Praelectionum theologicarum compendium ad museum theologiae alumnorum

91쪽

Sd PARS II. DE PROPRIETATIBUS MATRIMONII.

dis, ex Sinod. l. vr, c. Iv, n' 6. Ita demum declarat ipse Benedie-tus XIV, Nestor. t. ii, Const. xxviir, S 58. 2' Ex ratione. Cum privilegium sit in gratiam solius sidelis conversi, ne caelebs manere cogatur, ad hunc sinem obtinendum suisicit ut eo instanti dissolvatur, quo novum luit matrimonium. 8 . II. De casibus in quibtis potest conuersus priuilegio titi. Duficultas praecipua est, utrum, Si altera Pars nolit quidem converti, sed velit habitare pacifice, possit conversus novum inire matrimonium pTres sunt ea de re opiniones. Prima pure et simpliciter affirmat. Secunda pure et simpliciter negat. Tertia varia tempora distinguit et prioribus saeculis non lieehat, quia id versum fuisset in odium religionis et offensionem infirmorum ; ideoque prohibitum erat in eo easu repudium, non quidem praecepto divino, sed humano per S. Paulum lato, per haec

verba, Caeteris ego dico, non Dominias . Posterioribus vero saeculis, licuit ; quia , cum graviora mala metuenda forent ex cohahitatione sidelis cum infideli, quam ex eorum separatione, obligare desiit praeceptum Apostoli.

Inter eas opiniones, secundae standum putamus, saltem generaliter. iv Ex S. Paulo, cujus verba sunt omnino expressa et privilegium non debet extendi ultra verba eoneessionis; porro Apostolus non concedit laenitalem dissoliti ionis , nisi pro easu quo insidelis discedit; ergo ad hunc det,et restringi. 2' Ex INNOCENTIO III, qui ait, cap. citidemus, viri, de Diuortiis e Nunquam ea virente (uxore) licito poterit aliam, etiam ad Mem Christi conuersias , habere, nisi Post eOnperitonem ipsim illa rentiat eohesbitare clam ipso, ctiat etiamsi conis seraticit, non tamen cibaque contumelici Crectionis, vel tit etim pertrahotiad mortale Peccatum. 2' Ex ratione; tunc non applicatur ratio privilegii, nempe ne conversus detrimentum fidei patiatur, aut caelebs remanere cogatur. Isine ita declarasse S. Congregationem Concilii refert BENE Dicae. XIV, de nod. l. XIII. E. VI, ny i.

Dixi saltem generaliter, quia dubium es an apponenda non sit restrictio et scilicet, juxta mullos, si ex Ecelesiae lege, vel ex circumstantiis, illicita fiat eohabitatio fidelis eum infideli, qui non vult converti, eligendo cohabitationem quam interdictam non ignorat, censetur velle discedere. Huic rationi nollemus nimium insistere, quia sequum non videtur ut Ecelesia indirecte essiciat matrimonium dissolvi, ultra ea- sum ah Apostolo assignatum et unde satis erederemus , posita lege Eeclesiae cohabitationem prohibente, dari tantum locum separationi quoad torum et habitationem. 88. III. De interpellatione facienda parti in eli , antequam eoni eratis Mopum ineat matrimonium. IIaec statui Possunt, inhaerendo potissimum doctrinae BENEDicae t XIV. i'. Regulariter necessaria est interpellatior ita deeidit S. Congregatio apud BENEDicru M XIV, q. 2hi; et reipsa, ut ipse observat deS I. l. xIII, C. xxi, ny si, si Conversus non Pouit novum inire matrimonium , quando alter converti aut pacifice cohabitare consentit,

prius illud debet inquirere.2'. Si illa interpellatio sit moraliter impossibilis, omitti potest, Diuiliam by Cooste

92쪽

CAP. III. DE INDISSOL. MATR. QUOAD VINCULUM. SSsaltem cum dispensatione S. Pontificis. Nam i. alioquin saepe vanum esset privilegium ab Apostolo concessum; pars enim infidelis posset illud inutile reddere, et sic alterum denuo ad infidelitatem pertrahere. 2. Reipsa dispensarunt plures SS. Pontisces, non quidem solvendo matrimonium, ait BENEDICTUs XIV, de S IOd. l. xiir, C. Lxr, n' si, Sed interpretando jus divinum , et declaraudo tunc locum habere privilegium Apostoli. Ita inter alios GREoo Rics XIII. ibid. et ipse BENED1e- Ttis XIV, Bullar. t. i, Cotist hvr I. Ea ratione declararunt etiam matrimonium initum subsistere, licet postea comperiretur partem insidelem fuisse legitime a respondendo impeditam, imo et sacris initiatam et quia semel applicatum privilegium postea cessare non debet. Dixi saltem eum dispenstitione S. Pontis a. Multi putant eam non requiri; alii requirunt, quia S. Pontificis est declarare quandonam obligare desinat jus divinum et huic sententiae adhaesit S. Congregatio, an . i 22. vid. BENEDicT. XIV, de Srn. l. vr, c. 1T, I d. Et ipse statuit postea ut interpellatio non omitteretur absque auctoritate S. Pontificis. Bullar. t. II, C. xxxvIII.

a'. Si infidelis interpellatus moras nectat, aliquandiu exspectandum erit; sed elapso termino, conversus poterit ulterius progredi, quia non debet privilegio suo frustrari. 8s. IV. De variis ab infideli conuerso serpandis, quando muli uti suo priuilegio. Quaedam breviter observare satis erit. 1'. Sententia judicis absolute necessaria non est, cum nec a S. Paulo, nec ab ullo jure, nec vulgo ab auctoribus exigatur. Attamen multo melius et tutius est, ut nihil fiat inconsulto episcopo.2'. Si infidelis plures uxores habeat, eum prima solum, ex dictis , Sit vera uxor, ei soli adhaerendum, quando vult converti aut cohabitare paeisee ; si vero nolit, poterit retineri una ex aliis, sed iterandum erit matrimonium. Nid. Benedict. XIV, de S n. l. xi , c. xxi, ny a et

a'. Iudaeus conversus, ut varias ambages vitaret, non posset uxori dare libellum repudii, more Iiulateo et hunc detestabilem abusum, ut voeat BENEDrmus XIV, de 'nod. l. vi. c. iv, ny 6, ipse proscripsit,an. ii. 8, Bullam t. II, C. xxxviii. Illud revera saperet Iudaicam superstitionem.

S d. In mamrimonitim dissoluet sonit ser Professionem

relisi am, Seu per Borum Solemne castitatis. so. Ut ea quotio accurate Solvatur, o l. V quaestionem non institui de matrimonio consummato Christianorum et agnoscunt omnes non dissolvi per profeSsionem religiosam. t. 2' agi tantum de professione solemni, Seu de voto solemni castitatis : agnoscunt omnes, et pluries deelar

93쪽

86 Pos II. DE PROPRIETATIBUS MATRIMONII.

tum est in Jure canonim, non dissolvi matrimonium per

professionem Votorum Simplicium. . t. a' duplicem hic adesse controversiam: an matrimonium vere solvatur; quo jure id fiat. Matrimonium dissolvi negant Protestantes, votis religionis infensi: iisse adjunxerunt ultimis temporibus non pauci Iansentani, qui contendunt Concilii Tridentini decretum adversari Seripturae et traditioni. ouo jure dissolvatur, non concordant auctores : alii dissolutionem referunt ad sus naturale, alii ad sus divinum, alii ad jus ecclesiasticum. Cum autem posterior haec controversia accurate investigari vix possit, nisi prius expositum fuerit in quo praeelse consistat Solemnitas voti, et quo Jure dirimat matrimonium ineundum, ideo hujus solutionem disseremus usque dum agamus de Impedimento Noti.llis praemissis, Sit

PROPOSITIO. - Ictfrimonii rati, non consti Osi, Bincvltim dissolaitur Per solemnem relistionis Pro esSionem ulterius co Astissum. Prob. io. Ex desinitione Concilii Tridentini, quae sane sufficiet ei qui auctoritatem Ecclesiae, ut par eSt, reveretur; Sem. XXIv, can. VI : Si quis dixerit matrimoniummium, non conSummαltimi, Per Solemnem relictionis FO- fessionem osterius conjusttim non dirimi, Omlhema fit. 2'. Ex praxi Ecclesiae. Certum est saltem a XII speculo talem esse Ecclesiae praxim : id constat tum ex decisioni hus SS. Pontificum ALExhNDRI III, an . si 8o, INNOCENTII III, an . illio, tum ex 'onsensu MVerSariorum et porro

ex illa praxi invictu adstruitur nostra propositio : hie enim applicari possunt duo illa S. Augustini axiomata, ab omnibus eatholicis Doctoribus semper admiSSa : primum, Ouae sunt contra filem Bel honum vitam Ecclesia nees

eii, nec Probcti, Nec lacet. u. LV, al. CXIX, αd ARDr. e. XIX, n' asi; ereth in sententia adversariorum, esset haec praxis contra fidem et contra bonos mores. Secundum ,

od tinii erio per orbem frequentat Melasia, quin ita faciendum Sil dispula re, imolantissimae insaniae rat. D.

94쪽

CAP. III. DE IN DISSOL. MATR. QUOAD VINCULUM. SI

LIV, ul. CXVIII, cic An. n' 6. Nihil apertius desiderari potest.

si . Quomodo concilietur haec propositio eum lege indissolubilitatis matrimonii supra stabilita elucidari poterit ex iis quae dicemus, quando expendemus quo jure locum habeat dissolutio in casu de quo nunc agimus (ii' i523. In praesenti superest ut proponamus quasdam regulas ad praxim spectantes et quae eaeterum apud nos raro applicaudae erunt, tum quia in foro civili non admittitur vis illa proses ionis religiosae, tum quia non dantiar, aut sallem pauca dantur vota solemnia, ut vide

bimus ulli de Impedimento aesti (n' i5 a J.

I. Quoto tempore dissolui possit matrimonium. i' ALETANDER III , east.. ET Publico, vir, de Convers. coestruct tortim, eam cautionem a muliere exigendam praeseribit, Ut rei ad religionem transire, mel ad vi- iam Suram redire intra ortim mensium spolium debeat. Quamvis illa dispositio pro casu tantum peculiari lata fuerit, attamen tauquam regula generalis admissa suit, eum nil aliud in jure ea de re statutum fuerit, ut advertit GinrRT. t. iir, p. Iasi. Unde, juxta omnes auetores, Perillos duos menses, potest qui de religione amplectenda meditatur, debitum negare.

2- Elapso bimestri, nee consummato matrimonio : poterit adhuc unus e coiijugibus valide religionem ingredi, quia semper subsistit privilegium professioni religiosae concessum. Imo probabilius videtur posse licite: nam fieri potest ut non peccaverit non utendo matrimonio; et etiamsi peccavisset, non ideo jus suum amisit et ergo tenetur quidem non amplius disserre, ne injuriam protrahat, sed potest statim monasterium ingredi.s 2. II. Queste matrimonium dissolis possit per professionem religio-mm. De duobus easibus moveri potest dissicultas. i' De motrimonio Post fornicationem eontroeto. Quidam astirmaut

habendum esse ut eousummatum, quia conjuges essecti sunt uva caro. Attamen communius negant, quia Prius est existere matrimonium , quam consummari. 2' De motrimonio eae mi mel metu constimmolo. IIaee duo statui possunt. i. Iuxta communem et certam theologorum opinionem, matrimonium in tali casu non dissolvetur, quia Ust vere eonSummatum.

Utrum vero licite possit pars oppressa religionem ingredi, renuente altera , xidetur distinguendum. vel vis illata fuit per spatium temporis concessi ad deliberandum, vel postea. Si i', ordinario ingredi poterit. Etenim certum est ipsi irrogatam fuisse gravem injuriam; porro oppressor injuriam reparare ne piit, nisi haec saeuitas alteri competat. nec debet vis illi patroeinari. Dixi ordinorie, quia aliquando fieri potest ut alia de eausa religionem ingredi prohibeatur, v. g. si nata sit proles quae illius ope indigeat ad suam educationem. Si 2', id est, si post bimestre, tunc non videtur posse ingredi, quia, elapso bimestri, nouamplius jus habet negandi debitum; sicque conjux non facit ipsi injuriam, si vi copulam extorqueat e potest peccare in modo , sed non quoad substantiam. Dis ita Coos e

95쪽

SS PARS II. DE PROPRIETATIBUS MATRIMONII.

s 3. Certum est dissolvi non posse matrimonium con- Summatum , saltem sidelium : eSi enim omnino indissolubile , nec quidquam asserri potest in gratiam talis facultatis. Dixi sollem scelium, quia disputant theologi , ut jam

diximus (n' IS , an S. Pontifex possit dissolvere matrimonium conSummatum insidelium. Quaestio est igitur de

matrimonio rum.

Prima οpinio, quam plures et praecipue antiqui Doet res amplexi sunt, et quam teneri communiter a theologis testatur Sancheg, denegat hanc potestatem S. Ponti ei. Prob. Cum matrimonii etiam rati indissolubilitas sit ex jure divino, imo aliquatenus et naturali, S. Pontifex in ea dispensare nequit, nisi constet hanc ei facultatem suisse

conereSam : atqui hoc nullatenus potest probari. 1' Non ex Scriptura et nihil in ea reperitur. Si autem dicatur comprehendi Sub iis verbis, Ouodcumque SolaeriS, etc., eur ergo non applicatur matrimonio consummato p 2' Non

ex traditione. Nihil in SS. Patribus aut Conciliis reperire est quod hanc lacultatem innuat : afferri potest solum praxis plurium SS. Ponti cum ; atqui haec nihil probat et s. quia non incipit nisi a Martino V, initio saeculi xv.

Porro quis credat nunquam sededisse antea oee ionem

utendi hue saeuitate, si fuisset concessa Quomodo dicetur Ecclesiae necessaria potestas, quam per quatuordecim Saecula non exercuit 3 2. Quia etiam a tempore Martini V, multum abest quin SS. Pontifices fuerint ea de re unanimes ; multi enim dispensare renuerunt, existimemtes hoc non esse in Sua potestate. Curetur inter alios Innocentius VIII, Adrianus VI, ete. 3' Non ex ratione. Ratio enim silet circa ea quae pendent a libera Dei voluntate. Aliunde nihil deduel potest ex eo quod esset valde utilis ea facultas; nam non minus utilis esset potestas disso vendi matrimonium consummatum ; et tamen eam non habet Eeelesia. Ergo, ete.

96쪽

CAP. III. DE DISSOL. MATRIM. PUOAD VINCULUM. 8ssa. Secunda opinio hane facultatem tribuit. Ita caninnistae lard omnes, et plurimi hodie theologi.

Prob. Illa sententia tenenda est, quae nec Scripturae, nee traditioni repugnans, certo deducitur ex praxi SS. Ponti eum: atqui haec sententia 1' non adversatur Scripturae : agitur ibi praecipue de matrimonio consummato ;ergo non mirum quod ratum solvatur gravi de causa, praeSertim eum tune non potestate humana, sed divinitus neessa dissolvatur. 2' Non traditioni adversatur; non

illius testimoniis, de quibus idem diei potest ac de Seriptura; non illius silentio et prioribus saeculis rarisSimae erant dispensationes circa matrimonium; ergo non mirum inauditam fuisse dispensationem longe majoris momenti. et quae graviorem causam requirit. Insuper in rebus hujusmodi non omnia seriptis mandari solent quae eveniunt. 3' Deducitur ex praxi SS. Pontificum. A Ma tino V saltem usque ad nos, ex at Series multorum Pontisicum , inter quos non pauci, tum doctrina, tum sanctitate insignes, qui has dispensationes concesserunt: id testatur BENEDicetus XIV, q. sid6, n' 26, qui MSerit hodie haberi ut certum, neque de hoe ullam in praxi moveri disputationem; et postea ipse S. Pontifex creatus ordinavit formam procedendi quoad hujusmodi dispen- Sutionum petitiones, quae 86 e Porrisi Solent. Bullar. t. I, CORSt. xxxII, S i5. Tandem reserunt nostris temporibus ea potestate pluries usum esse Pium VII. Atqui ex illa praxi, ete. Quis enim sibi persuadeat tot et tantos Pontinere hane sibi tribuisse facultatem, Si non competeret, et sie adulteria permisisse 2 Certe debuerunt mature expendere an ipsis competeret, antequam ea uterentur. Saltem in dubio stat praesumptio pro superiore, praesertim si agatur de SS. Pontificibus, quibus speciali modo assistit Spiritus Sanctus in Ecclesiae regimine, et ad quos interpretari jus divinum pertinet. Ergo, ete. Caeterum cum dissolvant vinculum professionis religiosae, mirum non est quod solvant vinculum matrimonii rati, quod est m

niis strictum. Ilaee sunt praeeipua utriusque opinionis argumenta: n

97쪽

so PARs TI. DE PROPRIETATIBUS MATRIMONII.

his sumeiat annotare admittendam esse poSteriorem opinionem ab iis omnibus qui dissolutionem matrimoini per professionem religiosam referunt ad sus ecclesiasticum; de quo postea. Caeterum se rus profecto erit in praxi qui, casu obveniente, existimaverit Sibi fas esse uti S. Pontificis concessione.

AET. 2. De dissolutione matrimonii qtiood fortim et habitationem. s5. Necessariam esse regulariter conjugum cohabitationem agnoseunt omnes: illud indicat ipsa matrimonii institutio et Aelinquet homo Patrem et matrem, et Mhoerebit ori suae; illud etiam exigit tum debitum conjugale mutuo reddendum , tum prolis educatio, ad quam uterque comm eoncurrere debet. Idem Sancit Codex civilis, art.2id : a La lamme est obligee d'habiter avec te mari, et is de te future partout ou il juge a propos de resider; leti mari est oblige de la recevvir. v Tota quaestio est, an et quatenus possit tolli, aut suspendi haec cohabitationis obligatio. Puod ut evolvamus , a ' expendemus an aliquando liceat separatio; 2' agemus de variis causis separationis ex sure canonico; a' de causis septa attonis ex Jure civili. S s. In aliqtiando liceat se ratio inter conjustes.s6. Negaverunt plures Lutherani posse matrimonium, durante vinculo , dissolvi quoad torum et habitationem et contendunt opus non esse separatione Simplici, eo quod magis expediat integra dissolutio, quae remedium emcacius praebet variis malis. Contra illos sit PROPOSITIO. - CONUUJeS POSStint, certis de ratiSis, quouilfortim et Acthitationem S umri. Prob. I' Eae Scriptum. Iam attulimus textum S. Matthaei, ex quo vulgo dedueitur licitam esSe separationem , ex causa adulterii. Cur autem Christus hanc unicam causam MSignanS, non ideo exeludat alias, sam diximus

98쪽

CAP. III. DE DISSOL. MATRIM. QUOAD TORUM. si

rit domum. Bel si citres ... sttit tiaeOrem . . . Proster Nomen

metim, centi hum cccmiet. Ergo aliquando licet, imo expedit separari ab uxore. 2. Quando Christus ait, mith. TvIII, s : Si Omlas tutis Arunsiligat M, ertic rem, adnotarunt SS. Patres dimittendm esse etiam eliarissimos, ut parentes, silioS, uxorem, quando ruinae nobis occasio efficiuntur.

2 constanti et se elim, Ecclesiae Dictaei, quam sanxit Concilium Tridentinum, Sess. xxiv, ean. 8 : Sih quis dixerit Ecelesiam errare, eum οb multas enumsis Separationem inter Conjuges quoad rerum, seu qumdo habitationem , ad certum incertumve tempus fieri posseis decernit, anathema Sit. v S 2. De Boriis causis Separationis eae jure cononico.s T. Quatuor praecipuae aSSignari possunt: s' grave d mmentum eorporale, 2' aut spirituale; δ' adulterium; ' professio religiosa vel susceptio ordinis meri. De duabus primis nulla est difficultas : earum fundamentum est quod conjuges non censeantur voluisse se obligare ad cohabitationem cum tanto incommodo. Priοr speciatim locum habet in casu immoderatae saevitiae, prout expressh admittit INNOCENTius III, cap. Litter , XIII, de Restitui. moliator. . in fine. Quidiim contenderunt rem non posse allegari a marito, ut uxorem dimittat, quia ipsius est eam corrigere et verum jura sunt recipr a et aliquando ex parte uxoris maritus timendum habere potest. Quandonam autem satis gravis reputanda sit saevities, diludieandum ex circumstantiis, habita ratione qualitatis personarum. Sed invigilare detrent pastores et confessarii ne citius et facilius, ob leves et transitorias discordias, ad separationem deveniatur. Posterior locum habet, quando unus e conjugibus des rit veram fidem et alterum conatur pertrahere ad infidelitatem , vel haereSim, vel si inducat ad peccatum quod vix cohabitando vitari possit, etc. Sed hie etiam maxima prudentili opus esse facile intelligitur.

99쪽

22 PABs II. DE PROPRIETATIBUS MATRIMONII.

Dicendum ergo superest de duabus postremis causis.s8. I. DE ADULTERIO.-Ηaec Sureiciant. I' Per fornieationem, de qua loquitur Christus, ex antiquis versionibus et ex Patrum communiori interpretatione, intelligi debet solum adulterium : quo nomine tamen designatur quodcumque commercium carnale; sed requiritur ut sit completum

et consummatum.

2' Ius separationis ad utrumque conjugem pertinet. Agnoscunt omnes tanquam certissimum parem eSSe utri-uSque conjugis sub eo respectu conditionem : et revera S. PAULUS, I Cor. vII, 3, d, eodem prorsus modo loquitur de utriusque juribus, et ita semper intellexit Ecclesia.3' Ius separationis nou datur per adulterium in quatuor casibuS. i. Si adulleritim fuerit lantum materiale, et non formmale : v. g. Si quis credens conjugem mortuum, alii nupserit, etc.

2. Si tilemve sit adulter. Iti supponit ALEXANDER III, p. Son emit, Iv, et eap. eae Litteris, v, de Disortiis. Quamvis enim majus erimen sit adulterium uxoris, adest eadem injuria quoad substantiam, ac proinde sit compensatio.

a. Si Bir isse uxorem proslilverit: ut enim ait I vo-CENTIUS III, cap. Discretionem. Iv, de EO qtii cosnovit, Adulterium non potest ei objicere, qui eam adulteron miradidit. Requiritur tamen ut possit censeri vere cauSaadulterii, nee su icit ut aliquam indirectam occasionem praebuerit. d. Si a steritim eoqnilum secum Itierit reconcillatis. Illud adeo verum est, ut si pars quae condonavit poStea ipsa in adulterium Iaberetur, dimitti striete posset, quia reS per reconciliationem: omnino restitutae fuerunt in pristinum statum : attamen charitas postularet ut, niterius benignitatem experta, et ipsa benignh remitteret. Illa reconelliatio fieri potest vel e resSe, per eondonationem et vel liacite, v. g. per usum matrimonii; Sed requiritur ut condonans notitiam habeat adulterii, et libero

condonet.

100쪽

CAP. III. DE DISSOL. MATRIM. QUOAD TORUM. sad' An vir non solum possit, sed teneatur uxorem adulteram dimittere, non omnino constat. Admissum videtur ah omnibus aliquando teneri, aliquando non teneri. Obligatio, quando adest, provenit e ratione correctionis fraternae, et scandali vitandi et quae duo attendenda sunt, ut judicium feratur in casibus peculiaribus : porro his attentis , Satis raro eveniet, ut putamus, virum teneri ad uxorem adulteram dimittendam. Minus adhuc stricta est in uxore obligatio dimittendi maritum, quia non eSt marito Superior, nec censetur approbare illius adulterium, quamvis non dimittat. Si tamen ex separatione correctionem viri speraret, deberet eam petere.ss. II. DE PRοFESSIONE RELIGIOSA, vel SUSCEPTIONE ORDINIS SACRI . - i' Non licet sine consensu compartis ingredi religionem nisi in duobus casibus et s. ante matrimonium conSummatum, quando agitur de religione in qua emittuntur vota solemnia, secundum ea quae diximus supra (n' so : 2. etiam poSt matrimonium consummatum, quando altera pars adulterium commisit; quia id est adulterio proprium ut sit causa separationis perpetua, nee teneatur pars innocens alteram partem, licet reSipiscentem, ad se revocare. EAtra hos rasus, non lieet, et professio esset invalida, possetque pars religionem ingressa ab altera revocari. 2' Non liceret recipere ordines saeros sine consensu uxoris, nisi in secundo casu mox allato et imo in eo ipso caSu, magna opus esset prudentia, tum ob quamdam indecentiam, tum ob metum seandali et variorum incommodorum.

3' Ex mutuo consensu licet conjugi ingredi religionem , etiam post matrimonium consummatum. Sed tune regulariter requiritur ut alter quoque eomux coenobium ingrediatur, et in eo regularem professionem emittat. Ita pluries praeseribitur in jure canonico. Dixi tamen requiariter, quia s. Si conjux sit provectae aetatis, et ab omni incontinentiae suspicione immunis, ipsi permitti poterit ut inter speculares versetur, modo castitatis voto simpliei se adstringat. 2. Si conjux in sae-