장음표시 사용
41쪽
quissima illa Opera servasse. cf. . Plin. XXIV, i T. s. 16. XXXV, 12. s. M. Cic. Cat. III, 8. Neque Plinius solus usque ad Asiam devictam Iignea aut fictilia deorum simulacra in . delubris dicata esse
dicit, sed et Cato apud Livium XXXIV, 4. Iogis
Oppiae acerrimus propugnator, Infesta, ait, mihi rem. dile gigna ab Syracusis sitata sunt huic urbi iam nimis multos audio Corintia et Athenarum ornammua laudan. tes mirant que, et antesza fletilia deorum Romancirum ridentes. Ego hos malo propitios deos; et ita εν ο' futuos, Ri in suis mansre sedibus patiemur. Quare si in cella positum Iovis simu acrum Teinspexit Plautus, intelligendum est fictile illud mini. illitum. Verum hoc ipsum nego. Nam ut mittam, quod antea dixi, non videri muΙtas Iovis statuas gessisse coronas; in gentis Ρetiliae aliisque num. mis Iovis Capitolini caput esse nussa corona ornatum Ditis. Muel I. Arch. p. 496. cf. Mionnet, ds Iararete et du prix des med. Rom. p. 55. Hi iant,
m. fam. Rom. tom. II. tab. 107. , ut haec inquam missa faciam, ipsum Plautinae sabuIae textum Corruptum esse iam videbimus.
Quis enim unquam scriptor Romanus tam ineptis usus est Verbis, ut diceret Capitolium astares in summo culmine' Astare rarissime dicitur de robus
inanimatis. Praeter duos Virgilii lacos, Aen. III, 123.
42쪽
Eaeis, quae mediis ingenti adnisa columnas Aedibus adstabat, validam vi corripit hastam.
onus adstabat eum Scyphua ante dum. unius memini apud Tacitum Ioci Ann. XV, 37. crepidinibus stagni Iupanaria astabant. Verum in his omnibus significat nars paratum, danehctu, ut
recte interpretatus est mnderlichius ad Tib. I. I. In Taciti Ioco dubium adeo est, an non traxerit Verbum praepositionem e praecedente Vocabulo. - COntra frequenter dicitur de hominibus et de signis, quia humanam Demam imitantur. Idem Tactius Ann.. XIV, 4. Enimvero eant poli sacros, talique ornatu asitarct mra modo su Graecis urbibus, sed Romana apud templa 'mmm praecipuum et praegrium. Id. ΗΙ, 23. Lepida themtrum ingressa lamemlati Eflebili maiores suos ciens, ipsumque Ampeium cuiuSea momum ma Et anantes imagines visebantur. ΡIin. XXXIV, 8. s. 10. Phidias praetor Iovem Olympium feeit et Minervam, quae est in Parthenone adstans.
Atque non dici ita Latine sensit, puto, 'equius ducap. p. 74.), qui scribendum coniecit: eratae, Mut naturalem Ioci altitudinem designet, vitium in verbo innocenti Suspicatus.
Deinde e men, quod tectum, aut ipsum fastigium
43쪽
est aedificii, quis credat a Plauto pro vertice montῆs dictum ne addito quidem genitivo 3 Et, si ab his omnibus discesserimus, quo consilio addidisse haeo poetam arbitremur 3 An docendi erant Romani, Capitolium in clivo, non in VaIle quaerendum esse An audacia facinoris eo augetur, quod in morat. committitur. Num quid dici potuit frigidius 3 Habeant ista sibi, quibuscunque placent. Mihi nemo persuadebit, tam fatuum ΡIautum fuisse, ac tanto vere ab usu loquendi recessisse.
Memoriae prodiderunt Plinius atque PIutarchus, iam tum, quum dedicaretur Iovis aedes, in culminis eius quadrigas esse positas. Has inanes fuisse, nequis constitisse in iis deum, propterea VuIt Mueuerus, Etrusk. tom. II. p. 249. 3 quod nulla a scriptoribuasigni divini sat mentio. Livius tamen, qui has Veientanas quadrigas ignorat, lib. X, 23. narrat ab Ogulniis, Aed. Cur. . Deneratoribus diem dictam,
eorumqus bonis multatis aenea in Capitolio limina, et trium mensarum argentea Vasa in cessa Iovis, Io vemque in culmines cum quadrigis esse positum ; quod factum videtur a. U. 445. Eas neque urgenteas, ut visum est 'equio, neque aenea8, ut VOIuit Nardinus, sed ipsas quoque fictiles fuisse puto, et quum occupatum esset illis antiquioribus του προ- μου culmen in adverso fastigio, aut inferius insontignationis decurrentis angulo positas suspicor.
Neque defuisse Veientanis illis dei signum credo, et fortasso licebit hinc illustrare Iocum ciceronis, Div.
44쪽
, Iin eum Summinus in fastigio Iovis re M., qui tum aerat setissis, s coelo ictus msst, nec Minam Eius iam Iacri ea e Mneriretur,. haruspices in Trberim id depul- aram esse dixerunt. Non diversa prodigia sed unum
diei a Cicerone et Liv. Epit. I. XIV. olim iam recte atatuit nycquius. Apud Livium tamen et scholia-atam Ciceronis, ad Catil. III, 8. quamquam aliud ibi prodigium dicit Cicero. cf. Div. II, 20. eadem
fere narrantem, non Summani, sed Iovis caput deiectum esse dicitur. Num igitur forte Summanum, etiam apud Etruscos cognatum Iovi numen, receptum a Romanis esterum quasi Iovem, detorta paussulum notions fuisse credamus 3 Corte Plinius, II, M.
Tuscorum, ait, Isteras novem deos emittere su Ma eae stimarit, eaque essct undecim generum: sivem eiam trina iaciareri. Romami duo tantum ex iis servavere, ' Hurna altribuentes Iovi, nocturna Summano. atque in Inscript.
Lat. apud Oressium. 1216. estet. Iovi Alto Summam. cf. Meq I. I. p. 27. 58. Quod si verum sit, suspicari licebit, in Hiero aedis fastigio Iovis diurni, in altero nocturni fuisse signum. cI. Otiis. Mueu. EtrusL II. p. 60.
Iam vero, ut in pauca colligamus, quae adhuc disputarimus, , quum in verbis Ρlauti visium esse prodat insolens Verborum significatio, ac sententiae tenuis importuna verbositas, quumque stetisse in culmine aedis Capitolinae Iovis e tem testes sint Io- eupletissimi, satis liquidum ac perspicuum puto, in Trinummo legendum e88er
45쪽
Nam nunc ego εi te surripuisse mypicer Iovi eormam de capus e Capitolio, Qui in culmine astat Summo etc. Facili errore Iibrarii pronomen ad proximum retes runt substantivum, atque inde genus mutatum est. Quod si tamen non satis apto Ioco positum cui videatur, atque incommode disiungi a nomine suo existimetur , ei comparandum dabo Terentii Iocum,
Ob hane in kaias everem in vostram familiam, Quam is aspernatur nunc tam ill inaliter. ubi praecedit adeo nomen eiusdem generis, quo errori
magis etiam Iocus datur. Item Plaut. Epid. I, 1, 53.
Et is danista adrerit uria cum eo, qui argem tum petit. Vides uno facilique remedio simul omnia sanata. Nam et vocabulis astare et crumen sua reddita est significatio, et nefarium simul atque audacissimum proponitur facinus, et corona recte tribuitur Iovis simulacro. Nam si positum in ceIIa signum caruisse Coronae ornamento dixi quamquam in Graecae ariis opere certius id amrmare ausim, quam in Tuscanicor
es. tamen laven. Sat. XI, 116. contra eum, qui in quadrigis triumphator astabat cf. Mness. EtrusL. II. P. 249. coronam gestasse nemo dubitabit.
Superest, ut quaeramus, quae fuerit illa corona
Poluit enim aut querna esse, aut laurea. Aiquo
46쪽
erunt sortasse qui quernam suisse malint. Haec nim Iovis arbor esculus, Ρlin. XVI, 5. 3 atque in Iudis Capitolinis, institutis a Domitiano Suet. c. V. querna corona Victoribus dabatur, unde Capitolina Sivs Tarpeia querctis. Iuven. VI, 386. Mart. IV, 54, 1. 1, 6. Verumtamen solita lavis corona Iaurus est. vid. WinkeIm. W. II. p. 493. V. tab. VII. Hirt, BiId. II, 2. Mionnet Descr. tom. I. p. 181. Brutilum n. 780. tab. 65. p. 512. Macedonia n. 49. 61. al. tab. 70. ΙΙ. p. 103. Boeotia. n. 59. . 60. tab. 72. IL p. 244. Arcadia. n. 6. 7. 11. 17. H. tab. 73. Broendsted, Reisen. II. tab. XLVIII.
n. 2. 3. 6. p. 307. sq. ad quae 'accedunt Romanorum nummi plurimi, et quamquam non nego Λιος Πολιεως liρον οντα τον τῆς Μυὸς στενανον ΡIut. Co-ΚοI. c. 3. Romanorum Iovi O. M. unice convenire - ille qui in ces ne astabat cum quadrigis Triumphans erat, atque triumphantium corona Iaurus. Falsissima autem sunt, quae docet Alex. ab AI. Gen. 'd. lib. VI, 6. p. 495. Quam gusdem coronam lau-
ream nom ipsos triumphantes gestare, εed seroum iucurru eodem, qui Supra illius verticem ipsam teneret, post se habere tradunt. Ipsam enim triumphantium comam Iauro viridi nativa vinctam suisse, sicut ovantium myrto, ViX est, quod exemplis comprobetur. v. min. XV, 40. s. 40. laurum in manu tenuit, coronamque capito ge δε it. ib. s. 28. ΡIul. Crass.
22. Ovid. Am. I, 2, 23. Sed tamen, quum Ρlinius
diserte narret, servum sustinuisse a tergo coronam
ex auro Etruseam isgemmis et foliis eX auro quer-
47쪽
einis Tert. στεφανος ὁ διαλιθος κώ δὐχρυσος. Dio C s. XLIV, 6. atque Marii exemplum subiungat, quumquo eodem Venisse magistratum Ornatu in pompa Circensi memoret Iuven. X, 36. 8qq., recte Muellerus duplicem in triumpho coronarum Mum fuisse statuit sesteram capite gessiMe triumphatorem, alteram sese
vum supra caput eius sustinuisse. Eu h. I. p. 37I. cf. Boetiig. N. M. II. p. 198. Modo quid cum radiata corona commune fuerit triumphantibus nescio.
Aspice iam, quam subita cossabantur ruina, qua disputavit de querna Iovis in Capitolio corona Boet-tigerus, Eunstmyth. II. p. 195. Nititur enim tota de coronato in cessa Iove hoc uno fulcro Ρlautino, neque aliud alius scriptoris testimonium asserre potuit 'equius p. 74. . Potest autem VeI hic Iocus esse exemplo, quam incerta sit Omnis rerum antiquarum cognitio, nisi plena linguarum scientia atque artis criticae auxilio munita sit et quasi substructa. Sed ut ad alium tandem me Iocum Conoriam,
quod in Mercatore II, 2, 42. scribit ΡIauius r
Si umquam vidisti pictum ammtorem, hem, illic est.
Nam meo quidem ammo vetulus degrepitus amo Irunti m est, quasi git riginum pietum in pariete. Ideamus quorsum spectet. Senis imago est decrepiti, sed incontinentis et libidine prurientis, propter hoc ipsum autem deridiculi. Quam amatoris umbram
48쪽
non Rriamo qnidem, sed corpore quum comparet Poeta Cum signo picto, credibile est, in animo eum habuissct Etiam picturam rei ridiculae, aut certe ama- toxia mulierem misere depereuntis. Ab eo pictura-Tum genere, licet olim contemto, non abstinuisse tamen Graecos artifices inde ab Ansiphilo - nisi ex Parte minores Parrhassi tabellas huc pertinere statua-
-- - testatur Plinius, L XXXV, 10. s. 36. 37., qui Pinruisse hunc libidines, Calliclem et Caiaten eo
miCas rabessas narrat; AntiphiIum Grynorum esse nuctorem, Pyreicum a picturarum genere ρυπιπρογραφον esse nominatum. Hano ρυπαρογραφίαν Occu-Patam fuisse in pingendis hominibus humili sorte viventibus locisque sordidioribus, neque dici hac voce Terum inanimatarum, ut florum, fructuum, obsonio--m Picturas Stilueben, ut risum est Ottis. φῶ- Iero Archaeo . p. 162. es. Grund, Gesch. d. Mai. II. P. 752. docet vocabuli etymologia atque Plinius ipse, narrans Pyreicum piuriisse tonstrinas, suffrinas Et asellos et obsonia. Non igitur propter obsonia sola illo nomine appellatus est, atque haec ipsa sortasse ex eodem genere fuerunt, quo nostri aevi tabulae celeberrimae. e. g. Die Wildprelahaendier Von Gabri Metali od. Fr. Iteris. Der Frucht-, Fisch- u. a. Maerkte Von SV-ders, al. Itaque picturae ex eo genere, quo επceIIuerunt Adr. ab Ostade, David Teniem, P. MOIe-
recte inter rhyparographorum opera numerantur. Illae vero quae Xenia Philostrato, nobis dicuntur
Stilllebem, non magis in hoc genere censendae sunt,
49쪽
qvam G. DOW , G. Tectoum, Casp. Νetscher inluvialiorum immortalia opera, Vliae communis, OQR Mtamen sordidae, res diligenter imitantia. cf. Hirt, nstbemerk. p. 102.
Nimirum continentur haec genera omnia Hoo ampliore genere, τῆ ρ-ογραφία Altam eiismadores Eleismeistreri, minor pictura, Ρlin. I. I. s. 37. Mirecte opponitur 13 μεγαλογραφια, habens deonum Si--- Iaera , sera fabularum dispositas explicationes. Vitrom II, 5, 2. cf. WeIcher ad Philostr. p. 396. sq. ἀπι-iuria tamen Vocabvium ρυπαρογραφου damnans. N.-que vero Ciceronem, quum Attico scribit, XX, I G-staque me referunt pedes in Tusculanum. et tamen hoeso
ipsa ἡ ωπογραφία ripustas videtur habitura celeres satietatem quidquam aIiud significasse arbitror, quam pusillam, si ita loqui fas est, Ioci amoenitatem. Cf. SaΙmasii et Geonovii adnn. Non enim Ciceronis aetate usitata fuisse videntur topiaria opera, i. regio num et locorum Picturae. Vid. Winheta. Opp. II. p. 256. VII. p. 221. secutum Ρlinii testimonium I. XXXV, 10. s. 37. Quem dum erroris convincere vult Fea tom. U. p. 353. sq. ipse erra88e Videtur. PIatonis enim verba aut ad scenographiam pertinent, aut de parergis tabularum ex historico genere latebligi debent. Sio Itali recentioris aeri, in megalogram ia Ionge praestantissimi, regionum et Iocormupicturam, nisi quae faceret ad argumenti dignioris exornationem, fere contemsisse videntur. cf. Hiri,
50쪽
biId. Κ. p. 332. etiam ante Ludium dudum topiaria picta esse colligit e Vitruvii I. I. Nescio quo iure.
Verba enim scriptoris: pinguntrer portus, promontoris, litora ete. qui minus recte ad ipsius aetatem reseruntur 3 - Monstri autem instar foret, inter tot pictorum M omnia generis ' nomina nullius, qui in illo genere excessuerit, artificis nomen nobis servatum esse, nequctaei ullam anto Augusti tempora eiusmodi picturam com memorari. a. etiam Carus, Besese lib. Landschasta-
EnImvero neglecta haec esse a Graecis pictoribus.
eo facilius mihi persuaderi palsor, quod apud poetas idem video esse de illis rebus silentium. Nequs enim, quum ab Homero narratur, quales fuerint Alcinoi horti, aut Calypsus antrum M. sqq. i
aut e monte Samothraciae Idae Troiaeque prospectus
Iliad. XIII, 13. , quum in Sophoclis Oedipode
Uoloneo ab in. Eumenidum Iucus egregiis sane Versibus . Iaudatur, et si qui sunt alii eiusdem generis LOCI, In PIcturae Id unquam si modum, quae certis
PariIbus constat; sed singuIae narrantur Iocorum amoemtates, aut quae ad nectendam rerum seriem necessaria
sunt. Contra irg. Aen. II, 159. sqq. Ovid. Mel. IV, 155 sqq. 407 sqq. V, 385 sqq. atque aliis Iocis quam plurimis omnia sunt ad tabulae pictae sermam faciemque disposita, ut si aptare licet rei paullum diversRevocabula philosophica, hoc narrationis genus vixerim intestivum, illud discursivum.