Fragmenta.

81쪽

Atquo linc significations os iam Polomonis titulum accipiendum erodiderim, ut dixerit de Veruclon Pontica vicinis suo oppidis. - Neque regnum Ponti sero nisi addito articulo dieitur ὁ LLoimos.

Carica .

Euxins h. Dionys. P. p. 267, 30. Tελ υσσας, πολις λαρίας si κως. idos eundem urbem dici, inclytam illum haruspicum disciplinii; quilo ab illi is nil Lycinna, ni, ullis ud Curiam referobatur, quum in confinio utriusquo si in osset; es. Liv. XXX II. i,. Telmessicus pinus. qui tutere uno Curium, altero Lycium contingit. Similis Ancyrao rnito orni, quae of Gnini ino et Plirygino adscribebatur, δια το ρομφοτέρων εἶναι, Stol l . 1ι. h. v.

Lymessi, quae vulgo Cilicias, a Pioli maeo Pamphylino osso dicebatur, Sclioli. Dion3s. P. 875. p. 36l; Aeginito, quae modo infor Paphlagoniae modo iutor Ponti oppida Iinbobatur, Si oph. ll. v. Astu ro: Seil Τol missus uti antiquioribus scriptoribus semper inter Lycino urbes numerantur, velut ab Ierod. 1. 78; a recensioribus domum, Polemone, Cicerone do I iv, I. Ol. , ut iis intor Cariae. linquo credibile corio temporo aut ipsam Telmissum a foedero Lycio ad Cariam doscivisse: oi nnrrabatur de bello intor Tolinissensos et ceteros Lycios gestia ap. Theopomp. Illiator. lib. XIV, v. Pliot. Bibl. cod. 176: aut ab aliis salom confinii, quo Lycia et Caria disiungebantur, immuintionem factum eSSo, ut Telmissus ub

82쪽

ἐώρακα est in libris, Dds soωκα. Idem deinde pro τε καὶ malit δὲ καί - Polemonis testimonium ex Didymo ad Atho-

nasum transitisse videtur, cf. p. 37l. F. τὸ γηθυον, - ου it - μονευει IV νοχος εν Νοονω, οπερ Qvrovi ενος δραμα AHν ιος ο μοιά φ σιν εlam τὰ r θνα κτλ. - Ipsa fabolla ex iis est, quas re- contiore vocabulo logendas dicero solemus, ad rituum Kncrorum simili iudi noni set ut rituum causae ex Sacra deorum historin repeiantur emittas. Haec speciat Theoxenia apud

Delphos in honorem Apollinis celebrata. De Theoxeniis v. Boockh. Expl. Pind. p. 194 ). Parabantur hoc fosso opulae sucrno, quibus peculiariter uteretur is deus, cui tomplumuIi quod et oppidum Sacrum orat, velut Apollo apud Delphos ot Pollenenses Pnus. VII. 27, 1. ; Rod ii reubnhant etiam alii dei, qui ab illo inii quam invitabantur eiusque ξένοι orant:

undo Ilesych. θεος α, κοινῆ ἐ0Dry πασι etοῖς θεοῖς. Ita et pudovid. Fast. IV. 422. Theoxenia parantur ab Λroiliusn i. e. Arethusno parabantur), adsunt eos ora Siculae religionis ni mina, inter ira Ceres oti Proserpina, quae, linc occasione rapitur a Plutono. Dolphicis igitur Theoxeniis prnoter culexos deos ei inin Lntona interesse putabas uret mater epulabatur cum filio filiaque. Muliereου praegnantes constat ad aliena

83쪽

dari, uP. IIesych. Miles. p. 44. Orelli. q. Do civitatibus I in lino et Siciliae.

κτίσος Ιταλικων καὶ Σικελικῶν.

Vulg. ἐν κτkm. Puris. ἐν κτωσιν. Post - κελικων Auppl. πόλεων. Quum in hac inscriptitino iungatur Itulino pi Sicilino tractatio, credibile setium cotoriis res, quae in hunc Sectio nona incurro-hniit, nil Italiam et Siciliam portinent ps eadem operiου parto. vel oodona libro comprohonsiis fuissΡ.

XXXV l I. Sehol. Λ pollon. Argon. IV. 324. ὁ δὲ Λ αvλιακὸς σκόπελος seu ius memineriti Al Ollonius I. e.) τῆς Σκυθίας,

, IL, δώρου ἀπογονους es. Arrian. Anab. I. 9, 10. credo similiter dictos atque γενος - ρον, hi milia..

84쪽

Apollonius prope monsona Cnul incum Oi Angurum, qui illi vicinus orat sumsen rar; ρος eiusdem gionis momoratur ab Horo-d aio IV. 49.), τυν -ρον narras, ut Scholiasine vorbis litur, διίωχιγμενον τῆ /ὼν ε τον 'Ἀδρίαν, etsi δε εἰς τον GSεινον ει σμελλειν, ubi patet indicari Dravum disiuncio a Danubio flumino occidontem p ientPm. XXXVI lΙ . Fosi. F. pi f. p. 255. Od. Lindom. Nullos nsaliondo pi Antiando dicitis esse qurim is dubi inri non debens, tumon Polemon ait Aronda quondam fuisse nomino Nnlium quom Aeneas n .Mantinea in Italiam deduxoris, qui iuvenes Itali eos ἐνυμον sal in si otiom docuerit. Vides Polomonem otium do Roma dixisso tabulam auo illam de Aenea iiii ixisse, quum ix fuerit quisqvum qui non attigerit, ubi Ilomne origines expromendae erunt. I o Naliis v. Dionys. Archnool. ROm. II. 70, et qui piusdem Salii Ox Polomone ut videtur memin prunt, Plutarch. Νum. c. 14, Serv. Virg. Aen. V1Ιl. 285. Polemo, etsi in coloris serruxit, id iam ii recte Acrii Sis, quod di xpriat Nnlium docuisso iurenes Inutiem; nam confini Saliorum collogia os earmina os salin-tiones non Homne propria, Sud per iam noni 1 inliniti disporsu fuisso. - Poteram hunc lorum os in m ad librum πsidi tamuοθρευκλὶς revoci re, quiad malit Lubeck Aglaoph. p. 1206.

Opuκ magnum et disrusum, duodo 'im minimum libris

eis stans; nam citatur duodecimus ligni. XLV '). Quod iid vorsiis Tim nolim Niculum editum fuisso aperium est Ox segni. XLIV. Notum ost Timapum vnrias his sciri is suis narras iunculus ot notitii a nos antiquarias inserendo glori liam sibi seruili iicitiis multiplicis quaesivisSP, ideoque Ibeυσυλλεκτρια ιν ni PPlla

) Casu laesum videtur ut maxima fragmentorum parra non indicetur in indiee Sehweigh. neque apud Diudurfiuni p. 1ου Su sq.

85쪽

Talibus infossos fuisse puta iniser gram tinticos Istrum, cuius k mrnαφαι πρὸς Tθιαιον citantur Athon. VI. ii. 272. I , inter perlogeias Polemonem. Quamquam poterant ptiam on horum disputationibus ni sani daro, quae disputat orni illo de originibus civis nium deque gentibus ot coloniis, in quo maximam doctrinno Apoclem ponere solebat; es. Polyh. Εxe. Vnt. p. 33.

Talis ostentatio industri sos illos antiquitatum grammaticos apprime ni licere ni quo nil mniorom, quite in resplipndo terra retur, doctrinam Oxpromendum irrituro debet,ai. Νe putes Polomonem nimium in linc contendondi opora fuisso, mom ni Timastum iii colligendis robiis diligensiorem quani in digeret dis ot excutiendis nceuratior in suisse; cs. Pol b. l. l. p. 14. τὸ περὶ τὰς ἀνακρίσειe μέρος ἐπιπέσvρται παρ' cevr. τελε- , ἐν π Dἐστὶ κυριαπατον τῆς iorem; ingonii illo doctrina instruetus ad historiam necossit, quum et litioris messum temporis id quo in littoratissima Athon rerum urbo tribuisset Polyb. Exc. Vat. p. 22. ἀποκαθισας γαρ 'Aθονρσι cs. p. 26.) σχεδον ετο πενrti κον τα

μεγίσας ἀφοροιὰς εχειν προς τὸν ίστορίανὶ, et itinera longin tua fecissos, sed orat noquo Subacto iudicio noquo probata fide. cf. ΡOlyb. ib. p. 44. τοσουτο απέχει του οἱ ἐτέρα at ἀκριβῶς τῆν ὰλχὶ θειαν ἀνακρίνειν, ω ' ονδὲ τουτων, ων αντοπτης γεrονε καὶ ' 'OPς αυrος νηκει τοπους, οὐδὲ περὶ τουτων οὐδὲ, vrιὸς vi ιν m rhfr ci: quamquam non diffiteor Polybium si usi in alios ita otiam in Timaeum paullo iniqui Orom fuisse vi dori. - Praeterea monendum, interdum Platonis Τim noum isa citari, ut do his Polemonis adversus Τimaeum Siculum commentariis cogitur possis, velut apud Anonym. in Anocd. Cram. II. p. 352, 21.

86쪽

Ex libro I.

lis Diodori Sie. I ol. X. p. 286. Od. Hi p., apocryphis illis

87쪽

pultis ex tritici gemine ot leguminibus variis factum, Plin. II. N. XVIII. 7, 16. 40, 20. n. 4.3 sermentatum. Idem fossumesso videtur quod aliis grammaticis audit 'Amoφόρια, V. IIerodian. ap. Cram. Auecd. III. p. 277, 27. Τheodos. Gr. p. 69, 17. Gopiti. XL . Athon. II. p. 39. C. IDλθων φ σὶν ἐν Moreri'

ηοωα Ἀκρατοποτύν τιμασθαι, παρα δὲ Σπαρτιαταις ηαττωνα καὶ Αεραωνα ἐρωας υπ0 τινων μαγείρων ἐδρωθαι ἐν τοῖς gειδιτίοις. Nuῆται δὲ καὶ ἐν 'Aiα' πιιπνενς, απο των δείπνων πων εον πρωθὶ Dοίαν. Subieci hunc locum propter argumenti similitudinem. Schweighaeuserus ni notat haec: Eorundem numinum, Spuriae a coquis dedicatorum, rursus meminit Athen. IV. p. 173. F. Sqq., ubi pro υπο τινων ita; εὐ- At vπο των ἐν τοῖd gειδιτιοις στοιο - των τε τὰς tueζας καὶ ηεδεαravamin etον οινον Meκον- , quibus Uerbis simul ratio significatur nominum numinibus illis impositorum, Nempo απο τον μῶέαν μάττειν Riterum M. et α voc runt, pro quo nurnine opportune hic posito minus commodo Λα--α ost IV. p. 173. F. Contra ibi recte απο τον κερανννειν vel κεραν τον OP Rlterius no Inon Λεοάωνα fieri pium exhiboni

libri omnes et Eust. p. 1413, 21 sq. , quod ipsum bic Pro Κέρδωνα monente etiam Meursio Misceli. Lacon. I. G. TePonere non dubitavi.

Ex libro IV.

88쪽

Coniunctis his locis nitori ab altero lux assunditur. Apud

3:.colora ego emendavi ex coniectura. - Apud Schol.

nisi do duabus Scopae signis loqui. XLII. . Schol. Oed. Col. l00. rvφων ἀοίνοις l ου γὰρ σπέφ

89쪽

dicia, quia plerumque oriant diu μίλιτος, ut nil Porphyri

v. Thooptir. ap. Porphyr. do Absit n. II. 20. Nonnunquam et

ligna. XX l V. Luciit.) praetor Furias, do quibus ipso Potomo illo loco dixisso vi dolur, addendae Cores in sora eum filia otcetoris Insoris, es. Dionys. IIal. Antiq. Rom. I. 33, Paus. I. 8, 7, Demet. os Po eph. p. 229, Mai Pr Magian, os. infra lam. L XVm, deniquo Lilior putor os silino Erochilles, es. Philochor. p. 2i . Si obolis, ol do Liboro ei inin I'lui. Nympos. uti. IV. 6, 2. de Tuond. Sanit. c. 17.

Ex libro V.

mater, quae hie appollatur, Furiarum Pst Terra Miaer, quae Εὐωνυμη nudi erat Epimenidi. .

90쪽

Ex libro VI.

locorum historiam illustrantem. Et suspicor eum in hoc, quod ad mortem Et sepulerum Laidis attinebat, a Timaeo

dissensi se, quum cnnsenserit de patria; cf. quae sequuntur apud Athenaeum: αυτοσχεδιάψονσιν οἶν οἱ λέγοντες αὐτὸν ἐν Νωρι, λο τεθάφθαι προς et. Κρανia is, id quod a Tininoo narratum fuisso videtur. Quamquam hie etiam de patria Laidis id iamus quo Polem a. sententiam sequutus fuerit, si sequimur Steph. Iι. v. Evκα ,πία, euiuου tamen incerta in his fidos est, v. ἰ onor Syracus. etc. p. 270. Do Omni historin Laidis v. lacobs lus. Ait. III. 2. p. 173 - 19 I. 221 - 243, do 1 nido apud comicos Bergh do Rotiq. Com. Att. p. 401 sq. Polemo iterum d huc quaestione ei inivr np. Steph. B. v. Λραστος, ubi Ne-ani hos Cysticenus perhibetur Crassum Luidis patriam vocasse, deindo haso adiiciuntur: Ἀπίων δέ squiσίθ, οτι μονος II ias u τὸν Λαίδα Κορινθιαν, quae Iacobs I. I. p. 225. et Goelier Diuili do by Corale