Toy hagioy Athanasioy kata areianon logoi. The orations of St. Athanasius against the Arians according to the Benedictine text, with an account of his life by William Bright

201쪽

καὶ ὁ ριστὸς φυσει Κύριος καὶ βασιλευς ἀίδιος ι , οὐχ τεὰποστελλεται, μαλλον γίνεται Κύριος, Ουδε τότε αρχην λαμβάνει του εἶναι Κύριος καὶ βασιλευς ὰλλ' ὁπερ εστὶνίει, τουτοκαὶ τότε κατὰ σάρκα πεποίqται, καὶ λυτρωσάμενος πάντας γίνεται καὶ Ουτω ζωντων και νεκρων Κυριο ς' υτω a λοιποντ πάντα δουλευει καὶ τουτ εστιν, περ φάλλει και ὁ Δαβίδ ETπεν ὁ Κύριος τω Κυρίω μου Κάθου εὐδεξιων μου, ως ν s.cix. cx. r. θω τους ' θρους σου ποπόδιον των ποδῶν σου. Ου aρεπρεπε δι' τερου την λυτρωσιν γενεσθαι ἰλλα διὰ του φύσει

Κυρίου, να μη διὰ ἱo μεν κτιζώμεθα, ἄλλον δε Κύριον ὀνο

202쪽

ὰμφότερα διορθουμενος τους Ιουοαίους φησίν - Ω Ιουδαῖοι, τον Xριστὸν καταγγέλλουσιν ἔρχεσθαι αἱ θεειαι γραφαὶ καὶ μεῖς μεν ψιλὸν ανθρωπον αυτον, ὼς εν των ἐκ του Δαβιδ νομίζετε. τα δε γεγρaμμενα περὶ αυτολου τοιουτον αυτον, οῖον ἡμεῖς λέγετε, σημαίνουσιν ἰλλα μαλλον Κύριον καὶ Θεον, καὶ ἰθάνατον, καὶ

χορηγον λης καταγγέλλουσιν D με γαρ Ῥωσης εἴρηκεν,

ὁ Κύριος τω Κυρίω μου Κάθου εκ δεξιῶν μου, ως ν θῶ τους

εχθρούς σου ποπόδιον τῶν ποδῶν σου ' εν δε τω πεντεκαίδε Ita xv. xvi. κάτω υκ ἐγκαταλείψεις την φυχτὶν μου ει Gην, οὐδε δώσεις τον σιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν. 'Oτι μὲν ουν ου ει τον Δαβὶ φθάνει τα τοιαυτ ρητα, αυτος μεν μαρτυρεῖ Κύριον εαυτοῖ φάσκων εἶναι τον ἐρχόμενον συνορατ δε και ἡμεῖς, τι ὰπεθανε, καὶ τ λείψανα αυτο παρ' μῖν στιν. οτι δε τον Xριστον τοιουτον εἶναι δει, οἰον αυτον λέγουσιν εἶναι αἱ γραφαὶ, πάντως καὶ μεῖς συνομολογησε τε παρὰ Θεου a εἴρηνται οἱ λόγοι, καὶ ου δύναται ψεῖδος εν αυτοῖς εἶναι Ε μεν υνδύνασθε ειπεῖν, ὼς ἐλθόντος πρότερον τοιούτου, καὶ δύνασθε δεῖξαι Θεὸν αυτὸν εἶναι, ὰφ ων ποιησε σημείων και τεράτων, εικότως ημῖν διaμάχεσθε ε δε δειξαι μεν ου δύνασθε , ελθόντα, προσOOKὰτ δε ἰκμην τοιουτον επίγνωτε τον καιρον ὰπὸ Cp. an. X. Os Δανιήλ εις τον raρόντα a χρόνον τα λε θέντα παρ' αυτο φθάνει Ε δε ὁ πaρων καιρ)ς οὐτός εστ ρ κεῖνος ὁ πάλαι προκαταγγελλόμενος, και τα γενόμεν δε νυν φ' μῖνεωράκατε, γνῶτε τι υτος ο ησοῖς, ν μεῖς στaυρώσατε,

Οὐτός ἐστιν ὁ ριστος ὁ προσδοκώμενος ὁ με γαρ Δαβὶδ καὶ

203쪽

τοῖ θανάτου. πρεπε γαρ τον ριστὸν τον ἄλλοις λην δι-

εγεγόνει ει, ὼς ὁμεῖς νομίζετε, ψιλος ἄνθρωπος ν ὁ ριστός. Ἀλλα μην αυτός εστιν ὁ Υἱὸς του Θεου ἄνθρωποι a πάντες ὐπεύθυνοι θανάτου εισί. ηκέτι τοιγαροῖ Λμφιβαλλέτω τις,

ὰλλ ασφαλως γινωσκέτω πὰς οἶκος Ἱσραγιλ ὁ χυτος O In σοῖς, ων θεωρησατε σχ) ματι ἄνθρωπον, τοιοῖντα σημεῖα καὶ τοιαυταεργα, α μηδεις πώποτε πεποίηκεν, υτός εστιν ὁ ριστὸς και Κύριος πάντων. a γαρ και ανθρωπος γενόμενος, καὶ κληθῶς in σοῖς, σπερ εν τοῖς προτεροι ειπομεν, υκ λαττώθη τωὰνθρωπίνω πάθει ὰλλα μὰλλον και ν τω ποιηθηva ἄνθρωπος, ζώντων και νεκρῶν ποδείκνυται Κύριος. Ἐπειδὶ γὰρ, ὼς 1 Cor. i. 21.

εἶπεν ὁ ὰπόστολος, 4 τὴ σοφία του Θεο ου ἔγνω ὁ κόσμος δια χὶς σοφίας τον Θεον, ηυδόκησεν ὁ Θεὸς δια της μωρίας του κηρύγματος σῶσαι τους πιστεύοντας ' ἴτω καὶ μεῖς o ἄνθρωποι, πειδὴ υκ θελησαμεν διὰ του Λόγου αυτοῖ πιγνῶναι τον Θεὸν και δουλευσαι τω φύσει δεσπότη μῶν τω Λόγω του Θεοῖ, ηυδόκησεν ὁ Θεὸς εν ὰνθρώπω δεῖξαι την ἐαυτοῖ κυριότητα, και πάντας ἐλκῆσαι πρὸς εαυτόν Δι' ανθρώπου δε ψιλοῖτοῖτο ποιησα ὰπρεπες ην, να μη ἄνθρωπον Κύριον χύοντες, ἀνθρωπολάτραι γενώμεθα δια τοῖτο αὐτὸς ὁ Λόγος σὰρξ εγε -

νετο, και κάλεσε το ἄνομα υτο 'In σοῖν, και οἴτως ἐποίησεν αυτὸν Κύριον καὶ ριστον ὁ Ιατηρ, ἴσον τω ειπεῖν, ' ις Oκυριεύειν αὐτὸν και βασιλεύειν ποίησεν ἴν ε τω νόματι Iησοῖ, ν μῶς σταυρώσατε, σπερ πὼν γόνυ κάμπτει, ἴτω καὶ Κύριον και βασιλε αυτόν τε τον ιο επιγινώσκωμεν, καὶ δι αυτοῖ τον Πατέρα. '17. Ου0αίων μεν οἶν οι πλεῖστοι, ταῖταίκούοντες, νεπά - πησαν, και λοιπὸν πεγνωσαν τονἈριστον, ως εν ταῖς ΓIράξεσι Acts si s . γεγραπται επε δη δε ι Ἀρειομανῖται αἱροῖνται πομενειν ηουδαῖοι και μαχεσθαι τω ΓΙετρω φερε, τὰς ὁμοίας λέξεις αυτοῖς παραθωμεθα ἴσως καν ἴτως εντραπῶσι, μαθόντες την συνη -

θειαν ρος θείας γραφῆς. Oτι μεν οἶν ίδιος Κύριός εστι και

204쪽

βασιλευς Ἀριστος, δηλον γέγονεν ἐκ των προειρημένων, καὶ οὐδεις εστιν, o ὰμφιβάλλει περὶ τούτου. Υἱὸς γαρ ων του

Acts u. 36. Πετρου Κύριον αυτον εποίησε και ριστῖν, ου ποίημα εἶναι

ἶγιάζεται παρὰ του γίου Πνεύματος ὁ δε Υἱὸς οὐχ ἁγιαζό

205쪽

Υἱὸς, ουτ και Κύριος και paμβασιλευς των πάντων, ὁμοιος ων i. o.

κατὰ πάντα του Πατρος, καὶ πάντα τα του Πατρὸς ἔχων, ὼς ειρηκεν αυτός. Φέρε λοιπον και αυτ το ἐν ταῖς Παροιμιαι λεγόμε- Joh xvi. 13. νον ' Κυριος κτισέ με ἶρχην ὁδων αυτου, εις ἔργα αυτου, θεωρη ' σωμεν ' ει και μάλιστα, δειχθεισος του Λόγου, οτι μη ποίημά ἐστι, δεδεικται Oτι λὶδε κτίσμα ἐστί. Taυτον γάρ εστ ιν εἰπεῖν ποίημα

βάλλοντες καὶ μεταστρεφοντες, πως σως τὶ ποικιλία τινας ὰπατησαι δυνηθῶσιν Ε και τὰ μάλιστα τοίνυν καὶ τα προει

I9. a πρῶτα γε δωμεν ἄπερ επιδεδώκασι κατὰ την ὰρχην,

ηνίκα η αιρεσις επλάττετο παρ'Ἀυτων, ω μακαρίτη Ἀλεξάνδρω. De Syn. 6.

206쪽

Cp. Jeroine κτισματων ποίημά ἐστιν, ἰλλ' υχ ὼς εν των ποιημάτων' γεννημα ἐσrιν ὰλλ' υχ ὼς ἔν των γεννημάτων. ' Θεασάσθωδ3ὶ καστος το πανουργο καὶ δόλιον τῆς ἱρεσεως ταύτης ειδυῖα a τ πικρον τῆς δίας κακοφροσυνης, καλλωπίζειν εαυτην βιάζεται πιθανότητι ρημάτων καὶ λέγει μὲν, περ φρονεῖ, οτι κτίσμα εστι, νομίζει δὲ δύνασθαι κρύπτειν αυτην ἐντ λεγειν, μέλλ' υχ ὼς ν των κτισμάτων. Mὰλλον δε ἴτω γραψαντες, δια τουτων πλέον λεγον αυτων την σέβειαν. Ε γαρ ὁλως καθ' υμας κτίσμα εοπι, πῶς ποκρίνεσθε λέγοντες, ὰλλ' υχ ως ἔν των κτισμάτων ς' και ει λως ποίημά εστι, πῶς οὐχ ὼς ἔν τῶν ποιημάτων ς' εν οις και τον ἰον της αἱρέσεως θεω

μάτων, πο λους υιους συντάττουσι, και τούτων να εἶναι τον

ματίζειν. Tίς ουν χρεία της ποκρίσεως, στε λεγειν μεν αυτον κτίσμα, λεγειν δε αυτον η κτίσμα ς καὶ γαρ και ea λεγητε, χυ ως εν των κτισμάτων. ανόητον μῶν το τοιουτον σόφισμα δειχθησεται εν γαρ πόλιν των κτισμάτων υτον εἶναι λεγετε και ἰ αν τις εἴποι καὶ περὶ των ἄλλων κτισμάτων, τοιαυτα καὶ Mati xxiii. περι Ου Υἱοῖ φρονεῖτε, ς ληθῶς μωροὶ και τυφλοί. Ποιον γαρ καὶ τερον των κτισμάτων τοιουτον εστιν, οῖον γεγον καὶ το τερον ἴνα τοῖτο περὶ Υἱοῖ ς ξαίρετόν τι λεγητε ς Καιπασα η φαινομενη κτίσις εν εὐημεραις γεγονε και ν μεν πρωτx το φως, ὁ ερ κάλεσεν μεραν τὶ δε δευτερα το στερεωμα και τὴ τρίτγὶ συναγαγων τα δατα, δειξε την ξηραν, και τοῖς εν αυτῶ ποικίλους προηγαγε καρπούς καὶ Tn μεντετάρτη πεποίηκε τον λιον καὶ την σελγμμην, καὶ πάντα τον των αστερων χορόν τη δε πεμπτὶν των ν τῆ θαλάσσὶ γωit, καὶ

των ε τω ερι πετεινων την γενεσιν κτισε τὶ δε κτη τατετράποδα τα επὶ της γης πεποίηκε, και λοιπὸν τον νθρωπον. Rom. i. o. 'Tά τε ὁρατα αυτου ἀπ κτίσεως κόσμου, τοῖς ποιημασι νοού

207쪽

2O. II τοίνυν ο Λόγοις ξαιρείσθω των ποιηματων, καὶ ς κτίστq ὰποδιδόσθω τω Πατρι, καὶ ὁμολογείσθω φυσει ἱός' ει ὁλως κτίσμα εστι, την υτην μολογείσθω τάξιν ἔχει ν Oravεχει καὶ τα τερα προς ἄλληλα λεγέσθω δε κὰκείνων ἔκαστον κτίσμα ὰλλ' υχῶς ν των κτισμάτων γέννημα η ποίημα, οὐδ' ὼς ν των ποιημάτων η γεννημάτων' αυτον γαρ εἰρηκατε τογεννημα καὶ το ποίημα, γράψαντες γεννηθέντ η ro. ηθεντα καὶ γαρ περέχη των ἄλλων ii συγκρίσει ὁ Υἱος, ὰλ ουδενηττόν εστι κτίσμα, σπερ κἀκεῖνα καὶ γαρ και εν αυτοῖς τοῖς φύσει κτίσμασιν ευρεῖν εστιν ετερ ετερων περεχοντα. Ἀσ lma Cor. v. i.

γουν αστερος διαφερε εν δόξ)ὶ ' τά τε ἄλλα καστα προ αλληλα κατὰ συγκρισιν εχει την διαφοράν Ἀαι υ δια τοῖτο τὰ μεν κύρια, τὰ δε τοῖς βελτίοσι δουλεύει Ουδε τὰ μεν ποιητικὰ αἴτιάεστι, τὰ δε παρ' υτων γίνεται ἁλλα πάντα του γίνεσθαι καὶ κτίζεσθαι την φύσιν εχει, ὁμολογοῖντα δι εαυτῶν τον δημιουργον αυτῶν, ὼς ψάλλει aβὶδ O ουρανοὶ διηγουνται δόξαν Pq. x, sit. Θεοῖ, ποί'ὶσιν δε χειρῶν αυτου αναγγελλει το στερεωμα καθάπερ καὶ Ζοροβάβελ ὁ σοφὸς λεγει, 'Πὰσα η γη την ἀληθειa 3 Esd. v. 36. καλει, και ὁ Ουρavo αυτην ευλογεῖ, καὶ πάντα τὰ εργα σείεται καὶ τρεμει Ε δε πὰσα η γη τον δημιουργον κα την ἀληθειαν ὐμνεῖ, και ευλογεῖ, και νεμει' δημιουργος δε ταύτης ὁ Λόγος εστὶ, καὶ αυτος λεγει Ἐγώ εἰμι Ἀληθεια ου ἄρα κτίσμα εστὶν ὁ Jolin xiv . . Aόγος, αλλὰ μόνος διος του Iaτρος, εν ω τὰ πάντα ηρμοσται, καὶ αυτος μνεῖται paρὰ πάντων ως δημιουργός Hμην γὰρ Prov. viii. 3o. ως αυτός φησι, 'παρ αυτω aρμόρουσα ' καὶ maτγὶρ μου εω Jol in v. 17.

208쪽

φρονωσι, και μεῖς κείνων ζηλωταὶ τυγχάνητε' ουδὲ ὁ λιος,

ἄνθρωπον πλάσει, ουδὲ λίθος λίθον πινοησει, ουδὲ ξύλον ξυλον Jer i. 3. αυξησει ἀλλ' ὁ Θεος μέν ἐστιν ὁ πλάσσων ἐν κοιλία ἄνθρωπον, καὶ ἄρη τιθῶς, και ξύλον μηκύνων ὁ δὲ ἄνθρωπος επιστημης ν δεκτικὸς ταύτην την λην συντίθησι καὶ μεταρρυθμίζει, και τὰ

οντ εργάζεται, ως μαθε καὶ ἰγαπα, ὁτι μόνον γεγονε την τε φύσιν επιγινώσκων την εαυτου, εόν τινος δεηται τον Θεον χεν αἰτεῖν.Cp. i. 23. 22. Ε μεν ου και ὁ Θεος ξ ἴλης στὶν εργαζόμενος και συντιθεὶς Ἐλληνικὸν με το φρόνημα, και τεχνίτqς, ου ποιητης

καὶ καλουμενων ὁ Λόγος, ἴνα μη καὶ ετερον Λόγον ζητωμεν, δι'

209쪽

ου δντων καὶ κτισμάτων ἄντων, καὶ του ἱοῖ xa εκείνους ἐνος τος των κτισμάτων, καὶ των υκ Ἀντων ποτε, μόνος οἶτος ὰποκαλύπτει τον Iaτέρα, καὶ οὐδεις λλος ει μη μόνος αυτος γινώσκει τον Ιατέρα Ἐι 'γa δυνατον, ποίημα ἄντα, τουτον γινώσκειν τον ΓΙατέρα, γινωσκέσθω καὶ παρα πάντων κατ ὰναλογίαν των κάστου μέτρων' ποιηματα γαρ πάντα, σπερ καὶ

σθαι, και εξ υκ ἄντων φίστασθαι, καν τὶ δόξο των ἄλλων

23. Q ει τε κατὰ του αἰρετικου κτίσμα μὲν η ποίημα ην, υχ ὼς εν δε των κτισμάτων. δια το εν δύο διαφέρειν αυτων, δει προς τὰ ἄλλα ποιηματ τὶ κατὰ το βέλτιον συγκρισε σημαίνεσθαί τε παρα της γραφῆς και δείκνυσθαι υτὸν, οῖον δε λεγεσθαι αυτον μείονα ὰρχαγγέλων εδε εντιμότερον των θρόνων, και λαμπρότερον μεν λίου και σεληνης, μείονα

210쪽

αυτου οντι και προσκυνοῖται παρ αυτῶν, υχ ὼς τὴ δόξημείρων, λ ὼς αλλος παρα πάντα τα κτίσματα καὶ paρ' κεί- ι Ους οῦν μόνος δε του Πατρὸς διος ων κατ' ουσίαν Υἱος. ιγαρῶς περέχων τῆ δόξ)ὶ προσεκυνAτο, δε και ἔκαστον τῶν ὐποβεβηκότων τον περέχον τα προσκυν ν Ἀλλ' υκ ἔστιν Οἴτω κτίσμα γαρ κτίσματι υ προσκυνεῖ, ἀλλ δοῖλος δεσπότην, καὶ κτίσμα Θεόν. Πέτρος μὲν ου ὁ ὰπόστολος προσ- Acts X. 6. κυνησαι θέλοντα τον Κορνήλιον κωλυει, λέγων οτι κἀγὼ ἄνθρωπός ειμι αγγελος δε θέλοντα προσκυνησαι τον 'Iωάννην Re . XXH. . v γὶ ποκαλύψει κωλυει, λέγων Ορα μή συνδουλός σου ειμι, και τῶν δελφῶν σου τῶν προφητῶν, καὶ τῶν τηρούντων του λόγους οὐ βιβλίου τούτου ' τω Θεω προσκύνησον. Οὐκ-οῖν Θεο εστι μόνου το προσκυνεῖσθαι και TOῖτο ισαι και αὐτοι οἱ αγγελοι, ἔτι κα αλλων ταῖς δόξαις περέχωσιν, αλλὰ

κτίσματα πάντες εισι, και υ εισι τῶν προσκυνουμένων, ἁλλὰ τῶν προσκυνούντων τον Δεσπότην. O γουν πατέρα του

ISa. AlV. 4. Αἴγυπτος και εμπορία Αἰθιόπων, καὶ οἱ Σαβαεὶμ ἄνδρες ψηλοὶ επι σε διαβ)ὶσονται, και σοι ἔσονται δουλοι ' ιτα si ς' Καιπροσκυνησουσί σοι, και εν σοι προσεύξονται ὁτι εν σοι ὁ Θεός εστι, και υ εστι Θεὸς πλην σου τούς τε μαθητa προσκυνοῖντας δέχεται, και πληροφορεῖ τούτους, στις εστ λέγων