Francisci Vallesii, De iis quae scripta sunt physicè in libris sacris, siue de sacra philosophia. liber singularis. Cui, propter argumenti similitudine, adiuncti sunt duo alij. Nempe Leuini Lemnii de plantis sacris et Francisci Ruei de gemmis, ante q

발행: 1588년

분량: 984페이지

출처: archive.org

분류: 화학

91쪽

denti esse,o affectus animi, eius qui iuratur, non pernaturalem verborum potentiam nonnulli ergo ob Inscitiam,vere ac per se utiles esse putantus nonnulli vero etiam docti,& periti medici, hoc agrorum stultitiae concedentes velut qui insaniam incantationiabus Vti permittunt, etsi eas per se nihil posse certe sciant. Nomina itaq; nihil habent cum rebus praeter significationem, quae ex solo consensu, manifessto, aut tacito ipsorum hominum nascitur, neque sunt nomi- - , n rebus alia ratiόne sua.Adam vero dicitur appellast ab da seres nominibus suis, idest propriis maxime con po/- gruentibus,non omnes, sed viventes, ut animalia omnia quia,ut qui linguae hebreae sunt periti optime norunt,indidit illis nomina , quae proprietates Mnaturassoriam maxim exprimerent quae nomina constat derivata esse ab aliis primitivis, quae ad placidiim Ada sunt rebus data, &posteritatis consensu rece-ta,atque huc usque,vsu,4 Sanctarum scripturariamenescio,seruata de fascinatione seorsum dicetur a

Ex capitibus primo secundo Gene seos trigesimo septimo

Erechielis. Vm natatilium, volatilium ,reptilium, progredientium, irrationalium tamen animalium creationem narraret Moses, his usus est verbis.Dixstque etiam Deus, producant aquae reptile animae vi- uentis, votitiosuper terram,subfirmamento coeli. co

92쪽

Desacra Philosophia. 89

,, insum,Dixi quoque Deus producat terra animam i- uentem ingeneresuo,iumenta, reptilia, bestia remis, secundum species suas ciam tamen ageret de homi ' nis creatione,inquit, brniauit Uisur Dominus Deus h minem de limo terrae, inspirauit infaciem eius spiraculum vitae, factus et homo in animam νιuentem clitae verba magnum continent naturae arcanum indicant

enim aperte,illud quod tantopere inter Philosophos

controuersum est,hominis animam non elle eductam ex materiae potentia Discunditate, velut animasi tionalium ed extrinsecus accellii se natura immaterialis participem non quidem nascentem mirinsecus

ex materia, sed diuina vi extrinsecus in illam imme sim,& mirabili quodammodo ei alligatam:& substantia quaedam cum sit incorporea, potens per se subsistere factam esse corporis formam.hac de re dubitant multi,in suam perniciem plus satis Philos phi.nisi potius belluas dicere consentaneum magis est, cos, qui se belluis hac in re praestare,neque intelligunt, neque credunt hinc pendet quaestio de nostra animς immon, talitate,de qua,etsi in commentariis,quae in libros Α- isto.scripsi, dictum mihi satis est, tamen tentandum nunc quoque videre iuxta praesentis operis institutum , quanti impossit naturalis ratio consequi, citis quod Deus Opt. lax.hoc loco reuelauit per Mosem, ut hac siilcm ratione, si fieri possit belluini Philosophi sua impietate incipiant auocari. Porro perpendere oportet haec verba. Insoliauit in faciem eius spiraculum vitae, factus est homo in animam viventem. His verbis aperte indicatur, illud spiraculum quod extrinsecus inspiratum est,non esse mentem solam,& vim intelligendi, aut in omnibus hominibus eandem,ut censent quidam Philosophi, aut aliam in

93쪽

lio Francisci alle j

. aliis,quae superueniat homini ianrsentienti,Mhabenti antinam, sed illud ipsum elle ipsani animam,qua homo sentit,& vivit,itaque non duas,sed eandem esse in homine animam, qua sentit intelligit.nam qua in telligit. . cit quae extrinsecus accellit inspirata, Vocat vero eam spiraculum vitae, ter cam dieit A. tum hominem in animam viventem tenemur ita- ,- que asserere, hominis animam neque lux ille ex materiae potetia,neque ab ea esse inseparabilem,sed sub stantiam quandam incorpoream separabile, impo saerum aeternam candemque esse corporis forma, anin lain his homo setitit non tamen propterea teneptis , iis mur etiam dicere,eandem esse formam vegetabilem, uno. non enim Moses more Aristotelico vocat ca etiam, quae tantum egetantur,viventia, Meorum actum animam, sed more stoico, qui communi hominum sensu propinquior est,ea solum viventia vocat, quae

sentiunta mouentur, eoru sormam animam, reliqua vocat virentia, producentia fructum, ac semen se-ciindrum genus suum, non tamen viventia.itaqtie Veritas Catholica non cogit nos asserere.ipsam animam qua sentimus,movemur, intelligimus, esse in nobis principium vegetandi, nedumis formam actumque primum ipsarum partium corporis homogenearum, V os tum,carnis, Mneruorum quod plurimi etiam si firmant,putantes absurdum esse in eadem substantia multas formas ponere.Ego vero sequutus quod, rationi magis consonum, S diuinis etiam oraculis,VLC-go existimo congruentius est, assirmo esse in nobis an

Forma a te animam formas mere corporales homogeneorum,

qui us κῆ carnes inerui differunt, non minus pro

stet, nisi me meis sensibus credere nolunt quam auri argentum: plumbum:his bene teperatis accede re actum

94쪽

Desacra Philosophia si

re actum quendam persectiorem corporalem eum quoque,& velut natura quandam inclic rem ita.n.placet vocar potius quam animam riua nutriuntur: maresque hos actus educi ex potentia materiphis postremo accedere extrinsecus animam quae nobis vim

sentiendi intelligendi praestet non enim intelligendu est,illud corpus hominis, in quod ni is ui Uς Ἱά - . spiraculum vitae, ibisse statuam, quadam lutς in φδm patia tis que accessione illius spiritus iactam esse carneam osseam, sed corpus quoddam ex ossibus neruis carnexcut non quidem aridas, sed floridis ac virentibus, immobile tamen adhuc & sensus expers:& hae accedente spiritu recepisse.Indicat id visio Ezechielis c.37. elim enim vellet ei Deus ostendere resurrectionena mortuorum,dimisit in medio campi pleni aridis ovibus, quibus non statim accessit spiritus, qui virorem& reliqua omnia praestaret, sed primum quidem accesserunt oss. ad ossa, unumquodque adiuncturam suana,Msuper ea nerui uaro ascenderunt virescentibus scilicet iam partibus extenta est eis desipercutis, Madhuc spiritum non habebant, usquedum ingressus est in ea spiritus,& reluxerunt, steterunt super pedes suos. Itaque esse ossis, neruorum, carnis, cutis Mearum partium viror, non praesta Vr ab spi n. - riti qui extrinsecus accedit,atque immortalis eli, sed .isah - formis corniptibilibus4 mere corporalibus, que ad iri'

animam quidem rationem habent dispositionum a me. teriae,& ob id anima accessione, non tolliuntur, sed simul cum ea manent hac in re seruientes illi, quod seruant,quam ea desiderat,in corpore temperiem, formationem. Si autem haec sententia diuinis eloquus est consona, cur non puterii etiam esse consona a

tioniZCur velimus miseros Philosophos a fide catho-

95쪽

lica deterrer plusquam critas ipsa postulet imperantes credereΘnihil enim est quod cos adeo contu bet,quam substantiam cparabilem incorpoream, ese actum corporis nani actus rei est ipsa rei essentia,

seu ipsum quod quid erat esse rei.Hoc vero vix intelligi potest,quo pacto sit corporis,quod a corpore separabile.conquiescct haec perturbatio, si his concedi nius,aninam iton esse adium corporis qua corpus,sed qua sensitiuum Mintelligens.non enim anima corpori praestat cis corpus, neque vero ossi esse os, neque nutriri, quod materiale etiam est Melementorum i mitatur naturam, sed haec per corporales sormas habenti,praestat sensum S intellectionem, quae spiritalis videtur esse naturae neque sane Aristoteles animam finiens,actum corporis stinpliciter se dixit, sed ad iecit potentiam vitam habentis, quod est, actum esse corporis,non qua corpus,sed qua potestvitales adtio nes edere Colligimus itaque ex hoc sacra scripturae loco duas assertiones, primam ess e in nobis animam separabilem, nunquam interituram: alteram, hanc ipsam esse animana qua sentimus, movemur. Distinctioris doctrina gratia,utruque seorsum aggrediediemur monstrare Socrates, ut licet videre in Phoedone,secundam hanc non vetetit in dubiuna , neque in id usque tempus hominibus vlla subierat dubitatio, ς' rum aesta et in nobis eadem anini sentiendi Mintclligen- p ' ip - principium.Aristoteles primus caepit ab anima me tem distinguere,animae sensum,menti intellectum tribuens,unde accepta occasone posteri de ea re acriter disputauerunt, censueruntque quam plurimi, animam

mentem res cse diuersis num cro,alteramque cum homine mori,alteram manere quapr pter,Vt diXi,Vtraque quaestio erit nobis seorsum examinanda.Primq

96쪽

Desacra Philosophia. 93

ii stionis Socrates duos articulos esse iacit.primunt, an inini sit a corpore separabilis:alierum an sit immortalis. quandoquident Cebes dubitationem quan Osi, δὲ dam ingcsnt, dices,sicri poste,Vt anima diuturnior vi Mim uacidrq esset quam corpus,atq; aliquando manerct a renita. corpore separata, fuissetq; fortasse ant qua in corpus mergeretur,no tame ob id esset omnino immortalis, sed postremo aliquando etiani cum hominemoreretur,ob hac suspitioncm Ccbctis.Socrates, postquam, ut sibi videbatur , monstrauerat animam diuturniorem esse corpore, Mab eo separabilem , denuo est aggressus monitrar esse immortalem,atque seminas quaestionem esse secit. quanquam ea re vera, unplexest inica. Si enim antina substantia est a corpore separabilis, immortalis ctiam necessario est.nam ortus

interitus naturalis, corporearum tantum ocrum

sunt. quae incorporeae sunt, non habent Physicam compositionem,ac proinde di tui non possunt, nisi ab eo solum a quo sunt colligatae , inquit Plato in puta ab ipso Deo.ab eo vero per se summe bonus clim sit, nihil extinguetur,aut dulipabituri sed eius voluntate

Perseuerabunt in aternum quaecunque ab eo solo fi cta sunt.Haec adeo vera sunt, ut nemo iam sit, quem Inior corripiat Cebetis: quod sibi omnes persuaserint, anima si semel pollit subsisterea corpore separata, mere esse incorporea corpus enim nulla ratione esse potest alterius coporis actus iatque adeo immortalem. quare nobis hac de re simplex quaestio erit. atqui Socratus cum geminam fecerit, primam partem, puta diuturniorem esse animam corpore , insusticienter probauit alteram, puta esse omnino immortalem, ei qui non considerauerit, procedere disputationem proposita priori assertione videbitur probare etai

97쪽

phistice.nam summa ratio monstrationis primae inde petiuet, quod nostrum scire reminisci quoddam sit. quod,& si probabilitatem quandam prae se fert, falsum csse monstrauit Aristoteles. Iam vero secunda est,qui corpus vivit per animam, Manima per se, ne celle osse animam semper viveres, neque ptasse mori. Velut quia concreta cortor calida sunt per ignem, his; sim ignis vero primo ac per se,necesse est cum semper ca percali terc,neque posse reia gerari. huic argumentationi, qui

ex aduerso asset ei et animain nudam substantiam separabilem elle, sed formam tantum corporis viventis, re nima sponderet,negans animam viuere priino ac per se,sed q-οm do ne vivere quidem, sed esse vitae causam ut serniam,vi- iusia vero honunem per animam , non ut est calidus

per ignem,sed ut ipse ignis cst calidus per calorem,

qui tamen calor calidus non est qui vero semel recepisset, esse animam substantiam quandam corpore antiquiorem,potentem per se existere, ut videbatur Socrates,cum in eam argumentationem venit, indica

se cogeretur profecto concedere, hominem vivere per animam per se primis,atq; ideo eam mori notos . merit,ergo diximus,unicam quaestionem se hac, Meius decisionem ex prima assertione pendere puta animam hominis esse separabilem a corpore quod uia a Socrateisi satis sistratum est,qubd nostrumiscere reminiscentiam esse non probetur,aliis rationibus via , si quae videbuntur esse firmissimae in iis, quas produxerint iuniores,autmihi nuc dederitDeus. Certe probabiles rationes sunt excogitatς'da plurimar,msistrationi veris proximς,sirius, ea est prosecto;qua Aristo t. cstvsus Silicet homo actionem aliquam habet,ad qua nullo corporali organo utatur, citis ani

98쪽

Desareu Philosophia sue

hominis esse citis torn.am; IGitia vero cuiuscunq; rei est principium α causi accionum Oninium Ius ergo anima est praecipua causa actionum milium hond-nas , utitur vero organis corporeis ad eas obeu

das si quam ergo habet homo, quae sine ullo organo corporali agatur , eam Operatur i. Ima per se. talis ergo est calor ma, ut possit aliquid agerc,etiamsi esset sine corpore, si vero agere, csse,ac vivere,posset sine corpore.Dices solasie,esie aliquid ; quod aninia existens in corpore possit iacere cCrpore non v-tens,tamen extra corpus nihil posse facere,quia ne ecse quidem potest.ves ut ego non utor cercbro ad pulsum arteriarum, tamen sine capite pulsare non pol ro,qui neque viuere. Itaque per accidens esse corpus itecessarium ad eam actionem, quae sine Organo corpo A, Uirali agatur,ut vivat scilicet anima Verum hoc desillis, ατ tantum rebus dici posse constat, quae aliis indigent ut

seruentur,aliis utantur Vesopcrentur: de animais cor pore non ita, sed si anima corpore non eget ut pcretur, multo minus ut seruetur Margument una ita rursum procedit. si aliquid potest agere anima nullo ut es corpore,habet in sese,ac praeter corpus naturam Sc principium agendi illud.omnis autem vis agendi fluit ex aliquo esse,ctgo principium aliquod habet in sese existendi,id ergo retinebit etiam si separetur a corpore: separari enim etiam poterit secundum illud. nam quod anima agit nullo Vtens corpore , non agit qua forma corporis, serina enim rei no operatur quipera

per se, sed est principium operandi ipsi rei cuius est si ergo anima agit aliquid per se, qua id agitio est corporis actus, sed substatia aliqua corporc separabilis, quare ancorruptibili f.erit igitur anima gemini quod a rvis .

inodo naturae, qua corPorales ter corpus exercet gemι .

99쪽

actiones, forma corporis; qua spiritales Mnullo utens corpore,subitantia incorpore separabilis, immortalis.li vero est in anima aliquid immortale, constat ipsam animam immortalem esse, atque separatione corporis tantum priuari eis actionibus, quas obit per

corpus,Velut artifex priuatus instrumentis.Propositiocrgo satis eli euidens.videndum veris,an re vera sit a liqua actio hominis,cuius nullum sit corporale org num.tales certe sunt duae,intellectus voluntas.quod ita constat euenit hominem intelligere atque cognoscere contrarium , ei quod sensus omnes corporales, siue externi siue interni dictant, velle contrarium

et,quod appetunt corporales omnes potentiae ergo neque intellectus,neque voluntas, ea scilicet, penes tignum quam est liberum arbitrium, est corporalis potentia. arbitrii in nana nulla potentia corporalis dictat, stellam esse maiorem terra:intellectus dictat esse maiorem ergo intellectus non est corporalis neque ullus Vnquam appetitus corporalis appetere potest dolorem,neq; langorem ,voluntas hominis sepe appetit haec nam ieiuniari verbera ergo voluntas hominis non est corporalis.ad intelligendum ergo aut volendum nullo coraporali instrumeto utitur anima.Porrb euenit aliquando disputare de re,separata omni conditione materiaci. li,ut de homine,nulla ratione habita loci, magnitudinis,coloriiaut figurae, aut alterius cuiuspiam condiationis corporalis & sensibilis, ergo potentia qua id a gitur, millo corporali organo utitur nam cum cogni tio agitur aliquo organo corporali facultas nihil aliud percipit quam organi passionem organi vero corporalis passio, non possit esse sine corporibus con ditionibus quq re neque facultas peream perciperet, nisi accidentia corporalia:ηους igitur percipit sine cor poreis

100쪽

Desacra Philosophia. 97

accidentibus, incorporea est.Praeterca, adeo videtur euidens cile ui ncibis aliquam subitantiam incorporcam teparabilem,eu aeternam,vt.vel quia in dubium Vertitur,oc vocatur in disputationem, necessarium sit ita esse . nam si in nobis nihil esset nisi corporeum caducum,unde orta estet nobis ea dubitatio, aut omnino cogitatio de ternis Lincolporeis, magis quam bellu1s Onanis enim cogitatio, aut ab obieetis orta cst Curi.

aut interius ex nobis ipsis suppullulat immortale '

incorporcum ulli nobis obiici potest,du in hac vita' ' p simus, nam Dipsa spiritales subitantiae, si quando hominibus volunt apparere corporales species induxit. Aut IoaSi ergo in nobis nihil lateret tale, nullu omnino prin--π--cipium se cogitandi de incorporeis isternis:nam finge Deu ni fecisse ab initio onmcchom ectae oculis , quis unqua disputasset,an color esset fulgor quia dam,an stiperficiei extremitas in corpore terminatoqvel an calor esset visibilis per species quas essunderet, an per tacultatem , quae abicillis emitteretur' nunc vero disputatur de incorporeis substatiis,&aternis,&de modo quo intelligunt operantur est ergo in nobis vis aliqua ea agnoscendi,quae non potest esse comporea, sed incorporeum Maliquid & aeternum, cuius praecipue ea facultas est, infle naturaliter suppullulat omnibus gentibus, diuinorum,immortalium,&incorporcorii cultus & desiderium, igitur haud dubiti est esse in nobis mentem immortalem .neq; locus est dubita di,an Arist.ita putauerit, putauit enim proculdubio. An vero ea mens,& anima,per quam sentia musi movemur, sint diuerse, haec mortalis, illa immortalis iuxta sententiam Aristotelis, ac re vera, an

sint partes diuersae eiusdem animae immortalis, id 'idetur posse in dubium vocari.In qua disputatione ita

SEARCH

MENU NAVIGATION