장음표시 사용
211쪽
και τουτο, ἴν επι μαλλον ὁ ελεγχος της αἱρέσεως αυτῶν φαίνqται
πάντων πρόνοιαν καὶ σωτηρίαν ἐργάζεται καὶ ποιει ὁ Ιατηρ, καὶ μάλιστα δυναμενων τῶν πάντων τ αυτ προστάγμ τι, κὰκεῖνος raρὰ μόνου του Θεοῖ γεγονε, γενέσθαι Ου γαρ κάμνει ὁ Θεος προστάττων, ουδείσθει ε πρῖς την τῶν πάντωνεργασίαν, να τον μὲν Υιὸν μόνος μόνον κτίσy, εις δε την τῶν
ἄλλων δημιουργίαν πουργοῖ καὶ βοηθου χρείαν ἔχη του ἱos.
Ουδε γαρ οὐδε περθεσιν εχει, περ αν θελήσy γενέσθαι αλλὰ μόνον θέληκε, και πέστη τα πάντα, καὶ τω βουλήματι αυTOs Rom. ix. 11. οὐδ ει ὰνθεστηκε. Tίνος ουν νεκα ου γέγονε τα πάντα παρὰ μόνου του Θεο τω προστάγματι, ω γεγον καὶ ὁ Υἱὸς η δια τιδια τουτου παντα γέγονε, καίτοι και αυτοῖ γενητοῖ τυγχάνοντος, λεγετωσαν. λογία μεν ου πὰσα παρ'Ἀυτοῖς φασι δε μως
περὶ τούτου, ως ἄρα 'θέλων ὁ Θεὸς την γενητην κτίσαι φύσιν,επειδη εωρα μη δυναμένην αυτην μετασχεῖν της οὐ Πατρὸς ακρίτου χειρὸς, και της παρ'Ἀυτοῖ δ')μιουργίας ποιεῖ και κτίζει
212쪽
CP. V. i. πρωτως μόνος μόνον ενα, καὶ καλεῖ τουτον Υἱον καὶ Λόγον, rva, Nic. 8. τουτου μέσου γενομένου, ἴτω λοιπον καὶ τα πάντα δι' αὐτου
Ἀστέριος 25. Πῶς ουν υκ a τις αυτων ε τούτων τέλεον καταγνοίη της ἀσεβείας, ην, μετὰ πολλης της φροσυνης αυτοῖς κερά - σανTες, Ους ερυθριωσιν ουτω κατaμεθύοντες της ἰληθείας. ιμεν γαρ, δια το κάμνειν τον Θεον πρὸς την των αλλων εργασίaν, φησουσι μόνον αυτον πεποιηκε ναι τον Υἱον, καταβοησε μὲν τούτων πασα η κτισις, υ αξια φθεγγομένων περ του Θεου' Isa. xl. 3. εγγράφως δὲ ὁ σαίας λέγων Θεος αιώνιος, ὁ κατασκευασας ταπικρα της γης Ου πεινάσει, ουδὲ κοπιάσει Ουδε ἐστιν εξεύρεσις
νοιαν ποιεῖται, τούτων και ποιητης εστ δια το ιδίου Λόγου.
213쪽
Ἀλλως τε και μῶρον ἄτοπον τοῖς τοῖτο λέγουσιν απαντα διαιρουσι γαρ τα κτίσματα καὶ την δημιουργίαν καὶ τ μεν του ΓΙατρο εργον, τα δε του ἱου διδoaσιν ἔργα δέον η καὶ τα πάντα μετα του ἱου παρ του Ιατρος γίνεσθαι η ει ι του Υἱου πάντα τα γενητὰ γίνεται, μη λεγειν υτον εἰν των γενη-
τυγχανουσης χωρεῖν την του Θεοῖ-υτουργίαν, μόνος αυτος κπάντων Νυνήθη παρα της ἀγενητου κa ακραιφνεστατης Ουσίας του Θεοῖ γενέσθαι, ως inia λέγετε 'Aνάγκη γαρ , τούτου δυναμένου, καὶ πὰσαν δύνασθαι η, πάσης ἀδυνάτου τυγχανούσης, μη δύνασθαι μηδὲ τον Λόγον εις γάρ εστ των γενητῶν καὶ ουτος καθ' ὁμας ΙΠάλιν δε ει, δι το δύνατον εἶναι την γενητην φυσιν μετασχεῖν της του Θεοῖ υτουργίας, μεσίτου χρεία γέγονεν, νάγκη πὰσα, γενητο και κτίσματος ντος του Λόγου μέσου χρείαν εἶναι καὶ επι της τούτου δημιουργίας, διατο εἶναι ἔν καὶ αυτον της γενητης φύσεως της μη δυναμένης μετασχεῖν της paρα του Θεου ἐργασίας, ὰλλα μέσου δε μενης καν ἐκείνου δέ τις εὐρεθὶ μέσος, πάλιν τέρου χρεία μεσίτου διἐκεῖνον, καὶ ἴτω τις ἐπαναβαίνων καὶ διερευνῶν ω λογισμω, ευρησε πολῖν χλον ἐπιρρεόντων μεσιτῶν, και ἴτως δύνaτονίποστηνα την κτίσινίει του μεσίτου δεομένην, καὶ του μέσου μη δυναμένου γενεσθαι χωρὶς ἐτέρου μεσίτου, δια το πάντας ειI 'a της γενητης φύσεως της μη δυναμένης μετασχεειν της παρα μόνου του Θεοῖ ἐργασίας, ως υμεῖς λέγετε. ΓΙόσης τοίνυν φροσύνης εἰσὶ πληρεις, δι ην καὶ τα δη γενόμενα νομίζουσιν αδύνατον ιι α γενέσθαι 'H τάχα οὐδε γεγενησθαι υτα φανταζονται, ζητοῖντες ἔτι τον μεσίτην Κατα γαρ την ἴτως ὰσεβη καὶ μωραν διάνοιαν αυτῶν Ουδ αν πέστη τα ἄντα, μη
214쪽
I an. d. o. ξουσίaι, καὶ κυριότητες, χίλιαί τε χιλιάδες, και μυριαι μυριάδε ς' παρεστηκασι λειτουργούντων καὶ ἐτοίμ ων εις τοίποστέλλεσθαι. Και προφηται μὲν πολλοι, και ὰπόστολοι δε δέκα και δυο, και ὁ Παῖλος' και ωσil δε αυτος ου μόνος, αλλὰ και Ἀαρὼν συν uni. i. s. υτῶ, και μετὰ ταῖτα αλλοι βδομηκοντα Ινεύματος πληρώθησαν γίου καὶ Mωσην διεδέξατο In σοῖς ὁ τos Ναυη, κὰκεῖ- νον ι κριταὶ, κὰκείνους οὐχ εἶς, ὰλλα πλειστοι βασιλεῖς. Eιπερ υ καὶ κτίσμα η καὶ των γενητῶν ὁ Υἱος, δε και πολλους εινα τοιουτους υιους, ἴνα και πολλους τοιούτους διακο- νους χ)ὶ ὁ Θεὸς καθάπερ καὶ επι των ἄλλων πληθός εστιν. Ε δε τοῖτο ου εστιν δεῖν, ἰλλα τα μεν κτίσματα πολλὰ O δε Λόγος εἰς στι rit ου συνορα καὶ κ τούτων, τι ὁ Υἱὸς διεστηκε των πάντων, καὶ ου προ τ κτίσματα την ξίσωσιν εχει,
215쪽
μέγαν ει ὰρχὰς Ῥὶς μερας, και τον φωστηρα τον λάσσω εἰς Gρχας της νυκτος, καὶ τους στέρας' a ἔθετο υτους εν τω στερεώματι του υρανοῖ, στε φαίνειν επι της Ἱς, και ἄρχειν της μερας καὶ της νυκτός.
28. Ιδου πολλοὶ φωστηρες, καὶ ου μόνος ὁ λιος, οὐδεσεληνη μόνη, ὰλλ' καστον μενον εστι κα οὐσίαν, μία δε καὶ κοινh πάντων ε ὶν ' λειτουργία καὶ το εκάστου λεῖπον παρὰ του τερου πληροῖται καὶ του φωτίζειν η χρεία παρὰ πάντων γίνεται. Ηλιος γουν του μεθ' μεραν μόνου διαστ3ὶματος
υπολaμβάνουσιν Hua ι, βαλλε σθωσαν παρὰ πάντων μερος νομίζοντες εἶναι των πάντων τον Λόγον, και μερος ου ἱκανὸν ἄνευτων ἄλλων προς την εγχειρισθεῖσαν αὐτω λειτουργίαν Ε δε τουτο εκ φανερο δυσσεβες εστιν επιγνώτωσαν ἔτι μη των γενητων στιν ὁ Λόγος, αλλὰ του μεν Ιατρος μόνος ἴδιος Λόγος των δε γενητων δημιουργός. Ἀλλ εἰρηκασι 'Κτίσμα Aria ob, μεν εστι, καὶ των γενητων ως δε παρὰ διδασκάλου και τεχνίτου μεμάθηκε το δημιουργεῖν, καὶ ἴτως πηρετησε τω διδά- ξαντι Θεω. Tasτα γὰρ και στεριος ὁ σοφιστης, ως μαθων p. i. 3o.ὰρνεῖσθαι τον Κυριον, γράψαι τετόλμηκεν, Ου συνορων την κτουτων ἀλογίαν Ε γὰρ διδaκτόν εστι το δημιουργεῖν, σκοπείτωσαν η και υτον τον Θεον εἴπωσι μη φύσει, ἀλλ' επιστημ' δημιουργον εἶναι, στε καὶ δυνατὸν μεταπίπτειν π αυτοῖ.Eπειτα ει η Σοφία το Θεο εκ διδασκαλίας κτησατο τὸ δημιουργεῖν, πῶς τι σοφία στὶ δεομενη μαθημάτων ς τί δεην και πρὸ το μαθεῖν ς σοφία γὰρ υκ ην, λειπομενη διδασκαλιας Κενον ἄρα τι πρ μα ην, καὶ ου εστιν υσιώδης p. v. i.
216쪽
νεται, φθόνον καὶ σθένειαν περὶ τον Θεὸν εἰσάγουσιν οἱ ἄφρονες φθόνον μὲν ἔτι μη πολλους δημιουργεῖν ἐδίδαξεν, ἔν ἄσπερ πολλοὶ ρ χγγελοι Πὰ ἄγγελοι, υτω καὶ πολλοι δημιουργοὶ περὶ αυτον σιν' σθένειαν δε ὁτι μη μόνος δυνήθη ποιφὶσαι, συνεργου δε η υπουργοῖ χρείαν σχε καίτοι δειχθέίσης κῶ της γενητῆς φύσεως υνατης ἴσης γίνεσθαι παρὰ μόνου του Θεοῖ, ει γε κατ υτους ὁ Υἱος γενητος ων δυνήθ/ὶ παρὰ μόνου του Θεου γενέσθαι. ' ουδενός εστιν ενδ εγὶς ὁ Θεός Isa. i. 11. μη γένοιτο αὐτὸς γαρ ειπε, ΙΠληρ' εἰμί ' οὐδε ε διδασκαλίας γέγονε δημιουργος ὁ Λόγος ἰλλ' εἰκων και σοφία ντου Ιατρὸς, τα του Πατρο εργάζεται. υδε της των γενqτῶν ενεκεν ἐργασίας τον Υἱον πεποίηκεν ιδου γα και του ἱουοντος, φαίνεται πάλι εργαζόμενος ὁ Ιατηρ, ω αυτος ὁ Κύριός Johia v. r. φησιν' i Ιατηρ μου ἐζω ἄρτι εργάζεται, κὰγ εργάζομαι. Ε δε καθ' ina δια τουτο γεγονεν ὁ ἱῖς, ἴνα τα μετ υτινεργάσηται, φαίνεται δε ὁ Ιατηρ και μετὰ τον Υἱδ εργα -
ἰνθεστηκεν ς' ι δε και το βούλημα μόνον ἱκανόν εστιν αυτοῖπρος την των πάντων δημιουργίαν, περιττη πάλιν καθ' υμὰς του μεσίτου χρεία Και γὰρ και ὁ παράδειγμα το περὶ του Mωσέως και του λίου και σελήνγὶς μῶν δέδεικται σαθρόν.
Κὰκεῖν δε πάλιν μὰς εντρέψει. ι θελων ὁ Θεος την γενη- την κτίσαι φύσιν, περ δε ταύτ/ὶς βουλευσόμενος, πινοεῖ καικτίζει τον Υἱον καθ' υμὰς, ν δ αυτοῖ γ μὰς δημιουργησy, σκοπεῖτε πόσην ἀσεβειαν φθεγγεσθαι τετολμήκατε.
3O. Πρῶτον μεν, ὁτι φαίνεται μὰλλον αυτὸς ὁ Υἱὸς δι' μὰς
217쪽
με ημὰς γαρ αυτὸν πενόθσεν ἄστε κατα τους σεβοῖντας περιττὸν ειναι λοιπον τὸν Υἱὸν τὸν γενόμενον, ὼς οργανον, γενομένων ων νεκα και κτίσθη. Ε δε ς δυνατὸς ὁ Υἱὸς μόνος παρα μόνου του Θεοῖ γέγονεν, γὶμεῖς δεῖ ἀδύνατοι παρὰ του Λόγου γεγόναμεν, δια τί μη και πρῶτον, ὼς δυνατου οντος αυτοῖ περι αὐτου βουλεύεται, ἀλλα περ ημῶν ς η δια τί τὸν δυνατὸν οὐ προκρίνει των σθενῶν η δια τί πρῶτον αυτὸν ποιῶν, οὐχι και περ του πρώτου υτο βουλεύεται ' δια τί περ ημῶν πρῶτον βουλευόμενος, οὐ πρώτους μὰς εργάζεται, ἱκανοῖ ντος του βουλήματος αυτο πρὸς την τῶν πάντων σύστασιν Αλλ κεῖνον μεν πρῶτον κτίζει, περ δε ημῶν πρῶτον βουλεύεται, καὶ πρώτους μὴ θελε του μεσίτου καιγὶμὰς μεν θελων κτίσαι, καὶ περι μῶν βουλευομενος, κτίσματα κολεῖ κεινον δε ὁ δι' μὰς δημιουργεῖ υἱὸν καλεῖ καὶ διον κληρονόμον. Εδει δε μὰς, ῶν νεκα και τοῖτον ποιεῖ υἱοῖς μὰλλον καλεισθαι η δηλονότι τοῖτον Υἱὸν οντa, τοῖτον καὶ προενθυμεῖσθαι και θελειν, δι ὁ και πάντας μὰ ποιεῖ. αὐταμεν υν τῶν ιρετικῶν μετοι καὶ ναυτίαι.
218쪽
μαθων το βούλημα του λέγοντος πελθω εργάσηται Tουτογαρ των μὲν κτισμάτων ἴδιον επὶ δε του Λόγου τουτο νοεῖν λέγει ὰπρεπές. Εστι γαρ ὁ Λόγος του Θεου δημιουργος, καὶ
219쪽
μεν ρε ιανην αἴρεσιν στηλιτεύει πανταχου, την δε του Λόγου
220쪽
Ioa lustrations draeton 'ona Scripturo H. 33.
'H τίς τολμα λέγειν ἁλλότριον εῖναι τον χαρακτηρα τῆς Ποστάσεως ς η πῶς υ μαίνεται πλεον ὁ καν ενθυμουμενος ἄλογον καὶ ἄσοφόν ποτε τον Θεόν ς οιαυτα γαρ τα παραδείγματα καὶ τοιαυτας τὰς εἰκόνας θηκεν η γραφη, ν ε ε η δύνατός εστιν' ἀνθρωπίνη φυσις περὶ Θεου καταλαβ ν, καν ἐκ τούτων λιγοστῶς πως και μυδρῶς ὼς φικτόν σπι, διανο σθαι δυνηθῶμεν. Και σπερ περ του εἶναι Θεὸν καὶ πρόνοιαν αυτάρκης
σματων ναλόγως ὁ γενεσιουργος υτῶν θεωρῶται' και υφωνας απαιτουντες Tra αυτων μανθάνομεν, ἰλλ' ἀκούοντες μὲν των γραφῶν πιστεύομεν, και υτην δε την τάξιν τῶν πάντων θεωροῖντες καὶ την ἁρμονίαν επιγινώσκομεν τουτον εἶναι πάντων ποιητην και Δεσπότην και Θεῖν, τούτου τε την εἰς πάντα πρόνοιάν τε θαυμαστην και γεμονίαν καταλαμβάνομεν τυναυτον τρόπον περ της του ιου θεότητος κανῶν οντων τῶν προε ημενων Ῥητῶν, περιττὸν, μαλλον δει και μανίας πλέον Amri obj. εστιν ἶμφιβάλλειν, καὶ αἱρετικῶς πυνθάνεσθαι, 'Πῶς ουν δύναταιαιδιως εἶναι ὁ Υἱός ς η πῶς δύναται ε της Ουσίa εἶναι του IΠατρος, καὶ μη μέρος εῖναι ς o a εκ τινος εῖναι λεγόμενον μερος εστιν υτου' τ δε μεριζόμενον υ εστιν ὁλόκληρον. 33. αυτ γa τῶν τεροδολι εστ τα σοφα κακουργηματα. Και ει και φθάσαντες ει τοῖς εμπροσθεν διηλεγξαμεν την λ τούτοις αυτῶν κενολογίαν, ὁμως και τούτων τῶν ρητῶν η κρίβεια, καὶ τῶν παραδειγμάτων η διανοι διελέγχει την σκιαγραψίαν του μιαροῖ δόγματος αυτῶν. ρῶμεν γαρ των λόγον αεὶ
μένην μηδὲ μειουμένην την ουσίαν του λίου λλ αυτην τε ὁλόκληρον ουσαν, και τοίπαύγασμα τέλειον και ὁλόκληρον, και μη μειουν την ουσίαν του φωτὸς, ἀλλ' ἁ γεννημα ὰληθινον ξ