장음표시 사용
171쪽
τω γεγενησθα αυτον σάρκα - ἡῖπεν Ιωάννης, να δειχθη Jolint i . Oτι aτα τ αμφότερα μεῖς ἐσμεν, οἱ καὶ ε τω ἁγιάζεσθαι δεόμενοι της του Πι ευματος χάριτος, καὶ μη δυνάμενοι δαίμονας εκβάλλειν ἄνευ της του νεύματος δυνάμεως. Διατίνος δε και παρα τίνος δει το Ινεῖμα δίδοσθαι η δια του Υιos, o καὶ τ ΓΙνεῖμά ἐστι ς πότε δε λαμβάνειν μεῖς δυνάμεθα, ει μη τε ὁ Λόγος γέγονεν ανθρωπος ς Και σπερ τοπαρα του ἰποστόλου λεγόμενον δείκνυσιν, τι υ αν λυτρώθημεν και περυψώθημεν, εἰ μη ὁ εν μορφὶ Θεολυπάρχων liii. . , . ελαβε δούλου μορφην ' υτως καὶ ὁ Δαβι δείκνυσιν, τι Ουκαν λλως μετέσχομεν του Πνευματος και ηγιάσθημεν ει μ' ὁτου Ινευματος δοτηρ αυτὸς ὁ Λόγος ελεγεν αυτον περ μων τω ΓΙνεύματι χρίεσθαι Διδ και βεβαίως ἐλάβομεν, υτου
λεγομένου κεχρίσθαι σαρκί. ης γαρ ε αυτ σαρκος πρωτης αγιασθείσης, a αυτοῖ λεγομένου δι' αυτην ληφέναι, ως ανθρώπου, μεῖς πακολουθοῖσαν χομεν την του Πνεύματος χάριν, ά του πληρώματος αυτοὶ λαμβάνοντες. olimi 16.5 I. To δε ηγάπησας δικαιοσυνην, καὶ μίσησας δικίαν, PS. xliv. xlv.ὶ προσκειται ἐν τω ψαλμω, υχ ως υμεῖς πάλιν νοεῖτε, ' τρεπτην' δεικνυον του Λόγου την φύσιν, ἀλλ μὰλλον καὶ κ τούτου c. 35. ατρεπτον αυτοῖ σημαῖνον. Ἐπειδ) γαρ των γενητῶν η φύσις εοπι πεπτη, καὶ οἱ μεν παρέβησαν, οι δε παρηκουσαν, σπερ
εἴρηται si τε πρὼξις αυτῶν ου ἔστι βεβαία, ἀλλα πολλάκις
ετ δεχεται τον νυν αγαθον μετὰ ταῖτα τρέπεσθαι, καὶ τερον γίνεσθαι, ως του ρτι δίκαιον ἄδικον με ολίγον ευρεθηναι'
δια τοῖτο πάλιν τρέπτου χρεία ην, να το ἀμετάβλητον της του Λόγου δικαιοσύνης ἔχωσιν ει κόνα και τύπον προς ρετην οἱ ἄνθρωποι m δε τοιαύτη διάνοια εχει και την αἰτίαν τοις εὐφρονουσιν εὐλογον Ἐπειδὴ γαρ ὁ πρῶτος ἄνθρωπος Ἀδαμ 1 Cor. v. s. ετράπη, και 'δια της πιμαρτίας ὁ θάνατος εἰσηλθεν εἰς O Rom. v. a. κόσμον. δια τοῖτο τον δεύτερον Ἀδὰμ πρεπεν ἄτρεπτον εἶνaι'rva καν πάλιν ὁ μις Ἐπιχειρησy, αυτοὶ μὲν τοῖ μεως απάτη ξασθενηση, το δε Κυρίου τρέπτου και 1ναλλοιώτουοντος, προς παντας ὁ ἄφις ασθενης τοῖς πιχειρημασι γένηται. Ω σπερ γαρ, o Ἀδὰμ παραβάντος, 4ις πάντας ανθρώπους ID.
172쪽
εφθασεν αμαρτία, υτως, του Κυρίου γενομένου νθρώπου, καὶ τον μιν νατρέψαντος, εις πάντας νθρώπους η τοιαυτη2 Cor. H. i. Ἀσχῖς διαβησεται, στε λέγειν καστον ημων' o γαρ αυτοῖτα νοηματα γνοουμεν. Ουκουν εἰκότως ὁ Κύριος Ἀδε καὶ
λαμβάνηὶ καὶ ἄλλως πάλιν τρεπτος εἰσάγηται ἰλλ' ἁ Θεος ων καὶ Λόγος του Πατρὸς κριτης στι δίκαιος καὶ φιλάρετος, μὰλ- λον δε καὶ xορηγος ἀρετης. Δίκαιος οὐ φύσει καὶ ὁσιος ων, δια τοῖτο ἰγαπαν λέγεται δικαιοσυνην καὶ μισῶνἀδικίαν ' ἴσου
'Iaκωβ ηγάπησε, τον δε σαλεμίσησε ' κατὰ δε τον σαιαν, Isa lxi. φωνη Θεο εστι πάλιν λέγοντος, Ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ ἀγαπῶν δικαιοσύνην, καὶ μισῶν ἰρπάγματα - ὰδικίας. II τοίνυν
173쪽
δια τοῖτο καλῶς διανοούμεθα το λέγεσθαι τον Θεον δικαιοοχνας
ὰγαπαν, καὶ μισεῖν ἁρπάγματα ἐξ ὰδικιας, οὐχ ὼς ε τι θάτερα
εκλέγεσθαι, κεῖνο δὲ μ' αἱρεῖσθαι τοῖτο γαρ των γενητων ἴδιον εστιν δελ υτι, ὼς κριτης, τους με δικαίους ὰγαπα καὶ προσλαμβάr εται, των δε φαύλων μακραν γίνεται' κόλουθον avεἴη καὶ περὶ της εἰκόνος το Θεοῖ τοιαυτα νοεῖν, ri sτως ἁγαπα καὶ μισA. οιαυτην a ειναι την φυσιν της ἀκόνος δεῖ, οῖός εστιν ὁ ταύτης Ιατηρ, καν οἱ 'Aρειανοὶ ως τυφλοὶ, μητε ταυτην, μητε αλλο τι των θείων λογίων βλέπωσιν Εκπεσόντες γαρ των ἀπο καρδίας αυτῶν ἐννοιῶν, μὰλλον δε παρα-νοιῶν, επι ρητὰ πάλιν των θείων γραφῶν καταφεύγουσιν ει ὰ καὶ αυτὰ συνγὶθως ἀναισθητοῖντες, οὐχ ὁρῶσι τον ἐν τούτοις νοῖν ἀλλ' ὼς κανόνα τινὰ την ἰδίαν σέβειαν θεμενοι, προς τοῖτον πάντα τὰ θεῖα λόγια διαστρέφουσιν οῖτινες και μόνον αυτὰ φθεγγόμενοι, ουδεν τερονίκούειν σὶν ἄξιοι Πλανα Mati xxii. σθε, μη ιδυτες τας γραφὰς, μηδε την δύναμιν τοῖ Θεos.' Αν
174쪽
εγενετο, επειδη και γέγραπται η και Εὐηματα τα περὶ τούτου γεγραμμένα διανοείσθωσαν ρθω εις την ἐνσώματον παρουσίαν του Σωτηρo ς' - την διάνοιαν ρνουνται, ἶρνείσθωσαν τι και
ἄνθρωπος γεγονεν ὁ Κύριος. πρεπε γαρ μολογῶν μὲν τι ὁ Λόγος σαρξ εγένετο, ερυθριαν δὲ πι τοῖς γεγραμμένοις
μαθηταὶ δε θέλοντες των καιρον των λεγομένων μαθ ν, παρε Mati. NiV. 3. καλουν τον Κύριον, λέγοντες Ἐιπε μῖν, πότε ταυτα ἔσται και τί το σημεῖον της σης παρουσίας ς' Και υτοι, ἀκούοντες παρα του Σωτηρος α περ του τέλους, θελον μαθεῖν και τον καιρον, ita μητε αυτοὶ πλανῶνται, ἀλλα και τους λλους διδάσκειν δυνηθῶσι Ῥαθμτες γουν, διωρθώσαντο μέλλοντας πλα- a Thess. E. 1ασθαι τους ἀπὸ της Θεσσαλονίκης 'οταν μεν οἶν των τοιούτων τις χ' Ναλως την γνωσιν, ὀρθην χει και γιαίνουσa τηντης πίστεως διάνοιαν ἐαν δε παρ ἔτερόν τις ἐκλαμβάνI τι τούτων, εὐθυς ς αῖρεσιν εκπίπτει. Maρὰ καιρον μεν υν πλανη-
175쪽
θησαν οἱ μεν περὶ Υμεναιον καὶ Ἀλέξανδρον, λέγοντες την ανά- Tim. i. o.
σαντες νυν την περιτομην. Maρὰ πρόσωπον δε πεπόνθασι καὶ πάσχουσι μέχρι νυν ουδαῖοι, νομίζοντες περὶ νος ξ αυτῶν λεγεσθαι o 'δo γ πa ρθένος εν γαστρὶ ξει, καὶ τέξεται υἱον Isa vii i :καὶ καλέσουσι τ δεομαχυτοῖ 'Εμμανουηλ, O εστι μεθερμηνευόμενον, εθ' ημῶν ὁ Θεός ' καὶ ὐταν το μεν προφητην μῖν Deut xviii. αναστησε ὁ Θεὸς, νομίωσι περὶ ro, τῶν προφητῶν λέγεσθαι τ δε ἰς πρόβατον επὶ σφαγην χθη, φη μανθανωσι παρα Iin liti. 7.του Φιλίππου, ἀλλ' υπολαμβάνωσι περὶ του Ι σαιο λέγεσθαι, περ αλλου τινος τῶν γενομένων προφητῶν. 55. οιαυτα δη υν καὶ οἱ ἰριστομάχ' παθόντες ει μυσαραν
αἴρεσιν εκπεπτώκασιν Ε γαρ εγνώκεισαν τό τε πρόσωπον καιτο πραγμα καὶ τον καιρον του ποστολικοῖ ρητου, υκ ν, τὰ
δνθρώπινα εἰς την θεότητα εκλαμβάνοντες, τοσουτον σέβουν οἱαφρονες. Toῖτο δε δυνατον ἰδεῖν, ε την ρχην του αναγνώσματός τις καλῶς κλάβοι Φησὶ γαρ Ἀπόστολος, 'Πολυ- Ηeb. i. - μερῶς καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ Θεος λαλησας τοῖς πατράσιν ντοις προφηται ἐπ' εσχάτων τῶν μερῶν τούτων λάλησεν μῖνεν ιῶ ' εἶτα με ολίγα φησὶ, βι εαυτο καθαρισμον τῶν αμαρτιῶν ημῶν ποιησάμενος, ἐκάθισεν ἐν δεξια της μεγαλωσυνης εν ψηλοῖς, τοσουτω κρείττων γενόμενος τῶν αγγέλων, ἔσω διαφορώτερον παρ' υτους κεκληρονόμηκεν ἄνομα. Περι του καιρουίρα καθ' o ελάλησεν ημῖν εν Υἱω, οτε καὶ τῶν αμαρτιῶν καθαρισμος γέγονε, μνημονεύει το ἀποστολικον ρητόν Πότε δεελάλησεν μῖν εν Υἱ- και ποτε γέγονε καθaρισμος τῶν μGρτιῶν; πότε δε γέγονεν ἄνθρωπος, ' μετὰ τους προφητας άπ'εσχάτων τῶν μερῶν; Εἶτα του διηγηματος ντος περ της καθ' ημὰς οἰκονομίας, λεγων περὶ τῶν σχάτων καιρῶν, κολούθως
εμνημόνευσεν τι μητε τοῖς προτέρους χρόνους σιώπησε τοῖς
ὰνθρώποις ὁ Θεός ἐλάλησε γαρ αυτοῖς χια τῶν προφητῶν Καιεπειδὴ και προφηται διηκόνησαν, καὶ 'δι ὰγγέλων ὁ νόμος λα- b. H. a. ληθη, και ὁ Υἱυς δε ἐπεδημησε, και ῆλθε διακονησαι ἰναγκαίως Mati xx. 28. επηγαγε τω τοσούτω κρείττων γενόμενος τῶν αγγελων, δεῖξαι θελων τι ὁσον ὁ Υἱo διαφερε δούλου, τοσουτον και η διακονίας τῶν δούλων δε του ἱos διακονία κρείττων γεγονε ην
176쪽
διακονία ἄρα διακρίνων ὁ ὰπόστολος την τε παλαιαν καὶ την καινην, παρρησιάζεται πρὸς Ιουδαίους γράφων καὶ λέγων,
τοσουτω κρείττων γενόμενος των αγγέλων. Δια τουτ γοῖν οὐδε το λον συγκριτικως εἴρηκε μείρων, η τιμιώτερος γευόμενος, Da h ως περ ομογενῶν τούτου κἀκείνων τις λογίσηται δελα κρείττων εἴρηκεν, να το διαλλάττον της φύσεως του Υἱοῖ προς α γεννητὰ γνωρίση. Και τούτων εχ ομεν την ὰπόδει- Ps lxxxiii. ξιν ἐκ των θείων γραφων του μεν Δαβιδ ψάλλοντος, Κρείσσωνημέρα μία ἐν ταῖς αυλαῖς σου περ χιλιάδας ' του δε Σολομῶνος Prov. viii Io, ὰναφωνοῖντος' ἀβετε παίδείαν, καὶ μη ργύριον, καὶ γνῶσιν υπερ χρυσίον δεδοκιμασμένον κρείσσων a σοφία λίθων πολυτελων πὰν δὲ τίμιον ου ἄξιον υτης στι. Πῶς aρ υκ εἰσὶν τερούσια καὶ ἴλλα την φύσιν η σοφία καὶ οι πο γης
Ιs .lVi. 4 5. καιρα καὶ τ θνητά; a τοῖτο γαρ η o 'Hσαίας φησί Tάδε λέγει Κύριος τοῖς ευνούχοις, σοι ν φυλάξωνται τα σαββατα μου, καὶ κλεεινται ἐγω θέλω, και ἰντέχωνται της διαθηκης
μου, δώσω αυτοῖς τω ἴκω μου καὶ ε τω τείχει μου τόπον
ὀνομαστόν κρAσσον υἱῶν καὶ θυγατέρων νομα αἰώνιον δώσω αυτοῖς, καὶ ουκ κλειψει. ουτως ἄρα ουδεμία συγγένει τω Υἱω προς τους ὰγγελους εστί μηδεμιὰς δε ἴσης της συγγενείας,ου ἄρα συγκριτικῶς λεχθη κρείττων ἰλλα διακριτικῶς δια τ ὰλλάττον της τούτου φύσεως et ἐκείνων Και υτος ουν ὁ ὰπόστολος, τὐ κρείττων' εἶ μηνεύων, ου εν ἄλλω τινὶ ε τη διαφορα του ἱοῖ προ τ γενητὰ τίθησι λεγων, τι Heb. i. 13, 14. μεν Υἱὸς τὰ δε δουλα και ὁ μὲν ω Υἱὸς μετὰ του Ιατρος εν δεξια κάθηται, τὰ δε ὼ δοῖλα παρέστηκε, και ὰποστελλεται,
και λειτουργεῖ.'56. ούτων δε ούτω γεγραμμένων, ου γενητος ἐκ τούτων ὁ Υἱος σημαίνεται Ἀρειανοὶ ἰλλα μὰλλον ἄλλος με των
177쪽
ὰπολελυμενως ἔθηκεν, δελα τω κρείττων συνηφε τω ,ενόμενος. 'Aδιάφορον am γησατο την λεξιν, εἰδὼς , ἐν επι ὁμολογουμένου γνησίου Γἱοῖ ὁ λέγων το γενόμενος ἴσον τω γεγεν)ὶσθαι, κώ υτ εστὶ κρείττων, λέγει. ὁ μεν γαρ γεννητὸνου διαφέρει, κον λέγη τις γέγονεν η, πεποίηται ' τα δε γενητὰ αδύνατον, δημιουργηματα ὁντα, λέγεσθαι ' γεννητα. ει μη ἄρα, μετὰ ταῖτα μετασοντα του γεννητου ἱου, γεγεννησθαι καὶ αυτὰ λεγονται, ἴτι γε Τια την ἰδίαν φύσιν, ἰλλα δια την μετουσίαν του ἰοῖ ἐν ΙΠνεύματι. a τοῖτο πάλιν οἶδεν
αλλος εστὶ, γὶς δε του Ιατρὸς ουσίας μόνον ἴδιον γέννημα ὁ Υἱος, μεμaτaίωται τοῖς Ἀρειαὶ Oῖς η περ του γενόμενος πρόφασις Καν γὰρ ν τούτοις αἰσχυνθέντες βιάζωνται πάλιν λεγειν ' συγκριτικῶς ειρησθαι τα ρητὰ, καὶ δι τοῖτο ara τα Aria otii. συγκρινόμενα μογενη, ἄστε τον Via της των αγγελων εἶναι φύσεως ' αἰσχυνθησονται μεν προηγουμενως ως Κουαλεντίνου καὶ aρποκράτους καὶ των ἄλλων ιρετικῶν ζηλοῖντες καὶ φθεγγόμενοι, ν ὁ μεν Ους ὰγγελους ὁμογενεῖς εἴρηκε τωXριστω, ὁ δε Καρποκράτης ἰγγελους του κόσμου δημιουργους CP Iren- - εἶναί φησι ΓΙαρ αυτῶν γὰρ ἴσως μαθόντες καὶ Ουτοι συγκρίνουσι τον του Θεοῖ Aόγον τοῖς ἀγγελοις. 57. Ἀλλ' εντραπησονται τοιαυτα φανταζόμενοι παρὰ μεν τουυμνωδου λεγοντος, Tίς ὁμοιωθησεται τω Κυρίω ν υἱοῖς Θεοῖ; Ps. lxxxviii.
και Tίς ὁμοιός σοι εὐθεοῖς, Κυριε; AKOυσονται δε μως, ὰν Exod. xv. H. ἄρα καν ἴτω μάθωσιν, ως εν με τοῖς ὁμογενεσιν ὁμολογου- μενως φιλεῖ τὰ της συγκρίσεως γίνεσθαι, κaι υκ εν τοῖς τερογενεσιν Ουδεις οὐ Θεὸν συγκρίνοι πρὸς ἄνθρωπον, Ουδε Al x γ-
πάλιν ἄνθρωπον πρὸς τὰ ἄλογα, υδε ξύλα προς λίθους, δια τοὰνόμοιον της φύσεως αλλὰ Θεὸς μεν ὰσυγκριτόν εστ πρὼγμα ἄνθρωπος δε πρὸς ἄνθρωπον συγκρίνεται, και ξύλον et ὀ ξύλον,
178쪽
και λίθος πρὸς λιθον καὶ ου αν τις επὶ τούτων εἴποι το κρεῖττον, ἰλλα o μαλλον, καὶ το πλέον ' ἴτως 'Ιωσηφωραῖος η μαλλον παρα του ἀδελφους αυτοῖ καὶ 'Paχη της Cor. v. 1. Λείας' ὰστηρ δε ὰστερος ουχὶ κρείσσων, ἰλλα μαλλον διαφέρειεν δo l. 'Ε τ δε των τερογενων, ταν ταὐτά τις παραβάλληλτοῦρος λληλα, τότε το κρώττον προς το ιαλλάττον λέγεται, καθάπερ επι τῆς σοφίας καὶ των λίθων ρηται. Ε μὲν ουν
προύγει η, τοσούτω μείζων στίν' η αν μιν πρόφασις ως συγκρινομένου του ἱοῖ προς τους ὰγγέλους νυν δε λεγων κρείττονα αυτον εἶναι, και ' τοσούτω διαφέρειν, ὁσω διέστηκεν υ ἱὸς δούλων, δείκνυσιν αυτον ἄλλον χῖναι της των ἀγγέλων Ηedici io. φύσεως. Λέγων δε πάλιν αὐτὸν εἶναι οὐ θεμελιώσαντα τὰ πάντα, δείκνυσιν ἄλλον αυτον εἶναι πάντων των γενητῶν. Αλλου δε και τερουσίου υτοῖ ντος παρὰ την των γενητῶν φύσιν, ποία της ουσίας υτοῖ σύγκρισις ' ὁμοιότης προς τὰ γενητάς Καν γαρ πάλιν ἐνθυμηθωσί τι τοιουτον διελέγξει τού- II, 5, . Oυς τὰ υτ λέγων ὁ Ιαυλος ινι γὰρ ι τε ποτε των αγγέλων Υιός μου ει υ ἐγω σημερον γεγέννηκα σε Και προς μὲν τους αγγέλους λέγει D ποιῶν τους αγγέλους υτοῖ πνεύματα, και τους λειτουργους αυτοῖ πυρος φλόγα.'58. δοντων μεν γενητων το ποιεῖσθαι, a ταῖτα ποιηματαέιναι λέγει πρὸς δε τον ιον υ ποίησιν, Ουδε το γενέσθαι, αλλὰ το ἀίδιον, και τ βασιλέα, καὶ το ῖira δημιουργον, προσροIdi 8. 16 11. φων. λέγων ' θρόνος σου, ὁ Θεὸς εἰς τον ιῶνα του αἰῶνος ' καὶ Συ κατ' aρχὰς Κύριε, την γην ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα των χειρῶν σου εἰσὶν o ουρανοί. υτοὶ ἀπολοῖνται, συ δεδιαμένεις. Ἐλων καὶ αυτοὶ συν δεῖν δύναντο, ειπερ θελον,
οτι ἄλλος μέν ἐστιν ὁ δημιουργῶν, ἄλλα δε τὰ δημιουργηματα
και ὁ ἐν Θεος εστι, τὰ δε γενητά ἐστιν ἐξ Ουκυντων πεποιημένα. ο γὰρ λεγόμενον νυν αὐτοὶ ὰπολοῖνται, υχ ὼς εἰς ὰπώλειαν σομένης της κτίσεως φησιν, ἀλλ' P ὰπὸ του τέλους
την τῶν γενητῶν δείξη φύσιν T γὰρ δυνάμενα ὰπολέσθαι,
τοῖτο of ως τούτων τοιαύτην ἐχόντων την φύσιν, λέγεται ἐπὶ
179쪽
ξένον τις τ)ὶς κείνου φύσεως υτον πολύβοι' ίλλα μείζωνειπεν, Ου μεγέθει τινὶ, ουδε χρόνω ὰλλα δια τὴν ξαυτοῖ τοῖΠατρὸς γέννησιν πλην τι και εν ω ειπεῖν ,είρων στιν,εδειξε πόλιν ali τῆς Ουσίας ἰδιότητα. 59. Και ὁ ποστολος δε αυτος ου την υσίαν του Λόγου προηγουμένως συγκρῖναι θέλων προς α γενητὰ ελεγε, τοσούτω κρείττων γενόμενος των ἰγγέλων ' σύγκριτος γὰρ μὰλλον δε ἄλλο και ἄλλο ἐστίν ὰλλα προς την ενσαρκον ἐπιδημίαν του Λόγου βλέπων και την τότε παρ υτου γενομενην οἰκονομίαν, ηθέλησε δειξα ου ὁμοιον εἶναι τουτον τοῖς πρότερον rua, ἔσω τη φυσει διαφέρει των προαποσταλέντων παρ' υτοῖ, τοσούτωκαι πλέον η παρ' υτos καὶ δι αυτο γενομέν' χάρις κρείττων της δι ἀγγέλων διακονίας γένηται Δούλων μεν γὰρ ν ὰπαι Mari xxi. τεῖν μόνον του καρπους, ἱοῖ δε και δεσπότου χαρίσασθαι τὰς ὀφειλὰς, καὶ μεταθεῖναι τον ὰμπελῶνα. Και τα επιφερομεναγοῖν paρὰ τοῖἈποστόλου δείκνυσι την διαφορὰν του ἱοῖ προς
τὰ γενητὰ λέγοντος 'Δια τοῖτο δει περισσοτέρως προσέχειν Heb. si 1-ημὰς τοῖς ἀκουσθόῖσι, μηποτε παραρρυωμεν. ι γὰρ ὁ δ ἀγγε- λων λαληθῶς λόγος ἐγένετο βέβαιος, και τὰσα παράβασις και παρακοη ἔλαπεν ενδικον μισθαποδοσίαν πῶς Ἱμῶς εκφευξόμεθα,
180쪽
τηλικαύτης ἰμελησαντες σωτηρίας ς τις ἰρχην λαβοῖσα λαλεῖσθαι δι του Κυρίου, πο τω ὰκουσάντων εις μa εβεβαιώθη. 'Ε δε των γενητῶν εἶς ν ὁ Υἱὸς Ου κρείττων πιυτῶν hv ουτε εν παρακον ' το μεῖζον της τιμωρίας δι' αυτον ὰπεκειτο Οὐδὲγa εν γη διακονία των aγγελων νην καθ' καστον αυτων τομεῖζον κα ελαττον εν τοῖς παραβαίνουσιν έλλ' εἶς ην ὁ νόμος, και μία η κατα των παραβαινόντων ε κδικία Ἐπειδ) δεχυκ ἔστι των γενητῶν ὁ Λόγος, ὰλλ' Υἱὸς του ΓΙατρος, δια τοῖτο σωκρείττων αυτος, καὶ τα δι' αὐτοῖ κρείττονα καὶ παρηλλαγμένα εστὶ, τοσούτω καὶ η τιμωρία χείρων γένοιτο Θεασάσθωσανγοῖν την δι του ἱοῖ χάριν, καὶ επιγνώτωσαν κa εκ των ἔργων μαρτυρούμενον αυτον, τι των με γενητῶν ἄλλος εστι, μόνος Johi xiv ro. δε αυτος ἱδ αληθινος μέν τω ΓΙατρὶ καὶ ὁ Ιατηρ ἐν αυτω. Heb. vii. 19. νόμος δε 'δι' ἰγγέλων λαληθη, καὶ χυδένα τετελείωκε δεομε-
τον κρείττονος διαθήκης γέγονε εγγυος ησοῖς καὶ paλιν, Ι l . viii. sit δε διαφορωτέρας τετύχηκε λειτουργίας οσω καὶ κρείττονός εστ διαθηκης μεσίτης, τις επι κρείττοσιν παγγελίαις νενομο- Ib. H. θετηται καὶ, χυδεν aρ τελείωσεν ὁ νόμος, πεισαγωγη δε Ib. ix. 23. κρείττονος ελπίδος. ria αυθίς qσιν 'Aνάγκη ουν τὰ μευ υποδείγματα των εν τοῖς Ουρανοῖς τούτοις καθaρίζεσθαι αυτὰ δετὰ πουράνια κρείττοσι θυσίαις raρὰ ταύτας. T ἄρα κρεῖττον και νυν και δι' Oλων τω Κυρίω θνατίθησι τω κρείττονι καὶ