장음표시 사용
271쪽
μαλλον την ἐαυτῶν πίνοιαν η τον νουν του Σολομωνος ἀπαγγελλοντες. δου a το μεν μων φρόνημα δεδεικται μόνον φαντασία το δὲ ν ταῖς Παροιμίαι ρητον καὶ πάντα τα προειρημένα δείκνυσι μη εῖναι τὶ φύσει καὶ τὶ ουσία κτίσμα τον Υιον, Ἀλλ' ἴδιον γέννημα του Πατρὸς Σοφίαν καὶ Aόγον αληθινὸν δι' o τα πάντα εγένετο, καὶ χωρὶς αυτοῖ ἐγένετο ουδὲ εν. Johni. 3.
272쪽
De Decr. o. ' κακονοί εaυτῶν, σῶμα νομίζοντες εἶναι τον Θεον, καὶ μη
273쪽
τos Κυρίου, πιστεύειν ἐπῶ καὶη τῆς ἁπλότητος πίστις βελτίων
ἐστι τ)ὶς εὐπεριεργίας πιθανολογίας επε Qη δὲ και τοῖτο βεβηλοῖν πεχειρησαν προς την ἰδίαν αἴρεσιν, ναγκαῖον την μενεκείνων κακόνοιαν διελέγξαι, την δε της ὰληθείας διάνοιαν δεῖξαι, ἔνεκά γε της των πιστων σφαλείας Ου aρ, ὼς κεῖνοι νομίζουσα , ντεμβιβαζόμενοι ει ὰλλγὶλους εἰσὶν, et τω λε- γεσθαι, μάγω ν τω Iaτρὶ και ὁ Πατηρ εν εμοὶ, ω rερ ενὰγγείοις κεiGῖς εὐαλληλων πληρούμενοι Aoπε τον μεν Υἱον πληροῖ το κενον του IIa ος, τον δε Ιατερα πληρουν τοκενὸν του ἱου, καὶ εκάτερον αυτῶν μ' εἶναι πλήρη καὶ τελειον' σωμάτων με ἴδιον τοῖτό γε δι και το μόνον εἰπεῖν τοῖτο πλέον ἐστὶν ὰσεβείας' πληρης γαρ καὶ τέλειός εστιν ὁ Ιατηρ η και πλήρωμα θεότητός εστιν ὁ Υἱος οὐδ' am πάλιν, ἄσπερ εν Col. . . τοῖς ἁγιοι γινόμενος ὁ Θεὸς ἐνδυναμο αυτους, ἴτω εστι καιεν τω ἱω αυτὰς γάρ στιν η του Πατρὸς δυναμις κα Σοφία
δε ὁ Υἱος ου μετουσία υἱός ἐστιν, ἰλλα γέννημα του Πανὸς ἴδιον ἐστιν Ου ἔστι δε πάλιν υτως ὁ Υἱὸς εν τω Πατρι, ὼς τ εν υτ ζῶμεν, και κινούμεθα, καί σμεν' αυτος γὰρ ς ε πηρος του ΓΙατρός ἐστιν η λη, ἐν p τα πάντα ζωογονεῖταί τε και συνέστηκεν ου γὰρ η λη εν ωn si ' πει υκ εἴη ζωή αλ αυτος μὰλλον ζωογονεῖ a πάντα.
λόγον ον διεξηρχετο, αυτos φησιν εἶναι, ἀλλα os Ιατρος, Τ μήτε οικεῖα τα εργα ἰλλα τοῖ Ιατρος δεδωκοτος την δύναμιν.'Toυτ δε ει και παιδάριον ν ἁπλῶς εἰρηκος, συγγνώμην εῖχενε τῆς λικίας επειδὴ δε ὁ καλούμενος Θοφιστης, και πάντα
γινωσκειν παγγελλομε ς εστιν ὁ γράψας, πόσης ἄξιος καταγνωσεως ὁ τοιοῖτο ν πῶς δε και υκ ἀλλότριον εαυτον τοῖὰποστόλου δείκνυσιν, παιρόμενος εν πειθοῖς σοφίας λόγοις, ' Cor si 4. και νομίζων ἐν τούτοις ξαπατα δύνασθαι, in νοῶν αυτος Di tui. i. r.
λέγει, μήτε περὶ si ων διαβεβαιοῖται ' ' γὰρ ὁ Υἱος δια και
274쪽
αρμόζοντα μόνω ἱω, Λόγω και Σοφία οντι, καὶ εἰκόνι της του ΙΠατρος ουσίας εἴρηκε, ταυτα υτος εἰς πάντα τα κτίσματα κατα- φέρει, καὶ κοινα τω τε Υἱω καὶ τουτοις ταυτα ποιῶ την o δύναμιν του ΓΙατρος λεγει λαμβάνειν δύναμιν ὁ παράνομος. να ἀκολουθησητὴ δυσσεβεία αυτοῖ εἰπεῖν ὁτι καὶ ὁ Υιδ εν Υἱ-υιοποιήθη, καὶ ὁ Λόγος λαβε Λόγου ξουσίαν καὶ ου ἔπι μεν αυτὸν, ω Υἱὸν, θελε εἰρηκέναι ταυτα ως δε μαθόντα καὶ αυτὸν μοίως συντασσε πασι τοῖς ποιήμασιν Ε γαρ δια το μη εἶναι τα ρηματα του ἱου, α διεξήρχθετο, αλ ὁτι του Ιατρὸς ην, και τα εργα, ελεγεν, άγω ν τω Πατρι, και 'Iaτηρ ε ἐμοί ' καὶ ὁ μεν Ps lxxxiv. Δαβιδ λέγει, Ἀκουσομαι τί λαλησε ε εμοὶ Κύριος ὁ Θεός ' ὁ
σημεῖα ἀλλα ' του Κυρίου χαριτι δηλον ὁτι κατ υτον κοινηαν εἴη πάντων καὶ η τοιαύτη φωνη, στε καὶ καστον λεγειν δύνασθαι, Ἀγω ν τω Πατρι, και ὁ Ιατηρ εν ἐμοί ' καὶ λοιπὸν μηκέτι ενα εἶναι τουτον Υἱον Θεου καὶ Λόγον καὶ Σοφίαν, ἰλλ'
εὐπολλων να και τουτον τυγχάνειν.
3. Ἀλλ' εἴπερ ην ουτως ὁ Κύριος εἰρηκως, δει μη εἰπεῖν αυτῖν, άγω ν τω Πατρι, και ὁ Ιατηρ εν ἐμοί ' λλα μαλλον. κὰγω ν τω Πατρι, και ὁ Πατηρ δε και εν μοί ἐστιν,' ναμ δε ἴδιον κα ἐξαίρετον εχὶ πρὸς το Πατέρα ς ιὸς κοινηνδε ετ πάντων χη την αυτην χάριν Ἀλλ' υκ εστιν, ως p. i. s. νομίζουσιν κεῖνοι μη φρονουντες γαρ ἱὸν εἶναι γνησιον κIJατρὸς, καταψεύδονται του γνησίου id μόνω ρμόζει λέγειν, άγω ν τω Πατρι και ὁ Πατηρ εν ἐμοί. Ἐστι γαρ ὁ Υἱὸς εν τω Πατρι ως γε νοεῖν ξεστιν επειδη συμπαν το εἶναι του Υἱοῖ τουτ της τ0 Πατρὸς Ουσίας ἴδιόν εστιν, ως εκ φωτὸς
275쪽
νημα οὐ γεννήσαντος εικὼν γάρ εστιν αυτου, και παντα τα
ελθεν πενοηθη επει πάντως και πολλοι, ξενης παρα την του Πατρὸς πινοουμενης θεότητος ει a και τερον εστιν οῦς γεννημα ὁ Υἱὸς ἀλλα ταυτόν εστιν ὼς Θεός κα ἔν εισιν αυτὸς και ὁ Πατηρ τη διότητι και οἰκειοτητι το φυσεως, και τηταυτότητι τῆς μιας θεότητος, σπερ εἴρηται. Και γὰρ και τοαπαυγασμα φῶς εστιν, ου δευτερον του λίου, οὐδε τερον φῶς, ουδε κατὰ μετουσίαν αυτου, ἀλλ' Oλον διον αυτοῖ γεννημα. οδε τοιουτον γεννημα εξ ανάγκης εν εστι φῶς και υκ αν τις εἴποι δυο φωτα εἶναι ταυτα, αλλὰ δυο μεν ηλιον καὶ ἀπαυγασμα, ε δε το ερηλίου φῶς εν τ ὰπαυγάσματι φωτίζον τα πανταχου. Οἴτω και η του ἱου θεότης του Iατρός εστιν ὁθεν και ἰδιαι- c. o.
θεότητος, τα αυτὰ λεγεται περ του ἱos ὁσα λέγεται και περι
276쪽
νημα ὁ Υἱός της δε υσίας του Πατρὸς ἴδιον ν γέννημα ὁ Υἱὸς εικοτως και τὰ os Πατρὸς λεγει εαυτο εἶναι
Cp. i. 26. εστιν 'A παράλλακτος γάρ εστιν η εν ' εἰκόνι του βασιλέως ὁμοιότης' στε τον νορωντα πι εικόν ὁρα εν αυτὴ τον βασιλέα, και τον πάλιν ὁρῶντα τον βασιλέα επιγινώσκειν ἔτι υτός
εστιν ὁ εν ῆ ει κόνι. Εὐδε του μη διαλλάττειν την ὁμοιότητα,τω θελοντι μετὰ tu εἰκόνα θεωρησαι τον βασιλέα εἴποι ἄν εἰκών Ἐγὼ και ὁ βασιλευς ε εσμεν ' γὼ γὰρ ἐν κείνω
277쪽
6. υκ κ μέρους δε η της θεότητος μορφη, ἀλλα ὁ πληρωμα της οὐ Πατρὸς θεότητός εστι το εἶναι τοῖ ἱοῖ, καὶ ὁλος Θεός
και τα γενόμενα δηλοῖ εστ γαρ a προ των ποιημάτων ποιη-
278쪽
αυτος ὁ νοῖς του προφητου φανερὸς καὶ πασι πρόδηλος. 7. Ἐπειδη δε οἱ ἀσεβεῖς καὶ ταῖτα φέροντες δυσφημοῖσι μὲν τὸν Κύριον, ὀνειδίζουσι δε μῖν λέγοντες, Ἱδού μεῖς, και μόνος, καὶ πρῶτος ' λέγεται ὁ Θεός πῶς ἱμεις λέγετε τὸν Υἱῖν εῖναι Θεόν ς ε γαρ ην Θεος, Ου αν λεγεν Ἐγὼ μόνος,' Ουδε τι
εἰς ἐστιν, Θεὸς V ὰναγκαῖον τον νουν και τούτων των ρητων, ως δυνατόν εστιν ειπεῖν, να πάντες γνωσι καὶ κ τούτων τι
Δαβιδή κου τε περὶ του Aδωνίου καὶ του Ἀβεσσαλωμ, ἴτω και ὁ Πατὴρ βλέπει τον Υἱὸν, προς αυτον λεγέτω και προφερέτω τοιαυτα ρηματα, μηποτε ὁ Υἱος, λέγων ἐαυτον Θεον ὰποστησπὶ τινας ὰπ του Ιατρός ει δε ὁ γινώσκων τον Υἱῖν γινώσκει μαλλον τον Ιατέρα, ὰποκαλύπτοντος τουτον αυτω του ιοῖ, καιεν τω Λόγω ψεται μαλλον τον Ιατέρα, καθαπερ εἴρηται ελθων δε ὁ ἱδς, υχ εαυτὸν, ἰλλα τὸν Πατέρα δόξασε, λέγων με τω προσερχομένω, με λέγεις γαθόν ς Ουδει ὰγαθος, ει μη εἶ ὁ Θεός ' ποκρινόμενος δε τω ἐρωτῶντι, ποία εντοληε τω νόμω μείζων, τι Aκουε Ισραηλ, Κύριος ὁ Θεός σου Κύριος εἶς εστι ' και τοῖς μὲν χλοις λέγων ἐγω εκ ουουρανου καταβέβηκα υχ ιν ποιησω το θέλημα τ εμον, δελα
279쪽
Πατρὸς ὁ Υἱὸς τίς ἴτω εστὶν ἄφρων, πλην των Xριστομάχων, ως νομίζειν τι τον ἐαυτοῖ Λόγον διαβάλλων καὶ Λυαιρων τατοιαυτα λελάληκεν ὁ Θεός Ου εστιν ουτος ὁ νos Xριστιανῶν μη γένοιτο ου γαρ δια τον Υἱον ταυτα γέγραπται, ὰλλ' εἰς ἁναίρεσιν τῶν πλασθέντων παρὰ των ἀνθρώπων ψευoωνύμων θεῶν καὶ η διάνοια τῶν τοιούτων ρητῶν ἔχει την αἰτίαν εἴλογον. 8. Ε ειδὶ γαρ οἱ προσκείμενοι τοῖς ψευδωνύμοις θεοῖς αφίστανται του ληθινου Θεοῖ, διὰ τοῖτο γαθος ων και κηδόμενος τῶν ἰνθρώπων ὁ Θεος ἰνακαλούμενος τους πλανηθέντας, φησίν' Ἐγὼ Θεος μόνος. κά Ἐγώ εἰμι, και - πλην ἐμοῖ ου ἔσφ Deut xxxii. Θεος, και σα τοιαῖτά ἐστι ρητά ῖν τα με μη οντα διαβάλη, iεροι στρέψy ε πάντας εις ἐαυτόν. Και σπερ αν ει τις, μέρας
οἴσης και ηλίου φαίνοντος, ζωγραφοίη ξύλον ἁπλῶς, οὐo καν φαντασίαν εχον φωτος, καὶ λέγοι την εἰκόνα ταύτην αἰτίαν εἶναιτο φωτός ὁ δὲ λιος oῖτο βλέπων ε λέγοι Ἐγὼ μόνος εἰμὶ το φῶς της μέρας, και υκ ἔστιν ἄλλο φῶς της μέρας