장음표시 사용
121쪽
quid habes negotium, ut vis, ri loquar Regi, aut Principi micria a Sta
inllitcr convenit Religio is adire palatia Regum ad eos arguendos, ni diria
gendos,sicut Ioannes Baptista arguebat Herodem: dc insere Apologistae ergo Eliseus fuit verus Monachus, Ac Religiosus, quia alias paritas ex Eliseo, non vero Religioso , ad veros Religiosos non probaret. Scd arguinetatum D. Thomae recte concludit, dc Author ex eo nil l probat, nam frequenter Patres, Sc Ecclesiae Doctores ex his quae licebant, vel non liccbant Pontificibus, de Sacerdotibus vcteris testamenti probant obligationes, vel reprobant actiones Pontificum , Episcoporum, de Sacerdotum legis gratiae: ergo Pomtifices, de Sacerdotes veteris testamenti erant in vero statu Pontificali, de Sacerdotali legis gratiae. Hanc consequentiam nullus C tholicus concedct: ergo ncque illatio Apologistae bona est cx doctrina D.Thomae ad verum statum Religiosum veteris legis. Coimiequentia D. Thomae optima in , quia procedit 1 figura ad figura tum, quod est optimum arguendi genus ex vcteri ad novum test mentum in his quae mutata non sunt in lege gratiae, ad quod sust cit, vi vcteris legis status figuralis exemplar verorum teneret, ut supra diximus ex D. Paulo, procedere vero a veritate legis gratiae ad probandam eamdem veritatem in veteri lege, ut intendit Ap logista, periculosum quippe est, de anuam praebet Iudaeis, ut veritarem , dc pers ctionem legis gratiae introducant in veterem le- m, Ac in eius sacrificia, dc caeremonias, nam in multis per conmparationem ad illa, Sc ex illis mysteria fidei nostrae, status Ecclesiae, Zc eius immunitates, de privilegia de iure divino probant
I 11 Singulari etiam doctrina ex eodem Angelico Dra
re ostenditur falsitas Authoris in arguendo, nam nec veritatem, nec proprium sensum D. Thomae quaerit, sed verba Angelici Praeceptori, extorquens, suam novitatem invenire contcndit ; quia si rationem dubitandi, Ac medium resolvendi in eodem articulo abrendimus , nihil ad rationem status proprie pertinens invenieturi, nam dubitat cx prohibitione facta, tam Monachis, quam tacticis , dc probat, licere adire palatia ex Charitate, quae cst communis finis legis; de ex dilectione proximi, quae est uniuersalissimum praeceptum omni Christiano, probat licere Monachis, de Religi sis adire palatia , dc negotia tractare cum Regibus: ergo non supponit Eliseum fuisse verum Religiosum in statu si ci co,quia alias non probaret pro Clerico, quia multa licent Clericis, quae non Religiosis, de e converso: at vero ut paritas Elisei probaret cita
122쪽
verum statuim Religiosum, deberet fundari ratio dubitandi in ali. qua prohibitione facta ipsi statui Religioso, ut patet in hoc ologi sino ad probandum quod Eliseus non suit veras Religiosus cum voto paupertatis sub hac sorma: qui licite utitur rebus temporalibus , ut proprijs, non potest esse verus Religiosius ; ted Eliseus usus
fuit bonis teporalibus post vocationemEliae dc de eius licentia non constat: ergo non fuit verus Religiosius: Minor probatur ex s. Ressum, cap. 1'. versu EI. ibi: Quistatim relictis bobubus cucurrit post Eliam an hoc vocatione Eliae ad verum statum Religiosum statuunt adversiarij, dc ibidem: Reversus autem ab eo tulit par boum, di mactauit ictud, di in aratrum boum coxit earnes, ct comederunt , sed numire tabes, illos occidere, dc comedere sunt actus proprietatis,
de dominii: ergo Eliseus post vocationem Eliae proprium habitu,
ta dominium, a c perconsequens votum paupertatis non emisiit,
quod si effugere praetendunt adversatij, ostendere debent licentiam Eliae. Hoc argumentum recte concludit, quia procedit ex intrinieca prohibitione status Religiosi. At vero diicursus Authoris ex doctrina D. Thomae supra tradita nihil probat, quia procedit Angelictis Doctor ex prohibitione Clelicet, de Religioso
Communi. Tum etiam ex medio quo utitur D. Thomas convincitur falsitas suppositionis Authoris ; nam ex praecepto diligendi proximum concludit Angelicus Doctor in praealegato articulo, quod Clerici, de Religiosi possunt adire palatia propter causas pias, dc ad hoc proponit exemplum Elisei, de Ioannis Baptistae: ergo Eliseus, de Baptista fuerunt veri Religiosi cum votis: haec coinsequentia non insertur, quia non exemplificantur, nec argumentum procedit ex lege Monastica ipsius status , scd cx praecepto superiori omnibus statibus particularibus. Caeterum si argumentum probaret intentum Authoris, etiam concluderct, quod Eliseus, re Ioannes Baptista veri extiterunt Clerici in Sacris, quod sic ostenditur, ex eo quod D. Thomas comparat Monachos Eliae, dc Baptistae, ut possint adire palatia, concludit Author, quod Sancti I rophetae extiterunt veri Religiosi cum votis; sed posita eadem pro-nibatione ex eodem principio , Elisei, Ac Baptistae exemplo probat Angelictis Doctor, quod etiam Clerici post uni adire palatia: crbo Eliseus, de Ioannes Baptista fuerunt Clerici in Sacris. Quis hoc in- er Argumentum Authoris, vel utrumque concludit quoad verbiatem , vci nihil probat.123 Ex alio testimonio, desumpto ab eodem D. Thomam, supra eadem quaest. art. 6. probare intendit Author Monacha,
123쪽
tum Verum circumcissum veteris legis, quia inquirens Angelicita Magister, utrum liceat Religiosis vilioribus vestibus uti,quam Ct ricis, negativam sentetiam rei jciens in argumento sed contra ait, iba
Sed contra est, quod ad Hebreos Apostolus dicit circuierunt in melotis , o
in pellibus caprinis. Glassa, ut Elias, ct ali . Et inser Author Apol gista Elias, de alii erant veri Religiosi cum voto, alias ta Thomas nihil probaret. Sed haec consequentia non inscrtur, quoad verita-lcm status, sed tantum quoad figuram, quia Angelicus Doctor expresse docet super eamdem Epistolam Pauli cap. vltimo, quod Elias, & alij Prophetae veteris testamenti priuigurabant verum statum perfectionis legis gratiae,cuius verba dedimus superiori ,-i 'Certum est apud omnes in factis litteris instructos, quod in his, similibus argumentis ex factis, vel rebus in veteri testamento semper proccdunt Patres ad veritatem legis gratiae pribandam ei figura ad figuratum ad cuius intelligentiam venerabilis viri Iacobi Pcreae de Valentia Chrystopolitani Episcopi ata cere placuit doctrinam, qui methodum, formamque lylogisticam concludendi a vcteri ad novum testamentum d ct in Prolo. go ad Polterium Clav. io. ibi: Tota Scriptura reteris testamenti essallegorica, quia non ponitur varia sui, sed gratia noui testamenti, ad c
ius clariorem euidentiam , notantam, quod omnia sta xcteris testamenti
non erant gratia sui ,sed erant quadam figura, o picturae, Ambola, exemplaria, di parabolae respectu noui linamenti, in quantum figurabant, in exemplificabant aliqva alia figura , steria in nouo is mento , S ideo processus, o discursus, quod fuit intellectus fidelis, O catholico a testamento veteri in no ram , tame am a figura ad figuratum procedit discursu allegorico. In quibus nos docet in quo sic u arguere dcb mus a veteri in novum testamentum, S quomodo intelligendi sunt Patres ex illi, arguentcs, non enim a veritate in novum ad eamdcm veritatem in xclcri comparare postumus res gestas in utroque, sed in lege gratiae in veritate, in vereri in figuris,sic comtingcbant illis, ut ait Paulus: probare autem ex veritate statut m l gis gratiae vcritatem ecrumdem statuum in veteri, ncn est 1s Ditis intellcctus Catholici,& fidelis. ias Hac generali doctrina supposita, ex qua latis res et
detur ad consequentiam Authoris ulterius respondctur quCd patintas non tenet in omnibus , sed in quibus applicatur, coinparvtur 3 certum cnim est, quod exemplum Eliae non applicatur ad Rohgictas in verbis D. Tuomae propter statum Religiosum specificum , sed secundum communem , ta leucricum poenit tiae de-
124쪽
ligiosis, M aliis quolibet titulo Deo sacratis, ut patet in cogere
ejusdem articuli, ibi: Vnde poenitentes Pilibus risibus is linittur, Pt patet lana 3. de Rege, qui indatus est Sacra, ct 3. Retum .2I. de Achab,
qui operuit cilicio carnem suam.
1 16 Ex quibus infert D. Thomas licitum esse in lege gratiae Religiosis vestibus uti vilioribus, & secundum discursus Authoris hanc etiam postemus inferre consequentiam: ergo Achab, Ac Rex illa fuerunt veri Mig oli, nam ex istis sicut ex Prephetis veteris testamcnti infert Angelictis Doctor licitum esse in novo Religiosis uti vilioribus vest ibus, non igitur infertur consequentia in Achab, S: Rege: ergo nec ex vilibus vestibus Eliae, Ac Elb, set infertur veros fuisse Monachos, quia non cCmparantur cum Monachis in statu Religioso, sed in aestu poenitentiae, quod mania festum sit in codem ar mento sed tantra ab Authore allegetio non integre, sed dimidiate more suo, quia prosequitur D. Thomas immediate ad verba supra ab Austore relata, quae omissit; sicquentia sunt, ibi: Et in Dccret. quast . q. dieitur , si in venti fuerint dimittcn ita eos, qui vilibus, ct Religiosis vestibus amicti su3t, corrigantur,pria
finis enim imporibus omnis sacratus vir cum mediocri, ac xiii Teste comvere salarum Poterant consecrat i, vel volo,vel Ordine: ergo non ad
statum specificum, vel ex statu Religioso particulari proccci Div. Thomas, sed ex statu con muni, vel votis, vel ordine Dc o s acrato, unde consequentia Authoris nulla est ad probandum ex docti m D. Thomae verum in Synagoga Monachatum.11 'Notari etiam opCrici, quod Apolagista titulum aniculi D. Thomae mutauit, inquirit D. Thomas avi Religiosis liceat via Itoribus risibus uti, quam caer cri. Apologista vero, sub alijs dive sis terminis articuli titulum propctat, scilicet, si liceat Religiosis, habitam distin m a secuseribes portare. In quo manisses a fraus rupe ritur , nam Anselicus Doctor de materia vcstium, quae communissima est, disputandum proponiit: Apologista aurem ad formam habitus titulum reducit, si liccat cstcm portare distinctam, ut ex disserentia habitus quaesitum limitet ad statum, quod manicstun, est, nam potest cytis uti prctiosis vestibus, S forma illarum dis stingui ab alio, ut saepe vidcmus in Religiosis, qui secun dum se mana sui habitus pretiosioribus Parnis ut uictur, queam multi saeculares, utinam frequenter Vias accideret: crgo titulum atticuli mutauit Author, ut sensum D. Thomae extorqueret,& per comparationem ad statum, communem saceret verum Monachatumia uove tectamento, quapropter capte ksendus est, quia pa-
125쪽
rum fideliter procedit, tam in sua Apologia, quam In Historia
prophetica in relatis testimoni js Sanctorum Patium, dc Dia rum, ut in suis locis evidentre probabitur.
Sanctorum Patram Hieronymi, O Augustini testimonia pro nustra
t . i. ' conclusione proponuntur.
3 ia Mnes Ecclesiastici Doctores de origine statu Religi
O disputantes Parentem nostrum Doctorem Maxima mdocere, quod status vetus Religiosius a Christo Domino incepit, supponunt, non solum ex traditis S. I. ex libro de Scriptoribus Erael ira ticis de D. Marco ; sed: etiam ex Epist. o. ad Eustochium, ubi ait: Trime lacobus, et Ioannes, relicto Patre, rete, nauicula oecuti sunt Salvatorem, assectum singuinis, ct iuncula saeculi, O curam domus pariter relinquentes, thc primum auditum est, qui vult venire post me,
oec. Ex his verbis elare constat,quod sequella Christi in sui abnega tione,& abdicatione temporalium rerum, in quibus substantia, tacilentia veri statusReligiosi consistit, numqua ante Christum minaudita fuit,& ut melius percipiatur haecDoctori aximi doctrina, notari debet, quid de perfectione essentiali huius status doceat super Matth. cap. I'. ad illa verba: Ecce nos relinquimus omnia, Ofecuti sumus te, ibi: Et quia non felicit tantum relinquere , iungit quod persectum est. Et subtiliter ad Christi Domini verba: Amcn dico vobis, quod vos, quiscuti estis me, reflectitur, S notat, ibi: Non dixit qui reliquistis omnia , hoc enim , ct Crates fecit Philosophus , di multias diuitias contempserunt , sed qui secuti estis me , quod proprie Apostolorum est, atque credentium. Sentit ergo Doctor Maximus, quod essentia, Si substantia veri status Apostolici, St Religiosi non consistit in rerum temporalium abdicatione, sed in sequella Christi Domini, de abnegatione sui per vota Religiosia ; sed hoc dicit primum auditum fuisse in vocatione Apostolorum: ergo mani, feste nos docet verum statum Religiosum, quoad substantiam, de essentiam, quae proprie fuit in Apostolis, incepisse in Christo Dimino. QiΣ' Praedictum testimonium explicare intendit Historicias propheticus, lib. 3. cap. M. S. 1. dc verba Moimi Doctoris in-
126쪽
vertens, ait ex eo non sequi, quod ante adventum Chrisi Domini auditum non misset, nec ab Elia praedicatum Christi Domini praeconium ( ut verbis Authoris utar) siquis vult venire pose me, etc. Vnde Author sentit, de docet, quod Elias nomine suo, vel Christi laturi (quod non explicat) iam dixerat populo Iudaico: Si
quis vult venire post me, sin et smetipsum, O tollat crucem suam, O sequatur me. Quod novum est, & inauditum in Cluisti Ecclesia, de Maximi Doctoris doctrinae manifcste contrarium, nam vix ex pressiora possimi inveniri verba ad denotandam prioritalcm temporis cum exclusione cuiuslibet prioritatis , nam D. Hieronymus dicit: Itac primum auditum est. In quibus , dc tempus, Ac prioritatem absolute, de sine limitatione aliqua expressit, dc signanter tunc primum auditum seisic affirmat: Tunc primum auditum est: ergo numquam mit antea auditum, ex verbis Hilaronymi lcgitime, Ac necessario insertur, quia dictum Doctoris Maximi nulla limit tur circumstantia loci, vel personae, sed absolutum, S univertale est. iso Falsitas interpretationis Authoris faciliter convincitur, si ad contextum Maximi Doctoris recurrimus, quia distinguens tempus veteris, Ac novae legis loco supra citato ait ibidem : Amifuit in veteri lege faelicitas, ibi dicitur: Beatus, qui habet semen in Sion, in domesticos in Hierusalem, et maledicta sterilis , qua non parsebat, oesib tuisicut novellae olivarum in circuitu mense tuae, O rcpromissio diaνitiarum : nunc Eunuchis dicit , ne te lignum arbitreris aridum, habes
locum pro fili s, ct filiabus in coelestibus si sternum, nunc benedicum tur pauperes, oe I Tarus diviti praesertur in purpura. Post pauca partum Virginis Mariae refert, dc vocationem Apostolorum propinnens ait: Tunc primum auditum est :s quis vult venire post me. Quid clarius Distinguens tempora veteris, dc noui testamenti, Se quod in utroque fuerat auditum explicat. Ante Christi Domini adventum , maledictum sterilitatis, de insecunditatis, scelicitas in iis ijs, de filiabus, Ac divitiarum repromissio. In tempore legis gratiae, virginitas, dc paupcrtas , dc itac primum auditum mille ait: Qui xule venire porum me, c. Ergo illud praeconium Eliae ad negationemiui. 5e Christi sequellam per castitatis, dc paupertatis vota, ut siti ponitur ab adversarijs oppositum cst vero sensui, S doctrinae Dictoris Maximi, ut ex littera constat, quia quidquid in utraque leuge auditum iust distinguens, time primum auditum miste: si quis vult rinire post me, expresse docet in nostra,&hanc csse sentcn
tum Dostodi multa. consuli num abdiamus ther Isaiam
127쪽
cap. 3. ibi: Dentila omnes dnagogas Iudaeorum, O nullum poterD I venire Doctorem, qui fancta praecipiat, oe contemptu disiti sitam doceat paupertatem. Ergo neque in Sacris Scripturis, neque in
Doctoribus Synagoguae invenit Hieronymus illud praeconium Eliae ab Authore noviter vociferatum ad sequellain Christi, de aerctandam paupertaterae. I si Nec obstat testi inorvum Div. Hieronymi, quo utitur Historicus propheticus ad probandum verum Monachatum inveteri lege cx Epist. vi ad Rusticum, ubi ait ibi: Filii Prophetarum,Pos Monachos veteris testamenti legimus : neque aliud ex Epist. 13. ad Paulinum, ibi: Nos autem habemus propositit usta duces Paulon utonios , Iulianos, ct Macharios , O vi adscripturarum authoritatem redeam , noster Princeps Elias, Traepostus noster Eliseus, nostri dubces filii Prophetarum. Ex his exultat Author Maximum Doct rem docere verum Monachatum in veteri lege, dc veros Monachos Eliam, Eliseum, Sc filios Prophetanam appellassie ; sed si ad
verba Div. Hieronymi reflectimur, nil a sua doctrina magis ali nam dici potest, nam S. P. Hieronymus filios Prophetarum non numeupat absoluto Monachos , sed veteris testamenti, in quo omnia in figuris contingebant illis, ut ait D. Paulus: ergo iuxta mentem Doctoris Maximi, filii Prophetarum non crant veri Monachi, sed figurativi, de umbratici, ut patet; nam quid expressius potest dici, ut Pontifices, dc Sacerdotes veteris lebis figi . rati vos fuisse, dc umbraticos explicetur, quam eos Pontilices, de Sacerdotes veteris testamenti appellare Et si hoc genus argue
di licet ex dictis SS. PP. quidquid est in lege gratiae, probari posset
in veteri testamento, nam Pontifices , Ac Sacrificia illius legis se quenter Patres cum addito veteris testamenti appellant Sacrifici de Sacerdotes, Ac ex eorum dictis arguere possent Iudaei ex nostris Patribus, suos scurativos non fuisse in ministeriis , dc gradibus illius legis, sed veros, ideoque intelligendi sunt Patres iuxta do nam s. superiori traditam, a veteri ad novum testamentum semper discursu allegorico procedere, per quod patet ad a. D. Hiero nymi Patris nostri testimonium.132 Div. Pater Augustinus pluribus in locis cum Docti re Maximo sentit, Ac sui ingenii acumine effectus Christi gratiae
divinitus explicauit ad utrumque testamentum pertinentes , de semper constanter docuit, verum Monachatum cum votis, vitam
que communem Monatticam a Christo incepisse docet, re praedicatam futile in Ecclesia post passionem . dc crucem suam,
128쪽
tincti que spiritus adventum, ut palci sermone M. ad statis,
ibi: Eremitarum, di Caenobitaram Vnus , et ordo , quortim vita elam rissima, di fancta conversatio, tempore Apostolorum sumpsit exoradium. Et sermone 3 s. de vita solitaria, ct contemplat. ibi: Haee est illa norma Apostolica , virga dirmionis, ct aequitatis, quae tempore o postolorum praedicationis sumpsit exordium. In quibus vcrbis colansonat Augustinus cum Ecclesia de Apostolis' dicente: Per quor Religionis umpsit exordium. Et lib. I T. de Ciνitate Dei, cap. I ibi:
Dixerunt enim potentes illi, ecce nos reliquimus omnia , ct secuti fumus te : Hoc votum potentissimi raverunt , sed viae hoc eis, visi ab illo, de quo hic continuo dictum est: dans votum Porrenti
i 33 His testimoni js ducti quotquot scripserunt Docto. res de statu Religioso semper , 52 in omnibus suis disputationi
hus Div. Augustinum pro nostra conclusione laudant; sed ne interpretationi sit locus, icstimonium adducerc placuit Anglistini super Psalmum I 31. Ecce quam bonum , vi quam iuraudum,
ibi: Barba fignificat fortes , barba significat iuvenes strenuos impia
Xros , alacres 3 ideo quando tales descri imus, barbatus est homo dictamus : ergo illud primum Oguentum descendit in Apostolos delirendit in illos, qui primosfaculi impetus s. inuerunt , descendit ceto in illos Spiritus Sanctus , nam ct illi, qui primo in unum habitare, caeperunt, . fersccutioncmpassi sunt , fias numquam descendisset unguentum, modo Monasteria non haberemus , sed quia descendit in orem restiment eius , secuta est Eoclesia de rem Domini, peperit Mona eria. Docet
igitur Augustinus , quod status Religiosus Monasticus verus, natus su i in Ecclesia ex plenitudinc legisgratiae, ae virtute Spi- . ritus Sancti per Sanctos Apostolos, in quos primum descen-dit virtutis eius unguentum , quo recepto, Ecclesia peperit Moanasteria: ergo omnia illa Monasteria in Carnaclo fundata per 'novem saecula ante Christi advcnit m, ut asscrunt adversarii, . iuxta sententiam Aogustini imaginaria iunt , de sine funda
13 Quod nianis ius fiet ex re dem August ino ibidc m, .
ubi docet vitam communem Monasticam inauditam fuisse infIiidaea usque ad praedicationem Apostolorum pcrcrliciar terrarum, post Spiritus Sancti ad latum, ad illa hiba: Ecce quam bonum, O quam iurandum habitare fratres in unam, ait ibi: Ista verba Caltero , iste dulcis sonus , ista ' dulcis melodia, laetar in cantico, . Dilis io Meiactu etiam et in stiria, peperit, ais hunc Oum excitati 'Me
129쪽
sunt 'arres, que habitare in Pnum concupierunt, iste versus Vt tubainorum , Ionvit per orbem terrarum , O qui dirili erant, congregoti savi in Pnum , clamor Dei, clamor Spiritus Sancti, clamor propheticus non ausibilue in Isidaa , et auditus est in orbe terrarum. . Ad versus istum so suos lardi eravi in er quot cantabatur, di apertis a ribus inflecti sues, de quibus dictum e re, quibus non est nuutiatum de 'ilio Fidebant , ' qui non audierum intectigent. N illa indigent ponderatione mirabilia D. Augustini verba , quia luce meridiana es fius docet, vitam Monasticam, licet pronuntiata , re prophe rata merit in verso Pialterii, nullo modo auditam tu iste in Iudaea ante Spiritus Sancti descensium, quia surdi erant inter quos cantabatur , imo inuere videtur primam auditam tu ille in o be terrarum , quam in Iudaea , quod Historiae Ecclesiasticaecon. Onat, ex qua habemus prius in Alexandria incepissb perdiscipulos Div. Marci , qui primi Clitii iani nominati sunt, quam in Palestina Monachatus verus, d Monallatia incep
rint.i3s In eodem sensu prosequitur Div. Augustinus ibiadem explicans quandra, & per quos inceperit vita communis Monastica inititui, de per orbem terrarum praedicari, ibi: Veruis taman, dilactissimi , si confid renisvis de illo paeiere circumissi nis , prius nata est henedictio , non enim omnes Iu ei perierunt, O νη- de Apactoli fili Prophetarum , sicut iam scientibus loquiimur Vnddici quingenti, qui Dominum pue resurrectionem v iderant, quod commem rat . postolas Taulus nde illi tantum viginti, qui simul erantiu rno loco 'o resurrectionem Domini, re occensionem in caelo, quia lus in uno loco constitutis vervenit Spiritus Sanctus in die Pentecostes missus de coelo , sic missus sicut promissus Omnes inde erant, di ipsi primu habitauerunt in reum, qui omnia , quae habebant vendia runt , rerum sue forum pretia ad pei cs Ap resorum peti ueram, si cur in actis S postolorum legitur , di distrguebatur unicuique , sicut cuique opus erat, et nemo dicebat aliquid proprium , scd erant illis ometia coismunia, cy quid est in uenum 3 Et erat illis anima una , O cor rnum in Deo: ergo ipsi prius audierunt : Ecce quam bonum, O quam h cundum habitare Patres munum , primi auferunt, scd non soli audierunt, non enim xsque ad illos ista dilectio, o restas Patrum, renit evim , , ad poeeros illa charitatis exuli alio , di votum Deo. Hucusque D. Augustinus, in quibus expresse, de inanifeste do-cci vitam communem, fratrumque i,abitationem in unum,dc
130쪽
. votum Deo primum Apostolos, de cum illis cCngregatos ex u- daeis audivisse , post Spiritus Sancti tat cerusim, de vcterem le-
, gem excludit per illa xcrba : Mia cnim H u. cd illas isa di sectio, et νnitas fratrum: ergo ante iii CS nulla exiitcrura Monasteria fratrtimi habitantium in unum , ncc intclic clusi tu cal ticus ille: Ecce tu m
i 136 Ex ipsis verbiis Augustini ccntra adversarios reflecti potest, quia ex officio in die Core vicinorationis B. Mariae de Monte Carmelo probare intendunt , verum Monachatum inveteri lege diccntes plurimos illos viros de quibus ibi, discipui Ios fuisse Eliae, de Ioannis Biptis ae , ad Chiilii Comini sidcm, dc discipulatum convcrsos, quod libenter admittimus , sed veros fuisse Religicsos cum Ictis, ut asicrunt aduri larii , negamus, i ta ex dccirina Augi stini supra tradita ccntra ilics brevit cr insurgimus Viri illi ad Christi Domini fidcm convel si discipuli crant Eliae, Ac Elismi, de Iocnnis Baptisae; sed isti primi cum Ap stolis audicrunt vitam cc minunc in , de xctuin Dcoycst Spiri tus Sancti descensum: ergo antequcin Cluislus Dominus veniuret , dc Spiritus Sarcius desiccnderct, ncc illi viri, nec Magistricoru in viri Religiosi fuciant cum votis in veteri lcge . Ducursus, ex docti ina D. Augustini cst cvidens 13 Nec intactum reliquit Div. Augustinus, qualis ante Chrissi Domini adventum Monachatus sucrit , dc figurativum. filist e manifcste docet iuper eumdcm Psalmum, ibi: Noe signifcat Rectores Eul De , quia j e arram in diluvio gubcrnauit: Daniel autem vitam quietam eligit in libatu servire Deo , idest , moram non quarcns, crat Pir Sanctus in iusidcrbs coelestibus vitam gerens, tentatus in multit aurum obrietum, quam quietus erat , qui intcrLeones Acmrus erat, qui etiam. νθ d sideriorum cs appellatus dedxteque caseorum , atque I anctor Asignificantur stadii Dci , de quihus dicitur : Ecce quam bonum , cin quam iucuxdum habitare fratrcs in
unum. Duos perfectionis status, quibus Ecclesia pol et sigia sica,tos invenimus in verbis Augustani , Si figuratos: in NCemo Episcoporum, & Ecclesiamna Rcctorum : In Daniele Monachorum , Ac Religiosorum. Vterque enim figura, de umbra Crat,.sed unus cx praecipuis Monachis veteris instamenti, quc in Eliamnum faciunt advcrIarii , fuit Daniel: Prumina, Se iste secundum. Augustini doctrinam, fuit umbraticus Monachus, figurativus