M. Valerii Martialis Epigrammatum libri ad optimos codices Parisiis nuperrime recensiti et castigati. Tomus prior posterior

201쪽

X V I. ad Lectorem.

Seria cum possim , quod delectantia malim Scribera , tu caussa es, lector amice , mihi,

Qui legis , & tota cantas mea carmina Roma. Sed nescis , quanti stet mihi talis amor. Nam si falciferi defandere templa Tonantis 3 Sollicitisque velim vendera verba reis; Plurimus Hispanas mittet mihi nauta metretas, Et fiat vario sordidus aara sinus. At nunc conviva est , commissatorque libellus , Et tantum gratis pagina nostra placat. Sed non hac veteres contenti laude fuerunt , cum minium vati munus Alexis erat. Belle , inquis , dixti; satis est: laudibus usque. - Dissimulas 3 facies me puto caussidicum.

XVII. in Gelliam.

Dum proavos, atavosque resars, & nomina magna; Dum tibi noster eques sordida conditio est: Dum te posse negas nisi lato, Gellia , clavo Nubere; nupsisti , Gellia , cistisero.

202쪽

XVIII. ad Quinctianum.

Quod tibi Decembri mense, quo volant mappassGracilesque ligulae, cereiqua, chartaeque, Et acuta sellibus tosta cum Damascenis, Praeter libellos vernulas nihil misi: Fortasse avarus videor, aut inhumanus. Odi dolosas multarum & malas arteig. Imitantur hamos dona: namque quis nescit, Avidum vorata decipi scarum musca

Quoties amico diviti nihil donat, O Quinctiano, liberalis est pauper.

XIX. ad Caesarem Domitianum.

Si qua fides veri, praeserti, maxime caesar, Temporibus possunt, secula nulla tuis. Quando magis dignos licuit spectara triumphos Quando Palat ni plus meruere dei'Pulchrior & major quo sub duco Martia Roma Sub quo libertas principe tanta fuit' Est tamen toc vitium, sed non leve, sit licet unum, Quod colit ingratas pauper amicitias.

203쪽

Quis largitur opes veteri fidoquo sodali Aut quem prosequitur non alienus eques lSaturnalitiae ligulam misisse selibrae , . Flammataeve togas scriptula tota decem , Luxuria est, tumidique vocant haec munera regis: Qui crepet aureolos , forsitan unus erit. Quatenus hi non sunt, esto tu, caesar, amicus. et Nulla ducis virtus dulcior esse potest. Iamdudum tacito rides , Germanice , naso: . Utile quod nobis , do tibi consilium.

. XX. ad Julium Martialem.

Si ieeum mihi, care Μartialis , Secuos liceat frui diebus;

Si disponere tempus otiosum , Et verae pariter vacare vitae: Nec nos atria , nec domos potentum ν , Nec lites tetricas , sorumque triste Nossemus, nec imagines superbas:

Sed gestatio , fabulae , libelli ,

campus , Porticus , umbra , virgo , thermae;

Haec essent Ioca semper, hi labores. Nun

204쪽

LIBER V.

Nunc vivit sibi neuter, heu, bonosqua Soles effugera, atque abire sentit; Qui nobis pereunt, & imputantur. Quisquam vivera cum sciat, moratur

XXI. de Apollonio.

Quinctum pro Decimo, pro crassio, Regule, Μacrum

Ante salutabat rhetor Apollonius. Nunc utrumque suo resalutat nomine. Quantum

cura, laborque potesti scripsit, & edidicit.

XX ΙΙ. ad Paullum.

Idatio domi nisi ta volui, meruique videres Sine mihi, Paulle, tuae longius Εκquiliae. . Sed Tiburtinae sum proximus accola pilae,' Qua videt antiquum rustica flora Iovem. Alta suburrani vincenda ost semita clivi, Et nunquam sicco sordida sava gradu: Viuque datur longas mulorum rumpere mandraε,

aequa trahi multo marmora fune vides.

Illud adhuc gravius, quod te post mille labores, Paulle, negat lassio janitor esse domi. δ arxivi. T. L N a

205쪽

Evitus hinc operis vani, togulaeque madentia; Vix tanti Paullum mane videre fuit. Sempor inhumanos habet ossiciosus amicos. Rex, nisi dormieris, non potes esse meus.

Herbarum fueras indutus , Basse, colores, Iura theatralis dum siluere loci. Quas postquam placidi censoris cura renasci Iussit, & Oceanum certior audit Eques: Non nisi vel cocco madida, vel murice tincta

Veste nites; & te sic dare verba putas. Quadringentorum nullae sunt, Basse, Iacernae: Aut meus anta omnes codrus haberet equum.

XXIV. de Herme te.

Hermes Μartia seculi voluptas; Hermes omnibus eruditus armis; Hermes & gladiator, & magister; Hermes turba sui tremorque ludi; Hermes, quem timet Helius, sed unum; Hermes cui cadit Advolans, sed uni;

206쪽

LIBER V.

Hermes vineare , nec serira doctus; Hermes supposititius sibi ipsi; Hermes divitiae locariorum; λHermes cura laborqua ludiarum; Hermes belligera separbus hasta; Hermes aequoreo minaκ tridenta; 'Hermes casside languida timendus; Hqrmes gloria Martis universi; Hermes omnia solus, & ter unus.

XXV. de Chaerestrato.

QuadrIngenta tibi non sunt, chaerestiate, surgarLemus ecca. venit; sta , suge , curro , late. Ecquis, iὁ, revocat, discedentemque reducit Ecquis, io, largas pandit amicus opes 'Quem chartis famaeque damus, populisque loquen is dum 3 Quis stygios non vult totus adire lacus Hoc, rogo, non melius, quam rubro pulpita nimbo Spargere , & effuso permaduisse croco 'Quam non sensuro dara quadringenta caballo , Aureus ut Scorpi nasus ubique micat 3

207쪽

Ο frustra locuples , 5 dissimulator amici, Haec legis , & laudas 3 quae tibi fama perit 3

XXVI. ad Codrum.

Quod alpha diκi , codre , poenulatorum Te nuper, aliqua cum iocarer in charta: Si forta bilem movit hic tibi versus, Dieas licebit beta ma togatorum.

XXVII. in fictum equitem.

Ingenium , studiumque tibi , moresque, genusquar Sunt equitis, fateor: cetera plebis habes. Bis septena tibi non sunt subsellia tanti , Ut sedeas viso pallidus Oceano.

XXVIII. ad Aulum, de Mamerco.

Ut bens loquatur, sentiatqua Mamercus, Essicere nolis , Aulo , moribus possis. Pietato fratres cursios licet vincas, Quiete Nervas, comitate Rusones s . Probitate Macros , aequitata Mauricos , Orationa Regulos, jocia Paullos rRubiginosis cuncta dentibua rodit.

208쪽

Hominam malignum forsan esse tu credas: Ego esse miserum credo , cui Placet nemo.

XXIX. ad Gelliam.

Si quando leporem mittis mihi, Gellia, dicis:

Formosus septem, Μarce, diebus eris. Si non derides, si verum, lux mea, narra1. Edisti nunquam, Gellia, tu leporem.

XXX. ad Varonem. IVarro Sophocleo non inficianda cothurnos Nec minus in calabra suspiciende lyra; Differ opus; nec te facundi scena catulli Detineat, cultis aut Elegia comis. Sed lege fumoso non aspernanda Decembri carmina , mittuntur quae tibi mense suo. commodius nisi forta tibi, potiusque videtur, Saturnalitias perdere, Varro, nuces.

XXXI. de ludo puerorum cum juvencis.

Adspica, quam placidis insultet turba iuvencis , ' Et sua quam facilis pondera tauruS amet.

209쪽

cornibus hie pendet summis, vagus ille par armos' currit , & in toto ventilat arma bove. At seritas immota riget: non esset arena Tutior, & poterant sallere plana magis. Nec trepidant gostus; & da discrimine palmas Securus puer est, sollicitumque pecus.

XXXII. ad Faustinum, de crispo.

Quadrantom crispus tabulis, Faustino, supremis Non dedit uxori: cui dedit ergo Τ sibi.

XXXIII. in caussidicum.

Carpera caussidicus fertur mea carmina ; qui sit Nescio: si sciero, vae tibi, caussidice.

XXXIV. Epitaphium Erotii, ad Frontonem & Flaccillam parenteS.

Hane tibi, Fronto pater, genitrix FlAccilla, puellam

Oscula commendo deliciasque meas: Parvula ne nigras horrescat Erotion umbras, Oraque Tartarei prodigiosa canis.

210쪽

Impletura fuit sextae modo frigora brumae ,

Vixisset totidem ni minus illa dies. Inter tam veteres Iudat lasciva patronos, Et nomen blaeso garriat Ore meum. Mollia nec rigidus cespes tegat ossa, nec illi Terra gravis fueris; non fuit illa tibi.

XXXV. de Euclide.

Dum sibi redire da Patransibus fundis Ducena clamat coccinatus Euclides, corinthioque plura de suburbano, Longumque pulchra stemma repetit a Leda, Et suscitanti Lectio reluctatur; . Equiti superbo , nobili, locupleti, cecidit repente magna da sinu clavis. Nunquam, Fabulle., nequior fuit clavis.

XX XyΙ. ad Faustinum.

Laudatus nostro quidam, Faustine, libello

Dissimulat, quasi nil dabeat: imposuit.