장음표시 사용
322쪽
ADDITIO LAn Deus faciat semper id , quod
tione Verbi, non existente peecato,propositum fuit hoc argumentum. Monorabi. Δus est Deo dicere, quod Incarnatio facta stierit non sollim propter D. Aemptionem, sedetiam propter excel- Iemiam sterii, quam si dicamus factam propter solam Redem Prionem ἱ ergo ita dicendum est. Ita arguit C. a Respondet G. propugnator con cedendo antecedens, negando consequentiam, quia, inquit, debemus tribuere Deo quicquid et Mi melius , o bonorificentius ; &attulit G. in exemplum. Honor ficentius esset Christo plures ac uscharitatis elicuisse; plures actus me ritorios fecisse V plura tormenta sin
stinuisse, qua tamen communiter matribuuntur. Haec G.
a Visa fuit , inquit C haec responsio Deo, & Christo quiariegat in Deo meritum infinitum honoris, injuriosa, dum dicit G. non debere nos tribuere Deo quiequid est illi honorificentius M negat similia Christo , omne meritum honoris , quod potuit tibi acquirere per actus internos,& externos charitatis , operando quantum simpliciter potuit. 4 Ego B. nego per C. inferri M. ne ex argumento a fieri injuriam Deo, & Christo praedicta illis ne. gando. Probatur, quia tunc illis fit injuria , cum eis aufertur debitus honor, quem constat certo illos habere, ut patet, si Chrillo negetur honor Redemptionis, da
qua certo constat, & non est opi. nio. Confirmatur id, quia inju.ria provenit ex pravo assectu injuriantis, cap. 1llud 2. I. q. t. ubi
dicitur, quod nemo facit injuriam, nisi qui seit , se sacere injuriam ;omnes autem fideles credunt, &sciunt, Christum exercuisse R demptionem hominis, quam printndd si negant, procul clubio illi injuriam faciunt, auferendo illi
hunc honorem; non vero, qui ab eo negant hoc mysterium excellentiae, quia de eo certo non con
stat, cum id sit in opinione Scotistarum contra Thomistas , qui tamen non sunt Deo injuriosi, negantes id secundum propriam eo. rum opinionem 3 non enim obligatio est sequendi hanc, vel illam opinionem, cum nulla sit in praecepto, quia in opinionibus datur electio; ergo non debitum; cum ergo praedicata, licὰt honorificentiora de Christo supra expressa a C. sint sub opinione, ac proinddincerta ex parte rei nobis ignota,
323쪽
non possunt cadere sub debIto,& obligatione. Ueruntamen inquit C. Docti simus, & humanissὶmus Centor, cognomine R. rogatus super his propositionibus suum judiciuinterponere, existimat, eas non esse dignas censura , quia propo sitio universalis de Deo. Non debemus tribuere Deo quicquid est illi bonorificentias, potest habere duplicem sensum verum. Alter est. Non tenentur bomines , aut Angeli obligatione risorosa praecepti tribarire Deo omnes actus bonoris possbiles. Alter. Deus non semper facis ad extra id, ex εω major bonor sibi resultat, seusemper non facit opti. st m. Propositio autem de Christo potest verificari de potentia absoluta per hanc enim potuit intendi habitus charitatis, & siein se elicere plures actus charita. tis internos, vel unum perpetua intensiorem , & persectiorem,
potuit etiam plures actus externos , patrando plura miracula, plures sanctitates conserendo,
plura sustinendo &c. & hoc sci. licet honorificentius eidem suturum fuisse. Haec R.
Et si enim Deus, & Christus possint persectiora,& optima se. Care , respectu quorum postibi. lium debemus bene, de Deo sen. tire, & debitum super hoc prae. eis/, & non super actum tribuere honorem, quόd haec scilicet pos-
st sacere, quia tamen nobis non
eonstat secisse id , quod est intquaestione praesenti, propterea beane dixit R. Deum non semper facere optimum, nam id ex Sacra Scriptura non habetur,dum loqui. tur in gradu positivo, Deut c. 32.3. Dei perfecta sunt opera. Ioan. I. eap. 2. nn. S. In He ebarstas Diaperstaa est. Iob 4. 6. Perfectio
viarum suarum. Loquens de Incarnatione Sacra Scriptura nihil praeter Redemptionem exprimit de hujusmodi ex rellentia myst rii ; ergo cum de ea non conster, nullum adest debitum tribuendi Deo talem honorem , omne enim debitum , & obligatio oritur ex lege publica, vel privata, ut do- acet Sanctex lib. t. disp. 9. num. F. Vers Secundo, & asserenda non est, nisi expressis verbis sit inducta, i. Quidquid 99.1f. de verb. D. Obligatio peccati asserenda non est, nisi aliqua lege exprimatur, cap. Confulvisti χ o. a. q.F. cap. 1. de transi. Praelator. Cum ergo nulla lege Christiana exprimatur hujus
mysterii excellentia, sed sollim Redemptio, nullum est debitum in hoc honorandi Deum ; & sic
utraque propositio est probata. Haec B.
Iissimum virum R. in hac ca sa plus benignitatis suae, quam Sapientiae dare volnisse. Fortὰ quia existimavit agi de persona respondentis G. cui ut opitulare. tur, ad sensus improprios recurrit, nihil respiciens ad totum disi cursum, ex quo ipsarum propositionum sensus erui debet. Verum quia nihil tentatur contra psrsonam , sed solum contra propositiones , & aliundd agitur de honore Dei, & Christi, cujus vera imminutio omnis est blasphentia,&Theologis cautissime vindicam da, ostendam hic brevitἐr quan
recurrisse ad sensus improprios, ut salso ait C. nam pereaS pro Po stiones duas revera confirmavit,
324쪽
propositionem G.& argumentum C. refutavit, relegantur a Lecto. re , & veritas ejus , quod dico, pland apparebit. Somnia, falsum quoque est nihil tentari contra Personam G. nam C. quaerebat amicum , qui propositionem G. notaret de censura , ae injuria it. Iata contra Deum , quod noluit facere, quia ea propositio revera non est digna censura , ut patet
supra, & infra magis apparebit stentatio ergo revera ostendebatur a C. dum censura quaerebatur contra G. quod confirmatur ex ant
cedenti altercatione, bis habita in duabus publicis disputationibus,
severius agente C. contra G. ubi major pars virorum Theologo. rum stabat contrὲ C. pro G. Teristio non videtur ad propositum laudatio de majori benignitate Censoris, quam de sapientia,dum sermo erat da hae , & non de illa. Quarto demum ait hic agide honore Dei,& Christi, cujus imminutio est blasphemia vindi. eanda a Theologis, datam benignitatis laudem blasphemia ob. sturat, & negligentem R. redar. guit, quia non vindicavit blasphe. miam. C. hic supponit, praefatas propositiones G. & R. esse blas.
Phemas, quas tales non esse in.
ira patebit, dum respondebimus novem propositionibus ab eodem C. propositis contra praedictas , G. & R. Primo inquit Q explicato vero sensu quaestionis , & argumenti , non posse propositionem priorem declarari, & salvari per
duos illos sensus , quorum unus neget praeceptum eκhibendi Deo Omnes honores possibiles s alter neget honorem positum in ostensione divinarum persectionum iapersectioribus creaturis.
sura dignum asserere, quod Deo non debeatur maximus honor
possibilis, seu majus obsequium, quam illi a creaturis rationalibus impendi possit etiam ex praece
rci Tertio, non sin8 injuria divinae
majestatis poni aliquem ejus h norem, seu magis aliquam hono. rabilitatem in produmone creaturarum persectiorum , aut per sectissimarum. Quarto , quaestionem , utrum
Deus teneatur ad optimum, non pertinere ad hanc causam,&cit. ea illam multum aequivocare iTheologos.
Quinto , Christum nihil prutuisse , vel emcere , vel toleraro honorificentius, quam re ipsa s cie, & toleravit. Sexto , propositionem addu.ctam exponendam esse de facto, non de potentia absoluta. Septimo , nec de potentia ab. soluta Christi charitatem intendi potuisse. Octavo, quantuncunque suinponatur intendi posse, prout fuit
in re , falso diei, quod intendi
potuerit ultra, quam communiter ei tribuatur.
hac re dicatur , falso amrmari, honorificentius ei futurum, si plures meriti, aut charitatis interinos , vel externos actus egisset,
vel plura sustinuisset. Haec Gqui sic prosequitur. ει Ad primum inquit C. quod attinet, propositio illa: Non d hemus tribuere Deo , quod est illi melius , o bonorabilius. Probata est ad negandum Deo, quod in
Incarnatione intenderit unam ca
325쪽
hominum Redemptione excet lentiam mysterii. Quod nisi Deo tribuamus, faciemuε Deum in. vidum , vel casu agentem, aut motum ab alio i iv consequenter non Deum, suae est clara, ct aper in blasphemia. Malum est enim agens invidum, & non Deus, quod non amat aliquam bonitatem, quae est in effectu a se prumo ordinato, de libere pomo. Nec ullus esset homo, qui, si ei
proponantur plure1 utilitates, vel honestates, in , vel ex aliqua ope. ratione consequenda, velit illam elicere, propter unam tantum, exclusis aliis. Quis autem neget, mysterium ipsum Incarnationis, prout est suprema divini boni communicatio, esse excellentissi. mum bonum 3 Et hoc permiti tendum est dici non intentum 1 Deo in ipsa Incarnatione Pt 1 Sed contra respondet B. quia tunc eodem praesente, & audiem te , sic G. suum protulit sensum: Nos non debemus tribuere Deo,
quod est illi melius , & honora bilius , nisi hoc habeamus ex M.
cra Scriptura, seli Patribu , ex qua , & quibus deducitur Incarinationem factam fuisse solum ob Redemptionem , quae opinio est omnium Thomistarum, & quidem magis probabilior , quam Seotistarum, ut videri pcites apud Cardi n. de Lugo dist. p. num v. ubi resere auistoritatos aliquorum Patrum; dicia ergo propositio
ut manca relata fuit a C. Pnere. rea cum eadem propositio prolata suerit occasione praesentis ma. tetiae de Incarnatione, in ea non
pote it cadere debitum tribuendi Deo , quod melius est , quia ex opinione i Ilud inferri non potest, cum in ea detur electio, non ob ligatio , ex quo enim opiniones procedunt a perionis privatis licet doctis, non possunt obligare. nec inferre debitum ; bene ergo
re Deo , quod est illi melius,
suando ignoramus. tribuendum illi inesse , ut in casu praesenti, qui opinatur, & non scitur. Ne. scio qua ratione ex praefata Propositione nefativa ea absurda, &blasphemiae sequantur, cum illam tenens nullo modo peccet , ergo nec Deum facit invidum, nec casu agentem, nec ab alio motum; haec enim absurda sunt peccata,
ct gravissima , quia haereses, &tamen eam propositionem tenens Q peccat, quia nihil ausert a Deo , cum conliet ex sententia Thom istiea, Deum non esse hinnorandum illa excellentia , cum non sit revera conjuriista eum Re. demptione ; ergo non possumus Deo tribuere talem actum, dum
plo mysterii Conceptionis B. M.
V. certum enim est , utramque opinionem , negativam scilicet de Conceptione Immaculata, &affirmativam de maculata, adhuc vigere,& neutram esse repnaehendendam aliqua censura contra
constitutiones Apostolicas ; qui
possunt, nec debitum habent tribuendi Deo, quod illi est melius,& honorificentius I nempo, prae servationem , quod est quid honorificentius , quam sit iubleva. tio ab originali per sanctis eati
nem, ut docent omnes; ergo non
debemus id tribuere Deo , licEt excellentius idest, non habemus obligationem, dum possumus ab stinere, sequendo affirmativam. Exemplum do homine, cui pro.
326쪽
ponuntur in stra operatione plures utilitates, nihil probat, quia homo liber potest operari secum dum eam utilitatem, quam vult, aliis exclusis , electio enim est voluntatis, & non a necessitate objecti. Sic Deus ab extra ope. ratur; potest ergo unum eligere,& non aliud , unde elegit solum Redemptionem, aliter sequere. tur, ipsum non libere agere, sed ex necessitate motus ab at io, quod
supponit, quod est in quaestione, ct illud nullo modo probat, eum
debuisset ostendere certo, Incarinationem fuisse iactam propter utrunque, quod non fecit. I . Prosequitur C. suum diseu sum per haec verba: Aliud autem est, quod excellentia incarnati nis intenta non fuerit, tamquam finis adaequatus independenter ab utilitate Redemptionis , ut ob eam solam futura suisset Inear. natio ι & ideo antecedens distinis gui poterat, minor autem tacita absoluid concedi debuit. 34 Supponit C. Incarnationem fructam ob excellentiam , quod immen debebat probare, & postea distinguere. Nullo enim modo, nec dependenter, nec inde penter a Redemptione intenta fuit 1
elard docent plures Patres apud de Lugo. Non erat ergo locus distinctioni in antecedente , nec minor datur simul cum antece. dente, sed tantum respicit majo. rem secundum Logicae leges.
is Subjungit idem C. sequentiar Sensus ergo ille de obligatione tribuendi Deo omnes actus honoris possibiles , vel de honore
externo posito in productione creaturarum persectiorum, fune
omn Inb remoti, nee ad illos nisi violenter reduci potest propositio. Apparet enim tum ex terminis ipsius , tum ex antecedenti con. cesso, eam intelligi debere deeκιstimatione, quam debemus habe. re de praedicatis Dei absolutis, aut respectivis , illa affirmando, vel negando , data nimirum occasione. Hoc enim significat tribuere, nempe praedicare, dicere,
sentire de subjecto,&ρωd est usi
honorificentius praedicatum , quod subjecto assert majorem honori bilitatem , quam ejus negatio.
erat. Honorificentius Deo est,si di camus, incarnationem factam fuisse ob Redemptionem , O excellentiam tu terit , quam propter Redempti nem solam. Quomodo ergo in hac occasione dicere , quod non debeamus tribuere Deo quicquid est illi magis honorificum, salva.ri potest. Primo per hoc, quod non adest praeceptum exhibendi Deo omnes actus honoris nobis possibiles. Cum enim dicitur magis bonorificum, intelligitur de aliquo uno . inter multa. Undo saltem applicari debuit non omnibus actibus honoris , sed actui majoris honoris. In quo sensa falsa etiam esset propositio, de injuriosa Deo, ut dicemus. Sed revera praeceptum , ad quod ea obligatio reduci potest, est de tri. buendis , aut cerid non negandis Deo omnibus persectionibus, quod includitur in praecepto fidei & ejus professionis. Quomodo item salvari potest per negati O nem honoris extrinseci, positi in ostensione divinarum persectio
persectioribus, & persectioribus,
327쪽
creaturarum, quas facit, tam ma.
gis, quam minus persectarum, &an id de eo affirmandum esset tamquam honorificentius, quam oppositum λ Quae persectio tribuitur Deo in sacris literis M.
pient. Ir. Diligit omnia, quae sunt. Nempe secundum totam bonita. tem. Et relucet in homine , &in aliis agentibus creatig amantibus partus,&opera sua,& totam
illorum bonitatem , imo etiam ex illorum impersectione etiam defectus. Huc usque GGratis inquit B. asseritur a Gomnes honoris actus possibiles non posse reduci ad eam proposiationem, cum non nisi de actibus honorificis utrobique agatur,' ac proind8 respectu propositionis di. ci non possunt remoti . Certum quoque est, nos debere existima- 28tionem habere de praedicatis di. vinis,lum absolutis, tum respectivis, & de hoc praedicato quod est illi bonorificentius , quam negati vo . Id tamen absoluid verum
non est , sed eum hac distincti
ne, quoad potentiam, quia Deus
potest eficere quicquid illi potest
esse honorificentius;non aute quo ad actsi,de quo non constat, dum controvertitur,&est in opinione, 9ut patet ex allatis eκemplis de In carnatione, & Conceptione. Non
enim Deo tribuendus est honor, quod alisi mundum creaverit, sed solum quod potest illum creare, bonos enim Regis diligit judisium, Psal. 98. 4. & veritatem diligit Deus, non mendacium , ex quo nullus honor oriri potest. Neque verum est , quod con. eessorit simpliciter antecedens, sed solum quoad potentiam, non ΣΟ secundum actu Thomista enim illud eoneedere non potest smeundum actum, dum sentit, Ue bum nullo modo incarnatum, nisi propter Redemptionem, alias non incarnandum, si Adam non peccasset. Nec placet, quod dicit ibi, his verbis : Cum enim dicitur magis bonorificum, intelligitur de aliquo tino inter multa. Nam
quid est hoc unum inter multa, nisi mysterium Incarnationis in se , quod semper supponit, alias probandum p Praeterquam quod non subsistit forma sflogistica, dum proposito universaliis fingitur singularis. Rejicitur quoque quod subdit: Unia saltem appli.
cari debuis non omnibtis actibus M. noris , sed actua majoris honoris. Quia omnis actus honoris sive positive, sive comparativd ostendit Dei honorem, S laudem.
suo praecepto , reduci scilicet ad praeceptum fidei, & ejus proses. sonis, placet, tum quia spectat ad virtutem Religionis, qua ho
nor Deo redditur 1. Σ. qu. 8 I. uri.
a. cI 4. tum quia ea , quae sub opinione cadunt, non spectant
praeceptum , quod non eii , ex probatis supra. Demum verum est, Deum di. ligere omnia, quae sunt; omnibus enim creatis vult bonum, dum illis dat esse, quod bonum est,
ex D. Thoma pari. I. q. 2 O. ara. Σ. q. 23. art. 3. ad primum, o I. Σ. q. II
art. l. & cum omnia Dei opera sint persecta, totam earum bonitatem diligit, aliter mancus esset
in sua dilectione , quod dicen dum non est. Sed ex his nihil
Prosequitur C. impugnando his verbis. Quo ad secundum, exposi-
328쪽
expositio de negato praecepto omnium actuum honorum possibilium, est nimis impropria , quia 'propositio asserit, non esse tri. Luendum Deo, quod est illi ma. gis honorificum , nempe , unum ex duobus , vel pluribus ', unde ad summum explieari potest, ut
neget Deo maximum honorem pollibilem ex praecepto. Hoc er
so & falsum esse, & dignum cenis tura, sic probatur. Maximus h nor possibilis est latria , leu sedivitus, & subjectici omnium mais N ima, quae fit per maximam aestimationem excellentiae, & maje.
Datis Dominicae, & exhibitionem ei factam sui ipsius omni meliori
modo. Hoc autem procul dubio Deo debetur ex praecepto legis Naturae quae dirigit hominem ad Deum per virtutem Religionis, quae virtus secundum Augustunum ineludit subjectionem totius hominis ad Deum , intellectus per fidem , voluntatis per spem,
di amorem . & omnium iacuit, tum per observantiam mandato.
in praesenti vita non teneatur semis
per insistere actibus divini obsequii, quia non potest, tenetur trumen in patria , ubi & habet, &habere debet totas vires paratas
Hic vero tenemur ad sacrificium, quod est maximum inter obsequiae κterius praestabilia , & tenemur interius ad aestimationem sum.
mana, quae a nobis haberi possit,
divinae majestatis,& excellentiae, tamquam summi,boni primi om. Dium rerum principii, & ultimi finis s & hanc aestimationem te. nemur , quando adest occasio,
profiteri,& testari usque ad iam guinis effusionem , & mortem 21 Haec, inquam,obligatio est imgis Naturae,&ad hunc honorem a nobis exigendum spectat unuversum opus Dei r Quia a nobis
Bibli magis requirit, quam ut peractus nostros nomen Dum magetistretur ab omnibus, ait Aug. cap. 9.de Vita Christi. Et hoc iplum
est meta, & scopus operum Dei mirabilium, ait Valentia tom. 3. isse. 6. p. I. G R. an. 6. 'bef. I. Philip. i. Hoc sensu dicitur Proverb. I 6. Universa propter semeti sum operatus est Dominus , quia S piens, ut dicebat Epicurus: Omnia agit propter semet sum . Et
magnanimus, secundum Arist. ad Nicom. 3. incumbit magnis honoribus, operando secundum exacellentiores virtutes, cum nihil melius honore sit inter bona exinterna. Deo vero nihil ex creaturis praeter honorem resultare possit. Quod si etiam praeceptum
potissimum requiris. Huc se ctat primum mandatum. Ego sum Dominus Deus tuus. Exodito. Si ego Pater sum , ubi est M. nor meus Z Et si ego Dominus sum, tibi est timor meus , disit Dominus
exercituum Z Malach. r. Adorato Domino Deo tuo. Deuter. 26. monora Deum ex tota anima tua. Eccl. 7. Deum adora. Apocal. 29.& χχ. Etiam de templo Domini dicitur a. Machab. 3. quod iliger, o Principes locum summo bonore dignum ducebant. Et adorate se bellum pedum e us ait David Psal. 93. Et de sacrificio ei offerendo, extant in Exodo, & Levitico prae Cepta non solum quoad sacrifieii substantiam, sed etiam quoad os
serentes tabernaculum, vasa, mremonias, & alias circunstantias, quae erant mysteria sacrificii Eu.eharistiae,
329쪽
charistiae, quod offertur modδ ab
Ecelesia. Σ3 Cum igitur nullus major ho. nor externus dari possit, quam saetificium, nullus major internus,
qukm aestimatio summa divinae majestatis . & haec Deo debeam tur, salsum est dignum censura dicere, quod Deo non debeatur ex praecepto potissimi,& maximi actus honoris, qui dari possint. Huc usque calamus C. a 4. Satis, dico ego B. prolixus est sermo , & verus , quoad sacrificium, latriam, & alios actus a C. recensitos, sed non probant, nec faciunt ad hanc controversiam.
Quia discursus praelibatus est ceritus , & de fide i ideo haereticus eli dicens, Deo illos actus honoris latriae, sacrificii , &c. ex princepto non deberi, qui possunt dari
Deo. Materia autem,quae contro.
vertitur, non est de fide, nec de latria,nec de lacrificio, & aliis ad ipsa spectatibus, sed de aliis actibus
honoris,qui controvertuntur,quin rum honor non tribuitur Deo,
eum sint in opinione hominum, ut est Incarnatio propter se ipsam, de qua non constat, nisi quod est intenta solum pro Redemptione, ae proinde in hoe sensu solum honor Deo debetur. 2s observandum autem est, quod Iatria, & sacrificium in suis acti. bus, tum externis , tum internis, sunt perfectissima quoad substantiam, & essentiam, quibus aliud praestantius excogitari non potest;& ideo talis honor Deo in illis tribuendus est , quo major Deo non est dabilis. Tamen quoad exercitium , sicut fidelis non tenetur tales actus persectissimo exercere, dum lassicit, quod M. ne fiant, non enim homo habee
praeceptum melius saetendi, sed solum bene facere, nisi aliqua lege exprimatur, Glos. U. Qui prae lamitor, cap. licet i I. g. q. t. illud coma parativum resolvens in positivum, P. N avara tib. 2. de Re . cap. 1. num. 39. lassius lib. 2. cap. 7. dub. 6. ex illis Megal. I. 2. Lib. 2. cap. 3 l. m. 2I. Undὰ melius omittens non
peccat, si bonum agat, ut ibidem dicitur, ita neque perfectissimum in illis honorem de Deo praedicare , sed talem , qualem impontat exercitium , alius enim est alio melior in exercendo, & nihil minus omnes eorum actus sunt
boni, quia illis nihil deest de r
qui sitis ad bonitatem ; nullum ergo debitum, nullum praeceptum tribuendi Deo honorem majorem, quem non exigit exercitium boni operis erga Deum. Turba de Christo, ut legitur Marci cap.
I. num. 37. dicebat: Bem omnis
fecit , o sis, dos fecit audire , smutos loqui. Et cap. . . Genes re ferens Moyses creationem omnium rerum , non loquitur poli.
tiv8, quod sonae sunt, & id sex
vicibus dixit, cur semper positi. τὰ loquutus fuit Z Ratio ea est, quia non plus debebat laudare Deum in operibus extern is, quam ipsa ejus opera reserebant, & se. mel usus fuit comparativo verbis extremis ejusdem capitis. Minque Deus cuncta , quae fecerat, o erant valde bona. Non dixit opti. ma , quia non semper id fecit.
Et quamvis Deus sit laudabilis nimis Psal. 47. a. & alibi, non ideo id praecipitur . quia sussicit
laudare. Itaque non de omnibus habemus debitum tribuendi Deo
quicquid est illi melius , & honorificentius , cum omnia non fecerit in gradu comparativo, utique. Disitir Corale
330쪽
utique debemus magnificare eius infinitam omnipotentiam, & Sapientiam secundum esse, non se.
re possunt sub opinione. Demum prom finem consen. dii praeceptum positivum cum jure naturae, ut clard colligit ue ex allatis auctoritatibus saerae scri ἀPtune, quae ferὸ omnes sunt juris Decalogi , & naturae.16 Suum G prosequitur diseu
sum his verbis: Quoad tertium, quod nem pd injuriosum sit divi. nae majestati ponere aliquam ejus honorificentiam, seli honorabilitatem in creaturis persectioribus nondum postis. Probo triplici-t8r. Primo, ostendendo , quod Dei honorabilitas augeri non po test ; & oppositum est contr1
nem. Deinde cum honor Dei, qui non consistit in obsequiis creaturarum, nullus in creaturis darim Possit, nec ullus intelligi, nisi im. Proprie nempὰ , vel de merito honoris, vel de augmento meriti, quorum prior dici potest honor meritorie , posterior arguitive; probabo conclusonem. Se udo Ostendendo novum esse,& inau. dicum qubd meritum divini ho. noris resultet , vel ullo modo
augeatur ex creaturis, fiatque ma.
ictione creaturarum. Tertio falsum,& gravissima censura digna essis , dicere, quod ex creaturis jam positis non constet tota di-gri itas honoris, quam habet Deus;& quod eadem dignitas , di honorabiIitas etiam argui sive augmri possit per positionem creatura.
rum persectiorum , & persectio
17 Prima probatio, inquit C. faci-
lis est, nempe infinito non potest fieri aeeessio, divina autem, sivὰ dicatur excellentia bonitatis , &persectionis, sive majestatis , cui nempὰ honor debetur; undὰ Antiquis haec ma fuit mater honoris , & reverentiae, infinita est, ergo infinitd honorabilis , infini. ta , inquam , & qua major, aut melior excogitari non possit; imo nec ipsa quidem quanta est, ain
lirehendi potest. Unde D. An-elmus lin Pros. cap. II. Domine, inquit , non solum es , quo majus excogitari nequit, sed etiam quiddam majus , quam cogitari possit. Atque haec est existimatio in primis omnium Theologorum, qui
juxta haec principia Anselmi tribuunt Deo qui equid est illi in lius , & honorificentius habere,
quam non habere , PutanteS, nimirum, nihil ei deesse posse, quod ad illius persectionem , & honorabilitatem sit conducibile. Hoediscerniculo , praeter testimonia Scripturarum ponunt in Deo ibbertatem in operando ad exiri, , prsscientiam futurorum,scientiam conditionatorum . obligationem bonacitatis,&fidelitatis &c..1 Eadem est existimatio om. nium Christianorum putantium, Deum esse abissum omnium perfectionum excogitabilium , seu potius esse perfectum infinitici, lupra quam cogitari possit , &nihil amabile , nil honorabile posse illi deficere. Denique est existimatio etiam Gentilium; qui ideo appellabant Iovem opti.
mum maximum , quia nullam bonitatem, nullam excellentiam illi deesse judicabant, & consequenter nullum honoris merita, cum hoc sequatur bonitatem, seu excellentiam bonitatis, juxt1 re-