장음표시 사용
201쪽
Isd PARS III. DE CONDITIONIBUS MATRIMONII.
agatur de matrimonio Bosorum, quo nomine illi intelliguntur qui non habent domicilium, aut quasi omicilium, sed hinc inde vagantur, haec Statui possunt. I' Proprius parochus Tagorum ille est in cujus nune ditione versantur. Ita BENEDICTUS XIV, Innit. XxxIII,n' io, et alii auctores, ut videtur, Satis communiter. Ratio est, quod debeant habere aliquem paroehum , quando recipere debent sacramenta : porro nulli competit ille titulus, quoad illos, nisi illi in cujus parochia versantur. Ηine i. si unus tantum Sit vagus, poterit in parochia in qua verbatur contrahere etiam eum ineola alterius paro Dee. Ita clare supponit BENEDIcTUS XIV, lac. cit.: idem
docent alii, quia ex jam dictis sumeti praesentia parochimius e contrahentibus et Porro hie vere adest parochus vagi. Bine 2. non potest parochus matrimonio vagorum in aliena parochia assistere, quia nullum omnino titulum habet, cum desit habitatio transitoria quae quoad vagos supplet vicem domicilii. 2' Paroelius tamen debet, antequam vagos conjungat, inquisitionem diligentem facere, et rem ad ordinarium deferre : Concilium enim Tridentinum, SESS. XXI v, cap. VII,
Aesonm. Nabim ., u Parochis praecipit ne illorum (va-- gorum) matrimoniis intersint, nisi prius diligentem in- , quisitionem fecerint, et, re ad ordinarium delata, ab eo, lieentiam id faciendi obtinuerint. . Plerumque indieant Rimalia quomodo facienda sit illa inquisitio : inquirendum praesertim an sint baptigati, an catholici, an liberi quoad matrimonium, Sive quod hondum nupti fuerint, Sive quοd, si nupti fuerint, constet de morte prioris conjugis. Paro-ehus qui praeseripta negligeret, peccaret graviter juxta omnes auetores, quia violaret praereptum Concilii in re gravi
3' Si parochus negligat rem ad episeopum referre . nihilominus valet matrimonium. Ita BENEDICTus XIV, Ouoest. 182, et est Sententia magis communis. Ratio est quod paroelius vagorum, ut vidimus, sit parochus Ioel in quo nune verrentur, non vero episcopus: ideo tantum prae-
202쪽
eipitur ut res ad istum referatur, quia sic melius fiet inquisitio et prudentius procedetur; Sed illud non praeeipitur sub poena nullitatis. 263. 2. - OLIM IN GDaelo re lares jurispersios mi theolost , visebat circa Pruritim soro-ctum tis vectabe mula riso sum, Bim lapis irritantis
Prob. Iuxta illos, et ' quando partes non erunt Oisdem parochiae, irritum erat matrimonium coram uno par hoinitum, altero non consentiente, nec hannis in altera paro. ehia proclamatis. 2' Quando partes mutαυerant simie lium . nee jam a sex mensibus, Si ex alia ejusdem dioeretis parochia venirent, vel ab anno integro, si ex alia diceresi, fuerant commorati in novo domicilio aut quasi-domiellio, irritum erat matrimonium Gram pampho novae hujus habitationis celebratum sine ramenSu parochi pristini domaeilii; qui eaeterum datus censebatur quando ibi banna promulgata fuerant. a' ouando vonsi minores erant, id est, nondum XXV AMOS nati, non poterant contrahere nisi coram par ho domicilii parentum, aut de ejus consenSU. Porro contendebant praedicti metores ita statui per edicta regia, ita se habere consuetudinem Eeelesiae Galliennae : non esse autem ultra vires legis civilis et mnsuetudinis inducere nova impedimenta dirimentia, aut saltem determinare domicilium neeessarium pro exsecutione decreti Tridentini. DicimuS- mptares, ere., quia multum aberat quin haec admitterentur ab omnibus theologis, imo et suri peritis. Speciatim quoad primum et tertium punetum, omnino verisimile est necessarium non fuisse ad validitatem matrimonii concursum utriusque paroelii contrahentium, et minores potuisSe nubere tum in domi ellio parentum, seu
suris, tum in proprio domicilio aut quasidomicilio, seu laeti: sed major erat dissimitas quoad mutationem domicilii , ideoque in hoc praecipue respeetu situm diei potest diserimen inter sus commune, et jus in Gallia olim vigens.
203쪽
is6 Pos III. DE CONDITIONIBUS MATRIMONII.
Io . A M. 3. - Repulariter ad episcopum sertinet
determim e cuinam tiri NUNC IN SINGULIS GALLIAE DIGLCESIBUS Stansim fit.
Prob. et explicatur, exponendo quatenus possit episeopus derogare tum Juri Galliae peeuliari, tum suri eommuni quoad determinationem proprii parochi in ordine ad validitatem matrimonii. 1' Ouoad jus olim Galliae sem-liare. Abrogatis edictis regiis, jus illud vim nullam nune habere potest nisi ex consuetudine, Seu disciplini antiqua Ecclesiae Galli renae. Porro hanc disciplinam, praesertim in se satis dubiam, interpretari potest profecto episcopus pro
sua diaeeest, imo et eam moderari. 2' Otiouil jus commune. Episeopus est proprius parochus cunctorum suorum dioecesanorum, seu iis conferre potest licentiam matrimonium eelebrandi coram quocumque sacerdote: igitur, quando determinat hunc aut illum esSe proprium parο-elium, modo illud determinet erga suos dioecesanos tau-
tum , nulla potest esse dimieultas, quia, esto quod talis non esset ex jure eommuni, illi sufficiet auctoritas episeopi et loquimur autem tantum de dioecesanis, quia si illi qui veniunt ab alia dioecesi nondum sint subditi parochi in eu-Jus parochia nune degunt, non magis erunt subditi episeopi, qui proinde non poteriteis asSignare parochum. Sed episcopus irritum non potest efficere matrimonium jure communi validum; igitur, quando determinabit hune aut illum non esse proprium parochum, si talis sit ex Jure communi, peccabit quidem ille matrimonium celebranseontra interdictum sui episcopi, sed nihilominus validum
Iam vero dioeceses Galliae in triplicem classem distingui
Prima classis complectitur dioeceses in quibus adhue vigent antiqua statuta, Sive quia nihil de novo praescriptum suit ab episcopis, sive quia easdem posuerunt regulas quae olim servabantur. In his remanet eadem fere ae olim dimi-
euitas , eadem Saltem dubitandi ratio an sus illud peeu
204쪽
CAP. IV. QUIS SIT PROPRIUS PAROCRUS.
tiare, jure communi rigorosius, vim legis irritantis obtineat : id parum verisimile videtur. Secunda classis complectitur dioeceses in quibus episcopi per sua statuta sus illud Galliae peculiare abrogarunt, aut abrogatum declaraverunt. In his standum juri communi, nisi illi episcopi quasdam modificationes attulerint, quarum vis aestimanda erit ex principiis modo expositis. Tertia classis complectitur diaereses quarum statuta admiserunt dispositiones Codieis civilis circa domicilium matrimoniale, de quibus infra in' a 2 23, ideoque exigunt habitationem sex mensium, et nihil amplius, etiamsi contrahentes veniant ex altera dioecesi. ouoad temperamentum allatum juri veteri Galliae, quod aliquando exigebat annum integrum, nulla difficultas, ex dictis et sed quatenus Servata est ea pars suris veteris qusi requirebatur sex mensium habitatio non requisita sure communi (n' 2oo , applicanda sunt quae diximus circa primam dioecesium claSSem. Quidquid sit, quoad praxim, haec generatim observanda nobis videntur. 1. Quando agitur de matrimonio celebrem-do, nimiae vix adhiberi possunt cautiones: multo satius est in iis ultra necessitatis limites progredi, quam citra
remanere. 2. In Singulis dioeeesibus. Standum est sive episeoporum statutis, Sive consuetudini vigenti. 3. Multae praeeavebuntur difficultates, si accurate serventur, prout profecto servanda Sunt, quae praeseribuntur ubique circa promulgationem hannorum saepe in pluribus locis faciendam. d. In casibus dubiis, recurrendum eSt ad episcopum, qui Saepe, ex dictis, dubium tollere auctoritate Susi poterit. Caeterum cum ad matrimonium admitti non debeat qui non nupsit eiviliter, ideo dispositio. legis civilis vim quamdam indirecte obtinebit, etiam in ordine ecclesiastico.QUAEST. 3. - Otioenam esse debeant dotes parocti titsossit matrimonio αSSistere.
2oS. Praecipuas difficultates paueis solvemus I. De PαrOcho non sacerdote. i' Matrimonium coram illo inlitim valebit in ratione contractus, quia satissit Concilio Tridentino : sed non valebit in ratione sacramenti , in sententia quae tenet sacerdotem esse ministrum. Disitiped by Cooste
205쪽
isS PAEs III. DE CONDITIONIBUS MATRIMONII. 2' Ille tenetur delegare sacerdotem, quia ipse dare nequit benedi
tionem quam Concilium vocat Sacerdotalem. Caeterum apud nos quaestioni locus non est, clan nullus Sit Paroelius qui non sit sacerdos. 2o6. II. De parocho exeommunicato, aut suspectio. Si parochus sit toleratus , seu non denuntiatus, uulla est dissicultas, cum jurisdictionem non amiserit. Si vero non sit toleratus, res non rat adeo clara, quia amisit jurisdictionem. Attamen haec statui possunt.1' Potest vallis ossistere matrimonio. Etenim remanet vere Parochus, quia exeommunicatio ipsum nec titulo, nee possessione suae parochiae privat. Aliunde illa assistentia non est actus jurisdictionis, clanparoelius gerat solummodo munus testis et illudque exinde satis patet,
quod valeat, ex dietis ( ny is matrimonium initum coram eo licet invito ; cuni tamen nemo exerceat jurisdictionem invitus. Demum haec opinio confirmata fuit decisione S. Congregationis , data post diligens
Peccat tamen parochus, quia communieat in sacras cum fidelibus; quod ipsi prohibetur, saltem extra cavum ne PSSitatis. 2' Potest malide dare benedietionem nutiolem. Si enim sit forma sacramenti, est actus meri ordinis, et nihil ostendit requiri essentialiter jurisdictionem; si sit mera caeremonia, nihil probat Ecclesiam voluisse adimere excommunicato facultatem hanc administrandi : unde iteranda non erit illa benedictio. Attamen graviter peccat sacerdos contra prohibitionem Ecclesiae. Imo, juxta communem sententiam, incurrit irregularitatem , quia illud ministerium est proprium sacerdotis, ratione sui ordinis. cum exerceri non possit nisi a sacerdote, ut constat ex ritu praescripto ad illam hendi dictionem, ex usu communi Ecclesiae, et ex variis dispositionibus Iuris .a' Potest dare alteri heentiam assistendi. Etenim ea licentia non
est actus jurisdictionis; est mera personae designatio, qua posita, jus ipsum seu Concilium tribuit facultatem assistendi matrimonio et clanipsa assistentia non sit actus jurisdictionis, nec pariter licentia quae con--itur. Unde non tantum valide, sed etiam licite potest haec licentia dari a parocho exeommunicato; datur enim ob utilitatem, imo et necessitatem contrahentium.
Io T. III. De sacerdotρ cui interdicivm est ne matrimonio visistat. i' Si latum sit illud interdictum a S. Pontisce, eum ipse possit impedimentum dirimens vim tuere, matrimonium irritum erit, si interdictum sit munitum decreto irritanti; secus vero, si adsit simplex interditatum. Ita BENEDICTus XIV, de lino c. I. XII, C. V, ae a. 2' Si ab episeoso. vel agitur de parocho, vel de Simplici saeerdote. Si ascitur ce parocho, valebit nihilominus matrimonium. Ita desinivit S. Congregatio. Etenim, Don
206쪽
CAP. IV. DE DOTIBUS PAROCRI AD ASSIST. MATRIM. Issobstante illo interdicto, semper remanet paroelius, ne prolude nihil deest ut valeat matrimonium ex Concilio Tridentino. Episcopus autem Jus non habet statuendi impedimenta dirimentia. Illudque loeum haberet, etiamsi ille parochus esset ad nutum episcopi amovibilis, quales Sunt hodie illi qui vulgo dicuntur DesserBanis; nisi tamen epi- Scopus eum revοearet. Si agatur de Simplici socredole, qui habebat tantummodo licentiam assistendi matrimonio, vel eam habebat ab episeopo, vel a paroeho et in priori easu nulla erit dimicultas, semel revoeata licentia; in posteriori, nobis videtur sequi ex antea dictis quod, quandiu paroelius Servat suum titulum, episcopus non possit impedire quin
valide alteri conferat licentiam assistendi matrimonio. 268. IV. De parocho inimSO. In praesenti quaeStione, duo praesertim attenduntur; error eοmmunis, et titulus coloratuS. Error communis adest, quando quis communiter habetur ut paroelius, quamvis reverti non sit. Per titulum coloratum vulgo intelligitur titulus collatus a legitimo superiore, qui ex natura sua aptus est ad conferendam potestatem, sed reips, non confert ob vitium quoddam oecultum. Possunt haec duo Simul concurrere, sed aliquando non
concurrunt.1' Si nee adsit litulas colomitis, nec error commtinis, certum est invalidum esse matrimonium, quia ille reverti
parochus non ret. 2' Si concurrat 'ror commtinis clim tirula colamio, sententia communis est validum esse matrimonium. In eo
enim casu Ecclesia supplet quod deest, ut desumitur tum ex Jure renoni eo dispositiones suris civilis ea de re approbante , tum ex communi doctorum testimonio et illudque omnino aequitati 'consentaneum est, propter bonum sidelium, ut facile intelligitur.5' Si adsit tantum tittilas colomitis Sine errore communi, nulla videtur dissicultas ; tune enim bonum sidelium non exigit ut Melesia suppleat quod deest et ac proinde irritum esset matrimonium.
' Demum si adsit error communis fine titulo colorato, quidam existimant valere matrimonium, propter bonum
207쪽
2oo PARS III. DE CONDITIONIBUS MATRIMONII.
spirituale fidelium. Alii tamen ii negant, et quidem communiter. Nullibi in Iure confertur potestas pro eo eaSu; Semper Supponitur adeSSe titulum. Ratio esse potest, quod ille de quo agitur nullo modo, ne apparenter quidem, diei possit paroelius; igitur, si ut talis communiter habeatur, id tribuendum imprudentiae fidelium, qui non debent aliquem ut parochum habere nisi habeat titulum, saltem
apparentem : insuper si in eo casu conferretur poteStas, daretur oceasio indignis se ingerendi in officiis ecclesiaStieis , unde innumcta orirentur mala. QUAEST. d. - A quo Sunieri possit parochu8 quoad ma- , trimonium celebrandum. 2os. De tribus moveri potest quaestio : 1' de ordinario; 2' generatim de delegato; 3' de vicario. I. De ordinorio. Eo nomine intelligitur episcopus : item,learii generales, sive episcopi, sive capituli Sede vaeante. i' Potest ordinaritis matrimonio assistere. Constat, limeet quidam in dubium revocaverint. I. EpiSeopus eSt propriuS Sacerdos, seu parochus reSpectu Suorum dioecesanorum, ut alibi probatur. 2. Ex Concilio Tridentino, potestalium sacerdotem committere ad celebrandum matrimonium : Satis ergo mirum esset quod non posset ipse celebrare ; tune plus suris in alium transferret quam ipse haberet, contra axioma Iuris. 3. Clerus Gallicanus, in comitiis generalibus anni 1655, illud diserte declaravit. d. IIaee est disciplina ubique recepta et solummodo, quando epi- Scopus matrimonium celebrat, ordinarie adest parochus eum stola; sed tunc adest non tam ut parochus, quam honoris cauSa, et ut matrimonium registro inscribat. Itam Collat. Purisiensis.2' Potest viscutis, inconsulto, atii etiam inuello parocho, olium Sacerdotem detestare. Nulla potest etiam esse difficultas : episcopus, ex dictis, sus suum habet ex Concilio Tridentino , independenter a parocho; est illius supinrior, nec proinde tenetur conSilium ejus exquirere aut sequi. Iline ita declaravit etiam clerus GallicanuS, ubi Supra
208쪽
CAP. IV. A QUIBUS SUPPLERI POSSIT PAEOCRus. 2os
Equidem ordinarie non expedit ut episcopus illo sure utatur; tum propter bonum pacis, tum quia facile decipi
posset a contrahentibus, qui illi minus bene plerumque noti sunt quam parocho. Attamen aliquando opportunum, imo et necessarium esse potest : V. g. Si parochus injuste renuat matrimonium celebrare. Ilo. II. De celestato seneralim. Plura hic possunt investigari. 1' Ouinam possint detestare'- R. s' Paroelius; 2' ordinarius, ex modo dictis; a' imo et qui ipse aecepit licentiam assistendi matrimonio, nisi ex circumstantiis appareat favorem ipsi concessum esse prorSuS permnalem, v. g. quia est cognatus contrahentium. 2'. Ovis delapstri possit p- Solus sacerdos : ita exigit Concilium Tridentinum, et ita a S. Congregatione pluries declaratum fuisse reserunt auctores. Nec obstat quod ex dietis sn' 2o5 valeat matrimonium raram paroelio non Saeerdote et paroelius enim a suo titulo habet quod sit testis authoricabilis; idem autem alteri mere delegato non competit.2li. 3'. Ovulis debeat esse celastalio p-R. Debet esse 1. e reSSα ; scilicet per exclusionem tum ratihabilionis eratae, quia aliud est dare licentiam faciendi, aliud rati- habere quod laetum est; tum consensuS praesumsti, quia
aliud est quod data sit lieentia, aliud quod in tali hypothesi data fuisset; tum denique meroe tolerantiae, quia tolerantia instar verae licentiae haberi nequit, nisi aliud manifeSte ostendant circumstantiae : ali,s locus lacile daretur multis abusibus. Puid vero, si licentia generatim detur pro administratione Sacramentorum , vel ad supplendam per aliquod tempus parochi vicem, etc., nulla facta speciali mentione matrimonii 2 -Videtur illud multum pendere ex circumstantiis, ex quibus colligetur quaenam fuerit intentio paroelii : Si enim v. g. parochus praesens, vel ad modicum tempus absens, concedat hane licentiam, ea non e Sebitur extendi ad matrimonium et secus vero, si diu abesse debeat, quia saepe matrimonium non posset abSque incom-
209쪽
262 PAM III. DE CONDITIONIBUs MATRIMONII
modo differri ad tam longum tempus. Caeterum multo tutius est in omnibus ensibus ut parochus mentem suum elare aperiat, vel ut recurratur ad episcopum qui omnem difficultatem tollet.2. Delegatio debet esse inlimata delegato, et quidem eum et diligentia delegantis et antea enim censetur ESSemerum propositum, quemadmodum ubi agitur de donatione aut aliis contractibus. Unde si voluntas delegandi innotuerit alteri alii via quam ex delegantis intentione, nil
peractum censetur: a sortiori, si nondum ipsi innotuerit. a. Licentia debet esse ab utente cicculata et quia requiritur ut sacerdos agat ex vigore licentiae sibi concessae; quod locum non habet, nisi delegationem neceptet. . Demum requiritur ut licentia non fuerit revocam. ouandiu peractum non eSt matrimonium, revocari pote licentia; et, si revocatio saeerdoti fuerit intimata, irritum erit matrimonium coram ipso celebratum. Sed si revocatio nondum innotuerit, validum erit; quia per quascumque eaUSIS res nascatur, per easdem debet dissolvi. Aliunde adest hic quodam modo tituluS coloratus cum errore com
2i I. IV. Otimsque extendatur celassatio p-N. Si parochus , eoneedendo lieentiam assistendi matrimonio, illam restringat ad ecclesiam parochialem, vel alium locum suae parochiae, certum est delegatum non posse valide alibi assistere ; quia sicut parochus potest dare licentiam assistendi, ita potest eam dare restrictam. Si vero ea restrictio non fuerit apposita, docent auctores posse illum sacerdotem assistere matrimonio extra parochiam eoncedentis et quia Concilium Tridentinum exigit tantum assistentiam Saeerdotis, de licentia parochi, et nihil decernit de loco. Insuper assistentia matrimonio non est actus Jurisdietionis, ut jam vidimus ; pariter licentia non est proprisi diem delegatio:
ergo nulla est ratio cur exerceri non possit extra territorium parochi. Quid vero, si episcopus aut parochus concedant Meerdoti licentiam assistendi matrimonio, praemissis tamen denuntiationibus, et inquisitione de impedimentis 2 valebitne
210쪽
CAP. IV. A QUIBUs SUPPLERI POSSIT PAROcnus. o matrimonium, si sacerdos here omittat 2 - Ammant multi, quia non censetur praescribi ea forma nisi ad normam suris communis. Attamen, cum ex alia parte videri possit non praesumendum esse aliquid supervacaneum addi
commissioni, forsan dici posset e contrario apponi strictam conditionem. Illud pendet ab intentione eoncedentis ; quae ideo diligenter investiganda est.2s3. III. De Dieario. mearii jurisdictionem suam apud nοs aecipiunt ab episcopo, qui potest vel eis per seipsum absolute conferre sus assistendi matrimonio, ita ut speciali ad hoc parochi delegatione non indigeant; vel illud em- ferre quidem , sed ita dependenter a parocho, ut ipse pο sit restringere, vel limitare; vel demum absoluto relinquere parocho curam et libertatem delegandi vel non , et talem vel talem viearium designandi ad quem illa functio pertineat : pro variis illis hypothesibus, facile intelligitur di versas dari debere decisiones; sed stando iis quae magis
communiter recepta videntur, haee Statui possunt. ' Viearius potest assistere matrimonio, Saltem parο-chianorum, et quando celebratur in paroehia. Ratio est, quia parochi vices gerit, eumque repraeSentat. Dicitur Sallem parochianorum, et quando celebratur iasurochla, quia, juxta quosdam, delegatio vicario coneesis, ultra non extenditur. Aliter tamen sentiunt multi, ut deduci potest ex modo dictis (n' 212 3.
2' Viearius potest etiam alium sacerdotem committere ad relebrandum matrimonium, saltem in parochia. Ratio est, quia ex sure delegatus ad universalitatem cauSurum potest, generatim saltem loquendo, subdelegare ad casum specialem : videtur ita consuetudine receptum esse; ita
etiam declarant, ad tollendum omnem dissicultatem, plura Ritualia et Statuta synodalia. Dieitur saltem in parochia , quia plures doeent non posse aliter; et nituntur deelaratione S. Congregationis quam afferri dirent a Famano et sed nihil tale in loeo citato legitur; contr, , quamvis expresst non agat Fagnanus de illa quaestione, prinei pia ponit ex quibus sequitur aliter sentiendum esse; docet enim hie non adesse actum juriS-