Toy hagioy Athanasioy kata areianon logoi. The orations of St. Athanasius against the Arians according to the Benedictine text, with an account of his life by William Bright

191쪽

θέντας ' εἰρηκασιν, εἰδότες ὁτιή ως μολογουνται υἱοὶ καν λέγγη τις, Ἀγένοντο, η Ἀκτησάμην, ' εποίησα, οὐδεν διαφερει. M u φυσις καὶ η αληθεια ἔλκει την διάνοιαν εἰς αυτην Διδκαὶ προς τους ζητουντας ει κτίσμα καὶ ποίημά εστιν ὁ Κύριος, χρη πρότερον ζητεῖν ει ἱος εστι, και Λόγος, και Σοφία Toύ

ησε, λέξις, και επι των γνησίων καὶ φύσει τέκνων ἐν γ θεια κεῖται Γραφὶ ' θεν του Κυρίου ἀποδεικνυμένου φυσει καὶ γνησίου Υἱοῖ Λόγου και Σοφίας του Πατρὸς καν λέγηται π αυτοῖ το εποίησεν, ' τλ εγένετο, οὐχ ὼς ποιηματος ἄντος αυτολλεγε - ται ἰλλ' διαφορως τὶ λέξει χρῶνται οἱ γι , ὼς επι οὐ

νων 'οθέσθαι την ἀσεβη φρόνησιν, και φρονησαι περὶ τοῖΚυριου τι ἱος εστιν ὰληθιι ὸς, Aoγος και Σοφία του Πατρὸς, ου ποίημα ου κτίσμα. ι a ποίημά εστιν ὁ Υἱος, εν rota αρα λόγω καὶ ε ποία σοφία γέγονεν αυτός Πάντα γαρ ταποιήματα δια του Λόγου καὶ της Σοφίας, γέγονε, καθως γέγρα

νημα. 6. Σκοπειτε γαρ πόσον εχει πτωμα το λέγειν ποίημα τον Os Θεοῖ Λόγον. Aέγει που Σολομων ἐν δ' Εκκλησιαστη, οτι σύμ- Eccl. xii. I .

παν το ποίημα ἄξει ὁ Θεὸς εἰς κρίσιν, ε παντὶ παρεωρωμένω,

192쪽

εαν γαθOI', και av πονηρόν. Oυκοῖν ει ποίημά ἐστιν ὁ Aόγος, ἀχθησεται καθ' υμα καὶ αυτος ἐς κρίσιν Καί που λοιπον η κρίσις, κρινομένου του κριτοὶ τίς δε τοῖς μὲν δικαίοις τα ευλογίας δώσει, τοῖς δε ναξίοις τα επιτιμίας, στηκότος του Κυρίου καθ' ίμας μετὰ πάντων ε κρίσει ποίω δε καὶ νόμω κριθησεται αυτος ὁ νομοθέτης ς αῖτα των ποιημάτων ἴδια εσπι, το κρίνεσθαι, το παρὰ του ἱοῖ ευλογεῖσθαι καὶ πιτιμασθαι. Ροβηθητε λοιπον τον κριτην, καὶ πείσθητε τω Σολομῶνι λέγοντι. Ε γαρ σύμπαν το ποίημα αξει ὁ Θεὸς ει κρίσιν, ὁ δ Υἱὸς Ουκἔστι των κρινομένων, ἀλλα και μαλλον συμπάντων των ποιηματων αυτός εστιν ὁ κριτης πως ου λαμπρότερον λί0 δείκ

Ηeb. H. a. ποιηματα γίνετaί τε και κρίνεται ει δ', τι γέγραπται, πιστονοντα, πάλιν ταράττει υτους νομίζοντας ς επὶ πὰντων λέγεσθαι καὶ επ' υτοῖ το πιστον, ὁτι πιστευων ἐκδεχεται της πίστεως τον μισθόν ωρα και δια τουτο πάλιν αυτους εγκαλεῖν Dexit. XXXH. ωσεῖ με λέγοντι, εἰ Θεος πιστος και ληθινός τω δε Cor. x. 3. Ιαυλω γράφοντι, ρ πιστος ὁ Θεὸς ὁ Ουκ άσει μὰς πειρα- σθηναι υπὲρ o δύνασθε. Ἀλλα αυτ λεγοντες οἱ γιοι, υκανθρώπινα περὶ του Θεοῖ διε οῖντο ἰλλ' γίνωσκον διπλουνεινα τον νουν εν γραφὶ περὶ του πιστοῖ ' το μεν ως πιστεύον τ δε ως ξιόπιστον και το μεν π ανθρώπων, τοδε επὶ Θεοῖ ὁρμόζειν Πιστὸς γουν ὁ 'Aβραὰμ οτι τω λαλοῖντι πεπιστευκε Θεῶ πιστὸς δε ὁ Θεὸς ἔτι καθω ψάλλει

Ps cxliv. a 3 ιδ πιστός εστιν ν ὰσι τοῖς λόγοις αυτοῖ ὁ Κύριος, και Heb. i. 18. ξιόπιστός εστι, και ἰδυνατόν ἐστιν αυτον ψεύσασθαι. Και, Tirn V. 16. - τίς εστ πιστη χηρας εχουσα, δια το aλῶς πιστευε ta', Ib sit. 1. πιστη καλεῖται. 'Πιστὸς δε ὁ λόγος, οτι o εἴρηκεν, ὀφειλει πιστευεσθαι ἀληθὲς γάρ εστι, και υκ ἔστιν ἄλλως Και τογεγράφθαι τοίνυν, πιστον οντα τω ποιησαντι αὐτον ου προς. αλλους χει την μοιότητα ουδ' ἔπι πιστεύων, ευάρεστος γέγονεν ὰλλ' ἔτι ἱὸς ων του ἰληθινου Θεοῖ πιστός ἐστι καὶ αυτος ὀφείλων πιστεύεσθαι, ν οἶς α λέγy καὶ ποιI, υτος ἄτρεπτος μένων, καὶ μ' ἀλλοιούμενος ἐν τῆ ὰνθρωπίνI οικονομία και Ῥ

193쪽

δύναται και εκ μόνης της 'εποίησε, λεξεως, διελεγχειν αυτους πλανωμένους, καὶ νομίζοντας εἶναι ποίημα τον του Θεου Λόγον. Ἐπειδὶ δε καὶ η διάνοια των γεγραμμένων στὶν ὀρθη, δεικ- ουσα την Ἀποιησε ' λέξιν ποτε και πρὸς τί λεγομένη σημαίνεται, ἰναγκαῖον καὶ ε αυτης δεῖξαι των αιρετικῶν την ἀλογίαν,εαν μάλιστα, ως εν τοῖς ἔμπροσθεν εἰρηκαμεν, καὶ τούτου ον καιρον καὶ την χρείαν λάβοιμεν ου τοίνυν τα προ α κτίσεως

διηγούμενος ὁ πόστολος αὐτα εἴρηκεν, ἰλλ' τε ' Λόγος

αυτόν. IIότε Ουνέπεστάλη, η ὁπηνίκα την μετεραν νεδύσατο σάρκα, πότε δε ὰρχιερευς της μολογίας μῶν γεγονεν, η τε,

προσενεγκας εαυτον περ ημῶν, γειρεν ε νεκρῶν σῶμα, καὶ νυν αυτος τους προσερχομενους υτOs y πίστει προσάγει καὶ

προσφερει τω Ιατρὶ λυτρούμενος πάντας, και περ πάντωνιλασκόμενος α προ τον Θεόν Ου την ουσίαν ἄρα του Λόγου, οὐδε τη εκ ου Πατρὸς φυσικην γεννησιν σημανα θελων ὰπόστολος εἴρηκε ' πιστον οντα τω ποιησαντι αὐτόν ' μηγενοιτο ποιῶν γάρ στιν ὁ Λόγος ου ποιούμενος αυτός' αλλὰ την εἰς ανθρώπους αὐro κάθοδον καὶ ἰρχιερωσύνην γενομενην, ην δεῶς αν τις ιδο εκ της κατὰ τον νόμον και o 'Aαρωνιστορίας Οἴτως 'Aαρὼν ου γεγεννηται ρχιερευς, ὰλλα ἄνθρωπος, και μετὰ χρόνον, τε ὁ Θεὸς θελησε, γεγονεν ρχιερορεύς καὶ γεγονεν οὐχ απλῶς, Ουδε ε τῶν συνηθων μaτίων γνωριζόμενος, ἀλλ' πενδιδυσκόμενος την επωμίδa, O λογεῖον, Exod. xviii. το ποοηρη, α α γυναικες μεν ειργασαντο προσταζε του Ῥεου,εν τούτοις δε εισερχόμενος εἰς τα για, την περ του λαουθυσίαν προσεφερε καὶ ε τούτοις σπερ μεσίτευε τη πτασία

του Θεos, καὶ ταῖς τῶν ανθρώπων θυσίαις. ἴτω τοίνυν καὶ ὁ Κύριος Ἀνέρχν μεν η ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ην προς τον Θεὸν Joh i. r. και Θεῖς η ὁ Λόγος ' τε δε θελησεν ὁ Ιατηρ περ πάντων λύτρα δοθηναι, καὶ πὰσι χαρίσασθαι, τότε δὴ ὁ Λόγος ὼς Aaρὼν τον ποδηρη, ἴτω αυτὸς λαβε την ἀπὸ γης σάρκα, Moρία ἰντ της ἀνεργάστου γης σχηκὼς μητερα ου σώματος, ἴνα εχων το προσφερόμενον αυτος ὼς ρχιερεῖς εαυτον προσ-

194쪽

χη η ὁ Λύγος,' ἴτως νθρώπων ἴδιόν εστι το γίνεσθαι και

195쪽

δηπου αγγέλων πιλαμβάνεται, ἀλλα σπέρματος Ἀβραa ε τι- λαμβάi εται. οθεν φειλε κατα πάντα τοῖς ἀδελφοῖς ὁμοιω- θηναι, να ελεημων γένηται καὶ πιστὸς ἀρχιερευς α προ τον Θεὸν ει το ἱλάσκεσθαι τὰς μaρτίας του aos εν ω γαρ πέπονθεν αυτος πεῬασθεὶς δύναται τοῖς πεῬαζομένοις βοηθησαι οθεν, δελφοὶ γιοι, κλησεως πουρανίου μέτοχοι, κατανοησατε τον ἀπόστολον καὶ ἀρχιερεα της ὁμολογίας μων

Ἀρειανων καταγινώσκει τον δε μακάρων ὰπόσπολον θαυμάζει, καλῶς εἰρηκότας Ποτε γαρ πεποίηται. καὶ πότε ἀπόστολος ' γέγονεν, εἰ μη ὁτὰ παραπλησίως ημῖν μετεσχε και αυτος arματος καὶ σαρκός ς' a πότε γεγονεν ελεήμων καὶ πιστος ἀρχιερευς,' λύτο κατα πάντα τοῖς ἀδελφοῖς μοιώθη ς' μοιώθη δε τοτε, τε γέγονεν ἄνθρωπος, ενδυσόμε ς την μετέραν σάρκα. Ουκουν περι γὶς κατὰ τον ἄνθρωπον οἰκονομίας του Λόγου γράφων ὁ

της οὐσίας του Λόγου Mηκέτι τοίνυν μαίνεσθε λέγοντες ποίημα εἶναι τον του Θεου Λόγον. Εστι γαρ υτο Υἱος φύσει μονογενης To τε δε ε ενίδελφοῖς, τε την ὁμοίαν μῖν ἐνεδυσατο σάρκα, η και προσφέρων αυτος δι' aυτοῖ, ἀρχιερευς νομάσθη,

και γεγονε ελεημων καὶ πιστός ελεγὶμων μεν, ἔτι περ ημῶν προσενεγκας ἐαυτὸν λέησεν μὰς πιστος δε, ο πίστεως μετέχων, οὐδε εἴς τινα πιστε χων σπερ μεῖς, ἰλλα πιστεύεσθαι ὀφείλων περι ων ἐὰν λεγη και ποιy, καὶ ἔτι πιστην θυσίαν προσφέρει την μένουσαν καὶ μη διαπίπτουσαν. ἱ μὲν γαρ κατὰ νόμον προσφερόμεναι υκ εἶχον το πιστον, καθ' Ἱμέραν paρερχόμεναι, καὶ δεόμεναι πάλιν καθaρσίου η δε του Σωτηρος θυσία ἄττα γενομένη τετελείωκε - πὰν και πιστη γέγονε μένουσα Ηeh, x. 14. διαπαντός. Και Ἀαρων μὲν, ε τους διαδεχομε υς, και ὁλως η κατὰ νόμον ἱερατεία χρόνω καὶ θανάτω paρήμειβε του προτέρου ς' ὁ δε Κυριος ὰπαράβατον ' και Ἀδιάδεκτον χων την ἀρ- b. si et .

196쪽

θέσθωσαν τα ἐαυτῶν ψυχάς πιστος γαρ εστιν, Ου ὰλλασσόμενος, ἰλλ' ἰεὶ διαμένων, καὶ ἀποδιδου επηγγείλατο. IO. Ἐλληνων μεν ουν οἱ λεγόμενοι παρ αυτοῖς ψευδώνυμοι θεοὶ ἴτε τω εἶναι, υτ τω παγγέλλεσθαί εισι πιστοί Ῥυτεγamo αυτοί εἰσι πανταχοῖ, ἰλλα καὶ οἱ κατὰ τόπους τω χρόνω διαφθείρονται, καὶ περὶ ἐαυτους καταρρέουσι διωκα κατ αυτῶν Cf. Jer. ix. 3, ὁ λόγος βοὰ οτι πίστις ουκ ἴσχυσεν εν αυτοῖς, και ii δωρ ψευδες

τικην του Λόγου paρουσίαν διηγούμενός φησιν 'Aπόστολον

Hel . ni 8. γενόμενος 'Iησοῖς ριστος, χθες καὶ σημερον λαυτος, και εις τους αιῶνας ' ἰναλλοίωτος εστι Και σπερ της νανθρωπησεως αυτοῖ δια της ρχιερωσυνης μνημονεύει γράφων ὁ ὰπόστολος Osτω και πάλιν υ εσιώπησε μακρὰν ἰλλ' υθῖς περὶ της θεότητος υτου μνημονεύει, πανταχοῖ της σφαλείας γινόμενος, ενθα μάλιστα το ταπεινον νομίζει, ν ευθὴς αυτο την ψηλότητα και την πατρικην μεγαλειότητα γινώσκωμεν. Φησὶ γουν, Ita ili. s. 6. ' μεν ωσγὶς θεράπων, ὁ δε ριστος Υἱος, κὰκεῖνος μεν πιστὰς ει τον οἶκον, ἴτος δε επὶ τον οἶκον, ως υτος αυτον κατασκευάσας, και Κύριος υτο καὶ δημιουργος τυγχάνων, καιὼ Θεος ἁγιάζων αυτόν. D μεν γὰρ ωσης, ανθρωπος φύσει

197쪽

Ka οἱ μεν ἄνθρωποι ἔνεκα του εἶναι καὶ φεστάναι σάρκα περιβέβληνται ὁ δὲ του Θεοῖ όγος ενεκα του γιάζειν την σάρκα γέγονεν ἄνθρωπος καὶ Κυριος ων ε τῶ μορφη του δούλου ην δουλη a του Aόγου η πασα κτίσις, η παρ' υτοῖ γενομένη και ποιηθεῖσα Ἐκ δε τούτου συνέστηκεν, τι καὶτ λεγόμενον παρὰ τ ὰποστόλω εποίησεν, Ου ποιούμενον δείκi υσι τυν όγον, αλλ περ ἔλαβεν μοιον μῖν σῶμα διοκαὶ ἀδελφος μῶν ἐχρημάτισε, γενόμενος ἄνθρωπος.

γε τανταχόθεν ὁ λόγος το ρητον διακαθάρας, ἔδειξε μη G αι ποίημα τον Υἱον ὰλλα τῶ μεν υσία γέννημα του Πατρος τ' δε οἰκονομία κατ ευδοκίαν του Πατρος ἐποιηθη δι' ημὰς ἄνθρωπος

και συνίσταται καὶ δι τουτο ἄρα λέγεται παρὰ με τω πο- στολω ' πιστον ἄντα τω ποιγὶ σαὶ τι υτον, ἐν δε ταῖς Iaροιμίαις και ὁ κτίζεσθαι. Ἐως γαρ μολογεῖται γενόμενος ἄνθρωπος, ουδεν διαφερε λεγειν, καθάπερ προείρηται, ειτε εγένετο, C 3. εἴτε πεποίηται, εἴτε ε κτισται, εἴτε πέπλασται, εἴτε δοῖλος, εἴτε υἱὼς παιδίσκης, εἴτε υἱὼς ὰνθρώπου, εἴτε κατεστάθη, εἴτε

ίπεδημησεν, εἴτε μ νυμφίος, εἴτε ἰδελφιδους, εἴτε ἀδελφός.

Πάντα γαρ ταῖτα τα λεξείδια χὶς νθρωπων συστάσεως ἴδια τυγχάὶ 'ει ἄντα και τα τοιαῖτα υ την υσίαν του Aόγου ἰλλατο ἄνθρωπον αυτον γεγενησθαι σημαίνει. οιαύτην χει διά - νοιαν καὶ τ εν ταῖς Iράξεσι παρ' υτῶν πάλιν προφερόμενον 5.

Aόγον' η πάλιν ει που γεγραπται φανερῶς, ' ποίημά εστιν κτίσμα ὁ Λόγος ' καὶ τότε προφασιζεσθωσαν, να καὶ ἴτως

ελεγχθῶσιν οι ἶνόητοι. Ε δε μηδεν τι τοιουτον ευρίσκουσι, μόνον δε ει που γεγραπται, Ἀποίησε, και - πεποίηται, θηρευουσι φοβουμα μη κατ λίγονίκουοντες, Ἐνέρχὴ εποίησεν Gen. i. 7, 16.

198쪽

ου ποίημ α ὁ Λόγος, καὶ ου δεῖ τὰς τοιαύτας λεξεις εἰς την θεότητ αυτos λαμβανειν ὰλλ' ἐρευναν δια τί κα πῶς αὐτα γέγραπται και πάντως παντησε τοῖς ζητοῖσιν Ἀνθρωπίνηοικονομία, ην δι' ημας νεδέξατο. Και γα και ὁ Πετρος εἰρη-

σίων ὁ Κύριος, ἀπεδείχθη υχ ἁπλῶς ἄνθρωπος, αλλὰ Θεος ὼν

199쪽

δια τω εργων, λεγων κὰν μοὶ μη πιστε ητε, τοῖς εργοις Iolan X. 38. μου πιστεύετε, να γι)ῶτε, ὁτι εγω ν τω Iaτρὶ καὶ ὁ Πατηρ νεμοί. ουτως τοίνυν Κύριον καὶ βασιλέα υτον πεποίηκεν ὁ Πατηρ εν μέσω μων, καὶ ις ' μας τους πρότερον ὰπειθοῖντας.

Και δηλόν εστιν, ὼς ὁ νυν Κύριος και βασιλευς ἀναδεικνυμενος, ου ἶρχην ἔχει του γενέσθαι τότε βασιλευς καὶ Κυρως, ὰλλ'

καὶ προς τους ὰπειθησαντας. 13. Ε μεν ου νομίουσιν τι, και πρὶν γένηται ἄνθρωπος και σταυρον πομείνy, ου ην Κύριος καὶ Βασιλευς ὁ Σωτηρ, ὰλλα τότε ἶρχγὶν σχε του εἶναι Κυριος γνώτωσαν, τι τα του Σαμοσατεως εὐφανεροῖ πόλιν φθέγγονται ρήματα ει δε, σπερ ἀνέγνωμεν καὶ προείπομεν εν τοῖς προτεροις, Κύριος καὶ Baσιλευς ε ιν ἐδιος του με 'Aβραὰμ υριον υτον προσκυνουὐτος του δε ωσέως λέγοντος, 'Και Κύριος βρεξεν επι Gen. ix a . Σόδομα και Γόμορρα θῶον καὶ ris rapa Κυριου εκ ου υρανου και του Δαβιδ ψάλλοντος, ἶπεν ὁ Κύριος τω Κυρίω μου, Κάθου s.cix. cx . r. εκ δεξιῶν μου ' και, D θρόνος σου ὁ Θεὸς ει τον αἰῶνα του di xliv. xlv.ὶ αἰῶνος ράβδος εχ θύτητος η ράβδος της βασιλείας σου 'Gaι, in βασιλεία σου βασιλεία πάντων των αἰώνων δηλόν εστιν Ib cxliv.

ἀίδιος, εἰκων και Λόγος του ΙΠατρος πάρχων. iδίου δε ντος του Λόγου Κυρίου καὶ βασιλέως, πρόδηλον πάλιν, τι υ τηνουσίαν του ιου πεποιησθαι λεγεν ὁ Πέτρος, ὰλλα την εις μὰς αυτου κυριότητα γενομένην, τε γέγονεν ἄνθρωπος, και τω σταυρω πάντας λυτρωσάμενος, πάντων γεγονε Κύριος και βασιλεύς. Εὰν δε δια o γεγράφθαι, Ἀποίησε, φιλονεικῶσι, μηθελοντες ἴσον εἰρησθαι το Ἀποίησε, τω μέ τε δειξεν, η μηνοουντες, η δια την ριστομάχον αυτῶν προαίρεσιν ἰκουέτωσαν, ὁτι και υτως ὀρθην χε διάνοιαν τα του Πέτρου ρηματα. γαρ γινόμενός τινων κύριος τους δη ντας τὰται φ' εαυτόν

ε δε ὁ Κυριος δημιουργός εστι πάντων και βασιλευς ὰίδιος, ἴτε

200쪽

Ps. XXX.

θείας. Ἀλλ' υστερον σπερ ὁ πάλαι λαὸς ἐν Αἰγυπτω βαρού-