장음표시 사용
431쪽
q22 C. SIG. Co M. IN LIB. II. hibuit, alicrum quod in re- dosius, Euagrius, Theodo landis Arrianis socium siς tu, Sed consecta Synodo,
primum attinet, cum suspe Gecreta ad Imperatorem lectae sidei 'haberetur , quod gatio, quae gesta insinuaret. cum Sabelli' sentire periΠ' damnati quoque ad regem putaretur, togatus est, ut fia prosecta, satis steti sectorudem suam proderet. ille co viribus, &principis soci
iae prodidit. Arrianis praua de nobis vulgantibus, monymam solitari Dei unionem fecimdum Sabellium credidisse. J Supra dictum est, Sabellium credidisse, eumdem esse patrem, & filium, & spiritum sanctum, & tantum inter se nominibus diuersos fuisse. quare Deum unum, & selitarium extitisse,& trium nominum diuerserum unionem essectam esse. Vnde S. Hieronymus contra Luciferianos: In tribus vocabulis trimm nem est e credens Deum in Sabesi, han esim incurrit. Qui vero re stit Arrio, de eo sacile suspicari licet, quin taurat Sabellio. nam inter se aduersantur. Ita absolutis omnium animis. J Ita liberati Orientales ea sitspicione, quam de Hilario conceperant, ne cum Sabellio saceret, primum in conscientiam communionis, deinde in secietatem congressionis admiseiunt. A, deinde coeptum. repertii pratiae haeresis auctores, atque ecci si corpore abuth. J Inde concilium est habitum. atque haeretici patefacti, atque ab ecclesia separati. nomina vero haereticorum ferme omnia eadem affert Soromenus, Uranium appellans Tyri episcopum, Acacium Caesiareae, Eudoxium Antiochiae. Conse Ia I nori decreta ad Imperatorem legatio . J Idem Som menus, & alij.
iiij Seleuciensi, histori re concilii ex parte no die sti
432쪽
strorum compellit Impera tori uniri hqreticorum coininunioni: eisdemq; constriaptam ab improbis fide tr dit,verbis fallentibus inuolutam, quae Catholicam disciplinam, perfidia latente,
loqueretur. Namque Usiae verbum laquam ambiguu,& temere a patribus usurpatum, neque ex auctoritate scripturarum prosectum,
sub specie falset rationis abo
lebati, ne unius cum patre substantiae filius crederetur.
Eadem fides similem patri siliu fatebatur. sed interius aderat fraus parata, ut esset similis,non esset qqualis.Ita dimissis legatis , praefecto
mandatum, ut Synodum noante laxaret,quam conscriptae fidei consentire se omnes subscriptionibus profiterentur. Ac,si qui pertinacius obsisterent, dummodo is numerus intra quindecim esset,in exsilium pelleretur. Sed regressis legatis, licet vim regiam deprecantibus,
dit ad Ariminense narran dum. Ceterum SocrateS, Zomenus,& ceteri Grar es tradunt, Imperatorem
noluisse lutos catholicos audire, sed in aliud tempus
eos reiecisse, bellicas occupationes caussatum. atque ita Ariminense concilium esse dimissum. ex quo appa '
lium plane rudes fuisse. nanostri multo plura ad rem conficiendam addiderunt. quae nuci Sulpicio asserun
coegisse eum, ut legati C tholici Arrianorum legat
tra mandata inirent. quod quemadmodiun facium sit, subijcit. Eisdem . conscriptam abim Obis fidem tradit, verbis fistentibus in olutam, qmeeiholicam disciplinam, perfidia latente, loqueretur. IPostquam videre Arriani, Catholicos ab eo deduci non posse , quin unita tem in Patre, Filioque asererent, neque substantia Gmilem esse affirmarent, ebdescenderunt, ut substan
dicerent. Formulam verbpartim cathorica, partimhpretica ratione scripserue.
433쪽
C. SIG. Co M. IN LIB. II. tel ibus Gramis, qui iam tu Sirmi j illam scriptam fuisse
tradunt, Sc. S. Hieronymo contra Luciferianos. ea ve
ro suit haec: Sub rege Constantio Eusebio, eis Hypatio
cost Credimus in unum verum Deu patrem omnipotenτem. in unigenitum Deisltu, qui ante omnia secula, te omne principium natus es
misit, nisi qui flus eum genuit Pater. Hamq; Gae verbum tamquam ambiguum,'temere a patribus usurpatum, neque ex auctoritate scripturarum
satreμbstantiae filius crederetur. J Declarat vitia superioris formulae, quae verbis fallentibus Catholicam cli sciplinam loquebatur. Pri-inu nome substantiae sustu .lerunt, v t quod esset ambignum , & de rebus corporeis, S incorporeis diceretur. & imprudenter a patribus Nicaenis in formula Nicaena usurpatu, & quod in veteribus scripturis non
inueniretur. at dolum eorum incus spectabat, nem-
pe negata communio. Eni ueroi compertis quae decreta erant, maior reru & consiliorum perturbatio: dein paullatim plerique nostr rum,partim imbecillitate ingenij partim taedio peregrinationis evicti,dedere se aduersarijs, iam post reditum legatorum superioribus, &Ecclesiam nostris inde detrusis obtinentibus. factaq;
semel inclinatione animorum , cateruatim in partem alteram concessum: donec ad viginti usque nostrorum numerus imminutus est.
tanto validiores eranti constantissimusq; inter eos habebatur noster Faegadius,& Seruatio Tungrorum episcopus. hos, quia minis &terriculis no cesserant, Taurus precibus aggreditur, ac lacrymans obtestatur, mitiora uti consulerent. Cla sos intra unam urbem episcopos iam septimum men
434쪽
reuersionis dari: quis tandem esset finis p sequerentur plurium exemplum,auctoritatem saltem ex numero sumerent. Et enimuero F egadius paratum se cxsi
lio, atque ad omne suppli- cium, in quod deposcere
t tur,profiteri,se ab Arrianis conceptam fidem non recepturum. Ita in hoc certami
ne aliquot dies tracti.vbi parum ad pacem proficiebat, paullatim & ipse infractior,
ad extremu proposita condicione euincitur. Namque Vales & Vrsatius affirmantes,praesentem fidem Catholica ratione conceptam, ab Orietatibus Imperatore auctore prolatam, cum piaculo repudiari, ut quis discordiarum finis seret, si quae Orientalibus placuisset, Occidentalibus displiceretὸ Postremo si quid minus plene praesenti fide editum videretur,ipsi adderent,quq as, donda putarent: praebitu-
pe ne stibstantie nomine po isito, filius unius cu patre sub istatiae crederetur. Hacde re pluribus Epiphanius libro tertio contra Semiarrianos. Eadem fides similem patrimum fatebatur. sed interius aderat fraus , vς esset similis , non esset aequalis. J Remoto substantiae nomine, relinquebatur tantu, ut filius patri similis esset, quod posuerunt, ut posita similitudine tollerent aequalitatem.nam similitudo resertur ad qualitatem,exempli grati ut honore similes sint, aequalitas ad Qbstaciam,vi sint eiuste
Ita dimissis litatis praesecto mandaxum. J Primum dedit sermulam fidei, cui subscriberent,deinde praesecto mandauit, ut sitbscribere cogeret, & abnuentes in exi ξlium pelleret. Sed regressis legatis , licea
vim regiam deprecantibus, negara communis. J Catho
lici , ubi legati sui Ariminum redierunt, eos in communionem recipere nolum ruta quὁd contra mandata legatos Arrianos in communionem accepissent, neque eorum excusationem probarunt , vim sibi a rege fa
ctam asserentium. Enimuero comercii , et a decreta
435쪽
Formula Imperatoris acceptab & voluntate eiusdem cognita, Catholici vehe
runt, ac primum paullatim sermulae subscripserunt , partim imbecillitate ingenij , quia minas praefecti horrerent, partim taedio, quia longe a domo abes.sent . pra tertim vero cum post reditum legatorum Arriani auxilio praesecti Catholicos Ecclesia deturbassent, & superiores facti essent . inde cateruatim omnes subscripserunt praeter viginti, qui in
proposito vetere permam terunt. Sed hi quanto paucιores aramo validiores erant, con
batur noster Fagadius, et Seruatis Tu morum episcopus. J
Inter viginti Catholicos , qui subicribere detrect rut,duo praecipui suere Megadius, ct Seruatio. Foegadium esse elidem arbitror , qui Saebadius a S. Hieronymo dicitur. cum in libro descriptoribus Ecclesiasticis inquit. Sriadius Age mi Gal
liarum episcopus edidit comtra Arrianos librum. visit
que hodie decrepita senectis Agennum autem oppidum
ros se, in his quae essent adie
cta,consensum. Fauorabilis professio pronis omnium animis excepta: nec ultra nostri repugnare ausi, iam quoquo modo finem rebus imponere cupientes. Dein conceptae a Faegadio & Se uatione professiones , edi coepere : in quis primum damnatur Arrius, totaque eius perfidia: ceterum non etiam patri aequalis , & sine initio, sine tempore Dei filius pronuntiatur. Tu Vales tanquam nostros adiuuans, subiecit sentetiam, cui in rat occultus dolus : filium Dei non esse creaturam sicut ceteras creaturas. lasellitque audientes fraus pr sessionis.Etenim his verbis, quibus similis esse ceteris creaturis filius negabatur,
creatura tamen,potior tantum ceteris, pronuntiab tur. Ita neutra pars vicisse se penitus, aut victam put
re poterat: quia fides ipsa pro Arriapis, professiones
436쪽
SA C. His T. B. SuLP. vero postea adiectae pro nostris erant:preter qua Valens subiunxerat, quae tum non intellecta, sero demum aduersa est. Hoc vero
modo concilium dimissum, bono initio, scedo exitu est
consummatum. Igitur Arriani rebus nimirum pro
spere & secudum vota siuentibus , Constantinopolim
ad Imperatorem concurrunt: ibi repertos Seleuciensis Synodi legatos, vi regia compellunt, exemplo Occidentalium, prauam illam fidem recipere. Plerique abnuentes iniuriosa custodia ac fame vexati, captiuam conscientiam dedere. Multi constantius renitentes,
adempto episcopatu in exsilium detrusi, atque in eorulocum alii dati. Ita optimis
sacerdotibus aut metu territis , aut exsilio deductis, perfidiae paucorum cuncti concesserant. Aderat ibi tu Hilarius, a Seleucia legatos secutus, nullis certis de se
dati quare propterea Sulpicius , qui erat Bituricensis ex Aquitania prima episcopus, si um appellauit, vicianitate sibi coniunctum. Foegadium etiam episcopum praefuisse Valentino concilio sub Gratiano scribit Isidorus. Semationis Tungrorum episcopi meminit quoque A anasius in Apologia
ad Constantium. neque Verd ide est cum eo, qui post veniente in Italiam Attila
rege Hunnorum floruit, cuius meminit Gregorius Turonensis Historia libro II. nam ab hoc tempore ad illud annorum centum est:
viderunt. Hos,quia minis , ct terr eulis non cesserant, Taurus precibus aggreditur ac lacrymans obtestatum , mitiora uti
consulerent. J IJos: viginti, qui minis Tauri non cesserant, Taurus deinde preciabus expugnare adortus est. ac lacrimans obsecrauit, uti mitiora consilia caperent. Inde ad incitas minas reuersus dixit, eos septem iam menses Arimino cla
ses hiemis incommodis, inopiaque consectos, sine spe reuersionis sedere. debere eos , quod maxima pars iecisset,
437쪽
418 C. SIG. Co M. IN LIB. II. fecisset, imitari. mandatis opperiens Imphri,voluntatem,si forsi-
supplicium , in quoa deposi/- redire ad exsilium iuderetur profiteri,se ab Arrimis retur. Is ubi extremum fi- conceptam 'dem non recept ' periculum animaduer
spondit, se exilium & om- xit,occidetalibus deceptis,nia potius supplicia subitu- Orientales per scelus vinci: rum, quam ut tali formulM tribus libellis publice datis
Iubscriberet. Exilium au- - ε. - . r
rem intentaverat, cum dita audientiam regis poposcit, Xerat,septem menses clausis ut de fide cora aduertari;s sine spe reuersioni sedere. disceptaret. Id vero Arri q-ς dira n a Jo tramen ma imopere abnuere. intelligit minarum, & pre- POitremo quasi dilcordia cu, quibus alternatim usus seminarium & perturbator
erat Taurus praesectus, Orientis, redire ad Gallias ebant, pausiatim se ipse iubetur,absque exsili; indulinfractior, ad extremum gentia . posita eonditione euincitur. JOpinor legi rectius posse, sciebat. ut sit, scuadius, ubi parum ad pacem constantia r tinenda proficiebat, paullatim mollior euadens, tandem proposita conditione expugnatur. Hamque Valens, o Vrsarius a 'mantes praesentem sidem cri
tholica ratione conceptam ab Orientalibus Imperatore aucto prola
ram culm piaculo repudia ri, ut quis discordi om finis foret, si quae Orientalibusplacuisset, occidentalibus displiceret 'a Et hoc loco le gendum arbitror, pro, υς lituis, ecquis. Fidem autem vocat sommulam ultimo allatam, cui praescriptum erat nomen Consta iij Imperatoris, quaeque filia cum patre similitudinem contin bat. quam illi auctore Imperatore prolatam affirmantes sine se tere rq udiari non posse,rogabant ecquis tandem finis discordi rum foret, si quae orientalibus placuistent, occidentalibus displicerent λ
PO remὸ si quia mimuttine praesenti fide editum videretur, 3
438쪽
adderent, quae addenda putarent,praebitumosse in his, q- essent adiecta,consensium. J Conditio vero proposita fuit haec. ut ad sermulam, in qua dicebatur, Filius Patrisimilis, adderent, quod vellent. nam se id causa concordiae probaturos. Fauorabilis professio pronis omnium animis excepta. nec ultra no-Ibi repuDare ausi iam quoquo modo finem rebus imponere crapientes.JFauorabilem profestonem appellat conditionem, siue oblationen ultimam,quae propter aequitatem iam accipi mereretur,& propterea a Catholicis viginti promptis animis exceptam est, pr sertim vero cum fessi iam finem concilio imponere cuperent. Dein conceptae a Faegadbo, o Seruatione professiones edi coepere. in queis primum damnatur Arrius, totai eius perfidia. Ce enum nouetiam Patri aequalis, Osine imito xie temore Dei filiis prommisetur.J IJiclocus merito obscurisiimus eu,ut omnia, quae doctrina Trinitatis attingun t. Mihi vero haec esse horum verborum sententia videtur. Arrius dixerat. Credo in Iesum Christum a Deo ex nihilo creatum, ita ut fuerit tempus,quando non esset. Contra quem Catholici in Nicaena Synodo ita formulam fidei concepcrant. Credo in unum Dominum Iesim Christum Dei filium unigentium , O patre natum ante omnia secula, Deum de Deo, lumen de lumine , Deum verum de Deo vero,genitum non factum , consulsi salempatri, per quem Omnia facta sunt.Dide post aliquot verba addiderunt. Ex d centes, Erat quando non erat. aut Honerat, antelum feret so quod ex non extantibus factus es, hos ta es anathematiaret carbortica,eir apostolica ecclesia. Semiarriani vero non omnino in verbis Arrij pexmanentes vitimam sormulam protulerunt bis verbis. credo in unigenitum Deisirium, F,iante Ommasecuti,ct amte omne principium natus est ex Deo, natum autem unigenitum solum ex solo
patre, Deum de Deo mile genitori sim patri sicini dum fripti m . m formulam cum Catholici denique praeter paucos appro ent, Foegadius, & Seruatio accepta potestate addendi ei addiderunt ex formula Nicaena contra Arrium filium expreste
creaturam esse dicentem. Genitum, non creatum. Dicentes aMtem, Erat,quandu non Erat,aut,non Erat,antequam feret, ut Arrius , a
que resis eius asserui anathema sint. atque his verbis satisfactum conscientiae suae, & Nicaenam sermulam conseruarum putarunt. neque addiderunt i d, quod adhuc quaestionem secerat, consita in
rialem Patri, item , expatre narum ante omnia sccula. n in putarunt, Consubsuntialitatem, sive aequalitatem expressiuniiiijs
439쪽
4eto C. SIG. Co M. IN LIB. II.
verbis ultimae formulae, iis enitorisuo patri secundum pini rara. nec, sine principio, sine tempore natum es e, addiderunt , ratis expressem id arbitrantes hi ijs verbis sermulae Semianimae,
oraue omnia saecul stame omne principium natus es. Tum Valens, loci' nu bos ad uuans, subiecissementiam , cui inerat dolus, filium Dei non esse creaturam, sicut ceteras creatis T. JVbi vero Ualens audiuit adiectionem factam a Foegadio, & Se iratione, cum dixerat, Genitum, or non creatum, statim quasi e rum sciatentiam, ut nimis breuem supplere, aut ut nimis obscu- . ram illustrare vellet , adiecit. Alium Dei creas ram esse non sicut Hlias cream s. que verba Catholiciacceperunt, filium Dei non esse creatum, ut aliae stat creaturi, at Semiarriani intellexerunt, creatura quidem esse, sed praestantiorem esse alijs creaturis.que dolum illi non sentientes sermulae ita auctae subscripserunt' Fefellit, audientes fraus in ponis. Etenim his υerbissimilis esse
eeteris creaturis silius negabatur,creatura tamen potior tantum ceteris
pronunciabatur H Aperit dolum,qui tum non est agnitus. Fraus inquit professionis, idest adiectionis sesellit audientes, quae haesit
in eo.nam filius cu non sicut caeterae creatum esse dicebatur,tamecreatura, potior tantum ceteris dicebatur. atque hoc erat,quod a principio Anius senserat. Ita neutra pars vicisse se penitiis, aut victamputarepotero, quia Fides t apro Arriani prosissiones vero postea adiectae pro nostris e rant, praeterquam ista, quam Vagens subiunxerat. J Aptum vero te peramentum utrique parti hoc visim erat, cum & Artiani,& Catholici haberent, quod cupierant, Amani in ipsa sermula, quam vocat Fidem, voti sui compotes acti,quia consubstantiale Catholicis subscribentibus eiecerant, Catholici in adiectis profession bus , in quibus crearum Arrianis allentientibus condemnarant. quinetia ijde ultima formula a Ualente prolata sibi fauere put runt , quia tum fraudem insitam non videiunt, sed postquam iaconcilium fuerat dimissum. S. Hieronymus contra Luciferianos asserens Catholicos fraude Valentis, qui se cum Arrio sentire negauit, irretitos, longe alia ratione dolum esse intentum scribit. qui consuli potest. Hoe mero modo concilium dimissum. bono initio, faedo exitu es oms mmiu.J Bonum initium fuit, cum Catholici de plures num ro, & in causa costantiores suerant, foedus exitus, cu cedentibus plerisque,pauci, qui in fide remanserant, se decipi permiserunt. Igitur
440쪽
dentalibus episcopis Arriam Constantinopolim ad Imperatorem Constantium adeunt, vi Orientales sibi assentire compellant. i, queast equuntur. aderant enim adhuc Constantinopoli legati cociiij Seleuciensis. de quibus ante diximus. regia compellimi exemplo Occidentalium prauam illam MEm
recipere. J Vsi imperio Constantij regis episcopos legatos Concilii Seleuci ensis subscribere illi formulae cogunt, in qua Filius patri timilis, & non creatura, sicut ceterae creaturae, asin ebatur. cogunt autem abnuentes same, carcere, episcopatus ademptiOne, &in exilium missione. Ita optimis secerdotibus aut metu territis , aut exilio deductis permd paucorum cuncti concesserunt. J Paucos lintelligit prin cipes A rianorum,qui aut exanimatis,aut exterminatis epilcopis legatis
concilij Seleuciesis impulere ceteros omnes epilaopos Orietes aut sibi assentirent, formulaeque subscriberent. quod anno CCC- Lx Constantinopoli factum est, ut Graeci historici tradunt synodo conuocata . Ita omnes Amani lacti praeter illos paucos, qui in exilium acti his concilijs non astu erant, Athanasium , Lucis rum, Eusebium, & Hilarium, qui quanquam tum Constantinopoli assuit, tamen egregie in fide vetere perstitit. Atque hoc est,
quod inquit S. Hieronymus contra Luciferianos. Ingemuit morbis,'se Arrianum esse, miratus em aderat ibi tum Hilarius a Seleucia legatos sequutus, nullis certis de se mandatis opperiens Imperatoris voluntatem, si fiorsi:an redire ad
exilium iuberetur. γ Interponit praeclarum factum Hilarij, qui cu Constantinopoli esset, cum legati Seseucienses subscribere coacti sunt, ac deinde eos reliqui subsequuti silat, solus dolum intelqexit, nec subscribere voluit, quare ne Orientem perturbaret, in Gallias redire iussus est. Postremo quasi discordiae feminarium, ct serturbator orientis redire in Gastias iubetur, absque exsili tu trantia. J Constantius iussit, ut domum rediret , sed exilium non remisit. Mortuo mox Constantio Iulianus omnibus reditu indulsit. tumque demit Hilarius cum ceteris in Galliam per Italiam fedij t. de Sulpicius invita S. Martim. 2 ec motio post,cum Sancto Hilario comperisse regis poenitentialotestare indultam sit redeundARomae ei tentaui: occurrere,eroesiui, ad urbe est.Sic selit S. Hieronymus ut post apparebit.