장음표시 사용
181쪽
s d PARS III. DE CONDITIONIBUS MATRIMONII.
PUNCT. i. In Semser irrilci sint matrimonio clandestina .i88. Certum est i ' hede matrimonia irrita non esse jure naturali aut divino : Concilium enim Tridentinum declarat ea reSe Berct et ruta, quandiu ea Ecclesia irrita non fecit. Certum est ae ea suiSSe semper legibus Ecclesiae prohibita : conStat ex eodem Concilio. Sed cum in dubium venis-Set an unquam fuissent etiam irrita, noluit Concilium hanc eοntroversiam dirimere. Certum est a' Concilium ea declarsisse in posterum irrita. Unde exponendum est quouSque extendatur illius decretum, et videndum i ' an et quatenus matrimonia clandestina irrita sint ex jure communi; 2' an irrita Sint nuris
in Galliis; a' an irrita sint apud haereticos.
18s. Ilic statuendum nobis est principium generale, viemus solvi possint variae dissicultates Speciales quae occurrere poSSunt. Sit itaque PROPOSITIO. - Otiundo decretum Concilii Tridentini fuit in aliqva sorochia promulaaltim Bel lanquam decretum Concilii obserBulum, matrimonia clandeStine inita ab iis qui pertinent ad hunc stat Ochium Sunt Pror-Stis irrita, nisi eae Sel moralis impossibilitus. Prob. Ex ipso tenore decreti: u Qui aliter quam prae-- Sente paroelio, vel alio Sacerdote, de ipsius parochi Seu v ordinarii licentia, et duobus vel tribus testibus matri-- monium contrahere attentabunt; eos Saneta Synodus adi, Sic contrahendum omnino inhabiles reddit: et hujus-- modi contractus irritos et nullos esse decernit, prout eosv praesenti decreto irritos facit et annullat.
Praecipuum hujus decreti motivum, ex ipso Coneilio, fuit praeeavere ne illi qui jam matrimonium inierunt possint impune ad aliud convolare; quod saepe olim accidebat, quin Eeclesia, quae de occultis non judicat, huic malo oe
182쪽
CAP. IV. DE IMPEDIME FTO CLANDESTINITATIS. IIS
mulctulum: postquam enim Statuit Concilium ut omnes ordinarii. curent hoc deeretum postulo publieari ne expli-- rari in singulis Suarum dioecesium parochialibus eccle- Sit S ..., deeernit insuper ut hujuSmodi decretum in una-- quuque parochia Suum robur post triginta dies habererum ineipiat, a die primae publicationis in eadem parochiarum factae numerandos. v Unde hanc promulgationem in Singuli is parochiis absolute requiri ex sententia S. Congregationis, nee Sussieere promulgationem laetam in Synodo provinciali aut dioecesunt, testis est FAGNANUS. Ratio autem ita Statuendi suit, juxta PALLAvi CINUM, quod ita evi- tubatur id quod multi objecerant, nimirum inter haereticos, qui huic decreto non parerent, nullum matrimonium in PoSterum verum fore, nullamque prolem legitimam; eum etnim illi decretum non essent promulgaturi in Suis regio-Πibus, jam eo non erant attingendi. Dicitur 2' Bel aliquo tempore observatum; licet enim non ex Stet peculiare monumentum promulgationis, haee SatiS praeSumitur, quando usu receptum est ut matrimonia ineantur coram parocho et testibus, tanquam in exseeutiο-nem deereti Tridentini; haec enim observatio habetur ut virtualis promulgatio, et reipsa nulla datur emeaeior. Ita pluries declaratum fuit a S. Congregatione Concilii. Dicitur 3' tanquam decretum Concilii, quia si irrita declarata fuissent matrimonia clandestina, sed non vi Concilii Tridentini, Jam illius decretum non poSset cenSeri promulgatum. Ita colligitur ex iis quae refert BENEDIC-TLS XIV, de Synoc. l. xii, e . v, n ' T-II. Cum in Synodo Nioviensi, et in Concilio previnciali Ruthenorum irrita de-elarata fuissent matrimonia clandeStina, eodem plane modo quo a Concilio Tridentino fuerat statutum, sed nulla laeta hujus aecreti mentione, judicatum est nihilominus valida
Dieitur d' matrimonia sunt prorsuri irrita, quod ita in- selligendum, ut ne vis quidem sponsalium iis tribui possit. Illud certissimum est, juxta BENEDIcTUM XIV, Insiit.xuvi, n' 23. A fortiori non valent quoad contractum, ut patet ex iis quae antea diximus (n' ida .
183쪽
PARS III. DE CONDITIONIBUS MATRIMONII.
Dicitur 5- nisi recuset moralis impossibilitas, quia si adiri non possit parochus, aut nonnisi di scillime seu Perieulosissime, legem in eo casu obligare noluit Ecclesia; quod
omnino aequitati consentaneum est, ne sideles a matrimonio abstinere cogantur: magnum enim adest diserimen inter clandestinitatem et alia impedimenta : alia non obstant euilibet matrimonio, cum quis nubere possit quin ducateonsanguineam aut amnem; istud autem omne prorsus matrimonium impediret: debuit ergo Melesia illud eo modo restringere. Ηinc ita pluries declaravit S. Congregatio apud BENEDICTuM XIV, de S&noc. l. XII, c. V, D' si et ita etiam Pius VI, et eard. CAPRARA. Sed ut bene intelligatur ea restrictio, plura sunt advertenda. i. Quando adiri non potest parochuS, Semper contrahendum est coram duobus testibus; alioquin irritum esset matrimonium. Ita expresse declarat Pius VI. Lex impleri debet in ea parte qui potest. 2. Si recurri non possit ad parochum, vel ad sacerdotem a parocho vel ab ordinario delegatum, sed praesto adsit sacerdos alius e tholicus, expedit ut ab eo benedictio recipiatur. Ita Pius VI. Ratio est quia illa benedietio est praerepta, potestque in eo casu eam dare quilibet saeerdos. Utrum vero illud requiratur sub poena nullitatis, est satis ambiguum. Clare non loquuntur auctores qui praesentem carem expendunt. 3. Si recursus ad proprium parochum sit impossibilis communitati, et tamen possibilis euidam privato ob peculiares in quibus versatur circumstantias, non valeret illius matrimonium celebratum absque parocho. Nam exceptio habenda est tanquam individualis, ae proinde expendendae sunt peculiares circumstantiae in quibus unusquisque versatur. Attamen quando reeursus impossibilis est communitati, praesumitur impossibilis privatis, nisi habeantur indicia contraria.. Dicitur 6' matrimonia clandestine inita ab iis qui sertinent ad hanc parochiam. non vero inita in Parochio. quia existimamus in praesenti materia parochiam non speetandam esse materialiter et quoad territorium, sed Spiritualiter, si ita loqui fas est, et quatenus efformatur ex eon-
184쪽
CAP. Iv. DE IMPEDIMENTO CLANDESTINITATIS. I sgregatione hominum qui vivunt sub auctoritate reetoris.
ilicet quando decretum Concilii promulgatur in quadam Ecclesia parochiali, non putamus per illud attingi praeelse
territorium, adeo ut, eo mediante, decreto subjiciantur ii omnes et soli qui, in eo territorio quοmodocumque versantes , volunt matrimonium ibi inire; non attinguntur etiam praecise citio in urbe, oppido, aut vico commorantes ; ex iis enim non coalescit parochia : sed attinguntur sceles qui vivunt Sub parochi regimine, Sicque ad paro ehiam proprie pertinent. Id deducimus ex ipsa decreti natura seu objecto. Etenim praescribitur praesentia proprii par hi: porro paroelius non est proprius nisi quoad res qui vere pertinent ad paroehiam, eo sensu qui iusius ex-netur in puncto sequenti. iso. Caeterum ut prineipium quod hic asserimus melius intelligatur, et solidius adhue adstruatur, indicare juvat praeeipuas illius applieationes, seu varias decisiones quae ex eo principio sunt edueendae, aut quae aliunde satis probatae ipsum principium eorroborant quatenus huic innixae
Isine i ' promulgatio decreti laeta in parochia catholi- eorum non attingit haereticos jam sub regimine pastoris sui in coetum et societatem distinetam coadunatos, licet dispersi sint cum eatholicis in eodem territorio. Η aperte sequi videtur ex intentione Concilii Tridentini. Ea fuit, ex dictis, ut per necessitatem illius promulgationis inlaeta remanerent haereti eorum conjugia et atqui, nisi admittatur nostra assertio, scopum illum non attigisset, eum in plerisque locis eatholici permixti viverent eum haereticis. Idem deduci potest ex decisione BENEDiceti XIV Natrimoniis Novandiae. Deelarat enim, ut in videbimus tu' isd), ibi valere matrimonia inter haereticos inita, non valere autem inter catholi eos. Porro ea declaratio innixa videtur principio allato : nam secunda pars decisi nis evidenter supponit in IIollandia fuisse aliquando promulgatum decretum Concilii; ergo si illud decretum attingeret omnes qui versantur in territorio in quo promulgatur, irrita etiam fuissent matrimonia inter haereti S.
185쪽
line 2' qui reeedunt e loco tibi Distes leae Tricentina non statim eximuntur ab ea lege, sed tantum quando per domicilium aut quasi inomicilium Sumieiens possunt diei pertinere ad novam parochiam in qua eadem lex non viget. Illud ostendi potest ex decisionibus S. Congregationis. Pluries declaravit S. Congregatio Concilii irritum fore matrimοnium eorum qui, domicilium habentes in loco in quo deeretum est promulgatum, transeunt in locum in quo promulgatum non est, ibique nubunt omissa illa forma, nisi antea in eo loco domicilium aut quasi-dointellium aequisierint. Illa autem decisio niti videtur principio a nobis exposito. Nam vel nullitas deducitur ex eo principio, vel, ut volunt quidam, deducenda est ex intentione eludendi legem, quia nempe per illam intentionem constituitur fraus sufficiens ad irritandum matrimonium. Porro istud admitti non posse videtur. Etenim in iisdem decisionibus declaratur validum fore matrimonium, si nequisitum fuisset domici lium aut quasi-domicilium sufficiens sensu infra ex uendo, licet contrahentes ita egissent ex intentione legem eludendi; ergo creditum non fuit sufficere illam intentionem
ut quis dicatur egisse in fraudem legis. Iline a' qui adueniunt in lactim tibi Biqet leae Triden lina non statim huic legi subjiciuntur, nisi domi ellium aut quasi-domicilium suffieiens nequiSierint. De isto casu nulla exstat peculiaris decisio, eo quod satis raro oecur rat : imo docent multi irritum fore matrimonium illius qui, domicilium habens in loeo ubi decretum non est promulgatum, transiret in locum ubi FSt promulgatum, ibique nuberet non servata illius decreti forma. Sed non ita sentiendum putamus. Nam ille de quo ligitur, donee domicilium sumetens aequisierit, est in impossibilitate legem servandi. Quomodo enim eam Servare poterit Z Numquid nubet coram parocho loci in quo versatur nune 2 Verum , donee ibi aequisitum fuerit domicilium Sumeiens, non est proprius illius parochus. Numquid coram parocho domi-eilii , seu potius de ipsius licentisip Verum ille non est ab Ecelesia deputatus ad assistendum matrimonio, eum in etius paroeliist decretum non fuerit promulgatum : ergo ille
186쪽
CAP. Iv. DE IMPEDIMENTO CLANDESTINITA TIS. II '
extraneus nullo modo contrahere poterit. Ergo dicendum hune legi non subjiei Exinde intelligi potest, quamvis lex Tridentina sit enumero earum quae dicuntur locales, et aliunde respieiat formam aetus, ei rea quam vulgo admittitur istud axioma: Loeus restit iactum. de ea tamen aliter ratiocinandum esseae de legibus territorialibus. Ratio a priori est quia forma praeseripta consistit in praesentia officiarii a lege determi nati , scilicet proprii parochi; ille autem ossietarius non nisi habita ratione domicilii vel quasi-domicilii contrahentium determinari potest, eum non Sit vere proprius par ehus nisi quoad eos qui in ipsius par hia habent domicilium sufficiens sensu infra exponendo : igitur mirum non est quod sequenda sit lex domicilii aut quasi inomicilii, seu Iuod lex potius attingat personas qu&m territorium. OU EST. 2. In irrita sint nunc in Galliis matrimonia
is i. Ex allata jam notione (n' 18T , elandestina direnda
sunt matrimonia mere civilia. Porro nonnullos reperire est qui ea matrimonia ut valida agnoseant, aut Saltem irrita in ratione contraetus pronuntiare non audeant; sed
diversis nituntur principiis. Alii non admittunt auctoritatem Melesiae, aut non satis attendunt ad vim impedimenti dirimentis; et hi jam satis confutati. Alii existimant deeretum Tridentinum non fuisse promulgatum in Galliis tanquam decretum Conei lii, ideoque olim irrita fuisse matrimonia clandestina, non vi Concilii, sed vi edictorum regiorum ; quae ciun hodie non vigeant, coneludunt valere ea matrimonia: isti nune sunt eonfutandi. Sit itaquePnopoSITio. - Eliam nunc irritu sunt in Galliis matri monia a catholicis inita sine forma Concilii Tricen
tini. sevi mere eiBilia. Prob. Ad demonstrandum irrita esse ea matrimonia,
duo sufficiunt: i' ut Coneilii Tridentini deeretum fuerit suffleienter promulgatum in Gallia; 2'ut diei nequeat illud deeretum desiisse obligare: atqui haec duo eonstant.
187쪽
rgo P, as III. DE CONDITIONIBUS MATRIMO II.
I. Decretum fuit sufficienter promulgatum. Constat i ' Eae Coneiliis et synodis Galliarem. Clitari possunt Concilium Cameracense an. i565; Remense an. i583 ; conventus Melodunensis m. 15Ts; Concilium Burdigalense an. i583 et 162d; Turonense m. i583 ; Bituricense an. i58d; Narbonense an. lGos; AquenSe m. 1585. iv. P. M. illo I. Ilaec omnia Concilia non solum admittunt decretum Tridentinum, sed praecipiunt illius promulgationem, quam ideo rite laetam fuisse dubitari nequit. 2- Bilhalitas varietarum Galliae dioecesium : nullum dubium ea de re relinquunt. Potuimus perlustrare libros Bituales sexaginta et amplius ecclesiarum iv. P. M. I 2OT ; haec autem deprehendimus. i. Omnes aut fere omi s irrita deelarant matrimonia elredestina ex decreto concilii Tridentini: plerique nullatenus allegant effeta regum : qui autem eant legant, vel dicunt tantum ea jussisse exsecutionem Concilii Tridentini, vel solum explicant ea quae Coneilio addi derunt, v. g. neceSSitatem quatuor testium. 2. Quindecim circiter praeeipiunt par his ut pluries in anno legant populis vulgari idiomate decretum Concilii Tridentini. 3. Quindecim circiter, praesertim inter recentiores, repreMetestantur decretum illud fuisse promulgatum et receptum, vel in dioecesi sua, vel in tota Gallia. Ergo ex iis certissimum est matrimonia elemdestina habita fuisse ut irrita, tanquam in exsecutionem Concilii Tridentini; quod, ex dietis, sufficit. 3. Eae libris theoloporum. Quicumque de matrimonio seripserunt pronuntiant irrita esse matrimonia elandestina; nituntur Concilio Tridentino, et, ut varias quaestiones de ea materia solvant, perpetuo ad illius decretum recurrunt : ergo manifesto supponunt apud nos esse receptum. Imo non desunt qui expressh testentur illud fuisse in Singulis parochiis promulgatum . d' Eae ipsisnetessielis restiis. Si attente inspiciantur, manifestum erit reges voluiSSe praeeipere exsecutionem Concilii Tridentini. Asferre sumetat edictum Ludovici XIV, an. 16sT : sio legitur in prooemio: u Les SS. Coneiles nyant preserit, o eomme me des solennites enentiellas au sacrement deo mariage, la preSenee du propre eure de erex qui eo
188쪽
CAP. IV. DE IMPEDIMENTO CLANDESTINITATIS. i Siu tractent, les rois nos predeeeSSeura ont autorise, passis plusteurs ordonnanees, i 'eli Mution d'un reglement siis Sage. o PoStea praecipit ut Serventur SS. Conciliorum dispositioneS.
II. Diei nequit decretum illud vim suam hodie amisisse. Non enim fuit auctoritate legitima abrogatum, nee in desuetudinem abiit. Nee dici potest impleri per celebrationem ei vilem; quamvis enim publiea Sit, huie deest pree
else ea publicitas quam determinavit Eeelesia. Dixi inita et catholicis, quia de haereticorum matrimoniis agetur quaest. Seq. (n 3 125 .
ssa. SCEOLiUM. De matrimoniis initis tempore Perturbationis Galliem.
Ut judicium seratur de his matrimoniis, quae inita fuerunt vel absque
praesentia parochi. vel coram parocho schismatico, advertendum est inter sacerdotes schismati adhaerentes, alios fuisse intrusOc qui nempe usurpaverant ex Constitutione Civili auctoritatem quam antea non habebant; alios tantum, ut dicebatur, qui, cum antea auCtoritatem haberent, juramentum juxta Constitutionem Civilem emiserant. Inter priores computandi erant qui in aliqua ecclesia vicariorum munere fungentes, vel delegatam jurisdictionem obtinentes, ad hanc ecclesiam juxta formam schismaticae constitutionis electi erant tanquam parochi. Porro illud erat discrimen inter utrosque, quod Parochus intrustis nullam auctoritatem prorsus habebat, ne titulum quidem coloratum ; ac proinde illius praesentia nullam vim conferre poterat matrimonio et parochias autem Iuratus per Suum juramentum non amiserat titulum; erat semper vere parochus, ac Proinde matrimouium eoram illo initum erat validum. Advertendum 2- illicitum suisse matrimonium inire coram schismatico sacerdote tanquom ministro religioso, quia lueeerat communicatio in divinis, quam illi tam declaraverat Pios VI, quia Itositis circumstantiis quales erant, haec fuisset vere schismatis partiei- patio. Si autem sacerdos schismaticus assistebat matrimonio tit Osseia ritis ciuilis, licitum erat eoram eo se sistere ad obtinendum effectius ei-xiles. Ita Pr Us VI, quia tune non aderat communieatio in divinis. Ita
etiam pluries declaratum fuerat a S. Congregatione pro locis sutilectis ditioni haereticorum, et a BENEDICTO XIV pro eat holicis regni Servia .
sis praemissis, quando initum est matrimonium absque ullius sacerdotis praesentia, seu, quod in idem recidit, coram parocho intruso . vel possibilis erat recursus ad proprium parochum catholicum seu ad alium sacerdotem ab eo vel ab episcopo delegatum, vel non. In primo casu,
matrimonium fuit invalidum , quia lex Concilii Tridentini obligabat.
quando poterat observari: ita pluries declaravit PiUs vi. In Secundo casu, quando nempe fideles non poterant omnino Parochum legitim timhabere, vel nonnisi di cillime reti perietilaδissime recurrere poterant,
189쪽
IBI PARS III. DE CONDITIONIBUS MATRIMONII. tuite validum erat matrimonium, modo tamen initum esset coram duobus testibus, ut jam diximus, et quidem, quantivii fieri poterat, Catholicis. Dixi ad parochum catholicum, avia si possibilis fuisset recursus ad parochum vel ab eo delegatum qui schismati adhaeserant, validum fuisset matrimonium initum coram duobus tantum testibus. Etenim , lices valide iviri potuisset eorum iis, erat tamen illicitum ad eos recurrere, ut diximus et porro illud merito habetur ut impossibile, quod absque 'ecato fieri nequit.
is3. Puando expendimus (n' 13s an haeretici generatim teneantur impedimentis canonicis, monuimuS Rdesse specialem diffleuitatem quoad impedimentum clandestinitatis. Porro facile ex dietis intelligitur hic agi tantum de locis in quibus promulgatum fuit decretum Concilii Tridentini; item de haereti eis qui degunt in foetetate ab Ecclesia
prorSuS separata; demum versari dubium, non ei rea poteStatem Ecclesiae, sed tantum circa ejus voluntatem. Duplex autem adest ea de re opinio. Prima docet valida esse ea matrimonia. V semaei Ecclesiae. Affirmant multi auctores non exigere Ecclesiam, ut matrimonia sic inita convalidentur, nee eorum
dissolutionem permittere, nee filios pro illegitimis habere. 2' Eae iis Doe acta sunt in Concilio Tricentino. Ideo, ut vidimus, praescripta ruit promulgatio in singulis parochiis, ne omnia tollerentur haereti eorum matrimonia: ergo mens Corellil non fuit haeretieos per suum decretum attingere. 3' Eae ratione. s. Lex de qua nune ngimus esSet longe durior, eum Ecclesia censeretur dicere et Iut conBertimini, uut a matrimonio Prorsus abεlinete ; quod vide, tur alienum a benignitate Eeclesiae, quae non ignorat quam di mellis sit multorum eonversio, difficilior adhue reddenda per talem severitatem. 2. Legis observatio habenda est pro haeretieis ut moraliter impossibilis et tum quia incurrerent animadversionem propriorum ministrorum aut magistratuum: tum quia eorum matrimonia ab aliis ejusdem sectae hominibus pro irritis haberentur; tum demum quia ab ipsis paroeliis catholicis non admitterentur. 3. De-
190쪽
mum scopus deereti Tridentini, nempe publicitas, aliunde
Seeunda opinio docet invalida esse talia matrimonia. io Ex auetoritate S. Congregationis Concilii, quae, teste BENEDicTO XIV, Otitest. 23d et GSs, semper sensit irritaeSSe matrimonia contracta coram ministrο haeretico, in locis in quibus receptum est Coneilium Tridentinum. 2' Lex Concilii est omnino generalis et ubicumque ergo promulgatarat, eos omnes obligat qui subjiciuntur auctoritati Eccle- Siae, ne proinde haeretieos. Nec ulla adest ratio sutileiens eos eximendi ab ista lege, eum incommoda et diffleuita-MS, quae incurrere poSSunt, ex eorum culpa et pertinaeia
Nobis autem distinguendum videtur. Vel agitur de regionibus ubi, tempore promulgationis Concilii, jam haere-tiei sopietatem quamdam efformabant eum suis parochiis distinetis, vel de iis in quibus nunquam edormaverunt, vel de iis in quibus nonnisi poStea. Si i , valida videntur matrimonia, quia hue dueere vi dentur rationes prioris opinionis. Et revera iis saltem matrimoniis applicari debet argumentum deductum ex mente Eeelesiae manifesta in Concilio Tridentino; quae alioquin esset omnino frustranea, cum fere ubique essent haeretiei permixti eum catholicis. Pariter cum requireretur decreti promulgatio in singulis parochiis, licet peracta fuerit in parochiis eatholicorum, non censetur peracta in parochiis haereticorum de quibus agimus, quae, etsi non Semperterritorio, moraliter saltem sunt ab iis diversae. Ita rati
et nabatur Pius VII, in epistola 2T Junii s Sol, directa ad imperatorem Napoleonem, occasione matrimonii ab ipsius fratre Pieronymo initi eum acatholica, Baltimori in foederatae Americae provinciis ( P. M. 12s 8 j. Si 2', satis inclinaremus pro invaliditate. I. Ex auctoritate S. Congregationis. 2. Quia, si haeretici non habent parochias distinetas, jam decretum quod est omnino generale, est promulgatum quoad illos, ac proinde res obligat. Si a', eum jam ligati fuissent tempore promulgationis, videri posset aequum non esse ut per suam rebellionem se