Fragmenta.

111쪽

ων deest in codd. , adipeii Dindors Sch eigh. ον. mirnuhnk. Tim. p. 3; olim ia σφ Rem narrat etiam Diog. L. 1. llo, qui pro Aristodemo nominat Ctesibium. Cf. IIoinrie hEpimenid. P. 94 sq. , qui vellem minus tribuisset narrationi as Polemono pro commento habitae. 4. Adeersus Istrum.

De peculiari scripto adversus Istrum composito non conis sini; sed sunt duo fragmonta, ex quibus tale opus exstitisse coIlogeris. Quamquam non dissiteor etiam ullis Iocis hase tractari potuisse; es. ad lagm. LIV. Τamen quum horum langmontorum ratio eis quase antecedunt Aeriptionibus simillima sit, malui in αντι; ρήνων Aerie ea collocare, quam in cisn-i, fusam incertorum stamentorum farraginem reiicere. LIV . Athon. IX. p. 387. F. συ δὲ κατα gας συνθηκας ἄν tali ατριον αποδές τα ῶμολοr μμα, ονκ-δνὶμοσία σε rem tura, αλλλὰ τον Φασιν οἰκvσοντα αποπεριφω, ως Πολέμων oπεριζὶ ραχὶς 'Dre, τον Κιμμαχειον σνὶ γραφέα εἰς τον ομώνουμον

Ιstri auctoritatem spud vetores non ita magnam fuisse plura sunt quae doceant, v. Siphelis Phanod. ote. fragm. praesp. XXIII. κατεποντον bene vortit Cas bonus sedemergobat. Sonsum interpretatur Siehelis l. c. : ,, quemadmodum Polemo

Istrum historicum in Istrum fluvium demergendum dicebat, sic ego, nisi tu prapstas quod pollicitus es, ad Phasin te amandabo. Alitor iudicat Τοupius Epist. erit. p. 144, Istri Callimaehei 1 χροτ τα significari, quod ipsum frigidum est: frigidius otiam quod scribit Schweighasus rus, Polomonem

Istro ob non sorvatum promissum aliquod, quum sori so in quodam Historiarum loco promisisset se de latro flumine ae- curatius in alia operis parta verba facturum, succensuisse.

Est Iusus verborum, nil ultra. Pergit Slehelis: se Ubi hoc scripserit Polemo, non constat. Potuit autem fiori vel in libris ad vomus Timaeum, namque in hunc aeque atque Istrum stilum armavit, vel in so Ioco, ubi do raptu Helenae frgiri. X. , seu ubi do ἐορταψ λαμπάδος lagm. VI.) exposuit, nam-

112쪽

quo de his rebus Ister quoque seripserat addo ubi de Phorbante disseruit, v. segm. L . LV . Schol. vet. Pind. Νem. V. 89. ἐν Ἀθηναις φασὶν

De Pherecydis tostimonio v. Sturκ. p. 199 sq. , de Istri Stob. P. 55. Alius Phorbas celebratur epicis, insignis et hic τῆ πάλri et ab Apollino victus; cs. Ilom. Itymn. Ap. Ρ. v. 33. c. not. Ilgenii, Schol. Ιl. XXIII. 660, quem locum qui ad

nostrum revorare conatur, XVel cherus de cycl. ep. p. 64, is Polemonem sibi ipsi contradicentem secit. Alium Phorbantem, Curetum regem, Eumolpi contra Erechtheum socium fuisse set ab hoc suporatum Athenis humatum esse serebant; v. IIarpocr. v. Dos Wrεῖον P. 182, StME. IIellanio. p. 199 sq. 5. προψ Ἀδαιον καὶ Ἀντίγονον. Semel laudatur IIahu, ἐν τοῖύ πως Ἀντίγονον περὶ Γωγ ράφων, Athen. XI. p. 474. C, h. o. adversus Antigonum, qui Acripserat πεH Leo; ρά νων. Saepius citRntur τα πρἷς Ἀδαῖον καὶ θονον, v. sepii. LVI. LVIII. all. Sox ad minimum libris hoc opus constabat, v. lim. LXII. Schwpigh. Animadv. Athon. Vol. IX. p. 179. dubitat do voco προς, utrum hi libri scripti fuerint ad Adaeum Et Antigonum an adversus eos: mihi erodibilius etiam hoc opus in contentiono positum sui s. Do argumento constat ex fragmentis, partim ex nominibus

advprsariorum. Ex illis cs. inpriinis lagm. LVIII. LX. LXIII,

quae tota sunt in picturarum argumentis Qxpromendis. Quod

ad Antigonum et Adaeum attinet, illum modo vidimus περὶ ζwμ-ν scripsisse, cs. Athen. XI. p. 474. C. Idem inter scriptoros περὶ πινάκων nominatur a Diog. L. VII. 188, qui

picturae cuiusdam mentionem inveniri negat παρα τοις περὶ πινάκων γράφασιν, deinde Pergit, μῆτε γὰρ παρα IBλλεuωνι μη

113쪽

παρ' 'Dρικραυι, αλὰ.α miri παρ A'πίνω εἶναι, unde Antigonum vel plenissimo suam maioriam tractasso Existimaveris, liuius

quo ot Polomonis. cf. LXVIΙ - LXIX.) scriptorum similem in nritum historia apud votores usum fuisse ut quo Callimachiot Aristophanis tabularum nune vocabantur in historia litterarum; nam Polomonis npud Diog. L. l. c. haud dubio hoe ipsum, de quo nunc dicimus, quo Antigoni thesauros compleverat, opus intelligitur. Nominat otiam Plinius Antigonum, II. N. XXXV. 36, 5. ,, hanc Pi Parrhasii ) gloriam concox-ssere Antigonus ot X senocrates suonnulli voluerunt IIvpsierates , qui de pictura scripsere. ' De Adneo es. Incolis Animadv. Anthol. Vol. III. a. p. 832. Distinguendum inter Adaeum Mitylenaeum, ad quem portinebat scriptio Polemonis, et

Adaeum Mac donem: utrumque confudit Muelloriis Archaeol. g. 3l5, 2. Mitylenaeus scripsit περὶ αria ιιιτοποιων, Athen. III. p. 606. Λ, et sunt pilam intor Polomonis, quas ox hoc DPere SuperSunt, langmenta, quae sintvnriorum historium ultingant, v. segm. LIX. LX: ut plenum operis iiivlum fuisse credi dorim: Πολε μωνος προς Ἀδαῖον περι αγαλματοποι ne καὶ Ἀντίγονον περὶ ζωγραquar. Sed Adaeus citatur otium ἐν τοid πεμ διαθέσεως, cs. not. nil. ligna. LVIII. Hunc Solineidorus Attilli primi temporibus vixisso statuit, discedens a Ileis kio, qui eundom nd Alexandri Magni tempora rotulit, quod Iaeobsius do Adaeo Macedono fit ni uero malit. linium PSt cum . et Antigonum niato Polemonom h. e. ante Ptolomaeum Epiphanem v. cap. I. g. 5.) floruisse; et crediderim per hos inchoatum osso antiquarium illud scribendi genus, quo tabularum Per sompla, porticus, pinacoth cns disporsarum nrgumenta describo bantur, in lixis ut antiquitates inde illustrarentur quam ut artis pingondi leges atque historia. Eiusdom generis fuisse

common inrios Polemonis cernitur ex fragmoniis omnibus; et tractabatur Omnis περὶ mi me ν locus a veteribus simili rationent quo nostrates an io Win Lelmnianum in artium historin ve

snti sunt. Casu factum ut plurima fragmentorum pars de poculorum generibus sint; talia maximo curabatis qui ea

servavit. st.

114쪽

Ex libro I.

LVI. Athon. XI. p. 462. A. Πολέμαν δὲ ἐν τιμ πρώτω των πρὸς δαῖον και 'A-θονον ς σιν Ουτως' - τῆς δ' 'Hρακλείας τῆς

οίκους αλλοφυλως ὐπολαβοντες, Κυλικρανες δὲ λέγονται, οτι τους tu ιονς κεχαραγμένοι κυλικας ,σαν.

Oppositam illam do nomine Cyllcranoruiu gententiam fortasso praeiverant Antigonus et Adaeus. Cf. de hoc Eervorum genere quos citat Athenaeus p. 46l. E. - 462. A. Macrob. Sat. V. 21. et Muellor Dor. I. p. 427. Videntur Cylicrani istas regiones antequam HeraeIoa conderetur Thuc. ΗΙ. 92. habitasso, posteaque II eracleotis pro servis sui Θ, quod ex Poculis in humeros eorum inustis recto colligit Waclismum Λntiqq. Hellen. I. 1. p. 169. Quum Polemo hanc gentem narret ox Lydia olim huc Immigrasso, Cinaetho ap. SchoI. Apollon. I. 1357. ox Mysia eam repetii. - Oratio obscurior est et scabra, undo Muellerus orcho m. p. 213. Iocum lacunosum osse censet. Sed solet Polemo landere potius verba quam ponero cum cura et polite, quod in tali scribendi genere

Iacile excusandum; neque Sensus non in pronitu, modo Ruppleas μὲν post μθ' Ηρακλεως τινές, ' εἰσὶ POSt Aθα ιανες, πινωμασμένοι post διαμώουσι, sive mavi A cum Sch eighaeusero o κουμενοι. Quod sequitur, οιψ - υπολαβοντες, ita convBrtitur a

Schwoighaousero: secum quibus ius administrandas civitatis non communicarunt Heracleotne, pro Peregrinis habentes qui cum ipsis habitarent. LVII. Athen. XI. p. 497. F. ΠολέMων δ' ἐν πρω ν τοπ

115쪽

θεσις est quaevis dispositio, in architectura Vitruv. I. 2. , in narratione poetica Strab. I. p. 39. T. ποπροικῆ εζωσια - συνεστηκεν ἰστοριας καὶ διαθεσεως καὶ μνοου κτλ.), in animo Xausiphanes Dpmoeriteus ap. Diose L. IX. 64. 7θεσθαι δεῖν τῆς ριεν διαθεσεως τῆς IIvρρωεί , των δὲ λό7ων των ἐαυτοῖ). Ita etiam Pausanias do scripta dispositione cortaminis, V. 20, 1. οπισθεν δε ρ ωθωρ ἐστιν 17 6v ἀγωνος. Deinde dicitur δια- θεσις figura, vil quum quid dispositum est, volui figura sinan- lucri, Strab. IV. p. 288. T. του ξοανου et ν διαθεσι ν, ε cs. ih. p. 290. et Callixen. np. Aiheu. V. p. 20l. F, et figura terrae, Strab. II. p. 193- ῆ μὲν οον Hr πο πολυσχ μονεστατε πασῶν Diuili do by Cooste

116쪽

ἐστιν, ii δὲ Ἀψίη τἀναπία πέπονθεν i ii δὲ 'Acria tiam, ν πως αμφωνεχει τῆν διαθεσιν. Donique hac voce dicitur tofum illud, quod dispositio no nliqua esse itur, maxime apud ursificos et eos quido artificibus scripsserunt. Ita nostro loco ἐξ or μενος διάθεσιν 7πρα ιιιεν vπὸ Σιλλακας, h. p. pino Gruppo, pila Siriot: ita titulus Adaei, qui scripserat περὶ διαθέσεως, Athen. XI. p. 47I. F, quo opere nut rogulao comprohendo bantur in nr montis Picturarum disponendis Observandast, nus, quod mihi quid om vori similius ost, picturae nil cuius largumentum ndusum in torprseiationis nilli quartae explica hastic. Simillior fragmen lum 'nilixseni Rhodii apud Athen. V. p. 196 sqq., qui hae voco sa Pissimo utitur et vi innio sensu: 'απτίδες τινὲς μὲν εἰκονας εχ σαι των βασH.εων ἐπιπιασμένας, αι δὲ μυθικὰς δια- σεις, h. P. Rrgumenta mythica. - o Si lineo Rhogino non eonstat nisi hoc loco, cf. Sillig Cat. A. p. 4l9, Grysar Dor. COm. p. 222; nequo porticus Potomarcheno alibi sit monito. 0 9 κη s. strvom κη St poculorum colororumque vasorum ἡmo quia, quod Bomanis corrupto e grueco x Ocnhulo incilega dico batur, si vo bliam repositorium et βύσις, cs. Fest. p. 79. ed. Lindom. , et Scaligor ib. p. 45,9; nil do Cnsnub. nil Λihon. l. l. , qui do Topositorio etiat Plin. u. X. XVII. D. res. XXXIII. 49. ol Fon stolla ib. c. 12.) et Petron. c. 33. p. 130. Hum. cf. c. 35. 36. 49. 60.), ubi glossne antiquito nil dunt: ,, Encet Pria Sic , machina lign a, qua an Phurn sustinetur. Grnecorum testimonia collecta ha hos in Sioph. I lios. Vol. II.

Ex libro V.

LIX. Λthen. IX. p. 388. C. Πολέ/ιων δ' ἐν πέμπτο τῶν

117쪽

Eustath. p. 1467, 5. ἐπὶ ταῖς μοι re μεναις. - προσθμαίνει Venet. et Eust. ἔ uli. πρω μαίνειν. - μθ' o dedi cum Gesnerode Avibus p. 718; eodd. μεθ' oν. - identur haec et qua sequuntur Aristotelis et Antigoni Carystii testimonia ex antiquo in Aristophanem commentario fluxisse, qui eiusdem avis meminit ΛΟ. 707. et alibi; nisi putes cum Schnoidero ad Aes. II. 4. III. 42. Aristotelis locum a Polemone appositum fuisse, quod veri haud absimile est, quum Aristotele etiam alibi noster utatur flagm. LXXXV.), Alexandrinique omnino in iis Aristotelis. commentariis, qui orant de historia animalium deque rebus mirabilibus, versalissimi suserint, cs. Si alii Aristotelia II. p. 98 sq. - Ex Athenaeo, quem KOIet expi Iare, sua hausit Aelianus V. A. III. 42; ceterum cs. Schneider l. e.

et Schwpigh. ad Athen. I. c. - νπανδροι γυναῖκες Sunt muli res virosae. αδε πιν ἔχειν ἐπί τινος dicitur eodem sensu quo

σίλ σιν ποιεῖν, cs Demosth. Philipp. IV. 7. p. 121. Bekk. ii

χευεσθαι I ὐπονοεῖσθαι ut semper IIerod. IX. 88. 99. all.) ita etiam hoc loco do praesensione futurorum usurpatur.

militer do circulo adumbratione aliqua offecto, cf. Herod. VIII. 137. περιγράφει ut μαχαίρηὶ ἐς το ἔδαφος του οίκου τον ἐχων,

118쪽

Aeschyl. Choeph. 205. δυο περιγραφα ποδοῖν, Pedum VeStigia, circumscriptiones. Eodem revocanda grammaticorum loquutio de circulo, quo includebantur verba tollenda, ex contextu Qiicienda, cs. Ruhnk. Τlin. p. 81 sq. , Athen. II. p. 39. E. ἐπε- γζμθνατο ο 7ρ mιατικος Ἀρίσταρχος περιγραφειν τον στίχον , Eustath. p. 1480, 26. Zδεοδωρος ο Ἀμ-VIΩνειος ολον τὼν 7αuον περιγραφει. Inde Omnino elicere, expungere aliquid, cf. Athen. II. p. 64. E; V. p. 180. B. περιγ ραIειν τορος βολβους του - m0- σι , doli. quos citat Bulin h. l. c. - Porro concludere aliquam libri sectionsiti, Diod. Sic. I. 41. τὴν πρωτν μερίδα των ωτορουμένων αντον περιγραφομεν, ubi es. v esset ing, cuius

exemplis addo Diod. ΙΙΙ, 15. p. 241. Bip. - Denique in universum finire, tollere, delere, cs. Polemo Ponticus in Anthol. VII. 645. - το φιλεῖν περιγ οαφον, ερως ὀλον, η το ψιλει-

σθαι προσθες. Eodem reVo RndR Polemonis ceterorumque,

quos laudavimus, loquutiones, περιγραψαι τον φον, nisi mavis sequi doctam notam Lex. Hi . ap. Behk. Anecd. p. 295, 28.

licet των 11 ιαρχικων, nam ita scribendum apud Phot. p. 4 5,16. - κονισαριενος dicitur eodem SenSu quo Ap. Ρnias. X. 26, 4. καὶ ιππος κονίεσθαι μέλλοντος παρέχεται σχιν-.

Apparet hunc locum ex description o picturae depromtum esse; Athenaeus laudat eum propter Vocem κώθων. SRtyrum Baccho poculum ministrantem pinxit Praxiteles, Ρnus. I. 20, 1, atque erat haec usitatissima repraesentatio, V. Muellor Archaeol. g. 383. not. 8. - Λιόασος etΩειος est iuvenis Rdultus,

νεηνίη ανδρὶ ἐοικὼς πρωθήβη, ut ait Herod. VII. 3, sicuti ιππος

eothone praeter Athen. I. c. cf. ligna. LXI. Plus. Lycurg. c. 9, Pollux X. 66. VI. 96 sq. , nil. - ειόνωτον dedit Valchen. Diatrib. Eurip. p. 279. A; in codd. erat μον. τον et μονον τον. Similiter dicuntur ποτ ρια αωτα, Similia. - ηαβδωτὸς Est Vir

gatus, Veluti-χαλκοειδεις in tergis sex enium, Diod. XVII.

119쪽

ΛGrtur hie locus in eadem de vocabulo κωθων. quReations , quapropter subiungendunt eum antecedenti putavi, quamquam de libri numero non constat. - V net. ἐν et v τι- προς Ἀδαιον, ceti. ἐν τῆ προς τον Ἀδαῖον. - Deinde Iibb. τοιουτον δέ, ubi delevi vocem δέ, sed poteris etiam τοιόνδε scribere. Laeunam indicavit Dindors. Videtur excidisse mentio caerimoniae Blicuius δραται , Per quam utebantur vasis figlinis. In sequentibus Schweigh. et Dindors. punctum minus ponunt post 'EU. νων et commR Post ἐορτάς. - ἐκ πιθακνῶν dedi ex coniectura. Libb. ἐν πιθάκναις, πιθακν17. - πιθει

eSt ιιικρος πίθος, doliolum, poculum dolioli forma, lignoum

Opinor, num opponuntur ποτ ριοις κερααλιζ. De Phiditiis Spartanorum nota reS PSt.

Ex libro VI.

προς το νίφασθαι.

Loguntur haec in confox tu quaestionis do dictionibus κατὰ χειρὸοῦ et νίψασθαι, sexplicatissimas Plurimisquo variorum aeripiorum testimoniis Ornains, Athen. p. 408. B. sqq.

120쪽

Ex libris incertis.

Sunt haec admodum dubia, quum et de artifico ambigatur, ne quo de ipso opere quale fuerit in promtu sis. Et IIippe quid om artifex alibi non memoratur, Hippias statuarius Ap. Paus. VI. 13, 3, Hippias pictor vel Hippis ui . Plin. H. N. XXXV. 40, 35. Undo suorunt qui apud Polemonem pro Ἱππευς scribendum sesse γππους censerent, quasi fuerit hie idomari ilax atquo ille Plinianus. Mihi tamen non tam do tabula

picta quam ds oppre statuisti sermo esse videtur, de simulacris inquam separatim ot eerto ordino dispositis, addita mensa ceteraque supellectile, ut γάμος et convivium repraesentaretur. Similo opus, a Lycio Myronis filio id quidoni laetum, describitur a Pausania V. 22, 2. πα να δὲ το Ἱπποδα tios καλου- μενον λάθ- τε βαθρον ἐοί, κυκλος ἐπισυς, καὶ ἀγαλματα ἐπ' αmii πιυς καὶ Θέτις τε καὶ 'Hμέρα τον Aia νπὲρ etων τέκμν is ετετ σαι ταυτα ἐπι ιιέσω τιμ βάθρεμ. οἰ δὲ ηδ' 'ibin ἀνταεταγμένων ο ea Ἀχιλλεος παρέχεται καὶ ὁ ηθινων ἐπὶ DIατέ M tos tri os tot πέρατι ἐκάτερος. ἀνθεστηκασι δὲ καὶ ἄλλος αλλιν κατῶ τα αντα, ἀνve βαρpureo; ανδρὶ Ἐλληνι, 'Οδωσενς μὲν Ἐλων, - μετελαν δὲ Ἀλέξανδρος, Λιομηδει δὲ Αἰνείας, καὶ τῶ Tελα ιευνος Μαντι Ληιψome: cf. Thierach Epoch. p. 273. 445. Et vulgo etiam Niobao Niobidarumque quasi nunc exstant statuao ad talo olim opus concinnatae fuisse creduntur. Iam nostro Ioeo ut similo quid describi putem faciunt tum cetera, quae quomodo tibi ut pieta imaginari possis ipse videas, tum κλισίαι illas ἐλατιναι, quas si erant suomni i8 ad humum usquo Operiae, unde tandem quaeso noster comperit osso eas Πατίνας Addo illud revcnsi τὰ χείλη περιτεραιινίσας, quod non video quo Pncto diei queat do pictore. Νam ut taceam do pictura la Ino D ssisti Corale

라틴어 텍스트