Praelectionum theologicarum compendium ad museum theologiae alumnorum

61쪽

PARS II. DE PROPRIETATIBUS MATRIMONII. in Seripturis designatur : huic interpretationi apprime cohaerent verba

subsecluentia, Unum Actirem habemtis Detim; quasi dicerent: Nos non eae idololatris nati sumus, sed eae Potribus merum Detim colentibtis e nullatenus autem cohaererent, si ibi ageretur de fornicatione suernali.

O . 2'. III Reg. xi, i, 2, crimini vertitur Salomoni quod plures

uxores habuerit. Ergo, Ele.

R. Non in eo praecise reprelienditur Salomon quod plures, sed quod alienigenas, et ad scaudatum usque multiplicatas uxores habuerit, quae emit, a Deo tot bonis cumulatum, ad idololatriam pertraxerunt. Ibid. 3, dicitur : Fuerunt ei uxores quasi reginis Tos, et conectinis do o; et

Od. COROLLAniti M. - Ex dictis in duabus Praecedentibus propositionibus, sequitur per Deum concessam fuisse dispensationem seu dinrogationem primaevae institutioni qua excludebatur polygamia. De illa dispensatioue quaedam observare operae pretium erit. iq. Communiter diuunt theologi eam dispensationem concessam non fuisse ante diluvium. Etenim vix dubitari potest quin saltem hocce temporis lapsu viguerit primieva institutio. Hinc ait INNOCENTius III, De.est. et me ulli tin quom licuit insimul Pomes uxores habere, nisi cui fuit diuina reuelatione concessum. Porro ante diluvium solus Lamech legibiur plures habuisse uxores; sed praesumptio non est in illius gratiam, et satis dure reprehenditur a SS. Patribus, inprimis TERTULMANO , S. II IERONvMo , et SS. Pontificibus supra citatis ( nu Gi J. Ergo nomdum permissa erat polygamia : quia scilicet, ait S. CunxSosToMus , oblongaevam hominii in vitam non ita erat necessaria ad generis humani Propagationem ; vel , juxta alios , ne Putarent homines polygam iam esse primaevam matrimouit constitutionem. Quandonam igitur concessa

fuit dispensatio p Quidam putant concessam fuisse Primitin Abrahamo , utpote qui constitutus erat caput populi Dei, qui ea visi propagandus

erat. Nec opus fuit ut cuilibet speciatim concederetur, sed post facitam Abrahae , aut alteri patriarchae Sanctitate eximio, revelationem, caeteri satis intellexerunt idem sibi licitum esse 2v. Non convenit inter theologos utrum illa dispensatio data fuerit, non solum Itidaeis, sed etiam ipsis Gentilibus. Quidam negant, ut SANCuRE, GTius, DAou IN. i. Quoad illos non militabaut rationes, quibus verisimile est Deum permotum fuisse ad eam dispensatiouem Eoueedendam , quas vulgo repetunt theologi, tum ex multiplicationem tuli Dei, tum ex praeligurandis legis novae mysteriis. 2. Non jam dispensatio dicenda fuisset, sed abrogatio legis. Alii tamen, post BELI.ARMrNUM , commuuius affirmant Polygam iam fuisse etiam Gentilibus permissam. I. Ex pluribus exemplis quae in Scriptura occurrunt. Sic Gen. xx, Abimelech voluit uxori suae Saram addere, nee repreheuditur nisi quia tulerat uxorem alterius. Sic Gera. xxvr, Zi, et xxviill, si plures duxit uxores Esau extraneus populo Dei, nee ideo reprehenditur. Sic Esther eonjuncta est Assuero jam uxorem halbenti, quamvis sperare non posset filios suos ad legem v

saleam informandos, nee proinde ipsi applicari posset dispensationis Indaeis concem motivum. a. Si disperisatio data fuit statua post diu Dicitiam by Cooste

62쪽

viiiiii, debuit ad omnes extendi et si data Abrahae et Iacob, saltem ad omnes eorum posteros pertinere debuit. a. Et iam apud gentes propagari poterat populus Dei, quatenus Procreari poterant veri Dei cultores, quales occurrunt plures etiam extra populum judaicum. Aliunde polygamia: etiam apud Gentiles, praefigurare poterat conjunctionem multorum populorum ad unum Christum.

institutionem : Non levistis qtiio qui fecit hominem ob

initio, ete. Eam autem institutionem exponit per heste verba : Iloque um non Sunt duo, Sed tina caro et quae exeludunt polygamiam. Sed clarius adhuc loquitur Luc. XVI.is: Oui cimiserit vaeorm Stitim, et ollam ctiaeerit, moechoetur; ex quibus coneludendum et ergo a fortiori qui, priore retenta, aliam duxerit. Nam, ut ratiocinatur BELLAEMIdUS, ideo moechatur qui alteram ducit, quia prior in rei veritate non desinit esse uxor: atqui quando non est dimiSSa, a fortiori remanet uxor et ergo est versi adulterium. 2-. Eae S. Hulo, qui non solum semper loquitur de uxore in singulari numero, I Cor. VII, sed ait, Rom. VII,3 : Mulier BiDente Biro BOCabitur ocullem, si stierit cumstitero Biro; cum autem ex eodem Apostolo, s Cor. VII, pares sint conjuges injure ad uSum matrimonii, non magis potest vir sieri alterius uxoris maritus sine adulterio. 3'. Eae M. Patribtis et conciliis, quorum doctrina adeo constans est et unanimiS, ut nullum ex adverso proferri possit testimonium. Isis consentanea fuit praxis omnium Christianorum. Et si quando prineipes quidam,

priore uxore vivente, ulteram ducere tentaverint, nemo

nescit quanta vi reclamaverint SS. Pontifices. Cum autem Lutherus Philippo, IIeSSiae Iandgravio, priori Superstite uxore, aliam dueere permisiSSet, praesensit ipse quantum reformationi suae dedecus exinde oriturum esset, ideoque ut occulta manerent hujuS eoncessionis instrumenta cona-

63쪽

sio Pans II. Dil PROPRIETATIBUS MORIMONII.

tus est. Cum tamen postea publiei juris saeta fuissent, palam dicere potuit Bossu ET , absque ullo reclamationis metu : Il fui dit mur la premi ere mis depuis la nais

is Sanee du christianisme que Iesus-Christ n'avait pas, defendu de teis mariages. v tilat. deS Vctricti . l. VI, D' G. II ine Concilium Tridentinum, Sem. XXIV, ean. 2, Sie

decrevit: Si quis diserit lieere Christianis plures Simul halere tiaeores, et hoc nulla leue ciueino esse Prohibitum,

66. Ut Bossuetii assertionem eonfutaret, et reformationis suae auet rem vindicaret, duo laeta seu testimonia protulit BAANAGE. Primum est Soeratis, qui refert Valeutinianum imputorem duas simul uxores ha- huisse, et lata lege statuisse ut idem euinhet x olenti liceret. Secundum est Gregorii II, respondentis licere ducere aliam uxorem viro cui sua, ob instrinitatem eorporis, dehilum reddere non valet. ertim huic testimonia, etsi genuina agnoscerentur, nullius Ponderis esse possent contra aliunde unanimem omnium saeculorum traditionem. Sed insuper eonimentitia reputatur ab eruditis Valentiniani lec et vid. Bossurae . Def. de i titit. des Variat. nu Ga. Nou desunt etiam rationes hahendi responsionem Gregorii II ut supposititiam et aliunde intelligi potest et debet de muliere, quae, ob corporis infirmitatem, im- Potens erat . cujus proinde matrimonium ab initio irritum erat: quo Posito, nulla dissicultas.

AET. 2. De Polystumia SucceSSiυα. GT. Secundas et ulteriores nuptias damnaverunt Montanistae, quibus Se adjunxit Tertullianus, et postea Nova-tiani. Plurimi SS. Patres, praesertim Graeci, licet ab eorum errore alieni, de iis tamen satis dure locuti sunt. Priores confutare, posteriores explicare oportet. PROPOSITIO I. - Licitur stitit ellam sub teste ohristium secundae et ulteriores ni liae. Prob. V Eae Seris lum. S. PAULUs, Rom. vII, 3: MΗ-lier, si mortuus fuerit Bir eius, liberalo est a laye Biri, tit non sit adultera, si fuerit cum alio Biro. Idem docet, I Cor. VII, as , addens et Ctii Bult nubat, lanitim in Domino. Et I Tim. v, id, ait de viduis et Volo 'miores

2' Eae istic ilione. Si quis SS. Patrum testimonia per-

64쪽

CAP. V, ART. 2. DE POLYSANIA SUCCESSIVA. si Teurrere velit, haec illi occurrent: secundae et ulteriores nuptiae non sunt crimen , ex S. AUGUSTINO ; non pereatum , ex IlERMA; licent, etiam nimis repetitae, ex AM BROSIO ; non sunt lege prohibitae, ex CLEMENTE ; ab omni eulpa absolvuntur, ex S. EPIPEAN Io ; ad normam evangelieae legis sunt, ex S. CullumsT-o. Sumeiat addere decretum EuotNII IV ad Armenos, quod ita expresso desinit; et Constitutionem BENEDIcaei XIV, qua exigit ab Italo-graecis ut illud agnoscant. Bullar. t. 1, CORSt. LVII, S B, ny d, et Conει. CXXIX, S 2 s. 3' Eae ratione. Seeundae et ulteriores nuptiae nullsi lege prohibentur. s. Non lege naturali, eum nullatenus repugnent finibus matrimonii. 2. Non lege divina ; sive MoSalea, quae contra aliquando illas praecipiebat, ut in casu deiuneti frutris sine liberis; sive evangelica, ex qua nihil afferri potest. 3. Non lege eeelesiastita, saltem gene rati et adhuc vigente, cum quotidie hujusmodi nuptias per suos ministros celebreis eleSia. Ergo, ete.

68. PROPosiaeto II. - Ecclesim veteris pastores et Aetores non habuerunt tinquam secundas et tilieriores nutias tit jure naturali aut diuino prohibitas et eas tamere vituperati sunt tit quid sonetitotichristianae minus conueniens: imo et variis Poenis 3ubjecerunt, qti m uis non videantur tilla lege generali eas prohibuisse. Prob. i' pars, scilicet secundae et ulteriores nutim hctbitre non fuerunt tit iure naturali aut diuino Satis evidenter sequitur ex dicistis in prima propositione: unde dissicultas nulla superesse potest, nisi forsan ex quorumdam Patrum vel Conciliorum particularium paulo durioribus verbis, quae tamen laenigne explicari possunt, si attendantur principia sequentia. iv Nonnulla ex iis quae opponuntur possunt intelligi vel de Polygamia simultanea , vel saltem de secundis nuptbs initis post datum more Iudaeorum aut Gentilium libellum repudii. 2- Patrum scopus est secutidas nuptias ut aliquid minus perfectum reprehendere : ea autem occasione, oratorum more loquvies. Paulo duriora adhibent verba, quae non siaut in toto suo rigore sumenda. Et revera S. Ilierouymus, quo nemo forsan durius locutus est, cum uxorem bis nuptam Prostitutam dicat, expresse tamen profitetur se bigam iam non damnare. a ' Illi

ipsi qui secundas nuptias plenitentiae subjiciuut, simul agnoscunt eas esse in se licitas. si ' Nulli si legimus Concilia aut SS. Patres edixisse ut talibus juncti matrimoniis ab invicem separarentur; quod tamen non omisissent, si talia matrimonia credidissent lege divina prohibila.S'. Tandem Si, ope principiorum quae mox attulimus, quidam textus

explimri nequeaue nil vetat dicere in quihusdam locis secundas nup-

65쪽

PAEs II. DE PROPRIETATIBUS MATRIMONII. tias fuisse positiva lege prohibitas, imo etiam forte irritas; quo posito,

explicantur varia SS. Patrum tu illas improperia et de quo statim. Prob. 2 pars, scilicet fueriant minus Probatin. S. PAULUs , i Cor. vii, 8 et sio, consilium dat de non ineundis secundis nuptiis : primis autem praecipue sa culis, cisi major esset fervor fidei, minus prolia-hantur qui consilia evangelica non sectabantur. Istuc SS. Patres de secundis , et praesertim de tertiis et ulterioribus nuptiis , satis duro locuti sunt. Rationes autem, praeter continentiae excellentiam, erant i ' quod plurimae nuptiae hahebantur ut signum libidinis et incoutinentiae r hine magis improbabantur tertiae et ulteriores nuptiae; 2' quia per eas non ita perfecte repraesentatur unio Christi cum Ecclesia et quod saepe expri. mitur per ea verba, Ob defectiam accramerati, quae tamen non indicant

praecise tale matrimonium nt,n GSe Sacramentum. Prob. pars, scilicet Derunt variis Poenis 3ubjectar, enumerations earum poenarum, quae tamen non omnes ubique et semper viguerunt.

io Pluribus in locis sudieiebantur poenitentiae publicae, praesertim in Ecclesia Graeca. 2- Bigami erant irregulares ad sacros ordines suscipiendos. Illa disciplina , quae fundamentum habet in S. Paulo, hodie perseverat. Idem vigebat pro viduis quae ad diaconissarum munus assinmebantur. 3- Secundae et ulteriores nuptiae privabantur benedictione quadam sacerdotali. Hodie ex Rituali Romano, non confertur benedictio quae dari consuevit intra missam. Ratio autem praecipua hujus dis.ciplinae desumenda est ex jam dictis, inprimiis juxta BENEDICTUM XIV,

plicato. ' Iisdem de causis apud Graecos Saepe bigami non coronabantur. 5' Taudem, teste S. Ilieroudimo, bigami minorem Ecclesiae eleemosynam recipiebant quam alii. Prob. pars, scilicet Non lege generali Phohibitae. i' quoad Eeel fiam Latinam, id satis communiter admittitur, eo quod nulla lex, nulla auctoritas proferatur quae talem exliubeat prohibitionem : solummodo ei tantur quaedam Hispaniae Conpilia, sub siuein saeculi vii habita , quae prohibere videntur ue regina viro suo Superstes secundum ineat matrimonium a sed illam disciplinam jamdiu abrogatam supponunt auctores. 2D ouoad Ecclesiam Graecam, quamvis quidam teneant Secundas nuptias fuisse quibusdam in locis prohibitas, communius tamen id negant, quia nulla Satas expressa assertur auctoritas, et parum Terisimile est la- iam fuisse hujusmodi legem post canonem Concilii Nicaeni contra Novatianos. De tertiis autem nuptiis, graviores adsunt rationes judicandi eas fuisse prohibitas jure ecclesiastico: Sunt enim quidam Patres quorum verba in sensu obvio atque proprio illud iudieare videntur. Viautem praesentis disciplinae, tertiae nuptiae non nisi in certis casibus va

66쪽

CAP. III. DE INDISSSL. MAT . QUOAD TU CULUM. 5s

PUT III.

DE IN DISSOLUBILITATE MATRIMO di II.

62. Matrimonium , ut jam diximus, indueit 1' vine lum Seu nexum inter confuges; 2' Jm ad usum, Seu debitum conjugale; a' sus ad individuam vitae societatem et mutua ossicia. Isine triplex distinguitur matrimonii dissolutio, seu divortium : 1 quoad Binculum, ubi conjuges ita restituuntur libertati, ut novas poSSint inire nuptias ;2' quoiac torum, ubi, manente nexu, conjuges liberi sunt a flebito conjugali; d' quoad hubitationem, quando conjuges sub eodem tecto vivere desinunt. Prima dissolutionis species vulgo apud nos nomine ciueortii designatur: duae posteriores nomine suarationis intelliguntur. Quae tio eSi ergo, utrum et quatenus matrimonium sub his di- venis respectibus sit indissolubile. Quidquid dicendum occurrit duplici articulo complectemur et agemus 1' de indissolubilitate matrimonii quoad vinculum; 2' de dissolutione quoad torum et hiuitationem

AEae. i. De indisgolubilitate mettrimonii quoad vinculum. et O. Expendendum habemus quid generatim statuat lex naturalis aut divina de indissolubilitate matrimonii, et an quasdem exceptiones patiatur ista indissolubilitas et irim sub lege Evangeliea. Agemus igitur 1' de indissolubilitate matrimonii generatim spectata ; 2' de casu adulterii; a' de easu, ut aiunt, Apostoli, id est, de matrimonio duorum insidelium, quorum alter christianam sidem amplectitur ; d ' de profeSsione religiosa; si' de dispensatione Sunum Pontificis.

S s. De indissolubilitate matrimonii seneratim vectata. i. Cum haec quaestio valde amnis sit illi quam supra expendimus do polygamia simultanea, eumdem 3equemur ordinem.

67쪽

GO PARS II. DE PROPRIETATIBUS MATRIMONII.

Ille autem eonsutandos habemuS praesertim Lutherum, qui contendit matrimοnium etiam ex lege Evangeliea non ita esse indissolubila , quin plures divortii causas admittat; et varios reeentiorum temporum pSeudo-philosophos, qui divortium exhibent tanquam naturae consentaneum , et bono Sive eonjugum, sive societatis moraliter necessarium, ideoque insurgunt adversus religionem Chri tianam quae divortium omnimode reprobat. Inter catholicos vix ut Ia est de jure divino controversia.

Quod speetat autem sus naturale, agnoSeunt omnes, et facile intelligitur ex dictis, matrimonii indissolubilitatem non esse repetendam ex Jure primario; sed de jure secundario major dissicultas: quamvis enim fateantur omnes matrimonium ex eo sure habere quamdam indissolubilitatem, in

eo senSu quod ex natura sua non sit contractus ad arbitrium contrahentium sicut alii contractus rescindibilis, sed quamdam e3igat firmitatem, nihilominus in controversiam inter eos venit quousque extendenda sit ea firmitas, et praesertim an sit omnino absoluta. Errores memoratos confutare nostra interest praeeipue: simul tamen breviter exponemus quid eligendum videatur inter varias theologorum opiniones. PuοPosiae Io I. - IndiSSolabilims mcttrimonii, Iraesertimeonsummuli, mSimet juri nostirali innititar. Prob. Illud Juri naturali tribuendum, quod postulantio aequalitas contractus; 2' unio conjugum ; d' educatio siliorum; d' honi mores; si' pax familiarum. Atqui haec omnia indissolubilitatem postulant, seu, quod idem est, his

omnibus repugnat saeuitas divortii. I. Divortium abrumpit Qqtioliicilem confractas. Matri monium est societaS: ergo ut in ea Servetur aequalitas,

ita debet esse ordinata, ut, Si di SSolvatur, quaelibet pars possit sua bona extrahere, et aequaliter reponi in statu in quo erat antea: atqui illud in matrimonio est impossibile :vit quidem nihil amisit, mulier autem a Sua dignitate exeidit , et vix aliud quam Suam Meuniam inde asportare valet: notum est enim mulierem sum nuptam, et praesertim

68쪽

- CAP. III. DE IN DISSOL. MATR. QUOAD VINCULUM. Gi

dimiSSam, despeetam esse, et vix invenire qui eam dueero velint. Et vero vel permittetur viro tantum uxorem dimittere, Vel utrique : si i*, Jam non adest aequalitas in contractus Si 2', Jam illius naturae derogatur, eum uxor non debeat in virum Sic quamdam exercere auctoritatem.

II. Obest quamplurimum tinioni conjussum et quod multiplici ratione ostendi potest. i. oula favet comugiis disparibus, gallice mal assortis. Nihil magis unionem eon-Jugum impedire potest, quhm si duo conjuges sibi mutuo non

eonveniant: porro hue saepissime adducet divortii facultas: majori enim cura instituuntur eonjugia cum regnoSeitur inde conjugum felieitatem aut infelicitatem perpetuum pendere dum e contrario infelieis conjugii consectaria minuseavebuntur, si fas sit illud post aliquod tempus diSrumpere. 2. Puta conjugum amorem restringit. In eo praecipue Eou- Sistit eorum felieitas, quod sibi tutime sint eonjuncti, et Sint eor unum et anima una, sicut sunt una earo; porro illa animorum conjunctio vix subsistere potest cum divortii saeuitate et quis enim tam intime illi adhaereat, qui quolibet instanti potest diseedere e tune ita datur amor quasi deberet odium sueeedere, ut ait quid e pAganus. a. Quia leves discordias adauget. Si matrimonitum sit in- dissolubile, timent eonjuges ne per diSeordias gravisSimum et intolerabile flat jugum quod excutere non Valent; dum eοntra, eoneesso divortio, levissimae discordiae gravissima evadent surgia, quia conjuges sibi felicitatem cilibi pollieebuntur quam hie impossibilem effingent. III. Faeultas divortii multum obest edticollinistiorum.

Certum est infantem indigere utriusque parentiS auXilio et Sutis non est ut a matre enutriatur, ni Si adsit eura patris, ad quem praecipue pertinet educatio moralis, et cujus auetoritas in multis est necessaria et porro ad hoe requiritur ut inter conjuges adsit naturale vinculum, non ad breve tempus , Sed diu et per totam vitam ; nam autequam omnium

infantium perlaeta fuerit educatio, saepissime in eo Statu Sunt illorum parentes, ut jam non sint ampliuS ad matri-

69쪽

monium habiles, aut saltem mutuis ometis invicem indigeant ; et aliunde si separari possent, perfecta educatione, quot nascerentur controversiae ad judicandum quandonam fuerit sufficiens educatio i Ergo, etc. Et vero utrilibet parentum adhaereant silii, vix possibile est ut ad alterum odio prosequendum multimodo non inebtentur, sicque a praestandis pietatis vere sitialis vinetis non removeantur. Insuper si patri adhaereant, quid non ipsis metuendum ex invidia novercae 2 Si vero adhaereant matri, quomodo poterit haec ferre omnia matrimonii onerar quid praeterea ex parte serendi mariti, qui timebit ne, ob ipsorum miram, proprii silii negligantur 2 Ergo utrinque multa et gravia mala siliis imminent. Ergo, ete. IV. Facultas divortii in morum cur alionem vergit. i. Quia matrimonium vertit in concubinatum. Quis enim pro palliato concubinatu non haberet matrimonium per unum, duos, tres aut quatuor annos duraturum 2 Porro saevitas divortii eumdem effectum producit; poterit enim matrimonium abrumpi post unum aut quoSdam annoS, ut faeilo perspiciet qui attenderit quanta sit hominis inconstantia. 2. Quia dat locum innumeris eriminibus. Per eam facultatem laxatur habena cupiditatibus et eo facilius adulterio se tradent conjuges, quod matrimonii dissolutionem sperabunt. Dabitu locus innumeris instigationibus, quas hiberet matrimonii indissolubilitas. 3. Quia mulierum communitatem potest inducere. IIane horret natura, hano nemo hodie excusare ausit: attamen uxor si a marito dimittatur, poterit alteri nubere, et ab isto dimissa, ad pri rem redire, et Sic pluries : ita mulier quasi communis erit tribus, quatuor, aut pluribus maritis; ergo, etc. V. Divortium perturbat facem sumiliarum. Matrim nia varias familias inter se coadunant, aliquando lites et inimicitias extinguunt, et nemo ignorat per hujusmodi foedera praecipue efformari et veluti eoustringi vincula paeis et concordiae inter varia ejusdem Societatis membra: porro ex divortio essectus omnino contrarii sequentur; etenim per divortium mulieri pra-rtim infamia luuntur, quae in

70쪽

latam familiam redundat, et hine odia et vindictae privatae orientur, et maxima mala in societatem. IIae e Sunt praeeipua incommoda quae ex facultate di- οrtii sequuntur et pleraque totius societatis bonum respiciunt; ac proinde praevalere debent incommodis peculiaribus , quae ex indissolubilitate aliquando experiri possunt quidam privati, qui per haec inducendi sunt tantum ad matrimonia magis caute et prudenter instituenda . Iline non mirum quod, apud eos etiam populos quibus lex pedimittebat divortium, huic semper inusta sit quaedam ignominia in existimatione communi, ut ex variis historiae

monumentis constat.

T2. Dixi in propositione et i ' Matrimonii praesertim consummati, quia pro eo praecipuo militant rationes allatae. Attamen quaedam respiciunt etiam matrimonium ratum; unde in utroque ad sus naturale indissolubilit tem refert BENEDICTUS XIV, q. 5 6 , n' ad . Dixi 2', Innitittir juri naturali; quae verba in omni theologorum sententia vera sunt, et sufficiunt ad obtinendum Seopum quem praecipuo a nobis intentum diximus.

Ut autem exponamus quousque sint urgenda, seu quatenus indissolubilitas matrimonii praeeepta sit jure naturali, libenter distingueremus inter divortium auctoritate privat h. et auctoritate publiea : prius judicamus juri naturali contrarium, quia tot et tanta sunt illius incommoda, ei tam proxime ex illa facultate semel concessa eoiise Iuuiitur, ut jurinaturali repugnare facile concipere debeat, ut nobis videtur, qui illa omnia perspexerit, et attenderit haec esse inspicieuda moraliter . seu Proui, positis hominibus ut sunt, solent accidere. Quoad Posterius autem, major adest dissicultas, quia concipitur per publicam auctoritatem ita posse restriugi et ordinari divortii facultatem , ut tollantur aut minuantur quaedam ex allatis incommodis et unde non ita aperte auderemus pronuntiare. Caeterum sive indissolubilitas matrimonii dicatur ex jure naturali, sive non, magni non est momenti, clan sit satis aperta lex divina, quae omnes obligat, et de qua nunc dicendum habemus.

Id. PROPOSITIO II. - Matrimonium eae primorea Dei inuitutione est indissolubile. Prob. Ita omnes theologi remoliel. 1' Eae illitis institutionis historia. Genes. II, 18 et seq. Eva formatur ex

ipsomia corpore adami; inde agnoscit Adamus quid Deus