장음표시 사용
111쪽
quod si iam antea emississent , nihil haberent relinque iuribi os Confirmatur ex Homilia D. Gregorij Magni, quae I fitur ab universali Ecclesia in festo eiusdem Apostoli , in quain. i. ad 3. Nocturnum dicitur , ibi: Nucta rearo hu c facere mir cula Pi erant: nil ab eo de praemio aeterna retributionis audieram, in t mcd ad unum Domini praeceptura , quod possidere videbantur , obliti sunt.
Ergo ii quod possidete videbantui obliti sunt, possest a tenebant, dc propria. Tum etiam: notandum est in clidem verb s, quod nihil a Christo Domino de praemio aeteritae retributionis audi Erant: ergo illa exemplaritas Christi Domini reuelata ad vota emittenda in st: atu Religioso ab Elia fundata, falsa est, siquidem Armor eas ninii de praemio aeternae retributionis audierat, quia si ante Christi vocationem audivisset, discursus D. Gregorii nullus esset, re nihil in laudem Apostolorum probaret; conii at igitur ex do ctrina II. Gregorii, quod D. Andraeas ante vocationem Christi
Domini postrea retinuit in discipulam Ioannis, in quo nihil det
praemio aeternae retributionis audiuit , ut vota emitteret promter Regnum Coelorum in vero statu Religioso Elianolucretis
IOT Dictum confirmatur ex eodem Div. Gregorio ibiadem , nam si in Andraeas verus Religiosus extitisset in discipulatu Ioannis, desideria habendi temporalia reliquisset in eo, sed haec
non reliquit usque ad vocationem Christi: ergo ante illam non fuit verus Religiosus cum voto paupertatis evangelicae. Maior est certa; nam perfectio veri status Religiosi euangelici magis consistit in abdicatione affectatim, quam enectuum, ut in eadem Ho- mil. D. Greporii nobis proponit Ecclesia, Lect. r. ibi: Sed in haere, fratres charissimi, assectum potius debemus pensare , quam censum multum reliquit, qui ibi nihil retinuit, multum reliquit, qui quantum libet parum totum demer vir. Minor pmbatur ibidem: Mistam ergo ritrus, ct Andraeas dimissit, quando Merque etiam desideria habendi r liquit : ergo ante Christi Domini vocationem desideria habendi, reatactus ad temporalia, in quo votum paupertatis consistit non reliquerant, nec in vita communi i sed in particulari ex proprijs acti, bus ante Christi Domini vocationem vivebant D. Andraeas, ut in codem officio testatur Ecclesia in Respons. t. ad Mattit. ibi: Mox
ri vocem Domini praedicantis audiuit Beatus Andraeas, relictis retibus, quorum Uu, actuque vivebat, aeterna vita secutus estpraemia largientem
ergo in discipulatu Ioannis proprietatem,ta usum retium retinebat, de renis Religiosus cupa votis non erat,
112쪽
i Ex dictis manifeste constat, quod neque in veteri,
neque in novo testamento Monachatus verus circumcissus reperiatur ab Elia institutus, Ac fundatus. Nunc autem ex communi consensu Ecclesiae, impossibilitatem eius notam facimus , nam in Festo Priucipum Apostolorum,qui post lapitam angularem Christum Dominum, primi in magna Ecclesiae constructione fuerunt lapides fundamentales : sic ad Deum preces mittit Ecclesia in eo.
rum oratione , ibi: Deus qui hodiernam diem Apostolorum tuorum Petri, o Pauli Mart rio conscreasti, da Ecclesia tua eorum in omnibus sequi praeceptum ,per quos Religionissa fit exordium. Nullus Catholicus dubitare potest , quod in hac oratione in laudem Principum Apostolorum , eis attribuit Sancta Mater Ecclesia exordium totius Religionis Christianae , sed status Religiosus verus cum votis est potior pars, ac praecipua Religionis Christiana : erisgo hic status quoad substantiam, & edentiam per Sanctos Apostolos suum sumpsit exordium in iuge gratiae , non vero Friuiam ,& Prophetas in veteri lege; nam alias dicere possent Iudaei, quod in Dei Ecclesia status perse ctionis Religionis Christianae, quoad eius sui stantiam, de cilcntiam a sua Synagoga origis nem trahit, non vero per Apostolos Christi Domini, quos pose suit prima fundamenta Ecclasiae' omnium statuum Religion sChristianae, io' Scio aliquem hula raisoni respondisse, Eccsesiam, situs Religiosi exordium non sumpsisse per Apostolos, quoad limstitutioncm, csicntiam, subitantiam; sed quoad extensionem,ta dilatationem, nam Sanctus Propheta Elias Monachatum v tum instituit, quoad veritalcm, dc substantiam , quem postea Apostoli in Ecclesia praedicarunt. Idem tenctur respondere Histoericus propheticus, qui absolute asicrit in sua Historia, anim 163 edita, quod Dominus noster Iesu Christus, Monachatum antea fundatum ab Elia Propheta, approbavit, sic lib. I. cap. I. num.8. re in codem libro cap. 2. num. i. quod quaerentes divinam appromtationem status Religiosi, ad Eliam recurrere debent, tamquam ad fundamentum antiquius, quia, quod post Eliam habct humana approbatio est, quod si ad Christum Dominum recurrere velint.
minus expressa apprctatio illius est, quam Eliae, & illa Christi Domini approbatio, retialidatio approbationis Eliae fuit, sic Authotibi profertito Sed telicta piis, & doctis viris praedictarum pro si convin censura . solutionem impugnamus ex Concilio Meldensi
113쪽
octauo saeculo celebrato, cap. p. ibi: Sacrumque Ord rem amne Dcum a Deo inspiratum , di ab Apostolis fundatum , seu a nominatissimis Taribus stultum, oec. ergo haec sancta, dc venerabilis antiquiatate Synodus sensit, de supponit Monasticum ordinem , quoad cius fundationem pri Apostolos sumpsit te xxordium , dc per Patres fuisse stultum, Ac propagatum , nec aliud possiimus a mittere principium illius, sicut nec Religionis Christianae. Dicere possunt alij secundum tua principia, quod itatus verus Religiosus suum exordium quoad essentiam , dc substantiam liabuit per Eliam, de Sanctos Prophetas, at vero quoad suam pertinionemeeangelicam per Christum Dominum , de Saucios Apostolos suos, de in hoc sensu debet inte ligi oratio Eccle ita in festo Principum Apostolorum. Sed licet haec distinctio ex dictis teijciatur
supra disc. I. per totum, nunc contra est; quia institueret Christus Dominus euangelicam perfectionem supra veterem statum
Religiosium legis Mosaicae, sed hoc repugnare videtur euangelio: ergo non est admittenda supra dicta distinctio. Maior admittitutab adversarijs, dc necessitate consequentiae admitti debet. Minoe
probatur ex cap. p. Matthaei versi et G. ibi: Nemo autem immittit eo missuram panni rudis in Peil hientum ritus, tollit enim pulchristidium eius dνestimento peiorscissura fit; nec imisitiunt rinum novum iuvires veteres, alioquin rumpuntur Hres , di innum effunditur, Ortres pereunt sed Pinum vi vim in vires novos. Textus clarus est,
re in eo novitatem Ecclesiae intelligunt Patres , mysticamque fundationem, dc institutionem eius explicant, praecipue Sanctus Maximus Homilia ultima de diverss , sed si Chriitus Dominus institueret persectionem evangelicam in veteri statu Religioso ei cumcisio, imitteret vinum novum, dc optimum legis gratiae invites veteres legis Moyses, Ac commissuram evangelij in veterem statum Religiosum, de habitum Elianum, dc vota, de consiliacvangelica in Monachos circumcisios et ergo euangelica Frsectio
non fuit instituta a Christo in statu vero Religioso Eliano , sed i tus status Religiosiusfuit institutus a Christo Domino, qui omnia iecit noua in sua Ecclesia.
I o Denique assumptum nostrum probatur ex alio testi, monio ab Eceletia approbato in ossicio D. Marci, de ex Lecti nibus , quibus in L. Noct. utitur ex libro Sancti P. N. Hieronymi de Scriptoribus Ecclineticis, ibi: Assumpto itaque evangelio, quod i se confecerat, perrexit in AEgyptum , di primus Alexandriam chria sum nuntians, consilinit Ecclesiam tama octrina, oe fit e continentia,
114쪽
ii Pars i. Discus et . I. r. l
ut omnes Sectatores Christi ad exemplum fui cogeret; den ue Thilo sferti simus Iudaei rum videns ,exandria primam Ecclesiam adhuc Irid, cantem, quasi in laadem gentis sua , librum super eorum comperitioncm scripsit , CP quomodo raras narrat Hiero obma credentes omnia habuisse communia, sic ille quod Alexandriae sub Maarco feri Doctore ccmbar,
memoriae tradidit. Ex hac H storia receptum cst ab ori nibus Scriptoribus Ecclcsiasticis, qucd ystcni , de quibus Philo, primi fuerunt Christiania D. Marco in perscctione euangelica instructi, a quibus Monasticus ordo in vita communi originem trahit. Sic
Cardinalis Bellarminus tom. r. lib. 2. cap. s. laudatque Patres iusuis locis videndos, Ac Patrem Serarium in tri haeresii cap. II. diu centem , a nullo Catholico posse negari, & bene quidem, nam Eugenius IV. Pontifex Maximus ccmmunem doctrinam Patrum confirmauit apud Bordonum tom- cap. tanum. Eo. in Bulla pro Canonicis Lateranensibus, ibi: Huius prosccto Sacri Ord uis, Sancti instituti post Sanctos Ap Zolos primuin in Alexandrina Ecclesia
Marcus Tetri discipulus ius itutor, ct conditor,OCII E Contra hanc antiquam,& receptam doctrinam praeterito saeculo, vel paulo ante insurrexerunt haeretici Maracburgentes.& ut statum Religiosium ab Ecclesia reiicerent, & a Christo Domino non fuisse institutum , neque per Apostolos fundatum probent, constanter negant Essenos, de quibus Philo, fuisse Christianos, ta pertinaciaer conteudunt fuisse Iudaeos,ccntra antiquam traditionem SS. PP. Centuria I. lib. T. cap. 3. pag. 18. apud Bellarminum ubi supra Hoc haereticorum assertum, iam a Doctoribus Ecclesiasticis ex communi Patrum doctrina, Ac Ecclesiae C tholicae ser tentia de falsitate convinctum nouissime propugnat Historicus propheticus libro s. cap. I . & Patribus relictis insolitudine sui ipsius haereticis fauet antiquam historiam ab Ecclesia receptam impugnans ex prosciso, Essenos illos Iudaeos fuisse , totis suis viribus probare contendit, libro 3. cap. χχ. num. 8. sed quia eisdem fundamentis, quibus haeretici Magdeburgenses, convinciatur Autor ab eius impugnatione hic nos abstinemus, post vero de Essenis specialem disiptitationem instituentes, falsitalcm Aut horis probabimus insta 1. pari.
115쪽
Testis ia A, lici Doctoris proponuntum contra uonubatum
ias T Niet Thomisticas conclusiones, nulla expressior, tat ties repetita inveniri potest in Angelico Praeceptore, quam nostra de institutione,& principio veri Monacliatus, re quia propugnatores circumcisit Monachatus severiores Thomistae existimanitur, ideo aliqua Angelici Migistri testimonia adducentur, ut euidenter appareat, qaod nec nomen ThI nstitum merui tur, qui in Synagoga defendunt verum stilum Religiosum cum votis. In primis 3. pari. quaest. 28. ari. g. in corp. votum virginitatis Deiparae conditionuum statuit, ex quo vera vota Religiosa in Synagoga inipossibilia fuisse concluditur ; ta ibidem ad 2. pressius docetur ab Angelico Praeceptore, ibi: Sicut gratia pletur do perfecte quidem fuit in christo, di tamea aliqua eius inchoatio praecessset in Matre, ita, Ur observatio conssiliorum, qaa per gratiam Dei fit, perfecte euictis incepit in Chri sto sed aliquomias fuit inchoata in Hirmi ne Mure eius: ergo secundum doctrinam Angelici Praeceptori, nullo modo defendi potest, quod verus stilus Religiosus aliqu modo fuit institutus, de obtervatus in veteri testunento ab Elia, siquidem obseruatio consiliorum, quibus constituitur quoad eo sentiam, & substantiam aliquomodo inchoata fuit in B. Virgine Maria, Sc quod consilia evangelica, de quibus procedit quaestio, non fuerunt data in veteri testa nento, expresse docet locis supra
citat S, S. I. ex L. L. quaest. Ios. art. A. in corp. ibi: Dircadum, quod hac est di ferentia inter consilium , di praeceptum , quod praceptum importat necessitatem, consilium autem in opinione ponitur eius cui datur, in ideo convenienter in lege noua, qua est libertatis supra pracepta addita sum conssia, non autem in reteri lege, quae erat lex fervitatis. Idem docet opus. IT, cap. T. ibi: Non enim consilia data fuerunt in veteri t
j amento ,sed in novo, quia nihil ad perfectum adduxit lex. Et in eodem opusc. cap. A. dixerat, ibi: Coastat discipulos in sua convcrsone ad mdem esse a sumptos ad christi collegium, in quo primum exemplar consiliorum apparet, ct absque dubio cuiuscumque Religionis flatum exces- Aser. Et r. r. quaest. Io . art. r. in cod. ibi: Tertio adimpleuis
116쪽
' mlitus praerepta legis, supcr addendo quadam perfectioius eorum vii ripa tet Matth. Iy.stc. Haec D.Thom.quae quidem ad liticram tam clara sunt,ta manifesta, ut nullo discuctu sena mens ind Mat, ut evidentat percipiat Angelicum Praeceptorem conitanter docere Oarist in Dominum verum institiaissu Monachatum dc nullo modo antea fuisse fundatum,nec cognitum ab Elia in veteri lege. . t id S int, dc alia quamplurima testimonia Angelici Praecepistoris, ex quibus legitime, dc necessarie infertur impossioilitas veri status Religiosi Iudaici Ait aua proponemus,dc primum iit ex A. lib. scivientiarum ad Annibaldum uistinct. Ep. quaest. valea, ait. s. ibi
Naurum Pirgivalis perfectionis tempus abeaerat , prout abenit in christo,quem scematur ceneam quadraginta milliaeorum,qui cum mulieribus non Diu cola uinati. Cum enim certum sit, quod sine voto virginitatis , vel castitatis institui non possit verus status Religiosus, ut a Christo Domino institutus fuit, ut etiam advellarii fatetitur,impos sibile est in lege veteri institutum fuisse defendere iecundum doctri Nam D. Thomae, qui tempus virginalis perfecti onis in ea lege ad venisse negat; dc alio principio ex eodem Angelico Doctore probatur impossibilitas eiusdem status in eadem lege, nam ubi supra distina. quaest. s. art. 3. quaestiunc. i. ad 3. ait ibi: Etiam tem
Pore legis usam, quando cultus Dei etiam per carnalem allium propagandus erat, non erat omnino laudabile a commixtione carnis abstinere , νηde nec tali proposita speciale praemium redderetur, nis ex disius proces set instinctu, is creditur de Hieremia, ' Elia, quorum coniugia non leguntur. Et s. pari. quales. 28. citata supra ari. g. in corp. ibi: Herum quia tempore legis oportebat generationi iugissere, tam mulieres, quam via ros,quia secundum carnis originem cultus Dei propagabatur, antequam ex illo populo chrisius vi ceretur , Mater Dei non creditur antequais despo
faretur Draph absolute Virginitatem vobisse. Et ad i. ibidem : Ad priamum dicendum, quia videbatur esse lege prohibituis non duc operam ad relinquendum sinen super terram. Et in .dist. 3o.q. cx Augusti no expresse docet in illa lege matrimonium praeferri virginitati, ex quibus certis,dc indubitatis conclusionibus D. Thomae manifestum est, quod secundam suam doctrinam nullo modo defendi potest verus Monachatus Eliantis institutus in tempore legis meris, re quod manifeste pugnant cum doctrina D.Thomae.& multa An lici Praeceptoris principia dei ruunt, qui verum Monachatum cum votis,ta consilijs constitutum a Christo Domino, inst itutum fuisse, quod essentiam,dc substantiam negant.1i s Aliqua ex prae legatis testimoniis D. Thomae testri Hi, E sto.
117쪽
storicus Propheticus in sua Apologia proposit. s. p. 2.s . . num. D& seq. numcro omnibus unica solutione satisfacere intendit, explicans Angelicum Magistrum de Christi exemplaritate loquutun sutile, i piumque Dominum nostrum hemptat fuisse stitus Resuliosi novi,5 veteris restimenti, & in hoc sensu intelligendum esse Thomam dicentem, quod fuit origo, & exemplar omnis Religionis; sed hac generalitate respondens, similis est non respondenti,& mani seste imp natur hoc effugium Cluisti exemplaritatis, S per totum in quo impossibilitas novae exemplaritatis Christi Dimint,rcvelatae Monachis Iudaeis ex doctrina Angelici Praeceptoris, ta aliorum bS. PP. Citcnditur. II 6 Vsi magis appareat interpretationis Authoris falsitas,dcdoctrinae Angelici Praeceptoris repugnantia, praedictum eiiugium ex doctrina eiusdem Angelici Magisti i falsum cile demonstiaturinam Iupponit consilia, & vota Religiosa in veteri lege scd haec ex-
prcsse negat Anaclicus Doctor opulc. IT.cap. .dc .dc x. 2N. ICAart.8. incorp. ergo in sua cxplicati onc ad testimonia D. Thomae
tradita supponit Alithor,quod Angelicus Magi iter nrgat in suis testimoniis. Tum etiam, quia hac exemplaritate praetendit Author, quod Elias fuit institutor paupertatis,& aliorum votorum, re Chiislus Dominus fuit tantum causa exemplaris illorum; 2.2. a. I 88. art. . in corp. ut supra vidimus, expresse docet D. Thomas, quod Christus Dominus tuit institutor paupcrtatis, de quod tuo exemplo eam docuit: ergo secundum doctrinam D.Thomae non solum tuit primum excmplar,sed etiam primus institutor in lege gratiae. Tum etiam , quia si in veteri testamento Elias instituisset verum statum Religiosum cum votis,& consilijs, etiam ex Christi exemplaritate, falli uia esset,quod in B. Virbine aliquomodo inchoata fuit observatio consilliorum, ut expresse docet D.ThomaS 3.p. q. 28 .art. . ad 2.crgo in via D. Tuomae non potest admitti, quod statui Religiosus aliquomodo inceperit in consiliorum observantia ante Dei param Dominam nostram: igitur falsum est.& doctrinae D. Thomae contrarium est agitim Authoris;quod itcrum impugnatur,nam si in veteri testamento agnovisset D. Thomas verum statum Religiosum cum votis, re consiliis virginitatis, obedientiae, & paupertatis, & lquod hic tatus gratus erat Deo, in quo Virgines sacrae florueram, nequaquam diceret in codem articulo supra citato , quod Virgo Beata emissit votum cotidiri natum, si Deo placeret, quia videbatiit
virginitas proli bita in illa lege sic ubi supra ad 2. quod impossibilecta a de ilium D Tuoa , quia alias compelleremur dicere, re ac
118쪽
a vit,quod notum erat omnibus Monachis circumcloi ,: cilicet,quod a votum virginitatis gratum erat Deo,& nulla lege pi odibitum; vn-
de manlicite repugnat effugium Authoris cum doctrina Angeliciis Magistri. 1i I Repugnat etiam ex alio capite, nam si esset status Religio-i su cum voto virginitatis, vel castitatis, Virginitas esset laudabilis,dcq aliquod praemium esset ei promissum in lege illa, sed in A. di st. 3 2.i quae t. 3. quae liunc. .ad 3. expresse docet, quod tunc non erat lau i ciabilis virginitas; M ibidem dist. p. art. 3. quod nullum priumium ci redderetur,de dist. 3 3 . in initio, quod opprobrio habebatur: erso i numquam venit in mentem D. Taomae status ille vcrus Religiosust veteris legis, nec secundum principia suae doctrinae defendi potest ini nova. Denique Authoris effugium impugnatur , nam ille status Iudaicus Riqigiosus, secundum advenarios, non fuit umbraticus , de figurativus, sed verus evangelica veritate; sed Angelicus Doctor I. 2. quaret. I o8. art. E. in cord cxprcsse docet ex Div. Augustino, quod omnis status illius populi fuit figuralis; dc t. r. q. l36. art. 6.in argum. sed contra, a figura ad figuratum ex votis circumcissorum arguit ad vota vera evangelica urinanda , ibi: In veteri lege Na araicum voto sanctificabautur ecunium illud nt herorum .inr, seu mulier cum fecerit votum Pt f incidicarentur se voluerint Deo conscrari, et T. per
eos autem significautar illi, qui ad persectionis summam pertingunt, ut Glassa Greg. ibidem: erga Dium requiritur ad statum perfectionis. Ergo secundum D. - n vota veteri testamenti non erant vera veri
tate evangelica,sed votum legis gratiae significativa, Ac praefigurati- va , quod specialiter de Elia, dc Prophetis docet super Paulum adHcbrae cap. vltim. lech.8. ad illa verba: entes rarus iari suat, ibi: Si carebaut diviti nin quo praefigurabant starum persectioriis noui res amenti,de quo dicitur Matth. ly. S i vispersectus esse,νade, di vende omnia qu e polaides, O hoc fuit specialiter de Elia, qui pastus frit a corvis, di a muliere vidua, 3. Reg. cap. I . Ex quibus constat, quam manifesta sit doctrina Angelici Masistri contra verum statum Religiosum veteris legis, ut nullus qui legere sciat dubitarc possit Angeli cum Praeceptorem, semper constanterque negasse vota, & consilia evangelica observata fuisse in aliquo statu veteris testanienti ; sed si quae vota in Flo em i sta fuere, umbram,S figuram nostrorum tenuisse,& i verum statum Religiosum quoad essentiam, Si veritatem a Christo Duo in lege gratiae incepisse , quod ita certum est in Angelici Doctoris doctrina,vt qui contrarium doceat,non possit appellari Ti, Ex nissa,
119쪽
mista, quod amplius sequenti S. demonstrabitur, dum respondet uius testim ijs Angelici Doctoris ab adversari j adductis. F. III LTestimonia D. Thomae ab adversari producta examillantur..H S T T Istoriae Propheticae Autor ex An lici Magistri doctri
na probare in radit verum Monachatum . in Synagoga,praesertim in Apologia, paul. r. .proposit. s. S. .dc primum cxquaest. IS . art. 8. in quo Angelicus Magister inquirit, utrum Pres. aer curati sint maioris Sicctionis, quam Religiosi, & negative respondet ex rationibus ini corp. contentis ,sibique obiiciens in primo argumento authoritatem D. Chrysostomi dicentis in suo
Dialogo , Ut resert D. Thomas. ibi : Si talem nubi aliquem addanas. Monachum , Palis risecundum exagerationem dicam Elias fuit, non tennen illi compararitas,qui traditus populis,m multerum peccata sere compulsus, immobilis per dxerat,CP fortis Cui argumento Angclicus Prata pior satisfacit, ibi: . ii primum ergo dicendam , quod non tequitur de Sacerdote curato mJnoris ordinis. , sed de Episcopo , qui dicitur Stiminus
Sacerdos. Ex hac authoritate arguit Apologista,supponendo, quod D. Thomas, & D. Chysostomus comparant statum verum Religiosum cum Sacerdotali , sed fallum est authoris stippositum, ut constat in eodem articulo, in quo de Presbyteris , dc Monachis procedit quaestio, de dubiam, non vero de statu, ut patet in titulo,
ibi : n Trasbiteri , IR Ares idiaconi sint maioris perfectionis, quam Ismachi: Quod iubtiliter advellit Cayetanus, ibi: In articulo S. eius quaestionis adverte primo titulum, quia hic non qnesmitur destatu Religi sorem, di de stata Curatorum,faciendo rim in nomiue, sta ratione status, sed comparantur hic Religio fecundam genus suum generi Curatoram, e elus, Viscopis, et odi ossi iiii arus e non, di quocumque n m ne seo--ddi hic est de rebus ipsis. Absteahit ergo a ratione statuum Religiosorum , S Curatorum Angelicus Magistar ; sed secundum eorum officia, vel difficultates procedit quaestio. & fit comparatio , quia constat in littera Angelici Praeceptoris, quam si integram postvistet
Author, sutina omitteret argumentum; nam D.Thomas duplicem assignat solutioaem. Primaria, secundam probabilitatem, re si cundam cx propria scatentia,ut patet ibi: d primum dicendum, quod ad illas authoritatis cir I fomi Meviter res odere posset,quod non loquutar de Sacerdote cura o minoris Oxdims, sed de Episcopo, qai dicitur Su mus Satardosidi hoc coapetiit intelle mi libri,ur quo consolatur se, Base . . sinis
120쪽
mem de hoc, quod erant in Episcopos electi; sed hoc praeterm so,dicendum ', quod loquitur quantum ad diffultatem : praemittit enim cuis fuerit
Gubernator in edi s fluctibus , vi de tempestate nariem liberare potuerit , tunc merito tessimonium perfecti Gubernatoris ab omnibus promer
tur, c post concludit, quod suprapositum est de Monacho, qui non comis parandus est illi, qui traditus populis , immobilis perseuerat, di subdit causam , quia sicut iv tranquilitate , ita in tempestate guberrum Dit se ip- sum. Ex quo nil aliud ostendi potest, quod periculosior est status habemi tis curam animarum, quam Monachi: In maiori autem periculo insoce*-
tem sese are est maioris virtutis indicium , ita hoc etiam ad magni a-dinem virtutis pertinet, quod aliquis vitet pericula Religionem intram do , viae non dicit, quod mallet esse in officio Sacerdotali, quam in folia tudine Monachorum, sed quod mallet placere in hoc, qua ti in illa, quia hoc est maioris virtutis argumentum.
Ity Ex verbis relatis constat, quod Angelicus Magistet in praecitato articulo, nec in responsione ad argumentum ex verbis Chrysostomi factum, statum statui comparauit , sed dissicultatesdincultatibus, itaque falsia est suppositio Authoris dicentis comparasse statum statui, cuius falsiitatem ad litteram convincitur ex codem Div. Thoma quodlib. art. T. in quo idem dubium
proponit sub eisdem verbis, SI ad eamdem authoritatem Chry- l . respondens ait ibi: Manifestum est, quod non comparat statum tui, sed i vectabilitatem impeccabilitati, quod enim Monachus inela in habitans non peccet, ma est ita emidens argumentum virtutis, sicuti Presbter, vel Episcopus, vel quicumque Rector populi in medibaperturbationibus abstinet a peccatis.
ixo Unde constat, quod Sancti Doctores Chrysosto mus.& Aquinas non comparant Eliam Clericis curatis in ratione status Religiosi cum votis, sed in quantum crat solitarius, quod proprio signis acat Monachus remotus a perturbationibus saeculi, re fine dissicultatibus, de periculis, ita quibus constituti sunt, qui
curam gerunt animarum: ergo falsum est Authoris suppossitum ex D. Thom. scilicet, quod comparauit Eliam,vt verum Monachumi quoad statum votis constitutum,SI ligatum cum Clericis curatis. iri Simili argumcnto utitur ex eadem 2. 2. qnaest. 18'art. I. in quo inquirit, an Religiosis liceat tacularia negotia tractare :& affrinative respondens ad 3. ait ibi : is tertium direm dum quod frequentare palatia egum propter delicias , velgloriam , vel cupiditatem non competit Religiosis, Ad ea adire propter pias causas , eis competit , unde dicitur A. RE. q. quod Eliseus dixit ad mulierem, niti