장음표시 사용
261쪽
dediti, uti dissidiis et luxuriae, quae in civitatibus totius sere Romanorum imperii majoribus et mereatura florentibus vulgaris erat 5,1 6, 10.3. Haec omnia vel pu nuncium vel per Christiani cujusdam Galatae literas cognita Apostolo epistolae hujus scribendae suppeditarunt occaSionem, imo quodammodo imposuerunt necessitatem.
Paulus de audaismo generatum es de ejus relatione ad religionem iam stiana m ctastavrest est. 3, 19. 20. 24. . Auctor in hac epistola quinque quasi induit perSonas, et quidem 1. tanquam legatus rivinus loquitur, muneris et officii sui auctoritatem tuens, levitatem Galatarum perstringenS, mala consilia pseudoapostolorum detegens, erronea eorum placita damnans suumque soli Deo plastendi studium probans 1. 1 - 10.2. Scribis qua volveta, doctrinam Suam genuinam eSSe demonStrans tum e Vocatione sua divina et agendi ratione Subsecuta, tum ex harmonia cum reliquis Apostolis, tum e correptione ipSius Petri Antiochiae 1, 11-2 fin. 3. Polemnici partes asit refutando advereariorum sententiam delegi 8 m0Saicae observandae necesSitate. Quem in finem argumenta
repetit a) inde, quod Spiritum s. non ola legem et tempore V. F., Sed per Christum et ob religionis christianae profeSSionem acceperint 3, 1 .; b) e promissione salutis messianae Abrahamo propter fidem facta, quae per legem serius latam immutari non potuit 3, 6-18.;o a Scopo legi 3 mosaicae ejuSque relatione ad Christum 3, 19 20 ; M ab effatis et sactis V. F. typicis 4, 21-31.4. In Demarchae pro nostim abis revocando Galatas ab obse vatione legis ad usum libertatis, in quam per Christum vocati sunt; simul vero a libertatis hujus abusu dehortatur 5,1-6, 1 I. Denique 5. aemulatoris Personam in se eHAel exprobrando infidelitatem, ignaviam, Superbiam DSeudoapoStolorum, et Salutatione breviSsima
epistolam finit 6, 12-18. g. 161.
Ex integro epiStolae argumento elucet, eam potissimum deStinatam fuisse Christianis, qui e uentliabus conversi erans; Judaeo- christianos enim jam circumcisos Apostolus monere non potuit, ne circumciSionem suscipereut 5, 2. 6, 12.). Idem porro extra dubium collocatur 4, 8., ubi dicit: isDeum ignorantes sis, qui natura non sunt dii, areriebatis Attamen e disputationis modo, quo Apostolus utitur, et qui diversus mi ab eo, quem ad ethnico-christianos judaicae religionis prorsus ignaros loquens observare Solet, luculenter Ρatet, Distrigod by Cooste
262쪽
Galatas ethnico-christianos prius fuisse proselytos. et ideo non ignaros legis moinicae et Ss. V. F. literarum, quas Judaei in Galatia legentes in Synagogis Suis graece praelegere solebant.
EpiStolam hanc scriptam esse, quum s. Paulus bis jam Galatis
praedicasset, e 4, 13-16. Praecipue e formula το προτερον V. 13.
clare elucet. Jam vero Api Stolus in secundo itinere prima, et in tertio altera vice in Galatia versatus esse legitur Αct. 16, 6. et 18, 23. , et non multum temporis inter praesentiam ejus alteram in Galatia et epistolam hanc exaratam intercessisse, patet e 1, 6., ubi miratur Apostolus, Galatas tam cito in aliud transiisse evangelium. Cum autem Paulus in tertio itinere peragratis superioribus Asiae minoris regionibus descenderet Ephesum ibique per biennium et tres
menses moraretur Act. 19, 1. Seqq.: Ephesi scriptam esse hanc Fostolam cisca annum 54. aera et ulu., Omni jure Statuitur.
Sunt tamen, qui epistolam hanc prius, et quidem omnium primam a s. Paulo scriptam esse Statuant sequentibus nixi argumentis: 1. Ε 2, 1. 9. 13. Bamabam Galatis notum fuiSSe, non temere colligitur; Barnabas autem Galatis innotuit, si una cum Paulo in Galatia praeSens erat. Cum vero Barnabas in itinere secundo et tertio Pauli non esset comes coli. Aet. 15, 36-39.: Apostolum jam in primo itinere una cum Bamaba prima, et in secundo itinere cum Sila et Τimotheo altera vice in Galatia religionem christianam praedic Se, et in itinere secundo epistolam noStram non Ephesi anno M., Sed
potius an. M. aut 53. Scri9sisSe Statuendum eSt. 2. Iter Secundum Act. 15, 36. ad confirmandos fratres Susceptum
dicitur. Cum autem Apostolus hac occasione etiam in Galatiam venerit, sequitur, ibi tum temporis jam Christianos fuisse, iter ergo hocce Pauli non fuisse primum, sed secundum in Galatiam. Et re-
3. Act. 14, 6. legitur Paulus jam in primo itinere una cum Barnaba praedic Se isin Lycreoniae cicstatibus: Lystrae et Derbae, et unireris λ ciscuitu reqserie Jam vero Galatia erat regio Lycaoniae vicina, ergo Paulum in primo suo itinere una cum Barnaba prima vice in Galatiam venisse, ipsis actibus Apostolorum confirmatur. Hisce tamen argumentis sequentia Opponuntur:
Ad 1. re) Apostolus Barnabam Galatis e traditione notum Supponere potuit, nimirum tum e relationibus Judaeo-cliristianorum e Palaestina in Galatiam et vice versa profectorum, tum e Sui S ipsius inter Galatas praesentis de hoc insigni religionis christianae praecone et adjutore suo narrationibus. ιγ Si ex tali Bamabae comminmoratione 2, 1. s. 13. jure colligeretur, eum prius cum S. Paulo in Galatia fuisse: Petrum quoque, Jacobum et Joannem inter Galatas Entea GSe Verrutos eodem jure asserere liceret; nam et horum haud Secus ac Barnabae in nostra epistola fit mentio 2, 9. Disitiam by Cooste
263쪽
Ad 2. αὶ Act. 15, 36. coli. c. 16. 5. legimus quidem, secundi itineris s. Pauli scopum et effectum fuisse eum, ut ecclesiae confirm rentur in fide, quod supponit, adsuisse jam ecclesias christianas in illis regionibus, quas hoc tempore Apostolus pertranSibat docens; attamen 16, 5. aperta est clausula totius relationis a 15, 36-16, 4.;
unde verba: OEcclesiae confirmabantur ia μή et Mundabant numero
quotidia' ad praecedentia referenda sunt. ita ut intelligantur ecclesiae Syriae, Ciliciae et Lycaoniae. Post illam clausulam 16, 5. poSi tam demum dicitur: is in pertranssissent Phrygiam et Galata regionem, velisi sunt a Spiritu a. loqui verbum sn Amia. Nova igitur et ulterior activitatis apostolicae a 16 6. nominatur Sphaera, et Galatia nequaquam iis adnumeratur regionibus, in quibus ecclesiae jam prius adfuissent , nuncque confirmatae essent in fide. bi Si argumentationi isti inesset vis, sequeretur etiam, Apostolum jam in primo suo itinere pervenisse in Macedoniam et Achaiam, quia in Secundo itinere in hisce quoque Europae partibus praedicavit, quod tamen clarae Actuum relationi repugnat. Qui nimium probat. nihil probat. Ad 3. Dum Act. 14, 6. Paulus cum Baraiaba ad civitates Lycaoniae: Lystram et Derben, et in universam in circuitu regionem fugisse legitur ibique praedicasse: ipsa mi tua dictorum relatio docet, per Verba: osn unisersam in Arouisti regionem ' intelligendam esse regionem Lycaoniae, civitatibus Lystrae et Derbae circumjacentem, non Vero Galatiam, quae Partim regio non circumjacens, Sed vicina dicenda, partim in specie nominanda fuisset, quia secus etiam
Cappadocia, Bithynia aut Pisidia intelligi posset.
Quae cum ita sint, epistola ad Galatas tempore et loco Superius cleterminato scripta censenda eSt. Quae a 6, 11. leguntur, non Perumanuensem, Sed propria Apostoli manu scripta sunt. Ipsa haec res innuit, epistolam hanc demum post secundam ad Thessalonicenses Exaratam esse, postquam nimirum Apostolo necessitas orta erat Epistolis suis in signum authentiae saltem salutationem adjungendi propria manu scriptam scoli. II. Thess. 2, 3. et 3, 17. . Inscriptiones quaedam hujus epistolae exaratae locum nominant Romam. Sed praeter multa alia non fit mentio vinculorum, quibus Apostolus teneretur, quae tamen fit in omnibus epistolis tempore captivitatis Romanae ab eo Scripti S.
Timotheus, patre gentili Act. 16,1. matre vero judaica, Eunae nomine sII. Τim. 1, 5.) natus, Lycaoniam, Asiae minoris provinciam, et quidem civitatem Lystram habuit patriam coli. Act. 16, 1. cum 20 4. . A s. Paulo in primo itinere una cum matre et avia ad Chri-Stum conversus ob pietatem suam et M. literarum V. F. cognitionem
II. Tim. 3, 1 b. apud Christianos Lycaoniae tanta gaudebat fama Diuitiam by Corale
264쪽
ut Apostolus, cum in secundo itinere altera vice in hanc Asiae regionem veni SSet, eundem, utSi juvenis erat, comitem assumeret et nequaquam indignum haberet, cui brevi post evangelii praedicandi provinciam assignaret. Ut ei religionis christianae doctori in Synagogas Judaeorum aperiret aditum, circumcidendum eum curavit, et Solenni ritu ad munus initiatum donisque Spiritus s. ornatum Secum duxit in evangelio praedicando mini Strum et adjutorem. - Summa erat Τimothei in Apostolum pietas. summus Apostoli erga Tim0theum umor et tanta in eum fiducia, ut non solum eo in causis gravioribus ad divereas ecclesias uteretur legato, sed ei etiam ecclesiae Ephesinae curam et administrationem concrederet, cumque ipse Romae capti-VuS mortem Sibi imminere sciret, ejus praesentiam magno desiderio
exspectaret i I. Thess. 3, 2. L Cor. 4, 17. Phil. 2, 19. Hebr. 13, 23. II. Τim. 4, 8. i. g. 164.
S. PauluS coli. 1 3. nostrae epistolae Epheso digrediens Timotheum reliquit, et ecclesiae dirigendae munus ei demandaVit. Grat sitas muneria in Timotheum dianslati occas nem praebuit A MOL, eum hac epistola instituendi, quomodo inlicias ctuis rite satisfacere,
quid docesre, quid sequi, quid Pstare defetis. Hinc Cap. i. praemissa salutatione Apostolus dicit, quem in finem Τimotheum reliquerit Ephesi: ut resistat iis, qui tradant fabulas
inutiles et genealogias, quae lites generant; docenda eSSe ea, quae fidem, charitateria et honoS mores promoveant, quia charitaS ScopuS legis est. Gratias agit ob misericordiam divinam, quam ipse, aliquando blaSphemus, consecutus Sit, et quae omnibuS peccatoribus vere poenitentibus spem ac fiduciam inspirare debeat. Cap. 2. Apostolus Timotheum instruit de precibus, quae pro omnibus hominibus, in omni loco, a viris et mulieribus Sint fundendae I mulieres ne doceant, Salvabuntur autem per filiorum educationem et per suam in fide, charitate et vitae sanctitate peraeverantiam.
Cap. 3. agitur de ordinatione ecclesiae ministrorum, et quidem de dotibus, quae in episcopo, in diacono et in horum uxoribus requiruntur, et Timotheus monetur. ut juxta praecepta sibi tradita regat ecclesiam Dei. quae est veritatis columna, mysterio incarnationis Jesu Christi subniXa. Cap. 4. praedicitur, brevi orituras esse haereSus, quae nuptias et certos cibos ut malos damnent, Timotheus fabulas Spumat, pietatem exerceat, et ne quis eum Ob juventutem contemnat . omnibus Sit Sanctitatis exemplum, lectioni S. Scripturae et verbi divini praedic tioni sedulo vacet, et gratiam in ordinatione acceptum ne negligat. Cap. b. Paulus Timotheum instruit, quomodo Se gerere debeat erga singulos fideles pro diversitate aetatis, sexuS et dignitati S gradu, in Specie erga viduas dive as, erga preSbyteros Probos et publice Disiligod by Cooste
265쪽
peccantes: monet, ut nemini Sine accurato examine praemisso manus imponat, ut castitatem Sollicite Servet, et ut ob Dequentes infirmitates modico vino utatur.
Cap. 6. docet Apostolus, quomodo instituendi Semri; ut omnes Christiani sufficientiae studeant hortatur et avaritiam iugiant, et Timotheum obtestatur, ut fortiter certet certamen, divites ad rectum divitiarum usum excitet, fidei depositum servet. nova vitet dogmata et objectiones e salsae philosophiae principiis petitas rejiciat. Salutatio. Ob argumentum suum epistola haec, altera ad Timotheum et illa ad Titum epistolae S. Pauli pastorales dicuntur.
1. Ut e 1, 3. patet, epistola haec Marata est, quum Apostolus Timotheo Ephesi relicto eae hae clostate is Macedoniam Miset. Jam
Vero eX Act. c. I9. et 20, 1. discimus, s Paulum in tertio itinere apoStolieo post tumultum a Demetrio argentario excitatum Epheso digressum in Macedoniam se contulisse. In hoc ergo itinere circa festum pentecostes anni 5T. epistolam hanc in Macedonia iuriptam esse plures censent. Huic Sententiae non obest quidem Act. 19, 22., ubi ante illum tumultum Ephesinum Τimotheus cum Erasto in Macedoniam, imo coli. Ι. Cor. 4, 17. Corinthum usque misSus esSe legitur neque ΙΙ. Cor. 1, 1. Rom. 16, 21. et Act. 20, 4. ubi Timotheus apud Apostolum in Macedonia et Corinthi praesens, et serius inter comites ejus ex Achaia per Macedoniam reducis fuisse narratur ; etenime I. Cor. 16, 10. 1 l. certum est, Paulum Timothei reditum ante pentecosten Ephesi exspectasse, et iter Corintho, ubi Timotheus ante festum paschale advenerat, Ephesum per Macedoniam diebus triginta, navi vero diebus Sedecim absolvi potuisse. Praeterea potuisset Timotheus peractis gravissimis Ephesi negotiis e causa nobis ignota Apostolum in Macedonium Sequi, apud eum adesse, quum II. ad Corinthios epistola scriberetur, inde in Achaiam et per Macedoniam in Aciam comitari reducem. Etsi haec negari haud possunt, illi tamen temporis determinationi obstat ipsius epistolae I. ad Τim. 3, 14. 15. 4, 13. , ubi Apost0lus propositum suum manifestat, peracto hoc itinere breviori Ephe- Sum revertendi; jam vero coli. Act. 19, 21. cum I. C0r. 16, 4. Seqq. Paulus in tertio itinere ante discessum suum Epheso per Macedoniam in Achaiam abire inde HieroSolymam petere et demum Romam proficisci sibi proposuit, et propositum hocce coli. Act. 20, 2. 3. reVera exsecutus est . ita tamen, ut Corintho non directe in Asiam navigaret. Sed ob Judaeorum conjurationem per Macedoniam reve teretur. In illo itaque itinere epistola nostra scribi vix potuit. 2. Alii statuunt, epistolam hanc scriptam eSSe inter captivitatem
266쪽
Apostoli Romae iis Mam et secundum, idque probare nituntur ex
eodem loco I. Τim. 1 3. , ubi Timotheus Ephesi relictus esse legitur,
ut quibuSdam praeciperet e sene aliter docerent, neque intenderent obulis et generalogias intermisalis, quae qua isenea Praebeant mastis, quam
aedscationem Des, quae evit in fri. Ilisce supponi dicunt, tempore exaratae hujus epistolae salsos doctores theosophicos Ephesi jam pedem fixisse, hoc Vero factum non esse ante finem tertii itineris Pauli; nam in oratione, qua Apostolus coss. Act. 20, 17. seqq. Mileti presbyteris Ephesinis valedixit, ne verbo quidem salsorum ejusmodi doctorum jam progressorum mentio fit, sed eorum proditus futurus
G Theosophia illa in Asia minore non una cum religione christiana aut serius enata erat, sed jam antea inter Judaeos culta; hinc mirum foret, si nemo Judaeo- christianorum Ephesi eam doctrinae evangelicae obtrudere tentaSSet. Attamen ejusdem assectae non Atatim ab initio . prae ente Apostolo, ea cum audacia prodierunt, ut serius, cum Paulus diutius jam ex illis regionibus abesset: et ut eorum conamina coerceret. Timotheus ab Apostolo in tertio itinere discedente Ephesi erat relictus.
bὶ Timotheum ab Apostolo demum post primam captiVitatem Romanam Ephesi episcopum esse constitutum, demonstrari ncquit; si autem jam antea id factum erat, et quidem in tertio itinere: Ap stolus Timotheum justo serius docuisset, quibus dotibus praediti esse debeant episcopi spresbyteri), diaconi et diaconissae, et quomodo in genere ecclesia ordinanda sit atque regenda.
6 uuae I, Irim. 4, 12. de contemtu Timothei ob juventutem leguntur, seriori tempori, quo ille per plures jam annos de ecclesia Christi optime meritus erat, vix conveniunt. Neque huic Sententiae obest monitum in II. Tim. 2, 22.; nam juvenilia desideria fovere
etiam Dotest, qui non amplius est juvenis. 3. AlG densque huic epistolαε Maratae illud assignant ster, quod Apostolus Epheso pre Macedonsam Corinthum aruscepit sntra trirensum illud Ephoi transactum Αct. 20, 31.3. - Haec sententia Sequentibus commendatur reliquis praeferenda: αὶ Revera tale iter ab Apostulo Epheso susceptum eSse Corinthum et procul dubio per Macedoniam, clare edocemur e I. Cor. 16,
7.: is se enim nos modo m transstu videre, μ e ΙΙ. Cor. 2, 1.: is irarum in tristissa veniam ad vos,' 12, 14. et 13, 1.: τρίτον τουτοερο ιαι προς υμας. Hoc iter ad Corinthios inter primum et tertium Lucas in actibus ΑΡ. non aperte quidem narrat, innuit vero coli. 19, 10. cum 20, 31.; in priore enim loco Apostolus per treS mensectet biennium, in altero per triennium Ephesi commoratus esse legitur, quae discrepantia explicatur, si tempus paucorum mensium, quod in itinere per Macedoniam et Achaiam suscepto Apostolus consumSit, in priore loco non in censum veniat. in altero autem tribus menSibus et biennio addatur.
267쪽
M Omnia, quae Secundae Sententiae adversantur, tertiae favent; etenim ecclesia Ephesina erat recens collecta, Timotheus in ecclesia regenda nondum exercitatus, et inSuper juvenis, experientia atque insignibus meritis auctoritatem nondum nactus. 6 I empori illi convenit, quod ApoStolus I. Τim. 3, 15. Scribit; nam brevi se reversurum Speravit, et reVera EpheSum reversus est; ab initio vero itineris nescivit, an non futurum esset . ut diversa fors adjuncta diutius ipsum detinerent in Macedonia aut in Achaia: hine uberiora monita necessaria ridebantur, ut Τimotheus Sciret, quomodo oporteat in domo Dei converSari. Quo tempore Apostolus iter illud brovius Epheso per Maced niam et Achaiam fecerit. innuiter in II. Cor. t , 2. , ubi dicit: ἡ οεnim promtum animum vesicum, Pro quo de vobis glorior apud Mae donM: , Quoniam et Achaia parata est ab anno Praeterisset vestra
aemulalia Provocavit plurimos' . Quodsi Apostolus animum Christianorum Achaiae ad eleemosynas colligendas promtum ab anno pra cedente novit: procul dubio ipse anno praegresso, i. e. 56. aerae vulg. in Achaia erat, et promtitudinem illam excitaverat, et proinde eodem anno IN. epistolam ad I smotheum scripsis ta Macedonia. - LO a autem accuratius determinari nequit.
Corίnthus, Achasae caput, Graeciae deres, in istmo inter duo maria, Ionicum et Aegeum sita, duplici portu Κenchreo et Lechaeo instructa, ab antiquissimis temporibus commercio magnas divitias erat adepta, et ludis olympicis magnam celebritatem nacta. Fuerunt Lutem Corinthii uti opulentia et studio philosophiae insignes, ita etiam lascivia celebres; nam in templo Veneris teste Strabone plus mille hetaerae corporis prostitutione deae serviebant; unde factum eSt, ut κορινλάzειν apud antiquos denotaret: lascivum esse, libidinisseditum. I am opulentia, quam Sapientiae fastu inflati ipsum Romanorum nomen, legatos eorum contumeliose tractantes, contemnere ausi sunt, quod vero urbi eorum excidium attulit victore Lucio Imminis anno 146. ante Ch.; anno demum 43. a. Ch. jussu Julii Caesaris missis colonis restituta est, quo sacto cum opulentia etiam lascivia mox rediit. Philosophiae studia ab antiquissimis temporibus Corinthi floruisse, inde cognoscitur, quod Periander, urbis hujuS princeps, inter septem Graeciae Sapientes numerabatur, et mouenes ibidem multum est vereatus; quare Cicero Corinthum lumen totius Graeciae appellat i pro leg. Manil. g. 3.3.
268쪽
In hac urbe, totius Achaiae centro, Paulus in secundo itinere per annum et Sex menSes praedicabat. Initium in synagoga Judaeorum factum Gi; mi Apostolus solus erat, corporis infirmitatu afflictus, omnibus subsidiis destitutus, ita ut sese associaret Aquilae et Proscillae, Judae Christianis Itonia pulsis, et manuum labore vitae necessaria Sibi pararet ; hinc caute et sere timidus docebat. Cum autem TZmotheus et Silas e Macedonia cum collectis adveni Ssent, instabat verbo, testificans Judaeis. Jesum esse Christum. Contradicentibus autem Judaeis et blasphemantibus synagoga relicta in domo contigua a ti cujusdam proselyti docebat. Uris us Vero, Synagogae praefectus, cum omni domo sua et multi Corinthiorum credebant et baptigabantur. Dominus . in visione Paulo animum addidit dicens:
is Noli tremere, sed loquere, ne luceas, quia em tecum sum. et nemo e sis amplius nocebis, quia Populus mulgus est mihi in hac civitate Judaei quidem invidia et odio abrepti uno animo Paulum comprehensum duxerunt ad Gali nem proc0nsulem, eumque violatae legis accusarunt: ast Gallio eos a tribunali suo repulit. Deinde post longius tempus Paulus prosecturus in Syriam fratribus valedixit Αct. 18, 1 - 18. 3. Ecclesia itaque Corinthia e paucioribus conStabat Judaeis, e multis vero ethnicis natis. et non multos quidem numerabat SapienteS, potentes et nobiles I. Cor. I, 26.), copiosam autem multitudinem
populi. et ita florebat, ut in universa Achaia fides propagaretur II. Cor. 1, 1. Rom. 16, 1.3.
Clemeris Rom. in sua ad Corinthios epistola I. c. 1. et 2. de fide et morum puritate primitiva hujus ecclesiae splendidam exhibet imaginem. Attamen ecclesiam christianam a Paulo Corinthi collectam non statim ab initio Solum numerasSe Sanctos, utraque epistola docet et nemo mirabitur, qui perpenderit, quanta in hac civitate fuerit morum corruptio. et limam iesuicile Sit . homines ita transformare in alios, ut pristinis suis Studiis plane valedicant, et consuetudinibus adamatis in perpetuum renuncient. Diversi abuSus et varia vitia tuter Christianos Corinthios ab Apostolo animadverSa, dum Secundo praeSens esSet Ι. Cor. 16, 7. II. Cor. 2, 1. 12, 14. 21. 13, 1. 2.3, animum ejus valde affli xerant, et eos in epistola Severius reprehenderat iΙ. Cor. 5, 9.)λ; serius autem Paulus accuratiora de sensu carnali Corinthiorum denuo acceperat nuntia, et quidem. 1. per Chloes domestisos edoctus est de dissidiis. Hellenes nimirum maximi habebant culturam spiritualem, summi saciebant philOSophorum conatus, quaecunque aenigmata hujus mundi et vitae humanae solvendi aut Saltem erudite de iis disSerendi, et eleganti orationis formae plus tribuebant, quam dictorum veritati. Quamvis
269쪽
jam Paulo haec corinthiorum indoles non esset incognita Ι. Cor. 1, 22. 23.), ex proseSSo tamen abstinuit ab omni ornatu rhetorico et
apparatu erudito: ne es esset e persuas Asia vi humanae susent ae
verbis, sed in xistute Dei I. Cor. 2, 2-4.). Praeterea Apostolus Corinthiis sensualibus non poterat nisi prima religionis christianae elementa tradore, et altiorem cognitionem, Sapientiam Sublimiorem differre necessarium duxit in tempus, quo principia sidui mentem
animumque eorum transformaverint et eos ad statum Spiritualem evexerint.
Ast haec agendi ratio Apostoli paedagogica neque cunctis Corinthiis arridebat, neque ab omnibus, qui post eum venerunt duetoribus erat Observata. Horum unus, Apolio nomiae, Aleaeandrinus senere, vis eloquens, potens is sori turia' , dum Paulus in tertio itinere Deragraret Superiores Asiae minoris regiones, Epheso ad breve tempuS Venit Corinthum, et n0n parum contulit Christianorum fidei:
is veheme ter enim Judaeos conviacebat Publice, obtendetis per scr*turas, esse Christum Jesum Act. 18, 24-28. . Apollonis eloquentia cum simplici sermone Pauli comparata multos solum externa Spectantes permovit, ut illi prae hoc praerogativam tribuerent, et contemto hocce illius discipulos Se profiterentur, dum alii primo Suo magistro firmitur adhaererent. Haec dissensio aucta est per doctoros judaigautus, qui e Judaea progreSSi Petri, Apostolorum principis, auctoritatem praetexentes et fictis epistolis commendatitiis sibi fidem conciliare nitenteS, animos Christianorum ut in aliis ecclesiis ita etiam Corinthi perturbarunt, et pluribus Petri numen prosteri perSuaSerunt. Denique alii neque huic, neque illi magistro humano se adhaerere profitentes se Christi aut Christinos esse dixerunt. Etiamsi vero haec schismata, ex injusta diversorum doctorum aestimatione orta non estecerint diversitatem fidei aut haereses, ob
fontem tamen Suum et Sequelas summopere erant dolenda. Fons enim Situs erat in Sensu carnali, quo externa Solum Spectant S unum
fidei nostrae auctorem ejusque ministros juste aestimare nesciverunt, et se quasi virginem uni viro Jesu Christo desponsat is esse s II. Cor. 11, 2., obliti sunt; fructus autem amari erant charitas Daturna refri-grecenS, disciplina Severior relaxata et animi sortitudo in virtute colenda debilitata. 2. Corinthii, dum de altiori sua cognitione superbirent, nefanda
crM a. ut incestum, is ecclesia sua tole arunt, et litibus suaui tentes,
idque coram magistratibus ethnicis, manifestarunt, quantopere adhuc remoti si ut a Spiritu religionis christianae et a dignitate sua rite aestimanda 5, 1. Seqq. i. 3. Ipsi Corinthia Apostolo per Stephanam, Fortunatum es Achaia cum epistoliam miserunt, in qua quaestiones de diversis objectis ei Pr090Suerunt, ut quidem a) de statu virginali et conjugali. Paulus inter Corinthios praesens non poterat nou disSurere de hacce materia, et virginitatem in genere persectiorum declarare, quam matrimonium; ast serius dubia orta sunt varia: a quonam et quando StatuS coelebs
270쪽
aut conjugalis adoptandus Sit, quid in matrimonio mixto agendum, quid de matrimonii usu tenendum, quid de Secundis nuptiis censendum P U Similis dissensio viguit de idolothytis. Carnes nimirum idolis sacrifieatae frequenter vendebantur in foro; hinc dum alii timerent, De manducando idolothyta denuo inirent communionem cum idolis aut contaminarentur, alii liberius cogitantes ejusmodi carnibus absque ulla haesitatione et sine omni infirmiorum respectu utebantur; alii denique eo usque audaciae progreSSi Sunt, ut non dubitarunt, quin participes esSunt coenarum, quae in deorum honorem celebrari solebant , Sicque aliis gravissimum praeberent Scandalum. c) Feminae, male intellecta doctrina de libertate christiana et
de aequali sua cum viris dignitate, contra morem communem non Velatae conventuS SacroS frequentarunt, imo et debitam maritis Subjectionum denegarunt. Φ In sic dictis agapis, quae ad charitatem
mutuam Promovendam et ad eccleSiae unitatem repraeSentandam erant introductae, ditiores Seorsim in cibis suis allatis potuque luxuriati sunt, dum eSurirent pauperes, Sicque contra deStinationem illarum coenarum, contra loci sanctitatem et SS. EuchariStiae venerationem graviter peccarunt. e Donorum SpirituS S. extraordinari
rum , quae Deus primis fidelibus ad fidei tribuit commendationem et in eccleSiae incrementum, in conventibus sacris inordinatus fiebat usus; charitate nimirum imminuta non amplius ita adhibebantur, ut communem omnium promoverent aedificationem, sed ut vanitati uniuscujusque inSemirent; praecipue autem dono linguarum in detrimentum reliquorum primus tribuebatur locus. D Non Solum in iis, quae ad vitam practicam proxime spectant, Corinthi diversae vigebant Sententiae, Sed etiam de corporum resurrectione quidam 15, 12. errabant, hanc doctrinam cum placitis philosophicis de materia conciliari non posSe StatuenteS. Haec nuncia de statu ecclesiae Corinthiae non poterant non summa tristitia afficere Pauli animum. Attamen ApDStoluS, alieni S- SimuS a Severitate non abSolute necessaria usus est benignitate. Ne SeveriuS Dunire cogeretur Superbia inflatos post suum Corinthi adventum, quum Sibi propoSuerat, praemisit I imotheum, Sincerum doctrinae et voluntatis suae interpretem 4, 17. , dein epistolam longiorem Scripsit, in qua abuSus et vitia reprehendit, omnes ad concordiam reducere et a saStu Sanare conatur.
Argumentum hujus epistolae Pro diversitate occasionis ejus
Praemissa dedicatione et salutatione Apostolus, ut uni moS lectorum sibi conciliet, Duo gratias agit ob spiritualia bona, quae eis ab illo contigerint 1, 1 -9., et statim transit ad diversa objecta
tractanda, et quidem A parte L. exorditur a munito ad concordiam, Severe reprehendit Corinthiorum Schismata, ex injusta aeStimatione