Fragmenta.

141쪽

Cetera desunt. Complementum petas ex Strabone, qui nostrum fortasse in his exscripsit, IX. p. 286. ΤRuclin. 1- δὲ K φισσορ ὁ τε ύλωκικος καὶ ὁ Ἀθρνxcti καὶ ὁ δε Σαλα rara τμαντος δὲ καὶ πέμπτος ὁ ἐν Σικυῶνι καὶ ὁ δε Σκίρον εκτος δὲ ὁ δε lac, ι, τας π rὰς εχων ἐκ -ρκείου ' is Ἀπολλωνία δὲ τη προς Ἐπιδάurio mini ἐπιι κατὰ το γυμνασιον, ἐν καλοῖ- KFφισσον. LXXXII. Λihon. VII. p. 307. B. καλοννται δὲ οἱ

Αἰολίαι πλωτές τε κυνόμοσσοί τ , ἐνῆν δὲ σκιαθίδες. CL ΙΙesych. V. πλωτες, Eustath. P. 1177, 63. πλωταὶ onan pisces dicuntur, a natando, ut πλαni; νησος, similia; cs Schweigh. ad Athen. I. c. Epipharmi locus haud dubie Polemoni debetur. LXXXIII. Macrob. Satura. V. 19. Polemon vero in libro, qui inscribitur περὶ τῶν is Σικελιο θαυμαζομέων ποτα μῶν

142쪽

Eundem locum iractavit iἰ. Hermanii in diss. do Aeschyli Aetnaeis n. 18 37.ὶ p. 6sqq. Libb. In λίκοι et infra ID μ

I nudatur locus in docta do loco Virgilii Αon. IX. 584.

dispulniione, ubi et Aeschyli versus quatuor, de quibus nunc tonSulendus IIormannus I. c., et Callino historici es. Εbori Dissori. Sic. p. 152. Goollis do Orig. Suructis. p. 250. et Xenagorno doniquo de Palicis testimonia excitantur. Ex ro- ventioribus do lo ei natura cf. inprimis Cluverius in Siciliadntiq. p. 341 sqq. , de ipsis Palicis Ileyno ad Aon. m. 585. et Moletior in Annal. Institutu chaeol. T. II. sese. 2. 3.

p. 215 sqq.: qui quum duorum vnsorum picturas consimiles ad Palicos retulisset cupidiusque in ea re demonstranda quam ei reumspecto vorsatus Psset, luculenter nunc resutatus est nblterniniano I. c. p. 9 sqq. - Autochthones Puli ei nomitin hantur Podoni modo quo Tityus, ad cuius saliuino imitationem Palicorum historia ex parto 1icta videtur. Ferebantur onim

143쪽

osso filii Thaliuo ulenni silino et Iovis, quem, quum Thaliam

Oml,rimer t, in vulturem mutatum fuisso memorat Ilo milia Clementina V. c. 13. li. 665 sqq. coli. Recognitionum libro X. c. 22, qu no testimonia Promit Hermannus. IJo ipsa Thalia es Panostin in dissoriatione Zeus u. Aegina inscripta p. t 6 sq. Palici nominabantur απο του παλιν ἱκέσθαι, ut nit Aeschylus in vorsibus illis ex Apinastis excerpiis, παλιν γαρ ικοω ἐκ σκο- του τoδ' ες φαος. Etenim Τhni in nympha, quum gravidam S Ompressu Iovis sentiret, motu Iunonis optavisso dicitur ut torra sibi dehisceret; do inde ubi tempus venerat maturitatis insantium, terram reclusnm esse serebant geminosque Palicos do nivo Thalino progressos ox terra emorsisse. PPrporam Steph. B. ex Sileno de quo cs. Demos. et Pora Ph. p. 18 I, 35. : κληθῆναι δὲ αντονς IDDκους δια το αποθαro'ας πάλιν εἰς ανθρώπιονς ἐκέσθαι. Idem Silonus discropnt etiam de gonore Palicorum; vult pnim eos ex Apinn, Oceani filia, ei Vulcano Proer usos esse, et Sequitur eum Seo ius ad Virg. Ron. IX. 584.

Contra alii non Iovem, sed ΙIndraniim, qui tesse Ι'lutarcho in vita Timoleontis c. 12. per totam Siciliam pro deo colebatur scs. Marquardi Cygicus p. 108 Eq. , patroni Palicorum

fuisse memorians, velut IIosychius et Favorinus v. IDDκοί, ex quibus Hormanno in Xonngorno fragmonto npud Macrobium I. c. post Polemonis locum laudato scribondum videtur: καὶ Σικελων τῆς 7ῆς αφορονσει εο σαν Ἀδραν ' τινι ζρω προπιι αντος αντο* του ἐκ IDλικων retror Mov κτλ. , quum editio Camernrii interrεονσαν et ρωι habent spatium vacuum. - Ned Palici inter deos habili sanum habuors magnifico Exornatum set oraculum; ipsi vero ngrorum poti Asinium et rinularum curam habere putabantur; v. Diodor. Sic. XI. 39. Xonngorae fragm. l. c. Varro ny. Serv. I. c. Maximam vero in illo Ioco

mirntionem faciebant duo iis crateros, do quibus praoiernostrum et ceteros, quos modo laudavi, ndeundi otiani Ari. stoteles Mirab. c. 57, Antigonus Caryst. c. 133. I75, Strabo VI. p. 38, Steph. B. s. v. Erant hi duo lacus, qui proptor originem quasi gemellam Fratres appellabantur, unde vulgonccipiebantur pro fratribus Palicorum, v. Callias up. Macrob.

144쪽

Σικελιωται νομί νσιν'. unde DXplicandum Polsemonis illud: ὐπαρχουσι δὲ τουτων α' vi κρατῆρες χαμας λοι, h. e. humiles, non ullo So extollentes. Enimvero revera ipsi illi eratoros' Palici esse videntur et onuss horum historia ac denomi natio n n

turn Ioci repetendit, id quod sui is aperto indicat Aristotelos l. c. εστι δὲ καὶ vi tui τίω Isαλικοῖς τῆς Σικελίας, ῶς δεκακλινος h. o. quae habet δεκα κλίνας : nam V rq ut plerum quo dicitur et ipso fons et nodificium nil sontem positum, quale ad Pali

inquit, Dollos vocat, etiam ' in Calliae testimonio Manue scriptos praebet editio Camorarii. In posterioribus id exH. Stephani editione Am. ονψ scriptum, unde Mou ius hoc nomino hiatum in Antigoni Carystii cap. 175. explero vole-hnt, receptiquo innaot in Addenda oditionis Parisin no Thosnuri Stephanium, adiecta volumini secundo. Undo verodori vatum dicam nomon Doliorum non habeo. Nam nec M. D,

ex quo Elyinologus M.εαρ et αλος facta ait, huc videtur trahi posso ot ΙΙesychii δm.ει, καλεῖ corruptum esso indica it critici. Nisi ni iocia una litiora sic dicti sunt pro IIJΩDM. WElcheroqui doni Aeolica lingua, qui: δειλοὶ Sint, malos significari

plaeuit. Mihi vox barbara osse ridotur, sive ex Aboriginum Siculorum si vo ex Poenorum lingua derivandam dixeris. Corso malos eos nppellatos esse vix crediderim, quum nil nisi bona ab iis ropeterentur. De coloris Diodorus cum nostro sermo consentit, qui etiam do iureiurando narrat do-

quo suppliciis, quibus peierantes nisecti sint dirinitus immis-Kis. Iurabant Siculi per craforas Palicorum velut Phonenino Per Petronin quod ocabant, Ptius. VIII. 15, i, Corinthii per adytum Palaemonis, ib. II. 2, 1, ut quorum locorum summa religio et fiunctus quidam horror es5et. De πρ0κλvσει ceteriis

145쪽

quo iiiii iii iuri iurandi, Oblinoliniit risi lius v. Meter ot Soli 00- ninnia Ais. Procesη p. 686 sqq. Ante luntri iurarent lusi rari os nisi triclini, ut qui nil stinctissimum Pulicorum lanum necessuri orant. α; ορενειν do iis, qui sacramenti formulam praeibunt, cum ex selloni in dicium, volui. ὁ ωμος αὶ πενει, Similia. υποβολει διιδεο ῖοκον tulit Sit pris ei EX comprirnsi Ono Aristophanis in Lysisir. v. 2l2: dicitur hoc de oo, qui iurisiurandi verba nitoro formulam Suggeronio, prno tanto hic varos αλλιι τον ορκον) Pronuntini; FL 'Iuno ex Ploratissimo post

Booelibi mii ot Hermannum de his dictionibus disputavii Nil κ schius do Histor. Ilum. II. p. 133 Sqθ. - ἁπτόμενος του κρατῆρoe: quippo sns orni in iure iuriindo id attingero por quod iuratur vel quod ropraesonini eum deum iduo Sacrum, Per quod iuratur. Ita ap. Aristoph. L3sistr. v. 242. λά rem πῖurmτῆς κίλικος, et aliud Alciphr. I .p. III. 69, ubi muliorcula so

abrepti suerint ipsorum tuo igitur sumtibus templum lustrandum sorol. Quamquam ita ni sonum quod scripsit νεαρον γίνο- ται κίeθαι ν ogDσκάνουσι, ut haec, de qua Polemo loquitur, καθ ,σις non nil lustriitionem telupli, Sed nil προκληίλ r rulustrandos, de qua re upra narratum erat, revocanda videatur.

146쪽

Credo ogo rationem rei ossse hanc: Ancerdotes ons ros cnquo utensilin, quas nil Ancrificandum lustranduin quo opus orant,

ex sua penu suppedi invorint, ut poston, ubi lis dironiin soros, eius qui litem perdidorit suantibus ii καθαρσις Ancordolibus compensanda suprit. Do vndimoniis apud Graecos v. Mesor i Schoeni. Ait. Proc. p. 520. Urbem Palicem n Diitolio Siculorum principe nodisiicatam, doindo mox dirutam esse olnd suum usque tempus desertam mansisse memoriit Di Od. XI. 88. 90.3. π ε ρὶ θ αυ μ ασ ίων. Do scriptoribus θαυμασίων v. Εbori Disserinti. Sic. p. 168 sqq. θαυματια s. παραρυηα sunt αματα μείζονα, ut nitPausanins X. 4, 4. ἐς τα παραδοξα απίστονς εῖνία των ανθ πωνῶς αν ιιῆ παρὰ τον αἰπων γεννῖται βίον θεαμασιν ἐπιτυχεῖν quicquid est eommuni hominum opinione atquct usu nil spo-elandum maius et insolens. Erat hoc mensum multiplox,

quod inni per historiam quam per geographiam et historiam naturnio in patobnt, oi nd iractandum facillimum, unde plurimi indoini, Aristolole Oxstiterunt qui in eo versarentur. Namyrnoivit oliniti hoc doctrinae genus, sicuti tot alia quibus incumbebat inferior notas, Aristoteles: sequuti sunt Ephorus

Marx p. 34 sq.), Theopompus Ebori l. e. p. 173, Wichors Theopomp. p. 29. , set in lor Λloxandrinos permulti, qui Aristo.

telis commenlarios nut imitarentur nut ad nostilionibus nug rent, v. Sinhr AristoteIia II. p. 98 sq. Et credo etiam P temonem in his, quas ud Iocum των mem ιασίων Porsinent, Stagiri in m anto oculos habuisse: certo et Damonto LXXXIII. et langin. LXXXV, quae eiusdem nr mensi sunt, eadem res quam Aristoteles tractavorat, et ita soro ut Aristololis notation os compleantur corriganturvo, illustratur; es. ligna. LIX.

147쪽

LXXXV. Athon. XII. p. 541. Λ. Ἀλκισθένη δὲ τὸν Σου

. . Loeus Aristotelis ost c. 96. p. 200. Beckn ., ubi in codd. est Ἀλκι ιμ d shoc recepit Betili.) et ' Ἀντι ιδε ς et 'Amurct ἔννῖς, deinde κατασκευασθῆrcti, unde Schweighneu serus in Athenaeo κατασκευάσασθαι, quod omnino melius. Mox ap. Aristoi. ἐπὶ Λακιi gQ. Vestis ista picta et pud Aristotelem copiosius describitur: οην δ' αὐτὴ μεν αλ eria, ripa δὲ i/εγέθει πεντεκαιδεκάπηχ' ἐκατέμ0ων δὲ διείλζπτο Θδίοις ἐως- ώνοις, ἄνωθεν μὲν Σοροσοις, κάτωθεν δὲ IIέρσαις si) ' sexu μεσον δὲ ην πιυς, ἹLρα, initio Acti νῆ, Ἀπολλων, Agoοδίτη ' παρα δ' ἐκατ-ον περας Ἀλκι με νης ν, ἐκατερωθεν δὲ 2. Psy ις: vhi ς ίδια non unimalia iteuntur, sed urbium, deorum et hominum sigura , cs. G. Hermanii de Picturn Pnriei. p. 5. . Du roligione Iunonis Laciniau v. Liv. XXIV. 3, Niehuhr Hist. R. I. p. 95. De Dionysii bello cum Carthaginiensibus gosio notum ex Xenoph. IJ II. II. 3. 5.eOll. Plutarch. v. Dion. o. 5 Sq. 14, do urbibus Magnae Graecino per Dionysios captis diropiisquo sex Strabono V. P. 365. VI. p. 3. coli. Dionys. Hal. Excerps. p. 2359. I in.:

148쪽

ot conAint haec spolia inferquo on mulin m pretiosam. Eupollectilem vesteri que postea Curi linginem missa esse. Ita etiam Alcisthenis vostem, a Dionysio raptam, doindo Carthaginiensibus postquam de prosio convonorat conceSsam ess erodibilo est. Carthagine eam vidii ΡOI mo, quae urbK ea notato, Gisi sociando iam bello Punico impedita, iamen florentissima otiam tum orat atque Graecis frequentissima.

- , ν

Titulum momorat Athen. IV. p. 138. E. De argumentoo x his locis iudicari tiniost: Xenoph. Agesil. VIII. I. εἰ δε τις

soquar libot pnueis de dissonsiono utriusque loci diisserere. Notum est Valesionarium ad Ilorod. ΙΙΙ. 134. LX. 27, Diatrih. in Eurip. Fragm. p. 266.3 quum propter ni in argumenta tum propior colorem orationis minime Xenophonteum do authontia Agosilai dubitasso, sed contra Dum contendisso Heigium do Prosod. Λcc. Inclinat. P. 1. p. 38. et Icuelinium Vind. Agesil. Xenoph. Lips. 1777, cum quibus facit etiam Schneidorus Xenoph. Opp. Vol. V. p. 266. Post hunc an curatius a quoquam do hac dubitatione quaesitum sit noscao: tu audi Wyltonhaehium ad Plutarch. do Aud. Posi. p. 31. C, u hi item Agesilauκ Xenophontis a Plutarcho citatur: -ὁ 'Ari; σίλαος sun tum e Xenophontis Agesilao si qnid iudico uberiore quam nunc est et gemnano: nam huiusmodi auctorem sequutus est. lDiuili od by Cooste

149쪽

Iuui. Vii. Ages. p. i,02. A. D. Pt APophili. p. 209. I , qu no Fni P magis Xenophonion in ration in suavis ni quo spiriant qunm luno truduntur in eo qui hodio sertur sub Xenophontis nomine Agesiluo. Valet en nrius nosser, qui primus vidit, certe subinde in scripsis suis pronuntiavit gPrmnlium ne proprium Xenophoniis librum Agesi innin portisse, senioni iam Funm non persurisii compluribus viris dociis, praesertim oditori hus libro. rum nophoni eorum in Germnia in. Νoc mihi persundobatnnto hos triginta nianos mecum dissorens, libriim in manibus habsens, complures deinceps locos , praelogens, nil singulos subiiciens, hoc certe non est Aeno; linteum. Dubitanii et qua dam monsenti respondis, de his non est dispulumlum. alio tempore releges Xenophonte i rectius iudicabis. Atqui tunc inni quinquieη legeram. ne quo iungi S progreSSunciniis et lectionis usu sensus ἰudiciumque nruitur, eo magi uccedo ad VulcLenarii Sontentiam. Post inlia nomina εimeam quoquo nuctori inlom interponere liceni, Paucis quae nil nostrum iunximo locum niti neniit oxprometini. Excidii upud epitomul Orem Xenophontis mihi enim peISunfii Simum

est intogrum Agesilaum non exstaro), axeidit monito. filiae Agesilai quae a Schneidero eduntur κατοι ἐς 'Aεινκλας ἡ Ο ὐ νά-

τηρ αντον, CD mPleia Eunt ex coniectura C nuboni nd At lien. IV. p. 138. Ε.), quam Si non nominatam Enitem eor nn inmoratam fuisse cognoscitur sex XEn phonio apud Plutarchum laudato. Praeforon inferiorem notatem rod Iot adiectivum

ola biirgorii elios Fuli orli, qui veroor no Xenophonte longe recontior sit. Accedit quod omnis ot huius loci et univorsae scriptionis ut nunc est color talis, en oratio, ut unum exrocentioribus rhetoribus legera tibi vidoaris in odit. Iuni inati tutus est: Ξενοφωmος eqτορος εἰς 'Arvri is, similiterquo in plurimis opusculis), qui omnia illa minora quao vocnntur

Xenophontis opuscula ita retractavisse videntur,. ut rerum quidem et vocnhulorum plurimnin partem retinerent, Red et amitterent multa ot assuerent nonnulla volui in libro delisip. Laced. cap. 14, do Vpnatione cni'. 13. , inprimis vero orationem immutarent et ex suo urbitrio resingerent, ut ex

150쪽

Pollux X. 52. Ex Polemono ot Didymo fluxerunt qua ' nuncox ginni praetor excerpta Aibenuoi l) npud Eum. M. p. 489, 5.