장음표시 사용
281쪽
Utraque ad Corinthius epistola, ut innuitur in I. 1, 2. et clare indicatur in II. I, 1., proxime quidem Corinthiis, Simul vero omnibus Christianis Achaiae destinata erat. Cum enim religio Christi Corintho propagaretur in univerem Achaiam, ecclesiae filiae cum matre arcti iri in nexu manebant, ejusque ut virtutum, ita etiam errorum ac vitiorum magis minusve participes orant. Quod cum Apustolus Supponeret aut eductuS Sciret, alteram epistolam Domnibus sanctis, qui sunt is universa Achaiare . inscribere non haesitavit. De authentia et canonica auctoritate harum epistularum nullum unquam monebatur dubium; in ecclesiis enim statim ac innotuerunt, ad publicam praelectionem admittebantur, ut Praeter catalogos N. T. librorum eisdem disertum testimonium reddunt Irenaeus, Cleme scit. et Tretullianus, i et ad Singula earum uisata clare alludunt: Gemens Rom., S. Polyca γυώ, JuMinus, epistola ad Diunctum et s. Iuna-
hibent C mens Romanus et Polycarpus. Inter ipsos haereticos Marosen et Valentinus cum aSSuclIS Suis utramque receperunt.
Ecclesia Romana tempore, quo s. Paulus ad eam sorosis, 1. numer a erret 16, 3. seqq.), et fide atque obedientia ubique locorum inclaruerat I, 8. 16, 19.);2. eae Iudaeo- et ethnisochriat sanis, attamen e plursius horum, quam alorum constabui; nam 4, 1. Suqq. 7, 1. seqq. ADOStolus Judaeochristianos, et ii, l3. uthnicochri Stianos alloquitur; praeterea lectores hujuS epi Stolae l, b. 6. 13. ε ως adnumerat et l5 ib. I 6.jus sibi utpote gentium Apost0lo tribuit, Romanis liberius scribendi. Ecclesia Ri,m. erat
3. αccuratius ed octa novam salutis oeconomiαm; etenim Apost i S. Irenaseus adv. haer. III. T.: Quod autem dicunt, aperte Paulum dixisso in secunda ad Corinthios: In quibus Deus etc. II. Cor. 4, 4. . Clemens Al. simium. IV. 16. την δε κοινὴν δει σκαλων τῆς πίστεως Ostiην γνωσεως εγηκεν lὁ μποστολος, ἐν rn δευrinti προς AODινΘίους cis. II. Cor. 2, 14. . Tertuli. de pudicitia c. l3. coli. c. II. Por. 2. 6-1l. Clemens Rom. ep. I. ad Cor. c. 47. R Policarp. ep. ad Philipp. c. II.: - nescimus, quia sancti mundum judicabunt 3 dcut Paulus docet i l. Cor. 6, 2. . CD. ibid. cum II. Cor. 6, 7. Justinus apolog. I. c. 13. - ΕPist. ad Diognet. in Justini operibus edit. Paris. p. 420. S. Ignat. ep. ad Εpties. c. 2. et c. 5. coli. c. I. U0r. 1, 10. et 1, 18. Seqq.
282쪽
lus Romanos videre desideravit, non ut eos institueret, Sed ut eis aliquid impertiretur gratiae spirituali S ad consolandos eos et ad audita in memoriam revocanda 1, 11. 12. 15, 14. 15.
4. praepositos habehat eu magistros Moneos, ut patet e I 2, 6. Seqq. et e statu, quali S in epistula Supp0nitur, quamvis presbyterorum et diaconorum non aperta fiat mentio; b. λλλίtiae et odis Iudaeorum taeredulorum non ut in aliasticia e mssta erat, proinde a Synagoga jam separata, ut intelligimus e c. I., Si conseratur cum Act. 28, 22. Seqq. ubi Judaeorum proceres de Christianorum Secta cuni contemtu quidem loquuntur, non autem acerbius aut exulcerato animo in eam invehuntur; nam inquietus animus et exspectationes sensuales JudaeOS ad continu08 excitaverant tumultus, ita ut Clotidius eos omnes, etiam Judaeo-christianos Roma
expelleret Act. 18, 2.3; hi vero cum illis post mortem Claudii reversi
omnem noum cum Synagoga Solverant; imo G. ne inter Christianos quidem eae auilasimo et ethnicismo con- vera risae ac contentsenes vigetant: hi namque et illi non addubi
tabant, quod Apostolus 15, 8. monet, Christum Judaeorum mini Strum factum esse ob veritatem Dei ad comprobandaS Datrum promissiones, gentes autem vocari ob misericordiam Secundum Pr0phetarum Ora
Ex omnibus hisce intelligimus, ecclesiam Romanam jam bene ordinatam suiSSe, cum Paulus ad eam Suam mitteret epistolam, ergo a longiori tempore fundatam ac rectam, antequam ApDStolus Romam venisset coli. 1, 13 b. et 15, 22. 23.), quod nonnisi per Apostolorum quemdam effici potuit. Atqui antiquorum nemo testatur. Praeter Petrum et Paulum alium Apostolorum praedicandi causa venisse Romam; ergo ecclesia a Petro fundata Sit necesse est, et quidem
Attamen non negamus, jam prius Christum professus esse plures Judaeorum . qui magno numero Romae degebant. Pomprius enim Hierosolymis anno 63. a. Ch. captis multa Judaeorum millia cum Aristobulo in Servitutem miserat Romam. qui serius libertate donati novis aucti sunt advenis. Jam vero Judaei Romani uti alii in dispersione degentes in rebus religionis cum patria Sua, in Specie cum synedrio Hierosolymitano in arctiori nexu manebant, templi dona mittebant et festa frequentabant, ita ut singuli saltem spem Israelis impletam edoceri possent. Procul dubio jam nonnulli eorum Judaeorum et proselytorum Romanorum, qui coli. Αet. 2, 10. effusionis SpirituS S. teStus erant facti, per Apostolos conversi, uberius institutiet domum reversi alios etiam Christi cognitione imbuerunt. Cum vero Petrus Apostolus Romae in synagogis Iudaeorum Christum praedicaret, etiam ethnici proselyti doctrinam christianam cognoscendi occasionem habuerunt et ut alibi, etiam in orbis metropoli Judaeis proniores erant ad amplectendam novam salutis oeconomiam, absque legis mosaicae jugo ei S oblatam.
283쪽
Epistola haec non ad talem ecclesiam est missa, quae a Paulo erat fundata, neque occasionem habuit in lectorum adjunctis, quae peculiarem instituti0uem necessariam reddidissent: Sed motisum et
consilism eam scribendi sisum erat in Oso auctore eiu9que devi nassene.
Apostolus jam a multis annis desiderium fovebat Romam veniendi, ut et Romanis aliquid consurret gratiae spirituali S ad eos confirmandos, desiderio autem huic nondum Satisfacere potuit l,l0. Seqq. Ib 20. Seqq. . Votum illud enatum erat ex intima Apostoli conscientia se debitorem esse omnibus gentibus, ad quas etiam Romani pertinebant f 1, 5. 6. l3. 3, ut eo justiuS apparebat, quo magiS Sperare licebat sore, ut religio Christi in Urbe firmiter fundata radices suas in orbem diffundens ethnicismum Sensim everteret. Jam vero Apostolus in eo erat, ut desiderio Suo Satisfaceret i5 , 23. 24.); hinc epist0la Romanos ad adventum Suum praeparare voluit. - uale thema ssis eligeret fraci dum dubius haerere non potuis; nam Si Paulus omnibus gentibus debitor erat, omnium gentium ApoStoluS, omneS gentes eVangelio indigere Sponte consequebatur. Ut jam Romani hanc indigentiam perSpicerent et necessitatem cognoscerent evangelium toto animo amplectendi eique non obstantibus adversari0rum objectionibus diversis et calamitatibus variis firmiter adhaerendi: Apostolus statum ethnicorum et Judaeorum religi0Sum et moralem exposuit et cum aeterna lege diVina comparavit, unde clare patebat, qualeSesse deberent et propria culpa non essent, conditi0nem itaque eorum esse tristissimam, spe liberationiS carentem, et necessariam Sequelam aeternam damnationem, e qua miseria nonnisi per n0vam Salutis oeconomiam, gratia divina omnibus h0minibus patefactam, et in evangelio annunciatam salvari Possent, et e qua Christiani gratia Domini nostri Jesu Christi jam liberati spe vitae aeternae firmi Ssima inter ipSas calamitates qualeScunque gaudent. Dum ApoStolus haec doceret, negligere haud potuit varias objectiones, quas aliis in locis ex parte Iudaeorum erat expertus; quare haec epistola hic ibi apologuti eum ut polemi cum induit characterem. Quae in parte practica tradit, peculiaribus Romanorum originem debebant adjunctis, quae ΑΡ0Stolus per cognatos Suos et familiares erat edoctus. Alii Paulum, ut epistolam hanc scriberet, motum eSSe cenSent peculsaribus Griatianorum Romanorum adiunctis. Quia ecclesia haec a Petro, circumcisionis Apost0l0, cooperantibus aliis originis judaicae evangelistis, erat fundata: evangelium non Durum, Sed Sententiis judaicis mixtum Romae praedicatum esse statuunt, et Paulum Sua Sponte Scripsisse, ut doctrinam Christi ab additamentis judaicis restitueret purgatam. - Ast haec sententia omni caret fundamento; etenim quomodo Petrus de judaismo ejusque juribus cogitaverit, ut proinde etiam Romae docuerit, in Apostolorum concilio Aet. c. 15. clarissime manifesta fit. Viros autem illos, qui e Judaea oriundi evangelii ministerio semet dicarunt udaiSmo saviSSe, temere Suppo-Diuiligod by Corale
284쪽
nitur: etenim Paulus omnes Rom. 16, 3. Seqq. nominatos salutat secum consentientes Supponit. Imo Apostolus l6, 1T-il . non rogat, nisi ut lectores observetit eos, qui dissensiones et olfendicula faciant contra doctrinam, quam didicissent, et iis, 14. Romanos plenus eSSescit dilectione et repletos omni Scientia, ita ut Se invicem monere possint. Alii hujus epistolae scribendae occasii nem Apostolo praebuisse putant lites inter auito-- et ethnDochristianos Romae ut is alias e lesias ortas, et ad suam Sententiam probandam provocant ad loco ubi judaismus et ethnicismus sibi opponuntur, et ad 14, 1. Seqq. Verum Apostoli, aliud fuisse consilium, quam ejusmodi componere lites. quae nulli bi uperie nominantur, totiuS epi Stolae argumentum ostendit ut munitum, in nulla epistola ad ecclesiam mixtam Superfluum, sibi invicem parcendi in rebus non essentialibuS, quales c. 14. nominantur, differri non potuisset usque ad finem epistolae, Si controversiae inter audaci - et ethnicochristianos agitatae ecclesiam in factiones Scidi SSunt.
Epistola haec aptissime disposita in duas dividitur partes: in
theo tyain et practyam. I'ars Prior a c. l-ll. complectitur demonstrationum evangelicam Salutisque christianae apologiam; altera a c. 12-16. continet monita diversa, quae ad mures christianuS Spuctant et adjunctorum illius temporis rationum habent. In ν arte I. Praemi SSa dedicatione et consueta salutatione 1 1-7. Apostolus Deo gratias agit Pro fidu lucturum, se in precibus continuo eorum memorem esSe i Severat et eos videndi desiderium manifestat, ut eis aliquid conserat gratiae spiritualis ad eos confirmandos, quum sibi omnibuS gentibus, etiam R0manis, evangelii praedicandi demandatum Sit munus 1, 8-15. Thema epistolae proponit dicens: e unyelium esse viamim dis nam ad salutem cui cumque cre fonti, Judaeo et ethnico, quia in eo manifestatur via ad justitiam ducens a Deo aperta rier fidum v. I 6.17. Huc jam salutis medium ab Omnibus arripiendum esse ostendit ex justitia divina. quae malum quodvis ut tu quovis punit v. 18. Ut jam probet, omnes homines poenae divinae esse obnoxios, hoc primo ostendit de ut huicis, qui cognitionum Dei e mundo creatocis revelatam propria culpa amiserunt. imo in veSanum DolSthutS-nium commutarunt, unde enata eSi nusanda moria In corruptio, quam propria uniuscujusque conscientia damnat 1, 18-32. Ex hisce, quae a numine nugari pi sunt, Sequitur, Omnibus et
singulis peccantibus in manifestatione justitiae divinae in judicio
promeritam contingere mercedem abSque De onarum reSpectu, et quidem ethnicis secundum legum naturae, Judaeis juxta legem Scriptam, quia non externa iugis possessio aut carnis circumcisio coram Deo justum facit. Sed Sula obServatio praeceptorum divinorum; Diuiligod by Gorale
285쪽
quare Judaei, non ObStantibus praerogativis suis, nullo privilegio gaudent, Si quidem ipsa s. scriptura testante morum perversitate ethnicis non sunt meliores. Inde Sponte promanat Veritas: Omnes
homines menas promeruerunt, et sic sice lebe gaudeGnt, sive careant,
perniciei obnoxii sunt 2, 1-3, 20. Necessitatem redemtionis demonstratam 3, 21-30. sequitur ae positis doctrisae de salute evangelica. Justitia nunc a Deo nulla
legis cujusdain ratione habita ex gratia donatur ut per fidum acquiritur: tides in Jesum Christum subjectiva ejus est conditio, et mors Jesu Christi expiatoria fundamentum objectivum. Via haec Salutis
omnibus absque discrimine patefacta est, ethnicis non minuS, quam Judaei S, quia eaedem omnium Sunt indigentiae, et Deus ethnicorum ut Judaeorum Deus eSt. Haec salutis via absque circumcisione et lege non contradicit
veteri foederi, sed jam historia sacra et effatis divinis ut originaria et vera Sistitur. Nam David heatum celebrat hominem, qui Deo in aeceptis refert justitiam sine operibus legis, et Abi aliam promissiones divinas, ut haeres futurus esset mundi, pater multarum gentium, non accepit ob legem aut ob circumcisionum, Sed propter fidem, quam promissionibus divinis habuit, et in signum justitiae demum circumcisus est, ita ut exemplar Sit et pater omnium credentium egentilibus et ex Judaeis absque lege, quae non justitiam operatur, sed iram 3, 31- , 25. Quod attinet fructus hujus justitiae a Deo datae per fidem, pacem habemus cum Deo et spem gloriae futurae filiorum Dei, imo de ipsis calamitatibus gloriamur ut de mediis, quibus fides nostra
probatur et spes vitae aeternae roboratur; Spes autem haec curtissima redditur charitate Dei in cordibus nostris diffusa per Spiritum R. nobis datum; quodsi enim charitas Dei luculentissime jam manifeStata est, quia Filium Suum in mortem tradidit pro peccatoribus : multo magis nunc sanguine ipsius justificati ab omni poenarum timore liberi erimus 5, 1-11.
Inter utrumque seneris humani parentem, A mum et Christum, analoysa quaedam intercerit; quemadmodum enim per peccatum
inobedientiae primi hominis omnes ejus posteri peccatores lacti sunt: ita per laetum obedientiae Jesu Christi omnes in gratiam recipiuntur, et non ab uno, Sed ab omnibus peccatis Suis emundantur 5,12-21. Ast e dictis perperam colligeretur, in peecando eSSe PeraeVerandum, quo abundantius gratia divina sese manifestet; nam Christianum esse et peccare sibi contradicit; etenim per baptismum consepulti sumus cum Christo, et cum eodem ad Vitam novam continuo Sancte agendam r urreximuS 6, 1 - 11.
Peccatum dominium suum in Christianos amisit, quia non sunt sub lege, sed sub gratia 6, 12-14. Neque inde sequitur, peccare licere; et enim vita hominis est Servitium sive peccati ad mortem, sive obedientiae ad justitiam. Fructus vitae prioris peccaminosae erat ignominia et finis mors; qui
286쪽
vero liberati sunt a peccato, servi autem Dei facti, fructum habent in sanctificationem et tandem vitam aeternam G. 1 23. Capite T. et 8. Apostolus redit ad propositionem in praecedentibus jam pronunciatam s6, 15): Christianum non amplius esse subleue, sed sub gratia. Primum probat exemplo uxori S, quae a lege viri liberatur diis morte, ita ut, quin sit adultera, alii viro nubere possit, et inde concludit, etiam Christianos in Christo legi moriuos
eSSe et cum eo ad novam reSurreXisse vitam. ut fructus ferant Deo, quemadmodum viventus sub lege, quae cupiditates excitavit, fructus tulerunt morti 7, 1-t .
Abhinc Apostolus effectus legis proponit in homine naturali sibi relicto 7, 7 - 13. , et descriptionem adnectit e propria experientia desumtam dualisini infausti et pugnae in vita ethica hominis non redemti 7, 14-2b. Effectus nimirum legis est propior et remotior;
primo efficit , ut peccatum in homine habitans suscitetur et non tantum cognoSeatur, Sed etiam per concupi Scentiam rebellem excitatam peccato peccata addantur. Nam lex in se bona in homino lap&o dualismum, quo bonum approbat et malum agit, non sustulit, sed
eum victoriae impotem sibi et maledicto reliquit : dein vero ipse ille dualismus et hominis imputentia agnita redemtionis excitavit desiderium, sicque ad recipiendum Salvatorem disposuit, qui e peccati
potestate eri Peret. Novum visae ethscae pria ipsum, quod in Christίania locum leuis occupas, est gratia promerita ta Iesu Christo, qui in carne Sua Peccatum devicit, et per Spiritum S. nobis tribuit virtutem carnem vincendi et voluntatem divinam perficiendi 8, 1 .
Opponuntur sibi effectus vitae Secundum carnem et Secundum
Spiritum. Qui Spiritu Dei aguntur, filii Dei sunt, cohaeredes Jesu Christi, si tamen compatiuntur, ad quod excitat magnitudo gloriae
futurae, Iliam etiam creatura corruptioni non Sponte obnoxia ingenii Scens exSpectat, in quam etiam sperant primitias Spiritus habentes, quae SpeS firma eSt, nulla re labefactanda, cum fundamentum suum habeat in decreto divino, quod temporibus suis executioni datur. ita ut prorsus nihil nos Separare valeat a charitatu Dei 8,
Cap. II. agit de quaestione, quomodo expiacandum sis pha nomenon, partem Dave mainimam populi judaici, cui tamen saluam Asana proxime erat destisata, ab eadem nunc e luds, ethnicos
vero, quGus nulla conisust promissi, eius pari spes reddi I Quaestio haec, quae Apostolo a Iudaeis Procul dubio frequenter erat proposita, non soluta doctrinam apostolicam de salute per Christum in non millis fidelibus labefactare potuisset, omni ex parte digna videbatur, quae uberius illustraretur. Hinc Paulus, praemissa obtestatione de dolore suo ob illud phaenomenon, theodiceram adjungit dicens: Promissiones divinae non irritae factae sunt; nam origo carnalis jus non tribuit ad Salutem messianam, neque SuSceptio ab operum propriorum Ineritis dependet, quia promissiones Abrahamo lactae Sunt et filiis ejus spiritualibus, non vero omnibus carnalibus Isaac et Ismael,
287쪽
quia misericordiam suam pro beneplacito largitur Exod. 33, 19. Pharao) 9, 14-18. . Ad objectionem contra dicta sibi factam Apostolus respondet:
non convenire creaturae cum creatore disputare: homines ipsos contra Dei voluntatem semet obdurare: Deum malos tolerando suam ostendere bonitatem, obduratos puniendo Suam manifestare potentiam, et hoc ipso Suam clarissime exhibere misericordiam in Christianos, qu0S juxta prophetarum oracula partim vocavit ex Judaeis, Sed paucos. partim e gentilibus, et quidem plurimos 9, 19-29. Judaei a via salutis exclusi sunt, quia non crediderunt in Christum: gentiles vero ad justitiam et Salutem assumti, quia crediderunt 9, 30-33.
Apostolus denuo suum in Judaeos contustatur affectum suumque de eorum Salute ardens votum, laudat eos ob gelum, eaecusat Ob0norantiam 10, 1. 2.
Ignorantes verum justitiam a Deo datam, et Suae propriis viribus per legem acquirendae Studentes Dei justitiae se non Subjecerunt ; nam quod lex frustra intendebat, est Christus, justitia omni qui crudit l0, 3. 4. Ipse Moyses hanc justitiam ex fide ut internam et homini naturalem celebrat prae legali, utpote externae; omnia illius officia ad
duo revocantur: ad fidem corvis in iustissam, et ad confessionem oriam salutem, et quidem cuicunque credenti, sive Judaeus Sit, sive ethnicus 10, 5-13. Ideo fides omnibus annuncianda est et revera omnibus annunciata, sed non omnes Obediverunt; multi gentilium crediderunt, plerique Judaeorum obstiterunt 10, 14 1. Attamen non omnis Israel a Deo resecta est, quod probatur ipsius Apostoli et multorum Judaeochri Stianorum exemplo, qui per gratiam salvi lacti sunt, ergo non ex operibus. Pauci illi fideles ex Judaeis per Dei gratiam reservati Sunt, ceteri autem omnes excoccati juxta prophetarum vaticinia. Ast Judaeorum lapsus non est servarMilis, in gentium contigit Salutem; quanto magis ergo conversiol Hinc Apostolus gentium Se ita munere suo fungi dicit, ut etiam Judaeorum quosdam ad aemulationem provocet 11 1 - 15. Judaei sunt e massa Sancta et in sanctis patriarchis consecrata;
sunt rami e radice nobili. quamvis vero eorum plurimi sint fructi et gentiles in eorum locum insiti: ne tamen hi illos spernant, tum quia ipsi ex oleastro olivae inserti sunt, tum quia et ipsi facile frangi possunt et excidere; Si enim Deus naturalibus ramis non pepercit, quanto minus insititii si Dei itaque in Judaeos severitatem metuant, erga se bonitatem agnoscant et fidelitate conservent 11, 16 2.
Totus Iudaeorum pUulus, quando plenisudo 9 tium in ecclesiam intrareris, ad GDotum convertetur, Deo ob param semper chama.
Sicut aliqdando gentiles fuerunt increduli et per Dei misericordiam ob Judaeorum incredulitatem ad fidem sunt adducti: ita vicissim Judaei gentilium exemplo provocati aliquando credent in Christum et Dei misericordiam consequentur. Quam admiranda est et imperscrutabilis sapientiae divinae altitudo i li, 2 36.18.
288쪽
Apostolus lectores obsecrat, ut corpora Sua Deo offerant hostiam viventem et beneplacitam; ut animam juxta voluntatem divinam renovent; ut gratiae dona juxta eorum finem ad communem aedificationem adhibeant; ut proximum diligant; ut ipsi serventes, orationi
instantes, non alta SapienteS elistritatis OPera exerceant, pacem cum omnibus servantes vindictam Deo relinquant et malum bono vincantc. 12.
Monet, ut poteStatibus altioribus Subditi sint a Deo institutis ad salutem bonorum, ad timorem malorum, ut itaque eis qua Dei ministris non ob metum, Sed propter conscientiam obediant, tributa solvant et in genere unicuique Suum tribuant 13,1-7. Redit ad charitatem omnibus debitam et eam commendat, cum sit legis plenitudo, et fideles Somnulentos excitat Spe Salutis propinquae, urgetque, ut abjectiS operibus malis virtuti studeant, Dominum Jesum Christum induant 13, 8-14. Hortatur, ut infirmus SuScipiant, ne ob cibos aut festa sint disceptationes aut judicandi pronitas, quum de Patre judicium non nobis, Sed soli Christo competat; ne quis alterum cibo Scandaliχet, ut potius ob aedificationis finem a licitis etiam abstineatur; ne infirmior contra PerauaSionem Suam agendo peccet c. 14.
Firmiores in specie monet, ut exemplo Christi moti benigne serant infirmiorum imbecillitates; ne Sibi vivant, sed ut proximorum aedificationi et saluti studeant 15, 1 .
Precatur, ut Dei gratia omneS unanimes uno ore honorent Deum et Patrem Domini nostri Jesu Christi, qui omnes Suscepit, Judaeorum minister factus ob Dei fidelitatum, ita tamen, ut etiam gentiles ob misericordiam suscepti sint ad Deum glorificandum juxta prophetarum vaticinia 15, - 13. De luctorum dilectione et scientia confidens Apostolus epistolam Suam excusat munere, cui SatiSfacienS evangelium ubique praedicasset ab Hierosolymis usque in Illyricum; se ad illos venturum promittit in itinere suo in Hispaniam; obsecrat, ut pro ipso ad Deum orent, ut omnibus feliciter peractis laut uS Romam veniat 15,1 M. Commendat Phoeben, ecclesiae I enchrensis diaconissam, et multos fideles nominatim Salutat 16,1-16. a Romanos hortatur, ut obServent dissensionum et Scandalorum auctores eosque sugiant, quum non Chri Sto, Sed ventri Suo serviant, et lectorum obedientia divulgata sit in omnem locum; optat, ut sapientes sint in bono, Simplices in malo, et ut Deus adversarios eorum brevi confundat. Denique plurium nomine Romanis Salutem dicit, et solenni benedictione ac doxologia epi Stolam finit 16, 17 27 Diqitiam by Cooste
289쪽
Quando et ubi haec epistola scripta sit, e Sequentibus cognoscitur: Act. 19, 21. legimus, S. Paulum in tertio itinere Ephesi commorantem propositum cepisSe per Macedoniam et Achaiam iter faciendi, indeque HieroSolymam et tandem Romam profici Scendi, quod propositum revera ita exSecutus eSt, ut, cum ΕΡheSo pulSuS per Maced niam in Achaiam venisset, inde non brevissima via maritima Syriam peteret, Sed Judaeorum insidias evitaturus coli. Aet. 20, 3. itinere terrestri utens per Macedoniam reverteretur in Asiam minorem, indeque in Palaestinam navigaret coli. Act. 20, 1 - 21, 17. , et etiam, quamvis captivus, Romam veniret coli. Aet. c. 28. - Jam vero Ap StoluS, cum ad Romanos Scriberet, in eo erat, ut pecuniaS per Macedoniam et Achaiam collectas Hierosolymam perferret coli. Rom. 15,2 27., quo negotio peracto et Romam abire, nec non in Hispaniam proficisci voluit coli. Rom. 15, 23. 28. Unde patet, epistolam nostram
esse scriptum is teriso Pauli istaere, et quidem in loco et tempore, quo pecuniae merosolymam dePortandae in promtu erant, erbo per graisi iam ab Apostolo am edonia atque Ae M. Ast Achaia nondum relicta, idque Corinthi. dum Apostolus tertia is hae urbe Mersaretur, anno 58. aerae vuls., has literaS ESSe exaratas, inde patet, quia
ibidem commemorantur Corinthii. qui Romanis partim salutem dicunt, partim a Paulo commendantur, ut, quod primum attinet, jus, Apostoli hospes coli. 16, 23. cum I. Cor. 1, 14. , et Erastus, qui Serius quaestor erat Corinthi scoli. Rom. 16, 23. cum Act. 19, 22. et II. Tim. 4, 20.); Si respiciamus ad alterum: Phoebe, Kenchrensis ecclesiae Corintho vicinae diaconissa coli. Rom. 16, 1. Obj. 1. Paulus ad Romanus 16, 3. Aquilam et Priscillam x salutat, ergo h0Sce tempore exaratae ad Rumanos epistolae Romae degere supponit. Atqui cum Apustulus in tertio suo itinere Corinthi esset Aquila et Priscilla non Romae, sed Ephesi morabantur; nam PauluSin tertio itinere per superiores Asiae minoris regiones venienS ΕΡhesum Aquilam et Priscillam non tantum ibi adhuc invenit, sed per totum tempus commorationis suae in hac urbo apud eos habitavit coli. I. Cor. 16, 19. Cum Apostolus Epheso relicta per Macedoniam Corinthum veniret, Aquilam quoque et Priscillam prosectos esse nulli bi legimus; quare Ephesi remansisse cenSendi Sunt. Quodsi vero haec ita se habent. epistola ad R0manos Scribi non potuit tempore et loco indicato. Resp. Inter epistolam ad Corinthios primam et illam ad Romanos Scriptam totius anni spatium erat interpositum; nam illa scripta est Ephesi anno b7. ante tempus paschale scoli. 5, 7. haec Vero anno b8. ante PaScha, quod Apostolus ex Achaia redux Philippis celebravit coli. Act. 20, 6. Jam vero hoc temporis intervallo Aquilla et Priscilla
290쪽
Romam redire poterant Salutarique ut ibidem praesentes ab Apostolo, utpote cui, illos hoc iter esse Suscepturos, Ephesi degenti jam
Obj. 2. Ad Romanos Paulus dicit I, 8.: , Primum graisea voDeo meo per Iesum Christum pro vobis omnibus, quod Mes vestra annuncsatur is universo mundo et dein 16, 1 l .: is Vestra obedientia is omnem locum divulgata est. Ex hiSce locis recte colligitur, Romae tempore hujus epistolae ex stratae ecclesiam christianam floruisse; atqui ante primum Pauli adventum Romae anno 61. Christiani in hac ut he non orant; nam M in actibus App. nihil legimus de laetitia Christianorum Romanorum ob Pauli adventum; by J udaeorum procereS ad Paulum vocati de Christianis loquuntur ut de Secta, de qua solum fama, et quidem parum honorifica audivisSunt coli. Act. 28, 22.; quare Statuendum est, epistolam hanc demum Scriptam eSSe 90St primam cal)tivitatem Romanam, idque eo magis, quod O Lucas Aet. 28. nihil refert de fructibus, quos epistola haec in ecclesia Romana tulerit. Resp. Praeter ea, quae de origine ecclesiae Romanae et de itinere Petri Ap. in orbis metropolim ante Pauli captivitatem primam Romae suis locis disseruimus i illi argumentationi opponi possunt rationes negativae et p0Sitivae.αὶ Nesatisue: Ad Verum non est, de laetitia Christianorum Romanorum ob Pauli adventum in actibus App. nihil commemorari; Lucas enim 28, 15. ait: BD iade cum audissent fratres Itomaei,
occumrerunt nobis usque ad APPia forum et Tres immicta, quos cum
τίdisset Paulus, uratias aures Deo αccepis fiduciam. Quodsi igitur Paulo Christiani Romani obviam venerunt, tales ante primum ejus adventum Romae adsuisse, in aprico est. Ad H Judaeorum procurre, quos Paulus ad Se convocavit, Solum profitentur, Se Scire, Christianorum sectam ubique, i. e. tam Romae quam in aliis locis impugnari, non autem ignorant , Christianorum eccleSiam etiam Romae existere.
Ad 6 Lucam in actibus App. de Christianis Romanis non plura
referre, mirum esSe nequit cum, ut ipsa forma c. 28. docet, ad 1,nem Operis properaret. tyi Positis te: Rom. I, 13 - 15. auctor dicit: is Noto autem vos ignorαre fratres, quin δανε Propovus Denise ad vos, et prohibstus sum usque adhuc, ut aliquem fructum habeam et ia vobis, sicut et ει ceteris
gentibus μ; et 15, 22.23. : is uter quod et impediabar plurimum,
quomίnus M vos venisem. m vero cum in his regi sius ulterius locum non habeam, cupiastarem vero habeam a multis annia veniandi ad vos: spero fore, ut is Hopansam Profecturis transeundo vos
videam . Qui loci nequaquam de desiderio Apostoli Roman0s denuo videndi, sed nonni Si de voluntate Romam prima vice veniendi intelligi poSSunt, idque eo magis, cum epi Stola haec nihil eorum commemoret, quae s. Paulo Romae prius praeSenti accidissent, quod tamen in epistolis Paulinis missis ad ejusmodi ecclesias, in quibus prius erat commoratus, inveniri solet.