장음표시 사용
121쪽
vissimis in iis dispensandi, sevi aliquando Papaeensetur Episcopis dare is cultatem dispensandi in jure communi, ac lege Pontificia, ut mox dicetur. Quando autem Papa dispensat in voto, non dispensat in jure naturali; quia facere non potest, ut stante voto non detur obligatio, sed dispensat in actu, quo quis vovit quique est veluti lex privata cumque moraliter tollit. - Quaestio igitur solum superest, quis dispensare possit in lege humana 3 mi p0Gx Ad quam respond. Dispensare posse ipsum legislatorem, ejusque supe R 'Pςny- ς 3 morem & sue Orem , eosque omnes, quibus hi potestatem dispensandi delegant. Unde sequitur, dispensare posse Papam in omnibus legibus ecclesiasticis, etiam a Concilio generali latis : Episcopum in constitutio. nibus synodi dioece nete: non tamen Archi. Episcopum in legibus Concilii provincialis, quia non sunt latae a solo Archi . Episcopo, sed a Concilio provinciali, illius superiore- . IR
An Episcopus dispensare possit in lege Pontificia Τ
Dotissimum autem disputatur, an Episcopus, vel alius Praelatus dispen. sare possit in lege Pontificia Rationes dubitandi sunt r. quia c. nuper 29. de fient. excomm. Innoc. III. reseripsit Episcopo Uratis Iaviensi rQuando conditor Canonis excommunieationis aDolutionem sibi jecialiter non retinuit, eo ipse concessisse videri facultatem aliis relaxandi. Ergo idem dicendum de legibus, quando Papa dispensationem sibi non reserUaVit.
2. Quia Episeopus potest in sua Dioecesi, quod Pontifex in tota Eeclesia. 3, Quia e stat ex praxi, quod Episcopi passim dispensent. In
observatione sestorum, jejuniorum &c. . Quia sine hac potestate Episcopi non possent recte gubernare suas Diaece ses, ac subditorum necessitatibus consulere. s. Sed dicendum, quod in legibus Ecclesiae universalibus Episcopi diis Episcopus spensare non possint, extra calus, tacite vel expresse ipsa permissos. di εδε' ς Ratio est: quia inferior non potest tollere aut mutare legem superioris.. p is R*R Oniant. a. ne Romani de is tolleret autem, saltem partialiter & muta
ses.. Neque dissicilis est responsio ad argumenta contraria. Ad i. Abso.
Iulio a censura non reservata, non prohibetur a lege: adeoque per absolutionem nullum jus violaturo Per dispensationem autem violatu jus superi OriS-- Ad a. Axioma illud non est universaliter verum, sed tunc tantum, quando dispositio Epistopi non est contra jus commune, aut constitutiones sedis Apostolicae, vel pro casibus, in quibus Ponti sex tacite vel ex. presse
122쪽
non potest canonigare Sanetos, confirmare ordines Religiosos, definire articulos fidei Sc. . Ad a. Potestatem dispensandi in jejuniis & festis, eum sint casus De- uouentes, habent in seriores Praelati ex tacita concessione Pontificis, ut conis suetudo declarat, vicujus Episcopus & ejus Vicarius, item capitulum sede Maeante, atque Prauati, potestatem quasi Episcopalem in suo territorio exercentes dispensant etiam in imped:mentis impedientibus matrimonii, quae sunt juris ecclesiastici. . . Ad 4. Est eadem responsio: Nam ut necessitati fidelium consulatur, suffeti, Episcopos habere facultatem dispensandi incertis casibus & cidi. cumstantiis ex tacita vel expressa concessione sedis Apostolicae. Sed Ouaeres r. Quando Episcopis & Praelatis inserioribus censeatur esse Rconcessa potestas dispensandi in lege Ponti sieta Resp. I. In casibus see. quenter occurrentibus in aliqua materia et ut de Observatione seitorum sis,& jejuniorum diximus, quia nimis dissicile esset fidelibur, in hir lamper eonehil uti,
2. Quando in casu extraordinario urget necessitas dispensandi, oc pe quentibus. riculum est in mora, neque ad superiorem facile recurri potest idi tunc enim necessariis.
censetur inseriori concessa facultas dispensandi: cum hoc suave Ecclesiae regimen exigat. Unde plures gravissimi DD. cenisnt, posse Episcopum dispensare etiam in voto persectae castitatis, aut ingrediendi Religionem, alias Papae reservatis, in casu extraordinario gravissimae & urgentissimae muta, ubi di mellis erit recursus ad Papam, & in mora periculum. Imo pro tali casu non videri reservatum Pontifici; probabilius tamen Religio. sos , etiam mendicantes, neque pro tali casu dispensare in eo posse. Aliud erit, si emissum esset votum castitatis non persectae. 3. Si materia est levis, & lex non obligat sub mortali. Haee enim lavlburit minora cum ipsa jurisdictione conceri esse praesumuntur. 4. Cum dubium est , an casus indigeat disipenlatione: tunc enim vel dubit, . nulla requiritur, vel lassicit dispensatio Episcopi. s. Si consuetudine sit praescripta saeuitas dispensandi in lege iuperio. consuetu. ris nam consuetudo legitime praestri pia conseri iurisdictionem. dine. 6. Cum in lege dicitur, dispensari posse. Hoc enim intelligendum est de Episeopis & inferioribus Praelatis.' Si habeatur ex speciali privilegio. Sie aliqui Episcopi Germaniae prirllula. a sede Apostolim varia obtinent privilegia, singulis quadrienniis vel quinisu uenniis petenda ac renovanda; e g. ut tanquam delegati ladis Aposto.
licae pro utroque soro dispensare possint cum pauperibur in tertii; ve
123쪽
quarto gradu consanguinitatis & assinitatis in ordine ad contrahendum matrimonium, aut permanendum in jam contracto ; dispensare item in impedimento publicae honestatis, orto ex sponsalibus de futuror in impedimento criminis, si neuter conjugum machinatua est in mortem: in amisso jure petendi debitum Sc. Quandoque etiam jus ipsum dat nominatim Episcopis potestatem dispentandi. Sic cone. I rident. sest. 24. cap. 6. de Re Orm Episcopis amispiam dat potestatem in irregularitatibus ommbus γ Ausipensionibus, ex delicto occulto provenientibus; excepta ea, qua oritur ex homicidio Golantario γ exceptis actis, deductis ad forum contentiosium. Item potestatem in foro conscientiae per se vel per Uicarium, ad id specialiter deputandum , subditos suos absolvendi a quibusculi e castolis occultis, etiam sedi Apostolica reservatis. In specie autem quoad casus sibi permissos in lege etiam Pontifieia dispensare possunt non tantum Episcopi, sed etiam Legati Amsitati cum habitantibus in sua provincia, capitulum sede vaeante, Praelati haben- Θ tes jurisdictionem quasi Episcopalem, & Pralati regulares cum suis Reli. giosis, saltem si sint exempti, quia obtinent iurisdictionem quasi Episco. palem. Imo in quibusdam casibus etiam Parorei, saltem ex consuetudiisne, uti in jejunio quoad personas particulares, quoad laborem servilem die festo.&e. peris tamen Parochi jurisdictionem non habent pro soro existerno. Neque tantum cum incolis, sed etiam vagis potest superior loci dispensare ; Arelit. Episcopi autem non possunt dispensare cum subditis morum sta Traga neorum , saltem extra suam propriam Dioecelin; quia extra adlualem visitationem non habent in eos jurisdictionem, nili in causa appellationis. Imo etiam in actuali insitatione habere Archi . Episcopum jus absolvendi iubditos fui sustraganei, non autem eum eis dispensandi, docet Suarcet cum auis. De peregrinis dubium est, an Episcopus cum eis dispensare possit; probabilius potest cum illis dispensare fallem quoalconstitutiones particulares suae Dioecesis., 3 I. U.
An quis secum ipso dispensare possit l
i: Ratio dubitandi est, quia dispensatio est actus jurisdietionis, nemo amtem, proprie loquyndo, habet in se ipsum jurisdictionem, in voto quae tantum in subditos exercetur. Et hinc superior non potest se ipsum . absit Uere a censuras Vol aliis pamis & inhabilitatibus. Deinde de iusto Eanonico nemo m ea se ipsum iugit: rem benesiuio 2 & de jure civili tutor
. Dicendum, . quod superior etiam secum ipso possit dispensare, vel in.: recte, quatenus e. g. cum tota Diaeca dispensat in jejunio , vel alters de
124쪽
legando potestatem dispensandi, e. g. consessario; scute. g. ripa suo eum ἰρὸν Confossario dat iurisdictionem in seipsum : vel etiam probabilius dirictetest di1pea. se ipsum eximendo a lege. Ratio est, quia ex una parte Praelatus non rue. debet esse deterioris conditionis, quam subditi: ex altera vero parte dispensatio est actus juris dictionis voluntariae, quae non semper requirit distinctionem personarum: & dum superiore. g. Papa ipsi dedit potestatem dispensandi, censetur etiam illam concessse quoad se ipsum. Imo tunc dispensatio potius ipsi Papae adscribenda est. Neque obsat, quod nemo se ipsum absolverepc siit a eensura : quia re. haec absolutio fit per sententiam judicialem, quam nemo in se ipsum ferre Non me potest. Quo ad alias poenas, s per sententiam sint in ipsum latae, non po t 'P 'test secum dispentare. Econtra quoad poenas, quas ipso jure ineurrit, potest secum ipso, sicut cLm aliis dispensare, ut docet P. Schmal 2gr. de
Quod autem nereo possit se ipsum instituere in beneficio eeeIesiasti. Aut insti co, specialiter pro illa materia benesciali statutum est ; quia turpe vide. Rς ς tur, & vel avaritiam, vel ambitioneni sapere, si praelatus sbi ipsi henes eium ecclesiasticum conserat, vel voto suo se ipsum eligat. Aliter se habet in electione Imperatoris, ubi Eleeter voto suo se ipsum potest eIi- , gere. Et Praelatus ecclesiasticus coneedens subditis indulgentias, censetur etiam sbi ipsi illas concedere. Unde retorquetur Similiter, ne tutor in rem suam author fiat, specialiter statutum est,& merito , quia alias pupillus periculum incurreret damni in bonis suis.
Caeterum cum dicimus, Prae latum posse secum ipso dispensare, id non intelligimus de iuremo Praelato , seu de Papa: nam hic non potest secum ipso dispensare: non in lege naturali vel divina, ut per se patet: sed neque in lege humana, quia illa non obligatur. Propter quam rationem , neque Prasatus inferior potest secum ipso dispensare in lege sua propria, vel sui antecessoris; quia videlicet iis non obligatur. Igitur tota quaestio
recidit ad casum, quo Praelatur habet potesatem dispensandi in lege superioris, e. g. Episcopus in lege summi Pontificis. g. UI.
An Praelatus post; dispensare sne eausa
Desp. a. Legislator in lege sua propria obsque causa dispensare potest ra. Dalide, non tamen licite. Qu id volide possit, ratio est, quia eadem IR .i ge pro potestate, qua legem tulit, potest ill3m vel ex integro, vel ex parte rur. I 'su, tollere; cum legis existentia ab ipsus Voluntate dependeat: conse- sine eius. quenter potest etiam, quod lubet, ab ea ezitaere. Quod autem licite non
125쪽
inn tamen possi sne Justa caussa dispensere , ratio est, quia est per se in deeens & im-ὲitate. pradens, aliquem line causa a rationabili lege eximere: dum si e Princeps inaequalitatem facienda vitium acceptionis personarum incurrit, & Occa. sionem praebet querelis eorum, qui soli portare debent onera, alijs sine causa exemptis. Neque dicas, quod lex dependeat a voluntate legislatoris; nam ita ab ea dependet, ut tamen teneatur prudenter uti sua potestate. Hine Tridentinum seli et . c. s. de Reform. matrim. ait: In matrimoniis contrabentis vel nulla omnino detur diapenotio, vel raro, idque ex causa S gratis con edatur. H Aecumlo gradu nunquum di pensetur, nisi inter magnos Principes, S ob publicam causiam. Sess. et cap. I 8. de Resor m. Uero universim in dispensationibus justam causam requirit. Sic enim loquitur: Sciant universi, Horatissimos omnes exacte ab omnibus, S 'oad ejus seri pote-vit imultincte obstrualidos. Quod si urgens, justaque ratio, S mrior quandoque titilitas postulaverint, cum aliquidus dispensandum ese, id causa cognita, ac si rima
maturitate, atqtae gratis a quibuscunque, ad quos dispensatio periinebis, erit prae standum, aliterque jacta dispessatio subreptilia censeatur. Sed neque aliquid probant, quae contra objici solent: nam legislator nequidem ferre legem potest sine causa boni communis. Et quamvis Princeps remittere alicui possit tributa absque causa, tune tamen se habet instar personae privatae: in dispensationa vero agit personam publieam: Licet autem in petendis dispensationibus non semper assignetur causa, non tamen sine causa conceduntur: qualis e. g. sunt merita
erga Ecclesiam, vel praeterita, vel sutura, & exinde speranda. Notant tamen DD. quod si legislator in lege propria sine justa causa dispenset, secluso scandalo, & notabili damno aliorum, solum committat pcccatum veniale: eo quod non videatur gravis deformitas in eo, quod pars se, non conformet toti. Hinc quando Trident. l. cit. graviter prohibet dispensationem sine causta, eamque pro subreptilia vult censeri, intelli.
gendum id est pro casu , quo gravis inordinatio, & publici boni damnum
ex dispensatione Oritur. 1 . Resip. jam a. Inserior in lege superioris noe valide nee licite dispen. In lege vero sat absque justa causa, quia superior non potest censeri dare facultatem luperioris dispensandi sine rationabili causa. Consequenter d. spensans egrediens neque V limites suae potestatis nulliter agit c. cum dileua a a. de rescripti γ ι. diligeni si ter s. J. mandati. Ciserum jultae cauis dispensandi censentur, necessitas, utilitas, pietas, misericordia, sequitas, gratitudo, &c. Censent autem D D. Valide
S licite dispensari, modo dispensans rationem vere probabilem de iussicientia & justitia causae habeat: subditum autem, qui hona fide proponit causas dispensandi, posse ella securum de obtenta dispensatione. Licet alias Diqili od by Cooste.
126쪽
alias dispensationes , utpote vulnera legum, snt strictae interpretationis, nec extendendae , nisi ad accessoria & insepara hi liter connexa. Ipsa tamen potestas dispensandi dicitur esse amplae interpretationis: unde dispensatio in dubio censetur valida S licita , possuntque ii, qui habent potestatem dispensandi ordinariam, eam alteri delegare. Quaeros t. Quaenam in specie sint causae justae, dispensandi in impe- is.
dimentis matrimonii R. I. Evitatio peccati, scandali, infamiae, gravis Causae di inimicitiae. 2. Desectus dotis competentis ut non possit nubere extra. spem304 .neo aequalis conditionis: aut si Demina a 4. annorum alium virum paris mconditionis non inveniat. 3. Angustia loci; si vere omnes sint consan. gilinei aut amnes. 4 Conservatio familiae illustris, aut honorum in lamilia magnatum. Item dignitas personarum, ac nohilitas, vel excellentia ossiciorum. s. Praeclara merita in Eccletiam, etiam lantum consangui. neorum , vel intercedentis pro obtinenda dispensatione. Tridentinum tamen decernit , in contrabeηdis matrimoniis vel nuila omnino detur dist en- fatis, vel rare, idque ex causia , θ' g= otis. Quaeres et . Quaenam causae dispensandi in voto castitatis aut Religio. is nis Τ i. Periculum valde magnum incontinentiae, seu frequentia lap-In voto.sus carnalis. 2. Dillieultas valde notabilis exequendi votum. 3. Majus bonum publicum , quod speratur ex nu Pilia, e . g. ad pacem publicam, ad conservandam familiam valde illustrem, vel ad avertendum grave malum propriae domus. 4. CesIatio causae, propter quam Uovilli. E. g. vovisti eastitatem ex spe ingrediendi religionem : nunc autem non potes impetrare susceptionem. s. Quando supervenit dubium, an materia
voti non si tacta inutilis, mala, aut majoris boni impeditiva. 6. Si metu, etiam levi, aut dolo est extortum. 7. Si dubites, an satis deli- herate sit emissum.
I. VII. De Cessatione Dispensationis. Quaeritur, quando & quomodo dispensatio, legitime lacta, cesset 11.
Resp. Cessat per revocationem dispensantis, aut ejus superioris ac Cessat re. Recesilaris, item per lapsum temporia praefixi, ac per cessationem causae VUL tione, finalis adaequatae. Hinc dispensatus in jejunio praecise propter morbum, eo cessante rursus subjectus est legi communi. Unde etiam eεssat, ces ς' μ' ς' sante quacunque causa , cui dispensans Voluntatem suam dc terminate ac praecise noscitur alligasse.
Aliud est, si dispensatio jam esset redacta ad actum irrevocabilem. Sie licet causa dispensandi cessit post contractum jam matrimcnium, edi.
127쪽
em prolessi em religiosam, obtentum henefietum &e. non tamen ces. sat dispensatio , aut ejus effectus. Cessat etiam dispensiatio, si sit alligata certo loeo, tu vero ex illo egrediaris. Sic licet legatus Apostolieus per Helvetiam impertiverit mihi dispensationem cirea lectionem librorum prohibitorum, quia tamen illam tantum pro sua Provincia concessit, ex illa egresso nova dispensatione opus fuit. Non tamen per se ceTat morte dispensantis , nisi nempe ad tempus suae vitae eam restrinxisset; aut a successore re
Sicut autem per se non tenetur superior dispensare quia est gra. tia) nisi videlicet gravis necessitas vel utilitas publica exigat, vel lex dicat, dispensari debere: sic potest etiam eum invito dispensari; quia luberum est legislatori legem ponere , & positam rursus tollere. Non ta. men censetur invito obtrudere velle dispensationis beneficium: adeoque regularitor dispensatio cessat etiam Per resignationem aut renuntiatio. nem ipsius dispensati .
Quomodo dispensato petenda a Sede Apostolica
ia. Desp. Pro dandis dii pensationibus duplex Romae erectum esse tribunal. Nodus pe- Alterum ex iis vocatur Dotaris , quae dispensat etiam pro foro ex te tendi disiaemno: debetque Oratoris seu supplicantis proprium nomen, simulque Diae.13 i*ΠοNR eesis vel Diueeesium, si plures sint supplicantes e. g. circa dispensan-- - dum in impedimentis matrimonii) exprimi: solutis simul expensis aetaxa pecuniaria, nisi expetatur & eΣpediatur dispensatio in forma pave. rum. Quando scilicet oratores veram paupertatem allegant, quod nempe ultra sustentationem statui suo conVenientem non habeant, ae. insuper sint mistrabiles, hoc est, qui proprio labore & industria tantum vi. vant: debentque hujus paupertatis testimonium ab Ordinario petere, ae Romae exhibere. Litterae autem supplices diriguntur ad Papam, exponendo Ueras cauissas petendi dispensationem, sine ob & subreptione. Exterius pariter fit inscriptio summo Pontifici, qui deinde dispensationem, per Cardina. Iem Datarium expeditam, dirigit ad Vicarium Generalem Dioecesis, eique mandat, ut servatis certis clausulis , ibi expressis dispenset cum Oratoribus, idque gratis omnino ἰ nam tantum Datariae composivionem, ut vocant, seu laxam pecuniarum debent persolvere. Porro Dataria adhuc alia duo tribunalia sub se complectitur, in quibus expediuntur dispensationes in impedimento consanguinitatis & assinitatis , videlicet camellariam , ubi in secundo di tertio gradu , & Praefecturam
128쪽
cturam Brevium, in qua in primo assinitatis gradu dispensatur ad mare,
monium contrahendum, aut in contracto persistendum. Alterum tribunal est sacra Poenitentiaria; a qua datur dispensatio pro I9- solo foro interno, idque circa triplicem materiam, nempe i. circa et O a 6 Hi ςΠ'e. g. eastitatis ad petendum debitum post matrimonium contractum, aut ' μ' Religionis ineundae propter vires debiles, aut graUem metum inconti- Dentiae. 2- Circa impedimenta occulta matrimonii contrahendi vel contracti excepto impedimento consanguinitatis, in quo non dispensat Poeni tenotiaria ad contrahendum, sed tantum ad permanendum in contracto: &quidem tantum in tertio vel quarto gradu. Denique 3. Circa varias cenis suras N irregularitates occultas, item ad condonandam obligationem restitutionis ob neglectas horas canonicas, aut ad commutandum onus reeitationis horarum in aliud opus pium. Ocessitum autem delictum est, quod neque facto neque jure est notorium. Si autem a S. Poenitentiaria petatur dispensatio , non exprimuntur uo. Vera nomina dispensandorum, sed tantum ficta, e. g. Cadus, Bertha, erc. Μοdus aut per litteras A. B. C. neque ullae solvuntur expensae aut laxa. scribendi. Litterae vero in quibus exprimendum factum cum necessariis ciris eum stantiis ac causis dispensandi, nihil addendo salsi, aut reticendo veri per quod absterreri a dispensando posset diriguntur vel ab ipso oratore, vel ab alio eius nomine, ad Majorem Paenitentiarium, seu Cardinalem Paenitentiarium, cum titulo: Eminentissme ac Reverendissime Domine Domine. Exterius auten se fit inscriptio: Eminentissimo ac Reverendissimo Domina Domino S. R. E. Cardinali Majori Potentiaris. Romae. In fine literarum additur: Dignetur sua Eminentia responsium dirigere Oncipumum ad me infra scriptum. Litterae autem dispensatoriae involuero clausae Roma mittuntur ad eum, qui pro se, vel pro alio vel aliis dispensationem petiit, cum inscriptione exterius facta: Discreto viro Confessaris ex approbatis ab Ordinaris, periatorem vel latricem ) praesentium eligendo. Litterae autem Romanae una cum litteris supplicantis ad consessarium missae, quando e. g petita est in restituendis fructibus ob non recitatas horas dispensiatio, ita circiter sonabunt: Sacra Paenitentiaria tibi C fessario, a Latore electo, concedit facultatem, ipsum latorem, si ita sit, audita prius ejussacramenetali confeFione Ob omissonem recitationis praefatarum borarum canonicarum authoritate Aristolica esse vendi, illique fructus ex ditio beneficio bactenus male perceptos, mediante aliqua elelmobna, arbitrio tuo taxanda, gralisb. condonandi. Debet autem Consessa.
rius per se esse doctor Theologiae aut SS. Canonum nisi Roma aliter ordinaverit, aut aliis etiam hujusmodi litteras aperiendi privilegium d
129쪽
derit, ut dedit Gregorius XIII. PT societatis JEsu, a superioribus suis
speetalem ad id licentiam habentibus. dii. Postquam autem ille, ad quem Roma missae sunt, litteras accepit,ixe debet eas creserato involucro sibi inscripto fgjllatas tradere oratoriquvndi di vel oratrici) potestque orator eligere Consessarium, quemcunque Velit, ἡ.ώ - ψ modo praedictas qualitates habeat: huic igitur a sis electo consessario orator tradit litteras Obsignatas, reserandaς ab eo & legendas, atque apud eum deponit consessionem secramentalem, in qua Confessarius examinat , an preces Veritate nitantur, & omnia ita se habeant quia non est merus executor , sed judex delegatus) debetque credere oratori, nisi aliunde sciret, esse falsa, potestque opera praescripta secundum circumitantias moderari, sed non omnino condonare. Tum vero data prius lacundum formam consuetam sacramentali absolutione, post illa verba: Ego te absisυο a peccatis tuis in nomine syc. addere debet e. g. si petita sit dispensatio in impedimento matrimonii jam contracti Et eadem auelaritate declaro , te in dicto matrimonio manere, debitum eonjugale reddere posse F drbere: dispenso etiam tecum, ut idem debitum petere licitet pol s, in nomine Patris Sc. Data autem absolutione & dispensatione debet litteras S. Paenitentiariae lacerare. vel alio modo, e. g. amoto sigillo destruere, ut ad probandum pro soro externo nihil omnino ualeant: alias incurrit excommunicationem, quia pro solo soro interno Poenitentiaria concedit dispensationem. Unde si postea impedimentum e. g. mair monii innotesceret, ct deduceretur ad sorum contentiosum, deberent separari, nisi Do Va dispensatio pro foro externo a Dataria obtineatur. Caeterum dispensat o
Roma dimissa non exspirat, licet re adhuc integra moriatur Pontifex aut Cardinalis Poenitentiarius. Illud adhuc notari potest, praeter Malorem Poenitentiarium, qui semper est cardinalis, constitutos esse Romae in tribus praecipuis Basili. cis alios quoque Poenitentiarios sub ordinatos ac Min res, nempe in Vaticana PP. Societatis JEsu, in Lateranensi P P. Franciscanos Reformatos , di ad Mariam Majorem P P. Dominica nos , quibus executio , si supplican. tes existant Romae, saepius committi solet. Ad quos, s non placeret immediate aci Cardinalem Paenitentiarium scribere, pro dispensatione pro . curanda scribi potest, vel ad Procuratorem Generalem alicujus Religiosi ordinis Romae degentem.
Qui plura desiderat deforma di praxi dispensationum tam pro sorointerno tantum , quam etiam pro soro externo, constuat Thomam San.
chea lib. 8. de matrim. praesertim id ι. 3 . Pyrrhum Corradum in Praxi
130쪽
di pensiret. lib. 8. Anaeletum Reissenst uel in append. lib. 4. Decra. FVitum Picliter ad tit. de matrim. contracto contra Sc. g. g. S 3.
14. Valet tamen quoad judicem delegatum de jure civili. Qui de caussetiam principali potest cognoscero
IS. Qtiando stub , vel ob - reptio non et dolosia, valet rescriptum, se Princeprimen daturus fuisti: puta, s Assas causa finalis, ac principalis, nec deficiat forma Iubstantialis.
I 6. De praestentaιione resori l. II. An incipiat valere a die datae vel acceptae.18. Reycripta regulariter fiunt fricta
interpretationis. I9. Quibus committenda eorum execatio
2o. Quando exsipira potestas per illa deis
ai. Quid Τ si quis plura de eadem rea,
tinuit rescripta. 2 a. De rescriptis moratoriis.
Quid, & quotuplex sit Rescriptum f
rid tractatum de Legibus pertinent etiam Resicripta Principiem, data qui- 1. dem ad consultationem, vel supplicationem alterius, quae tamen vim te Rescripta pagis sortiuntur, quando publice promulgantur, aut corpori juris inle. blice pro runtur. h
Ut patet ex libris Decretalium & codicis, qui majori ex parte com . ' φpositi sunt ex rescriptis Pontificum aut Imperatorum, initio quidem ad Mptivatos missis, dein vero per insertionem in corpus juria canonici vel civi. I. Resripta publice promulgata habent .iin legis. u. Asia gratiae, alia justitiae. 3. Quis dare possa.
4. An excommunicati possvi accipere. s. Solus Curia Romana. 6. Quid exprimendum. 7. Datum motu proprio sanat regulari. ter vilium subreptionis. 1. Qiι id operentur clausulae s preces veritate nitantur: sal Uo jure te tit, non obstantibus Sc. s. Vitiosium rescriptum quando cense
IO. II. Ob- Dei sub . reptitie per do. tum obtentum est ipse jure nudum. ia. Lica dolus non sis causa concessiο-
i 3 .n quidem ante omnem sententiam, saltem pro foro interm : S de Iure Canonico. Diqitirco by Cooste