장음표시 사용
71쪽
ποιεῖ ἄλλα συμβουλευω σοι, es αενοφῶν, πόταν ἴδρς τινα καλον, φευγειν προτροπιάδην σοὶ δ', Κύριτόβουλε, συμβουλευω ἀπενιαυτίσαι μολις γαρ αν ἴσως ἐν τοσούτω
τοῖτο δε τουτο Stoli. εα δε Stob. ἐί A. B., Sed A. poS τοιουτον ponenSεάν τις αὐτο θεῆraι. ποιεῖν ισως δε καὶ οἱ ἔρωτες τοξότatrata τοίτο καλοῖνται, οτι xa πρόσωθεν πόρρωθεν tota. οἱ-aλοὶ τιτρώσκουσι addi Tnt et Stob. μολις μόγις Stob. a Orn. A. B., qui 'ra. r. a ἴσως το δογμα inSerit B. II1. Se . Tec. q. γιης γενοιο υγιες γένοιτο toti Iq. σφaλως καλῶς ante hoe eadem m. delet A. 16 post οἴει δ' ti sequiti Ir οὐχ ορῆς Atque sic etiam illa ἐὰν δε τις υτο θεῆτat, transposita in A. et particula δε carentia in hoc et alias, ex mari ine illata conjici ZS. ἴσως δε καὶ ιτρώσκουσιν Simillimam lectoris annotationem ejeci Conviv. 4, 26 'Iσως δε καὶ δια το
ψυχάῖς φιλε ισθa εντιμότερόν εστιν, veri ais et sententia perinci ineptaret.
Aliarn item vecti ἴσως δε at inelao-atam Ermeritas apud Hippocratem VOl. i, p. 33. Si enim haec forinula usitatissiua a scholiastis, ut Aristoplianis et Eustathio Hierii sidern etiam ignoti Xenophonti et aequali nis Ἀρω- τες pro lunt jam ante Stolbae haec repetentis aetatem testa fuisse illata.
I . ἀφροδίσιa Re Venereae, Coitus. Socrates juventuti incontinenti concedit consiletudinem curri prosti-btilis vilibus et turpi laus. Hinc fide- Lissimus Socrat: ati litor Antist lienes in Contri v. iv, 38 ita de se profitetit :
Neque aliter ilici altero ostendit locu illic allatus. Hic signifieatio illa,
etiarnsi exemplo posse eonfirmata aut ipsa aut conStruelio ἀφροδισι ἱζειν προ αφροδίσια, Vel Propter praecedens προς φροδίσια, de re dictum,
72쪽
αν προσδεξαιτο η υχη, δεομε υ δε υκ αν πραγματα
παρέχοι αὐτος δε προς ταυτα φανερος ην υτ παρε - σκευασμένος στε ραον ἀπεχεσθαι των καλλίστων και
ic περὶ ἐν δη βρώσεως και ποσεως καὶ φροδίσιων ουτω
qiuam se albsona non opus est dici. Ita liae Si servanda si in quae Bro-daeus Supervacua Udicavit verba και aφροδισιέζειν in προς latere suSpiceriSUecthir προσιεμένους Vel Sirmile. I 5. περὶ-ελaττον Seclusi vecta quium propter locum qu ponuntur tum propter Se ipsa non ferenda. Senserat inens vitium clanei lenis, quum hae annotaret ad s. 5 . ΔιαίτyJ
linculum, quo Se itientia Cum untecedentibus copulata et conjuneta contini lavit Xenophon, e liuidem a noscere nondum potui. Quae equi 1ntiar, alienian locum occupasS si1Spicor, at ips Xenophonte antecedentibus non ut uncta. Is enitia argu mentum capiti a S dern Um 5, re
petit in extremo S. I 5, his verbis: Περὶ μεν δ βρώσεως es ποσεως ac ψμοδισίων et cet. Contra si indis clausilla finem tractationis ad . , perductae
non definit. An forte Xenophon
Socratis apologian urorum victUS JUe exennplis Singulis OSiti peragere voluit 8 hinc vero ad Sermone tranS.
ut ξ' Sed omnis haec perversitas tollitur deleta hac appendice, in qua
λυπεiσθαι δ πολ ἔλαττον Socratena dici oportebat, clui haec omnia iit modo dictium lilbenter lacteibat, Sed λυπεισθa δε υδέν. I. Capite antecedente docere ingreSRu erat Xenoplao Socratem di 8-cipulis suis non Solum SermonibuS, sed exenapi etiar magnopere profuisse. Quos argirinentia In S. 5, Subito abrili tum deserituri ni Si dicas Xenophontena per totum illud caput exena pli vitae, morum 1 totusque Socratici positis retia peragere voluisse; deinde ad sermones transisse H ic contra Xenophon aggreditur opinionem OrmΠa oppugnare et refutare, qui τεκμαιρόμενοι, id St, comparatis dialogis et sernaonibus cum Ophistis habitis, et a discipulis Socratis aultis per- Scriptis, argilet)Rnt uua disputandoquiden valuisse discipulos in viam veritatis et virtutis inducere, perducere vero ad vinuleui ipsam doctrina non potuisse. Sed totun h. l. ut verba
egregie et inice illustrat locus Dialo Ii inter Platonicos, ut i Clitophon p. 4 Ioi, Sic de Oerate profitetur
soplios Plutarclaus Mor. p. 798 Η,
τους προτρεπομένους Vocat, διδύσκοietas
73쪽
και λεγουσι περ αυτο τεκμαιρόμε ι, προτρεψασθαι μεν
ηλεγχεν, ἀλλα καὶ α λεγων συνημερευε τοι συνδιατρίβουσι,
δοκιμαύοντων ει κανος η βε, τέους Ochi τους συνόντας. λεζω δε πρῶτον α ποτε αὐτοληκουσα περὶ του δαιμονίου διαλεγομενου προς Αριστοδθμον τον μικρον επικαλοUμενον. καταμαθων γαρ αυτον με θυοντα τοῖς θεοῖς or μαντικη
Eιπε μοι, φη, Ἀριστοδημε, στιν οὐστίνας ανθρώπους 3 τεθαυμακας επὶ σοφία; Ἐγωγ', εφη. και ος, Λεξον μιν,
74쪽
38 MEMORABILIUM Ιελανι mri δην ἐπι δε τραγωδία Σοφοκλεα επὶ δε ἀνδριαν τοπούα Ιολύκλειτον, ἐπ δε ζωγραφία Ζευξιν. ΓΙότερά σοι δοκουσιν οἱ ἀπεργα ομενοι εἰδωλα φρονά τε κώακίνητα ἀξιοθαυμαστότεροι ναι η οἱ ζωα εμφρονά τε και νεργά Πολύ νη Δία οἱ α, εἴπερ γε μ τυ β τινὶ,
ἀλλα πο γνωμης ταυτα γιγνεται. ων δε τεκμαρτως εχοντων του νεκα στι κώ των φανερῶς π φελείαοντων ποτερα τυχVς κώ ποτερα γνωμης εργα κρίνεις ; Πρεπε μεν α π φελεία γιγνομεν γνώμης εἰναι εργα.
Μελανιππίδης Critonis filius, Me nlini singulamini partii in fatiricae et lius : reliqua normina inii sunt nota naturae repeteibant. Contra sal)rioauiquam ut iis uini oram liceat. SCH N. ipsam partium et formam eaIII, luae Σοφοκλήα Scilicet uiuo L Dinus partes singulas et corpus Omne ad thirmidium esset Eschylo et sublinator usus necessarios vitae ad temperat Euripide. Etiam Cicero opta Oeten intelligenti armis priuii creatoris in- Tragicoruria principem facit in oratore prinni deImonstrat, interpretari nait- c. 1. ERNESI Gratia in Crainem tebant. Pituitis tante hanc rationeΠ1
75쪽
συγκλ εται ς δ δεν μηδε νεμοι βλαπτωσιν, θμον βλεφαρίδας εμφῖσαι ' φρύσι τε ἀπογεισῶσαι τα περτων ομμάτων, ς μηδ' ὁ ε της κεφαλης δρως κακουργη τ δὸ την ἀκοην δεχεσθαι μεν πασας φωνας, εμπιμπλασθαι
δε μηποτε και τους μεν πρόσθεν δόντας πασι τοις Oῖους τεμνειν εἰναι, τους δε γομφίους ἰους παρα τουτωνδεξαμενους λεαίνειν καὶ στόμα μεν δι υ ων ἐπιθυμεῖτα ζωα εἰσπεμπεται, πλησίον φθαλμῶν καὶ ρινῶν θεῖναι
κυδίδ ς καὶ τρaγικοὶ καὶ Σοφοκλης. οἱ κωμικοὶ δε διὰ διφθόγγου τυ κλεὶθρονεξ υτου. Neque opu e St laudia Sgraui uiatici sibi ipsi osloquentis testi-Π1Onio, Ut constet Xenophontem 11O-que, ut Platoneni, cujus libri plerun)que κλείω, raro κλήω, dixi S Se hoc, non illud, pariterque ἔκαον, non εἴκaζον, etsi harum formarum perrara sunt in libris vestiola et, ut lixi ad Anala. 3, 3, , nihil fere probantia, quiana si leui libri metiam termere Saepe inferant. ξθμον Spiritum asperiana ad didit Erne8tUS auctoritate confiSia scholi- oriun Apollonii Rhodii I, 294, lyliae Herodiani verba apponilnt, et in Scrip
76쪽
χης ἡ γνώμης ἔργα ἐστίν ου μ τον ι , φη, αλλ
ουτω γε σκοπουμένω πανυ εοικε ταυτα σοφοῖ τινος δημι
ουργου καὶ φιλοζωου τεχνηματι. ο δε εμφῖσαι μενερωτα της τεκνοποιίας, ἐμφῖσαι δε ταις γειναμεναι ερωτα του κτρεφειν, τοῖς δε τραφεῖσι μεγιστον μεν ποθον του
ην, μεγιστον δε φόβον του θανατου. Ἀμελε και αὐτα εοικε μηχανημασί τινος ζωα εἰναι βουλευσαμενου. Συ δε σαυτον φρόνιμόν τι δοκεῖς χειν, αλλοθι δε οὐδαμοῖ υδεν οἴει φρόνιμον εἰνα καὶ ταὼ εἰδως τι θ τε μικρον
μερο ε τω σώματι πολλης ἴσης χεις και γροὐ βραχυ πολλοῖ ντος και των ἄλλων δηπου μεγαλων νTων κα - στου μικρον μερος λαβοντι TO σῶμα συνηρμοσται σοι νοον δε μόνον αρα οὐδαμοῖ οντα σε ευτυχῶς πως δοκεῖς συναρπάσαι, και τάδε α περμεγεθη και πληθος πειρα
77쪽
ορὰς, ' του σωματος κυρία ἐστίν ' στε κατα γε τουτο
κρατες, περορῶ το δαιμονιον, αλλ κεῖνο μεγαλοπρεπε - στερον γουμαι η ς της ἐμης θεραπείας προσδεῖσθαι.
οτε, εἰ νομίζο/μι θεου ανθρώπων τι φροντίβειν, ου αν ἀμελοίην αὐτῶν. Eπειτ υκ οἴει φρ0ντίζειν ot πρῶτον μῖν μόνον τῶν ζωων ανθρωπον ορθον ανεστησαν η δε ὀρθότης και προορὰν πλεον ποιεῖ δυνασθαι και τα μερθεν
consilio praestantiore regi enSeredit en ex Spectu enim Superionina ca-
Deinceps λλ' οὐ a coime it Hein piendain spectavit, quam hi hormines dorfius. SCHΝ a μὰ Δι' min deorum cognitionen coelum intuentes lenburgius Ni Δι' Colbethis p. 65 I. capere possent, quae St Opinio Cice- Saepe liae confusa ronis de N. D. 2, 56 Facu, ut hoc
78쪽
παρε υσιμ ἀνθρωπω δε και Γρας προσεθεσαν, αι απλεῖστα οἱ εὐδαιμονεστεροι κύνων ἐσμὰν ζεργάβονται. 12 καὶ μην γλωττάν γε πάντων των ζωων ἐχόντων, μόνην την ων ανθρώπων ποίησα οῖα αλλοτε ἀλλαχη ψαυουσαν του στοματος ἀρθροῖν τε την φωνην και σημαίνειν
πάντα ἀλληλοις α βουλομεθα. τ δε καὶ τα των ἄφροδισίων δονὰς τοῖς με αλλοις φοις δουναι περιγραψαν
επιμεληθηναι, ἀλλ' περ μεγιστον εστι, και την ψυχVν κρατίστην τω ἄνθρωπω νεφυσε. τίνος γαρ αλλου ζωου ψυχη πρῶτα με θεῶν τῶν τα μεγιστα και καλλιστα συνταξάντων γησθηται τι εισί , τί δε Γλον αλλο η ανθρωποί θεοῖς θεραπευουσι ποία δε υχη της ανθρωπινης
ἱκανωτερα προφυλαττεσθαι η λιμον η δίψος η υχη
moni, explicando alias psittaci et ὁ δε inchoatum in lil)ro nullius pretii
merulae et si inde avitulae Semnonem 4, 3 8, in praefatione notataim. humanum aemulante in Communio I 3. o τοίνυν μόνον ρκεσε Montinem iijus beneficii a d sumenda e S nuat disphitationem particula τοίνυν, sent. Rίitionis potiti USII Sermo ni neque consecutionem aliquam X n-
gatione taec legi et intelligi πόσον λία.
parat locui infra 4 3, 5, quasi sinat ali ii iam daalheant raptaui sententiaelem: ait enirn infinitivia in novies ita universae. At recte amplificari derepeti, intellecto τί δοκε σοι ait Slinili oriani motionena, ut eo major animi aliquo ait ditan tento in eo et fallitur divinaria pretationem perspicienti vis et fallit lectorem IIbi enim euititur, intelli Iatur lector facile sentit et Π νυ καὶ ταὐτa φιλάνθρωπa, καὶ τοὐτο Platonem legunt libro IO, p. 74 BF. προνο τικὁν, υπερβάλλει a τοῖτο φι- Silniliter a set a xa , λλι 1τ de λανθρωπίa, et rite Plura V. etiana hoc universo posuisse adimonuit Veis-Αpolo . s. 7. Milii vertia aliquot kius. SCHN. eoccidisse videntur; vitio factuin 'it ἱκανωτέρα ἐστὶ delet Pluvgers. Nire Sequentia ου τοίνυν Iminiis cuin ante dicta etiana ' προς μάθρσιν ἐκπονησaι.
79쪽
LIB. I. CAP. IV. 43I νωτερα ἐστὶ διαμεμνησθαι; ου γαρ πανυ σοι καταδηλον οτι παρα τἄλλα ζωα σπερχεο ανθρωποι βιοτευουσι, φυ-
βοος αν εχων σῶμα, ἀνθρωπου δε γνωμην, δυνατ αν πραττειν α βουλετο, γ' σα χ ρας εχει, φρονα δ ἐστι πλέον οὐδε εχει. συ δ αμφοτερων των πλείστου ἀξίων
τι χρ ποιεῖν και η ποιεῖν. ταν δε θηναίοις, εφη, πυνθανομενοι τι δια μαντικης φράζωσιν, ου καισά δοκεῖ φράθειν αυτούς; οὐδ' τα τοῖς Ελλησι τε
ικανο εισιν ευ καὶ κακῶς ποεεῖν, εἰ μη δυνατοὶ σαν, και
αἰσθεσθαι. οὐχ ὁρας τι τα πολυχρονιωτατα και σοφω-
posse intellexit mindent)urgius, qui in iuram abjecisse Graecismuin οἱ ἄνθρωποι. t e praestat erasis, de illustrant loci a viris doctis coria pa- qua dixi praef. ad 3 rop. p. i. rati, infra 2 2, 3. Oeconom. 3, 2, φυσει attirali corporis et antini Platonis haedon. s. q. S 'HN. praestantia vertit Veislcius, ut 8 hi 15. τερατα Moeris p. 366 Oageret censurari Ernestianam. quae Ἀττικοὶ τερaτci'Eλλζνες' 369, Ut Tho- frigere hoc vectum Statuit. SCHN. Ina p. 8 O ἔρα a τερῶν Ἀττικοὶ, εχων Intelli e λανθρωπος. Simiae τερατ i, τεράτων Ἐλληνες Aristophani manus habent similes laurnanis, ne Ran. 343 . ΙΔ ξυνοικοι, τάδε τερατam1 tamen eam ob rem homini pares θεύσaσθε, ubi Rav. τάδ' ἔτερa, ad te- sunt prii lentia. Recte igitur Socrates phani lies . . OIDA, restitui τάδε correxit errorem praeceptori AnaXa τερa θεaσθε, et Herodoto 2, 2, τέρεος, gorae, qui hominem propter Usum ut solet, pro τέρατος. Itaque iatis mantium priadentis stimum omnium credibile etiam Xenophonti et Platoni animalitim esse dixerat, auctore Ari has eximendas esse formas, qui 1m Vel stotele de Partibus Animal. 4, Io, qui Pollux 7, 189, halleat τεμῶν ποκριτaί. Contra monet hi sum rationis ho- ἀμελεί κατατίθενται; ConSequi demini fuisse additas manus Aristote l)el at aτατίθεσθat, Sed 'arintur Talis locum transtulit Plutarchus de fra tio. sitati his tamen τίθενται Madai terno amore p. 478 D. Idem de For videliathar esse. SCHN Hujus vectit in p. 98 F, alitiin Anaxa rorae Ophir exeinpia plurima cur ἐν Sie Onduncti ea de re asteri, sed Oreupiuin SCH. v. in Thes Stepliani p. 165 Alte-οταν τί Quid deos facere vis tua in etiam S. 6. male illat Im. causa, quando demum et quibus de-
80쪽
τατα των ἀνθρωπίνων, πόλεις καὶ θνη, θεοσ έστατάεστι και ini φρονιμώταται χλικίαι Ῥεων ἐπιμελέσταται;
λ ἄγαθε, φη, κατάμαθε τι καὶ ὁ ο νους νων τ σον σῶμα πως βουλεται μεταχειρίβεται. οἴεσθαι υν χρη καὶ την ν τῶ παντὶ φρόνησιν τα παντα πως ν αυτη δ Π, ουτω τίθεσθαι, και η το σον ἐν ὁμμα δυνασθαι επι
πολλα στάδια εξικνεισθαι, το δε του θεοῖ φθαλμοναδύνατον εἰναι αμα πάντα ορὰν, μηδε την σην ἐν ψυχην και περὶ των νθάδε καὶ περὶ των ἐν Αιγυπτω και ναικελία δύνασθαι φροντίρειν, την δε του θεου φρόνησιν μη
18ικανην εινα ἄμα πάντων πιμελεσθαι ην μεντοι σπερανθρωπους θεραπεύων γιγνωσκεις τους αντιθεραπευειν θε - λοντας και χαριζόμενος τους ἀντιχαρι ομενους, και συμβουλευόμενος καταμανθανεις του φρονιμους, οὐτω και ων
θεῶν πειραν λαμβάν9 θεραπευων, εἰ τι σοι θελησουσι περιτων δηλων ἀνθρωποι συμβουλευειν, γνώσει το θεῖον τι
ἀπεχεσθαι των νοσέων τε και αδίκων και αισχρῶν, αλλα
καὶ ὁπότε εν ἐρημία εἰεν, πείπερ γησαιντο μηδεν αν ποτεων πραττοιεν θεους διαλαθεῖν.