장음표시 사용
181쪽
θυσία, κρείττων η εν αυτω λ πὶς, και αἱ δι' υτοῖ παγγελίαι, οὐχ ὼς προς μικρὰ μεγάλαι συγκρινόμεναι, αλ ὼς λλαι προς αλλα τὴν φύσιν τυγχάνουσαι ἐπει ast O ταυτα οἰκονομήσας
νει ὁ Παῖλος, ὁ ειδώ, αυτον Υἱον καὶ Σοφίαν, και παυγασμα, και εἰκόνα os Ιατρος, ὰλλ εις την της διαθήκης διακονίαν το γενέσθαι και νῆν λογίζεται, καθ' ην ὁ ποτὲ βασιλεύων θάνατος κατηργηθη Και γα και κατὰ τοῖτο κρείττων η δι' aυτοῖ διακονία γέγονεν, τι και τὸ aδύνατον τοῖ νόμου, εν ω σθένει δι Rom. viii. a.
πάντας λυτρώσηται, και Θωθ' ὁ κόσμος δι' αυτοῖ. πότε μὲν γαρ, ὼς πεύθυνος, ὁ κόσμος ἐκρίνετο πο τοῖ νόμου ἄρτι δε ὁ
Λόγος ει εαυτον δέξατο το κρῖμα, και τω σώματι παθὼν περ P. Ath de
182쪽
γενόμενος κρείττων, τω γενόμενος ου θελουσιν, ὼς περι ἱοῖ λεγόμενον, ἴσον κοῖσαι γεγενησθαι, ' καὶ μάστιν,' η δια τογεγενησθαι την κρείττονα διακονίαν το γενόμενος Γλαβεῖν και
ο ς π εκείνων τω γενόμενος, καὶ μηδεν αυτῶν κατὰ τη φύσιν διαφερετω ὰλλ εστωσαν η και Ουτοι υἱοι,'ὴ κἀκεῖνος αγγελος,' καὶ κοινη πάντες καθεζεσθωσαν εὐδεξιῶν του Πατρος η μετα
διακονίαν ἀποστελλόμενος και υτος, μοίως κείνων. Ε δε
183쪽
δημιουργεῖ τον ουρανον και η γην αυτοὶ δε παρ αυτου γίνονται καὶ αυτος μὲν μετὰ του Πατρὸς καθέζεται, οι δε παρεστη- κασι λειτουργοῖντες τίνι πάλιν υκ ἔστι φανερον τι υκ επιτης Ουσίας του Λόγου λεγε τω γενόμενος ἀλλ' ἐπὶ της διαυτοῖ γενομένης διακονίας m. γαρ Λόγος ων γέγονε σαρρούτω γενόμενος ἄνθρωπος, γέγονε τοσουτω κρείττων εν ῆ διακονία της δι των ἀγγέλων γενομένης διακονίας ὁσω διαφέρει δούλων υιος, και δε δημιουργος των δημιουργουμένων ἄστεπαυσάσθωσαν επι της ουσίας του ἱου λαμβάνειν το γευόμενος' ου εστ γαρ των γενητῶν καὶ γνώτωσαν, τι της διακονίας και της γενομένης οἰκονομίας σημαντικόν εστι το γενόμενος. Πῶς δε γέγονε κρείττων ε τν διακονία, κρείττων ντη φυσει παρα τα γενητὰ δείκνυσι τ προειρημενα, καὶ γουμαιμεν καν ἴτω αυτους αἰ υνεσθαι. A δ'Ἀρα φιλονεικῶσιν, ὰκόλουθον am εἴη προς την λόγιστον αυτῶν τόλμαν ὁμόσε χωρησGι τούτοις, και τα μοι ρητ περὶ αυτο του Πατρος εἰρημένα ντιθεῖναι τούτοις θῖνα η δυσωπηθεντες ε παύσωσιν Ps. xxxiii.
63. v δε εἰς τον Πατέρα λέγωσιν εἰρησθαι τα ρητὰ, αρ
184쪽
διαλογίζονται φέρει γαρ υτους η κολουθία τοιαυτα καὶ περὶ του Πατρὸς υπονοῶν, οἱ και περὶ του Λόγου αυτου φαντάζονται. Ἀλλα μγ γένοιτο μηδὲ ει νουν ποτέ τινος των πιστῶν ἐλθεῖν το τοιουτον Ουτε γαρ ὁ ἱδ των γενητῶν ἐστιν, υτετο γεγραμμένον καὶ το λεγόμενον δε γενου, καὶ Ἀγένετο, χην του εἶναι σημαίνει ὰλλα ηὐ γενομένην ' βοηθειαν τοῖς δεομένοις ' μεν γαρ εος ὼει και λαυτός εστιν οι δε ἄνθρωποι μετὰ ταῖτα γεγόνασι δια του Λόγου, τε υτος ὁ Ιατηρ Cp. 1 Tina. θέλησε και εστιν ὁ Θεος αὐατος καὶ ὰπρόσιτος τοῖς γενητοῖς,
σει καλῶς εἰρησθαι Πολλάκις και παρὰ νθρώπων γεγονεν Gen. xiv. 13- ὰνθρώποις βοήθεια και ὁ μεν δικουμεν συνεκαμεν, ως 1 Rinstksi K.)'Aβρα- τω Λώτ ὁ δε διωκομεν τον οἶκον νεωξεν ως
185쪽
τότε ημῖν εγενετο σωτηρία, και εγένετο γη, καὶ ἐγένετο ἱλασμός τότε η περ ημων αυτολοικονομία κρείττων γέγονε των aγγε- λων, καὶ γένετο ὁδὸς και γενετ ὰνάστασις Και σπερ το γενοῖ μοι ς Θεον περασπιστην' υκ υσίa γενεσιν σημαίνει αυτου του Θεοῖ, ἀλλ την φιλανθρωπίαν, σπερ εἴρηται,ούτως και νυν τ γενόμενος κρείττων των ἰγγέλων, καὶ Ἀγένετο, και τοσουτω κρείττων γεγονε εγγυος ὁ Ἱησους, ουτην ουσίαν του Λόγου γενητη σθμαίνει μη γένοιτο ὰλλα την γενομένην ἐκ της νανθρωπησεως υτο εἰς μας ευεργεσίαν κaν χάριστοι τυγχάνωσιν οἱ αἱρετικοὶ και φιλόνεικοι πρὸς
186쪽
I. ΓΩ μεν μην του της 'Αρείου μανίa υποκριτὰς επὶ τοῖς προε ρημένοις προ τούτου κατ αυτων ἐλέγχοις, ast ταῖς περὶ της αληθείας ὰποδείξεσιν aρκHσθαι, καὶ παυομένους λοιπὸν, μεταγινώσκειν εφ' οἶς φρόνησαν τε και λάλησαν κακως περὶ του Σωτηρος αυτοὶ δε, υκ ῖν πως, ουδε ούτως καταδύονται' Pet. . a. λλ ως χοῖροι και κύνες περὶ τα ιδια εξεράματα και τον εαυτων βόρβορον κυλιόμενοι ' μαλλον εμυρίσκουσιν εαυτοῖς επινοίας ει ὰσεβειαν. ' νοοῖντες γουν μητε το εν ταῖς Παροιμίαις Prov. viii. a. γεγραμμένον Κύριος ἔκτισέ με αρχην δῶν αὐτου εις εργα
ὰπώλεσαν, ως της ληθείας μαρτυρησάσης, μη εἶναι λουκύντων μηδε λως των γενητῶν τον Υἱόν Θεὸς γαρ ων, οὐδ' ἄν εἴη ποίημα ουδε θεμις λεγειν αυτον κτίσμα Κτισμάτων γαρ καὶ ποιημάτων ἴδιον το λεγεσθαι V ου ἄντων, και χυ ην πρὶν γεννηθI' ἀλλ' πειδη, σπερ δεδιότες ἀποστηνα της ἰδίας μυθοπλαστίας, προφασίζονται συνήθως τα προειρημεν ρητὰ των θείων γραφῶν, τα καλῶς μεν γεγραμμενα, ραδιουργηθεντα δετra αυτῶν φερε, πάλιὶ επαναλαβόντες τον νουν των προειρη- μενων, τους μεν πιστους Πομνήσωμεν, τούτους δε δείξωμεν και
187쪽
μη λεγε σθω ἱος, μη Λόγος, μη Σοφία και αυτος δε ὁ Θεος μη λεγε σθω Πατηρ, ἀλλα μόνον δημιουργος καὶ κτίστης τῶν
κτηρ της δημιουργικης βουλησεως αυτοῖ αυτος δε κατ κείνους μη στω γεννητικης φύσεως ωστε της ἰδίας ουσίας αυτολμη
μενα γίνεται, χωρίς τε τούτου υκ αν τι γε νοιτο, υκ χει δεκαθ' υμὰς ε ω και δι' ου τα πάντα ποιεῖ; ει δε μη καρπογόνος
188쪽
ὰρκεῖ το βούλημα αὐτο προ σύστασιν των γινομένων ὁ δε χορος εστὶν αὐτοὶ ποιητικος, ast δημιουργός οὐκ ἀμφίβολον Cp. v. i. ὁτι αὐτό εστιν η οὐ Πατρις ζῶσα βουλη, και νουσιος ἐνέργεια, και Iόγος ἀληθινος εν ω καὶ συνέστηκε a διοικειται τα
πάντα καλῶς. υδεις δε οὐδε διστάξειεν αρμόρων της
αρμονίας και των ρμοζομένων προεστι. a δευτερόν εστι, καθα προ ῖπον, το δημιουργsi τοῖ γενναν τον Θεο is o μὲν Cp. i. 14. a Υἱῖς' διον και ληθῶς εκ της μακαρίας κείνης και ειούσης οὐσίας ἐστί τ οε ε βουλησεως αὐτης ἔξωθεν συνιστάμενα γίνεται, και δημιουργεῖται δια o ιδίου καὶ ξ αυτῆς
Ου γαρ αἱ λεξεις την φύσιν παραιροῖνται Gλλα μὰλλον η φύσις
189쪽
q. .σπερ τοίνυν ἰναγινώσκοντες ταυτα διανοούμεθα καλῶς, και ἰκούοντες δοῖλον τον Σολομῶνα, ο νομίζομεν αυτον εἶναι δοῖλον ὰλλα φυσει και γνησιον ιον ούτω εὰν καὶ περὶ του Σωτηρος του ληθῶς ὁμολογουμένου ιοῖ, και φύσει Λόγου ἄντος, λέγωσιν ι γιοι 'πιστον οντα τω ποιήσαντι αὐτόν'' in . Hi a. αὐτος περι εαυτο εὰν λέγγὶ Ἀέριος ἔκτισε μέ' a εγω P . e V.
190쪽
εισιν, ὁτι την υτην επι του Κυρίου διάνοιαν ου σώζουσιν,
αλλ' ὐταν μὲν κούωσι γέννημα, κώ Λόγον, κά Σοφίαν, βιάζονται παρερμηνεύειν, καὶ αρνεῖσθαι την φυσει καὶ γνησίαν γέννησιν την εκ ου Ιατρὸς του ἱοῖ' κούοντες δε ποιηματος φωνa καὶ λεξεις, ευθυς ει το νομίζειν φύσει ποίημα τον Υἱον καταφέρονται, και πνουνται τον Λόγον καίτοι δυνάμενοι, διατ γεγενησθαι υτον ἄνθρωπον, πάσας τὰς τοιαύτας λεξεις επιρρίπτειν επὶ τ ὰνθρωπινον αυτοὶ Πως υν καὶ ἴτοι υProv. xx. 3. βδελυκτοι παρα τω Κυρίω δείκνυνται, δισσα στάθμια παρ' ε υτοῖς χοντες, και τω μὲν εκεῖνα λογιζόμενοι, τω δὲ τον Κυριον
βλασφημουντες Ἀλλ' ἴσως το μεν δοῖλος ως κατὰ διάθεσιν λεγόμενον συντίθενται, το δ τω ποιησαντι κατέχουσιν, ὼς μεγα τι βοηθημα της αἱρέσεως αυτῶν 'E ι δε αὐτοῖς καὶ
εὐθυς εαυτῶν, εἰ μάθοιεν το της γραφης ἰδίωμα Και γαρωσπερ ἰοῖλος λεγεται ὁ Σολομῶν, καίπερ υ υἱος, λως, νατα εν τοῖς προτεροις εἰρημεν πάλιν εἴπωμεν ει και ποιουμενους