장음표시 사용
521쪽
quam Capuae aut Vercellis , ubi nati dicuntur. nec hoc illis alterius ter millies sestertium praestat, quamquam ad has ipsas opes possunt videri eloquentiae beneficio venisse. ipsa cloquentia, cujus numen dc cculcitis vis multa quidem omnibus saeculis exempla edidit, ad quantam usque fortunam homines ingenii viribus pervens rint. Sed narc, 3 ut supra dixi, proxima, ec quae non auditu cognoscenda sed oculis spectanda haberemus. Nam quo sordidius dc abiectius nati sunt, quoque notabilior
vium Gl store vel robore. Poties interpretari non in- j eisq. benes pervenisseὶ sed ipsa e quentia. cujus numen, commodo τὸ esse de fama eorum: quod in extre- c. teretenerint e thd hής, ut seu ra dixi, proxima n
mis quoque terrarum partibus sint iam a & gloria i ii probare cum Lipitio quod in vulgatis libris, pronominis sui. Siquidem extrema terrarum sartes op. l pria) . qua non auditu cognoscenda. sed oculi, spectania ponerentur Roma, id est, ei loco, in quo illi erant . . t habemus . non Muremus. illud alterum in excu At cum Capuae se Vercellis. ubi praesentes non quibusdam etiam libris, & Murcti erat . atque erant, opponatur obscimor & minus apta lux c lo . t ipse probasse videbatur. Acidalim. Obini rus & in curio videretur. Insta. Noe studiosin aliud in Civi-ltricatus tensius, ni legas S dulingtias. Me hoe illistare vel ad urbis famam pulchrius, vel ad totius impe .sur millies sistertium proat sauantuam ad has i. vesrii atque omnium rentium miniam illustria, empi p. vi tri M. ιιn. venisseὶ sed j a eloquentia cujus, cre.
' rari posse. Ubi observa urbi. Iamam , imperii atquelitrein hemius. Lipsius: in morbo locus & desectu.
omnium tentium notitiam non tantum signiscare fa scribas Q dii linguas. Nec hac illis alter mi ter miliis .mam. quam urbs habet. sed famam quam aliquis ait 'ius bii mitti iris. Minus audax Rodolphi illud ,
in urbe: noritiam I n iam etiam dici innotescere gen-iutriusque ter m. HS. Schellus. . tibus; non tantum notitiam gentium habere. Utra- Nec illis alterius J Scriptum antiquitus suillaque enim significatione haec de similia multa usui pant ex illimo : nee hae illis atro a Ier mi I s μ' fiam Laiani. Cicero in Pi nem. Iamne ii δει bellua. am. prasiat. Velut incertus, ad eamne summam amne senti, quasi hominam querela serntis sua. Schelius .lbo venerint, ita loquitur tamen, ut utrumque a N.e hoe illis alte tui ter muli/ι sim itimi inivrrtute eloquentiae praedivitem factum facile do morbo loeus & defectu. scribas N distinguas: ni lceat. Barthras M. Advers. 8. Forte, Me hoe Ii aua hoc illis alteνius teν millies. ati νitia bis milli , Im. aueri ter millies. Schuliingius. sar quamquam ad has ipsas opes possunt ii ari .lo. 2 Ssenium proat, quan uam a has i. o. p. m. o.
numen Ge. Qu.E addidi salis mihi certa sunt, nu .lhic locus. Pιιhaeus. mero tantum excepto. nam certe iitriusque opes 3 Sed hae. ut supra dixiJ Totam periodum serips, exprimere propositum habuit. Rodolphus scribe uri in Farnesiano concepta. Non dit iceat tamen hbat . aut hoc tuis uiri u. to mi iij, HS. quod am vulgatis libris. Muria, pro . promina. Lipsius. Ni-
plectar, si a libiis . com. id est, Eprii 5e vibit illial tamen aliud supra dixit, nisi hoe : Quid aritida ter enim duos continet. Terent. Andr. mst piaminuper mVotis parribus EI us Marcellus quam eloquen. amans aceti s prertiam polrιtens Unus O it/m . se. Ubilitam suam opposuit. Et paulo ante haee ipsa. Libenis Donatus. Virgil. En. Aher ab unditima itim m. rius enim novis ruenlibus quam remoris G sitiis Iam ιeterat annus. N ibi Donatus. Quod unusquis raris exemptis utor. Schelius.
que horum habuit ter millies sestertium: quae sum. Md hae, ut sipra disi, proxima J Id est. non re iam a post Senecam quasi praemi uni perseetae elo. mota ab oculis aut cognitione, ted obvia. quomoquentiae videbatur νή. ann. spumis . quibu ido ipse interpretatur auctor. Prudent. πεν. σι φὰ,.
citra ter millies sestiritum parati ser. Caeret una 1. Itilamus proxιma. Apul. in Apolog. Nee ιυ. Claudamillies sisti sitim. si credimus Budaeo de As e . no. Maxima. nimis patuna vires oppido proxima hci bis sunt septem milliones. & quingenia millia ali amanuare. Declam. 3. Quintiliani Iunioris. Non es reorum. Sed quam immanis illa sumina, qua V e. damnum id perdid se, quod ut proxima ur, auumen spatianus rem p. dixit egere Suet. 16. posedgu, qua . o) si habera voluero, emendum ea st ita proxima si-dringeniiss msilιes opus esse tit νεθ. sa,a μέμι. Lege- militudo obvia & cuivis nota. Quintilianus avus
rem, quadraties. Sed libri adversantur & insignisJDecl. 3r9. Possum proferre & loca alia: sed Mee ille surisconsultus de re nummat. Dicamus igitur4suffciunt ad demonstrandum . temere Lips prox, Vespasianum ἶπε 4.λικι s locutum ad augendam mo.India in propria mutatum voluisse. Schultimus.
522쪽
paupertis & angustia rerum nascentes eos Circum steterunt; eo clariora & ad de-
commendatione natalium, 3 sine substantia facultatum, neuter moribus egregius, alia ter habitu quoque corporis contemptus, per multos jam annos potentis limi sunt civitatis, ac donec libuit principes sori; nunc principes in Caesaris amicitia, astunt feruntque cuncta: atque ab ipso principe cuin quadam reverentia diliguntur. Quia Vespasianus venerabilis senex & patientissimus veri, bene intelligit, ceteros qui dem amicos suos niti iis, quae ab ipso acceperint . quaeque ipsi accumulare, dc in alios congerere promptum est: Marcellum autem dc Crispum, attulisse ad amicitiam suam, quod non a principe acceperint, nec accipi possit. Minimum inter tot ac tanta I
tam heretile quam divitiae & opes, quas facilius invenies 3 qui vituperet, quam fastidiat. His igitur & honoribus, & ornamentis, ἰχ facultatibus, resertas domos eo rum videmus, qui se ab ineunte adolescentia causis serensibus & oratorio studio de derunt. Nam carmina & verius, quibus totam vitam Maternus insumere optat in-6de enim omnis fluxit oratio) nequc dignitatem ullam auctoribus suis conciliant, neque utilitates alunt: voluptatem autem brevem, laudem inanem dc infructuosam com equuntur. Licet haec ipsa, dc quae deinde dicturus sum , aures tuae, o Materne, respuant, ' cui bono est si apud te Agamemnon aut lason dilerte loquitur 3 quis ideo domum de sensus. dc tibi obligatus redit Z Quis Saleium nostium egregium poetam , vel si hoc honorificentius et praeclarissimum vatem deducit, aut salutat, aut prosequitur' Nempe si amicus ejus, si propinquus, si denique ipse in aliquod negotium inciderit, V ad hunc Secundum recurret, aud ad te Materne, non quia poeta es, neque ut pro eo versus facias. hi enim Basso domi nascuntur, pulchri quidem& jucundi. quorum tamen hic exitus est, ut cum toto anno, per omnes dies, magna noctium parte, unum librum extudit dc clucubravit, rogare ultro dc ambire cogatur, ut sint qui dignentur audirer dc ne id quidem gratis. nam dc domum mutu
i Amusia raram J Rom. e3itio . angus am reditium. ex quo Rodolphus, angusta parentum. ego, angustia rarum. Lipsius. χ Eroauoria usi has/mJ Non agit amplius de vii. li:ate . sed jam de di nitate eloquentiae. Seribam ergo nosilitarem. Acigalius.
bus medii aevi scriptoribus frequens. Nescio an a Graecis sumtum qui ουσίαι vocabulo saeuitares desii. gnant. quod tamen essentium interpretatur Quinti
s Patuniisimus meri ' Quorsum hie praedieat in Vespasano τε ita unitam I in vulgatis Olim τὰν est.
Inde legam accommodatius ad sensum loci, sapiorigintis iis. Acidalius. l6 Imaornea . ae ristili er fluitiat Praeclare liber. Vulgo erat, Marines Attali er saιM. quis ingenio suo duce repperiit et 8 Iipsius. Tum hercula, quam divisi. ο αρι, J Id est . pari hercle modo, quo divitiae & opes. Geminum esscap. 2I. Iam heretile quam Brutum philos uia sua νιIinquamus. Non est autem temete it ud dioiria otur sonii quamvis imperiti judicare possint ταυτ.λavisa in his esse commissam. Jungit ita & Justin. I, 7.& Flor. 3, tr. plura compleriitur vox vos quam Lithia. Nam & polemiam denotat. Tacit. II. Ann. 13. Casset ιum insigne fama. quia postremo inter D
rum in multitudine de praestantia . ut & jumento. rum . olim praecipuae divitiae & potentia. Igitur hae de eausa Herculem ineesiisse cupido videtur rapiendi: ut & jumenta Geryonis. Hinc & Hesiod. η γ. I 6E. λῆλα 'Oa pro regno ponit Oedipi: quem ad locum Moschiscius de Proclus videantur. Successit dein peeunia. etiam apud Hebraeos, qui nummos nota ovium percus.sos habuisse uidentnr. Vide Belgaes interpretes ad Genes. 33. I9. Sehcitiingius.
8 2ui Ut diei, quam fastidiaιJ Mureius qtii in-l serit: quam qui favisaι. Recte, sed de recte abes.l se potest. Acidalius. V Cui rino V si apud ιιJ Sic optime quoque liber.
523쪽
sro DE ORATORIBU stur , dc auditorium exstruit, ἐκ subisellia conducit, & libellos dispergit: & ut
beatisssimus 3 recitationem ejus eventus prosequatur, omnis illa laus intra unum aut alterum diem, velut in herba vel flore praecepta, ad nullam certam & Elidam pervenit frugem: nec aut amicitiam inde resert, aut clientelam, aut mansurum in aniam ocujusquam beneficium, sed clamorem vagum, dc voces inanes, dc gaudium volucre. Laudavimus nuper ut miram dc eximiam Vespasiani liberalitatem, quod qui
genta sestertia Basso donastet. Pulchrum id quidem, indulgentiam Principis ingenio mereri; quanto tamen pulchrius, si ita res familiaris exigat, se ipsum colere, sitium genium propitiare, suam experiri liberalitatem Z Adjice quod poetis, si modo didinum aliquid claborare dc cisccre velint, relinquenda conversatio amicorum , dc jucunditas urbis, deserenda caetera ossicia, utque ipsi dicunt, I in nemora in Iutas, id est,
trudere pro vera velim, ita a sensu tamen sotiam snon multum ahetrai. quippe sibi tanta vi fortunae perculso veniam clari postulat, si qua ingenium debilitatum sit : in tiν i. friuna rem II κιὼν . ut dicimus e ignoscas Occupationibus , &e. Adseribam
sequentia , ut ibi l altem Quintilianum ah aliquo mendo purgem. Qui , s quid mis iocriam arisquinostro inoris ii iam fuit, tis non intinxeris, διιύι -
retus & Gulielmius a uum. Scribe . . quorum ovel cur rerum Ur. Nam filio scripserat, ut jam audiemus . in quo eludiendo duplex cura a Quintiliano postulabatur tanquam a parente & magiitro. hujus respectu exierorum este ait boni contulere: Ad C auri tim . quem ipsi in exilium egerans. decur
I Alis fritim os ait J Emendavi . audito ium.Yι ij. De hoc ambitioso recitandi more , multa apud Plinium in epiliolis. Rhenanus.1 Eι hbὸΠιι dis QDJ Scriptum aliouod reeitaturi libellos spargere atque in publico proponere sole. bant, ut quam plui imos auditores ad diem proedi
ctam convocarent : amicos autem per codicillos
sive epistolas aut voce ipsa invitabant. Plinius lib. 3. epist. i 8. A . . 3 RhetiastanemJ Ila scribe. Antea, recitationum.
Lipsius. 4 velas in Liba val f νι με epta ' Percepta est in editione Quintiliani Stoeriani: sed nihil murandum. Sic enim passim honi audiores. Ovidius Fasorum iv. Tissa piu reuus pratipuurque fres. Virgilius. Si lae praei piris asas. Possis tamen et ana pra. cerpta. selielius. S. ipsum eor ra. Atim traium tropisiare J Auxi a quia in nulltim jam proprium usum persei ramua, sed
libro . M partim correxi. Nam in illo erat, Dum omnis hia etira ad ati. no,. in alienιs utilis. si malo inr/nium propiιiare. pro quo senius ip e facile lug- quid uii . scribimus sp/Mat. Nos miseri situs fueui-gesiit GEnium. Lipsitis. Ities patrimonii nori, ita hoe opus, atiis praeparavi-6 Si dignum uti quis elaborare UBeνε τὸΓκιJ Ero mure alias νιιnquemus. ita scripsit; non preparamus. autem se ui in causa arendis esse . aliquau i eniti s=- jam enim sato functo filio non poterat dicere serasse posura. Quintilianus e M poiarem qua jam es aliis praeparare. aliis relicturum. Janus Gulies mus seela erans. μν omnιs docuerares animo me suci.nsa avoJebat pν. arabamus. ait enim supta se festinasse αλ Sie esse. ι ιι os eii Quintiliano ex pra mere Nimetu morialitatis suae. Sed hoc minus quadrat in per Dei e reddere sonum earum. Lib. I. cap. xi. In id, quod praecessit de neu latibus patrimonii. SA primis visia se qua stini e is modet ut a resa μι tius. merba, tis suis quaqua lis rasnis en nrtini ur. ι2ua-j In κι mora o Leat, id 67. sol rudinem, recedorandam enim τιι εα litate ιιι pistraedine nimis labora-l dum i Malim sted/n uis ut infra: Secedis animus in
rana ramiιransur. Ubi viliata illa po1l renis nemo non videt: emendatio fortassis haud perinde facilis. Veniebat in mentem misi a Iosiana. Cicero de natura deorum lib. I. Morsura Hi aliis in ut me ad hae conserram animi agritudo . fortuna magna gravi Mmmola in utra. Quam conbecturam ut nemini obtica δυνa ar tia innerant a , fruiturque se Iacris.l rem Quintilianus lib. x. e. r. 5 a ne mutus alutarem per nrilus me m Dιim . si nan succurratur, ritώνis mora, o seresstim π sirentium qua νιι , dam
524쪽
DIALOGUS. . saetest, in solitudinem recedendum est. Nec opinio quidem & fama cui soli serviunt, ro& quod unum esse pretium omnis sui laboris satentur, aeque poetas quam Oratores
sequitur. quoniam mediocres poetas nemo novit, honos pauci. Quando enim rarissimarum recitationum fama in totam urbem penetrat 8 nedum ut per tot provin
cias innotescat. Quotusquisque cum ex Hispania vel Asia, a ne quid de Gallis nostris loquamur, in urbem venit. Saleium Bassum requirit 3 atque adeo si quis requirit& semel vidit, transit & contentus est: ut si picturam aliquam uel statuam vidisset.
Neque hunc meum sermonem sic accipi volo, tanquam eos quibus f natura sua oratorium ingenium denegavit, deterream a carminibus, si modo in hac studiorum parte oblectare otium & nomen inserere possiant famae. ego vero omnem eloquentiam omnesque ejus partes sacras & venerabiles puto: nec solum cothurnum vestrum, aut
heroici carminis sonum . sed lyricorum quoque jucunditatem, & elegorum lascivias, o & jam rum amaritudinem, epigrammatum lusus, & quamcumoue aliam speciem
eloquentia habeat, anteponendam ceteris aliarum aritum studiis creuo. sed tecum mi hi Materne res est, I quod cum natura tua in ipsam arcem eloquentiae serat, errare
mavis, & summa adeptus, in levioribus subsistis. Ut si in Graecia natus esita, ubi ludicras quoque artis exercere honestum est, ac tibi 3 Nicostrati robur ac vires dii dedissent,
mo legit . boni autem pauci reperiuntur . ideo a Credam melius: eloquenιia ta soal, errari mavis σpaucis noleuntur ae leguntur. Horat. de arte poet. is rea ad surus. Eadem criminatio supra: Quia
4 Si 3ωι νιquisiι π simi vidit 4 Lego. in sem/Ilmiaea iusiam distis raro fas- anxictam. Quod i ιι . ia est, nostquam. Aeliatius. sum suadet de Quintiliano libelli huius auctore. Aes Nasura sua orateriam intentiam δηetata J sive de Nicostrato palaestrua etiam Pausanias in Eliacis
525쪽
dedissent, non paterer immanes illos & ad pugnam natos lacertos, levitate iaculi aut jactii disci vanescere: sic nunc te ab auditoriis & theatris, in forum & ad caus fas, & ad vera proelia voco. cum praesertim ne ad id quidem confugere possis, quod
plerisque patrocinatur, tamquam minus ' obnoXium sit offendere pocitarum quam oratorum studium. Effervescit enim vis pulcherrimae naturae tuae, nec pro a inico
aliquo, sed quod periculosius est, pro Catone o sisendis . nec excusatur offensa necessitudine officii, aut fide advocationis, aut fortuitae & subitae dictionis impetu: in ditatus videris elegisse perinam notabilem, & cum auctoritate dicturam. 3 Sentio quid responderi possit. hinc ingentis cX his asscnsus, hinc in ipsis auditoriis praecipue laudari, & mox omnium sermonibus serri. Tolle igitur quietis di securitatis ex. sationem, cum tibi sumas adversarium superiorem. nobis satis sit privatas & noliri taculi controversias tueri, in quibus exprestis si quando necessic sit pro periclitanteriamico potentiorum aures ostendere, & probata sit fides, ec libertas incusata. Qua cum dixisset Aper acrius, ut solebat, & si intento ore: remissi is dc subridens Maternus , 7 PAR Avi, inquit, me non minus diu accusare oratores, quam Aper laudat. I Immanes imi ad natalJ Ex veteribus false a .rant . π ii senatui aliella antur: ima adlidi copulam. quae in vulgaris exciderat. Imis. des icii φν.evtius . magna consa initium cir magnanu. Velim sane addi copulam, immam, illos ad ii xia fuis. Salinerius. Pithi diis & Lipsius loci n qnam, ere. Acidalius. l hune asterilao notant quali detectum. sed nulla nia Ciso, iam ii. of η δ ὲJ Nescio qi id in hac le-ifallor caiisa. Scribe: Bis in femes extisari a s. m. Olone inconcinnum a nee dubito . quin auctor i hie in ipse . e . Plinius epist. iv. Disponis qui non. se inseriit ian itio si usino. Acidalius . t sunt sibi quom os usum, quos clamores .aec rarim. Pona Milo qti,d Myon ri pes 4 Hie locus asserisco i sis ea iam: hinc ingenies exim N a'nμι. Schelius. mihi indigere videtur. Pithaeui. Desectum odoror Isim ingeniis 6 hii assen ιJ Placet Acidalii .aei . . di astetis eum ronive in , ante verbum hint, Li- l .. Sed quod sequitur mirum eii neminem diotasseritus. Gesectum hie Lipsius censet. Ego vero iseribendum: hac in ipsis audisoriis D Dptia laticiari. superesse etiam aliquid ceni eam . εχ hi . Nam quid O mox omniam sermon As s. H. Cron Ovius. Sensus hoc sibi vult. cum jam dixerit Uaee. Sed bene ha-l dilucidior, ληι ι .nsem Hs. sis osse tim. 5 e. Re het. Neque deest, neque superes quidquam. Exii pondere tu potes, ii perlonae sint notab: les Se cum hoe is ci quod superfluere v:detur, explendum . s aueioritate dies urae , per quas polentes perstringan-
quod de iectari manifellum est. Muta, .xi'. . . fles tur, & offendantur: hinc tragividus tuis majorem scribe: Iine ιη'eni. exhroe asi sui. Ge. Nec diui .l applausum . assensum . 5e comprobationem esse. mulo se & Muretum conjectile. Atidatius. sed tu pio in tolle quiuiis & securitatis excusatio. η tile ι ιmιι ex his allinsus , hine in D sJ Pro .l nem &c. Ita asterisco. quem postium hie Pithceus -- ;ι - αι ergo. Cai ide iugulat Aper quae velit. N L:psus, nullo ut opus. Si timeticis.
Maternus, ut potiora, in sui desentionem piremis surus eiat: se l. quietem & securitatein. dices. Mo, eo te Catonem elegi se . quod inde major tibi elo. ita, & astensus: esto, sed ubi quaeso tua alia quies. quam toties jactas: eri sine securus offensis auribus imperator , 3 s. a 'μμι hic non respeculi clegantia uel his soliasse: m qiubcis ex rosv s quando nec stas. Lipsius. Vocem ex risis non capio satis . nee quid ea faciam. scio. A id risi. Allentior Lipsi
s re praeota. sed respeeiu principis, quem in Ca. ione intra ordinem redigebat, unde magnus assensus omnium auditorum. Tolle hirtir qui si Fιών uaria extustis rem, cum illi sumas ad Ga iam Iun. ων. m. nobis satis tu privatas er norra erati corro et se si is, sti/νι. quod de a sensu adversus principem dixi fallax conjectura non eii, si liare saltem per. urras. quae ea item tempellare gella sunt q. hili. M aI M.to. P, sitim pratorem d. hetausum vinstim, pro Sis sententium us h nori tam in tintim truncipem isto. bcraput m : Iaucitatu. Schelius. Lego. quibus os o quod tibi nunc. Materne . quotidianum, nee sne summo tuo periculo) δε quandonicida sis &e. Sthultin ius. 6 Ini nio M. J Dubito an potius, inrentis . Acidalius.7 Para: , inquis, ma&c.J Accommodarius ad sen
526쪽
dat. Fore enim arbitrabar, ut a laudatione eorum di3resus detrectaret poetas, atque carminum studium 3 prosterneret: arte quadam mitigavit, concedendri his qui Caussis agere non possent, ut versus facerent. Ego autem sciat in causis agendis cssicere aliquid & eniti socia Te possum, ita recitatione tragoediarum 3 ingrc di famam auspicatus sum, tum quidem cum in Nerone 3 improbam de studiorum quoque sacra profanantem vaticinii potentiam sic gir & ο hodie si quid γ in nobis notitiae ac nominis cli, magis arbitror carminum quam onationum gloria partum. ac jam me sciun cre a forens labore constitui, nec comitatus illos dc egressus aut 3 frequentiam salutationum concupisco: non manis ' quam an a & imagines, quae etiam meracilente in domum meam irruperunt. Nam statum cujusque ac securitatem melius innocentia tueor quam eloquentia. nec vercor, ne mihi umquam verba in senatu
nisi pro alterius discrimine facienda sint. N ora vero, & luci, & secretum Iripsum
I pro ινriret ar e qti dum J Leviter hae e hiant, Heis. I, quidJ Rom. addit copulam, o M. Mquae ita facile sarcias. pro ιν ηινιι. id arae quadam re fle. Lipsi ur. . mitig. Ceterum detrana νει hoc signi licatu etiam a Innuis J Detrahe praepositionem in. Acida-
. . Caecllium . in quo ego quia ιn ιi aus escisa Acidalius.
in a/λο tibi si Asielsus ad se sua a o misistios. l.lAprinae orationis . quae eloquentiam retunt ei:edem. voluit ad piricula omnia propulsanda. Lipsi ιιι. Vul Imria famam a pira i sumi suis ceret, famam i go. ιυρον. ideo Lipsius corrigendum censuit. hue ina/. Da stim. Sed in auspicium, de a scari est quid- tia pro euicqvi. Mihi levior mutatio visa, ιώι-dam vulgo non notum. Exempla id oriendunt. itur, de sententia soriasse expeditior. ut innocentia. Juilin. 26, a1. de Gallis. Cons uetes o seras Dos irin eloquansio , sint primo casu. Pichana. Responcidam. a mira Doti/arricilla imis iis . . Lib. 17. init. dent his, quid erit tutius, quam eam exercere a Muritio Saria rate Axiloiso . ciam in locum ejus Ilias rem . qua lampet armatus prαsidium amicis, opem s. meus suci. II./.hersavia maiora, lu/. qtia prohi- alienis. salutem per:clitantibus. Maternus oratorestere ae ιιιιrat . au Iitra ναni a parricisa coepit. Uul. sui temporis acerbe peissi lingit. qui toti delationi-go esset. regnum incepit, vel auspicarus est a par-lbus vaca hant. Ego , ait, qui diu ab eloquenriaricidio Sueti m. in Catig non minus notabili ratio oratoria desuevi . plus hominibus consulo mea in- Ne c. s4. Nee vitia decacisa viritur eo dia, quo pertis, nocentia . id e Ii , dum neminem desero, quam Iertullitim malas . quam vi initatim ιn scenam pro-loratores illi . quorum eloquentia tot illustres virosue ιηuiritentia ta p. satis Paresviri Sebuli in ius. pessundedit. Sa noras. Lipsius satum huc usque. 4 Sum m Grine J Corruptus hie lo .lquod non displicet. Ipse conjeceram . Iratum quo-cus. si ullus ira, oe in Dialogo. Lego. duces ve M ae situ iratim a quod magis prosuere videtur. rorum veri: A quantum conjicio. superstites se. Sthatitae vis.
527쪽
ipsum quod Arer increpabat, tantam mihi asserunt voluitatem, ut inter praecipuos carminum fructus numerem, quod nec in strepitu, nec sedente ante ostium litigat re , nec inter sordes ac lacrymas reorum componuntur: sed secedit animus in loca pura atque innocentia, fruiturque sedibus sacris. Haec eloquentiae primordia, haec penetralia: δ hoc primum habitu cultuque commoda mortalibus, in illa casta & nullis contacta vitiis pectora influxit. sic oracula loquebantur. Nam lucro in hujus 3 & sanguinantis eloquentiae usus, recens, & malis moribus natus, atque, ut tu dicebas Aper, in tocum teli repertus. Ceterum felix illud, &, ut more nostro loquar,
spuundi luertas ad s. trahuna . til mihi remiIIera potius molοιas asa videaιψ euuariorum quam intende. H. Schel vis. I me primiam habisti eativi in eo mari morialibu)J Commoda non satis aptum. Et ex altera lectione commis Ia, facillimum emendare commendata, ut eensuit & Muretus. Acidalius. Forte rectius comm daia. vult eloquentiam etiam homini ecellius uten. dam datam. Freis,hemias. Adscribitur in margine Lips commorita, vel .eomta. lege. tommendas . vah. l. 8. e. v Cutia asque ornata se quaqua commendaι qai. eis. idem i. r. c. 6. Vere a ma effias quadam era ulse dirarim religio eommandar. Insta nosteri Ipsa quo qua narvos rubor rogis. ae decor eo mandati & habi-atim & evilium etiam Tacitus eonjungit Annalium a. quadam da sabisti existique insistisis eius Nereat. Rit. Cuisu hali viam rivis tinibus GHi, μὲν bH o. Et statius. Coeli pratiscera moν/m Ctira βι O patrios eu rus hastitis Ma Iseorum. Merito autem dixit, hoc primum habitu cultuque commendatam mortali-hus eloquentiam. cum apud ignotos eosque quibus satis nota non sunt, commendatione egeant virtusti praeclarae dotes . non autem apud eos quibus penitus perspectae. Martialis. me Dii, est: alio ι commendet vi titi. yettae Qui commendandiam se ptisar . se stiis.
Batthius legit. s. putat ossa sibi. Est quidem in eoaeumen. Plinius Tacito : Comm.nda, misi Icilium Nasonem eanssidatum. Natonem misi quid sim ipsum. Ego tamen in hoc loco correctionem illam reci. piendam vix arbitror: quantumvis specie ingenii blandiri videatur. Primum enim non dixerat Iulium alterum se : quod videtur debuisse dicere quo acumen istud vim haberet. Sed Marcus aloe -- Ωι. Deinde qui se sibi eo in mendat, is non iam peccit . quam errat . quam ineptam & absurdam& minime necessariam rem facit. At qui se putat apud suos eommendandum . is foedit quodam modo jus ossicii. de eum dubitet de amici erga se voluntate. peecat. Hune sensum veriorem arbitror. Ctititis autem squem Graeci Rήυo, appellant.) Aristoteles etiam Poetas primos auctores facit dicit. que eos commorisse orationem. At si teles Rhet.
πaaria. Quem imitatus eri Plutarchus Solone:
Commotam Historiam Cicero eodem sensu dixit in Bruto verbis Theophrasti: de Herodoto & Thmerdide r Ahis enim sina tiras salibris quasi statias
etiam lege . Ne sin locis illis secretis ora dis loqvi.
bantών. Schultingius.1 Nam Mossa Mius o sanguinantis eloquamia tisus malis mανιltis nastis' Malos oratores . qui subito
divites evaserunt. Dei suis de sycophantis jungit
sed haec in potentes s dicantur. Calumniae sunt, his quidem moribus, quantumvis ve
σι ,ia . ut de suo aevo seribit Philosophus in tento
3 Et sanguinantis .loquenti. J Fortasse . o susiarantis . uti ad commodum luctumve hae e tantum reserat. Nam sanguinara probum quidem verbum. sed non aliud quam sanguinem emittere. Arius sanguinantes, via πιν DAquinam ia , in quintiliani
declamationibus mihi lecta. Quae signincatio pa- tum hie apta . s ad accusationes & singuisugam illa eloquentiam respexit. Lipsius. Tela sanguinantia latinum est: ut usus eloquentiae telum dicitur.
Atque ut He/sas Aor , in loeum r/li operitis. Et aquam reo periclisanti elo Ientia nasidium simul. o ι lum. Cur igitur sanguinatis eloquentia non voca.
biiur, per quam tot proceres lacerati sunt ρ Salis ritis. Ad Liplii mentem parum apta alterius vocis signiscatio. Ita est. sed non ad sanguisugam elo. quentiam ait 'or ea voce respexit, sed proeliatricem: quia . ut & supra dixerat. & hic repetit, in usum teri roreia tisti. Quo respectu aptissima ad
528쪽
aureum saevitum , & oratorum de criminum inops, y poctis & vatibus abundat, qui bene facta canerent, non qui male admissa defenderent. Nec ullis aut floria major, aut augustior honor: primum apud deos, quorum proferre responsa & interesse epulis serebantur: deinde apud illos diis genitos sacrosque reges, inter quos neminem caussidicorum, sed Orphea ac Linum , ac si introspicere altius velis, ipsum Apollinem accepimus. vel ' si haec fabulosa nimis dc composita videntur, illud certe mihi 3 concedis , Aper , non minorem honorem Homero quam Demostheni apud posteros: nec angustioribus terminis famam Euripidis, aut Sophoclis, quam Lysiae aut Hyperidis includi. . plures hodie reperies qui Ciceronis gloriam, quam Uirgilii detrectent. Nec ullus Asinii aut Messallae liber tam illustris est, quam 7 Medea Ovidii, aut Varii Thyestes. Ac ne fortunam quidem vatum & illud fulix contubernium, icomparare timuerim cum inquieta dc anxia oratorum vita. licci illos certamina & pericula sua ad consulatus evexerint: malo securum & secretum UiRGi Lil secessum, in
quo tamen neque apud divum Augustum gratia caruit, neque apud populum Romanum notitia. Testes Augusti epistolae, testis ipse μγpulus, qui auditis in theatroversibus Virgilii, sum cxit universus, & sorte pr.esentem spretantemque Virgilium veneratus est, sic quasi Augustum. Ne nostris quidem temporibus, Secundus Pomponius Afro Domitio, vel dignitate vitae, vcl perpetuitate famae cessierit. Nam Crispus ec Marcellus, ad quorum exempla me vocas, quid habent in hac praesenti fortuna concupiscendum Z an quod timent Z an quod timentur Z quod cum cottidie aliquid rogentur, ' hi quibus praestant indignantur Z quod alligati cum adulatione.
nec sensum vox, nec quidquam immutandum. Aciam
1 Auι stiria major J E vestigiis scripturae priscae restitui. Nam Farnesianus : aur gloria mora. Vulgati plane turbant. Lipsus. 3 minia apud tuos His santios μινο qua Ruas inter quos neminem catij dicariam sed LinumJ quintilianus:
Orpheus m Lantia , quorum . rumqtia diis genitam . alterum vero quod rudes quoquo G agrisas ansmos ad
mirationa mώlearu . non fisas modo , sed saxa aliam sιv qua duxis pinaris iis memoria ινaditum Ur. Sclielius.
ram tum est. Fabius: Nam illa, qua tiaram faten. rar . Ma i ramosita aliam Lidisi volans o ubi ta men nescio an verius sit . facta. Cicero in Bruto. S.I tis inιAIectiam es , qtiant m vim hiabarat aetura. ra π faria quodammodo orario. Idem in oratore: mitto IIo ratem discipulosque eius Ephorum o Nati erasem quisquam orarionis faciori aurioras lacvυιν-
smi. Idem .s Comιdis ApeνJ Sive tantia s. Acidalius. 6 piaris Maia reparie J Videatur deesse particula. Quin pluras hodis raperias. Quanquam & sie satis
M/d a Gildia, aias Varii J Deest antiquo illud, aut Varii. I ipsus. 8 Ea iliadstiae eonfiasomniumJ Aut vitium hie aut
l 9 Ηι Aibus prasanι. indvnamar.J Inepte & salis sci. Negationem adde . ha quistis non prasant. Eisil abesse alterum memhrum sentio periodo plenae. LAU M.. Maternus ardenter incubuerat in carminum aesensionem. vix dum finierat Maternus concitatus , & velut inssininus. unde mirum in modum extenuat & deducit illa. Quid enim tutius. quam eam exercere artem qua semper armatus praesidium amicis . opem alienis . salutem periclitanti- s. homines qui a Prisco & a Marcello aliquid petunt . ingratum N irritum id omne habent, quod ab iis profectum est . quae res acerba in vita hominum : quid enim miserius, quain heneficus inimi- eos sibi parate e modo & eos inter beatos recensere. Salineνius. Scribe. I A. quibus pristiant. Importunam enim molestiam impudentiamque qua ex-U υ v 3 tCD
529쪽
nec imperantibus umquam satis servi videntur, nec nobis satis liberi Z Quae haec summa eorum potentia ellZ tantum posse liberti solent. Me vero dulces, ut Virgilius ait, arres , remotum a sellicitudinibus, & curis, ic necessitate cottidie aliquid contra animum faciendi, in illa sacra illosque fontes serant: nec insimum ultra & lubri. cum sorum famamque pallentem trepidus cxpcriar. non me fremitus salutantium, incc anhelans litici tus caecitct: nec incertus futuri, tellamentum pro pignore scri-ham: nec plus habeam, quam quod possim cui velim relinquere, '' quandocumque fatalis de meus dies vcnici. statuarque tumulo non morsius & atrox, sed hilaris & cor ronatus: & pro memoria mei tarc consulat quisquam nec roget. Vixdum finierat Maternus concitatus & vclut instinctus, 3 cum Vipsanius Mesa illa cubiculum ejus ingressiis c si, suspicatusque ex ipsia intentione singulorum, altiorem inter cos else sermonem: Num parum lcmpestivus, inquit, inici veni ; siccretum consilium dicausi. saetorquentur ab invitis beneficia , in digitari probant
Lipsius. Signifieat enim quod Florus de Carare
ficis, 17s. Cato apud Plutarchum : ά R.,
navius. Lipsius. non tripans. quod sensu non eliincommodum. smii ratione mihi natum crat, qm-lias Masans mincii. indurantur. Illud quoque venit in mentem . sol te his, qti tas ρ illiunt ina Inan. ιυν , rescribendum esse. studαι proanι. id est. quorum causa id faciunt. quod rogantur, aut sa. cete se fingunt. Ut praesta a ad speciem quoque Nvenditationem istorum gratia apud principem va. lentium pertineat. lndignantur vero . quia etiam inter benescia animum serunt insensum. Quere sequatur. M. et ero dulces. ui in titis a tὶ AIuse νε. marum a sed caiuiua ιιαι eiari Mi.suar. qtiris . a quid contra animum satisndi in ilia sat a ille ti. fonti. fram. Quod tamen & ad polletius membrum potest referri. S huti nius. to Quod alligari eum adalasione u Haec quoque sic de depravata. Legebam autem, omnium adcitatio m. quanquam S adulari a possit retineri antiqua loquendi ratione. uuintil. Declam. 298. Mihi νυ par/νnum erga Iapores Irati simum non scietati rata sanium suus furum, od o Ziri iist ne, si estinitie. Deciam. eriam 332. sin. Ne u ego nunc driatius yeto, pau- serrata consuetae frugal ιιν ιιι r. sio. Quibus locis demonstratur facile . sine dubitatione mutandum dilui esse in Declamat. 3 6. ubi olim erat, conju/mit seu es rati ne res ira Lia misit. & hoe loco autila uxe retineri polle. illud asi aes aurem praeia clare expositum a Donato ad Teientii Adelph. . versum s8. Eo laeti prorsum anc alιθὼν , si iam. Ubi ite habet: Ali)tiis i. o lic malim pro quisl d cia ιυν alti raνi ad aliati d. Da quo use nan pusu. Quod patet egregie loco Quintaliam in DecIam. I. Ausolum se allitas 2 ituta tacita, nam hane vocem inisserendam existuno mrνὼν.m. Sed pDicit etiam hoc in loco nostri sum ti adulariam sui ire: quod facile praeseram. Idon. i studia ιυnrue satoria o meus dies et exieraJ C. Se
et me consulas Oi quam nee νο ι J Consulat v res, roges principem. Quid ira qu: a crebrum. ut memoria damnaretur defunctorum. id es . ii tuli, imagines, honores. Lipsius. Matina, eonsulat, id eii, reserat ad senatum : quem his rebus interponebant ipsi principes. I. 3. Inli. de iud. Crius
3 Tum Uuam, J Casigavi. quum Urbanus. Liapsius. in v. e. eli in natis Itigal a. Sed soriaste. ibi anui . scit heiulum. Uisimus. Legebatur antea. itabanu, Musa ra. At verus. Vibanitis quo prΩ- num reddere viro celebri gentile nomen. Ilidi unius M.flatu . Lipsius. Fiater Reguli, de quo Tacitus
4 Ingressus Ur. suspicatusque in Possis, de se sorte rectius, delere illud est. Acides: us.
530쪽
se alicuius meditationem tractantibus t Minime , minime, inquit Secundus, atque adeo ucllem maturius intervenisses. delectasset enim te & Apri nostri accuratissimus sermo, cum Maternum ut omne ingenium ac studium suum ad causi is zgendas conis verteret, exhortatus est: dc Materni pro carminibus suis laeta, utque poctas de sendi decebat, audentior, poetarum quam Oratorum similior oratio. Ati vero, inquit, & sermo ipse infinita voluptate affecisset, atque id ipsum delectat, quod vos viri optimi & temporum nostronim oratores . non sorensibus tantum negotiis, di declamatorio studio ingenia vcstra exercetis, scd ejusmodi etiam dii putationcs adiungitis, quae dc 3 ingenium alunt, & eruditionis S litterarum jucundissimum oblectamentum , cum vobis qui illa disputatis afferunt: tum etiam his ad quorum aures peris venerint. Itaque hercule non minus probari video in te, Secunde, quod Julii Asatici vitam componendo, spem hominibus feci ili plurium ejusmodi librorum, quam in Apro quod nondum a scholasticis controversis recesiit; dc otium suum mavult n
vorum rhctorum more, quam Veterum oratorum consumere. Tum Aper, Alan de Issinis, Mcsalla, vetera tantum & antiqua mirari. nostrorum autem temporum studia irridere atque conicmnere. Nam hunc tuum sermonem saepe cxcepi, cum oblitus& tua: & 1 fratris tui eloquentiae, neminem hoc temporc si oratorem csse contenderes. Atque id eo credo audacius, quod maligni in iis opinionem non verebaris, cum eam gloriam quam tibi alii concedunt, ipse tibi denegares. 7 Neque illius, inquit, sermonis mei poenitentiam ago; neque aut Secundum, aut Maternum, aut teipsum Apers
gendum, cum in vulgatis dest alierum, optarer, a librario non repetitum. insinu . I arguet sensus: quem roboro traductione vocis, optima. viri cin ram. peram n rorum orator/s estimi. N: si placeat mastis eum Murerra vocem eandem geminare : visi opti. imi υ πι mi r/mporum &e. Scintentia quidem alterutrum desiderat, eui non disti initis ista ad finem 1 leνeae to Ni mr G in quantum οφώι 6i diseriismi misi. l
displicet mihi, suod Lipso placet cum Rodolpho.
s Fν ιν is tui .Ioati nita' Quis hie Messallae sta. ter purci Reaulum intellegi. illum qui eum pli. nio viae it & sortiit lingua manis qua in vita lauda
6 Oratorem esse constedisti J Expressi scripturamucietem, quae lamen ipsa fortassis mutila, & scribendum : eontena res par. in ania auis. Aut s inseri vocem displicet : eons nδενιι. A que id as raedo auri iti . Liplius. Coite elici ex Lipsi O. vulgo. An-ιhuis eo ιν do auri tu . in qua te et ione nullus sere lenius. PMena. Ex eontextu prodit. Gietas. almitis. id eli, invenis. quae ad eam rem lacrebas.c Idierum malignus Messalla non videbatur. quod se quoque antiqv s deteriorem ducebat. Sal κιrius.
Dupliciter hie divinat Lipsius. Prius sane malu non placeat. Nee altera conjefiura satis placet , etsi ad sensum quidem idonea. Nescio tamen, quo modo oratio & sinplicior & giarior absque tali additione. utquo id Λhhique pcene persuasi. delen. dam plane tu iba: ticem vocem anιiquis, quae de unde irrepserat. videor prope invenisse. Addide. rat aliquis imperitus ad ea verba. pin iis, glossam ineptam , an quis. ea postea superiori lineae ine. pilus ab alio imperito in selia. Et quidem illa ipsa verba, in ris, nullus ego capio. Quos enim vulti dicere i aut quos nominavit . de quibus nunc mintelligat 3 Corrupta proteelo sudico, de eorum loco scribendum . sed cas, et anti & facili mutatione. ui jam torus locus sic purgatus videatur r eum ne.
N. vi. filius J in exemplari italico ad hune lo- eum adscriptum fuit. 1aiam ioba δεηι Potranti. Et ane quaedam sunt inirio Satyrici Petroniani quae hujus disputationis locis aliquot valde consentanea