장음표시 사용
271쪽
diversorum doctorum orta, et Deo gratiaS agit, quod baptigando dissensionis non dederit oceaSionem 1, 10-16. A baptismo ad praedicati0nem, missionis Suae scopum tranSiens rationem reddit simplicitatis, qua Corinthi evangelium praedicavit, ne crux Christi admixta Sapientia humana vi sua privetur; quamvis enim verbum crucis incredulis sit stultitia, credentibus tamen Dei virtus est et Sapientia, per quam Deus omnem Sapientiam humanam, quae ipsum ex operibus ejus non cognovit, stultitiam declarat. Christiani ex Deo originem liabent in Christo Iesu, qui factus est nobis Sapientia divina et justitia et sanctificatio ut redemtio 1, 17-31. Se in praedicati0ne abstinuisse ait ab omni ornatu oratorio et apparatu erudito, ne fides effectus sit subsidiorum humanorum, Sed solius Spiritus sancti in ipso operantis 2, 1-5. Alti0rem Sapientiam doctrinae christianae insitam, et quidem sapientiam divinam a Spiritu s. revelatam et Verbis ab eodem Spiritu suggestis, Se tradere quidem ait, aSt Solis provectioribus, quales Corinthii ab initio non suerint, neque nunc Si ut, cum SenSum carnalem Partium Studio clare manifestent 2, 6-3, 3. Apostolus suo ipsius et Apollonis exemplo jam docet, omnes doctoreS non esse c0nSiderandos, nisi ut ministros Christi ad dispensationem mysteriorum Dei, a quo etiam unuSquisque pro labore Suo mercedem accepturus Sit, et relationem suam paternam Corinthiis in memoriam revocat 3, 4 , 21.
In parte II. Paulus agit de vitiis Corinthiorum, nimirum de homine incestuoso in ecclesia tolerato, eXcommunicationem ejus postulat et agendi rationem cum perversis Christianis in genere praescribit 5, 1 - 13. Reprehendit eos, quod litibus indulgeant coram magistratibus ethnicis, et non potius fratrem causarum Suarum arbitrum constituant, et jam hoc delictum esse dicit, quod inter Christianos lites inveniantur 6, 1 - 11. Rediens ad impudicitiae scelus ostendit, hae in re libertati christianae non eSse locum, corpus Domino esse conSecratum, SpirituS S. t mylum, quod Profanare non liceat fornicatione 6, 1 20. In parte IV. ad quaestiones propositas respondens ab v viastam
ω- miatrimonso praeferendam rase docet, et consilium dat, ne coelibes ac viduae conjugium ineant; attamen hunc in finem donum divinum necessarium esse dicit, et qui abstinentiae dono non gaudet, potius uxorem ducat aut nubat. Qui matrimonio juncti Sunt, debitum conjugale non denegent, ni Si ad tempus e mutuo consensu ad peragenda pietatis exercitia 7, 1 - 9. Coniugibus christianis praeceptum Domini inculcat, non a se invicem discedendi; quod si evitari et reconliatio fieri non possit, neutri parti aliud conjugium inire licet 7, 10-12. De mat, monio misto Apostolus hortatur, ne pars christiana , consentiente infideli, illud solvat, quum hujus conversionem sperare liceat; quodsi vero infidelis matrimonium continuare recuSet, pars christiana libera est 7, 12-l6. Inde occasionem repetit paucis
monendi, ut quisque in eo Statu externo, in quo VocatuS eSt, DerSeveret 7, 17-24., et filum thematis abruptum renectens de virginibus
ac viduis specialia monita addit 7, 25 0.b9 Quod attinet usum Molothytorum, hunc lieitum declarat iis,
272쪽
qui rectam idolorum habeant cognitionem. illicitum vero et peccaminosum, Si debilioribus Scandalum praebeatur 8, 1-13. Suo ipsius dein exemplo ostendit, quomodo aliorum ratione habita sui abnegatio et a licitis quoque abstinentia exercenda Sit, et ut luctores iΡSum sequantur atque coronam immarceSSibilem accipiant, Se connis Suum castigare et in servitutem redigere dicit 9, 1-2 T. Quo fortius lectoribus sanctum tim0rem inspiret, exemplo Israelitarum, qui beneficiorum divinorum participes lacti in deserto porterunt, ostendit, lectores per inobedientiam gratia divina excidere ut reprobationem suam adducere posse 10, l-6. Quare quodvis peccatum fugiendum est ut in specie cavendum, ne participeS Sint coenarum, quae in honorem idolorum celebrantur, quia hac ratione idololatria contaminarentur et cum daem0nibus communionum inirent, quod cum dignitate Christiani nullo modo conciliari putest 10, 7-22. De esu i olothytorum in domo propria et aliena specialia monita adseri 10, 23-11, i. e) Reprehendit abustis ει convenimus sacris, et quidem quod
mulieres n0n velatae orent ac prophetent, cum tamen Vulum, Subjectionis sub viri potestate Vmbolum. ab ipsa natura commendetur 11, 2 - 16.; quod agapas inhoneSte et in pauperum contumeliam celebrent; hinc in memoriam uis revocat ss. Genue institutionem per Christum lactam, ut hujus Sacramenti venerationem excitet, et indignae communi0nis gravissimum crimen ostendat 1 I, 17-M.; denique quod dona Spirisus s. eaetraordinaria e vanitate PotiuS, quam ex c0rum utilitate aeStiment, et non in communem aedificationem adhibeant. Quem in finum agit de charismatum origine, destinatione et mutua relatione 12, 1-31.; ostendit, horum donorum summum gradum 0mni pretio carere absque charitatu, sonte omnis boni et virtute, quae cessantibus cunctis charismatibus permaneat; quare ut charitati inprimis studeant, monet, sed etiam charismata magni faciant in 1 - 14, 1. Inter haec prophetiam dono linguarum praefert, quum illa ad aedificationis finem promovendum ab omnibus intelligatur, hoc autem interpretati0ne opus habeat 14, 1 - 26. Praecipit itaque, ne in conventibus sacris linguis I iquantur, nisi adsit interii res, Ordinatum ipsius prophetiae usum urget, omnia ex ordine fieri et seminas in conventu sacro tacere vult 14, 27 D.
H) De mortuorum resurre fine agit, quam e facto resurrectionis Christi certam et fidei ac salutis nostrae sundamentum esse docet 15, 1-22.; de glorioso, ab omnibus terrestribus infirmitatibus libero statu corporis resuscitati disserit, et eandem conditionem corporum immutatorum iis Christianis promittit, qui adveniente Christo superstites fuerint i5, 2-52. - Adduntur tandem monita de colligendis eleemosynis in gratiam Christianorum Hie Solymitanorum lis 1 . notitiast de itineribus Apostoli proximis 16, 5-8., commendationes, salutationes et faustorum apprecationes 16, 9-24. Diuitigod by Cooste
273쪽
Quancto si ubi naso opistola scripta sit.
Epistola haec scripta est in tertB s nere a. Pauli apostolsco, et utam Epheia anno 57. Nam 16, 5. dicit: is Tensam autem ad xos, cum Macedoniam pertransfero μ, et V. 8.: HPermanebo autem Ephesi uaque ad pentecosten Unde putet, epistolam nostram Ephesi et eo tempore scriptam esse, quo Apostolus inde discessurus erat in Mac0doniam. ergo in tertio itinere, in quo Epheso relicta pur Macedoniam revera venit Conrinthum. quum in secundo itinere Epheso digressus Hierosolymam peteret. Praeterea b, T. ait: is pu*ate vetus fermentum, ut astis nova conversis massa), s ut azνmi estis; etenim Pascha nostrum smmolatus ot Christus. ' Alludit Apostolus ad iustum paschale, unde colligere licet, epistolam hanc circa sestum paschale et ita esse missam, ut tempore hujus festi Corinthi publice praelegeretur.
Epistola haec ambitu et argumenti gravitate illi ad Itomanos pareSt, non quidem respectu dogmatico, Sed ratione habita vitae ecci Siasticae, qualis aetate apostolica in diversis locis se manifestabat, et juxta voluntatem s. Pauli erat instituenda. Quae enim Corinthi ob pecularia adjuncta motae erant quaeStiones et Solutionem necessariam reddebant: eaedem in aliis quoque ecclesiis procul dubio magis minusve locum habuerunt. In Specie vero ex hac epistola discimuS: 1. Antishesia iatre sapisnuam huius mundί et sapientiam dissinam; omnis Sapientia a Deo averea et ei adversa Stultitia est: quae autem stulta videntur Dei et infirma, Sapientiora sunt et sortiora hominibus. 2. Munus et relationem doctorum christianorum tum ad verbum evangelisum et ad credemus, tum ad aesum Christum, illorum Dominum et ad Deum. omnium caput ac priscipsum. DLIA autem quare tur, ut f telis quia iaceniatur. - ,, L m tanquam Avima archiseelus fundamentum posui, relius superae δε ca st y - sic nos emistimet homo ut ministros Christi et diapensatores mysteriorum Deί ., Neque qui plantat eri at uid, neque qui r0ω, sed qui incrementum dat
3. Statum Dissimalem et coniugulem iuxta m ntem Christi riseaestimarum et tanta ubertatu tractatum ut in nullo alio N. T. libro.
Inter praecepta enim Christi et consilia de bono meliore Apostolus accurate distinguit, diversa adjuncta probe discernit, et quid singulis
conveniat, mira sapientia exponit. 4. Organismum ecclesiae divinisus et sta dispositum, ut, ad instar corForis humani multorum membrorum, e multiturine fritiam eouatruatur et a Spsestu a. animetur. Quemadmodum jam in corpore hu-
274쪽
manu, ita etiam in ecclesia conservatio, incrementum et persectio totius ab harmonica omnium membrorum operatione dependet. Quare in corpure ecclesiae nullum membrum altero carere, per Se subsistere et finem suum assequi valet; unum alteri Serviat oportet; omnia vitam habent a toto et Singula ad totius contribuunt periectionem juxta donorum menSuram a Spiritu Sancto distributam. Hinc mirum non est, Apostolum incestus flagitium ab uno commissum intereae ecclesiae quodammodo imputare, quia reum non excommuni-
estudo honori, sanctitati et sanitati totius haud prospexissent, et eundem de usu idolothytorum agentem adeo severe praecipere et suo ipsius exemplo illustrare, ad evitandum infirmiorum scandalum etiam a licitis esse abstinendum. Quae cum ita sint, epistola haec inde ab aetate Patrum normae instar consideratur, quotieS agitur de vita ecclesiastica ritu ordi
Tuus in stet. App. nulli bi commemoratur. Primo nominatur in ep. ad Gal. 2, 1. 3. ubi eum Paulus comitem habuisso legitur in itinere, quod Antiochia Hier080lymam ad Apostolorum concilium suscepit Aet. 15. . Ex illo l0co discimus Titum parentibus ethnicis fuisse natum, neque ab Apostolis circumcisionem Suscipere coactum. Ab hinc vero Apostolum c0mitatus non est in secundo itinere; ast in tertio Galatis l. c. notu8 Supp0nitur, et dein a Paulo bis Corinthum mittitur. Epheso et e Macedonia II. Cor. 2, 12. 13. 8, 16. seqq. : quare procul dubio Antiochiae in locum Silae Paulo sese associavit. E modo, quo Apostolus Corinthiis de Tito loquitur II. Cor. 7, 14. 15. 8, 16.12 18. , intelligimuS, ill08 Tito, antequam ad eos mitteretur, non suisse cognit0s, ni Si e narrati0nibus Apostoli; quare vix probari pot-0st sententia f. Chrysostomi inom. l. in Tit.), probabiliter e lectione variante Act. 18, i. orta, Titum Corinthi fuisse natum. Praeter epistolam ad eum missam in insulam Cretam, ubi erat relictus Tit. 1, 5. Titi mentio fit brevi ante mortem Pauli in II. I ini. 4, 10. , ubi in Dalmatiam abiisse legitur. S. mereolumns tradit, Titum, Pauli di
scipulum, mansisse coelibem, et Eusebiss* refert, eum annos 94 natum mortuum esse in insula Creta
adris salubritate et soli sertilitate insignis, Homeri aetate centum
Creta Iovis magni modio uaest insula ponto, Motis Idatius ubi et gentis cunabula noAtrae; Cenium urbes habitarat magnas, uberrima regna.
275쪽
numerabat urbes. Deorum patria olim celebrata sapientibus institutis exterorum admirationem excitabat, sed incolae ob luxuriam, pigritiam, mendacitatem et infidelitatem pessima gaudebant sania, ita ut ii ευδεσθαι et cluarvν essent Synonyma, et ut Ap0Stultis Ρ0otae eorum teStimonium confiinnaret. λ Creta anno 66. ante Ch. in provinciam Romanam redacta est, et ab Augusto Libyae cyrenaicae addita. In hac insula multos habitaSse Judaeos, edocemur a Phaone Al. et Iosepho Flario; η iidem vero non tantum morum c0rruptionis, quae inter CretenseS vigebat, Participes erant, Sed etiam
philosophiae sic dictae orientali dediti de altiori scientia smosd superbiebant, et munus ducendi sibi arrogabant - turpis lucri causa. Spiritus s. effusionis festo pentecostes etiam Cretenses fuisse testes, Act. 2, 11. legimus; hi ne jam ante Pauli praedicationum in hac insula plures aut pauciores fuisse Christianos, Supponere licet; ast ecclesiae demum fundatae sunt a Paulo ibi praedicante, et quidem in pluribus civitatibus i. 5. Cum autem Apostolus tu hac insula diu morari non posset. Titum ibi reliquit. qui opus coeptum consummaret, ut patete 1 b. ,,Propterea reliqui te in Cresu, ut ea, quae deSunt, Coressas, et consutuas per ciristates presbyteros, sscut et ego disposui tubi. Quamvis itaque s. Paulus Tito jam cretenus praecepta hunc in finem dederit, gravitas tamen muneris in eum translati occasionem Apostolo praebuit, Titum per epistolam accuratius inStruendi, ut haberet normam. quae ejus agendi rationem dirigeret.
Cap. 1. Praemissa inscriptione solenni V. 1 . docet Apostolus
Titum, quibus dotibus praediti esse debeant episcopi presbyteri
relate tum ad mores, tum ad Seientiam, ut Sanam doctrinam tradere et adversarios refutare valeant, quum ob universalem morum codiruptionem Cretensium multi etiam, praecipue Judae0-christianorum sint inobedientes et vaniloqui turpis lucri gratia alioSque perturbanteS, quos Severe increpare praecipit V. - 16. Cap. 2. ostendit, quae peculiaria officia juxta sanam doctrinam variis iidelium classibus: senibus, juvenibus, matronis, adolescentulis et servis injungenda sint, ut omnes fini adventus Christi et redemtionis respondeant. Haec docenda esse munet eum omni imperio et auct0ritate. Cap. 3. h0rtatur, ut Titus cunctos ad obsequium magistratibus etiam ethnicis rite praestandum, ad mansuetudinem et modestiam erga omnes obServandam excitet, quum et nos aliquando erroribus et carnis desideriis servientes non propriis meritis, sed mi Sericordia divina Salvati, et Secundum spem vitae aeternae participes facti simus. Adjungitur monitum, Stultas quaestiones, pugnas legis et contentiones inutiles fugiendi, et haereticum hominem poSt unam alte-
CD. Tit. 3.12. Apostolus in mente habet Epimenidem. Cis. q. 79. g. ' Philo legat. ad Cabum tom. II. p. 587. ed. Nang. . Jos. Fl. de bello jud. 2, 7, 1.
276쪽
rninus adimonitionem devitandi. Sequuntur nonnulla mandata, salutationes, faustorum apprecatio.
Determinatio temporis, quo haec epistola scripta sit, difficultatibus uota exiguis obnoxia est, unde et variae hac de re sententiae exstant. Ex ipsa epistola educemur quidem, eum GSe eXaratam 90St
Apostoli commorationem tu insula Creta coli. 1, 5, et ante hiemem Nicopoli transactam; aSi quando illud et hoc factum sit, nulli bi legimus; praeterea plures civitates illa aetatu in diversis provinciis Nicopolis dicebantur iiii Epiro, in Thracia, in Cilicia, in Aegypto, Palaestina, Ponto. Bithynia, Moesia et Armenia). Si vitam S. Pauli consulamus, quatenus in actibuS App. et in
epistolis delineatur, sequentia obServamuS: 1. In primo et gecundo itinere a Postolico Paulus cum Τίω λ δε-sulam Cretam veniae non pO uit, quia Titum non habuit comitem,
neque in nexu urat cum Apollone, quem Tito 3, 13. commendat, et quum in tertio demum itinere EpheSi cognovit Ι. Cor. 16, 12.3.2. Neque in tertio istastre A os olus comite Tito in ta uiam Ormiam Proficisci potuit, cum vel Epheso pulsus per Macedoniam in Graeciam abiret Λct. 20, 1. 2. , vel dum in Graecia per tr menses commoraretur fAct. 20, 3. . Etenim priori Suntentiae obstat, quod Apostolus I itum e Macedonia cum ΙΙ. ad Corinthios Upistola ablegaverat II. Cor. T, l4. ib. 8, 16. 12, l8.); praeterea Paulus huc occasione nonnisi auctumno in insulam Cretam venire potui Sset Actia 20,1 .); atqui inter Apostoli praesentiam in inSula Creta et hiemem proximam brevius temporis Spatium sui ut interpositum, quam ut Titus negotia sibi demandata peregiSSet, et per Artemam aut Tychi cum opportune Nicopolim e ut vocatus, ubi Paulus hiemare decrevit Tit. 3, 13. . uiiud attinet alteram Sententiam, trium mensium Spatium, quod Apostolus in Graecia transegit, rix sufficiebat ad Fravia quae ibidem, praecipue Corinthi peragenda habuit negotia. et ad iter in insulam Cretam Suscipiendum. Porro cum ApDStolus illa occaSione in Graecia esset, hiemS anni 5 . aut plane aut Saltem maximam partem jam erat praeterlaΡSa; de hieme autem anni proximi Nicopoli transigenda Paulus tum temporis cogitare non potuit, quum in epistola ad Itonianos Corinthi scripta coli. 15, 25-28. Ilierosolymatii indeque Iconiam et in HiSpaniam proficisci sibi proposuerit, imo hoc propositum jam ceperit, cum Ephesi adhuc degeret coli. Act. 10, 21.
3. Improhanda est eorum sententia, qui Paulum arat eo tempore,
quo Caesaresi Romum ductus Cretam praeternavi vavit Act. 27, 7.), aut quo e prima captivitasse Romana liberatus in Oriensem reversus
Strabo VII. 325. Dio Cass. LI. 1. Tacit. Ann. II. M. Ptolom. III. 11. Strabo XIV. 676. Ptolom. V. f. Cellar. not. Orb. Rutiq. I. 1327.
277쪽
est, is snsula Creta praedicavise, Titum ibi reliquisse, et epistolam nostram ante hiemem Moopoli vel Episi vel Glλί- transactam se Osisse stratuunt. Etenim priori obstat, quod in illo itinere maritimo inter comites Pauli non nominantur, nisi Lucas et Aristarchus Act. 27, 1. 2.3, non autem Titus, qui Praeterea non Nicopolim, sed Itomain vocandus fuisset. Alteri assertioni obest, quod Τitus ad Paulum in Secunda quidum captivitate venit Romam II. Tini. 4, 10.), non autem in prima i coli. Col0SS. 4, 1 - 14.). Quae cum ita sint, tenendum est, Paulum cum Τί o ει insulam. Cretam in suo Deriisse itinere, quo iatra triennium commorat senis suae
Ephesianae per Macedonia in profectus est coli. I. I im. 1, 3. cum 3, 14. 15.), et oui breve tempus esiam Coriathum venis. Hac occasione e
Macedonia aut Epiro navi vectus facile et brevi temporis spatio in illam insulam venire, praedicare et ecclesias fundare potuit, attamen ob festiuationem Titum relinquere debuit, ut ea, quae deerant, corrigeret, et conStitueret per civitates presbyteros Τit. 1, 5.). Ex inSula Creta Apostolus ευς εω παρωψ venit Corinthum scoli. I. Cor. 16, 7. indeque reversus est Ephesum, ubi tempore verno auul Sequentis epiStolam - Τί um scrίmst, et quidem post festum paschale anni 57. Rerae vulg. inter I. et v. ad Corinthios. Hanc sententiam sequentia
si Coll. 3, 13. Apollo commendatur Tito; illuni autem circa tempus paschale anni 57. Ephesi fuisse, edocemur e I. Cor. 16, 12. brevi ante pascha illius anni scripta. b) Coll. 3. 12. Tito injungitur, ut, cum missus fuerit ad eum tentas aut Tychicus, Nicopolitia venire festinet, ubi Apostolus hiemare decrevit. Ut jam s. Hieronymus recte observavit, illa Nicopolis designatur, quae in promontorio Actio Sita etiam ad Graeciam reserebaturi et insulae Cretae vicina erat. Atqui Paulus hiemem sequentem in Graucia, riforas an Corinthi transigere Sibi proposuit, cum I. ad Corinthios epistolam Ephesi scriberet I. Cor. 16, 6.).cὶ Epistolam ad Titum post primam ad Corinthios exaratam esse, inde colligitur, quod Apollo, cum I. Cor. Scriberetur, nondum voluntatem habebat Ephesum relinquendi i I. Cor. 16, 12.), in epistula autum ad Titum jam proficiscens Sistitur, Tito commendatur, et procul dubio Apostoli literas ei attulit. Huic temporis determinationi non obest quod Titus paulo serius ab Apostolo bis Corinthum misSus sit, Epheso et e Macedonia ΙΙ. Cor. 2, 12. 13. 8, 16. Seqq.); etenim inter commorationem Apostoli in insula Creta et ultimum discessum Epheso dimidii anni spatium erat interpositum, quo Titus gravissimis negotiis peractis et longius iter non reformidans vel ante vel brevi post epistolam acceptam EpheSum pruperare potuit, ut Paulo de evangelii progressu in insula
et de ecclesiarum statu accuratiora adferret nuncia. Sic etiam Timotheus, licet Ephesiorum episcopus conStitutus, ApoStolum Epheso comitatus est in Macedoniam et in Graeciam, et ad eum in utraque captivitate venit Romam.
Cis. Tacit. Ann. II. M. Plin. hist. nai. IV. 2.
278쪽
- 266 Ceterum Titus, cum inter comites Pauli e Graecia per Macedoniam reducis non nominetur Act. 20, 1 . 3. neque Corinthi relictus sistatur, Apostolo ex hac urbe discedente probabiliter reversus est in insulam Cretam.
Prima Pauli epistola a longe majori Christianorum Corinthiorum
parte optime erat excepta eumque habuit effectum, ut voluntas adesset, Vitia et abuSus, quos ApoStolus Severius reprehenderat, corrigendi et eliminandi: incestuosus communione privatus erat 2 6.), et Corinthiorum multi Summopere ilolebant, quod ApoStolo par Sentdolorem, eum contra residuos adhuc adversarios defendebant, et Tito sincerissimum amorem suum obsequiumque erga Apostolum manifestabant si, 7. Seqq. . Attamen priorum lactionum capita, et inter haec praecipue dο-ctores judaistae conamina sua maligna adversus Ap0Stolum c0ntinuabant ii, 4. 12, 11. 13, 22.3, et ex ipsa ejus epistola calumniandi repetebant ansas. Paulus scoli. II. Cor. 1, 15. I 6. in prius, procul dubio in epistola deperdita, propositum suum manis laverat, Epheso Veni enim Corinthum, inde in Macedoniam proficiscendi et ad Corinthios revertendi. Cum jam adversarii in Ι. Cor. 16, 5. 6. itineris proposse
tum mutatum et adventum Corinthi invenirent dilatum: eum inconstantiae atque animi levitatis arguebant, utque auctoritatem ejus infringerent. ex hac ei exprobrata inconstantia in propositis etiam ad inconstantiam in doctrina concludebant II. Cor. I, li. seqq. . Quum Apostolus suam docendi agendique rationem contra adversarios defendere necessarium duxisset, hanc ejus apologiam vanae gloriae studium et laudes proprias canendi conatum declarabant f II. 2, t. 5,l2. Seqq. 10, 12. 11, 16. Seqq. 12, 1.). Cum porro epistola prior hic ibi severior esset et minas c0ntineret 21.3, eandem cum agendi ratione Apostoli praesentis comparantes dicebant: eum e longinquo quidem sexere loqui et minis non parcere, non vero ita audacem et gravem, sed potius imbecillum et timidum se gerere, dum praeSens sit II. 10, 1. Seqq. . Apostolus in I. Cor. 9, 15-18. gloriam suam et meritum in eo reposuit, quod evangelium gratis praedicaret; jam vero adversarii ei exprobrarunt. quod non directe quidem, indirecte autem per comiteS suos et nuncios dolo commodis suis con Suleret. De his omnibus s. Paulus certior lactus est in itinere, quod EpheSo pulsus per Macedoniam suScepit, et quidem per Titum, qui Corintho venerat, et Statum ecclesiae atque epistolae prioris effectum
accuratiuS cognoverat. Haec iam nuncia Apostolo Occasionem Prae' ira erunt eaearandae secundito huius ad GDiathses epistolae proprie
tertiaei. Praevidebat nimirum, molestias tum adversariis, tum eccle- Siae orituras esSe gravissimas, si Statim veniret Corinthum, et de- Diqiligod by Cooste
279쪽
tractoribus suis, prout necessarium fuisset, severius sese opponeret. Quare alteram hanc epistolam adventui suo praemittere satius duxit, ut hac ratione meliorem eccleSiae partem obfirinaret, adversarios autem injustitiae convinceret, pudore Suffunderet, Sicque cunctos ad Suum adventum magis praepararet. Hunc suum finem Apostolum
feliciter assecutum esse, dubitari nequit: etenim aliquot mensibus elapsis Corinthi commoratus est inci. 20 3. 3, eleemosynas ibi collegit et epistolam ad Romanos ScripSit Rom. 15, 26. 16, 1. . Praeterea Clemens Rom. Sub finem Saec. I. in sua ad Corinthios epistola ita de Paulo loquitur, ut pateat, integram hanc ecclesiam Apostolum Jesu Christi Deique legatum esse veneratam. Aut itaque s. Paulus adversarios suos hac epistola ad meliorem frugem reduxit, aut principalis eorum dux, non exspectato Apostoli adventu, urbem deseruit, et hoc modo eccleSiae adunandae neg0tium facilius reddidit.
Epistolas II. aci Corinthios argumonium.
Argumentum hujus epistolae in tres partes dividi potest. In L. Parte c. I-7. ta l. Apost0lus praemissa dudicatione et salutati ine exorditur a laudibus Dei ob consolationem et auxilium ipsi latum in omnibus calamitatibus, in specie vero ob liberationem e mortis periculo in Asia, fretus orationibus Corinthiorum ulterioris liberationis spem manifestat, subnixam conscientiae suae puritati eteon Siliorum sinceritati l . 1 - 14. - Rationem reddit, cur proposito suo Corinthum veniendi non satisfecerit; se adventum suum differre debuisse dicit, ut illis parcere posset, neque iterum tristis ad eos veniret 1, 16-2, 3. Ad priorem epistolam respiciens testatur, Sesummo animi dolore affectum et lacrymantem severius Scripsisse, ut characterem ipsius cognoscerent; exc0mmunicato ob poenitentiam actam ignoscit hortaturque, ut etiam lectores ut ignoscant eumque pristina charitate recipiant 2 11. - Transit ad animi sui inquietudinem, quum I itum non inveniret Troade, ad iter suum in Mace-d0uiam acceleratum et ob accepta nuncia Deo gratias agit qui ipsum semper triumphare laciat ob sinceritatem in praedicando verbo Dei 2, 12-17. - Νe Apostolus proprias laudus canere videatur, ipsos Corinthios testimonium esse dicit suae in praedicando evangelio deX-
teritatis. quam Deo debeat, qui ipsum iacit novi foederis ministrum quod ministerium illo foederis musaici longe gloriosius sit. ideoque
se ab omni astutia et corruptione verbi alienissimum manifestatione veritatis commundari coram hominibus ut Deo, et doctrinam suam nonnisi illis esse obscuram, qui luci veritatis sponte resistant 3, 1 T. - Ιnter calamitates gravissimas et continua mortis pericula se Semper et ubique praedicare dicit bono animo praeditum et spe re- numerationis aeteriist atque gloriosae resurrectionis suturae nixum 4, 8-5, 10. - Lectoribus in memoriam revocat magnitudinem salutis a Deo in Christo paratae, et vi muneris sui eos hortatur. ut reconciliationis gratia dignos se reddant 5, 11-20. - Quomodo ipse Diuiligod by Corale
280쪽
ut servus Christi in omnibus muneri suo satisfacere conetur, inponit; de suo amore certiores eos reddit, et ut ipSum redament, monet si,1 - 13. His adjungit monitum, ut sibi caveant ab omni commercio cum indolatria et ab omni inquinamento carnis 6, 1 7, 1. Se a Corinthiis offensum esse negans, et sollicitudinem suam confidentiamque contestans ad Titum transit et ad solatium, quod ille Corintho reversus ipsi attulerit , laudatque lectores ob obedientiam monitis ejus praestitam 7, 2-16. In II. parte c. 8. et s. Apostolus agit de c0llectis. Ut Corinthios ad eas promtu peragendaS moveat, Drovocat ad exemplum eccleSiarum Macedoniae, ad exemplum Christi, qui pauper factus eSt, ut eos ditaret et ad eorum priorem promtitudinem, ad laudes Sum, quibus in Macedonia eorum benescentiam celebret, ad benedictionem divinam, quae eorum beneficia Sequatur, et ad gratiarum actionem amoremque acceptantium. Denique Titus ejusque duo comites, qui collectas directuri sint, confidentiae eorum commendantur. In parte III. c. Io, I-II. I9. Paulus convertitur contra adve Sarios Suos. Incipit rogans, ne eum, cum venerit, adhibere cogant Severitatem, ad quam exercendam a Christo potestate instructus sit 10, 1-11. - Adversariorum criminationi, Se vanae gloriae cupidum Semet ipsum Ommendare. opponit, se non gloriari, nisi de veris suis meriti S, quae ex amore lectorum Su0rum ideo recenSeat, ut a Seductoribus sibi caveant 10, 12-11, 6. - Commemorat porro Suam agendi rati inem ab omni lucri aut commodi studio alienam 11, 721., dein praerogativas, quas cum adversariis habeat communes, et multas suas tribulationes aerumnasque tu evangelii ministerio, quae sibi sint peculiares ii, 22-33. denique visiones SuaS ac reVelationeS , quae arctum Suum nexum cum Christo contestantur 12, I-14. - Apologiam suam nonnisi eum habere finem affirmat, ut lectores emenduntur; repetit, Se Severius acturum Se post Suum Rilventum,
nisi priora vitia fuerint correcta; ut se ips0s probent, monet, ut Deum rogat, ut Sibi contingat, ne Severitate uti cogatur l2, 1 13, 10. Brevis adhortatio ut salutatio 13, 11 - 13. g. 176.
Post primam ad Corinthios epistolam Paulus Corinthum cum
alio fratre ablegavit Titum, ut essectum illarum liturarum observaret ac promoveret lI. Cor. 2, I 2. 13. 12, 18.). Apostolus post discessum suum Epheso non quidem, ut Speraverat. Troade, sed in Macedonia demum invenit Titum Corinthu revertentum, et de statu ecclesiae nuncia accuratiora adserentem II. Cor. 2, 13. 7. 6. 7.), quo facto secundam hanc ad Cor musis scripsit epistolam, eryo brevi post festum
pente sim anni II. aerae vulsaris, duobus aut maus cisciter mensmus
elusis post primam, et quidem in Macedonia sΙΙ. Cor. 9, 2.). Lomus d terminari nequis: subscriptiones nonnullorum codicum et versionis