου λεξείδιον ου προ τον Υἱον ἔχει την σημασίαν, καν ουτοι γογγυλσιν, λλα προς α γενητά καὶ ὁμοιον ν τις ἴδοι τούτου τλ ΙΠαντοκράτωρ, καὶ το Κύριος των Cp. de Decr. δυνάμεων. Ε γa των πάντων ὁ Πατηρ δι του Λόγου κρατia και κυριεύει, καὶ την βασιλείαν του Πατρὸς βασιλεύει ὁ Υἱὸς, και το κράτος πάντων χει, ὼς Λόγος και ως εἰκων του Πατρὸς,
εἴδηλον ὼς ουδε δε τοῖς πασι συνaριθμ τα ὁ Υἱὸς Ουδε δι' αὐτὸν λέγεται παντοκράτωρ καὶ Κύριος, ἰλλα δια τα δι' Υἱοῖ
γενόμενα, ν και κρατέ και κυριεύει δια του Aόγου Και το
σημαίνεται και καλῶς, ἔτι υκ ἔστιν ς τ γενητὰ ὁ Θεὸς, ὰλλα και τούτων κτίστης δια τοῖ ἱοῖ καὶ δημιουργός εστιν. D.σπερ δε το ἰγενqτον πρὸς γενητὰ σημαίνεται, υτως Hτω ΓΙατηρ δηλωτικόν εστι του ἱοῖ καὶ ὁ μεν ποιητην καιδημιουργὸν και ἀγενητον ὀνομάζων τον Θεὸν τα κτίσματα καὶτ γενητὰ βλέπει καὶ καταλαμβάνει ὁ δε τον Θεὸν Πατερα καλῶν, ευθυς τον Υἱον νοεῖ καὶ θεωρεῖ Διδ και θαυμάσειεν
καὶ της ει τον Ιατερα τιμης μελεν, δει μὰλλον, καὶ τοῖτο βελτιον και μεῖζον P, Ιατερα τον Θεὸν ειδεναι τε και λεγειναυτους η κείνως ὀνομάζειν αυτόν. εγοντες με γαρ κεῖνοιτον Θεὸν ίγενητον Ἐκ τῶν γενομενων ργων αὐτον, καθάπερ εἴρηται, ποιητην μόνον και Ἱμιουργον λεγουσι, νομίοντες τι καὶ τον Λόγον ποίημα κ τούτου σημαίνειν δύναντa κατὰ την
153쪽
μόνον ε των ἔργων σημαίνουσιν αυτον, και υκ σασι και αὐτοιτον Υἱον, ἄσπερ Ἐλληνες ὁ δὲ Πατερα λεγων τον Θεον εὐτου Λόγου σημαίνει τουτον Εἰδὼς δε τον Λόγον, οἶδεν αυτον δημιουργον ἄντα, και καταλαμβάνει τι δι υτοῖ τα πάντα γέγονεν. olitici. 334 Ουκουν ευσεβέστερον και αληθὲς αν ε φὰλλον τον Θεον De Decr. εκ os Υἱοῖ σημαίνειν καὶ ΓΙατερα λέγειν, Ἀκ μόνων ων εργων ὀνομάζειν και λεγειν αυτον ἐγενητον Tοῖτο μεν γαρ μόνον
του Θεοῖ δια του Λόγου γενόμενα εργα σημαίνει το δε ΓΙατηρ'εφ' Υἱοῖ μόνον σημαίνεται καὶ σταται Oσω δε ὁ Λόγος των
λοιπον και το του Ma b. δε ὀνομα λεγοντες επιγινώσκομενες τοὶ νοματος τούτου και τον εν αυτω τῆ Πατρι Λόγον. Mαταιος ρα και η περὶ τῆς τοῖἈγενητο λεξεως επιχείρησις αυτῶν δεδεικται, και μηδεν πλεῖον εχουσα η μόνην φαντασίαν. 35. Περὶ δε του λεγε ιν αυτους εἰ τρεπτός' στιν ὁ Λόγος c. a.
154쪽
36 Thir Ariau plor examine l. I. 35.
Qiter a. περιττόν ἐστι περὶ τούτου ζητεῖν -κεῖ γα και μόνον ἐγγράφ-αντά με ταπa αυτῶν λεγόμενα, δεῖξαι το τολμηρον της ὰσεβείας
νει ν απαξ a πλάσαντες εαυτοῖς ε οὐκ ἄντων θεον, και κτιστον υἱον, κολούθως ὼς αρμόζοντα κτίσματι τὰ τοιαυτα καὶ συνέλεξαν aυτοῖς ρημaτα επειδη δε προς τοῖς πῖ της εκκλησίας διαμαχόμενοι, καὶ ἰκούοντες παρ' αυτῶν περὶ του in θινουκα μόνου Λόγου του Πατρὸς, τοιαυτα περι αυτου φθέγγεσθαι τολμῶσι, τίς τούτου τοῖ δόγματος μιaρώτερον ν δοι ἰοίς τούτων καὶ μόνον κούων, καν μηἈντιλέγειν δύνηται, ου πάτ- c. 7. τεται, και τηνίκOην ὰποκλείσει, ξενιζόμενος ἐφ' ις κῶνοί τε λαλουσι, καὶ αυτος καινῶν ακούει ρημάτων ἐχόντων aυτόθεν καιὰ τ' αὐτης της προφορὰς την βλασφημίαν οῦ ι γαρ τρεπτος καὶ ἰλλοιούμενός ἐστιν ὁ Λόγος, ποῖ ἄρα στησεται, καὶ ποῖον αὐτουτ τελος σται της επιδοσεως η πῶς μοιος τω τρέπτω τρεπτὸς ιναι δυνησεται πῶς δε ὁ του τρεπτον έωρακὼς εωρaκέναι τον aτρεπτον νομίσειεν ς ε ποία δε ἄρα εὰν γένηται καταστάσει δυνησεταί τις τον Πατερ ε αὐτω βλεπειν ; δηλονγα ως υκ εί τις ψεται εν αυτ τον Iaτέρα, δια το ει τρεπεσθαι τον Υἱον, καὶ ἀλλοιουμένης αυτον εἶναι φύσεως. με γαρ Πατγὶ ἄτρεπτος καὶ avaλλοίωτος, καὶ ἰεὶ και σαύτως εχει, και λαυτός εστιν ὁ δε ἱδ ει ατ κείνους τρεπτος, καὶ ου ἀδε ὁ αὐτος ἰλλ' ἰει ὰλλοιουμένης φύσεως στι, πῶς ὁ τοιουτος εἰκὼν του Iaτρος εἶναι δύναται Ου εχ ν τ ομοιον της ὰτρεψίας πῶς δὲ και ὁλως - τω Ιατρί εστιν, ὼμφίβολον εχων την προαίρεσιν τάχα δε και τρεπτος ων, καὶ καθ' ημέραν προκόπτων, ἴπω τέλειός εστιν. Ἀλλ' η μὲν τοιαύτη τῶν 'Aρειανῶν οἰχέσθω μανία, χ δε ἰλήθεια λαμπέτω, καὶ Cp. c. 41: si δεικνύτω τούτους παραφρονουντας Πῶς a ου τέλειος ὁ ἴσος
155쪽
ουσης ἰτρέπτου, ατρεπτον ον εἴη καὶ το ε αυτης ἴδιον γέννημα.
εἶναι τοῖτο το σημαινόμενον, αλλὰ και τον Υἱον ἁρμόζει τοῖτο λέγειν, τι μάλισταγενόμενος ἄνθρωπος δείκνυσι την ταυτότητα καὶ το ἄτρεπτον αυτου τοῖς νομίουσι δια την σάρκα λλοιῶσθαι αυτον, a ετερόν τι γεγενησθaι 'Aξιοπιστοτεροι δε οι ἄγιοι και μὰλλον ὁ Κύριος της των σεβῶν κακονοίας. Και γὰρ κατὰ το εἰρημένον ανάγνωσμα της μνωδίας, πάντων ων γενητῶν καιπάσης της κτίσεως, δι της χυρανου και γης σημασίaς, πεπτην και λλοιωτην η γραφη την φύσιν λέγουσα, και τον Υἱονυπεξαίρουσα τούτων, δεικm σι μηδόλως γενητον αυτον εἶναι, ὰλλα και μὰλλον αυτον ὰλλοιοῖντα τὰ ἄλλα, και η ὰλλοιούμενον αυτον διδάσκει, δι' ων φησι, Συ δε λαυτος ει, και τὰ τησου υκ κλείψουσι. Και ι κοτως γε τὰ μεν γὰρ γενητὰ ξ
γίνεται, ἀλλοιουμένην γ ει την φύσιν ὁ δε ἱὸς εκ ου ΙΠατρος ων, και η ουσίας αυτOB Ωιος, αναλλοίωτος καὶ ἄτρεπτός εστιν, ως αυτος ὁ Πατηρ. O γὰρ θέμις π ν ε της ουσίας της ἰτρέπτου τρεπτον γεννὰσθαι λόγον καὶ ὰλλοιουμένην σοφίαν. ΙΠῶς γὰρ τι Λόγος ει ρε τό εστιν η πῶς τι Σοφία τοὰλλοιούμενον ς ει μη ἄρα ς εν ουσία συμβεβηκος, ἴτω εἶναι p. v. a. θέλουσιν, ως εν διαθούσγὶ τινὶ ουσία συμβεβηκέναι τινὰ χαριν
156쪽
και εξιν δρετης, καὶ κεκλησθαι ταυτην ἴτω Λόγον, καὶ Υἱον, καὶ Σοφίαν ἄστε και φαιρεῖσθαι και προστίθεσθαι αυτί δύνασθαι TOιαῖτα γαρ φρονουντες πολλάκις εἰρηκασιν ' Vουκ ἔστι Xριστιανῶν η πιστις ἴτη. υδε a τουτο δείκνυσινεῖναι όγον και Υἱον ληθῶς Θεοῖ, ἴτε την σοφίαν ἀληθη Σοφίαν. ο γαρ τρεπόμενον και ἀλλοιουμενον, ουκ ἱστάμενον δε ἐν εν καὶ τω υτω, πῶς δύναται εἶναι ἰληθές δε γε Κύριος Johnxiv. 6. λέγει, Ἐγώ ειμι η ληθεια' εἰ τοίνυν ὁ Κυριος υτος περὶ
εαυτοῖ τουτο λέγει, και το ἄτρεπτον εαυτοῖ δείκνυσιν, O τε αγιοι μαθόντες τουτ μαρτυρουσιν, ἀλλα a και αἱ περὶ Θεοῖ ἔννοιαι τουτ ἴσασιν ευσεβὲς πόθεν ταυτ επενόησαν οἱ δυσσεβεῖς
Ἀπ μὲν ουν της καρδία ς ὼς τοῦ φθορὰς αυτὰ εξήμεσαν.37. Ἐπειδὴ δε προφασίζονται τα si λόγια, και βιάζονται
τετολμηκασιν Ευσέβιός τε και Ἀρειος, και οἱ ὰπ αυτῶν δελαλειν υκ κνοῖσι κατὰ μέσq την-γορὰν οὐχ ὁρῶντες οσην μανίαν ὁ λόγος αυτῶν χει. ι γαρ μισθον προαιρε σεως λαβενα σχεν, υκ ν σχηκὼς υτ ει μὴ του δεομένου o ἔργον ενεδείξατο, εξ ρετης ἄρα και βελτιώσεως ταυτα ε 3ὶκὼς,
157쪽
χάριr , a αλλοι παρα το δοθὲν αυτοῖς ιπες, ἰοί εἰσιν ιανθρωποι οἱ κατα μετοχal III ευμα λαβόντες, περὶ ν καιελεγεν Υἱοῖς γέννησα καὶ φωσα, αὐτοὶ δε με θέτησαν. Isa. i. 2. Ἀμέλει πει μη κατὰ φυσιν ησαν υἱοὶ, δι τουτ και τραπέντων aυτων φ)ὶρέ θ' τ Πνεῖμα, και πεκηρυχθησαν και πάλιν δεμετανοουντaς υτους δεξεται, και διδους το φῶς, πάλιν υἱους καλέσει ὁ καὶ κατὰ την ρχγὶ Θεος ουτω την χάριι αυτοῖς δεδωκώς. 38. ι τοίνυν ουτ και τον Σωτηρα λέγουσι, δειχθήσεται μητε ληθινος, μητε εος, μητε Υἱὸς μῖ τε μοιος τω Πατρι, μητε λως του ειὶ a κατ ουσίαν Ιατέρα ἔχων τον Θεον, ἀλλατης δοθείσης αυτ μόνης χάριτος, του δε εἶναι aT Oυσίαν κτίστην τον Θεον, καθ ομοιότητα των πάντων, εχων. TOιOfτος
του δούλου μορφην ἀνέλαβε. To τε γάρ ἐστιν, ὁτε γενόμενος Phil. i. 8-to. υπηκοος μέχρι θανάτου, περυφῶσθαι λέγεται, και χάριν εἰληφέναι το ἄνομα, etv ε τω νόματι Ιη σου κάμψy πὰν γόνυ.'T ουν tu προ τούτου, ει νυν ψωθη, a νυν ηρωτο προσκυνεῖσθαι, και νυν Υἱος ελέχθη, ὁτε γεγονεν ἄνθρωπος Φαίνεται γὰρ μηθεν βελτιωσας αυτος την σάρκα, ἀλλα μὰλλον αυτος δι' αυτης βελτιωθεὶς, ει γε κατὰ την κακόνοια αυτων τότε ψωθη και Υἱὸς ἐλέUn, τε γέγονεν ἄνθρωπος. Ουν ην προ τούτου Πάλιν γαρ αυτους ερωταν ανάγκη, ἴνα καὶ το ελος της ἀσεβείας
αυτων θεωρηθy. ι γάρ στιν ὁ Κύριος Θεος Υἱὸς Λόγος,
ου ην δε αυτ προ του γενηται ἄνθρωπος ἡ ἄλλο τι η παρὰ ταῖτα, καὶ στερον τούτων ε πετῆς μετέσχεν, σπερ ειπαμεν
η το τερον, ὁπερ εἰς τὰς κείνων κεφαλὰς τραπείη, ἀνάγκη
λέγειν αυτοῖς, μηδὲ εινα προ τούτου αυτον, αλλὰ τοίλον ἄνθρωπον εἶναι φύσει, και μηδεν πλέον Ἀλλ' υκ εστι τουτ της εκκλησίας του δε Σαμοσατέως στι κα των νυν ουδαίων T c. s. φρόνημα Δια τί ουν τὰ κείνων φρονοῖντες, Ουχὶ και ς ουδαῖοι περιτεμνονται ἰλλ' υποκρίνονται τον ριστιανισμον, ui 3 και προ αυτον ἔχῬυσι την μάχην οῦ ι γὰρ υκ ν η ην μὲν,εβελτιώθη δε ἴστερον, πῶς δι αυτου γέγονε τὰ πάντα η πῶς ἐν
158쪽
οἰκοῖν ει καὶ προ του του κόσμον γενέσθαι την δόξα ειχενὁ Υἱὸς και Κύριος της δόξης ' ψιστός τε γην, καὶ ξ υρανου κατέβq, και ἀεὶ προσκυνqτός ἐστιν, ουκέρα καταβὰς εβελτιώθη, αλλὰ μαλλον βελτίωσεν αυτος α δεόμενα βελτιώσεως και ει του βελτιῶσαι χάριν καταβέβηκεν, ου ἄρα μισθον ἔσχε τολεγεσθαι ἱος και Θεος, αλλὰ μὰλλον αυτος υἱοποίχὶ σε ημὰς τω Πατρι, και θεοποί 1 σε τους ἀνθρώπους, γενόμενος υτος ἄνθρωπος. Cp. di. 29, 32. 39. υκ ἄρα ανθρωπος ων, ἴστερον γεγονε Θεός ὰλλα εος ων, στερον γέγονεν ἄνθρωπος, να μὰλλον μὴ θεοποιήσ)l. Ἐπει ει, ὁτε γέγονεν ἄνθρωπος, τότε Υia καὶ Θεὸς ἐλέχθη, πρυδε του γένηται ἄνθρωπος, υἱους ελεγε του πάλαι λαους ὁ Θεος, Exod. H. i. κώ ωσην ἐτίθει 'θεον του Φαραὼ και επι πολλων η γραφή Ps. xxxi. φησιν Θεὸς στη εν συναγωγγὶ θεῶν δηλόν εστιν ως μετ αυτους και Υἱὸς και Θεὸς οἶτος ἐλέχθη Πῶς ουν πάντα Jolini. δι αυτοῖ ' καὶ 'αυτός εστι πρὸ πάντων ς' η πῶς πρωτότοκος
159쪽
εξομολογησηται ὁτι Κύριος In σοῖς ριστὸς εἰς δοξαν Θεοῖ
Πατρός. τούτου λευκότερον και ποδεικτικώτερον γένοιτο αν o γαρ ε ελαττόνων βελτίων γέγονεν' λλα μὰλλον Θεὸς ἡπάρχων, την δούλου μορφην λαβε. και ν τω λαβA Oυκεβελτιώθη, ἀλλ' Ἀταπεί ωσεν αυτον. nos τοίνυν ἐν τούτοις μισθος της δρετης, ' ποία προκοπη καὶ βελτίωσις εν ταπεινώ - σει; ι a Θεὸς οῦν γέγονεν ανθρωπος, και εξsφους καταβὰς, λέγεται Ἀψοῖσθαι. που ἡψουται Θεὸς ἄν ς δηλου ἄντος πάλιν τούτου, ὁτι του Θεοῖ ψίστου ἄντος, εὐανάγκης εἶναι δει καιτον τούτου Λόγον ψιστον. Ιολουν πλεῖον εἶχεν ψωθηναι ὁ