Toy hagioy Athanasioy kata areianon logoi. The orations of St. Athanasius against the Arians according to the Benedictine text, with an account of his life by William Bright

221쪽

λως, εις α περεκεινα των γενητων και η εαυτῶν φύσεως μάτην 'εκτείνοντες αυτους, και ἀδυνάτοις επιχειρουντες 34. ι γαρ και επι τούτων ων γενητῶν και σωματικῶν

222쪽

ὁτε ου ην, καὶ τω πῶς ουν δυναται; τότε λοιπον ὼς ζιζάνων γεγονεν η κακουργος αἴρεσις των ριστομάχων καὶ εὐθυς, ὼς ερημωθέντες πάσης ὀρθῆς φρονήσεως, δίκην ληὶστων περιεργά- Ariano si ρονται καὶ λέγειν τολμῶσι Πῶς υ δύναται ὁ Υἱὸς iδίως συνυπάρχειν τω Ιατρίς κα γαρ ι ανθρωποι μετὰ χρόνον ἐξ ἰνθρωττων υἱοὶ γίνονται και ὁ μὲν πατη τριάκοντα ἐτων εστιν, ὁ δε υἱὸς ὰρχην ἔχει τότε γεννηθείς και ὁλως πὰς υἱος ὰνθρώπου ου ην, πρὶν γεννηθῶ .' Πάλιν τε ψιθυρίζουσι 'Πῶς δύνα

i. 8. Cleui ἐξῆλθε, καὶ παρηλθε μηκετι φαινόμενος, πειθη οὐδε ην λως,

εστιν ὁ ω ὰνθρώπων λόγος πάσχει δε τοῖτο, καθὰ προεῖπον,επε καὶ ὁ τοῖτον γεννῶν ἄνθρωπος εκ ου ηυντος χει την φύσιν ὁ δε τοῖ Θεοῖ Λόγος οὐχ, ως αν τις εἴποι, προφορικός'

223쪽

ὁ πόστολος, ζῶν εστιν ὁ Λόγος του Θεοὶ και νεργης, a Η .i V. 32, 13. τομωτερος υπὲρ πὰσαν μάχαιραν δίστομον, καὶ διικνούμενος ἄχρι μερισμ0υ ψυχης και πνεύματος, αρμῶν τε καὶ μυελῶν, και κριτικος Ἀνθυμησεων καὶ 4ννοιῶν καρδίας και υκ ἔστι κτίσις

ὰφανης ἐνώπιον υτου πάντα δε γυμνὰ καὶ τετραχηλισμένα τοῖς φθaλμοῖς αὐτos, προς- ημῖν ὁ λόγος. Δημιουργος υνεστι, καὶ χωρὶς αὐτos ἐγενετο υδε εν Ουδε δυνατόν τι γίνεσθαι χωρις αὐτos.

και τίς ὁ τρόπος της του Θεου γεννησεως μαίνοιτο γαρ ν τις τοιαυτα τολμῶν, τι πραγμα ρρητον xa φύσεως διον Θεοῖ, p. p. ad μόνω τε αυτω και τω ἱω γινωσκόμενον, ἰξιοῖ λόγοις αυτο de Decr. ερμηνευθηναι ἴσον γάρ εστι τους τοιουτους ζητεῖν, 'που ὁ Θεῖς, και πῶς εστιν ὁ Θεος, και ποταπος ἐστιν ὁ Ιατηρ. Ἀλλ' ωσπερ το τοιουτο ερωταν σεβες ἐστι, και γνοούντων τον

τ ὰπορεῖν διότι ὁ μὲν πορῶν δύναταί πως καὶ συγγνώμηνεχειν, ὁτι λως καν ζητησας ρέμησεν ὁ δὲ δια τ ὰπορώνεπινοῶν aυτω τα μη δέοντα, και τα μη ἄξια περ Θεοῖ φθεγγόμενος, ἀσύγγνωστο εχει γὶς τόλμης την δίκην Δύναται γαρκα των τοιούτων ὰποριῶν χειν τινὰ παραμυθίαν κ τῶν θείων

224쪽

γραφῶν, σπε λαμβάνειν μὲν καλῶς τα γεγραμμένα, νοειν δεως ἐν παραδείγματι τον μέτερον λόγον ἔτι σπερ οἶτος ἴδιος εξήμων στι, καὶ ου εξωθεν μῶν εργον, ἴτω καὶ ὁ του Θεου Λόγος ἴδιος ἐστιν ἐξ αυτου, καὶ ου ἔστι ποίημα, υδε ὼς ὁ τῶν ἰνθρωττων λόγος ετ δε καὶ τον Θεον νάγκη νοεῖν ανθρωπον. Cp- p Iδοῖ γὰρ πάλιν τῶν με ανθρώπων πολλοὶ καὶ διάφοροι λόγοι

καθ μερα παρέρχονται, δια το τους πρώτους μη μένειν, ἰλλ' aφανίζεσθαι Γίνεται δε πόλιν τοῖτο, πει και οἱ τούτων πατέρες ἄνθρωποι ἄντες, παρερχομένας με ἔχουσι τα ηλικίας, τα δε νοηματα ἐπερχόμενα καὶ προς- λογίζονται και επιλογίζονται, τοιαυτα και φθέγγονται ἄστε και πολλους λόγους ἔχειν, και μετα τους πολλους μηδένα τούτων λως πέπαυται γαρ ὁ

λαλῶν, και ὁ λόγος ευθυς νηλωται D δε του Θεου Λόγος

225쪽

καὶ θεωτης, υχ ὁ μονογεν Υἱος, ὰλλ' ὁ γεννησας πάρχει Πατήρ. Aλλην δε δύναμιν καὶ σοφίαν διδάσκει Θεο ειναι

δια ριστου δεικνυμένην. Και μετ ολίγα ὁ αυτος Ἀστεριός φησι Καιτοι γε η μευ αιδιος αὐτο δύναμις καὶ σοφία, ναναρχόν τε και γέννητον οἱ της ληθείας ποφαίνονται λογισμοὶ, μία αν εἴη δήπουθεν καὶ φαυτη πολλα δε αἱ καθ' ἔκαστον

γάλη ' φησὶν π αυτοῖ προσαγορεύεσθαι os Θεοῖ' ὁ δε γε

38. οῖτο δε και μόνον φθεγξάμενοι, πῶς υκ ἄξιοι παντος μίσους εἰσίν ει γαρ, ὼς αὐτοι νομίουσιν, Ου δι την κΠατρος γέννησιν και τ ιδιον της Ουσίας Υἱος ἐστιν, δελα διατα λογικα λόγος, και δια τα σοφιζόμενα σοφία, καὶ δια τα

τοῖ ιναι φαντασίαν εχει, δι γὶμὰς και τοῖς ὀνόμασι τούτοις καλλωπιζόμενος Ἀλλα και τοῖτο διαβολικη μὰλλόν εστιν ὰπο ια, τάχα δε και πλεῖον, ὁτι αυτους μεν δεηθῶς sφεστάναι θελουσι, δν δε os Θεοῖ Λόγον νόματι μόνον εἶναι νομίζουσιν. Πῶς δε ου τερατολογία υτῶν και ταῖτα, λέγειν με Σοφίαν συνυπαρχουσαν τω Πατρι, μη λεγειν δε ταύτην εἰναι τοναριστον ὰλλα πολλὰς κτιστὰς δυνάμεις καὶ σοφίας ινaι, τούτωνδε μίαν εινα τον Κύριον τι και η κάμπη και τὴἈκρίδι παραβαλλόμενον παρ αυτῶν πῶς δε και υ πανοῖργοι, τι, παρ

226쪽

Ἱμῶν μὰν κούοντες συνυπάρχειν τον Λόγον τω Πατρὶ γογγυ-

ζουσιν ευθυς φάσκοντες 'οὐκουν δύο ἰγένητα λέγετε ' αυτοὶ δελεγοντες το in γένητος αυτο σοφία, οὐχ ὁρῶσι κατ αυτῶν

φθανουσαν ην αἰτιῶνται, ματαίαν μέμψιν Και a κἀκείνη παλιν αυτῶν η διανοι πῶς υ πάνυ μωρα, λέγειν την γένητον συνυπαρχουσαν τω Θεω Σοφίαν αυτον εἶναι τον Θεόν To γαρ συνυπαρχον οὐχ αυτω τινὶ δὲ συνυπάρχει, ὼς περὶ του Κυρίου λεγουσιν οἱ εὐαγγελισταὶ, τι συνην τοῖς μαθηταῖς Ου γαρ εαυτω, ἀλλα τοῖς μαθηταῖς συνην ει μη ἄρα συνθετονἈέποιεν τον Θεον,

σοφίαν, ἀγένητον ουσαν και αυτην ηντινα καὶ δημιουργον αυτοὶ ἰντεισαγουσι του κόσμου, να καὶ του δημιουργῶν τον Υἱον

ὰφέλωνται. ΙΠάντα γαρ βιάρονται λεγειν, να μη περὶ του Κυρίου φρονησωσιν ν ληθεία. 39. Που γαρ λως εὐρον παρὰ τῆ θεία γραφῆ λεγόμενον, παρα τίνος κουσαν, ὼς ἄντος ἄλλου Aόγου καὶ ἄλλης Σοφίας

Jer xxiii. 9. Γέγραπται με γαρ μου οἱ λόγοι μου σπε πῖρ, n πέλυξ Prov. La3. κόπτων πέτραν ς' και εν ταῖς Παροιμίαις, διδάξω δε υμὰς ἐμοῖς λόγους. Ἀλλα ταυτα εντολa και προστάγματά εἰσιν, αδι του ἰδίου και μόvo αληθινου Λόγου τοῖς ἁγιοι λελάληκεν ὁ 'V Θεις, περι ων λεγεν ὁ ψάλλων Ἐκ πάσης ὁδου πονηρὰς εκώλυσα τους πόδας μου, ὁπως ν φυλάξω τους λόγους σου. Tὰ of τοιαυτα σημαίνων ἄλλα παρ' ἐαυτὸν εἶναι ὁ Σωτηρ καιJolin vi. 3. δι' εαυτοῖ ρηκε, τ ρηματα, α γὼ λελάληκα μῖν. O γαρδη οἱ τοιουτοι λόγοι γεννηματα η υιοί εἰσιν, Ουδε τοσουτοι δημιουργοι λόγοι, υδὲ τοσαῖται εἰκόνες του δε ο Θεου, οὐδε

Xριστοῖ, και περ τὶ ς προ τον IIατέρα νότqτος υτοῖ γέγραπται και δείκiνυται τὰ μαρτύρια, τολμεν Ιατρος σημαίνοντος ναεῖναι τον Υἱὸν τῶν δε αγίων μαθόντων τοῖτο, καὶ λεγόντων ενατον Λόγον εἶναι, και τουτον εἶναι μονογενῆ τά τε εργα τὰ δι'

227쪽

της γραφης, ' παρὰ μόνων τούτων νομάζεται Toύτων γάρεστιν ξεύρεμα καὶ X ριστομάχος ἡπόνοια, καὶ τω μεν νόματι του Λόγου και η Σοφιας καταχρωνται, τερα δὲ αν τοῖς ἀναπλάττοντες, ὰρP0υνται τον ὰληθινον του ΘεO AOγον, και την τως καὶ μόνην Σοφίαν του Ιατρος, καὶ Mai ιχαίους λοιπον ζηλουσιν ἄθλιοι. Κὰκεῖνοι γὰρ, τ μεν εργα του Θεου p. p. ad

τυρίαν ἀπο των θείων λογίων δεικνύειν δύνανται. O. Oυκουν εἰ μητε ε τοῖς θείοις λογίοις ευρίσκεται ἄλλη σοφία παρὰ τουτον τον Υἱον, μητε paρὰ των πατερων κού- Cp. i. 8.σαμεν τι τοιουτον, ωμολογηται δε καὶ γεγραπται παρὰ τούτωνὰγενήτως η σοφία συνυπάρχουσα τω Ιατρὶ, δι αυτο ουσα, p. i. 27. και κόσμου δημιουργός' υτος- εἴη ὁ Υἱῖς, ὁ καὶ κατ υτους ὰiδίως συνυπάρχων τω Πατρί. Aὐτος γαρ εστι και δημιουργὸς, ω in γεγραπται, ' πάντα εν σοφία εποίησaς. viata γὰρ Ἀαι ς. citi. αυτος Ἀστεριος, σπερ επιλαθόμενος ων πρότερον γραφεν, ἴστερον κατὰ τον aiάφαὶ ἄκων ab αυτο in προς Ελλη Pa Cp. iii 6o, ενιστaμενος, Ουκετι μεν πολλὰς σοφίας, Ουδε την κάμπην νο- μάζει, μίαν δε λοιπον μολογεῖ, γράφων χύτως Ἐις μεν V Asterivis Θεος Λόγος, πολλὰ δε τὰ λογικά Ἀαι μία μεν της Σοφίας ουσία CP L 37

τε και φύσις, πολλὰ δε τὰ σοφὰ καὶ καλά. Και με χλίγα

πάλιν λεγει Tίνες αν εῖεν ους παῖδας Θεοῖ προσαγορεύεινὰ ιουσιν ου γὰρ δη λόγους τε και τούτους πάρχειν φησ0υσιν, ουδε σοφίας εἶναι πλείονας ερουσιν Ου γὰρ δυνατον, νος οντος του Λόγου, και μιας ἀποδειχθείσης της Σοφίας, τω πληθειτων παίδων του Λόγου την ουσίαν πινεμειν, και η Σοφίας χαρίζεσθαι την επωνυμίαν. Θαυμαστον τοίνυν ουδεν, εἰ προς την ληθειαν οἱ Ἀρειavo μὰχονται, ὁπου γε καὶ τοῖς εαυτῶν

προσκοπτοντες ἰλλὶὶλοις συμπίπτουσι, ποτε με λεγοντες πολ-λας ιναι σοφιας ποτε δε μίαν αποφαινόμενοι καί ποτε μεν τὸ καμπη συναπτουσι την Σοφίαν, ποτε δε συνυπάρχειν τω Πατρι

228쪽

ΓΙατέρα, ἄλλοτε δε και την σοφίαν υτο καὶ την δύναμιν ἀγενητον Και μάχονται μεν ημῖν λέγουσιν ἰει εἶναι τον του Θεου Λόγον αυτοὶ δε λέγοντες ἰγενήτως συνσπάρχειν τω Θεω την

εις την δημιουργίαν η εἰς το αγιον λουτρόν ς ποία a κοινωνία τω κτίσματι πρὸς τον κτίστην ς η δια τί το πεποιημενον συναριθμεῖται τω ποιησαντι εις την των πάντων τελείωσιν 'νδια τί καθ' υμας η πίστις εἰς εν κτίστην καὶ εἰς εν κτίσμα παραδί

Aλλως τε ε κτίσμα εστὶν ὁ Υἱῖς, μιας ἴσης της φυσεως των λογικων κτισμάτων, ουδεμία paρὰ κτίσματος κτίσμασι c. i. βοηθεια γενησεται, δια το πάντας δεῖσθαι της παρὰ os Θεos χάριτος 'Oλίγα μεν ουν προλαβόντες εἴπομεν ως κολούθως δι αυτο γεγον τα πάντα ' πελη δε και το αγίου βαπτίσματος η κολουθία πεποίηκεν μὰς μνημονεῖσαι, ἀναγκαῖον,

ως γε νοω και πεπίστευκα λεγειν, Ουχ ως η υτάρκου ἄντος

229쪽

μένου, ν βαπτίζει ὁ Πατηρ, τουτον ὁ Υἱος βαπτίζει καὶ Ου ὁ

230쪽

τελείωσις, ου λεγουσι δε Πατερ ὰληθινον, δια το αρν σθαι το

πίστιν ἔχων ὀρθην Δια τοῖτο οὐ και ὁ Σωτὴρ υχ ἁπλῶς

Ihi xxviii. 10. ενετείλατο βαπτίζειν, ἰλλ πρωτόν φησι, μαθητεύσατε ' εἶθ' Ουτως 'βαπτίζετε εις ονομα Πατρος, και Υἱου, και ἁγίου Πνευματος ιν εκ ης baθησεως η πίστις ὀρθη ἐν ται, και μετὰ πίστεως η του βαπτίσματος τελείωσις προστεθῶ'.q3. Ιολλαι γουν και ἄλλαι ἱρεσεις, λέγουσαι τα νόματα μόν0ν, μη φρονοῖσαι δε ορθῶς, ὼς εἴρηται, μηδε λὶν πίστινυγιαίνουσαν ε υσαι ἀλυσιτελες εχουσι και το παρ' αὐτῶν διδο- μενον δωρ, λειπόμενον εὐσεβεία ἄστε και τῖν ραντιούμενον παρ' υτῶν ρυ αίνεσθαι μαλλον εν σεβεία η λυτροῖσθαι. ουτ και Ελληι ες, καίτοι Θεὸν δια χειλέων λέγοiντες, ἰθεότητος εχουσι εγκλημα, ὁτι τὸν οντως ντα και ληθινον εὐνου γινώσκουσι, τον Ιατέρα του Κυρίου μῶν In σοῖ ριστου ουτ Mai ιχαῖοι και Φρυγες, και ι του Σαμοσατέως μαθηται, τα νόματα λέγοντες, Ουδε ηττόν εισιν αἱρετικοί ούτω καθεξῆς λοιπον και οἱ τα 'Aρειο φρονοῖντες, αν ναγινωσκωσι a Cp. p. ad γεγραμμένα, και λέγωσι τα νόματα, και αυτοὶ παίουσι τοῖς

δικαιοῖντες αὐτὰς ε G εαυτῶi ἀθυρογλωττίας. Ἐκεῖναι μεν γαρ πλέον τι της δεηθείας καταψεύδονται, καὶ η περ τὼ σῶμα Cp. iii 33: σφάλμα χουσι, λέγοντες μη εκ αρίας ἐσχηκέναι σάρκα τον Epici. r. Κυριον, η τι λως ου γέγονε θάνατος ουδε λως ἄνθρωπος γέγονεν, λλα φόνον φάνη, και Ῥυς ην δεηθῶς, και αδοκει