장음표시 사용
261쪽
ζόντων, ουδε τῶν δεομένων Ἀλευθερίας, ὰλλ' αυτός - στιν xi. 3ο υἱοποιων καὶ ἐλευθερων τα πάντα, λέγων τοῖς τότε ουδαίοις, ὁ δὲ δοῖλος υ μένει ἐν τη οἰκία εἰς τον αἰῶνα ὁ δε υἱo Jolin iii. 35. μένει εἰς τον αἰῶνα AEa ουν ὁ Υἱος ὐμας ελευθερωσλη, ντως ἐλεύθεροι σεσθε ' λευκότερον φωτος ἀποδείκνυται καὶ κ τούτων, τι υκ ἔστι κτίσμα ὁ του Θεοῖ Λόγος, ὰλλ' Υἱος αληθινος καὶ φύσει, γνησιος του Ιατρός. Περὶ μεν ουν του Κυριος p. c. 3. εκτισε με ρχην ὁδῶν, ε καὶ δι' ολίγων, ἀλλ ικανά εστιν, a
γε νομίζω, πρόφασιν παρασχεειν ταυτα τοι λογιωτεροι πλείονα κατασκευάζειν ει ὰναίρεσιν της Ἀρειανης αἱρέσεως Ἀπειδη δεκα τον εος στίχον ἀναγινώσκοντες οἱ aἱρετικοὶ κακῶς καὶ περὶ 0. τούτου νθυμουμενοι, νομίζουσιν. ἐπειδὴ γέγραπται πρ TO Prov. viii. 3. αἰῶνος θεμελίωσέ με, εἰς την θεότητα του Λόγου καὶ μη εις την ἔνσαρκον αυτοῖ παρουσίαν εἰρησθαι και ταῖτα, ἀναγκαῖον, καὶ τουτον τον στίχον διαλύοντας, δεῖξαι την πλάνην κείνων. 73. ΙΓέγραπται ὁ Θεος γ Σοφία θεμελίωσε την γην ει b. H. 9.
τοίνυν τῆ Σοφία η γη τεθεμελίωται, πῶς ὁ θεμελιῶν θεμε
262쪽
μιζον τα τοιαfτα ρηματα, εἰδοτες και αγγελων πιδημίαν γενομένην προς τους πατέρας ἰλλ' πειδὶ Υἱὸν εαυτὸν λεγεν,εθεωρουν μ' κτίσματος ιναι O τοιουτον γνωρισμα ὰλλα θεότητος καὶ φυσεως παροικης. 74. Εδει τοίνυν του Ἀρειανους, καν τον πατέρα εαυτῶντο διάβολον μιμουμένους, περιεργάζεσθαι και ει μὲν εὐηκε,
αδύνατον γαρ τοῖτό γε), ὰλλα πάλιν κατὰ τ ὰνθρωπινον
263쪽
ορους μετει εχθι λίθος, καὶ εἰς το βάθος της γης κατατεθῆ.
δὰν δὲ η χρεία παιτη, καὶ μετενεχθν, καὶ περιβαληται τοβάθος της γης, τότε λοιπον ει λάβοι φωνην ὁ λίθος, ειποι αν, νυν ἐθεμελίωσέ με, ὁ ξ ἄρου Aδε μεταθείς. Oυκοῖν ου ὁ Κύριος καὶ ἔτε τεθεμελίωται, ἀρχην ἔχει του εἶναι ην γαρ καὶ προ τούτου Λόγος) Ἀλλ' υτ τυ μέτερον ενεδύσατο σῶμα, ὁπερεα αρίας μηθὲν λαβε, τότε φησὶν, θεμελίωσε με' ἴσον τω εἰπεῖν, 'Aόγον οντα με περιεβαλε γηίνω σώματι. οἴτω γαρ δι' ημὰς θεμελωῖται, τὰ μῶν ἀναδεχόμενος, ἴνα μεῖς, ως ἡσσωμοι συναρμολογούμενοι ast συνδεθέντες ἐν υτ δια της
ὁμοιώσεως της σαρκος, εἰς ἄνδρα τέλειον καταντησaντες, Elph. iv. I 3.αθάνατοι και ἄφθαρτοι διαμείνωμεν.
γα και τουτο καλῶς συνηψε τω Ἀθεμελίωσε, και τλ ἔκτισε 'τοῖτο γαρ πόλιν της κατὰ σάρκα οἰκονομίας ἄπτεται N a Cp. c. si . παρὰ τοῖ Σωτηρος ει ημὰς γενομένη χάρις ἄρτι μὲν επεφάνη, Τit si 11. Ain εἶπεν ὁ Ἀπόστολος, και γέγονεν επὶδημησαντος πιυτOs' προητοίμαστο δε αυτη καὶ πρὶν γενέσθαι μὰς, μὰλλον δε και προ της καταβολης του κόσμου' και η αιτία χρηστη καὶ θαυμαστη πως εστιν. Oυ επρεπε τον Θεον στερον περὶ μῶν
βουλεύεσθαι rvam νὼς ἀγνοῶν τὰ καθ' ημὰς φαίνηται. ατίζων τοίνυν μὰς δια του ἰδίου Λόγου ὁ τῶν λων Θεὸς και εἰδὼς τὰ
ημῶν ὐπερ ημὰς προγινώσκων τε ἔτι, καλοι γενόμενοι, ἴστερον Gen. i. r. παραβάται της εντολης σόμεθα, και εκ του παραδείσου κβληθησόμεθα δια την παρακοην, φιλάνθρωπος καιέγαθος ων, προετοιμάζει ν τω δίω Λογω, δι' ου καὶ εκτισεν μὰς την περὶ της p. c. 54. σωτηρίας ημῶν οἰκονομίαν, να, καν ίπατηθεντες oraρὰ Ουοφεως εκπεσωμεν, μη τελεον ὰπομείνωμεν νεκροὶ, ὀλλ εχοντες p. i. 3.ε τω Λόγω την προητοιμασμενην μῖν λύτρωσίν τε και σωτηρίαν, παλιν θναστάντες, θάνατοι διαμείνωμεν, τα αυτος περ
264쪽
του την γην γενεσθαι, διερμηνευων ούτω φησὶ πρὸς μεν ιμό- α Tim. L8-1o. θεον Συγκακοπάθησο τ ευαγγελίω κατὰ δύναμιν Θεοῖ, του σώσαντος μὰς καὶ καλέσαντος κλήσει γία, o κατὰ ταεργα μῶν ἀλλα κατὰ την ἰδίαν πρόθεσιν καὶ χάριν, την δοθῶ- σαν μῖν νXριστω Ιησοῖ προ χρόνων αἰωνίων, φανερωθεῖσαν δε νυν δια της επιφανείας του Σωτηρος μῶν Ιησοῖ ριστου, καταργησαντος μὲν το θάνατον, φωτίσαντος δε πην λην.'Eph. i. 3-3. Iρος δε του 'Εψεσιους Ἐυλογητὸς ὁ Θεὸς και ΓΙατηρ του Κυρίου μῶν' ΙησοsἈριστοῖ, ὁ ευλογησας ημὰς εν πάσy ευλογία πνευματικy εν τοῖς πουρανίοις ναριστὶ ησos καθὼς ξελε- ξατο μὰς ε αυτ προ καταβολης κόσμου ειναι μὰς γίους καὶ μωμους κατ ενώπιον αυτο ευ γάπy, προορίσας μὰς εἰς υἱοθεσίαν δια In σολ ιστο εις αυτόν. '76. Πῶς ουν ξελέξατο πριν γενέσθαι μὰς, ει μη ὼς αυτος εἴρηκεν μέν αυτὸ ημεν προτετυπωμένοι ς πῶς δε ὁλως, πρινὰνθρώπους κτισθηναι, χμὰς προώρισεν εἰς υἱοθεσίαν, ε μηαυτὸς ὁ Υἱος προ του αἰῶνος τεθεμελίωτο, ὰναδεξάμενος τηνυπὲρ μῶν οἰκονομίαν; πῶς, ως Ἐπιφέρει λεγων ἰ ὰπό- Idicit. στολος, ἐκληρώθημεν προορισθέντες, ει μη αυτος ὁ Κύριος προτου ιῶνος ην θεμελιωθεὶς ἄστε υτον πρόθεσιν χειν περ Cp. c. 66, 60. μῶν πάντα τον καθ' ημῶν κληρον του κρίματος ἰναδέξασθαι δια της σaρκος, καὶ λοιπον μὰς ε αυτω υἱοποιηθηναι πῶς δεκαι πρὸ χρόνων αιωνίων ' λαμβάνομεν, μη πω γεγονότες, ὰλλ' εν χρόνω γεγονότες ει μη ἐν τω ριστω ν ὰποκειμένη ἡ ις Ilati. xvi. αν; μὰ φθάνουσα χάρις διὸ και εν τη κρίσει, ταν ἔκαστος κατὰ την πρὰ ν' πολαμβάνp, φησὶ, Δεῖτε, οἱ ευλογημένοι του IΠατρός μου, κληρονομησατε την τοιμασμένην μῖν βασιλείαν ὰπ καταβολης κόσμου. Πῶς ουν η εν τίνι, πρὶν γενέσθαι ημὰς, τοιμάσθq, ει μη εν τω Κυρίω τω προ αἰῶνος εἰς τοῖτο θεμελιωθεντι, ἴν ημεῖς, ὼς π αυτον εποικοδομουμενοι, μεταλάβωμεν, ὼς λίθοι ευάρμοστοι, της παρ αυτοῖ λης τε και χάριτος; TOυτ δε γεγονεν ως γε μετρίως πέρχεταί τιri νοεῖν ευσεβῶς, Da, καθὰ προεῖπον, ἀναστάντες ἀπο του προς λίγον θανάτου, αἰωνίως ζησαι δυνηθῶμεν ου αν δυνηθεντες, ἄνθρωποι τυγχάνοντες ἀπο γης, εἰ μη πρ του αἰῶνος ην προετοιμασθεῖσα μῖνεν ριστῶ χὶ της λης και σωτηρίας ελπίς. Oυκοῖν εικότως
265쪽
77. ουδὲ γαρ οὐδε ε ἄλλω θεμελιωθηναι την λην μων
αἰωνων κληρονομησαι λην Ἀγαθος γαρ ὁ Θεός γαθὸς δὲ
ων ἀεὶ, τουτο βεβουληται, γινώσκων την μετέραν ὰσθενη φυσιν riουσαν της παρ υτου βοηθείας τε καὶ σωτηρίας. Καὶ ἄσπερ αν ει τις αρχιτέκτων σοφος, προθέμενος οἰκίαν οἰκοδομειν, βουλευεται ἄμα να, ά ποτε και φθαρὶ μετὰ το γενέσθαι ταυτην, πάλιν ἀνανεώσηται, τουτο δε βουλευόμενος προετοιμάζει, και δίδωσι τω εργασαμένω την εις ανανέωσιν παρασκευην, και γίνεται προ ης οικίας η της ἰνανεώσεως προπαρασκευή τον υτον τρόπον προ ημων η της μετερας σωτηρίαSὰνανεωσι θεμελιουτα εν ωαριστω D εν αυτ και ἀνακτι-
σθηναι δυνηθωμεν. Και η μεν βουλη και η πρόθεσις προ του αἰῶνος τοιμάσθη το δε εργον γέγονεν τε η χρεία ἀπητησε, και πεδημησεν ὁ Σωτήρ αυτος γαρ ὁ Κύριος ἀντὶ πάντων μῖν
266쪽
σοφίας εστ το προκείμενον. υκ ρηκεν αυτον εἶναι τη φύσει Prov. viii. a. κτίσμα ὁ Λόγος, ὰλλ' ἐν παροιμίαις ρηκε τω Κύριος κτισε με ' καὶ δηλόν εστιν τι νουν τινα ου παρρησία, δελα τουτον
λοιμεν το κάλυμμα της παροιμίας. Tίς γαρἈκούων της δημιουργου Σοφίας, 'Κύριος κτισέ με -χην ὁδῶν αυτos, φασκούσης, ου ευθυς ζητε την διάνοιαν, λογιζόμενος πως δύναται κτίρουσα κτίζεσθαι τίς, κούσας του μονογενους ἱos του Θεοῖ λέγοντος ἰρχην ὁδῶν αυτον κτίζεσθαι, ου ερευνα οννουν θαυμάζω πῶς δύναται ὁ μονογενης Υἱος ἄλλων πολλῶν Prov. i. 3, 6 ὰρχη γίνεσθαι αἴνιγμα μεν εστιν ' ὁ δε νοημων. φησὶ,
εργοις δντος, εἰκότως η ἀληθινη και δημιουργος Σοφία, τὰ του που εαυτῆς ις αυτην ναλαμβάνουσα, φησὶ το Κύριος
εκτισε με ις εργα αὐτου. ' γὰρ η εν μῖν σοφία εἶπε, ταυτααυτος ὁ Κύριος ως ἴδια λεγει και υ εστ μεν υτος κτιζόμενος κτίστης ν δια δε την εν τοῖς εργοις εἰκόνα κτισθεῖσαν
267쪽
5μως δια το ὶν ικόνα αυτοῖ καὶ τυπον εν τοῖς ἔργοις κτίζεσθαι, ὼς αὐτὸς ων λέγει Κύριος κτισέ με αρχην δων υ ros εις εργα αυτου ' ἴτω δε γέγονεν ὁ ε τοῖς εργοις της Σοφίας
καθοραται. Ω στε υκ ἔστι κτίσμα τα ουσία Aόγος, ὰλλα περὶ τὶ ς ε ημῖν ἴσης καὶ λεγομένης σοφίας, εστ το εν ταῖς ΙΠαροιμίαις ρητόν. 79. Ἐι δε και τούτοις ἀπιστουσι, λεγέτωσαν μῖν αυτοὶ, εἰ ἔστι τις σοφία εν τοῖς κτίσμασι, η υκ ἔστιν i Ε μὲν ουν υκ ἔστι, πῶς ὁ πόστολος αιτιαται, λέγων, Ἐπειδὴ γαρ εν ῆ r Cor. i. i. σοφία του Θεοῖ υκ ἔγνω ὁ κόσμος δια της σοφίας τον Θεόν; 'η πῶς, εἰ μη στι σοφία πληθος σοφων ' τῆ γραφy ευρί- Visd. vi et . σκεται καὶ σοφος a φοβηθεὶς ξέκλινεν ἀπο axos' ' καὶ Prov. xiv. 16. Mετὰ σοφίας οἰκοδομεῖται οικος. D δε Ἐκκλησιαστης λεγει Ila xxiv. 3. Σοφία ἀνθρώπου φωτιεῖ πρόσωπον αυτοῖ' καὶ μέμφεται τοῖς Eccles. viii. i.
αἱ πρότερον ησαν ἀγαθαὶ περ ταύτας ὁτι υκ εν σοφία ρώτησας περι τούτου. Ε δε εστιν, σπερ υν καὶ ὁ του Ῥαχ
εξεικονισθείσης τί ἄπιστον ει αυτη η δημιουργὸς καὶ ληθινη Σοφία, ης τύπος εστιν η ἐν κόσμω εκχυθεῖσα σοφία καὶ επιστημη, ως περι εαυτης στι, καθα προεῖπον, λεγουσα, 'Κύριος ἔκτισέ με εις ἔργα αυτοῖ ' υ am εν κόσμω σοφία κτίζουσαεστιν, ἀλλ' η εγκτιζομένη τοῖς εργοις, καθ' ην - μεν ουρα ι Ps. xviii. διηγουνται δόξαν Θεοῖ, ποίησιν δε χειρων υτολὰναγγελλε τοστερέωμα. Οι δε ἄνθρωποι, ει ταύτην εν αυτοῖς φέροιεν, επιγνώσονται την ληθινην το Θεοῖ Σοφίαν καὶ γνωσθη- σονται, ἔτι ἄντως κατ ει κόνα Θεοῖ γεγοῬασι Και σπερ νε τις βασιλέως υἱὸς θέλοντος πατρὸς οἰκοδομησαι πόλιν, ac
268쪽
ποιων ν κἀστω των γινομένων ργων εγγραφηναι το αυτοῖ ομα ὰσφαλείας τε χάριν του διαμένειν τα εργα δια την ἐνεκάστω του νόματος αυτου φαντασίαν, και rv εκ ου νόματος ἰναμιμνήσκεσθαι αυτοῖ τε καὶ του πατρος αυτο δυνωνται, τελειώσας δε ει ερωτηθείη περὶ της πολεως, πῶς γέγονεν, ποι Cp. H. 31. αν 'Aσφαλως γέγονε κατὰ γαρ το βούλημα του πατρος, νεκάστω εργω ξεικονίσθην το γαρ εμὸν ἄνομα εν τοῖς εργοις ενεκτίσθη ' τουτο λέγων, ου την αυτο ουσίαν κτισθε σαν σημαίνει, ἀλλα τον αυτου τυπον δια του ὀνόματος τον υτον τρόπον κατὰ την ὁμοιότητα του παραδείγματος τοῖς aυμάζουσι την εν τοῖς κτίσμασι σοφίαν αποκρίνεται η ληθινη Σοφία, Κύριος κτισε με ις εργα εμολγαρ τυπος εστιν ὁ εν αυτοῖς
κὰγω ουτω συγκατέβην τῆ δημιουργία.'8O. Ου δει δε πάλιν ξενίζεσθαι, εἰ τον εν μῖν τυπον ἄνταὼς περι ἐαυτου στι λέγων ὁ Υἱος, που γε το αυτ γαρ λέγειν κ ὀκνητέον και Σαυλου τότε διωκοντος την εκκλησίαν, ἐν
γος Σοφία, ὁ μονογενης του Θεοῖ Λόγος λέγη τα της εἰκόνος εαυτου ς περ εαυτοῖ, τω Κύριος ἔκτισέ με εις εργα, μηδῶς,
εργοις ἄσπερ και της εἰκόνος τυ κατ εἰκόνα. Ἀρχm δε δῶν λεγει, 'πειδνη τοιαύτη σοφία γχη τις και σπερ στοιχείωσις της επι Θεὸν γνωσεως γίνεται ταύτη γαρ πρώτη σπερ επιβας
τις τη ὁδω, και ταυτην φυλάττων τ φόβω του Θεοῖ ὼς εἶπεν ὁ Prov. i. . Σολομων, άρχη σοφίας φόβος Κυρίου ' εἶτα παναβαίνων τὴ
φησὶν, εθεμελίωσέ με, επειδὴ et τω αὐτῆς τύπω ἐδραῖα και dia
269쪽
μένει τα εργα Ἐιτα να μη τις, ἰκούων περὶ της ἴτως ν τοῖς εργοις κτισθείσης σοφίας, νομίσγὶ την ἀληθινην Σοφίαν τον του Θεου ἱbi εἶναι γ φύσει κτίσμα, αναγκαίως ἐπηγαγε, πρ του Prov. viii as, ορη, καὶ προ του την γην, και ' προ των δάτων, καὶ προπάντων βουνῶν γεννα με' rva εν με τω λέγειν προ πόσης κτίσεως ' την a πὰσαν κτίσιν, τουτοις δηλωσε δειξη τιμη a Ῥυσίαν συνεκτίσθη τοῖς ἔργοις Tι a εις τα εργα εκτίσθη, προ δε των ἔργων εστὶ δηλον τι καὶ προ του κτίσθαι ἐστίν. Ουκ ρα τη φυσει καὶ ουσία κτίσμα εστὶν, αλλ ως αυτος πηγαγε γέννημά εστι. δὲ διαφέρει πως διεστηκε την φύσιν κτίσμα γεννηματος, δεδεικται ἐν τοῖς εμπροσθεν. Cp i, 4, 9 81. Ἐπειδὶ δε επάγει λεγουσα, χνίκα ητοίμαζε τον Ουρανον, Prov. viii. 7. συμπαρημην αυτω, εἰδέναι χρη τι υχ, μη δι αὐτης ἐτοιμα- ζοντος το ουρανον του Πανὸς η τὰ ἄνω νέφη, ταυτα φησιν' o γαρ έμφίβολον τι πάντα εν Σοφία κτίσθη, και χωρις Joh i. 3. αυτης γενετο υδ εν' ἰλλα τουτό εστιν o λέγει Πάντα μενε εμοὶ καὶ δι' εμοῖ γεγονε χρείας δε ούσης εγκτίζεσθαι σοφίαν τοῖς εργοις, την μεν ουσίαν μην συν τω Ιατρὶ, y δε προ ταγενητὰ συγκαταβάσει μην ἶρμόζουσα τον παρ' εμο τυπον τοῖς εργοις, στε καὶ ως εν σωματι πάντα τον κόσμον μ' στασιάζειν, ἀλλ' ὁμονοεῖν προ εαυτόν. Oσοι μεν ουν ὀρθy y δια ιακατὰ την εαυτοῖς δοθεῖσα σοφίαν θεωροὶ των κτισματων γίνονται, δύνανται λεγειν και αυτοι, Θη διατάξει σου διαμενε τὰ Ps cxviii.
eῖναι σοφοὶ, μωράνθησαν το γαρ γνωστον του Θεοῖ φανερόν 9iηψi yi 5 εστι εν αυτοῖς ὁ Θεὸς γαρ αυτοῖς φανερωσε τὰ γὰρ ὁρατα αυτos ἀπο κτίσεως κόσμου, τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορὰται, τ ὰίδιος αυτου δύναμις καὶ θεότης, ει το εἶναι αυτους ἀναπολογητους, διότι γνόντες τον Θεὸν οὐχ, Θεον δόξασαν, αλλελάτρευσαν ' κτίσει παρὰ τον κτίσαντα τὰ πάντα ὁ εστινευλογητος αις που αἰῶνας, ἀμην. Καὶ έντραπησονταί γε ἀκούοντες Ἐπειδη γάρ ν πη σοφία του Θεοῖ, κατὰ ,Ovo Cor. i. i. προειρημενον τρόπον, χυ εγνω ὁ κόσμος δια της σοφίας τον Θεον, ηυδόκησεν ὁ Θεος δια της μωρίας του κηρύγματος σωσαι τους πιστεύοντας. Oυκετι γὰρ ως εν τοῖς προτεροι χρόνοις, δι' εικόνος καὶ σκιὰς της Σοφίας της ν τοῖς κτίσμασιν ἴσης,
270쪽
ηθελησε γινώσκεσθαι ὁ Θεος ἰλλ αυτην την aληθινην Σοφίαν εποίησε σάρκα λαβεῖν, καὶ γενέσθαι ἄνθρωπον, θάνατόν τε
οι πιστευοντες σώζεσθαι δύνωνται. -υτη μέντοι Σοφία του Θεολεστιν, ῆτις πρότερον μεν δι της ἐν τοῖς κτίσμασιν εἰκόνος εαυτης, δι ην καὶ λέγεται κτίζεσθαι Ἐφανέρου αυτην, καὶ δι' εαυτης τον αυτης Ιατέρα υστερον δε αυτη, υσα Λόγος, Iolitii. i. γέγονε σαρε ὼς εἶπεν ὁ Ιωάννης, καὶ μετα τω καταργησαι