장음표시 사용
81쪽
quod epistola ad Hebraeos non tantum juxta Latinorum legendi consuetudinem inter Paulina scripta ultimum locum occupat, sed inter haec et illam index librorum ecclesiasticorum, ut epistolae Barnabae, pastoris Hemnae etc. posita invenitur. Codeae E, Sangemn onso, olim in abbatia S. Germani prope Parisios, nunc Petropoli, etiam complectitur epi Stolas Pauliuas, et in proprietatibus suis tantam cum Claromontano habet consormitatem, ut hujus apographon videatur. Uterque exhibet textum, qui illi antiquissimorum Aegypti Patrum et versionis Italae amnis rei, saepe vero a codd. ABC discedit. deae E, a Iaudio arcti lepiscopo Cantabrigiense, POSSemore suo, Laudianus dictus, dein vero bibliothecae Bodldanae Oxonii donatus est graeco-latinus actorum Ap. e saec. VII. . Cod ae E Busiae ris B. VI. 2l. quatuor evangeliorum hic ibi mutilorum. Scriptura uncialis est elegans ut recta, Spiritibus et accentibus munita, interpunctio per punctum dive imode positum indicata; τίτυγι evangeliis praemissi, designatio capitum Aminonii et pericoparum ecclesiaSticarum in margine Seriorem habet auctorem. Tribuitur saeculo VIII. aut IX. δαdein F Cantat, synso collegii 8s. Trinitatis, a DriStino asservationis loco, Augia majore prope Constantiam Rei clienati) Augien-SiS nuncupatuS, graeco - latinus, complectitur 13 Pauli epistolas excepta parte epistolae ad Rom. a 1, 1-3, 8., et versionem latinam antehieronymianam epistolae ad Hebraei S. Textus graecus Scriptus est literis uncialibus minoribus absque accentibus, singulae voces per puncta Separatae, c0mpendia frequentiora; versio latina literas exhibet cursi vas anglosaxonicas. Descendit e saec. IX. deae G Dresdemsis bibl. aulicae , prius BoernerianuS a POSS Sore dictus, etiam continet 13 epistolas s. Pauli excepta illa ad Hebraeos cum versione latina interlineari literarum angi Osaxonicarum. Stichi in textu graeco majoribus literis initialibus indicantur.
Etiam saec. IX. tribuitur, et cum praecedente eodem in nexu positus est, ut cod. E Sangerm. cum D Ularo montan0.
Codein G, prius Seidulii, dein Wolfit, nunc Haririanus 5684 in
musco britanico. Textus ejus est Constantinop., accentus habet et spiritus et Saeculo IX. tribuitur. Codeae II CoisVanus a Coistino, erudito quondam epi Scopo Metensi vocatus, continet majora fragmenta quinque Pauli epistolarum. Membrana codicis hujus, qui prius in monasterio graeco montis Athos erat asservatus, serius ad librorum involucrum Seu ligatu-
Cis. Tischendori: Codex Claromontanus, sive epistolae Pauli omnes graece et latine ex codicst Parisiensi celeberrimo nomino Claromontani plerumquo dicto sexti ut videtur post Christum saec. Lips. I 85 2. CD Thom. Hoame: Acta Apost. grasco-latina literis majuAc. e cod. Laud. charact. unciali exarato et in hibl. Bodlei. asservato. ed. Oxonii 1765. CD. A. Schmelgor de antiquo Bagil. bibl. cod. 4 euv. Gotting. I TM. 6 Cis. Frid. Matthaei: XIII. epistolariun Pauli cod. cum vers. lat. Vet. vulgo antehieronym. olim Boernerianus, nunc bibl. elector. Dresd. summa fide et diligentia transscript. et edit. Misen. 17si. edit. 2. 1818.
82쪽
ram adhibebatur. In appendice adnotatur, manuscriptum hoc cum exemplaribus Caesareensibus esse collatum. Adscribitur saec. VI. Cod Ottonsanus C. 15. , literis argenteis in charta purpurea scriptus Saec. VII., quatitor tantum fragmenta continet evangelii Matth. et Joannis.
M. Κ seu Cyprius. quia anno l63T. ex insula Cypro erat allatus, nunc Parisiensis 63. continet 4 evangelia scriptura uia tali minori continua Sed copiosis punctis, quibus stichi indicantur et accentibus praedita. Tribuitur saec. VIII. aut IX. - d. f., Puria. 6P., continet quatuor evangelia in duabus columni S Scripta, Sectiones versibus similes et majoribus literis initialibus distinctas, indicem brevium singulis evangeliis praemissam, et illarum stetit capitum Ammonii et perie parum ecclesiasticarum in margine suphriori et in latere designationem. Literae unciales sunt oblongae, Scriptura continua, Plerumque accentibus et spiritibus munita, interpunctione per crucem et comma i designata. Frequentes lactae sunt correctiones. Textus affinis est illi codicum AB C. Codex saec. VIII. aut IX. adscribitur.
habet accentus . notas musicas, interpunctiones, variantes literis minusculis Scriptas. εCod. N Irin Ghonne sis e saec. VII., est membranaceus, literis aureis, argenteis et purpureis Scriptus, et continet Luc. 24, 13-2l. dein v. AD 9.
d. O, a Bandurio oblatus Moulsauconio, fragmentum exhibete Luc. c. 18.
Codia It Ptib sensia in unico solio continet nonnullos versus capitis primi ev. Joanni S.Codore S Varicanus quatuor evangeliorum. Acriptus est anno 949. Cod. V I ne tis evangeliorum familiae Constantinop., Scriptus est Saec. X. Vel XI. Cod Mosquensis quatuor evangeliorum. cujus parS a JO. 7, 39. a recentiore manu scripta est; ob minorem literarum formam saec. IX. tribuitur.
deae Π e saec. VIII. in duobus foliis exhibet fragmentum evangelii Lucae.
AE X Lusisti senias, mutilus, continet evangelia textus aegyΡ-tiaci et saec. X. tribuitur. Coae Y e saec. IX. fragmenta ev. Joannis exhibet. bd. I ' Vati unus fragmentorum eV. Matth. in quinque soliis est Purpureus e Saec. VII.
83쪽
Cod. Λ Mustollensia, astinis codici G, continet evangelia cum antiqua versione latina inter lineas textus graeci posita et e Saee. IX. ad BOS Pervenit. - Nucessarium est, ut paucis disseramus M. M.
Constantinus Tischendors, de critica textuS Sacri optime meritus anno 1844. in m0nasterio S. Catharinae montis Sinai invenit et dono accepit versionis Sept. 43 solia, quae continent V. F. fragmenta; attamen aliam partem ampliorem, quae integrum Isaiam, Ι. et IV. Macchaliae urum librum continebat, non impetravit, imo in altero suo in monte Sinai adventu anno 1855. non amplius detexit. Αst cum vir eruditus indefesso Studio actus tertia vice in monasterio S. Catharinae versaretur, brevi ante discessum diu d. Februarii 1859. a monasterii oeconomo allatus est ei codex panno obvolutus, ligatura et theci S carens, qui praeter fragmenta quaesita plures V. F. libros, Ν. Τ.
vero totum isne minimia quiam lacuna deformatu-μ una cum Plena
Barnabae epistola et maxima parte Hermae pastoris complectitur. Devietiis difficultatibus varii generis Tischendori id effecit, ut collux pretiosissimus a monasterii antistitibus dono offerretur Alexandro ΙΙ. Bussorum imperatori, qui, ut inventur codicem typis traditum publicaret, auctor urat, et muniscentia caesarea pecunias necessarias suppeditavit. Immenso trium annorum labore vir eruditus opus perfecit. Duplex editio adornata prodiit Lipsinu e typographia Brochliatis anno 1863., alia, qua integri cudicis characteres et proprietates peculiaribus typis in quatuor tumis accurate repraesentantur, alia. in qua N. Τ., epi Stola Barnabae et pastor typis vulgaribus exprimitur, adnexos ali0, in quo , Messinde ut dicunt, ex epistola ad Hebraeos exhibetur; utrique praemissa sunt prolugomena, in quibus pertractantur, quae c0dicis Sinaitici indolem, aetatem et historiam attinent. Ex
hisce protegumenis Sequuntia edocemur: Membrana codicis sum ava, licet non ubique aequalis, tamen subtilis et levis, propterea partim exeSa ut perforata, eX anti toparum pellibus consecta creditur, ita ut singulae pelles singula soli a Suppeditarent duplicia, quorum quatuor socio folia juxta n istrum computum) quaternionem numero Suo Signatum ossiciunt, et quorum partes molli 0res internae, carni annexae sibi invicem superpositae sunt. Atramentum plerumque aliquem
Fragmonta illa I. Paralip. . Esrno. Tobiae. Thronorum. maximno partis Ieremiae. integri Nehemiae et libri Esther. in honorem maseenatis Friderici Auriisti. Saxonum regis. sub titulo codicis Fridorieo-Augustani in lucem odita siuit I ipsi H Cod0x Fridorico-Aug. in I. Paralis. uno solio augetur, Τοbias et Jerpnitas complentur. Isaias. I. ot II. Maccli. . .Iu lith. o minoribus Prophetis novom tDseas Amos Pt Michaeas desunt), sortem libri metiei integri continentur. Mooris editionis nonnisi centum ex semplaria edita maximam partem Alexandro Il. reservata Sunt, et exemplar imum 230 thal. minor editio N. T. sex tha
84쪽
nitorem habet et suscum eSt. saepe etiam cinerarium, alibi fulvum aut e fusco rutilans. i
Scriptura, in quavis pagina in quatuor columnis in libris poeticis V. F. in duabus), est continua, Simplex et elegantissima, in Sectiones Versibus nostris Similes, plerumque autem iis majores divisa; liturae unciales in textu aequales, in notis autem marginalibus mino- S Sunt; scripturae compendia in vocibus nonniSi notissimis, in particula κω, in PronominibuS sm v et 3ιοι, in προς et non inveniuntur; ad finem versus i, litera saepissime lineola finali exprimitur, ut ειπε,
τε ' na liturae nonnullae cupulantur, ut Ness, I Ν, his et M.; numeri modo plune Scribuntur, ut in nomine beStiae Apoc. 13, l8., modo literis iudicatitur: in margine Λmmonii capita et Eusebii canones literis supra se positis indicantur. Interpunctio in libris poeticis plane deest, in reliquis et rarissima et simplicissima esse solui. ita ut integrae columnae ut paginae ne unum quidem habeant punctum; in X. T. hic ibi spatia vacua jam majora jam minora, imo et duo puncta ad textum distinguendum
Inscriptiones et subscriptiones, item paginarum tituli sunt sim
λυφις ιαννον. Stichorum numeri, ad finem nonnullarum epistolarum 90Sis, non sunt Euthalii. ordo singulorum N. Τ. librorum hic est: primum locum occupant quatu0r evangelia Mi., Mr. I.uc., J0. Secundum 14 Pauli opistolae, quarum illa ad Hebraeos praemittitur literis pastoralibus et ad Philemonum: sequuntur Actus Apostolorum, Septem epistolae catholicae, apocalypsis Joannis et denique epistola Barnabae et
Codex non ab eodem librario squatuor censet Tischendorii. attamen literis perquam ubique similibus exaratus est et a pluribus dein Saltem a Septem) Suce sive correctus ita 8000 circiter locis. Quod jam attinet aetatem, in ipso manuscripto nullus ejus inve-uitur nutus, neque ulla traditio viget in coenobio Sinaitico, in quo
nunquam expugnato aut Spoliatu per saeculorum decursum inde a monasterii exstructione per Justinianum imperatorem anno 530. asservatus eme videtur. Attamen omnia indicia monumento Sinaitico aetatem eum Vaticano Saltem parem vindicant. Quod docet a) classica litorarum etiam minutissimarum simplicitas, nimirum unciales vetustast formae quadratae. Omnibus ornamentis destitutae desectus initialium majorum secus in cod. Alex.), raritas et uniformi taS interpunctionis, quae Onuita non obstante librariorum diversitate eadem ubique inveniuntur.
bi Divisio in capita majora θω-ς non nisi in hoc monumento in codice C et Vaticano plane deest, dum in aliis manuscriptis Sat
Minio scripti sunt psalmorum tituli et numeri, tituli ad canticum eanticorpmillustrandum additi, numeri. quihus Ammonii section ps cum canonibus Eusebiidssignantur. item ex parto libri Ecclesiastae inscriptio: quaedam in pieturis, quas strat,eScas vocant, rubricata Sunt, ut ad 1inem psalterii et Marci evangelii.
85쪽
antiquis occurrit, jam aute Euthalium s450. usitata erat et a s. Hieronymo in Vulgata emendata adlithita. 6 Orthographia et character grammaticus ut in codice Vaticano
idiomati Alexandrino accurate respondet, in Serioribus autem codicibus uncialibus, ut in minusculis, regulis grammatici S magi S conformata invenitur. Ast monumento Sinaitico majorem prae Vaticano vetustatem tribuere fas est, quod probant: αὶ Quatuor paginarum columnae exceptis libris poeticis . quae huic codici peculiares tempus innuunt, quod Voluminum uSui Dr0-
β) Series librorum singularis, in specie Actus App. inter cyi Stο-las Paulinas et catholicas positi, dum codices Vaticanus, Alexandrinus et alii librum illum evangeliis adjungant. γ) Simplicitas inscriptionum et subscriptionum, Praecipue in ActibuS ΑΡΡ., qui, ut apud Patres qu0Sdam, V. g. 8. ΕΡiphanium, Sola voce πραξεις designantur. M Locus epistulae Barnabae et pastori IIermae inter scripta canonica datus, quod Eusebio quidem anno 324., non vero ΡOSt concilium Nicaenum I. anno 325. , Laodicense anno 3 J3., HisPonenSe, Carthaginiensia, praecipue III. an. 397. licuit. ε) Character literarum uncialis, ab omnibus correctoribuS, uno excepto Saee. XII., conStanter adhibitus, nec non Scripturae renovatio in mollioribus membranae partibus saec. VIII. vel IX. lacta, codici magnam vindicat antiquitatem. O Lectiones, quas codex Sinaiticus partim cum Vaticano dii que Sociis, partim cum solis Patribus antiquissimis habet communes, partim peculiares. Sic deest ur. 1 6, 9-20., in Eph. 1, 1. O εφε ω, J0. 1, 4. legitur εν avrio ζων; εσειν pro ἰH; ibid. 12, 32. retina il0co πύκτες); Hebr. 9, 17. 3ιο ro pro si r-ε3. Ubi alii testes valde dissentiunt, Sinaiticus simplicissimam et valde probabilem lectionem exhibet, ut ur. 8, 7. και ευλ r saς citia πωρεδωκεν; JO. 7, 50. ad nomen Nicodemi deest additamentum probabiliter o 19 29. repetitum
Quodsi denique ad codicis Sinaitiei respiciamus momentum, summi est pretii; nam acti codicis Vaticani, quocum ex eodem promanavit sonte, egregie
confirmat fidem et desectus ejus compenSat, uterque autem testatur, tempore, quo Originale eorum exemplar Scriptum erat, ergo Saeculo III. vel plane II. libros nostros N. T. omnes et integros jam exStitisse, hinc vana esse dubia, quae recentissima aetate de eorum authentia atque integritate a Scepticis sunt mota. Si in codice Sinaitico ut in Vaticano desunt nonnulli loci, ut praeter commemoratoS etiam Sic
Adversarios Tischondori huc usquo nactus est Simonidem qu mdam . Graecum. imp Aturae prins jam convicium. st Porphyrium. Russorum archimandritam. virum artis criticae minus peritum. de qua tamen re Tischendoriit in eod. Sin. prolegomena conseruntur.
86쪽
dictum comma domui eum s I. Jο. L. T. : id Sententiae nostrae non obest; nam locorum illorum authentia innumeris testibus aliis comprobatur, et facilius eurum in textu ut in homiliis nonnullorum Patrum mature amissorum, quam surius additorum ratio reddi pol t. iiii) Codex quoque Sinaiticus versionis noStrae Vulg. conteStatur pra tantiam. quae uo clarius elucescit, quo plura antiquitatis monumenta deteguntur et accuratius perlustrantur, et quae ab ipsis riris eruditis a fide nostra alienis agnoscitur. Denique
γ) Silentio non est praetermittendum, in epistula Bamabae
quae a nemine anno 120. aer. Vulg. recentior habetur, ut nunc integra
in textu originali ante oculus posita est, egregium perhiberi authentiae evangelii Matthaei testimonium: nam ad finem adhortationis c.
II legitur: tirinorε ως γεreanicit που. εω Hvrni otiam δε εὐεκχοιεi strictio itis: sermula ia ς γέγρα-rm Sequens sententia Scripta designatur, nimirum Mi. 20, 16. et 22 14., et proinde voces: δεκε ut Acriptum in textu latini, non, ut passim clamitarunt increduli a Vei Sore
Dum horum enumerationem ac descriptionem majoribus criticorum operibus relinquimus η paucos Solum commem0ramus, et quidem eo8, quorum in Sequentibus mentio fiet. Cod I., Basileensis B. VI. 27., totum Ν. Τ. excepta apocalypsi continet. A ligatore uvangelia inepte post acta Ap. et epistolaSΡ08ita sunt. Evangelio Joannis praemissa est pictura, quae Lagari
CD. .. Der Κaui illi . Zoitschrist mr kalliol. Wissenschast und kirchliches Leben. Neust Fulge si inster. alim. April. S. 41 130. Tischondori pro Pa. qua gaudet animi pietate etiam Pio IX. exemplar editionis Euae pretiosissimae dono misit. et omnium Molium his in terris Pastor gratias agetis et gratulans ei literas honorificentissimas misit Sequentibus scriptas verbis: Pius P. P. IX., Illustris Vir, salutem. Epistolam Tuam una cum libro typis edito. quem
dono mittere nobis voluisti. strato et bonovolenti animo accepimus: nequct..ambigimus quin investigationes et lucubrationes Tuae viris doctis inter est holicos magno suturae si ut molumento. cum sacrarum gcisentiarum supellex .novis thesauris ditescat. Gratulamur etiam, quod celebritati illi. qua merito, frustris, novus adhuc titulus accedat; praesertim cum m animi probitato sis . praeditus ut ab iis vehem nter abhorrΡas. qui. prout recte animadvertis. eon- ..temtoris sacrorum . fidei nRufragium religionisque ruinam conclamant. Nog. . plane confidimus soro ut I)eus non ginat deterrimum hoc impietatis et in redulitatis monstrum in Europa diutius grassari. set Nos maxime ea cogitatio. solatur, quod imbiliora ingonia ot doctiorps Viri cuiuslibot religionis notarios ..impiorum conatus detestentur. Interim dum Tibi. Illustris Vir. aestimationem .Nostram profitemur, Deum Opt. Max. ad precamur ut Te Nobiscum psi secta ..charitatP conjungat. Datum Romae apud S. Petrum d. 31. Mai. IS M. Ponti- ..ficatus Νostri Anno XVI. Pius P. P. IX. mlP.
87쪽
r0suscitationem a mortuis repraesoniat. Ad latus Jesu depicti sunt duo viri, unuS natu major, minor alter Durpura et auro Vestiti cum
epigrammate, e quo patet, Leonem Sapientem ejusque filium Constantinum Porphyro netem designari. Probabiliter itaque liber
imperantu Leone ad finem saec. IX. aut initio X Scriptus est Constantinopoli ad usum ecclesiae s. IAZari. quam Leo exstruxit. Textus evangeliorum ali illo reliquorum librorum diversus est. Coll. 2. Schola), Basileensis B. VI. 25., est membranaceus evangeliorum textus Constant. e Saeg. XV.Cod. E. snet. et Paulin. Scholg), Basileensis B. IX. membran. in ηvo familiae Constantinop. Cod. p. Paulin. Schol κ . Basileensis B. VI., 17. , membranaceuSin 4lo familiae Const , epistolas Paulinas continet cum adnotationibus o Patribus collectis UDAE. 4. s Paulin. et aet. Sehol κ), Basil. H. X. 20. membran. selegans in ηvo e saec. XV. I extus plerumque est familiae Constantinopolitanae. Cod. 33. , regius Paris. 14., e Saec. X. vel XI. continet totum Ν. Τ. excepta apocalypSi. Cod. 367., Vaticanus, Actorum, epistolarum catholicarum et Paulinarum in 4to e saec. XII.
Versiones essentialem et memoratu dignissimam ut historiae textus sacri, ita et monumentorum criticorum conStituunt pstrtem.
1. intimo in nexu positae cum evangelii propagatione ubique enascuntur ubi populi exturi propriis linguis utentes ecclesiae Christi Sese associant. Quemadmodum enim Apostoli Scripta sua quodammodo in praeSentiae Suae cumpensationem proximis lectoribus destinarunt : ita etiam eorum Successores et evangelii praecones populos ad Christum conversus illis pretiosis Apostolorum reliquiis carere noluerunt, ut impleretur, quod Actia 2 11. legimus, ut nimirum omne8 gentes Apostolos audirent suis linguis loquentes. 2. Ut ipsi libri sacri Ν. Τ., ita etiam antiquissimae eorum Versiones proxime non ad id erant destinatae, ut privatim, sed ut in cultu divino publice legerentur. Ut autem versio textum originalema curate repraeSentaret et compenSaret, auctor ejuS, exemplum 70tranStatorum V. F. Sequens, Summopere abhorruit ab elegantiae studio, et eo solum tendebat, ut non tantum sensum ad amussim repraesentaret, Sed etiam vocabulorum ordinem, imo ipsas constructiones grammaticas juxta textum Originalem exprimeret.
3. Memoratu dignum eSt, in quavis lingua ab initio unam versio-Diuit tred by Cooste
88쪽
nem ignoti saepe auctoris i Itala, Peschito) esse consectam, ad usuSeccleSiasticos receptam, textui originali fere aequiparatam, p0SteriStraditam et adeo tenaciter retentam. ut neque meentiore quadam eXPungi, neque novo idiomate quibuscunque e causis enato abrogari posSet. Novae translationes usibus privatis inserviebant , Et novisidioniatibus ortis liturgia cum versione antiqua haereditatis pretio-SiSSimae instar constanter Et Summa cum pietate Servabatur. EXem plo sint Syri, Copti, Aethiopes. Quemadmodum Judaei, quum lingua hebraica jam diu cessasset esse vernacula, textum Sacrorum librorum originalem in conventibus suis saeris praelegere consueverunt: ita et populi christiani verbum divinum audire in deliciis habebant iisdem VocibuS, quibus aVis e0rum erat praedicatum ut ad poSter0S Ρ ΡR-gatum.
4. Ε dictis sponte patet. inter versiones Ν. Τ. in omnibus serelinguis cratantes ad usum criticum magno momento gaudere illas, quae e textu originali prodierunt versiones immediatae), et inter hasce antiquissim primo loco eSSe ponendaS.
1. Primis saeculis in ecclesia occidentali /dures exstitisse verei0nes latinus, edocemur a s. Ausi Uno, qui ilib. II. c. il de doctrina
in specie de pluribus X. T. interpretibus latinis loquitur. Porro citata in scriptis Patrum latinorum Saec. ΙΙΙ , IV. et etiam V. adeo discordant, ut vix e variis unius ejusdemque versionis exemplaribuS, Sed nonnisi e pluribus venionibus hausta cunSeri poSSint. Harum autem Vereionum unam, Italum, ut jam numen innuit, in Italia consectam, ceteris praestantiorem suiSse, ducet A. Augustia ua, Jui lib. II. c. 16. de docti . christ. ait: nn ipsis vero isterpretat senibusta ceteris praeferatur; nam est verborum t acrior cum perspicuo
trate sentensiae S. Augustinus itaque duas praerogativas tribuit versioni Italae, quam alias usseatam, S. Hieronymus Pulsatam et mm-
Cis. ibid. c. 10. n. 13.. de civitate Dei XIX. 17. In praelations in vangvlia ait: ..Si autem veritas est piaerenda de pluribus. cur non ad graecam Originem revertentes ea. quae vel a vitiosis interprotibus male reddita sunt corrigimus Neque ego de veteri disputo instrumento de N. Τ. loquor. quod graeeum esse non dubium est. . Rulu in l. c. legendum esse, non aut m eum Boniley Eini sit. in das N. Τ. ob unius codicis auctoritatem ..illa . aut cum Potter , usitata . inde patet, quia, si lμctio . illa' admitteretur. sequens . nam ' esset ineptum. et lectio ,.usitata ' in uullo codice operum s. Aug. invenitur.
89쪽
munem dicit: quod textum originalem ad verbum reddat, et nihilominus sensum clare exprimat. 1idem ergo cum pempicuitate uniat. iEt revera auctor versionis Italae ignotus non ad alium tendebat Acopum, nisi ut textum graecum accurate repramentaret; quare, inquantum perspicuitas admisit, non tantum voces et vocum ordinem accurate expressit, Sed etiam nullus dubitavit, quin eonstructiones an0Inalas, expressiones obsoletas aut ex usu loquendi populari desum-tas et phrases scriptoribus classicis inusitatas, nova vocabula composita et alia adhiberet Ast non obstante Summo hoc studio auctor primae translationis latinae omnium votis haud satisfecit; etenim vereio accurati Asime consecta textum originalem vix unquam plene exhaustum repraesentare valet, praecipue si lingua versioni S libri argumento plane novo est adaptanda. Quare qui linguae graecae et latinae Peritiores erant, accurato examine instituto invenerunt , in hac translatione Ringulas voces textus originalis non ubique locorum ad amussim esse redditas, aut expresSiones justo duriores minusve claras adhibitas: hinc emendationem fieri non tantum posse, sed etiam debere sibi persuaserunt.
Hac persuasione semel onata plures emendationis negotium Suscipere coeperunt. Sic v. g. ad Philipp. 2, 6. Verba: isqui cum is forma Dei esset Tertullianus emendavit in: , clui in formo Dei con-Misus ; v. 7.: Memet fpsum Minani se idem correxit in isse Osuin hausu Tertullianus et 8. Cyprianus J0. 1, 1. Vocem λόγος per DSermonem' reddere Satius duxerunt, quam per is Verbum'; alii Ι. Cor. 9, 27. Pro Mum facis , quo verbum v ποπια ευ accurate redditur, p0suerunt D Yιμ δενομ. Rusmodi jam mutationes e textu originali a pluribus susceptae et per longius tempus continuatae Versioni aliam et diversam impresserunt formam; nam ab initio in margine codicum adnotabantur, a librariis antem mox ipsi textui latino inSerebantur. Praeterea in Africa et procul dubio in aliis etiam regionibus, ubi lingua latina erat vernacula, ut in Hispania, Gallia Ortae Sunt vereioneS privatae, in quibus Itala juxta codices graecos magis minusve jam corruptos erat mutata, et Sic factum t, ut, quemadmodum A. Hieronymus dicit, tot fere essent exemplaria Vcr-Siones) paene, quod codiceS. Hac ratione itaque ipsa illa versionis Italae simplicita8, quam alii laudibus celebrarunt, alii vituperarunt, occaSionem praebuit, ut plures en euruntur versiones latinae, quae pro majore vel minore auctorum peritia et pro diversitate codicum graecorum, qui erant adhibiti, magis minusve inter se discordarent. ν2. Quod attinet versionum latinarum aetat m, eas mature ortas
Cis. Auctoris homeneul. hibl. III. edit. p. Is l. 1.2. Praeter codicos πωc latinos, quorum emoripui g. 49. sunt nominati inter monumenta antiquae versionis latinae ni moratu dignissimi sunt codd. Hobbiensis. consis, Claro tuontanus. Coibertinng. COAEriensΘη 1. 2. . Palatinus Vindobonensis. Rhedigerianus. Sangermanensis l. 2.. VPron nris, qui e saec. IV VI l. descendunt. et partim a Sahatier. partim a Bianehini editi sunt Cis. Maior Ei Upit. p. 56i. Nol. 2.
90쪽
sione latina jam in usum egressa. i Quodsi vero hac aetate scirca ann. lsi in in Africa verisio latina jam in usum erat eo Sa, haec mature, probabiliter sub finem saeculi I. in Italia i Italai confici debuit: nam in Africam ut doctrina Christi, ita et procul dubio versio latina ex Italia commeavit. Et profecto versio latina maturo necessaria erat in Italia, ubi secus ac RoIuae lingua latina Sola longe maximae incolarum parti
A. Fontem versicinum latinarunt fui e textum graecum, docent Tereullianus. S. Augustinus et s. Hieronymus in locis supra citati S. Si versiones latinae cuni Syriaca Peschito certas lectiones et orientalismus habent communes, hau peculiaritates e communi textu originali, non vero inde explicandae Sunt, quod Donnullae versioneS latinae e Syriaca Dromanarint.
V oratonis 1atinas omonantio Dor R. uictronymum Emotta.
Saeculo quarto in magnum fidelium detrimentum et in doctrinae purae periculum admodum discrepassu et corruptim suisse versim latinas, patet ex epistola A. Hieronymi ad Damasum Papam, in qua et causas hujus rei designat, nimirum Vitiositatem interpretum emendatorum audaciam, librariorum somnolentiam nec non lectorum evangeliorum totus commiscentium libertatem. ε) Adv. Prax. c. b. ad Jο. I. I. dicit: isIdeoque jam in usu est nostrorum per simplicitarem intem iretationis Sermonem λογογὶ dicero iv primordio apud Deum suis M. - Contra Marc. V. 4. ad Gal. 4. 24.: ..Quae Anni ut legorica i. o. alia por- tondentia; haec sunt Onim duo testamenta Sivr duas rastension . xi ut invenim D interpreturum Tertuli. de pra script. haer t. c. c: - . Halbos Romain. unde nobis uuoque auctoritas pra sis ogi. - Videamus. quid didieserit. quid docueriti cum Africanis quoque seclesiis conte Ai rarit. Em. D. Card. Wie mann in dissori. de Ruthentia I. IO. 5, 7. defendit . non in Italia. sed in Africa primani versionem latinam esse consectinis, et per Italam intelligendam certam samiliam apographorum illius in Italia ortorum. Ast haec sontentia adversatur Quaris s. Augustini vprhis et temporum adjunctis. ε ..Novum Opus lacero ma cogili ex votori, ut Post exemplaria scripturarum toto orbe disporsa quasi quidam arbiter sedeam. set quia inter se varianti quae iantilla. quae tum fra in confientiant veritate. decorvam. Pius lat,or. .ed periculo,apraesumtio judicisse do coloris ipsum ali Omnibuου judicandum. Rotiis mutare linguam Pt canescentem mundum ud initia rotrahorΘ parvulorum. Si enim latinis xomplaribus fides sest ad habonda. SI ud aut quibus γ tot Aunt Puim pastuc. quot eodices. Sin autom verit ost quaerenda de pluribus . cur uoia ad graecam origi-