장음표시 사용
51쪽
6 S. 'Ohrensus saec. IV.) omnes nostros libros canonicus
si S. Hieronymus solum epistolam ad Hebraeus a plerisque Latinorum) non agnosci ObServat. η
Philast ius, Brixiensis episcopus ' 387. i. haeres. 88. inter libros in ecclesia publice legend0s solam apocalypsin Joannis et epi
stolam ad Hebraeos non commemorat.
ι) Nui uis, presbyter Aquileiensis ii 4l0. , in expositione Sym
boli apostolorum canonem ecclesiae occidentalis plene delineat. Eandem fidem contestantur 2. Concilia Saec. IV. celebrata. Sic α) C c. Luodscense san. 364. 3 can. 59. ut 6 i. Statuit. non opo tere in ecclesia legi psalmos privatos, nec libros non canonicos, Sod solum canonicos V. ut N. T. Inter hos autem, Sicut canon 85. Αpostolorum, Omnes libros recenset, qu0S nos canonicos habemus, eX-cepta apocalypsi ,δ de si in ecclesia graeca dubitare perseveravit usque
ad Joannem Damascenum ' 75ι.), qui et ipSam agnovit, et a cujuS
In prolom galeain set in opiginta ad Paulinum: Tangam et novum leviter testamentum. Matthaeus, Marcus, Lucas et Ioannes. quadriga Domini et verum cherubim. . . . Paulus Apostolus ad septem 'clesias scribit sociava senim ad Hebraeos a plerisquct extra numerum Ρ0nituri. Timotheum instruit ac Titum. Philemonem pro fugitivo famulo deprecatur. Actus apostolorum nudam quidem ROnaro videntur historiam . et nascentis ecclesiae infantiam texere: Ssed si noverimus scriptorem eorum Lucam esso medicum. cujus laus est in evangelio, nilimG- vertemus pariter, omnia verba illius animae languontis Pssse medicinam. Jacobus. Petrus, Joannes, Judas Apostoli septeni epistolas odiderunt tam mysticas. quam succincta8 ut breves pariter si longas; breves in verbis. longas in sontentiis. ut rarus sit, qui non in earum lectione cosecutiat. Apocalypsis Joannis tot habet
sacramenta, quot verba. Parum dixi pro merito voluminis; laus omnis inferior est: in verbis singulis multiplices latoni intolligontias.. Statutum est ab apostolis et eorum suetossoribus, non aliud legi in ecclesia debere catholica, nisi locem et prophetas. et evangelia set actus apostolorum. et Pauli tredecim epistolas et septem alias: Petri duas. Joannis tres. audae unam Ptunam Jacobi: hanc quidem a nonnullis non haberi gonuinam. ab ecclesia vero inte dum ad lectionem admitti. haer s. H . observat. Cap. 37.: Novi vPro testamenti quatuor evangelia: Matthaei. Narci. Im ae Joannis: actus Apostolorum. quos descripsit Lucas: Pauli AImst. opist0las quatuordecim; Petri A post. Opistolas duas: Iaeobi. fratris I omini et Apostoli unam: Judas
unam: Joannis tres. apocalvpsin Joannis. Haec sunt, quae patreR intra cauonem concluserunt, ex quibu8 fidei nostrae assertiones constarn voluerunt. VOD OD δει IJMura κους ii, ι λμους λέγεσθαι ἔν τῆ ἔκκλησία, ουδι ακti νονι συι 'βλία. αλλα μοι ci τὰ κανονικὰ rῆς καινῆς καὶ παλαίας Mαθήκης. . . . Tu-rῆς
52쪽
bi concilium C arthreyίnsense HL san. 397 3 can. 47. Secutum declarationem synodi IIob onerisi, 393., can. 3 i., Statuit, , ut Praeter Scripturas canonicas nihil in ecclesia legatur sub nomine divinarum
Scripturarum se ut hisce enumeratis: . ut de confirmando isto canonetran Smarina ecclesia consulatur. 'i C incit. Carthagin. V. ian. 419.)can. 29. canonem utriusque Syn0di mox laudatae repetit, uti amen epistolum ad Hebrae is non amplius Suparatim commemorat, Sed Simpliciter id epistolas S. Pauli nominat, ei addit: -IIoc etiam si atri et
sacerd0ti ni,stro Bonstucio vel aliis earum partium episcopi S pro conlitanando isto cau0ne innotescat, quia a patribus ista accepimus in ecclesia legenda. Huic declarationi assensum praebuerunt 3. Pontifices Ruiuaui; nam Iunocentius I. anno A. in epistola ad Exsuperium, episcopum Tolosanum, eosdem libros 27 inter canonicos resert η ut GA δειs L in Synodo TV episcoporum san. 494. totidem recipit, et Sic canon ubique locorum conformis laetuS est. Hujus rei causa sita erat in arctiori nexu inter diversas longe dissitas ecclesias orto, quo occasio offerebatur, ut traditiones indubiae, quae de singulis libris Ν. Τ. in ecclesiis praecipue apuStolicis depositae erant, aliis etiam certo innotescerent, accuratius examinarentur, et Sic ad ean inis consul mitatem efficiendam conferrent. Neque minimas hac in re partes concilium oe menserim L N aeae celeueratum
habuisse videtur. In hoc concilio de canone ex professo, publice ac Solenniter esse tractatum. in actis ejus non quidum legimus δ: attamen dubitari nequit. quin ecclesiae antistites ex universo orbe christiano congregati in consortio suo ac colloquiis de libris sacris quoque agerent; etenim rei res ipsa gravissimi momenti erat et diu ventilata, quae numini non cordi esse debebat; in prima vice opportunissima offerebatur occasio, omnes traditionus in univcrso Orbu christiani dispersas de singulis libris N. T. sibi invicem communicandi, ut Veram
quorundam scriptorum originem auctoritatemque hucusque a non-
Item placuit . ut praetor scripturas canonicas nihil in oeelegia legatur sub nomine divinarum scripturarum. Sunt autem cinonicae scripturae: GEnesis. Exodiis etc. Novi autem tostamenti evangeliormn libri quatuor. actuum Apostolorum liber unus, Pauli Aposti epistolae tredecim, ejusdem ad Hebraeos una. Petri AI St. duae. Joannis A st. tres. Judae Apost. una, apocalypsis Joannis libor unus. Consulenti tibi. frater cliarissime. qui 1 de proposita unaquavis specie Sentiam . pro captu intelligentiae meae. quast sunt visa. respondi, qiud sequondum Vel docilis ratio porsuaderet, vel auct0ritas lectionis ostend prol. vul custodita series temporum domonstraret Din. Gallaud. bibl. patrum tum VIII. p. 563. RQq.
t S. Hieronymus in prologo in librum Iudith dicit quidem: . Hunc librum
synodus Nicaena in numerum sanctarum scripturarum legitur computasse; RSt
ilum hoe maui festa Patrum declaratione, an solo usu libri istius factum sit, non
53쪽
nullis addubitatam certo cognoscendi; γὶ rationem historicam, qua haec Sententia confirmatur. in eo invenimus, quod Cyrillus Hieros. ut Greg0rius NaZ., qui concilio non interfuere, Dionysii Alex. opinioni inhaurere pergentes apocalypsi ii Joannis libris divinis non adnumerabant. dum s. Athanasius, qui in hoc Oncilio magnas habuit parteS, opus illud Joanni Apostolo absque ulla haesitatione tribueret, quin rationem haberet sententiae contrariae, licet in ipsa ejus ecclesia Set orta, ut per antecessorem adeo celebrem et ab omnibus magui habitum introducta. Cum tamen in concilio Nicaeno canon librorum sacrorum solenniter ac dogmatice nun esset definitus: liberum erat absque haereseos nota dubia de authentia et divina auctoritate Singulorum scriptorum manifestare. quod factum invenimuS de apocalypsi in ecclesia grauca, et do epistola ad Hobraeos in ecclesia Occidentali ubi temporo Isidori Hispaluncis nondum ab omnibus Latinis Pauli Apostoli opus agnita erat. g. 29.
Cum reformatores sic dicti in quosdam libros sacros essent invecti, ita ut v. g. Lutherus epistolam s. Jacobi stramineam appellaret in ecclesia non legendum i patres concilii Trid. hac de re serio deli- herahant. Suadentibus aliis. ut duplex serius 8s. librorum conficeretur, aliis autem mouentibus, deussu tale exemplum concilii cujusdam et eruditis discrimen intur singulos libros intercedens ulloquin esse notum: concilium Sess. IV. duclaravit, se omnes libros tam veteris quam novi teStamenti, cum utriusque unus Deus Sit auctor, pari pietatis affectu ac reverentia suscipere et venerari, et enumeratis omnibus libris sacris quemcunque anathemati subesse pronunciavit, qui libros ips0s integros cum omnibus suis partibus. prout in eccleSi a cath. legi consueverunt , et in veteri vulgata editione habentur, pro
sacris et canonicis non Susceperit.
Per hocce decretum ergo divina auctoritas omnibus nostris V. et Ν. Τ. libris aequalis rindicata. discrimen vero. quod de gradu certitudinis historicae inter singulos intercedit, non sublatum est. quum discrimen hocce testimonio historico nitatur, quod nulla auctoritate humana tolli potest, quodque concilium eruditis alioquin notum
Causas ctuhiorum in antiquis sociosita cto quihusdam N. T. Iibris.
Cauine, ob quas non omnes nostri Ν. Τ. libri sacri statim ab initio in cunctis ecclesiis agniti, sed potius septem illorum hic ibi diutius addubitati sint, sitae erant in Summa severitate, qua antiqui
54쪽
utebantur in recipiendis libris, qui apostolicam originem aut inscriptione Sua praetexebant , aut nonnullorum opinione habebant. Nam coli. g. 1: . singulae ecclesiae ex ejusmodi librorum sarragine nonnisi illa agnoverunt receperuntque scripta. quorum originem apostolicam testimonium omni dubio majus cujusdam ecclesiae curtam reddebat ut quorum argumentum ac stylus cum doctrina et dictione apostolica
I. Epistolae Jacobi et Judae non certis cujusdam provinciae ecclesiis, sed omnibus Judae0christianis ubicumque terrarum degentibus destinatae erant; quemadmodum orgo destinatione poculiari, ita et diutius testimonio ecclesiae cujusdam speciali carebant .
2. Epistola Il. Petri serius demum, probabiliter mortuo jam
auctore ad lectores pervenerat; in eadem nemo comitum Apostoli neque nuntius nominutur: II. et III. Joannis epistola pomonis privatis dedicata aliis nonnisi serius innotuit, ut soro nihil continet, quod ad cas in ecclesiis lugendas vel in scriptis citandas mi visset. Cum jam ecclesiae apostolicae summu studio invigilarunt iis, quae a patribus acceperant, ecclesiae autem liliae omnem reformidarent rerum novitatem , qua di ScesSissent a matre: quum denique scripta copioSasplendidis Apost0lorum numinibus ornata Successive prodirent: mirum certe non erit, admodum cautas sui SSe ecclesias et sere scepticas, ita ut ne auctoritas quidem doctorum maxime insignium, V. g. S. Ephraemi in ecclesia Syriaca, s. Hilarii, s. Ambrosii in occidentali sufficeret ad apocalypsin Joannis cano iii inserendam in illa, et ad Hebraeorum epistolam addendam in hacce.
3. Quodsi liber quidam apostolicus hic ibi receptus, in alia
eccleSia. attamen absque certiminio testimonio Seritis innotuit, non deerant critici, qui argumentum illius et formam Severius examinarent, ut vel ob levissimam disti cultatum spuriae originis suspicionem moverent. Sic s. Hieronymus de viris illustr. c. 4. , t latur, epistolam Judae esse addubitatam, sequia de libro Enoch, qui apocryphi est, assumsit testimoniae ; secundae Petri obstare videbatur odius uantia styli cum priori ; epistola Jacobi doctrinae Pauli Ap. contraria continere; apocalypsis Joannis chiliastarum commentis; epistola ad Hebraeos praeter nominis Pauli desectum. diversitatem Styli et quosdam locos difficiliores Montanistarum et Novatianumin erroribus
favere videbatur. Λttamen liaec antilegomena antiquissimis temporibus non absolute ubique locorum e canone erant exclusa; potiuS Singula in singulis ecclesiis partim agnita. partim Publice lecta, in plerisque c0gnita, et a nonnullis doctoribus in scriptis citata, ut hae rati, ne via parata ad ea ubique recipienda, quod vero non Singulorum judicio, sed ducet S. Hieronym. ep. ad Dardan. hoc respectu ait: ..Quodsi eam sep. ad Hebr ste lesiarum graecarum lectione relubratam Latinorum confusetudo uon recipit inter scripturas canonicas: nec Graecorum quidem ecclosiae apocalypsin Joannis pidem libertate recipiunt; set tamen nos utraque Suscipimus. nequaquam hujus
temporis consuetudinem. Red votorum scriptorum auctoritatem Sequentes.'
55쪽
traditione indubia conciliorum auctoritate laetum esse, in praecedentibus ostendimuS.
I. Quod attinet alteram classem scriptorum, quae in primi Succlesiis nota et usitata erant. ut quae communi nomine seri τιν ,3 D'
ιεν a. libri ecclesiastici vocantur, ut pastor Hermae, Pt istola Isai na-bae. doctrina Apostolorum. epistolae Clementis Itolli., S. Ignatii. S. Polycarpi utc. Sequentia observamus: 1. Cum in ecclesiis communiter non nisi scripturno Sacrae ΡmElegerentur et exponerentur: illorum librorum. ii ii iiii fidem fovendam ad Sensa christiana nutrienda atque ad promovendos mores Chrisii cultoribus dignos apti videbantur, usus potius privatus, quam Dublicus concedebatur; attamen in hac illave ecclesia singuli etiam populi, Praelegebantur ut a nonnullis Scriptoribus citabantur. Hinc 2. HuSmodi libri. ne cum canonicis confundurentur tui iactum est in canone apostol. 8A., ubi inter epistolas canunicas et actus Apostolorum duae epistulae Clementis Itoni. commemorantur), ab
hisce, uti a scriptis haereticis inde ab antiquissimis jam temporibus
ut ab omnibus sere, qui de canone disserunt, accurate distinguebuntur, ut quomodo ab hisce differant, exponebatur. Sic auctor fragmenti apud Mur. vi torem Hurmae privatim quidem, non vero P0Ρulo in ecclesia publice legi concedit; x rigenes tertiani classem librorum commemorat, quos dicit milatos; Eusebius acta Pauli, pastorem Hermae. apocalypsin Petri epistolam Barnabae et doctrinas Aposto-l0rum post cὶνratirn ιενα proprie dicta nominat, attamen ab haereticorum tigmentis accurate Separat; δ S. Athanasius doctrinam Apostolorum et pastorem a catechumenis legi concedit, nullatenus vero apocrypha. quia sint haereticorum hominum figmenta 3 et Rufinus libris ecclesiasticis auctoritatem ad pr0banda dogmata concedere non licero affirmat; β quomodo haec scripta a canonicis disserant, Osten-
tam n est . quod et alii libri sunt. qui non canonici, sod occlosiastici a majoribus appellati sunt, ut est Rapientia Salomonis etc. In novo vero testamento lihellus. qui dicitur pastoris sius Hermetis: qui appellatur Duae viai vel judicium Petri: quae omnia legi quidom in peel stis voluerunt. non tamen proferri ad auctoritatem fidei ex his confirmandam. Ceteras vero seripturas apocryphas nominarunt. quas in ecclesiis legi noluerunt. Haec nobis a Patribus. ut dixi. tradita.
56쪽
dere nituntur, docentes, usum eorum ecclesiasticum ne privatum juxta consuetudinem antiquorum licitum quidem cSSe eis vero auctoritatem divinam seu canonicam venerationem non tribuendam.
3. Cum canon X. T. esset fixus, libri illi ab omni usu eccl. arcebantur, Sensu mitiori apocryphi dicebantur, imo brevi liost obli 40ni tradebantur. idque eo magis, quia in ecclesia cath. SucceSSu temporis edita erant Scripta pastore Hermae, epistola Barnabae longe praestantiora. Tantum igitur abest . ut uSus των αναγινέωσκο1ιενο ν et eorum
Veneratio, qua apud nonnullos fruebantur. testi munia Patrum et ecclesiarum de libris canonicis suspecta reddat: ut potius illorumhiStoria duceat, quanta sapientia ac sollicitudine ecclesia catholica 0mnia removerit. quae hic ibi canoni sese obtrudere nitebantur. II. Inter libros apocryphos re) anon vini consecti erant ab ejusmodi hominibus, qui ut S. Hieronymus dicit Atae Θωὰν et β retia
Dei conti/ί sunt mureia ordia a re narrat nem. quam hiat riare te rere
cerisatem et plura quidem vera. attamen etiam erronea fictaque complectebantur. Quominus ejusmodi scripta historiae verae et doctrinae saluti serae fons haberentur, obstitit, quod eorum origo ignota auctoris nomen incognitum x et ecclesiae cujusdam testimonio destituta erant, et quamvis in manibus nonnullorum Christianorum hic ibi et aliquamdiu versarentur, ab ecclesia tamen non R OScebantur, ab usu publico arcebantur, ideoque apocrypha recte dicebantur et manebant omni pretio destituta. - M Pseudopigrapha eccle- Sia catholica, non obstantibus splendidis eorum titulis signis , a praelectione non tantum publica constanter arcubat, sed etiam ne privatim quidem logi suadebat aut concedebat. Hac itaque ratione factum est, ut ejusmodi scripta ad solas haereses manerent restricta.
..Qui appellantur apocryphi. non quod habendi sint in aliqua auctoritato spereta. sod quia nulla testificationis luco declarati. de nescio quo secroto, nescio
quorum praPRumtionc prolati sunt. S. Aug. contr. Faustum XI. 2. - , Quod Porum Occulta origo non claruit Patrihus. a quibus usque ad nos auctoritas veracium Reripturarum certissima et notissima successione pervenit. Idμm do civit.
. Cetori autem homines, qui de Domini vel Apostolorum actibus aliqua seribere conati sunt. non tales exstit serunt suis temporibus. ut eis fidem habersi ecclesia. utque in auctoritatem canonicam librorum sanctorum eorum Acripta rociperet: nec Solum quia illi non taleg erunt. quibus narrantibus credere oporterst; sed etiam quia scriptis suis quaedam fallaciter indiderunt. quae catholica atque apostolica regula fidei et sana doctrina contemnat. S. Aug. do cons. Vang. Pr m. . Scriptura . quast stypsellantur Rpocryphae, pro eo. quod multa in eis corrupta et contra fidem ustram inveniuntur a majoribus traditam. non placuit eis dari locum, nee admitti ad auctoritatem. ' Orig. in proleg. in Cant. cant.
n. m. - S. Basilius M. monachis praecipit: τα ἐν ἔθετα 'βλία αν rrati oκειν. αποκρυτο ς ωλως μὴ Drt γανειν. Opp. tom. II. - S. Hieronymus ep. Mi Laet. li 7.: .. laveat omnia apocrypha: Sed si quando ea non Ril dogmatum voritatem. ssu ad signorum reverentiam logere voluerit. Rciat. porum non osse, quorum titulis Praenotantur. CD. Urogor. Naz. carmen V. ad Seleucum.
57쪽
Idem valet de genuinis N. T. libris, ab haereticis ad fines suos interpolatis aut truncatis, qui sic pseudopigraphi ut apocryphi facti sunt, ut Tatiani monotessaron, Ebionitarunt evangelium Secundum Hebraei S
Defectus Originis apostolicae et traditionis continuae non interrupta episcoporum Succ Sione custoditae in haereticorum libros sacros non minus, quam in eorum doctrinam gravissimum exseruit influxum; nam Sectarum nulla canonem eccleSiae cath. integrum Servavit, Sed omnes bona e domo materna ablata pro libitu magis minusve dilapidarunt, aut sonte Salutis derelicto proprias cistum sibi foderunt. Etenimi. Maar i, Absonitae et is yenere dui Atae solum receperunt uvangulium Matthaei hebraice scriptum secundum Hebraeos attamen non ubique ut in omnibus incorruptum; praeterea utebantur actis Apostolorum fictis, in quibus principem locum tenet Jacobus: similiter ac Severiani omnes reliquos libros, in specie epistolas Pauli
2. Munkhaei non nisi evangelium Joannis et epistolas Pauli recepisse videntur; acta Apostolorum, quia de lacta Spiritus s. missione narrant, plane roΡudiarunt; reliquorum librorum vel authentiam. vel integritatem ut simul auctoritatem negarunt; deluctabantur vel seriptis recentur Ortis, ut uvangelio I liuitiau, Matthiau utc.
ilir lJoheriiseserto Eu sammolii. gusammen Eu halten und vor Domitor Hei mischungκu hewahron: go characteristri es damon Mim miliche uaerosi eu. da s sis das ausiler Κircite mi inenommune Gut dilapidiren, es naeli utar lassisn Urthoilon listrah-wiimigen odor vomereon. nacti Bel und das Aeclito thetis vorati inelii, inpiis init sellister laetiton Machm rhon ili res ἰ istos vormischen. - Εrscheinuneon, Welchoebon so unκ pilleutiet das Unrochi dorllae retilior an und aus diese Seliristen bogeii-gen. ais sic das Rechi der Κircho heurkundon. Reithm. Quod Tertullianus de praescript. haer. c. l7. Obsservat. de Omnibus sociis valol: Ista haeresis non recipit quasdam seripturas. et Ri quas recipit. adjectionibus ot dotractionibus ad dispositionem instituti sui instrvertit; et si recipit. non recipit intogros: et si aliquatenus integras praestat. nihilominus divorsas extiositiones commΡntata tonvortit. Tantum veritati obstrepit adulter sensus. quRntum et corruptor stylus: variae PraPsumti nos nolunt Unoficere ea, Per quae revincuntur. His nituntur. quae re salso composuerunt. et quae de ambiguitatu e perunt. CD. Iron. adv. haer. I. 26. 2.: Eugeb. hist. oec. III. M.; Epiphan. haer. XXX. 3. MXIX. 9. Cis. Epiphan. haor. XXX. 13., ubi de Ehionitis dieit: Ἐν το γοῶν παρ' αὐ- rota εὐκηγγελέεν καrce ΛDromo ν ovo Mαγιιέι ον, Ουγ Ων καὶ π/ ηρεσ1 ter to kλλὰ νενοθε'υένω καὶ ἡκntur νεωσMον, Dyno ὀν δὲ του ro καλουσιν, φιε Isomia 1. . Eus. hist. e c. IV. 29. - Cis. Iren. l. c. Eus. l. e. III. 27. Epiphan. haeres. XXX. 16.
58쪽
3. Montania ae eodem cum Manichaseis motivo ducti acta Apost lorum, Τ et ut 4. Alores scripta s. Joamus reiecerunt ' reliqua probabiliter recinperunt. A. Si cive cynos Uctio utebantur quidem canone, qualem invenurant,
ut Valentiniani, ad quos pertinent Ptolomaeus, MarcuS, Heracleon, Julius Cassianus. Bard aues et alii, ut hoc respectu ad ecclesiam cath. propius nec debant: verum tamen ad peculiares sententias Sit tuendas libros apostolicos partim ad somnia sapientiae suae altioris contorquebant, partim per evangelia juxta systema suum conficta sute Myrimm LG αλε uίας, μαγ r. r G -- όσε - etc. in Superfluos reddebant. β6. Marcion, antin imista, cujuS solius canon accuratius innotuit usterius progressus, et evangelium cath. ab additamontis ut partibus SI'urii S expurgare praetendens, o quatuor canonicis uvangeliis illud Lucae adoptavit, in multis tamen corrupit: epistolarum Paulinarum ducem silenitis illa ad Hebraeos et pastoralibus) recepit eodem modo interpolatis; omnia reliqua scripta ropudiavit. Neque deerant, qui vesanam hanc Marcionis crisin imitarentur. Ad illustrationem et comprobationem placitorum, quae Doeetae ut Antinomistae favehant
conficta sunt aeta set revelationes. 7. Haeretici quarti et sequentium sauculorum, ut Arian , M.qfo- ανι, Monopis me etc., a canone, quom in ecclesia inVenerant, non discesserunt: imo occlesia gra seca in synodo hierosolymitana an . I ,72. canonein Laudicensem. addita apocalypsi, ropotiit ut confirmavit. 8. Profestant , religionum christianam, ut dicebant, puritati trium priorum saeculorum restituturi, denuo addubitare coeperunt Sic dicta uνειλεγ ηανα, et decreto concilii Trid. de canonicis scriptu-
s. Aug. P. 237. n. 2.: Nani quidem Manichaei canonicum lilirum. cujus titulus est: Acius Apostolorum. repudiaut . .. . Quod et illi haeretici suciunt. qui vocantur Cataphryges.
Scriptiones Proferent θη plura hahore gloriantur. quam ipsa sint ovanstella. Si quidem in tantum processerunt nudacia . ut . quod apiui has non Olim conscriptum est. veritatis evangelium titulent . in nihilo conveniens Almsistorum evangeliis. Cis. Tortuli. de praescript. haer. c. 49. Epiph. Inier. XXVI. n. 2.' ΕΡiph. haer. ε;2. AI δὲ in istoλαι αἱ πιιεῖ αὐτ εμ λεγου ac εἰσι πscor' μὲν
λονικεῖς δευr re, εμου ἡ πρως 'E ιεσωνα ογδOh ποὐς λολοσσαεiu. ἔννὰνη Π Doe ι ιλ ν ρε να. δεκα Τνὶ προς συ ὐππηοίους. Iren. v. haor. I. 27.: Marcion) solus ausus egi manifesto circumcidore scripturas. li I. 12. de animum istis: Et Apostolos quidem adhue, quae sunt audis Drum. Sentientos annuntii Se evangolium: sse autem sinceriores et prudentiores Apostoli A esse. Unde ot Marcion Di qui ab eo sunt. ad intercidendas convorsi sunt scripturas, quasdam quidem in intum non aguOSccutos. Noeundum Lueam aut in evangelium et epistoli A l 'auli decurtantes. haoc sola legitima esse dicunt . quae ipsi minoraverunt. Τortuli. de Praescript. haeret
c. Marcion Pxserte Pt palam machaera. non Stylo usus est. quoniam in materiam suam caedem scripturarum cons 'cit.
59쪽
ris offensi continuo invecti sunt in singulas earum, quas ab usu publico arcendas esse clamitarunt; paulatim Vero aestus controv0rsiae cessavit quidem, et nonnulli su aequiores in illos libros exhibuerunt: ast plures inter eruditos eorum libera sua indagatione uixi ei vesaniae ultimis temporibus progressi sunt, ut uos etiam libros Sacros, de quorum authentia et auctoritate canonica nemo Christianorum unquam dubitaverat. successivo aggrodi auderent, ita ut cum unico fidei suae laute ipsius etiam Christianismi jacturam fecerint, et in vesani pantheismi gurgites late patentes delapsi sint.
Hist0ria textus Λὶ manuscripti et quidem
ARTICULUS I. relate ad formRm. g. 33.
Textus Saeer, Si respiciamus externam ejus conditionem Sseu D mam. SucceSSu temporis varias subiit mutation si quae argumentum Ss. librorum immediate quid om non afficiunt, attamen ita Aunt comparatae, ut textui ipsi mutando saepius Saltem occasionem praeberent quare hac e causa memoratu dignae sunt, ut critico scitu maxime
necessariae, quia ii planum faciunt, quaenam e pluribus lectio et cur PotiuS pro recentiore, quam pro originaria sit habenda: quia 2, codicum aetas inde determinatur. - Agendum itaque est nobis: l. De variis materiis, diversis temporibus ad scribendum adhibitis
2. de literarum set voluminum forma mutata 3. de varia textus s. divisionea, per vocum reparationem et interpunctionis signa: bi per anagnoSmata e Per κεφωλυια et τίειας, et per hodierna capita ut versus; 4. de inscriptionibus et subScriptionibus. g. 34. .
I. DE variis matoriin, clivorata tomporthus aia noritionclum a ibitis.
Quamdiu charta aegyptiaca sit adhibita, curto quidem definiri nequit: attamen in X. Τ. libris saeculi, IV. membranas, aut i quis jam cognitas ob majus vero pretium rarius adhibitas, in usum venisse communem, historice constat. Sic Eusebius in vita Constantini M. Diuitiam by Cooste
60쪽
lib. IV. c. 36. tradit, hunc imperatorem exemplaria Ν. Τ. in membranis ἐν διν γεριυς) describonita curasse in usum eccleSiarum, quarum numerus in dies augebatur. Idem testatur s. HieronymuS, qui tu et . 141. dicit, Pamphyli Martyris bibliothecam Caesareensem Qx parte corruptam in membranis fuisse restauratam. - A saeculo XI. charta bombycina Cotton- I 'apier), et inde a saec. XIII. illa e lino Liunm-Ρ.) in usum Venit. Colorem atramenti untiqui nigrum, sed etiam rubrum e minios BergZinno beri, cocco aut cinnabari praeparatum adhibuerunt: in
titulis, in literis praecipue margiualibus ut initialibus etiam usi
2. Do 1iterstrum si voluminum formia mutata.
Non tantum Apostolorum novo, sod etiam serius libri usui publico destinati non litoris minusculis et tachygraphorum compendiis, Sed charactoribus uncialibus a calligi aptiis scribebantur. Liluino hae exhibunt formam quadratam ut rectam aut rotundam, omnique D Xuinter se invicem carent; in antiquissimis manuscriptis elegantissimae Sunt, ut elegantiores in graecis, quam in latinis. In antiquioribus codicibus omnes literae, excepta initiali, aequatus, tu recentioribus Voro Primae Singularum P0rici parum majoros sunt. Saeculi, IX. liturae C, εξ, O, O forma sua rotunda amissa magis cumprim 'bantur; aliau, ut Z, E, X aut infra, aut supra lineant producebrentur; literae quadratae formam Oblongam et obliquam assumserunt, set sere intersu invicem colligabantur. in codico D unciali litura A rofert sormam, , ita ut scripturae cursivae pracludat . quae in libris profanis ad linum stloculi IX. invaluit, saeculo X. vero in commiluom abiit usum. Ast in libris, qui ad usum ecclesiasticum destinati vol pro ditioribus exarati erant, antiqua litorarum forma diutius servabatur. Sic codex S suu Vaticanus 3 4., qui, ut subscriptio dicit. anno i 49. finitus est,
Cum literis minoribus sminusculis) juta subscriptum enatum est Spiritus asper antiquitus figuram H habebat vul I , postea sormamr Serius anguli Z, et domum hodierum sumi circuli o. Scripturae componilia ab antiquis nonnisi in vocibus notissimis, ut θεος ω O, 1κυριος R O. si Irata ), υνο pure adhibebantur, ita ut nonnisi casu errores inde unasci P0ssunt: ast seriuS, praecipue a tempore, quo character cursivus invaluit, etiam frequentiora compendia locum habuerunt, ita ut facile errores
luminum formae ob majorem Scribentis ut legentis commoditatem maturo praeserebant illam librorum ti trorum, simam omii Sexhibent Ν T et versionis Sept. codices, qui ad noS pervenerunt. Libelli ternorum, quaternorum aut plurium soliorum duplicium in
d in ecclesiae sacerdotes. in mPmbraniη infitaurare conati gunt.