Fragmenta.

131쪽

Haec omnia persuasum hal, po Polemonis esse, et dubito an doctissim nin insuper quae subsequitur de parasiti notione immutata sit obstur haec immutatio comicis, quorum locos abunde multos habes p. 235. F. Aqq., inpriluis Epicharmo, es. Grysar Dor. coni. p. 252 sqq.) commentationem eidem Polemoni vindicandam putoni; certe paucis, quae Athenaeus interpolasse vid tur, subductis nihil in ea inest quod inferiorem aetatem indicet. Et ost altera illa pars cum priora quodam

132쪽

inodo eoniuncta ium ipsa re tum hisce, quae sequuntur post verba Λιόδωρος - ἐν P. 235. Ε, n mct Omi Ssa: ov eo μαμίοι- ολθον υστερον παραθqσομαι, quibus respondet ipsum

testimonium Diodori infra p. 239 sqq. appositum. Verum haec ut ut sint, longum erat omnia persequi, ut acqui Scendum putaverimus in iis, quae de prisca parasitorum nominis signifieations disputantur. Illustratur haec tum sex inscri ptioni hiis tum ex scriptorum testimoniis. Scriptoros laudantur 1) Clonrchus Solensis, 2) Cli domus s. Clitodemus, do quo es Siebetis Phanodein. Et c. ligni. p. XII sq. 3 Τhemiso, do quo non constat, q) Crates Atheniensis, s) Philochorus,' qui paullo antiquior Polemono erat, quum Crates Λthoniensis antiquior Philochoro esses, v. Schol. Soph. Oed. Col. v. 100, ubi Philochorus contra. Cratetem disputat; cs. Demet. et Porseph. p. 61. De fragm. Philoch. v. Siebel. p. 83 sq. 6) Diodorus comicus, D Aristotolps in Politia Ἀθηπαίων, nam ita scribendum esso pro ra γωναίων vidit Grassitos in Ialin. Annal. X. 2. p. lb8. Ceterum V. Νpumann. lam. Aristot. Polit. p. 139 . Inscriptionum tituli citantur hi: psephisma Alcibiadis de iuro civium spuriorum, quod assorvabatur in Cynosarge, ubi illi gymnasium suum habebant, cs. Plutaret, . Themis . c. 1. ibique Sint enis; ndde Baetim. Anecd. p. 210, 30 sq. 285; li Eq. , ubi pro AEMuος scrib. Λίηιος; 2) Io, Solonis de Deliastis; 3 inseriptio donariorum ἐν τῆ LD ληνίδι dedicatorum. ἡ Πάλα Hις a Cnga ubono accipitur pro poditicu Pallenido LIMλ νὶ ac. στοαὶ, a demo Pallono denominata; neque desunt exempla Ioeorum in urbst a dentis nominatorum. Contra disputat Schweighaeuserus, qui eogitat de linorva Pallenensi Herod. I. 62. Eurip. IIernesid. v. 849. et τῆν Πω ληνίδα brevitalis causa ipsum tomplum huius dono dictum putat, quod veroor ut idon is locis probaR quont: nam qui a Schweighaeusero laudantur Eurip. Heracl. v. 103l. Polyaen. Sirateg. I. 21, 1. , px his id quod vult haudquaquam consequitur. Mihi ηcribendum videtur ἐν δὲ Παλληνίδος i. e. in templo Miner as Pallenensis, nisi dixeris subaudiendum esse substantivum χα - , ut ἐν II λιννία Sc. νm meriti. q. ἐν Παλλrini, apud Pallenenses. De templo illo Minervas

133쪽

Ke Onem esse omnino verisimile est, neque do hoc non

scripsisse iidetur Themiso ἐν Παλ νί', qui titulus, ni fallor, docurtatus est ex pleniore sermula is τῆς Παλ γίδος, velut Polemo citatur se 'Gατοσθένου ἐπιδ um flagiti. LI., i. e.

quem constat inier ulla etiam sacrorum curam h ahuisse.

Tulit igitur do his otium leges; ndm npparet e cerpta n

sacra 'innedam Perlinere, publice ut videtur instauranda. Iubetur templi instauratio sint ευνὶ, itemque Parasit ei nim-rumque nodium Sacrarum: εἰς τήν seu rei ν τοῖ νεω, τοτ αρχε του παρασιτείου καὶ τῆς ο&ίας τζς DFG κ ita Cogitaveris de sacris Apollinis Achitritonsis, cuius mentio iniicitur lusco: τυ πο λ- τοὐς Ἀχαρνέων παραῶτονς κτλ. Mihi inmen verisimilius sermonem osso de sacris Minomao Pallenensis a I 'nil nensibus et Acharnensibus, qui illis xicini erant, iiii cuin in-xtaurandis; nam in huius dono templo credibile ost i heimsonem investignsso memorabile illud legis rogiae documentum, cuius usurpatio do inde opinor transiit ad ceteros grammaticos, nominniim ad Cratetem, qui pandem tractavit in opero de dialecto Allica, ex quo suos rursus rivulos duxi evidontur ii, quos sequitur Poll. III. o. v. supra) et I. 3o.

ρασιτος, qui est ex Pliolio corrigendus : πικρασιτοι, Οι επιτον

του -- ἐκλοπ ν αἰροὐ μνοι. κεῖται 1i λέξω ἐν το τοὐ μnsu τόφιο. --Et ad sacrorum aliquorum institutionem haec legis reglao fragmenta roserpnda osse vidIt etiam Politus Logg. Αit. I. iit. 2; sed eaeculit hic in eo, quod nd Panni honneoruincolebrationem ea perlinero arbitratur. Magis etiam de iisdem

134쪽

Dagmentis erravit Schweighaeuserus, cuius iudiciunt in tali-hus minus Suhnctum esse solet; qui universa legis ratione perperam iudicata lectionibusque violenter mutatis nescio quid inde officiorum regis enucleat, quem nffirmat cavere debuisso ut senos de republica bene meriti ot digiano mafroianorrnωτοπόσεις e diversis pagis in numerum parasitorum legantur, en tuo do re ut nrchontes creentur etc. Celerum do logibus urchontis regis equidem logore non memini nisi hoc Ioco,

nisi sorio apud Xenophontem Oecon. XIV. 6, 7. ι σιλικοος

νομove, qui opponuntur legibus Solonis et Draconis, non regis Persarum leges, Sed archoniis regis dici putes, quod tamen minus probabile. 5) Excerptum ex Actio, quod asservabatur in Anaceo. Repetuntur eadem ex Athenaeo ab Eustathio p. lil 9, 8. Inin superost ut dicam de Kingulis. Do tostimoniis IIoraclidis Mopsonsas ot ΙΙerodici Cratetei V. cap. I. g. 8. et D. In psephismato Alcibiadis εστων εκ τῶν νοθαγ Codd. εω τῶν

odidit Molor de bonis damnas. p. 75 sq. , ubi vide de iuro

nothorum in univorsum. PnrnSitos Herculis, o nothis suintos, non cum Sacerdotibus confundendos esse, quum nos hi ad publica sncordolia non ndmitterentur, monet Schoemniau.

Aniiqq. p. 258. Omnino parasiti ἐερα οπ ρεσία erant, ut nitPollux VI. 35, non ἐερεις, sacerdotum in sacris comparandis et lacion dis administri, quibus nomen inde datum erat, quod cum sacerdotibus vel magistratibus epulabantur, unde simile ministorium Romanis audiebant epulones, es. CnSaub. ad Ath. l. c., Van Dale Dissertati. antiqq. P. 160 Sqq. Quod iid fragmentum illud cyctium nitinet, memenio cyrbes fuisse de rebus sacris, V. not. nd D . XLVIII. Deliasino nominabantur οἱ εἰς Λῆλον πιιιπομενοι θεωροί, cf. Meter dogentil. Att. p. bi, de theoriis sin libello, quo universitati

Gottingensi sacra saecularia gratulatii est universitas IIalonsis)p. XXII. Ad vocem μυστ ρι-τιδος Casuubonus Supplendum censet vel ἐφ μερίας, ut ost np. LueBm Evang. I. 5 , Vel μερώδος Vel σπονδῆς, veluti Scribat Pollux I. 36. ονομαζονται μυστη- ριωτιδες σπονδαί. Dicuntur omnino induciae Eleusinia σπονδαὶ ριν-ζοιωτιδες s. μυστικω , cf. Lobeck Aglaoph. p. 213γ; sed

135쪽

quum inductus istae sacri o non dicantur nisi plurali σπονδαί, putot aut scribondum fuiSSe κ)ηρυκες των μυστηριωτίδων, velut

do genii l. Att. p. 43. Ipsa verba legis videntur particula esse catalogi eorum, qui in epulis Ancris in Delio habitis publicis sumtibus coenubans, inter quos erant etiam ceryces Elousinit. Εpulae autem illae Sacrae coniunctae erant opinor

cum sacrificiis in Delio Marathonio quum theoria Delum mitteretur rite peractis; es. Philocli. ap. Schol. Oed. Col. 1047, quem locum emendavit Meier de theoriis P. X. sminus probabiliter eundem locum tractavit Ilergk dct reliq. cona. Ait. antiq. p. 39 sq. . - Ιnscriptio Pullonensis aliquid vitii conatraxerat. Edebatur ἐπὶ δὲ gτλῆς ορείας ei deinde ἐπὶ λυκοστρα- etov Γαρὶ ἐττιος. Petit. qιάλης ἱερας. Casuub. ἐπὶ δ' Ἐρισυλ ήDρείας. Ueringa observati. c. 32. φιφνλχὶς ἐεριίας et ' Ωυκος Στρατίου. Nos cum Metero de gentil. Ait. p. 43. ἐπὶ Λιφώ. ς ἐερείας, qui deinde legendum cenSet Eπίλυκος -κοστρατον.

Quod nos dedimus nomen a ραττίου Nere Riticum eSi, V. Athen. p. 244. D. E. nil. . Notum eSt donariorum inscriptiones Sace dolum nominibus consignari solitas esse, es. Corp. InScr.

no. 46l. ἐπὶ Deias Ριλοστρατ)ῖς Θίροδι Σωστρατος αrωζκεν, no. 462. ἐπὶ iwελς Καλλιστονς νε ιέσει Σω στρατος ἀνέiH7κεν. In inscriptione Pallenensi patet cogitandum osso do sacerdote Minervas Pallenensis. Ante parasitorum nominii videntur

madv. in Athon. III. p. 360. Ceterum Clearchus non de sa- cordotalibus illis opulonibus, de quibus Sunt cet pra i estimonia, loqui videtur, verum de iis, qui vulgo dicebantur ἀείσαοι, do quibus loquitur etiam Aristoteles in loco infra subiuncto,

136쪽

his parasiti capiebantur, cf. fragm. Craiotis. ἐκ τῶν ζει cor, Pallenensium opinor ni quo Acharnensium nitorum quo forinsse ii Super vicinorum. rvim πρωτοποσις PSt v ἐκ παρθενίας τινὶ γεγαμημένη, Poll. III. 39, en cui πρῶτος πoms' strat h. e. primus isquo logi simus maritus, cs. Sophocl. Trachin. V. 550, ii οὐ πλεον

Dὰρ ἀνδρος πεῖραν ἀqι; μίνς, ut nit Pausanias VII. 25, 8. In inseriptione ex Anaceo excitiis a Dre rε ιών quid sit illu-εtravit Boockli Coni. Inseri Vol. I. p. 8ll. R, es. praes. P. VIII. not. n. Patet do eo ex loco Xenophontis IIoll. VI. 4, 29. ἐκ ρε ζε Inson Pythia colebraturus 3 δὲ καὶ νικητῆριον χωσουν

in ανον εσεσθαι, εἴ τις τῶν πολεων βοῶν ἡγοῦ ε ιονα κειλαττον et νοεο θρέφειδ. Idem bos in Corp. Inser. no. lGΝ8, 32. dicitur Bos Ileros, του βοος et 3ιὰ του ἐρωος εκατον σωτῆρες Αθιναῖοι. Apud Cratetem δερος σῖτος est is, quo ut obantur in sacris sa-ciendis, qui partim in agris sacris colebatur: Demet. et Perseph. p. 293. , partim collectu npud eos, nd quos finem utiqua iacienda pertinobant si ostro loco Pallonenses, Acharnens s , facto compartibntur, cui collectui ἐκλογ praeerant

Parasiti. Ex sequentibus cornis archontem regem tot'ς ἄρχοιτας Se. τῶν ἐερον eroandos curasse, do indo ni, his parasitos

erontos esse. Post τὰ γεγραμμένα indicavi lacunam, quia desiderantur quae respondeant τυ τε in Norhis των τε ἀρχόντων. Factum ost in his excorptis quod fieri solet in locis excerpendis, ut xingulis quibusdam rebus vel voci hus insonti ea tantum

exscribamus, quno cum iis prori imo coniuncta fiunt, coiernnegligninus. Ita es iam in sequontibus post verba ἐκ τῆς βουκολίας ἐκλέγειν planum est excidisso nonnulla, sortasse haec: βους, καὶ ἐπὶ τουτοις ἐκλεγειν κριθάς, καὶ παρέχειν ἐκ του μερονς κτλ.μέρος dicitur ni salior ea regio, quae unicuiquo paraSito ad Disitirco by Corale

137쪽

frumenta sacra inde exigenda tribula prat. EX Rua quisque regione sextarium colligero dotiebas, qui deinde deponolintur ἐν τοῖς ἀρχείοις, h. e. in curiis parnSii Ortim, ἐν τοῖς παρασι τείοις. - Indicavi In unam otiam post Acrite κριήγων : nnm quod Spquitur δαίνυσθαι τους οντας tam αμυς κτλ. et τὸ δ ἐκτέα παρέχειν, inde cernis Semnonem post ἐκ να κριθων rodiisso ad boves illos, quorum mpnito etiam in priori hus excidit, sacri- seandos et comedondos; in quibus epulis in sororant nonnisi οἱ oreth Mo ναῖοι i. c. cives genuini, repositi τοῖ: νοθοις. Excideriint haec: καὶ τους ει ἐν βοτοῦ ἐπι οὐσίαν εἶναι ' δεινωθHτε κτλ., vel simili R. Deinde post αρχεια excidisso aliquid quum per So manifestum sis, ium nrguunt ea quae praemiserat Polemo, θνειν τυ Ἀπολι- τους Ἀχαρνέων πα-σωνς, Si quidem haec ex ondem lege excerpta sunt, quod mihi non ost dubium. Videant quid rei sit si pientes. De Insen K ni sensia ut ut sit, hoc certum habeo, priores interprPi X Prrasse ndunum omnes, qui sex et disso nil quid non nnimadvortonios mi-Tum quantum et do universo fragmonio et do singulis vocabulis nil uel nati sint. Ila Casaubonus μουκολίαν suspicatur dici Vol iugerum vel alium agri modum, ex quo fas fuit purasito cuiquo hordei heeloum exigere; Potitus Misceli. II. 2. lo-gondum esso censot ἐκτος βουκολίας, quod interpretatur , , Sine dolo malo, bona filo, ΙIesychium testatus, qui Di κολντῆν

βωκολονως i. q. απατῶντες. Aliam 14nm ingressus est Euphnius nil Poll. VIII. 11l, ubi memoratur locus Propter porticum regiam, το βουκολεων dictus: hoc ille Di κολεῖον suspicntur domum sacram suisso simillior anto pum Meursius, Cuporusot vnn Dalo, V. vnn Dalo Disserit. nnii a. p. 2l6. , in quam Parasiti Atheniens s rocondiderint quicquid collogerint singuli εκ τῆς με κολίας i. P. Geonias, OX tigris sibi nitributis. Haec memorasso sufficiat: pDουκολίαν et βωκόλιον constat osso nihilnliud nisi armentum boum.' - Transeo ad ea quae r Sinni.

Do Apollino Acharnon sium v. Pnus. I. 31, 3. ἐπιπικενα creta sunt qui habent curam et ἐς ἐπισκενῆς; Aod nescio quid signiscent οἱ ou κευασται τῶν ἐροέων. Vid iur scribendum των ε ρων, ut οἱ τω- ἱερων ἐπισκευαota sint iidem ntque odi ἐπιστάται των

138쪽

δ' ἐοσίων ἔργων, operum publicorum curatores, qui templis etiam exstruendis vel instaurandis praeficiebantur, es. Boethh. Oec. civ. Athen. I. p. 218. Com. Inscr. VOl. 1. p. 2Il. b. Totum locum ut ad epistolam περὶ μέων ὐνομάτων revocandum putarem moverunt m haec, quas ipsi dissertationi praelatur Polemo: eto tos παρασίτου ἄνομα νυν μὲν αδοξον

IV. Commentationes Variae.

l. περὶ των κα etὰ πολεις ἐπιγραμματων. 'Eπιγραμματα plerumque dicebantur quao versibus conceptae . runt inscriptiones, neque inmen non quae pedestri oratione, P. Suid. U. επίγραμμα ' παντα ἐπιπατόμενά τισι,

καν μ' ἐν μετροις εἰρομμα, ἐπιγοά3μματα λεγεται : deinde non solum inseriptiones, verum quicquid verat bus vel prosa or tiono conceptum erat, cs. Beis. An cd. p. 260, 7. of πεζοὶ καὶ ε ιμετροι λογοι επιχ ιματα καλουνται, coli. Plutarch. adv. Stoicos c. 14. ωσπερ γαρ αι κω ι δίαι, g σ- Chrysippus), -roceu-ματα γελοια gέρουσιν, α καθ' ιαντὰ μέν εστι φαυλα, τω δὲ Oλοποι ματι χάριν τινα προστίθηπιν κτλ., inprimis illud poesis genus, quod nunc peculiariter vocamus epigrammata. Iam

Po Ionio procul dubio do inseriptionibus egit; sed posset, si

solus titulus Oxstaret, dubitari utrasne inscriptiones dixerit, utrum titulos publicos an versus sepulcrales alliave vitas privatae monimenti insculptos. Et . videtur Boockhius quiadem non solum Ἀττικὰ imrent ιι ατα Philochori, sed etiam lineo nostri pro titulis publicis habuisse, v. Corp. Inseri ol. I.

Praes. p. VIII, liber den Plan dor Atiliis des Philoch. p. 3;

sed exstant fragmenta, unde satis eorta coniectura cognose

tur, εμμετρα tantum ἐπιγράt ματα, eaque peculiariter dicta et sopulcralia maximo in hanc collistionem recepta fuisse; et cogitavit do talibus opigrammatis otium Iacobs Animadv. in Anthol. praes. initi Exeitaverat ea Polonio singulas urbes ob undo, ot videtur etiam in ipso opere κατα πολεις ea unctasse, quod indicatur tum ipso titulo, tum iis quae fragmento LXXX. praefatur Athenaeus: Πολέμων ἐν τεν π. των κατα

139쪽

πολεις ἐπιγοαμωατων περὶ Πλ ε ίαγν λέγων παρατίθεται τοδε τοδετθραμμα, h. e. in ea parte Operis, quae erat περὶ etῶν κατ' 'Hλιδα ἐπιπαμ εατων. De argumento eorum, quRe ex hac collectione exstant, epigrammatum mirum omnia versari in Iuudibus potatorum, quas affectare gloriosum ea notato videbatur

non tam ipsis Graecis snam erant hi et ingeniosioros quam qui ex potando gloriolam sibi quaererent, et ipsu educatione moderatiores, v. Welcher ad Τheogn. p. 16 sq., Bach ad Cris. p. 40 sq. quam Macedonibus aliisque, quae cum Graecis mixta erant dominiumque penes eos habebant, nationibus

semibarbaris.

γραμμα

Prius epigramma, de quo cs. Eustath. p. 644, 51. 746,58, in Append. Anthol. receptum vol. II. μ. 87 . Iacobs; alterum habos in AnthoI. Palatina I. p. 444, ubi Callimacho

tribuitur, cf. Callim. segm. p. 304. Ernest. De Varr. Iecti. v. Iacobs Anthol. Vol. III. p. 334. 959. VOX ζωροποτεῖν, quam tentavit Schneider Lex. gr. V. χανδον, vindicatur loco Callimachi ap. Athen. XI. p. 477. C. χανδον αμυστιν ζωροποτειν, quo Ioco Vulgatis patrocinatur Iacobsius. Do adiectivo

χανδος dubitandum videtur Lobeckio Paralipom. p. 149, qui

140쪽

quum Schnoidorus seribendum putasset ἐκ ζωοῆς χανδοποτων, ipse corrigondum censet ενχανδεῖς ω ποτων κυλικας. - De nomine Erasi xoni discrepant libri, sed idem est apud Aelian. Var. Hist. II. 4 l. es. XII. 26, ubi eadem quas apud Athenaeum Proponuntur potatorum exempla. - Diosimus Atheniensis Muri; dictus, ut Philonides Tarentinus silo quo v. Dionys. IIul. Exe. Vat. p. 504. Mai. 6217. LXXX. Athon. X. p. 442. E. IIολέμων δε ἐν τῶ περὶ

Vox λέγων addita ex cod. Venet. Idem carmen habes in Append. Anthol. II. p. 820. voL ΙΙΙ. p. 931.

2. περὶ ποταμων, περὶ et υν ἐν Σικελίψ ποταμῶν, περὶ των ἐν Σικελίs θαυμαζοleένων ποτα μων. OPus περι ποταρουν citatur a Schol. Eurip. Med. v. 827.

segni. LXXXI. . Cui titulo subiectum suisso patet alterum: περὶ των ἐν Σικελδ ποτα ιῶν, qui laudatur apud Athen. VII. p. 307. II. ligni. LXXXII. . Denique plenius idern est ortur

περὶ τῶν ἐν Σικελία θανμαζομένων ποταμῶν R Macrobio Satura. V. 19. lim. LXXXIII. . Et crediderim hunc commeniarium omnino non tam de fluviis fuisse h. e. do fluviorum Driginibus, cura thus omnique natura, quod argumentum geD- graphorum magis quam perlegetarum eras, quam de iis fiuviis, qui momorabile aliquid sit mirabile habebant, περὶ των παραδυξων ποταμ ν, quo titulo simili opus inscripserat Philosto- Phanus, v. Athen. VIII. p. 331. Ε; cuius indolis est etiam Plutarchi, quod sub hoc nomin circumfertur, O Pullculum περὶ ταucων. De aliis, qui id in nrgumentum tractaverant, Scriptoribus v. Eberi Dissertati. Sicul. p. 165. LXXXI. Schol. Eurip. Med. V. 827. του καλλ. Xygumvlνῖν του ἐν Ἀττικῆ μνζμονευει. εcαι γαρ καὶ ετερος ὁμώπειος ἐν μι-ία. εἰσὶ δὲ καὶ εtνοοι, καθά φησι LDλ6ιων ἐν τιν περὶ ποτα-

라틴어 텍스트