Fragmenta.

101쪽

minimum duos fuisso cernitur ex Schol. Arist. l. c. unctaias fuisse putemus. Et quadrat in eandem genteutiam Iocus Strabonis I. p. 22. Hrτι δ' ὁ Ἐρατοσθέν ς oin Οἴτως ενκατατρο-

Id Enim egisse videtur noster, ut quicquid ab Eratosthone pnrum recto vel parum accurate de rebus Atticis tradituruerat, id Enni Rret, accuratius perquireret, et postremum illud indo ratiocinaretur, Eratosthenem nunquam vidisse Athenas. Quod cavo serio PoIemonem affirmasse putes, quum eonstet ex Suida v. ' ατοσθεν δε aliis, Eratosthenem ex ipsis Athenis a tertio Ptolemaeo Aloxandriana arcessitum esse. Sed videtur 'mihi id ioculariter posuisse, ne si dixeris do eo quem urbem aliquam festinantius percucurrisso deprehendas : dubito annunquam viderit illam urbem. Et poteris etiam ipsam tituli formesam ad hanc sontentiam applicare, περι τῆς in νῖσιν ἘρατοσθDom ἐπιδ μίας, hoc est, de Matosthenis quam per opera sua profit tur Athonis commoratione: quibus ipsis inquam verbIs Athenis oum fuisse concedit, num diligens suorupor hanc oporis partom inquisitor dubium reddit; es. ad ligna. XLVIII. Neque mihi id o vorendum osso videtur ne officiatur fidei et auctoritati Eratosthenis, quippo euius laus maxime in ea geographia posita erat quae peculiariter Appe

Iatur, qua mathematica et Mironomia cum terras cognitionaeoniungitur, ut d universis Orbis terrarum conditionibus a quo rationibus certa ria inquiratur. Haec quum maximo oper

agerent geographi qui proprie vorabantur, minutiora ista, quae ad singulorum locorum inspectionem et imactationem pertinobant, vel eoncedero aliis scriptoribus vol ab his depromere solebant, sicuti etiam Strubo in multis, qui ad accuratiorem Eingularum regionum descriptionem pertinent, Iocis non suus esse, sed ab aliis pendero deprehenditur. Nequo Er tosthenem in talibus optimam per omnia fidem habuisse idoniidem significat idem Strabo. Iam vero hic proprius perlegetarum campus, haec propria Iaus erat quod in minoribus istis diliis gentissimi erant maximoque in singulis quibusque urbium et terrarum proprietatibus et monimentis studio versabantur. -

102쪽

Ita vellem de hoe Polemonis opere iudicasset etiam Ilerni inrdyEratOSili. p. 3 sqq. , qui quum revera nc Serio Polemonemnognsso putaret Eratosthenem fuisso Athenis, non potuit quin parum bene de noStro Sentiret. uuamquam et ipso Ernt Osthensem concedit fugitivo tantum oculo Athenas per-Iustrasso videri. Idem recto maximam argumenti, quod Po- Ionio tractaverit, partem in antiquitatibus Atticis positam suisso diciti Dubitari inmen potest de eo quod adiicit, etiam do robus grammaticis, velut de terminationibus Poeticis, a Polemone disputatum esso; es. ad ligni. LI.

Ex libro secundo.

λα νεων dedi cum Valchenario ad IIorod. VII. 206. DE Exeeestide, cuius comici frequenter meminerunt cf. BergkIMLq. Com. Att. p. 373.ὶ, Eratosthenes in Iibro do antiquueomoedia dixisse videtur.

Ex libris incertis.

Eratosthenes de antiquissimia istis iuris Attici moni moniis disputaverat in opere do antiqua comoedia, v. Bernii.

103쪽

p. 211 sq. Hic inofgo quicquam in Polemonis fragmento no-gnt, unde suus erroris redargueretur. At enim vero patet ex ceteris, quos upposui, locis cum illo collatis, Eratosthgnem recto quidem κτρβεις affirmasse trianguim esse mim. II. p. 547, Gud. p. 355. Cram. Meed. I. p. 221. II. p. 455:Ἐρατ πψD ς δὲ πtreurovς αὐτας D; N, ου τετραγωνορος): Aed falsus erat in hisce, primum quod κουρβεις et αξονας uno eodemque Ioeo habuserni v. Sehol. Aristoph. l. e. , quem sere sequitur Hesych. v. et Sehol. Apollon. l. c. κυρβεις λέπεισιν, φησί, καὶ τους ἄξονας καλola ovςo, tum quod non solum κουρβεις, sed etiam

Chil. XII. 349. Zenob. Proverb. IV. 77. Propterea Polemo videri quidem dicit etiam αξονας p se triangulog esse ποιουσι

δ' ωοτε φαnασίαν τρίγωνον κτλ. , s d re vera quadrangulos ESse: quae adeo modesta monita sunt, ut Optimam do contontionibus nostri Existimationem habere conveniat. Ceterum Polemoni stiam in hac re optim in fidom facit quum universa sius disputandi ratio, tum quod ipso monimen in ista'. viderat in prytaneo Atheniensi διασωζονται δε ἐν το πην aereis' κτλ. , MIeges otiam indo descriptas pnSSi tu laudaverat, V. lagm. LXXVIII. . , i l i i i: I riSed libet rem paullo nborius persequi, de qua quamquam multi dixerunt, tumon nondum prompta sunt Omnia. Commentati orant do sontibus istis antiquissimi iuris Attici intorvetores permulti, et M qui locum περὶ νηι δε illustrabant, et grammati ei, qui γλώσσας quae Vocabuntur Soloni8 Scripserant, v. Lohrs de Stud. Arist. p. 46 sq. Illorum sunt Aristoteles

p. 138. de Illioer. Theophrastus citatur ap. Phos. v. κίρβεις), Phanias Erosius apud Elym. I. p. 547. coli. Crum. Anccd.ll. cc. Infer grammaticog praeter Eratosthenem nominandi Aristophanes ByZantius ap. Εtym. M., Gud. , Uram. An d.

104쪽

incortum uisum Myriennus an alius), qui odidorat αἰόνωνελγντικά, Εtyin. Gud. p. 355, 40, Didymus, qui advorsus

495. cum Apollonii libro do syntaxi editum, qui tractatus

ἀριθ/ιων σχῖμεῖα lonας. - Εx his igitur scriptoribus squibus inter po tegetas praeter Polemonom addo Pausaniam I. 18, 3.),suxorunt quae npud eos, qui a nobis leguntur, lexi cographos et scholiastas excerpta, invoniuntur, quorum plurimos inminudnvi. Addo Suid. Phot. s. v. , Bokk. Anecd. p. 204. 413, Sehol. Plat. p. 373. Bokk., Zenob. Proverb. IV. 71, Tliom. Ing. i. ἄξονες p. 36. Ritscli., Moschopul. π. πεδῶν P. 4. Pil.

Vindob., Timaeus p. 170. Ruhnk. cf. Koch in Additam. p. 25, et quos laudat Grassitos in Ialmii Annal. Philol. X. 2. p. 27s. Videntur utrique, quantum ex his locis indicari potest, et κυρβειὸ ot αξους, suisse columellae pyramidatao στῆλαπrnalia νιν οιμοιαι , EX ligno factae. Nam quod nonnulli IIar-POcr. , Suid. , Phot., Schol. Apollon. , Moschi pul.) do lapidibus loquuntur τετραγωνου λίθονς, Moschopul. λίθοι κνωοειδεid, id

fluxit ox Apollodoro nogligenter exscripto, cuius Uerum Sententiam aperit Schol. Arist. Nubb. I. e. ol αι, χαῖοι λίθους ἐστί τες καὶ το α - αν αναroάς ντες ους μὲν αMieti, στάσεως ovλας, κορβεις δε ἀπο τῆς εἰή δνος ἀνατάσεως, υσυρον δε τα ξυλα λελευκωμέν παφοντες ο ιοίως ἐκαλεσαν, quem Patet lapideas coIumnasnniiquiores quam ligneas esse putasso, Attica tamen illa mollimen in Pt ipsum ligneae maleria iusuisso indicare. Unde

105쪽

simul ξυλινα illa, quae κυρβεις ot αξονες die bantur, κατασκεν σματα intelligitur ξυλα λελευκωμένα fuisso Sivo λευκω εατα, hoc est σανίδας habuisse λεοκη γῆ s. 7ίimp κεχροσιώνας, iis Similes, in quibus hona venalia perscribsebantur, cs. Paroem gr. et IIosych. v. ἐν λευκω ιασι, Suid. et Elym. M. V. λευκωμα. Pra grandes eos et mnximae nititudinis fuisse affirmat grammaticus up. Bokk. Anecd. p. 402. 413. αξονες ' ξύλα τετράγαχνα, απο 7ζς κατωθεν μνω διῆκοντα ιιεχρι σου DPOg Ov: quod tamen vereor ne auxerint qui Apollodori stymologiam sequebantur, κυρμις dictas ussirmantiη παρὰ το κεκπν απιθαι εἰς vi Niαντα ιενον. Et disSentit Aristophanes, qui loco subsequonti eos ad viri ultitudinem γλινθίον τι μέγα ανδρο ι κες, elatos suisse significat. Do fundamento et de cnrdino, in quo vertebantur, necuratissimus narrator est idem Aristophanes t. I.: ἀ ιηοτέρων

iis βοωτρος γνων Scriptas fuisso patri ex testimonio Euphorionis a Didymo sorvato, V. IIarpocr. p. 136, D . ed. Meinelie p. Gl. Differebant nutem utrique nam Plures αξονες erant, plures κύρμιd partim fgura, de qua nos docet Polonio, Partim argumento; v. Aristoph. : OI μὲν αξονες νόμονς, αἰ δὲ κνρβεις θυσίας ἔχουσιν. Amnion. P. 18. Vnich. ἄξονες ειχM'του ἐδι-τι- κους νομου ius civile ἐπεγρα is μου, οἰ δὲ κορμις dii μοσίας ἱεροποιίας καὶ εἴ τι ετερον τοιουτον sius sacrum et Publicum, cfSchol. PInt. p. 373. Ilekk. τρίγωνοι --ες οι κυρβεις, ἐν οἷς οἱ περὶ τῶν ἱερων νομοι θρογραμ μένοι ησαν καὶ πολmκol κrLὶ, es. ΤEetκ.. Chil. XII. 350 sqq. , nil. Utrosque ante Ephialtein inneropoli asservatos suisse, ab hoc autem, Demosthenis et Lycurgi nequali, in curiam et forum translatos osso testatur Anaximenes a Didymo laudatus ni . Πarpocr. p. 136. Codeuisaeit Aristololes rip. Harpocr. p. 117. αναγρά ναντες δὲ τονς νο- ιονς εἰς τονς πνρμις ἔστη;σαν ἐν τῆ συθ τῆ βασιλείs, quibus ne- urni ius, Opinor, inditatur quod Anaximenes dicit, εἰή το Do

106쪽

Dντθριον καὶ σνν αγοραν επιέστησεν. Polemo antem et Plutarcinis Vit. Sol. e. l. ῶν δει καθ' usuis is πρυτανείς λείψανάσπα διεσώζετοὶ et Pausanias I. 18, 3. in Prytaneo eos viderunt. Nomen undo traxerint de Mom aperium, cf. BELk. Aneed. p. 413. λέγονται δὲ καὶ ἐν τοῖς μαθη ιασιν αξονες, περὶ οἶς - αι

De Ritero nomino autem iam veteres diserepabant varias originationes proferentos, quarum mihi probatissima est quam proponit Apollodores, παρὰ το κεκορπωσθαι, unde Et κveβασίαν dictRm esse την ἐπὶ τῆς κεφαλης τιθεμέν , cs. IIeyne p. 1058. et Grassitos I. c. Prorsus uliena est, quam Iusit Theophra-Mus, κυρμις laicias esSe απο των Κορυβαντων, opinor quia ad hoη divorsa labricae genera, maximo qune in nere fiebat, referri solobant. Indo fluxerunt quae leguntur ap. Schol. Aristoph. Λv. v. 1354. κυρβεις χαλκα r σανίδες, coli. TZelE. Chil. XII. 355 sqq. Alias originationes inveni R np. Elym. M., Gud. I. I., in quibus prno ceteris probabilis en, quam prRei Verat Phanias, κυρβεις απο του κνοωθῆναι dictari e8se, ubi βnntiqui in s F fuisse videtur, nam solet linee littora post e intenioni, cs. Welcher. Aeschyl. Proni 1 h. p. 191. Antiquissimam vocem osso inde etiam intelligitur, quod non conia

107쪽

Graeci antequam ipsis diis sacrificarent iis heroibus prael bare, a quibus vel Sacrorum vel gentis Sncrno origo repeto-hntur, veluti Euryto in mysticis sacris apud Andaniatu factis,

Paus. IV. 3, G, Aranti eiusquo filiis uni o Elousinia Phliasiorum, Paus. II. 12, 5. Hesychi sacellum orat prope 'Cγloneum et sacrum Semnarum, de quo v. Paus. I. 28, 6, cf. O. Mueller l. I. p. 454 sqq. αἱ ἐννέα πολαι vulgo dicuntur eto' εαπυλον, quod idem est atque etο LIελατπικω, v. Muellor ib. p. 4s,6. ῆ vruioxία τῆς πομπῆς et Supremam pompae ducendae curiam et Primum in ipsa poliapa locum comprehendii. Cupiebantur nutem ex hac gento et Doεις et Πρειαι, nam etiam sonibnas Semnarum fiacordotes fuisse patet ex Apollodoro a Schol.

Soph. post Polemonis testimonium nilogato, et, qui ub Apollodoro laudatur, Callimacho; cs. Mueller ad Apschyl. Eum.

p. 179 sq. , qui demonstrat maximam pnnom haec sacra n minis lacta esse. Contra disputat II omnianus l. l. p. lis, viros etiam horum sacrorum rite faciendorum participses sui se demonstrans, id quod noque Muellerus Prorsus negavonis. Ceterum Riculi in coierorum deorum religionibuΝ Praeter SacerdoteS Perpetuos nique Ox cersis generibus lectos memorari

108쪽

Kolorat ἱεροποιοί, ex populo nique nil certum inniummodo tem pus cronti, ita etiam in Furiarum fineris nil sacerdotibus, qui orant ex IIesychidarum gonio oriundi, distinguendi Aunt οἱ ἐεροποιοὶ, τῶν με u νέον, qui comm moranii inpud Demost h. Mid. p. 552. Iloisk. Gll. Ulpian. ili. p. 180. Λ, qui sorte ex omnibus Atheniensibus et singulis quidem annis tr ahantur; qui ἐκοποιοὶ numero tantum ab iis, qui ad ceterorum deorum linera procuranda eligebantur, disserebant, nam in illis creandis donarius numerus oh inebat, ceteri erant απιστοι τὸν αοιθμον. De pompa Semnamim exstat notatio Philonis, quod om n. Prob. Iib. g. 20. p. 886. B. ed. Francos., inops ista quidem ntque onmbigua, sed quam apponere non nitenum erit: Mo μοι δοκοῖσιν οἱ των 'πιλντων ὀξυδεοκωτπιοι διά i-ν 'Ast ναῖοι-utῆν ἐπὶ ταῖς Σηsinu λαῶς πηιπζν ὁταν πιεχλωτι, δοῖλον μη--α προσλαμβανεινατὰ παρωταν a Sacris lacion dis sera i haud dubio Excludebantur, sed dubitari potest num etiam n Pompa, es. Lob. Aglaopli. p. 19.), δι' ανθίρων εκαστα των 3εν μωμώων, ανδρῶν τε ναί Ivναικων, ἐπιτελειν, καὶ οἰχ ολν αν τίχη, αλλα βίον ἐχλωκότων ἀνεπιχ πτον morum et corporis sanitate Dinnofi Aacerdotes Antrorumque procurator A. Restimabani ur . rhὶ καὶ τας προς τὴν ἐορορο στέμματα. cs. Supra se . XI. I l. not. των ἐφήβων οἱ δοκιμοκωτοι σιτοποιοῖσι scs. Lobeck Agl. p. 1072.), προς ευδNίας καὶ τιμ ς ἴπερ ε ὶ την υπύρεσίαν

109쪽

Vulgo απωχmkr, quod correxit Boreh. Eratosth. p. q. Idem p. b. Ex hoc loco Polomonem in hoc opere non solum antiquitatos, sed etiam grammaticas passim qunestion u elasso colligit. AHesychiumno formam fiu cru ox Polomonis oporo nihil ad grammatteam asserenis, nisi singulari quadam vi a poeta qualicunquo illic commemorato insi ructa foret, excitaro potuisset Potuit nihilominus eius intorpros Alberti)eoneoquere, ut cui nihil de Polemone suspicam glossa gx II. φ', 367. desumta indoquct δυναμει, βι, Acribendum videre tur: quasi vero ad expositionem vocabuli pervagati tali ea toro indiguisset. Immo μοτι illo adhibuerat nominativum significans, quo grammatieorum sententia confirmatur a ButNm anno Gramin. I. p. 205. reiecta. Dudum hoc viderat ae-

ratissimus Sylburgius ad Elym. M. p. 800. Igitur necesse est statuamus Polemonem de torminationibus poetieis, ab ipso atosthono cf. D m. XVII.ὶ in opere geographico tractatis, passim disputasse. Haec ille doctissime, sed versor ut pr habiliton Apparet anim illam glossam ex Homericia esse, quibus Diogeniani loricon a se ditatum esse Hesychina o riatur, passim excorptis inop equo in Pamphili et Diogonianimosauros intrusis, M. Ranlio do lex. Hesych. p. IAI sqq. Quocirca mihi quidem Rulinhonius sequendus videtur, qui in

nuctario omendationum Hesychio edit. A Iberi. subiecto voces εος Ιολάμων -' επιδνmur ad aliam glossam reserendas videri

Oxistimati Ceterum ma νι ab Alberito ex prioribus editum psi, ed. Hach. sempι. Praeter Il. ., 367. citari poterant Od. a. 403. 6, Ιl. μ', 153, ubi Schol. ict. τὸ δὲ βίηφι χωρὶς ie πιν, quod praeserendum. De nominativo se τι iam opinoreonclamatum est, cf. Praeter Butimam. eos quos laudat

scribendum esse vidit Sopingius; es. Corp. Inscr. no. 2682. Dissili sed by Cooste

110쪽

νιαθσας την περίοδον ανδρων, h. e. Olympiis, Pythiis, Nemeis, Isthmiis, A. ib. no. 2723. 2810. Καλλίμορφον - περιοδονίκζ'no. 2949. Do ceteria eonstat ex Schol. Artiatoph. Vesp. v. 1186. eoll. Bemh. Eratosth. p. 220 sq. , qui haeo refert ad opus de antiqua comoedia, quum potuerit ista notatio Etiam ad opus do Olympionicis referri, cui sententiae lavet Nox αναγραψει. 3. πρὸς Νεανθην αν et ινρας αἱ Do Neantho Cygiepno plenissimo dixit Marquardi CyχDeus p. 164 sqq. ScripAit ill 'Ελλ νικα sivo 'Ελληνικας ἐστορίας, quarum linor sextus ab Athenaeo laudatur et quarum partem fuisse suspicor τας περὶ Ἀτταλον imos . Scripsit etiam oJen Kv κζνων, περὶ δεδοξοπ ανδρῶν, ad quod opus reserendus qui a Diog. L. Rstertur titulus περὶ Πυθαγορικων. Deniquo opus scripserat περὶ τελετῆς Et B περὶ τελετων, unde praeter locos nΜarquardtio collectos Rumtum Videtur fragmentum ap. Schol. Vat. Eurip. Troad. 89, es. Zellachr. s. A. 1837. P. 495. Doni quo ediderat rhetorici generis nonnulla, ut qui erat di-geipulus Philisci rhetoris, et opus περὶ πιών κατὰ πολιν μυθικων, es. Ammon. do dist . verb. p. 34. Valch., Plutarch. Sympos. Q. I. 10, 2, ubi notis dicitur urba Athenarum, undo Atticas potissimum antiquitates eo tractatas eAsB credibile est. Hoc maxime respexisse Polemonem puto, quamquam unicum, quod guta sequitur, fragmentum speetat ad opuη περὶ τελετῶν. Plureghuius scriptionis libros fuisse colligitur ex plurali, quo utitur Athenaeus: IΠολέμων ἐν σας προς etον μανλπ α-ιγραφαῖς. Fidem Νeanthis non nimis probatam scisso indieat Plutarchus I. e. ονκο- μζδὲ ημεῖς τρο Μανθους ἐν ἐνίοις en Λειαν αποδρασεως

LIIL Athon. XIII. p. 602. C. διαμητα δ' ἐστὶ καὶ τα ἐπὶ

라틴어 텍스트