Fragmenta.

91쪽

tolians oro decuri via esso crodi dorim. Nymphi dori locus tractauir tib Eborto Disssert. Si l. p. 164. 495, I ininoi a G ol-lorO l. l. p. 23l sq. , quem miror nullam Gmnino Polemonis operis huius, quod iraciamus, nil versus Timaeum odiit rnii δε-nem habuisse, ideoque scripsisso: se ost autoni procul dubio Polemonis testimonium 'i'. Si oph. B. v. Remmoψὶ Petitum P eius ἀντιγραqας πω - Νεα,-ῖν. - I o morte Laidis cum Pol mono consontiunt. Schol. Aristoph. Plui. 179. ei Plus arch. Amaior. c. 2l, quorum illo amatorem Laidis dieit nomon imbuisso Eurylochi vel Aristonici, dein do subiungit haec: αὐτῆς δὲ πολλοὶτων Θετταλων ἐρήσο σαν καὶ το ἔρου- τα προθνρα αὐτῆς Orar g αινον, καί φασιν οτι ζζυπνποῖσαι αἱ Θετταλαὶ rorαῖκες μονευσαν αν ν Si Drαις χελών τις et τονσαι ἐν τω ι , τῆς ' i rem disης, πανοὶ νρεω ' ονοῖς ἐν ξ ανχες ου παρεγίνοντο. διο τοί rovενεκα λωyῖς κατΩαβε τxis Θετταλίαν, Ιως ἴστερον ἐερον ἐποί1. σαν, οσίας ' MooJove, ἐπει αἰ pamυκες ἐν τq, ἱεροδ αν-- τετολμο- κασι goris: quae Pittet ex plenioribus Polemonis sontibus do- promia esse. Plutarchus cetoris idoni narrans amniorem Hippolochum vocat, templum autem I onoris p rhibot dictum osso Π φρομης Ἀνδρο oron. - Εtinui Corinthios Laidis so- pulcrum monstrasso tostatur Pausanias II. 2, 4, qui nostraim sortiisse respiciens nil licii: εστι δὲ καὶ ἄλλο ἐν Θισσαλία Aus e 1 άμνον /Mbα ύναι 'παρεγένετο rus καὶ ἐς Θεσσαλίαν ἐρασθεμαμποστροπον, quae quarta est nominis, quo amnior Thossalus ni poliatus fuerit, forma. - Γυναι χελῶναι fiunt lignon sca-hollii, cf. Nonistertia in Schol. Aristoph. I. c. Vol. III. p. 35 sq. Od. Dindors. - ταφος σωλων ερο ν νδρίαν est Sepulcrum cum signo mulieris λουτροφορον, quo earum, quae innupino occubuomni,

Kepulcra Drn nri solobant, v. Muplior Ephoni. Gotting. 1Ν3i p. 2016. Epigramma, quod servavit Polemo, transiit in Anthol. Pulat. Vol. II. p. 865.

Ex libro XII.

93쪽

in Studiis ii Daubio et Croustero odilis, Vol. VI, Woland de

praecipuis Parodiarum Homericarum scriptoribus npud Gra cos, Gotting. 1833. - Dicit Polonio speciali in do Boeoto et Euboeo, credo quia etiam Τimaeus horum meminerui, qui quum Agathoclis tempora in quibus constat eum Oxplicatissimum fuisse, v. GOeller Syraci . p. 241. attigisset, non Duiligoo by Go Ie

94쪽

i, forat quin do Bostolo finit om nh ADthoelo o patria plecto inmein ,raret. Atque suspicor Tininoum illi do his serii foribus dixisse, quasi primi condidorint parodiam, id o suo Polomon m maximo hoc urgero, fuisse os in m nuto eos qui pii rodiam scripserini, inprimis Hegemonem Thasium, qui Primus par dias ut peculiaro poesis xonus in corium Pn musicum induxerit. Similitor iudicat Aristotelos P ol. II. 5. Hrn ιων οτας πιο δίας ποιησας πρῶτω, nisi quod vorbum ποι κως Parumuccurato positum est, quum anto eum iam Hippotin x ox Polemono Suidas v. Ἱππιυ αξ' o Dros' π πος premi ε παρον δίαν, CLIlnii Lo do Hesycli. p. 53 sq. in pnrod in usus esses, Sed singulis inlitum versibus insporsis, ut viil iur. I o iis versibus, qui a Polonicine ulli gantur, v. Wol Ler ΙIippon. set Anan. lixi n. p. 79. Uni eum metri hexametri exemplum sunt videnturquo in initio cui minis postii suisso, quod Homericis maximam Parioniversibus nil parcidine rationem dotoriis helluonem quondam Eurymodontis lilium irrisorii x s. q. - Εvorsιεδοντι αδεα EX eodd. eum Do braeo et Dinit Orsio. Schweigh. Lueus Doret' seMις, Volckor Ger ιω-α, θεα. - De voco ποντομυn ις v. Schweigh.

ν ι dicitur de homine, qui gladium in venire linbero videtur,

Thasio, qui floruit temporo belli Poloponnosiaci v. Wolandi'. 26 8q., qui Iopi diuu illum, quae a Pol mone exscripta ost, narrationem in praesulione operis parodici positum suisso putat: cui assentirent, ni Chamaeleon nP. Λihon. m. p. 406. E. Diqitiroci by Cooste

95쪽

do iisdem vorsibus loquutus diceret eos suisso ε, - των παροδιων. Exponit en poetam in patrii in revorti tam bono

nummatum, DPquP unquam rurSuου peregrinaturum, sed inter

ei vos lucollo fructurum. Quaesium fecerat par adiis porogro recitandis, praesertim Athenis, quod et ipsis versibus indieatur ot iis quae Polomo subiicit, καὶ παρ' 'A'χνναίως δε- σεναλλαις τε παρ Ἀδίως καὶ τῆ Γιγ α'ηιαν , qua tantum dolo elatosesso Athenienses truditur, ut continuus eo die risus audiretur theatrumque no ulliit , qui dona de classo per Siculos doleta nuntio relinquoretur, es. Λihen. IX. P. 407. Εus fas h. p. 142O, 36.Λd oiusdom historiam facit hoc testimonium, inter proverbia ex eod. Coisi. 189. a Gniss. Edita Servatum: IIIoh3 ν τις θὲ νησι χωλος κάπ λος, ον διαβεβορι is M' Hr μων ὁ Θασιος ὁποτε

Schnoidou in Gopiting. Gel. Λnae. 1837. no. 15. p. 846. Φακῆ propter quid ni pellatus Sit Ilegemon obscurum est; n que en mihi causa placet, quam excogitavit Woland p. 28, indicari maeulas, quibus ille notabilis fuisse videatur, subrubras Sive nigras, in cuto DRScentes, quas et Graeci dixerint ii ους unde φάκος ις, i ακωδζς , et Latini lenticulas si vo lentigines. Potius ita eum dictum putaverim propter inopiam ot vietumoxilem, lentibus potissimum et pane sursuroo vs. 14.) constantem; nam so a patre pauperrimum fuisso ipso IIego mout Statur us. 7. σπανις, vs. 10. -ου χρῆ ζων: et rodit forme eo- doni quod dicit Eustas litus, Ρακ ν dicium esse διῶ το χαίρειν et στα et u ΟΠ ε οσπρίφ, p. 1239, 29. 1572, 55. - vs. l. υτεωρίζοντες activa significatione nccipiendum pro μαναες, inn- quam dixerit αρα, τες σπελέθονς θ' U.ον με. Schwsighneuserus vel ita Oxplicandum censet, vel ut Sit i. q. t ετέωροι D'ες, notione intransitiva, i. q. ferocientes. insolescentes me. Cornyexl l . eavit antes, cf. Schweigh. ad h. l. - σπελέθοι N. Epit. πολ- λοχι λίθοιοι, quod sequuti Casau bonus et Iacobs, illo scribondum censuit πολ λοχίν τε λίθοισιν, hic βώλοις Ῥὲ λίθοισι, sed optima fides ost vOcnbuli σπελέθοισι. - s. 4. ἐς καλῆν κροπῖδα.

Quis to impulit pulchras rideo cropidas talibus pedibus induoro Crepidis utebantur hilaroedi, Athon. XIV. p. 62l. 1ι,

96쪽

Coniectura omendavit lucObκ. Libb. ιινς at αν. - vs. 7 - 9.oλκάδες difficilliino remigantur, unde. ndiicitur oι - κεῖθι κακως κακὰ sitae D*δουσιν, quo vocabulo himul ipsiu8 et illorum prosessio indicatur. Torsit interpretes UDA ευκουρων. CRSRub. eoni. G Iem ν Vol χωρον. Mihi videntur ενκονθοι esse hominos delicatiores, Eleganter tonsi, DPPOSiti τοῖς μελπος, siculi ΟιoU αες opponuntur:rou. niani uo Dicit poeta eandem sequnestus laciendi necessitatom ut Graeciam Paroedus obiret impulisse, quae celeros quoque Thasios, tam divites quam pauperos, nd navigandum et remigandum abigere soleat. . - . lo. mss. οις καu θῶ μετὰ τοισι τα ἐποί91ῖσα, nil. ἐπαλγα, all. ἐπω vcla. Eximie IacobSius o 3 καὶ Qω μετα τοῖς σμτo v Nyζων ἐποιο , nisi quod cum Dindorsio retinondum videtur

sim Venet. et Dindors. Alii codd. απεί φιαι, quod edidit

Schweigh. --vs. 12. ante Casaiab. Prat μζδὲν ποι tu νων. Illo coniecit πηιμα- . quod confirmavit Venetus. ,, omnia in patriam delaturus sum. uxorique traditurus fido bona. Post us. 12. lacunam indieavi, nam desiderantur quibus narraverni, qua . causit, quibus cogitationibus primum motus suerit ut patriam relinqueret; quo pertinent quae sequuntur mi τις μοι νη-ζηὶ, quae nullum Sensum babstnt si cum proxime antocedentibus coniunguntur, et deinde Ps. 18.aτίωτά μοι ociuita

cf. Λihon. ΗΙ. p. 110. C. --vs. 16. Philio Thasius et ipse

97쪽

m. p. 406. Ε . - vs. 19. φωνῆ Athen. p. 406. μυθον. - A. 20. βδελυρη edidit Dindors. ex altero Ioeo. Edebatur μελπα. Ilermippus pnrodias non peeuliari ut IIegemon, -hoeus et c. volnmine edidisso videtur, sed fabulis suis intexuisse ut Epicharmus, Cratinus, alii. Cf. Meincto Quaesit. Scon. I. p. 31. Ex comOodia IIogemonis, Philinna inseripta duo versiculi apponuntur Athen. III. p. 108. C. Mi X. p. 442. A, ubi Philinna Axionici comici commomoratur. Et Mnumeratur Ileg mon veteris comoediae PoEtia etiam ni . Athen. I. P. 5. B. In iis quas sequuntur, ad Verba ὁ δὲ Κυδοιος gubaudiendum ex antecedentibus, quae partim intercidi ει ridentur, δε ἐν Βοιωτος. Do utroquΘ dieiuni quod infra Iogitur, τις

qui floruit astato Philippi Macedonis, cf. Weland I. l. p. 41 a βαλανων μαrq dedi cum Daleeampi O. mss. βαλανείων. Balneatorum et tonsorum garrulitas Et mula Redulitas ut nPud nos, ita etiam apud Graecos in Proverbium abierni, V. K ter. Bd Suid. v. βα ανελ. Ad versum Euhoei, qui totidem verbis Iegitur apud Eusilit h. p. 1224, 57, es. Il. XVIII. 534. Sehiveigh.:,, fortasse χαλκοροσιν αryMοασιν Vel 47πωσιν scripserat paroedus, sic detorquens Homericum inus; ν, quemadmodum in proximo versu Homericum κουρην in κουρευ detorsit. Alterum facetiarem exemplum est altoreatio tonsoris ot figuli eis γυναικος Heri . Ad Nemus μντε σὐ κτλ. eL Il. I. 275. κωρευr optum sex Vmoto. Πηλεῖ ς dicitur figulus, quasi Intulentus, velut in Batrachom. v. 19. 209. rana quaedam nominatur Πηλεές, eiusquo filius Π λεων. - Sequuntur versua Alexandri

Aotoli do Boeoto Siculo, de quo cf. Woland I. I. p. 43 sq.

Alexander qua do causa dicatur πανω διαπικαλος, quami verunt Capellmann Alox. Aetol. f m. p. 15 sq. Et Osana, qui Capeti manni colloetionsm nonnullis complevit, Bettuligo p. 298 - 301. ἐλεγειον, quod a nostro Rervatum est, Capel Im. p. 39. Boeoti epitaphium suisso nrbitratur, Nic. Bachius Zoilachr. s. A. 1837. no. 41 Rq. ad librum elegiarum, qui Μουσαι inscriptus erat, in quo artis musicne Rique poeticae principes celebraverat, reserendum censet. Versibus Emenis

98쪽

π0τηὶς ισος εγραge. Iaculis ἔραπί ποτ' vν ίδον, quom sequuntur Capelimann et Buch, qui sententiam explicat: sequem Mimne mus distichis inclusit summum umoris florem, cum Boeolus nil mores suos ita accommodavit, ut pariter Puerorum nmori indulgeret. Nostra velim ita interpreteris: ,,Erat illo nobilis avia, amicus sodaliis, amator puellarum ut Mimnermus, in-ηaniebat puerulos γωλμανεῖ συν ωοπι , neque excellebat inter Polatores. -- εγραψε δ' εὐνῆθ εἶ ex codicum lectionibus δ' ἀ'νηρεν. δ' ω meis, δ' tDν ῆρενς restituit. Veston p. 69. παρ' λιζγ4ν κτλ. interpretantur ,, imitatione Ilorueri, ita ut ncc deret ad plegantiam Homeri. Mihi videtur prappositione παρα indicari parodicum .illud, quo excelluerat Boeotus, POE-

σαν ἀειδέας v τινα χλουνζν. Correxit Weston p. 69. πί-rr- τοι sunt sutores, es. Pollux VII. 82. IIesych. V., φῶρες ἀναιδεῖusuros impudentes; de talibus hominibus erant carmina Boeoti. χλουνον recto retinuit Sch eigh. - Vs. 8.im s. φλοίων - θη, est. . α ρη. Sch eigh. gλνων, quod recepit Din M. Capolim. φλ om ' αν Λῖρ' -ν κααοδαιμο νίρ, quod nil χλουνζν reserniuriquem sequitur Machius: nutem homo castratus esse videtur idemque garrulus, qui κακοδαι/ιονί ν Τei olei) venustis lepidisquo verborum floribus distinxit. ς λυων κτλ. luod do Poeta dicitur, interpretandum: se nugans simul quo ei sciridissimo et petulantissime Scribens. κακοδαιumue, do qua' ores. Diuitii

99쪽

hie Euhoos ne parum quidem vel minimo desset abitur. -

Ex libro incerto.

XLVI. Athon. XIV. p. 659. C. σον δὲ ηαίσωνα Πολέ

Do Maesone, 'histrione et postfa eontico, qui indieram diendis coqui personam invenerat, es Aristophanes BD. aliinp. Athon. I. I., Zenob. Proverb. II. 11, Meinino uuassti. Seen. I. 4 sqq. , Grysar Doriens. com. p. 247, Baguot de Chrysippo p. 236 sqq., Schneide in Exercitat . erit. cap. IX. st in Goest. Gel. ang. 1837. no. 85 sqq. p. 847 shq., qui disputat do poeuliari proverbiorum genero si Mαισωνι- π οι- α dicto, quod commemoratur in fragmonto collectioni proverbiorum olim ut videtur praemisso, odito a Walgio Rhoit. Gr. ΙΙ. p. 10. ot Gaissordio in Praef. Paroem. v. p. V. Reis petitur autem n Maesone hoc proverbium: αντ' εὐερ7 1N 'Are 1ώμνονα σαν Arαιοί, quod Athenis in hema insculptum erat, v. Zonob. II. 11. Gallas.) cf. Suid. V. α- εὐεπ., qui pro κων

habet τισαν, et Harpocr. v. ' μαL. Do hoc porbens Schnoidewinus; sed non video 'equidem quid inde sequatur contra Polemonem. Nam ita disputat vir doctissimus: Vorsum inhorma Atheniensi insculptum necessario repetendum ess neomico ex vicinis Megaris oriundo; falso Polomonem a quotos osso Grysarium Et Mei nolitum; etiam σα ηαι -- σκωμματα quRB Rppellentur documento osso ut Mnosonstm Megarengem Nisaeum fuisse pulmus; in Sicilia inlia prorsus ignota fuisse. Qui dum melioribus mihi argumontis son-Diuili do by Corale

100쪽

ieni iam suam persuadeat, Existimo Polemonem hiculi in eoteris rebus ita etiam de Maesone quem a Megaris Nisaeis eum aliis otiam Timaeus ropetiisso videtur) non suam in coniectando nudaciam, qualem ei criminatur Schnoido inus,

Moinplis l. I. p. 6: ,, Siculos Megarenses propter Epicha muni et ipsog sibi inventae comoedia honorem arrognfise ii telligitur Ox Arist. Eth. Nie. IV. 2. Quodsi roeto Polemo do Massonis patria statuit, histrionem illum iam ante Olymp. LXXIV. 2. vixisse necesso est Schneide inus Maesonem inter antiquissimos comicos numerat, et Susarionis, Euxonidis ceti. nequalem fuisse putat . Eo enim anno Megarenses a Gelono expulsos et Syracusas traductos esse constatio Thucyd. VI. 4. eoll. Herod. VII. 156. Ceterum quod Timaeo accidisse: 4detur, ut SicuIa et Nisaea Mogura inter Se confunderet, idem etiam accidisse videtur Ovidio Heroid. XV. 54. do Siculis agonti: se Nisiades matres Nisiadesque nurus. Magis etiam mirum videri potest quod Cratos up. Diog. L. ΙΙ. 118. do Stilpons philosopho posuit: ἐν limr οις, οθι φασὶ TvνDεος ἔμμεναι εννάς, nisi is Megari eorum philosophorum vanitatem et τυφον significare voluit. 2. περὶ τῆς 'Aθ νησιν Ἐρατοσθένοος ἐπιδημίας. Ita Sehol. Aristoph. ad Avea v. ll. Brevius Hesyeh. V. triqι, ως Πολέμων ἐν Ἐρατοσθένους ἐπιδ stas. Sehol. Soph. Oea Col. 48 l. et Ilu Ocr. p. 24, 5. LIoλ. ἐν τοῖς προς ' γατοσθέν1ὶν unde Bernhardy Eruiosi h. p. 5. τα ποος Ἐρατοσθένην pluribus libris comprehensa fuisso censet, Eorumque partem fuisse scriptionem περὶ τῆς in νησιν Ἐρατοσθένους ἐπιδ μίας. Mihi sormula τα προς Ἐρατ. nihil nisi compendium plenioris, quem ceteri afferunt, tituli esse vi datur. Certo quamquam Polemonis opus non solum ad geographica Eratosthenis opera,

sed etiam ad eliro nologica v. not. ad D . LII.) et inprimis Rd opus de antiqua eo moedia flagiti. XLVII. XLVIII. LII.

respexisse constat, tamen omnia quae nune Exstant fragmen in eo redeunt, ut eas potisSimum res, quae antiquitateSΑiliens attingerent, hisco libris contra Eratosthenem editis