장음표시 사용
101쪽
chis, & Monialibus circumcissis, sed ex consequenti omni populo Iudaico, & nunc speciali discursu insurgimus contra praedictam solutionem , quod ut melius percipiatur, supponenda est distin, ct o statuum populorum vereris, re novi testamenti , lex uchis conliituebat populum Iudaicum in statu servitutis in illa veteri Synagoga, lex vero gratiae evangelica constituit populum Chrsilianum in stata libertatis in Clitiiti Ecclesia; haec certo doctrina Catholica est ab Apostolo Paulo saepissime repet ta, de in suis Epistolis tradita de ad Romanos cap. S. verse i s. ibi: Non accepi iis
spiritum servitutis iterum in timore. Et D. Cregorius Magnus lib. I . Morati cap. I p. ibi: Quid enim Iudaicus popalas, nisi servus fuit, qui non amore jub obsequebatur Domino , scd timore servuli 3 Veri circumcissi Monachatus propugnatores contendunt statum Religiosum ab Elia fundatum, non esse umbrat cum, figurat ivum, sed verum , & evangelicum , viruin ipsumque cum statu Religioso Chri iliano, re ea tenacitate defendunt hanc conclusioncm
Pater Franciscus de Villavietae in suis comitiis provincialibus Abiniae defendendum proposuit die M. Maii, anno 1688. in quinta conclusione posse credi fide divina Theologia, vel ad minus fide divina communiter dicta,& assensu super naturali infalibili, qui fabso subesse non possiit.
Ncque obstat discursui facto An lici Doctoris, re Div. Augustini communis doctrina qui de Sanctis vereris
testamenti loquentes stere dicunt , magis pcrtinere ad evadigelium , quam ad vetcrcm legem : ergo etiam illi Mon chi circumcissi in illo statu evangelico, quoad ii stantiam, &ellcntiam in veteri testamento instituto ab Elia magis pertinerent ad evangelium , quam ad legem veterem , idemque
test dici de statu vero Religioso instituto cx Christi exempla s
'i Nam contra est, quod S. I. supponimus ex Div. Thmma, scilicet quod ex pcrsonis particularibus ad statum communem non valet argumentum , quia persona particularis, ta Sancti, iustique veteris legis interna Dei gratia divinitus communicata perfecti potuerunt cile, & sub illa lege ad evangelicum rtinere, quantum ad divinum iudicium, at vero status publicus lege aliqua externa consti mi debet, quoad iudicium publicum Ecclesiae, unde iusti illi per inremam gratiam Christi suturi pertinerent ad evangelium, at vero Monachi circiinacissi per externam, de sensibilem Protessionem. constituerentur in statu publico vere evangelico,
102쪽
i quod repugnat ipsi evangelio, nam ante Christi baptismum nini tum fuit signum sensibile status veri evangelici.yr Tum etiam, quia secundum D. Thomam, ta Augustii num re tum pertinebant ad evangelium iusti illi, & Sancti ex Christii gratia interna iustificati, sed constituto, vel instituto statu vero Rei ligioso quoad substantiam, Ac essentiam evangelico, non solumi Monachi iusti, sed etiam iniusti pertinerent ad evangelium peri suam professionem, ex exemplaritate Christi emissam: ergo ipsa doctrina in Thomae, dc Augustini impugnatur cffugium adversa- riorum: Antecedens notum est, nam illi Monachi circumcisii,sivei iusti, sive iniusti essent in vero statu , quoad substantiam, & esscimi clam evangelico, ut asserunt adversatij, quia ut ait Div. Thomast intra relatus, S. I. potest aliquis esse in statu perfectionis, & non esse perfectus. De quo infra E. part. disic. s. S. . in quo adversarijs respondebitui.
y3 Ex Div. Paulo etiam impugnatur praedicae 1 exemplaritas,
ut proponitur ab adversiariis revelata ad constituendum verum st
tuin Religiosum quoad essentitam, & substantiam evangelicum inveteri lege; quia sit in illa fuisset hic status vetus Religiosus,ex Christi exemplaritate institutus, ex eadem exemplaritate esset status libertatis , dc omnes sub illo contenti essent, liberi a setvitute legis quoad essentiam, & substantiam; sed hoc est falsum, Sc contra doctrinam D. Pauli; ergo praedicta exemplaritas non potest concedi, in veteri lege ad constituendum verum statum quoad substantiam, & eilentiam evangelicum. Maior videtur certa; nam ina plicat, quod ille status Religiosus extiterit in veteri testamento quoad substantiam, & cssentiam vere, Ac non figurative evangeli- cus, vel idem, & continuatus cum evangelico, Ac quod non fuerit quoad suam essentiam, & substantiam libet a servitute illius legis, ex vi legis illum constituentis, nam cta status vcre evan elicus quoad lubstantiam, & quoad ipsam suam substantiam esse sub st tu servitutis, dc figurativo, est esse verus, dc figurativus, ta libet Muoad substantiam a let vitute legis,3 sub servitute legis,quod implicatis pq Minor probatur ex Div. Paulo ad Galatas se vers. t. ibi:
suanto tempore haeres parvulus est, nihil desert a servo, cum se Doru Mus omnium , O sub tutoribus , ct actoritas est, rumque ad .prafinitum tempus a Patre, ita, di nos cum essemus parvuli sub clementis mundi eramus servientes, et ubi venit plenitudo temporis, missit Deus filium
Dum factum sub lege, ut eos qui sub lege erant, ressitineret, Pt adoptionem
103쪽
ssiorum rec peremus: ergo ante Christi Domini adventum, ae prae finitum tempus a Patre, nullus fuit status quoad iobstantiam, reei- sentiam vere Religiosus, & idem cum evangelico, qui est status legis litariatis. Confirmatur , quiae nullus potest concipi statos vere Religiosus sicut evan Ecus, quin fuerit liber a fervitute illius legis, nam si esset sub illa, vere umbraticus extitisset, sicut omnis populus Iudaicus sed non potest intelligi in veteri lege status quoad Iantiam libet a setvitute illius: ergo neque status vere Religi sus institutus cx Christi cxcmplaritate. Minor probatur: ex eodem Div. Paulo , non potest intelligi in illa lege status verus Religiosus,
Quoad substantiam, re essentiam evangelicus, & legis libertatis institutus ex Christi cremplaritate,quin fuerit etiam liber a maledicto veteris legis , scd rem advcntum Christi Domini, ae eius crucem, re mortem, nullus fuit status hominum in populo Iudaico liber a maledicto legis: ergo neque litar a servitute illius, re vere quoad substantiam, & ostentiam status libertatis. Maior est certa, quia e dem redemptione , qua Christus Dominus liberauit populum Ioedaicum ei servitute legis, redemit illum a maladicto illius. Minoi probatur ex Div. Paulo ad Galatas cap. 3. vers. I 3. ibi: Christus nos redemit de maledicto seris , sinus pro nobis dii dictus, quia scriptum vi, maledictus homo, qui pendet in ligno: ergo sicut nullus concedi potest
status in veteri lege liber a maledicto illius ex Christi exemplantate
ante mortem ipsius, & passionem, ita neque verus status Religi sus vere quoad substantiam, & essentiam evangelicus institutus ex cadem exemplaritate, quia alias antea fuisset status in populo Iudaico re&mptus a Christo Domino praeviso in genere caiisae exemplaris, quam fieret redemptio hominum ab eodem tittomo in 'enere cauta cilicientis per suam mortem,& palanonem. s e Nec valet dicere, quod esset ille status verus veritate evan gelica, sed non evangelica persectione, nam ut supra vidimus, haec
nova excogitatio vere effugium cst sine Veritate,&nunc iterum m-icitur, de impugnatur, nam si ex illa exemplaritate Christi praevisa, euet in illa te institutus verus status Religiosus veritate cvar sica, licet non cvangelica persectione, introduceret inus in illa leucre M in manufacta sancta illius, exemplaria IcrCrum lcgd gratiae, ed hoc est contra doctrinam D. Pauli: ergo non est adna: tienda Praedicta exemplaritas. Maior cst certa, nam adversatij introdiicunt in vetus tcstamentum ,& Synagogam veritarem evangel
cam status Rcligiosi lcgis gratiae. Minor probatus cx Div. Paulo ad hicinos cap. I. Velia 3. 22 - in Rmpsacta ianua
104쪽
rarii us exemisia veroram, sed in ipsim Coelum, ri a pareat ume Pu tui Dei pro nobis. In quibus verbis S. Ioannes Chrysostomus vi tutem veritatem evangelij intelligit Homil. 16. ad illum locum, ibi: Nam quae fueranais habent alicuius,tantum exemplar habent,non autem virtutem, sicut in imaginibus exemplar hominis habet imago, non
etiam virtutem: ergo non potest concedi in Synagoga exemplaritas
Christi Domini revelata ad statum aliquem constituendum Relia giosum, qui quoad substantiam, & essentiam in veritate, & virtute evangelica esset institutus in veteri lcge. y6 Est dc aliud principium contra praedictam exemplarit rem, quo falsitas eius, dc inutilitas maniscitantur, nam nullus poerest excogitari verus status Religiosus ex Christi exemplaritate institutus imperfectior stam communi vitae Christianorum, sed ille status Rcligiosius in veteri lege adhuc ex Christi cxemplaritate institutus, impersectior esset statu communi Christianorum sine consillijs cuangelicis degentium: ergo frustra ponitur illa exemplaritas Christi Domini ad instituendum illum statum Religiosum vcrum in populo Iudaico. Maior est certa, dc ab advertariis negari non potest, nam sit ille status Religiosus Iudaicus esset impersectior statu communi Christianorum, nec esset verus status Religiosas, nec unus, de idem cum cum lico, ut defendunt. Minor probatur, nam ille status est impersectior, in quo ex vi illius, de i
sis sub qua est, non potest acquiri finis diuinae legis; sed in statu
illo Religioso Iudaico, neque ex vi illius, neque ex vi legis sub quaerat, potuissent profitentes illum finem divinae legis acquirere inveteri testamento, S sub statu communi vitae Christianorum ex vi illius, dc legis gratiae, sub qua constituitur, possunt Christiani omnes acquirere finem divinae legis: ergo ille status Religiosus
Iudaicus imperfectior esset statu communi vitae Christianorum. Maior sologismi est certa, dc minor probatur, nam in veteri test mento, neque ex Vi legis communis, neque ex vi legis particularis illius status, poterant iustificati Monachi in illo statu profitcntes, nec sincin vitae aetemae consequi, quia alias esset status sub lege servitutis,qui ex se habcret virtutem legis gratiae, at sub statu communi vitae Christianorum , dc legis gratiae quilibet Christianus exle posset iustificari,& finem illius acquirere: ergo hic status petasectior euot statu illo Religioso circumcisso. Discursus procedit
ex doctrina D. Thomae 2.1. quaest. Io6. art. i. in corp. ibi: es poti simum in lege noui testamenti, ci in quo tota virtus eius consilit,
105쪽
ex Paulo ad Romanos X. dicente: lex vita in Chri u liberante me a lege peccati, o mortis. Cum aut nulli statui data fuerit gratia Spiritus Sancti in veteri testamento, nullus concedendus est status Religiosus in eo qui statu communi vitae Christianorum imperfectior non fucrit.' Ex codem D. Thoma dictum confirmatur, icto caeremmoniae veteris lebis non poterant in se continere rcaliter virtutem profluentem a Ciuillo incarnato, dc passo, sicut continent sac r menta novae legis, quia mysterium incarnationis, & passionis Cluilli non dum erat realiter peractum et ergo dato, & noa concessii, quod illis Monachis circumcissis revelata fuisset Clitisti Dimini iii tuti excirplarit as, ut vota emitterent in illo statu, DCn haberent virtutem profluentem a Christo Domino incarnato,& pas,so, quia mysterium incarnationis, S passionis non dum crat ma-lltcr peractum , ac per consequelm non essent vota vera vcritate
evangelica ; sed umbratica, & figurativa. CCnfirmatur, quia vota illa in vereri iciti mento emissa ad Christi racmplas itatem, vel lia gare poterant, S iuvare non poterant cx se, vel ex leae illa, vel ex se, & ex illa lege veteri iuvabant ad consequendum finem divinae legis, si ligare poterant, de iuvare ex se nCn possent, essent instrumenta inania, de vacua, figura tantum, & umbra votorum legis gratiar, quia nec veritalcm, nec virtutem haberent, sicut ipsa lex vetus: Si ex se iuvare poterant ad consequendum finem divinae legis , adimpleret Cluilius Dominus praevisus ex sua exemplaritate revelata instrumenta legis divinae in veteri testamento, antequam ipsanae legem adimpleret in novo, sua morte realiter peracta, esic que illa lex a Deo data, impersecta,inanis,& vacua uiae virtute, de veritam aegis gratiae, dc instrumenta data ab Elia in votis Religiosis estent perfecta, vera, ae sufficientia cx se ad consequendum tancm divinae legis, sicut in lege Christi Domini in tempore gratiae. Sed possunt respondere adversarii distinguendo in lege
gratiae veritatem a virtute, de concedere, quod ille flatus Religi sus circumcissus habcret veritatem legis gratiae, scd non virtut , unde esset verus veritate evangelica, de non haberet virtutem illius ad finem legis acquirendum, sed insubsistens est ista distinci io, nimveritas evangelii, de qua loquimur, est ipsa virtus evangelii data cum gratia secundum illud litannis cap. I. vers. I . ibi imi per Moasn data est,' ia, O veritas per Iesum Christum facta est. tartum est veterem illam legem veram sui se veritate litterae, Ss vera cCnt nutile praecepta populum vere obligantia sed quia virtutem non
106쪽
t habebat ad iusti Mandum, de iuvandum ad illa adimplenda , inanis et dicitur a D. Paulo, dc veritatis quam praesigii rabat vacua: itaquei ab eodem Apostolo Paulo de ea dicitur ad Hebraeos cap. Io. vers. I. et ibi: I mbeam enim habens lex 'turorum bovorum , non ipsa in imagissem rerum. Vbi D. Chrysostomus Homil. I . explicat, ibi: Huc est noni ipsam veritatem: ergo ii ille status Religiosus circumcisses virtutei evangeli j careret, nullo modo veritatem potuit habere evangelicam, essetque umbra status veri Religiosi legis gratiae. yy Deinde, quia sacramenta, Si caeremoniae veteris testa menti, licet veritate litterae essent vera sacramenta, S caeremoniae, quia virtutem legis gratiae, quam praefigurabant non hahebant, virtute quoque evangeli j carebant, dc populum figurativum con- stituebant: ergo etiam vota illa si extiterint in veteti testamento,si' Tet ob ervarentur in illa lege, statum constituerent umbraticum, re figurativum, Ac non verum veritate evangclica: unde adhuc ad missa Cluisti exemplaritate reuelata ad statura Religiosum constituendum, verus non esset, sicut euangelicus, quia Christus Dominus ut exemplar non ei dedisset virtutem,S veritatem evdelicam,
quod satis colligitur ex D.Chys .supra citatus super epistolam ad
Hebr. Homi l. i . ibi: Proinde veritas,di exemplar communicant imicem,exemplar enim aequale est, virtus autem nequaquam se etiam in Coela, in tabernaculo quippe aquale exemplar est: Sanua enim erant, virtus a
tem, re catera non eadem. Ergo licet ille status Religiosus esset institutus ab Elia ex Christi exemplaritate, de exemplar esset futuri status Relitiosi novi testamenti figurativus, symbolicus, de umbraticus millet futuri status Religiosi evangelici , sicut tabernaculum,
Ac caetera veteris legis, quae exemplaria futurorum erant, ta eamdem virtutem legis gratiae in veteri testamento non habebat. Confirmatur, quia dc si fideles illius populi Iudaici potuerunt per fidem coniugi Christo incarnato, de passo, de ita iustificari, quorum fi
des, Ac observatio caeremoniarum quaedam protestatio erat, quod illum sperabant venturum,S sic iusti ad legem gratiae magis perti nebant, ut diximus ex D. Thoma, de Augustino, tamen totus itatus illius populi, de iustorum figurativus erat, ut ex eisdem Doctoribus supra probavimus: erso licet illi Monachi circumcissi, quos negamus, vota emitterent sub lege ex Cluisti exemplaritate, de ex fide ipsius venturi iustificarentur, ad lcgemque gratiae magis peltinerent , quam ad Vetus testamentum , statum ta,cii Religiosum constituerent figurativum, dc umbraticum, non verum veritate
cvangelica legis gratiae, de Chrisii Domini adventu cellarct cuna
107쪽
Sacerdotio, de lege, ac perconsequens nullo modo potuisset esse unus, dc idem quoad substantiam, Ac essentiana cum evangelico,
too Denique confirmatur ex doctrina D. Thomae in s. p. quaest. 28. art. 6. ubi in argumento sed contra docet ex Augustino, quod baptigati baptisino Ioannis, postea baptigandi erant Christi baptisimo. Et in corpore irrationalcm appellat penitus sententiam Magistri in 1. distinct. q. assercntis, quod illi , qui si m non posuerunt in bapissimo Ioannis , dc Patrem, dc filium credebant, non fuerunt postea baptigari, sed impositione manuum ab Apostolis super eos facta Spiritum Sanctum receperunt. Dictum Magistri in pugnat Angelicus Praeceptor in corp. ibi: Quia baptismus Ioannis,
Meque gratiam conferebat neque caracterem imprimebat , scd erat solum
in aqua, Pt ipsi et dicit Matth.3. unde bapti atisfide, spe , quam habe-.bant in Chri , non poterant hunc eiectu supplere. Ex quibus sic a
sui potest. Baptismus Ioannis receptus in fide, de spe Christi praesentis, non fuit verum baptisina legis gratiae, neque eius virtutem, de veritatem habuit ante Christi mortem, quia gratiam ex se non conterebat, quem estostum, fides , dc spes baptiZatorum tunc supplere non poterant,nec veri baptigati erant illud baptisma recibpientes et ergo neque status Religiosus, si extitisset in veteri legacum votis ex Christi exemplaritate, dc fide institutus, verus esset, nec idem quoad veritatem,essentiam,& substantiam cum evangelico, nec profitentes cssent veri Monachi, quamvis suam professio-
irem, dc vota emississent in fi de,dc spe Christi futuri Consequentia patri ex paritare, dc identitate rationis, quia baptismus Ioannis fuit institutus in fide Christi praesent is, eius ritus non fuit ab homine, sed ab ipso Deo datus, quia familiari Spiritus Sancti revelatione missit Ioannes ad baptiZandum; iraeparatorius erat ad Christum, Mini: et fuit Ioarmes a quo Christus Dominus voluit etiam hastietari, institutus fuit in eadcin materia baptismi legis gratiae, recipiebatur orto iam sole iustitiae, de in spe, de fide lucis illius, quae ili
minat omnem homincm,& tamen non fuit verum baptisma euat
gelicum , sed umbraticum, de figurativum: ergo neque ille status Religiosus ab Elia in veteri lege cx impossibili admissus veritatem euangelis attingeret, licet fisidet institutus ex memplaritate Christi. Quantis igitur sit exemplaritas Christi, ut ab adversiariis novi iasime ponitur, implicata dissicultatibus, ex Sacra Scriptura, de Samctoruin Doctorum Patrum doctrina ab Ecclesia recepta ostendimus, cum autem sine praedicta exemplar ate verui Monachatus
108쪽
l - circumcissus subsistere non possit, totus tuit in lege gratiae ille vea a teris testamenti status Religiosus in Dei Ecclesiam introductus, sed ne nostro dircursui satissidere videatur, ad Sanctos Patres accedi mus, de in suis Ecclesiaeque testimoniis mani iustum fici verum sta. a tum Religiosum in Christo Domino incepisse, ab Apostolis fundatum,& in Dei Ecclesia natum: Aia Elias ex hac exemplaritate esset. idoneus Minister Christi ad statum Religiosum velum institueri, i clum, insta 2. pari. discuta. O. S. 6.
Authoritate Ecclesiae, & SS. PP. ostenditur nullum fuisse verum Monachatum in veteri
euthoritas Sacra scriptura adducitur,o sensu Ecclesta reboratum tot TOSTER Vincentius Lyrinensis, qui quarto si l culo floruit, in commentario suo contra Nova tores, errorum omnium lapsus in novis doctrinis incepisse demonstrat, Sanctorumque Patrum an liquam semper in Christi Ecclesia sequendam suadet, SI commendat amplectendam. Inter alia quae ad novitates cognoscepdas ob servanda proponit, hanc securissimam statuit regulam, explicans illud Pauli: O Thimothee depostum custodi devitans profanas Pocum n
vitates, cap. 33. ait ibi: Profanas, laquit,vocum novitates, vocum, idest, dogmatum, rerum ,sententiarumque novitates, qua sunt resti, iati, qua aut quitati contrariae, quas recipiantur,necesse est Pt fides Beatorum P trum,aut tot aut certe magua ex pat te violetur, nece e est, vi erim omnium atatum fideles , omnes focti, omnes casti,tantineates, virgines, o nes Clerici, Levita, et Sacerdotes , tanta confessorum millia, tanti Marat)rum exercitus , tanta xrbium, tanta populorum celeritas, di mauit do, tot Insulae, Trouinciae, Regra, gerat , nationes, totus postremo iam paene terrainum orbis percaetholicam fidemChristo Capiti incorporatos,
109쪽
uret pronuntiatur. Hucusque Vincent ius Lyrinensis. Consulantiae igitur Patres, & Doctores, qui ab origine nascentis Ecclesiae in toto Orbe terrarum floruerunt, de vix ullus rcperietur, qui verum Minachatum eum votis praeter Patres Carmelitas in Cnristo Domitio incepisse non dicat, unde verus Monachatus ludaicus in veris v tis evangelicis ab Elia institutus, iure optimo a Dei Ecclesia , ut novum dogma exclud tur: & propugnantibus illud dicere pota sumus, quod S. Pater Hieronymus epist. I s. ad Pamachium , MOcceanum cuidam Novatori dicebat, ibi: Cur post quadringentos
annos docere nos niteris, quod anta nescia mus cur pro Srs in medium, quod Petrus, ct Paulus edere noluerunt , Uque in hunc diem fine Fa d rarisa, mundus Christianus fuit. Itaque, ut novitatem adversariorum
Probemus, a Sacris Scripturis, ta a Sanctis Patribus manifestumnet antiquitati ignotum tuisse Iudaicum Monachatam verum , resemper apud Patres, & Doctores, usque ad nostrum saeculum umta Religiosa a Christo fuisse instituta, ea, qua possimus brevitate
ostendemus.1o2 In primis certum est, quod in Sacris Scripturis veteris,& noui testamenti non repetitur status illa Religiosus verus Iudaiaco evangelicus, quod licet negativo satis e caci argumento probatur ; nam in libro Ecclesiastici a cap. - . usque ad sin viri gloriosi veteris legis summis celebrantur laudibus, nullusque commen aditur ex virginitate, neque ex voti ; Religiosis emiisis, quinimo celebrantur pro praemijs, illorum divitiae, & mu'tiplicatio e rum , generationum in gloriam: ergo non fuit in illo populo verus status paupertatis, & castitatis cum voto, siquidem nullus inter tot viros gloriosos ex his votis laudatut i celebris enim esset Eliana Religio inter Iudaeos , ae in plurimis Monasteriis virorum, Mfoeminarum observantia votorum floreret, ut asserunt adversi
rij sed quis credet Spiritum Sanctum siub silentio ictiquisse vota,& consilia mangelica , virtutes iustorum illius legis laudantem ros Discursus adhuc urgetur ; nam S. Propheta Elias, ut adversatij contendunt, fuit veri Religiosi status institutor a Deo optimo, maximo, ut Patriarcha omnium Religionum, & princeps Monachorum utriusque legis; propositus fuit etiam in byn goga consilioruin evangelii ex Christi exemplaritate inventor, quod si ta esset, maxime Sancti Prophetae gloriam super omnes illos iustos veteris testamenti extolleret , sed Sanctus Propheta Elias in cap. 8. Ecclesiastici ex multis virtutibus, ta factis nomi
110쪽
natim laudatur, & commendatur, & nil de votis Religiosis, inc me de institutione veri Monachatus dicitur: ergo non est verum adversariorum dictum, quia si ista eslet, ab Spiritu Sancto non omitteretur in lautam , SP gloriam huius Sancti Prophctae. im Ex exemplis ibi narratis ostenditur, nam cap. 8. laudatur Abraham, ex eo quod fuit Pater multarum sentium , Iacob ex duodecim tribubus, cap. '. Ioseph, quia hiit princeps sta-trum, firmamentum gentis, cap. s. Moyses ex Legislatione, Aaron ex institutione sacerdotii: ergo etiam si Elias ( ut asserunt adversatij j status Religiosi tu istet institutor, de Legislator Monasticus , Princeps Monachorum, omnium Religionum Pater, devotorum, Ac consiliorum evangelii inventor, ex his praecipue in cap. 8. laudaretur, in quo eius virtutes, & facta commendantur, nihil ibi dicitur: ergo dictum adversariorum non fuit in vcteri lcge
auditum, neque in noua est audiendum Ios Argumcntum negativum ex veteri testamento, possiatiua ratione ex nouo probatur, SI confirmatur; nam si aliquis citctverus status Monasticus in veteri testamento, fuisset ille, quem discipuli Ioannis Baptistae amplexati fuerunt, quod adversarij concedunt , ut Iudaicus Monachatus cum evangelico identificctur, sed discipuli Sancti Ioannis Baptistae ante Chrisii Domini vocationem, veri Religiosi cum votis non erant: ergo verus Monachatus Elianus sustineri non potest in veteri testamento. Maior est praecipuu adversariorum fundamentum. Minor probatur, nam si discipuli Ioannis Baptistae verum Monachatum tenuissent Eliae cum votis Religiosis, nullus eorum proprium haberet; sed B. Apostolus Andraeas, qui fuit praxipuus Ioannis discipulus, ut constat in clusedem Apostoli ossicio, lect. q. ad Matutinum in qua frater Petri, dc discipulus Ioannis Baptistae appellatur , ante Christi Domini vocationem proprium habcbat: ergo tunc in discipulatu Baptistae, non
erat verus Religiosus cum votis, ncque erat verus MCnachalui ante Christi Domini vocationem. Minor probatur, scilicet, quod B. Andraeas tunc proprium habebat, ex cap. q. Matth. in quo diacitur , Dominum vocasse Petrum, de Andraeam mittentes rete in mare , de quod illi secuti sunt Dominum relictis retibus: ergo retia propria A postolorum erant, quod de filijs Zcbc xi presse
sua suis te retia dicitur, ibi: Reficntes retia sua: ergo Andraeas, dc discipuli Ioannis Baptistae , quod suum crant relinqvcrunt , ac per consequcos proprium habebant, non erant igitur vcri R
ligiosi cum voto pauscitatis ante Clitisti Douim Vocationcm, quod